Heimskringla - 01.02.1912, Síða 6

é. Bls.
WINNIPEG, 1. FEBRÚAR 1912
HEIMSKRINGEA
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alakonar húBmftltiingn.
Prýðiníjar-tfmi nfilgast nú.
Dálítið af Sherwin Williams
húsmáli Ketnr prýtt húsið yð-
ar utan og innan. —B rú kið
ekker annað mál en þetta. —*
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem búið er til. — Kornið
inn og skoðið litarspjaldid.—
CAMERON & CARSCADDEN
QUALITV IIAUDWARE
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
146 Hrincess St.
á inóti markaðnnm
P. O’CONNELL, etgandi. WINNIPEQ
Beztu vínföng vindlar off aöhlynning
góð. Islenzkur veitiin;amaOur P S.
Andorson, leiObe nir lslendingum.
JIMMY’S HOTEL
BEZTD VÍN OGVINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRA8ER,
ÍSLENDINGUR. : : : : :
damos Thorpe, Eigandl
Woodbine Hotel
466 AfAIN ST.
Stmrsta Hilliard Hall 1 NorOvesturlandino
Tln Pool-horð — Alskonar vfnog viodl>4r
Qlatln.. og fwOI: $1.00 ó dag og þar yflr
l.eiiiiou A delM>
Eiarendar.
MARTYN F. SMITH,
TANNLÆKNIR.
Palrbalrn Blk. Cor Maln & Selklrk
Sérfrseðingur f Gullfyllingu
og .'illum aðgerðum og tilbún
aði Tanna. Tennur dregnar
án sársauka. Engin veiki á
eftir eða gómbólga. —
Stofan opin kl. 7 til 9 á kveldin
Otlice Heimilis
Phone Main 69 4 4. Phone Maiu 6462
I
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er I Jimmy’s Hótel. Hesta verk, Agmt
verkfæri; Rakstur I5c en‘Hárskurönr
25c. — óskar viðskifta ísleudiuRa.—
rður Bj
Jí
A H. ItAROAI.
Selur llkkistur off anuast um útfarir.
Allur átbónaður sA bezti. Erifremnr
selur hann al skouar minnisvaröa og
legsteina.
12. Xeiitt St. Phone Garry 2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
iiorui Lipton og Sargent.
Snnnudagasamkomnr, kl. 7 aö kveldi.
Andartráarspeki þá átsklrö. Adlir velkom-
nir.
Fimtadagasamkomur kl R að kveldi,
hnldar gótur ráðuar. Kl. 7,30 segul-la>kn-
íngar.
Ferðapistill.
Ritstjóri Heimskringlu.
Gerið svo, vel, að ljá eftirfar-
andi línum rúm í blaSi ySar.
Rétt fyrir miðjan des. f.á. lagSi
ég af staS frá Winnipeg meS Oak
Point brautinni áleiSis til Birch
Island. Af lestinni fór ég á fimtu
farstöS. þar var ég lijá hr. I.un-
dal, sem tók mér ágætlega vel, ó-
þektum. þau hjón hafa mjög þægi-
legt greiSasöluliús. Á þessari far-
stöS hitti ég herra Björn J. Math-
ews, erindsreka Hon. IHugh Arm-
strong. Björn tók mér mæta vel.
Eg baS hann aS keyra mig til
Birch Island og kvaðst hanrt mundi
gera þaS. Björn er myndarlegur
Islendingur og friSur sýnum. Er
hann í yngri kynliSi ættaður af
MöSrudalsfjöllum. Kurteis er hann
og hóiglátur, og varla er hægt aS
vita, hvaS hann ætlar sér fyrir.
þegar maSur reynir á hann, er
j fljótt auSfundiS, að hann er ís-
i lendingur að gestrisni og eSal-
lyndi.
