Heimskringla - 10.10.1912, Síða 5

HEIMSKRTVOr *
WINNIPEG, 10. OKT. 1912.
5. B LSí

par=sala.
Jeg hef keypt allar vörur E. and A. Tailoring Co., að meðtöldum öllum þess haust óg vetrar
fatnaðar og yfirhafnadúka. Jeg keypti vörur þessar á nijög lágu verði, og til þcss að fá pláss fyrir
innkomandi yörur, sem jeg lief pantað. sel jeg núverandi fatnaði með kostverði. J\ð salan kemur
einmitt nú, á þeim tírna sem þjer eruð að hyggja eftir fatnaði og yíirhöfnum, munuð þjcr skitia að
það er yður stór hagur.
$30.00 og $35.00, og hafa verið
SB
/
I vörum þessum eru fatnaðir og yfiiliafnir, sem liafa selzt fyrir
ódýrir á því verði.
Mínar nýju vörur verða hér iifhanfárradaga,
svo ég vil se’ja núverandi vörur tafarlaust.
Þess vegna læt ég yður ganga í valið á al-
fötnuðum og yfirhöfnum, gerð eftir hverjum
móð sem þér sjálfum þykir bezt viðeiga, fyrir.
?
Þeii sem skifta við fasta viðskifta skreðara og ekki kæra sig um að láta nú strax búa sér til alfatnað eða yfirtieyju, skal ég
seJja alfatnaðarlengd þrjár yards og þjrá áttundu, eða yfirtreyjuleDgd 3 yards fyrir $6.00.
Mr-r er ant um að selja allar J>essar vörur sem allra fyrst og þess vegna set ég verðið svona afar lftgt. —Allir fatnaðir sem ég sel eru
bímir til hér í btrginni og gerðir eftir fyrirskipun yðar að máli, rétt eins og þér væruð að borga S35.00 eða §40.00 fyrir þá.
Litið mn í gluggana hjá mér, eða það sem er enn betra, komið inn í búðina og skoðið vörurnar nákvæmlega. Þar er mikið úrval
þjer vkrðið ekki beðmr að kaupa.
EVANS the TAÍLOR
382 Portage Ave., Horni Edmonton.
HORNIMAIN ST. & ALEXANDER AVE.
Húsmunir aí öllum tegundum.
Vandaðar vörur, auðveldir boro-unar-
skilmálar.
Komið og finnið oss.
í
'4
Járnbrautarnefnd Canada ríkis
liefir að sögn ákveðið, að leyfa
Canadian Northern félaginu þá
breytingu, *m það hefir farið
fram á á járnbrautarkerfi sínu hér
í borg með því að leggja járn-
brautarstúf gegnum Fort Rouge'
0(r yfir Rauðá í grend við River J
Park. Bæjarbúar höfðu þó strang-
lega mælt á móti lagningu. þess-
arar brautar.
Opinbert uppboð.
Hér með tilk^-nnist, að opinbert
uppboð á skólalöndum verður
haldið á eftirtöldum s.töðum í
álanitoba á hérundir tilgreindum
dögum :
Virden 22. október 1912, kl. 10 f. h.
Hartney 23. október 1912, kl.10 f.h.
Somerset 25. okt. 1912, kl. 10. f. h.
Portage la Prairie 28. okt. 1912,
kl. 10 f. h.
AVinnipeg 30. okt. 1912, kl. 10 f. h.
I,öndin verða boðin upp í fjórð-
ungum sectiona og háð uppsettu
•verði, sem greint er í söluskránni.
Salan verður háð eftirgreindum
skilmálum :
Deildin áskilur sér rétt til að
undanfella öll löndin frá sölu„ eða
að innifcla hver önnur lönd í henni
þar sem almenn akbraut eða
járnbraut liggur yfir lönd, sem
boðin eru upp, þá er sala þeirra
liáð því skilvrði, að vegstæðin eru
undanþegin sölunni, svo og hver
annar Iiluti þeirra, sem þarínast
fyrir væntanlega járnbraut.
Salan afsalar eingöngu yfirborðs
notarétti, og er háð v-analegri
undanþágu til hagnaðar krúnunni.
Stærð landanna, seini' seld verða,
er háð fullnaðar-mæling þeirra,
samþyktri af Surveyor General.
Borgunarskilmálar : Einn tíundd
við hamarshögg í peningum ; eft-
irstöðvar í níu jöfnum árlegum af-
borgunum, með fimtn prócent ár-
leguitn vöxtum af hinumt ógoldna
hluta kaupv-erðsins, að undan-
skildum þeiom tilfellum , þar sem
scldu löndin eru ekki yfir 40 ekrur
að stærð, þá borgast fimtungur
við hamarshögor og- eftirstöðvarn-
ar í fjórum jöfnum árlegum af-
borgunum, með fimm prócent ár-
legum vöxtum.
