Heimskringla - 10.10.1912, Qupperneq 4

(. BLS
WINNIPEG, 10. OKT. 1912.
HKIMSKK.IN GLA
HEIMSKRÍNGLA
Published every Thursday by tho
Heiinskriníílii \ \vs k Puhlisliin^ Co. Ltd.
VTerö blaösins í -Canada oít Kandarríkjnm $2.00
uni áriö (fyrir fram bor^aö),
Sent til íslands $2.00(fyrir fram borgaö)
B. L. BALDWINSON
Editor & ManaKer
Office:
729 Sherbrooke St, Winnipeg.
P. O. BOX 3o83. Talsfrai O. 41ÍO.
peir
lYorkton
2. þ. m.
Sanngjörn umkvörtun.
herrar Livrngston & Wilson, lögmenn í
og Foam Lake, Saskatchewan, hafa dags.
ritað Heimskringlu tilkynningu um að herra
'Jón Janusson í Foam Lake haii kvartað undan rit-
gerð, sem hirtist í þessu blaði dags 25. sept. sl., eft-
ir Jón Einarsson, að Bertdale, Sask. Herra Janus-
son kvartar undan rógburði, aðdróttunum og- mann-
orðsrýring, sem ritgerð sú bafi flutt. Lögfræðing-
arnir tilkynna, að herra Janusson hafi enga tilhneig-
ingu til þess að höfða mál á móti Heimskringlu eða
ritstjóra hennar, út af ummælum greinarinnar eða
birtingu hennar ; — en að þeir hafi þegar tilkynt
Jóni Einarssyni, að sakamál verði höfðað móti hon-
um, eí hann ekki afturkalli öU æru- og mannorðs-
meiðandi ummæli greinarinnar.
Bréf lögmannanna er einkar kurteist, jafnvel
vingjarnlegt. J>eir fara eingöngu fram á, að Heims-
kringla birti afsökun Jóns, ef hann gerir afsökun, á
eins augljósum stað i blaðinu eins og sá var, er rit-
gerð Jóns stóð á.
Ritstjóri Heimskringlu hefir þegar svarað lög-
íræðingunum og viðurkent afdráttarlaust þá ábyrgð,
sem á honum — sem slíkum — hvílir, jafnt fyrir
birtin-g.u þessarar greinar og alks annars, sem í blað-
inu birtist, og tjáð sig fúsan til að gera fulla afsök-
un til,herra Jóns Jænussonar fvrir þá ónærgætni,
að hafa birt ritgerðima. Ennfremur boðið, ef málið
móti Jóni Einarssvni kemur fyrir rétt, að mæta á
eigin kostnað fyrir þeim dómi.
Aunað eða mejra stendur ekki í valdi blaðsins
að gera, oa ekkcrt af þessu er nauðung, heldur frjálst
framboð af blaðsins hálfu, og gert ekki'að eins vegna
kunnmgsskapar herra Jóns Janussonar og ritstjóra
blaðsins, heldur einrag og sérstaklega vegna þess,
hve lögfræðingarnir hefja málaleitun sína kurteislega
og hlýlega. þtir skilja það auðsjáanlega, ,að það er
hægra, að hafa mál sitt fram með lipurð og gætni,
en með hótunum og hrot'taskap, siem alt of o£t
kemur fy rir undir s\”ipuðum kringumstæðum.
En það er annað atriði, sem í raun réttri giefur
tikfni til íhugunar. það er víkingshugurinn í ís-
lendingum, sem gerir mörgum þeirra, jafnvel meðal
pennaiærustu manna, ill-mögulegt að rita sæmilega.
Deilugirnin í eðli þjóðarinnar hvetnr menn í fyrsta
lagi tif þess, að rita um ýms smáatriði, sem ekki
ættu að vera almennings eign, sem fjalla meira um
nábúakrit, llugsögur og annað þess kyns, sem líklegt
er að oveikja úlfúð og illhug. innbyrðis í héraði, um
leið og það varpar skuigga á höfundana, hvervetna
þar sem slikar greinar eru lesnar.