ViS fórum af stað, og keyrSi
hann hesta sína; 26 mílur eru heim
til hans. þá leið fórum viS á 2
klukkustundum. Hjá lionum fékk
ég beztu viStökur á íslenzka vísu ;
skorti þar ekki hangiS sauSakjöt
og alt viSmót hiS ljúfasta, Hann
á afbragðs fallegt hús, meS öllum
nútimans þægindum. StæSi þaS í
Winnipeg, myndi þaS kosta ekki
minna en fjórtán þúsundir dala aS
mínu áliti,
Frá B. Mathews keyrSi ég á.
htmdasleSum meS herra GuSjóni
Runólfssyni, gömlum sveitunga
mínum úr VopnafirSi, út til Birch
Island. Isinn var sléttur og góSur
o£ munum viS hafa veriS 2 kl,-
tíma á leiSinni, 10 mílur. 1 eynni
býr herra Rafnkell Eiríksson, sem
á Halldórú svstur m:na fyrir konu
þar er og móSir m?n, Gróa Magn-
úsdóttir frá Mörk á SíSu ; var
hún um eitt skeiS á HerjólfsstöS-
um undir Eyjafjöllum.
Rafnkell hefir búiS tvö ár í
eynni. Hann á land viS Shoal
Lake og stundar þaS jöfnum hönd-
um, sem fiskiútveg á eynni. Ilann
er einn af duglegustu bændum þar
noSur frá, er Skaftfellingur aS
ætt og uppruna, og hefir i fylsta
máta einkenni þeirra, en þau erti
karlmenska og snarræSi í httgsun
og framkvæmd..
Úr eynni ke}>rði ég í land til
GuSmundar ísbergs og J. K. Jón-
assonar. Var ég hrifinn að sjá éins
falleg heimili og búskap eins og
þeir hafa. þetta fólk tók mér af-
bragSsvel, og hafði ég aldrei séS
þaS áSur. Tengdamóðir J.K.J. tók
mér aðdáanlega vel. Hún er greind
og skemtileg. Hún sýndi mér
myndir og lét aS mér sem væri ég
sonur hennar.
Frá þessu fólki fór ég aftur til
Birch Island, að kveSja systur
mína og móStir. Alls dvaldi ég á
eynni 4 daga. Ásamt Rafnkeli
mági mínum býr í eynni GuSjón
Rtinólfsson ; kona hans er Ilerdís,
dóttir LúSvigs Finnbogasonar
verzlnnarmanns á VopnafirSi. Til
þeirra hjóna var ágætt aS koma.
þau þekti ég aS heiman þá ég bjó
í Krossvik í VopnafirSi.
þegar ég fór aS hugsa um að
halda heimleiSis, var þar þá kom-
inn Gísli bróðir Rafnkells mágs
| tníns. Hann mun vera rétt 20 ára,
liinn gerfilegasti að verxti meðal
yngri manna, rétt 6 fet á hæð. —
MeS honum keyrði ég til Lundar,
á vel fjörttgum tveimur hestum,
sem> Pliríkur faðir Gísla átti. ICirík
þekki ég dálítiS. Hann er skýr og
skemtilegur á að hitta. Var efna-
lega heima í betra flokki bænda, og
eins síSan hingað koim. Ilann er
lágur veocti og vöðvastyrkur í
betra lagi. þegar hann var á sínu
bezta skeiSi á Islandi, hej'rSi ég
aS hann hefði leikiS sér aS því, að
hlaupa uppi tóur. þetta mundi ég,
þegar ég sá og reyndi hesta hans.
Ef áframhald verSur á landnáms-
sögu Islendinga í Ameríku, findist
mér vel við eigandi, að hans yrSi
getiS. Um 24 ár mun hann hafa
dvaliS hér, — í Nýja Islandi og nú
aS Stony IIill P.O.
AS Lundar gisti ég aS JóniEyj-
ólfssyni, sem þar hefir greiðasölu.
Hann var áSur í Westbourne, en
nýlega fluttur norSur. þar hefir
hann aukist og blómgast, því þar
fær hver þess virSi, sem hann borg
ar fyrir. þar kom ég til Sveinbj.
kaupmanns Einarssonar. Mér leizt
ljómandi vel á manninn og verzlun
hans, og álít ltann verSskuldi, aS
allir góðir drengir skifti við liann.
þá hélt ég heimleiðis og fann alla
mína í eins góSum kringumstæð-
um og ég gat óskaS mér.