Scrip eða Warrants gilda ekki
sem horgun.
þecar land er. slegið kaupanda,
skal hann strax afhenda söluritar-
anum eitt hundrað dollars, ann-
ars verður landið strax endurhoð-
ið til sölu. þess vegna ættu vænt-
anlegir kaupendur að fíthpa sig

IC5

s
Eru hinir sts^rstu og bt-zt
kunnu húsgagnasalar f Canada
GÓLFDÖKAR Og
GÓLFTEPPI,
TJÖLD og
F0RHENGI,
Marg fjölbreyttar.
KOMIÐ EÐA SKRTFIÐ:
CANADA FURNITURE MFC CO.
wiNMm;
MARTYN F. SMITH,
TANNLÆKNIR.
Patrbairn Blk. Cor Mafn At Selkfrk
Sérfræðingnr f Gnllfyllingu
og ðllum aðgerðum og tilbún
aði Tanna. Tennnr dregnar
án súrsauka. Engin veiki á
eftir eða gómbólga. —
Stofan opin kl. 7 til 9 & kveldin
Oöice
Phone Main 69 4 4.
Heimilis
Phoue Maiu 6462
j með viðurkendar bankaávísanir,
| gildandi á löggilta banka i Can-
ada, borganlegmn að fyrirskipun-
um þeirra sjálfra, og án affalla,
eða hafa bankaseðla mieð svo háu
! nafngildi sem liægt er. Eftirstöðv-
I ar afborgunarinnar verða að gre.ið-
I ast í hverju tilfelli áður en uppboð-
' inu er lokið, að öðrum kosti miss-
ir kaupandinn hundrað dollara
horgun sína og l.indið verður und-
anþegið sölu.
Skrá vfir löndin, sem upp verða
hoðin, fæst hjá : Th-e Secretarv
Department of Interior, Ottawa ;
- hjá Thomas Ke.rnighan, Superin-
tendent of School I.ands, Winnipeg
og hjá hver jum Agent of Dominion
I.ands í Manitoba fvlki.
Tilskipað
L. PKREIRA,
Assistant Secretary.
Department of Interior,
Ottawa, 26. septcmhcr 1912.
A T II U G I I) : Bankaávísar.ir
verða ekki þegnar nema þa'T st-u
merktar “accepted” ;:£ hlut-
aðeigandi hanka.
I
PIANO’S
Vér höfum miklar biirgöir
af beztu tegund pinnos.
Meðal annars hin frægu New
York hhomer, Newcombe,
Blumdall, Aiexander og
Fowler & Co p anos.
Athngið nákvændega ang
lýsing vora f næstablaði. Þá
verða boðin einsdæma kosta-
kjör.
Vér erum verksmiðjusalar
beztu hljóðfærmina.
Fowler <& Co.
“Home oí Quality.”
Niiwss H »cl*
HORNI EDMONTON & PORTAGE.
™ D0MINÍ0N BANK
Horni Notie Dame o« Sherbrooke Str.
Höfuðstóll nppb; $4,700,000 00
Varasj'iður - - $5,700.' Nirioo
Allar eignir - - $70,000,000.Oo
Vér ósivuui aft.ii vidskiftii '
lunar nianna og ábvrt r.ii «! « N , «1
þeinj fullnæaju. $parisjó'*sd«i!d vo>
er sú stærsta seui noUftur b.nk'
hefir i borKÍnni.
Ibúeud'ir þ-ssa hl ta bortrarts u-
at' óska aó skifta vió stofnnn seir
þeir vita að er ahterlega t ypg.
Nafu vort, er foll r>gginj> ón») -
leika, Byrjið spa'i ir. 'h’ee íyrir
sjálfa yður, konu yöar ojr bðm.
OEO. h. MATHEWSON. Káösi.iaB.ir
Plione Cínrry :t 4 >0
112 Sögusafn H.eiimskringlu
seltiervatni, arnica, og guð einn veit, hve miklu þessi
góða kona hafði safnað saman í flýti.
Hun staðnæmdist í dyrunum og stóð þar sean
negld niöur ; svo tók hún í pils sitt oa breiddi ttr
þ' í, til að fylla dyrnar, svo dóttir hennar sæi ekki
tnn.
‘Jæja’, var alt sem hún sagði.