í öðru lagi er það í íslendingseðlinu, að kveða
sterklega á um skoðanir sínar, svo að ekki þurfi um
að deila. það «'it af fyrir sig er sngan veginn ámælis-
vert. En einmitt þessu einkenni fylgir það, að alt
of mörgum hættir til, þegar þeir eiga í sennu við
aðra, að beita ekki að eins móðgandi heldur miklu
fremur særandi orðum, með alg.'rlega óþörfum að-
dróttunum og ákærum, sem betur væru ómæltar
iþeir missa sjónar á því, hvað er hógvœrlegur rit-
háttur, en leggja alla áherzluna á kraft orðanna
sem þá einatt verður meiri en nokkur nauðsyn kref-
ur. þcir líkjast í þessu Jóni ritstjóra Óltifssyni, setn
í persónulegti samtali við menn var svo kurteis og
sanngjarn og lipur, sem hugsast gat ; en misti sjón-
ar alt cf oft á þessum fögru einkennttm, .þegar hantt
tók pennann.
lleimskringla hefir gert það að stefnu sinni, að
veita svo mikið málfrelsi í blaðinu, sem hún hefir
vogað laganna vegna, og hefir vafalaust á stundum
gengið helzt til langt í því efni ; Og- þó eru þær rit-
gerðir ótaldar, sejn Idaðið hefir orðið^að neita upp-
töku, af því að þær fólu í sér meiðvrði um ýmsa
menn, sem blaöið ekki treystist til að verja fyrir
rétti, cf til þess hefði komið.
Stundum hafa höfundarnir virzt skilja jætta og
hafa þá ritað hughrevstandi bréf með greinum sín-
»m og tekið það fram, að þ e i r bæru ábyrgð orða
sinna. Eí til vill hefir enginn jæ-irra haft næga j>ekk-
ingu til að vita, að samkvæmt lögttm landsins var
ábyrgðar-íullvrðing. þeirra einkis nýt, af því, að sá,
sem meiddur er, á jafnan beinan aðgang að blaðinu,
sem mciðyrðin fiytur, en þarf ekki að skifta sér af
htifundi þeirra frekar en hontnn sýnist, svo að öll
ábvrgftin lendir einatt á blöðumim. þau eru and-
svarleg gagnvart lögum landsins.
það er j>ess vegna sem það frjálslyndi — mis-
beitta frjálslyndi, getum vér nefnt það —, að veita
þeim, sem í blöðin rita, óhindrað eða lítt hindrað
ritfrelsi, getur oftlega leitt blöðin út á brautir, sem
leiða til mikils .tímamissir, kostnaðar og fjársekta.
iþe.tta virðist alþýða landa vorra ekki skilja, og þess
fvegna hættir ýimsum Jxutn, sem í blöð rita, til j>ess
að misbjóða góðgirni ritstjóranna með sendingum
fieirra rit.rerða, sem ekki ertt hæfar til birtingar.
Afieiðingin af þessu er að sjálfsögðu sú, að blöð-
in verða að breyta um stefmi og verða strangari í
kröfum sinum um eíni aðsendra ritgerða. þau neyð-
ast til að takmarka málfrelsi }>eirra, sem í þau rita,
jneð þvi að neita jx-im , ritgeröutn upptöku, sem
sýnilega eru þtss eðlis, aS þær gieta leitt til vand-
ræða, — eins og nú virSist tilfellið með ritgerð hr.
Jóns Einarssonar.
Iltrra Bradbury hefir fengið viðurkenningu fyrir
að vera eánn stálduglegasti og afkastamesti þing-
maður í ríkisþinginu. Enda hefir hantt unnið kjör-
dæminu mikinn hag síðan hann komst í þingið. j>að
er fastlega vonað, að kjósendur hans fjölmenni í
vei/lu þessa úr öllum pörtum kjördæmisins, og væri
því vtl, að íslendingar tækju sinn tiltölulega þátt í
þessari þakklætis-viðurkenningu til þingmannsins.
Svo vd hefir hatin starfað fyrir bygðir þeirra. Með-
al annars, setn j>es«i jjitigtnaður heíir afkastað, er
þetta :
1. Hann heíir íengið framlengt bryggjuna á Gimli
bæ svo ntmur 150 fetum, og bötninn þar grafinn
svo, að djúpristir bálar eða skip geta nú. lagst
að henni.