AS síðustu þakka ég öllum, sem
ég fann og kyntist fyrir gestrisni
og góSar viðtökur, og get þess,
aS mér leizt hetur á mig í þessari
íslenzku bygS, en eg hafSi búist
við eða haft hugmynd um áður en
ég sá hana.
líg biS Ileimskringlu, aS bera
öllu þessu fólki beztu kveSju mína
og óskir.
Bjarni Sveinsson.
Fréttabréf.
QUILL LAKE,
12. jan. 1912.
Ritstjóri Heimskringlu.
IléSan er fátt aS frétta um
þessar mundir, annaS en voldugt
vetrarríki. Ekki samt ákaflega
mikill snjór, en frostin hafa veriS
hörS síSan um mánað'amótin sið-
ustu, má segja hækkandi meS
hverjum degi til 10. þ.m., þá kom
það mesta frost (56 stig), sem
komið hefir til þessa tíma.
þresking komst meS nanmindum
af, áSur en frostin tóku í taum-
ana, rétt fyrir jólin. þó er ekki
tilfinnanlega mikiS eftir óþreskt
fyrir bygðina í heild sinni ; en þó
eru nokkrir, sem urSu á hakanum,
og þaS sér mjög óþægilega fyrir
þá sömu, hvað skuldalúkning
snertir og annan útveg, sem kall-
ar að á þessum tíma árs.
það hygg ég, ritstjóri góður, að
þú og Hkr. hafið tæplega fengiS
þarfari né hollari nýárskveSju, en
greinarstúf þann, sem herra S. J.
Austmann víkur ykkur, ásamt ein-
um fréttaritara ykkar, sem fær
ekki versta bitann — bitann má
eins vel kalla þaS — af innihaldi
hans.
Frá því fyrst að ég fékk Heims-
kringlu á heimili mitt, hefir mig
ætíS væmaS viS aS lesa allar
þessar löngu-vitleysur, sem ég
kalla greinarómynmr þær, sem hr.
E. H. Johnson (Einar Hallgrítns-
son) sendir frá sér í blaðið, til að
láta suSa fyrir eyrum vorum,/og
ásamt þessum Hrífunes-Gísla —
eSa hvaS hann annars heitir —
leggja í einelti herra Jóa Thor-
geirson, enda varS nú þetta síS-
asta meistarastykki svo lipurt
leikið á frétta-fiðluna hjá E. H.
Johnson, aö ég hygg honum hlotn-
ist máske fleiri heiðursnöfn og
titlar um þaS liljómurinn er út-
dauður af frétta-fiSlunni.
Eg ætla svo ekki aS fara stórt
íleiri orðum um ritsmíSar E. H.
Johnsons, þvi þær eru mér miklu
iærari menn búnir aS dæma um.
þó leiði ég ekki hjá mér, aS geta
um nokkuð, sem glittir í sumstað-
ar hjá honum, sem eru kryddkorn
í móðurmálinu ; sérstaklega þessi
enska, sem sumum hér vestan hais
þykir svo smekkgóS. Gat haiin
nú ekki, með öllum ritsmíSahæli-
leikum sínum, sem hver lína leiítr-
ar af, íimdii' annaS betur viðeig-
andi til aS sýna lesendum Heims-
kringlu, hvað hann er fleygur i
enskunni ?
Af því ég drap á meSferS mjóS-
urmálsins okkar, sem er eitt hið
veglegasta af því, sem viS lluttum
með okkur frá kæru fósturfold-
inni, datt mér í hug vísa, sem einn
liagyrSiugur — ekki svo slæmur
að margra dómi, sem höfSu þekk-
ingu á skáldsakp — orti eittsinn
til Dana, aSalíega fyrir þaS, aS
honuin þótti þeir afbaka eSa van-
rækja móSurmál sitt. Hann orti
vísuna á dönsku til þeirra, en
sneri henni á íslenzku jafnframt,
og hljóðar hún svona :
■'í norSri töluð' tunga,
ein tignar fögur mey,
á hetju haugum kveSur
um Hnikar, þór og Frey.
En, heyr þú, heigull Dana,
þú hefir máli týnt,
og fræga feðra tungu
æ friSlu-merki klínt",
þaS er lireint ekki tilgangur
miitn, að ónáSa oft Ilkr. og les-
endtir hennar meS ómerkilegum
ritsmíSum — ef þaS þá gæti kall-
ast því veglega nafni —., allra síst
óþarfa árásum á náungann ; en
ég gat ekki stilt mig um þaS í
þetta skifti', og verS því aS taka
á móti afleiðingum þess, ef nokkr-
ar verSa, — líklega með þögn og
þolinmæSi.