‘Já, þú kemur of seint, kæra frú Grieber, mælti
hr. Markús. 'Maður er ekki vanur að slá hendinni
á móti hjálpinni, geti maðttr tengið hæna. Fólkið í
hjáleigunni átti til bæði gamalt lérept og arnicu, og
slysið vildi þar til. É.g varð hræddur og rauk straix
í hurtu til að ná mér í umbúðir ; en ég hefði ekki
þurft þess ltiann ypti öxlum — ‘hjálpin kom á, hæla
tncæ og ég varð að vera stiltur, hvort sem mér lík-
aði betur eða ver-. Líttu bara á, þú hezta fóstur-
móðir, sárið er saumað saman, og mér þætti
gatnan að sjá þann mann, er gerði það betur’.
Ivr það mögulegt, að það sé saumað?’ og um
leið setti hún smyrslakrttsina harkalega á borðið og
lofaði Lovísu að koma inn, ‘Nú, jæja, þá er alt
gott’, mælti hún ennfremur. ‘En viö skulum ekki
tala meira um hræðsluna þína, hr. Markús ; é<r er
ekki svo grunnhyjgigin,', að ég trúi því. Drottinn minn
dýrj, það er alveg eins og gamli læknirinn okk. r að
Hinrikskastala hefði bundiö ttm hendina. Ilann er
bæði vcl læröur og góður læknir, hr. Markús ; læk i
irinn licrna í Tilroda Vnætti skammast sin, cf hattn
sæi jafn fallega bundið ttm sár. Og þú gcröir það,
vinnukona amitmannsins’, — hún leit fast á stúlkuna.
‘Ilvar læra stúlkur í þínu héraði slíkt ? Jafnvel í
skólanum, þar sem Lovfsa mín.er, og þar sem þó alt
mögulegt er kent, er þetta þó ekki haft unt hönd.
Eða er það Lovísa ? ’
‘Nei, mamma’, svaraði dóttir hennar, er til
þessa hafði liorft þegjandi á amtmannsstúlkuna. ‘En
Bróðurdóttir amtmannsins 113
ein skólasystir mín, sem ætlar um næstu páska, aS
verða kenslukona í Suður-Rús^landi, ætlar nú á æðri
skóla til að læra hjúkrunarfræði’.
‘Er það svo? Já, rétt er það, lnismóðir þín er
ein af þeim og þú hefir lært af henni’, sagði frú Gri-
ebel við aðkomustúlkuna, er hafði flýtt sér að tína
saman dót sitt og var nú að láta lokið yfir körfuna.
‘það var vissulega rétt í svona löguðu tilfelli. Hún
gat sent þig á eftir þeim, sem fyrir slysinu varð ;
náttúrlega gat hún ekki sjálf komið inn til karl-
manns. það hefði verið fallegt afspurnar fyrir
frændstúlku amtmannsins. Httm! það hefði verið
gaman að heyra skrafið í eldhúsum og heyhlööuin á
eftir’.
Stúlkan blóðroðnaði og greip eftir endanum á
herðasjali sínu eins og til að losa um það.
‘Ilvað ertu að segja?’ greip nú lir. Markús fram
i gremjulega. ‘ITvað gerir þú nú af skynseminni,
kæra frú Griebtl ? Mér þætti gatnan að vita, hvort
nokkur .skynsatnur maðttr hlýddi á annan eins kjaft-
hátt í eldhúsum og heyhlöðum. Læknishjálp, hver
svo sem hana veitir, er hátt upp hafin yfir alt slúð*
ur. það væri dálaglegt, ef einhvcr sæi mann drukna
eða blæða til ólífis, og hugsaði sig fyrst urn, hvort
rótt vtcri, að sækja læknir áður en hann sjálfur rétti
þ'.'im hjálpárhönd’.
‘Ó, sei, sei ; það hlæddi ekki svo mikið, herra
Markýs’, mælti frvi Griebel, án þess að reiðast hið
minsta. ‘Og með allri virðingu fvrir þér, Já er
jwtta ekki allskostar rétt ; og fólkiö, sem ég átt’
\ ið áðan, getur vel kastað skugga á mannorð hveri
ar stúlku sem tr ; alveg eins og mýsnar éta gat á
f nasta silkikjól, án þess að sþyrjk, hvort vð sé
rétt e ,i ran.-t. }>ú ættir bara að koma í vtt.-f -
fól’: r’i . _ heyra hvað það segir ttm r ssa
<-’, — hún henti á stúlkuna. ‘En ég ætfi cl.ki að
114 Sö.gusafn Heimskringlu
vera svona bermál, guð varöveiti mig ; ég skal
þeída\ hætti hún við.
‘þess ætlaöi ég líka að biðja jiig’, mælti lterra
Marús alvörulegur.