2. Ilann hefir fengið bryggju gerða að Victoria
Beach.
3. Hann hefir fengið endurbætur gerðar við Rauðár
mynnið á 3 þúsund1 feta löngum vegi með því
að dýpka aðalálinn til 12 fcta dýpis 'og; gera
hann 300 teta breiðan. þetta tryggir inn og út-
sigling frá \\ innij>eg vatni i ána og úr ánni í
vatnið.
4. Ilann hefir fengið nauðsynkg ljósker sett W Sel-
lirk bryggjuna, til þæginda fyrir gufuskip, sem
þar ferma og afferma á nótt eða degi.
5. Hann liefir fengið $60,000 varið til umbóta á
Riauðá milli Winnipeg og ármýnnisins. þar i er
sjircnging 30 þús. yards af klettum úr árbotnin-
um, svo að álhnn milli ármynnisins og Winnipeg-
borgar verði hvergi grynnri en lOifet.
C.
7.
8.
síminn mikinn þátt í }>eim framförum, J>ó mótspyrna
væri megn að koma honum í framkvæmd.
þegar maður víkur sér að því, hvað ísland hefir
að bjóða, þá eT það fyrst, að aj sjávarútvegi lifa 51
af hundraði. Hvað hafa }>á hinir 49 af hundraði að
lifa af ? Árið 1907 voru til á landinu 24,367 naut-
gripir, 778,393 sauðkindur, 580 geitfé og 46,501 hross
á öllttm aldri, og má telja víst, að ekki séu hér of
háar tölur.
þegar maður hugs'ar sér, áð rútn 40,000 manns
hafi allar jtessar skejmur til að lifa af, þá býst ég
við, að leitun sé á betra annarstaðar. Vitanlega
geta engir talist stórríkir í samanburði við aðrar
þjóðir ; en jöfnuðurinn er meiri en í öðrum löndtim ;
ekki eru heldur auðíélög á íslandi til að undiroka
almúgann, tins og sumstaðar sýnist vera.
En til }>ess að landið gæti sýnt betur, hvað það
hefir til síns ágæitis, þyrfti nokkra menn með verk-
lega þekkingu, sem hefðu dálitla upphæð af peningum
til að hyrja með að rækta jörðina. Allir þeir pen-
góðan arð, ef rétt væri að farið. það eru engar _ýkj-
ingar, setn laaðir væru í jarðrækt, bæru áreiðanlega
ur, þó maður segði, að Island gæti framleitt helm-
ingi íleiri skepnur, en hér eru taldar, og eftir útliiti
að dæma má telja víst, að sjórinn gæti framfleitt
meira en helmingi fleira fólki, en hér er talið.
Hér í Ameríku reyna margir að græða &em mest
og er það ekki láandi, þvi það vilja allir. En mér
finst að m|argir séu, sem ekki stefna að neinu tak-
marki, og er þá erfiðið líkast því að menn sé.u að
gl'ma við skuggann sinn.
Ef nú nokkrir menn, sem hefðu 3000 dollara hver
Hann hefir fyngið ríkisstjórnina til þess, að g,era j tæku sig til og færu með það til Islands, þá ættu
veg eða aðdraganda beggja megin Rauöár að }>eir að geta komið sér og sinni fjölskyldu vel niður,
pla mikið fyrir, með vissri von um, góða
og sinna, þessir 3000 dollarar nema
brúnni miklu, sem liggur yfir St. Andrews flóð-
lokurnar. það verk kostar $93,000.
Hann hefir fengið fiskiklak bygt á Mikleyjtt í
Wiimipeg vatniy,
Hann lagði alt það lið, er hann gat, til j>ess að
án þess að
framtíð sín
11,160 kr., og með þessu móti ef enginn vafi á, að sá
maður gæti lifað ánægjusömu lífi, þó æfin yrði löng.
Setjum svo, að hann keypti jörð fyrir 4000 kr. og
9.
trygcja framlenging jámbrautarinnar
norður að íslendingafljóti.