Ágúst Frímannsson.
Til “Fróða”.
Ilunda-Steinarr hét jarl á Eng-
landi ; hann átti Álöfu, dóttur
Ragnars loSbrókar ; þeirra börn
voru þau : Björn faSir AuSunar-
Skökuls ok Eiríkr faSir SigurSar
bjóSaskalla, ok IsgerSar, er átti
þórir jarl á Vermalandi.
AuSunn Skökull fór til 1 s -
1 a n d s ok nam Víðidal ok bjó
á AuSunarstöðum.
AuSunn Skökull var faSir þóru
Mósháls, móSur Úlfhildar, móSur
Ástu, móður ólafs konungs ens
helga. — Svo stendur í Landnáms-
bók.
Spttrning : Var Ólafur konungur
þá af íslenzku bergi brotinn ?
Fræddu mig nú "FróSi"
á forn konungsins blóði,
I.igg ei á vizku lóSi, —
lát það í té, minn góSi.
J. J-
Sendið Heimskringlu til
vina yðar á Islandi.

MANITOBA

TÆKIFÆRANNA I/AND.
Hér skulu taldir að eins fáir þefrra miklu yfir-
burSa, sem Manitoba fylki býður, og sýnt, hvers-
vegna allir þedr, sem óska að bæta lífskjör sin, ættu
að taka sér bólfestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BÓNDANS.
Frjósami jarSvegsins og loftslagið hafa gert Mani-
toba heitnsfræga, sem gróðrarstöS No. 1 hard hveitis.
Manitoba býSur bændasonum ókeypis búnaðar-
mentun á búnaSarskóla, sem jaingildir þeim beztu
sinnar tegundar á ameríkanska meginlandinu.
TIL IDNAÐAR- OG VERKAMANNA.
Blómgandi framleiðslustofnanir í vorum óSfluga
stækkaudi borgum, sækjast eftir allskyns handverks-
mönniun, og borga þeim hæztu gildandi vinnulatm.
Algengir verkamenn getaj og fengiS næga atvinnu meS
be/.tu laiinutn. Hér eru yfirgnæfandi atvinnutæki-
færi fyrir alla.
TIL FJARIIYGGTENDA.
Manitoba býSur gnægð rafafls til framleiSslu og
allskyns iðnaSar og verkstæSa, með lágu verði ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auSs-
uppsprettur frá náttúruunar hendi ; — Ágæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óSfluga vaxandi
bæir og borgir. — Alt þetta býSur vitsmunum, auS-
æfum og framtakssemi óviSjafnanleg tækifœri og
starfsarS um fram fylstu vonir. Vér bjóSum öllum
aS koma og öSlast hluttöku í velsæld vorri og þrosk-
un. — Til frekari upplýsinga, skrifið :
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba,
J. J. 60LDEW,
Deputy Minister of Agriculture and Iramigration/ Winn'peg
VITUR MAÐUR er varkár rneð að drekka eingöngu
hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
íh'nvry s licdwoinl Lager
það er léttur, frey Sandi bjór, gerSur eingöngu
úr Malt og Hops. BiSjiS ætíð um hiann.

Kki iíið yður fyi ir
HEIMSKRIN GLU
svo að þér getið æ-
tíð fylgst raeð aðal
málum Islendinga
hér og heima.
ÓLAFUR FRÁ NÚPI.
Hver, sem veit um heimilisfang
ólafs Ólafssonar, frá Núpi í Dýra-
firði á íslandi, sem flutti vestur
um liaf um áriS 1883, eSa litlií
síSar, er beSinn að senda vitneskju
um þaS til undirritaSs.
Guðjón S. FriSriksson,
478 Home St., Winnipeg
:* *:••:—:* *:♦ •:••:—:••;•♦:♦•:• •:—:—:• •:•*:• •:• •:•
ÉG HREINSA FÖT
v , .