‘Drottinn minn, þú tekur þetta eins óstint upp
eins og þú værir lögmaður, hr. Marktts. Nú g<amli
Griebel er líklega gömul ófreskja, óvinveittur ungvið-
inu. Ég get ítm-ndað mér það, en ég er ekki svo og
hefi aldrei verið ; mér hefir ávalt geðjast að falle.g-
um stúlkum ; g>2tur verið af J>edrri ástæðu, að ég
var ekkert falleg sjálf ; og ég hiefi alt af dáðst að
grönnu vaxtarlagi, — ég hefi nú alt af verið svona
feit og digur edns og ég er þann dag í dag. Pétur
minn, var alt af' ánægður með mig, svo — já, eins og
ég sagði áðan, þá fellur mér alt af illa, ef einhver,
sem mér er vel við og lýst vel á, tapar áliti sínu,
svo fólk fer að benda á ltana og tala utn hana- þú
þarft ekki að fara strax’. Hún sneri sér að stúlk-
unni, er hafði hljóðlega gengið fram hjá henni og að
dyrunum, — og eins og foröum á þjóðvegyinum, þá
varuaÖi dig<ra konan henni farar tneð því að breiða
út svuntu sína. ‘það, sem ég segi, sneftir einmitt
þ g. Nú, þegar þú ert skýlulaus og maður getur séð
þig, þá ertu falleg, jafnvel öfundsmenn þínir yrðu að
játa það. Drottinn mdnn, maður mætti lengd leita
að Öðru eins andliti’.
Hún þagnaði alt í einu alveg forviöa, því stúlkan
hafói við síöustu orð liennar dregið klútinn fljótlega.
yfir höfuð sér, og nú reiddist digra kona fyrir al-
vöru.
‘II að, ertu katólsk nunna, úr því lætur til
‘Cona. Saurgar það þig mikið, þó virðingarverð
kona horfi framan í þig ? Skárri er það nú heilag-
lrikinn! Segðu mér : Ertu svona feimin hjá skóg-
verðinum ?’
Hái , ’.ljóð, er Lovísa litla rak upp, sleit áminn-
Bfóðurdóttir amtmannsins 115
ingu þessari. Jtegar stulkan reyndd t’.l að komast út,
haíðd fl'auelsbiíindið, er hún hafði um hálsinn, lasnað
og fallið á gólfið. Ilvorki frú Griehel né hún tók
eftir því, en ltr. Markús sá j>að satmt og var fljótur
til að grípa það upp ; gullpeningur var festur við
það, og við að sjá hann var l>að, að Lovísa hljóöaði
ai glebi.
En nú tók aðkomustúlkan einnig eftir ]>essu ;
hún c.reip um háls sér. ‘Ég á penmginn’, sagði hún
hægt og ritti lue.gri hcndina út cftir honum.
‘Svo ? Átt þú hann ? Ég trúd þvi samt ekki.
Ilvernig ge.tur þú átt svo verðmætan grip ? spurði
frú Cr.e’cel og ýtti Lovísu töl hliðar, svo hún sjálf
gæti ráðið máli þessu til lykta. ‘Ég þekki þennan
jiening, eins vtl og ég |>ekki pyngjuna mína. það er
eins víst, að Lovísa m n á hann og tveir og tveir
eru íjórir. Slíkir og þvílíkir ættargripir eru ekki á
hverju strái í heiminum, — eða,svo sagöi gamla hús-
mói'ir min, er hún festi hann um háls dóttur miitn-
ar á fermdngiardatginn ltennar. ó, það var svo há-
tíðlegt, að ég titra, er ég hugsa til þess. Segðu
okkur nú frá, hvar þú faust það, og þér skal ekkert
veröa gert. þú hefir líklega fttndið það fyrir fram-
an húsið, og viljað svo sjá, hvernig þér færi það ?’
Stúlkan fölnaði : ‘Að hrúka íundna muni er
sama sem að stela þeim’, sagði hún.
‘Stéla! ’ endurtók frú Griehel og hri t; ’ ' i.’i.
Ilver segir það ? þú litur ekki út fyr.v, antuv
þá iðn. Reynd og greind kóna, eilis og g ér, sér
strax, hvað i hverjum og ednum hýr. þú gengírhct-
ur klædd kynnir þú að stela ; en þú ert ung og of-
urlítill licgómaskapur er fyrirgefanlegur. Ekki skal
ég halda þessu á lofti — guð varðveiti mig —, en
vænt þykir mér um, að fá peninginn aftur. Bittu
hanp hetur í nac ta skifti, Lovísa’.
“Ekki þennan grip! ’ mælti aðkomustúlki'n