Hann hefir fengið ríkissjórnina til jæss, að láta
smíða 40 þús. dollars gufuskip til íerða milli
fiskiklakanna við Winnijteg vatn.
10. Hann hefir fengið gierðar endurbætur áibryggjunni
við Gull Ilarbor í Mikley.
11. Hann hefir fengið ríkisstjórnina til jtess að láta
katuta WVnnipeg vatn og ákveða, hvar þar séu
hættulegar grynningar, svo að sktp, sem um vatn-
iö fara, megi varast þær.
12. Hann hefir sífeldlega verið önnum kafinn að gera | orðum.
ýmsar smáþægðir fyrir kjósendur sína. Verið £arðr,
j>eim hjáljlegur í landtöku og atvinnitmálum
j>eirra, og yfirleitt lagt fram alla síti;l miklu
kraíta til þess að vtrða kjördæmi sínu að sem
mestu liði.
Ræður hans í þinginu, sérstaklega um Indíána
landmálið og gagnskiftamálð, hafa vakið mikla eít-
irtekt um alt Canadaríki, og átt, að dómi hygginna
rnanna, ekki litinn }>átt í, að skapa þann þjóðvilja,
sem kom Conservativa flokkmim til valda hér í rik-
inu íyrirári s ðan.
Hann verðskuldar því, að heiðurssamsætið verði
sótt.
frá Gimli setti á hana samsvarandi búpening, þá hefði hann
gcðan afgang til að stýðjast við, ef einhver ófyrir-
sjáanleg óhöpj> bœri að hendi. þetta er ekkert skrum
— síður en svo.
þó litlir peningar séti nú á Islandi, þá ltvílir sá
blær yfir því, að öllttm ltður }>ar vel. En framfar-
irnar eru allar undir því komnar, að friður komist á
jiólitiska rifrildið í landinu, sem gott útlit er fyrir nú,
ef ekki vtröa .neinir til að kveikja nýjan ófriðareld
utan lands eða innan ; — undir því er komin öll vel-
£erð jijóðarinnar.
þegar metm hafa deilt um Canada o<r Island, þá
hafa menn haft það fyrir slegg-ju á mótstöðumenn
sína : Ilv.ers veana flytja þá íslendingar hingað ? —
þá vil é.g spvrja : Hvers vegna ílytja Danir, Svíar,
Norðntenn og Engkndinga- hingað og menn af fkdri
þjóðílokkuan ? þeirri spurning er hægt að svara á
svo margan hátt. Hjá Dönttm og Englentlingum er
oftast viðkvæðiö með öðru fleiru : Landið er orðið
yfirbygt, of þröngt i landinu. En öðru máli er að
gegna með Noreg og Svíþjóð ; }>ar er ekki edns átak-
anlegt tneð þrengslin. Bækur þær, sem gefnar hafa
verið ut um Ameríku, og margt fleira, sem gert hefir
verið til að fá fólk hinlgað, hefir átt mikinn þátt í
innllutningi. — En öðru máli er að gegna með Is-
land ; þar ern engin þrengsli. þar vantar menn
með verklega þekkingti, dugleg«a og sjálfstæða medxa
en að naíninu til., sem ekki láta aðra hræra í sér, og
sem ekki eru alla æfi annara þrælar. Að mínu áliti
er engin tneiri ánæg<ja, en að vinna landi sínu gagn,
helzt í jjeirri grein, sem mest er nauðsvn, svo sem
landbúnaðinttm. því margir góðir ble.ttir eru óunnir
enn á íslandi, sem gætu orðið milíóna virði, ef vel
væri á haldið, — hv,aða dóm, sem einstakir menn
gefa því.
Bg vona svo góðs til góðra íslendinga í Atneriku
að þeir misvirði ekki við mig, þó ég lítilkga minn-
ist á sannleikann um okkar gamla föðurland, Islatid.
Með vinseand og virðing til allra Islendinga í
Ameríku.
Winnijieg, 12. septetmber 1912.
Bjarni Jónsson.
Gestrisnin á íslandi.
ve 1
Vanþekking og hleypidómar.
Heiðurss*msírh\
Heiðurssatnsæti verður htrra Geo. H. Bradbury
þingmanni Selkirk kjördæmisins haldið að Ho*el Alex-
andra hér>í bora, að kveldi 24. þ.m.