•!♦ °ff pressa og geri scm ný og fyrir
*;* miklu lægra verð, sen nokkur ann-
♦*• j ar í borginni. Ég ábyrgist aS
*j* 1 vanda verkiS, svo að ekki geri
aSrir betur. ViSskifta yðar óskast.
Guðbjörg Patrick,
757 Home St., Winnipeg.
S y 1 v í a 127
'dalurinn var fullur af gullnemum. Hann gekk í
kægSum sínum ofan í dalinn, og reyndi aö vera eins
glaSlegur og hann gat.
Fyrsti maSurinn, sem hann fann, var Locket.
Hann leit brosandi á Neville.
‘GóSan morgun, nngi maöur’, sagði hann. ‘Hef-
|r6u ekki komið hingaS fyr ? Fallegt pláss’, bætti
hann við, hlæjandi.
Neville leit í kringum sig.
‘Hver fann þetta pláss?’ spurSi hann.
‘E.g gerði það’, svaraSi Locket.
‘Nú, þú gcrðir þaS. þú hefir þá séð til mín og
gengið á eftir mér?’
‘Nei’, sagði Locket hlæjandi. ‘Gettu aftur’.
Neville settist niður og tók upp pípu sína.
‘það er rétt, ungi ma?5ur. Taktu þessu með
ró’, sagði Locket. ‘þú hefir happasælar skoðanir,
eins og ég hefi alt af sagt’.
Neville brosti.
"Ég veit að þú vilt ekki segja mér, hvernig þú
fórst ajS finna dalinn’.
Lockct rétti úr sér og tók blóm upp úr vasa sín-
nm.
Neville stokkroSnaöi, en hneigSi sig kuldalega.
‘þú skilur þetta. Ég tíndi þessi blóm upp fyrir
ntan prestssetrið, og sá stratx aS þaS voru blóm úr
dalnum. Ég vissi þú mundir ekki éyða tímanum í
aS tína blóm, og svo —’
Neville stóS upp.
‘Einmitt’, sagSi hann.
‘HugsaSu ekki um þetta. FáSu þér blett eins
Og viS’, sagSi Lócket.
‘Ekki í dag’.
‘Viltu bragS?’ sagSi Locket.
Neville saup á flöskunni, sem rétt var a5 honum.
128 Sögusafn Heimskringlu
‘Eg óska þér hamingju’, sagSi hann, rétti hon-
um flöskuna og fór svo heim á leiS aftur.
þegar hann kom inn í kofann stundu síSar, þaut
Sylvía á fætur í ofboði.
‘Jack’.
Kann kinkaði kolli og brosti alvarlegur.
‘Allir mennirnir í þorpinu eru nú í dalnum’,
sagSi hann. . '
‘ó, Jack’.
þau þögSu um stund, en augu Sylvíu báru vott
um samhygS hennar.
‘HvaS ætlarSu nú aS gera, Jack?’ spurSi hún.
‘Fara til Englands’, svaraði hann.
Ilún roSnaSi af ánægju, en fölnaSi svo aftur.
‘Og — og ungfrú Mary,, Jack?’
‘ViS skulurn láta ungfrú Mary hlutlausa, Sylvía’,
sagði hann. . ‘Hún kemur okkur ekkert við, en hún
er of góð stúlka til þess, aS viS hötum hana aS á-
stæSulausu’.
'É.'g hata hana ekki lengur, Jack’, sagSi Sylvia.
‘En nær eigum viS aS fara, Jack?’
‘1 dag’, sagði hann, ‘ég hugsaði um það á heim-
leiðinni. ViS verSum aS fara leynilega, svo enginn
viti þaS, ekki einu sinni Meth, því hún er svo mál-
gefin. Sendu hana ofan í þorpiS til einhvers, svo
ferð þú og tínir satnan dót okkar, þaS má ekki vera
nema lítill böggull, sem ég get borið auk töskunnar
minnar. ViS skulum fara til Wildfall, þar getum
v S skift á gullinu okkar og bankaseðlum. þaSan
förum við með fyrstu ferð til Baflarat, og svo —
heim til Englands’.
þau bjuggu sig nú til ferðíarinnar, og þar eS
Meth var enn ekki komin, þegar tók aS dimma,
lögSu þau af staS.