Safnsæti }>etta er virðingar og þakklætis vottur
kjósenda hans fyrir starfsemi hans i , k-sþinginu og
■það alt, er hann hefir unnið * í ha.r kjördæmis sins
síðan hann varð þingmaður.
Mikið hefir verið látið af hinni
ísknsku gestrisni ; hún hefir lengi
verið annáluð. Skáldin hafa sung-
ið henni lof, og rithöfundarnir
j \iafa lýst henni með hjartnæmum
Hvar, sem mann bar að
þá var hið bezta, er búið
hafði að bjóða, til reiðu ; heinia-
sæturnar drógu af gestunum skó-
klæðin og hjúkruðu þeim sem bezt
þær kunnu, og bóndi og húsfreyja
gerðu alt setri j>au gátu til að
skemta hinum |>reyttu ferðamönn-
um sem bezt, og g;ra J>eim lífið
sern ánægjukgast meðan þeir
dvöldii. þegar Jæir svo að morgni
voru btinir til farar, þökkuðu þeir
jfyrir sig með kossi eða handa-
bandi. það var öll borgttnin. IIús-
bændtirnir vildu ekki aðra, og
jþótti sér jafnvel misboðdð, ef j>ett-
iingar voru boðnir fyrir greiða.
þannig var íslenzka gestrisnin,
er Sigurður Breiöfjörö kveðttr um
j °% lengst mttn lifa í amtnnmælun-
ttm.
Nú er kominn annar aldarhátt-
ur.
Sú aneginregla er aið ryöja sér
til rúms þar heima, að ^elja
gredða, og er það ekki nema rétt
og í samræmi við það, sem gerist
hjá öðrum þjóðum. Menn geta ver-
ið gestrisnir, þó þeir taki borgun
Öllum }>eim Yestur-lskndinigum,
sem. ferðuðust um Suðurland, ber
saman um, að greiöasölustöðum
hafi þeir orðið að borga hærra en
sanngjarnt var, og hærra en
heimtað hafi yerið af Islendingum,
er þar gistu samtímis. Sérstak-
lega var þessu þannig varð á
greiðasölustaðnum 'Kárastöðum,
sem er í leiðinni til }>in.avalla. þar
voru þrír verðtaxtar : Sá lægsti
var fyrir Islendinga, miðlungstaixt-
inn fyrir Yestur-lslendinga, en sá
að selja jnessum vestan að komnu
frændum sinum alt sem dýrast,
bæði verk og greiða.
Auðvitað voru margar undan-
tekningar ; sumstaðar var Vest-
mönntim tekið með opnttm örmum
og enginn- vildi sjá eða heyra borg-
un ; aörir voru mjög sanngjarnir,
°g gerðu sér engan mannamun. —
Sérstaklega segja ferðamennirnir
hingað koitinu, að á Norðurlandi
jhafi þeir fyrir hitt hina gömlu ís-
jlenzku gestrisni í fornum stíl.
Islendingar heima veröa að gæta
Ég ltefi verið rúmt ár í Ameríku og séð margt og
heyrt, enda hefi ég veitt því eftirtekt ; en oft hefir
rrkr fundist ég þurfa að stinga uj>p í eyrun, þegr
ég hefi heyrt Islendinga vestan hafs tala ttm ísland.
því sá slæmi vani ríkir svo stöðugt hjá sutnum
mönnum, að þegar }>eir lofa eitt, þá lasta þeir ann-
að, með því orðaglamri, sem tæjjkga er mögulegt
að lýsa ; öfgarnar eru svo miklar um suma menn og
hluti, se.m ekki eru svara verðar.