Neville festi töskuna meS gullinu í viS belti sitt,
og hlóð skammbyssuna sína.
S y lv i a 129
Sylvía stóS stundarkorn og horfSi á kofann, þar
sem henni hafði liSiS svo vel.
Fyrst gengu þau hægt og þegjandi í áttina til
skólgarins, sem var á leiðinni til Wildfall, en svo
hertu þau smátt og smátt á göngu sinni.
‘þaS er þó skemtilegt, aS hafa tunglsljós, Jack’,
sagSi Sylvia.
‘Já’, sagði hann í efandi róm.
Ef tunglsljósið gerði þeim hægra fyrir aS ferS-
ast, þá gerSi þaS líka ræningjunum hægra fyrir aS
sjá þau, ef þeir væru í nánd.
þau komu aS skóginum, og þá sagSi Neville, aS
þau yrSu aS hvíla sig. þau settust niður og borS-
uSu smurt branS, sem Sylvía hafSi tekið með sér.
‘þetta er mjög skemtilegt’, sagSi hún.
Eftir því sem þau fjarlægSust Mary Brown
meira, varS Sylvía kátari, og svo fór hún aS syttgja
láet mcð fallegu röddinni sinni.
‘Hbettu’, sagði Neville brosandi. ‘Röddin þín
heyrist langar leiðir’.
Hún hló.
‘HvaS er aS óttast, Jack?’ sagSi hún. ‘En ég
skal ekki syúigja, ef þú vilt þaS ekki, én samt liggur
svo vel á mér, aS cg get naumast ráSið viS kætina.
AS hugsa sér, að við ertim á leiSinni til Englands,
Jack’.
‘Já’, sagði Jack, ‘en viS erum ekki komin þang,
að enn’.
Hann tók upp pipuna sina og fylti hana, en
hann kveikti ekki í henni, því hann mundi það, að
tóbakslyktin finst langar leiðir.
Neville leit á tungliS.
‘Ertu búin a5 hvíía þig, Sylvía?’ spurSi hann.
‘Hvíla mig ? Ég var ekkert þreytt’, svaraSi
hún.
130 Sögusafn Heimskringlu
‘Komdu þá’, sagSi hann, ‘viS eigum langa IeiS
fyrir höndum og —’
Hann þagnaði alt í einu, af þvi hann heyrSi aö
grein var brotin af tré í nándinni.
Sylvi'a var að festa á sig sjalið og raulaSi fjör-
ugt lag. Hún var svo glöð yfir því, aS hafa Jack
út af fyrir sig, og enga Mary Brown í nálægS.
‘É'g er tilbúin', sagSi húin. ‘‘HvaS er nú?’ —
Neville stóð alveg kyr og hlustaði.
Um leiS og hún talaði þessi orS heyrSi hún
hestatraSk og málrtóm nokkurra manna. Hún stóS
kyr og horfði á hann, bíðandi eftir bendingu fré.
honum.
Hann benti henni að beygja sig niSur og knéfeli
sjálfur viS hliS hennar.
‘þeir ríða kannske fram hjá okkur’, hvíslaði-
hann að henni, ‘en hafðu skammbyssuna þína reiðu-
búna’.
‘Jack’, sagði hún róleg, ‘ég hefi gleymt henni’.
Hann kinkaði kolli og þrýsti hendi hennar, til
aS hugga hana.
Hávaðinn færðist nær, og raddirnar gátu
heyrst.
‘þau eru einhversstaðar í nánd, og þau geta
nanmast sloppið frá okkur", heyrðu þati einn segja.
‘Nei’, v.ar svarað, og við þaS aS heyra róminn í
þessu eina orSi, varð þeim háSum bilt, því það var
rómur Lavoricks. ‘Nei, ég held viS finnum þau, en
takið eftir orðum mínum. þiS gerið viS manninn
þaS sem ykkur sýnist, skjótiS hann e'ða drepiS á
annan hátt, en stúlkunni má ekkert mein gera. Ég
vil fá hana óskemda að öllu leyti”.
Neville IagSi hendi sína á munn Sylvíu, en þess
þurfti hann ekki ; hún vildi heldur deyja en tala eitt
orð, — ekki sín vegna, heldur hans.
þau IögSust niður og biSu. I