Ef talað er um Island og þess ágæti, þá er ó- jfyrir greiða. En jægar kemur til
sanngdrnin svo mikil, að ekki er hægt að lýsa því. þess, að okra á fratrtandi ferða-
Margir segja : svona var það á íslandi, þegar ég mönnum, íer all-mjö.g að stinga í
var þar fyrir 20 til 30 árum, og ég veit vel, að }>ar j stiif við gestrisnina.
er ekki betra nú. Er Jætta ekki hleypidómur eða v-an- j Vestur-ískndingar, sem
þekking? Máske það væri réttara, aö kalla það ill- jlej,m til íslands fórti í'vor ’og sum-
kvitnis ósanngirni. Fáir munu neita, að Ameríka sé !ar ser til skemtunar og nú eru
góð, og hafi mikið til sins ágætis ; en samt lít ég I hingað komnir aftur, hafa allir
svo á, að fáum líði betur í Ameríku en á íslandi ; sömu söguna að segja :• -þeim var
tuðlegð tnargra manna gotur maðttr sagt að sé sei(jur greiði víðast hvar'meðupp-
meiri í.Ameríku en á íslandi ; en öll vellíðan er ekki j sprengdu verði ; oftlega fjórfalt
undir auölegö komin, og mætti finna þess mörg 1 hærra en nokkur’ sanngirnh var i.—'
dæmi. Eg hefi séð fólki líða svo illa hér, að ef slík j)ejr hugsuöu sem svo þar heima :
líðan væri hjá nokkrttm á Islandi, mundi það þykja . J>essir Ameríku-tnenn hafa nóg af
hæsti fyrir útlendinga. H’úsráðend-
ur hafa haft svo mikinn bróður- þeSs, að vér hérna vestra tökuan á
kærleika til hinna vestur-íslenzku móti vesturförunttm, sem koma
frænda sinna, að jaeir hafa sett j fri íslandi allslausir og greiðttm
þeim skör lægri verðtaxta, en jrötu þeirra eftir því, sem okkur er
hrednum og beinum útlendingum ; j)ezt unt, og án þess að hafa þá
en kærleikurinn var þó ekki svo fvrir féþúfu á einn eða annan hátt.
mikill, að hann gæti sett þessa Til hins sarna væri ætlandi af
aðsvífandi frændur á sama, bekkinn j Austur.lsleiKÍingum, þegar Vestur-
tie iieiuia.s;acta-Islciwliugaua 5 þesn-, ískmlfngaf lieirhsæ'kja þá.
vegna tirðu greiðaprísarnir að | Ekki svo að skilja, að gefa eigi
vera þrír, þó sama viðurgernings þeim ölmusur. Nei, þeir mtinti
vrðtt allir aðnjótandi. Á þessttm hafa nóga jæninga til að borga
stað varð hver Vestur-íslendingur fyrir sie? sem Jika er og rétt og
að borga 5 krónur fvrir nætur- sjálfsagt ; heldur hitt, að J>eir sétt
greiðann, en heimasætu íslending- ekki rændir, ekki bafðir að féþúf-
arnir að eins 2 krómir og útlend- ;um, eins oe núha hefir sýnt siLr að
reynt ftefir verið af mörgum’.
e nsdæmi þar.
En ATneríkti-menn vilja máske segja :
skildingunum og }>vt réttast, aö
1‘f‘af mis- j láta þá punga út með j>á ; J>eir • að borga
ingarnir 7 eða 8 krónur, — að því
oss er sagt af skilríkum manni.
Útlendingarnir, sem þarna
staddir samtímds löndunum héðan,
voru fiestir Bretar. J>eir þóttust
hart leiknir ;v— ekki að }>eir kvört-
uðu ylir því, að næturgreiðinn
kostaði of mikið, heldur yfir því,
að jx'ir kevj>tii sérstaklega nokkur
hænuegg og ttrðu að borga 10 au.
fvrir hvert ; en ,í Reykjavík höfðtt
jieir fetigið þati á 7 attra. þaö var
þetta, sem Bretanum þótti ganga
ósvífni næst, að Jntrfa að borga
Jjrein aurum meira fyrir eggið
uppi í sveit þar sem hæntirnar
verptu, heldtir en í kaupstaðnum,
þar seni' eggin voru aöflutt. Bret-
inn sá, að hár var hann bersýni-
lcga snttðaður oy brást reiður við.
Oss hefir tjáð sannorður maður,
héðan úr borg, er fierðaðist um ís-
land í sumar, að hann hafi orðiö
Hvar er íslenzka gestrisnin, sem
voru svo mikið hefir verið gumað af, ef
okrað er á næturgreiðanum eins
og Kárastaða-dæmið sýnir ?
Fréttir.
jöfntt þrífast börnin bezt”. En hvað-verður þá ttm j eru hvort sem er útlendingar. það
gamla fólkið, sem engan eiga að ? fig veit vel, að i hefir sem sé allajaína verið siður á
lendingar í Ameríku eru fljótir að safna gjöfum íslandi, að selja útlendingum alt
handa þéiin, sem hjálpar þurfa, en slíkt er óvissa með uppsprengdu verði ; ekki a'S
íyrir j>á, setn }ntrfa hjálpar. j eins greiða, heldur hafa og kaup-
]>að er enginn vafi á, að ungt fqlk, sem vill og ;tnennirnir ha'kkað verðið á vörum
getur tninið, er fljótara að safna jxmingum í Amie- s’nurn> jxgar þeir skiftu við út
8 kronur 4 dag fyrir
gistingu á Ilotel Reykjavik ; en
aftur hafi hann fengið vissu fyrir
því, að íslendingar, er þar voru
gestir hafi ílestir borgað 4 krótttir
um daginn og sttmir niinna. Aftur
hafi enginn greinarmunur verið
ríku en á íslandi. En ætli það að brúka jxningana
Ameríku, getur fljótlega mistekist aö halda þeim,
sér o.g síitum til ellistyrks. Hér eru mörg tækifæri
íleiri en á íslandi, að ná í j>eningana ; eu ég get
eigi betur séð, en hættan sé meiri að verða af með
>á, og mörgttm sinnum meiri en á íslandi. það er
gamall málsháttur, að ekki sé minna varið í, að gæta
fengins fjár en alla, og petur það átt jafnt við karla
sem konur.
Mér er sagt, að í Winnijxg séu um 600 fasteign,a-
söluskriístolur, sem ekki geri annað en selja og víxla
fasteignum, og hljóta þá mörg hundruð manns að lifa
af því starfi. En hvaðan koma peningarnir ? Koma
>eir ekki frá ókunnugnm og einföldum kaujvendttm,
sem láta ginnast af fasteignasölum oa jxirra útsend-
urum ? Oft getur þetta farið vel, jxgar átt ér við
amvizkusama og góða menn ; en sumir mumt
leggja s imvizktma upp á hillu, þegar }>eir sjá tækifær-
ið. það er jafnan misjafn sauður í mörgu £é. Ilér
er alt í stórum stíl, bæði ilt og gott. 1 stórum
tíl fanst mér það, jxgar fellibylurinn skall á Regina
— og ma’-gt ficira væri hxgt að teljy t pp. En þeg-
tr maður httgsar heim til Islands, þá er með réttu
hægt að segja, að því þoki fttrðu vel áfram í ö’h.im
greinum. Fyrir 50 árum síðan var fólkstaia á ís-
landi 64,600 ; en þrátt fyrir allan útfliitning ern nú
um 85,000 manns á landinu. þeir, sem voru heima
fyrir 20 til 30 árum, vissu hvað tnargar hrýr voru
omnar yfir ár. En nú vita líka flestir, hvað marg-
ar þær eru, og livað saimgöngur um alt Island eru
orðnar greiðar, og sömuleiðis milli landa ; og á rit-
lendinga.
gerður á.gestum á Il’otel Akureyri
Danir hafa jafnaðarlega 0ír jlafi Verð þar verið sanngjarnt,
verið undanskildir ; }>eir hafa oft
ast verið óskahörn íslenzku þjóð-
arinnar i jxim sökum.
Hér skulu sögð nokkur dæani, er
sýna, hve giestrisnislega var tekið
á móti löndunutn héðan að vestan.
Einn Winnipeg-lslendingur, er
ferðaðist með konu sinni um Aust-
tirland, segist hafa’ fengið fvlgdar-
mann á eimim bæ, er hafi fylgt sér
tæpa dagleið einhestis. Er þeir
skildu, heimtaði fylgdarm&ðurinn
25 krónur fyrir fylgdina. þegar
þess er gætt, að .tnaðiirinn hafði
að eins einn hest og misti að eins
einn dag frá verkum veröur fjár-
uíöslan ber. Dagskaup verka,-
miannsins fer jafnaðarlega ekki
fram úr 3 króntim, og hestlán
sjaldnar m-eir en 2 kr. um da.girm;
samtals 5 krómtr. En hér heimt ir
maðurinn 25 krón.tr eða 4 sinn.irn
I rrteira en nokkur sanngirni er til
| Sami Winnipeg-tslendingur kveðst
hafa orðið að horga 75 attra fyrir
kaffibolla með brattði á sveitahæ
einum á sötnu slóðum. þó j>etta
sé sináræði, sýnir það }>ó ftirðtt
góð-t v’ðleitni. Vanaverð á kaffi-
bollr með brauði ,er 25 aurar.
4 krónur fvrir hcrbe'rgi og fæði yf-
ir sólarhringinn.
Hvað því viðvíkur, að 8 krónur
sé of hátt, fyrir dagsgistingu dæm-
uan vér ekki um. Að eins þendum
vér á, nð góðum hótelum hér er
dagsgreiöinn frá $1.50 ttpp í $2.00,
og er J>að jafnvel lægra í krónu-
tali en Revkjavíkur greiðinn, og
ef krónan heima á íslandi er jafn-
góð o«r dollarinn hér, eins og sutn-
ir vilja haldat fram, ]>á ættu Win-
nipeg hótelin að taka 8 dollara fvr-
dr dagsgisting, til Jiess að jafnast
við Hotel Revkjavik. þess ber og
að geta, að llotel Revkjavík hefir
fá þau hlunnindi til að bera, sem
góv liótcl hér hafa, ]>ó matur geti
verið þar eins góðttr. Einnig m:á
g ta þess, að kaupgjald Oo- önnur
útgjcbl eru langtum hærri hér en
þar í Reykjavík.
Margar fleiri sögttr mætti segja
af þvl, hversu hin íslenzka gest-
rism(! ) var heimtufrek í Vest-
manna-pyngjuna, og getur verið að
vér niinii-:mst á þetta mál frekar
síðar.
T’ ð var stm meginjiorri marma
j>ai á Fróni findi það skyldu sína,
— Brezka þingið kom saman á
tnánudaginn eftir sumarhelgina og
tók þegar til ósjnltra málanna. —
Aðalmálið fyrir jtinginn er irska
heimastjórnarfrumvarpið og verð-
ur þar um harður og langur bar-
dagi, en um jólaleytið býst stjórn-
in við, að hafa komið því í gegn.
um neðri málstofuna. Til umræðu
\ erður frumvarpið í fyrsta sinni í
dag, og leiða þar safflan hesta
sína Asquith stjórnarformaður og
Sir lídward Carzon. Rimman um
frumvarpið verður bæði löng og
hörð, og er það Ilestra álit, að
þing þetta' verði stórtíðindaþing á
ýmsa vegu.
— Ríkasta kona I Ameríku er
sem kunnugt er Mrs. Hetty Green,
og þó hún sé nú 78 ára gömul, er
hun nú í óða önn að búa si(r und-
ir fermingu og altarisgöngu. Á-
stæðan er sú, að Mrs. Green, sean
úður tilheyrði Kvekara trúflokkn-
um, heíir snúist til Biskupakirkj-
unnar, Oo- er þar heimtuð ferming.
Kerling er því mi að læra fræðin
og bænirnar, og fer .fermingin fram
næstu viku, verði g,ömlu konunni
, ekki vísaö frá fvrir vankunnáttu
sakir.
Ráðsmaður óskast.
Vér oskum eftir reyndum
og duglegum manni, sem er
jainvígur á íslenzku ogensku,
til þess að hafa umsjón með
hinni íslenzku deild vorri. —
Slíkum manni bjóðum vér
góð kjör.
Vér óskum einnig eitir á-
reiðanlegum umboðssöltim út
um land.
Mikil tckjugrein fyrir dugn-
aðarmenr:. I ir úð okkttr eða
skrifið sem I ,-r t.
THE K ARX-WATT REALTY
r -^any.
788 ?>í.ui Street, Wi-*'ijieg
I