Heimskringla - 05.12.1912, Blaðsíða 3

*iké-ééééééé.é'-
H E I M S K R I N G L A
WINNIPEG, 5. DES. 1012.
3 BES.
ATHABASCA
Vöxtux Athahasca er hraðskreiðari en vinnnkraftur og
byggingaefni leyfa. 1 ör skulu nefndar nokkrar V)yKg-
ingar, sem eru í smfðum ogftætlun um verð [>eirra:
Innflyténdahðll $10.000. Mank of Commerce $10.00'\
Iinperia! Bnnk $8,000, Hudsons Bay búðin ?B5,000, þrjár
husiness blokkir $10,00 tíkóli $40,000. Ytir hnndrað
íhöðarhós vafnsleiðsln og holræsa grðff er kosta yflr
$150,000—Jarðgas er nó farið að leiða inn f hflsin.
Verð ft fasteignnm flýgur upp- Nfl er tíminn til að
kanpa lóðir frA $200og upp, Skilmálar handhægr,
Pinnið mig, eða skrifið sem fyrst til;
S ARNASON,
310 McINTYRE BLOCK ’ • WINNIPEC.
Kornyrk.jumenn!
Kornyrkjendur Vesturlands-
ins, hver er skylda yÖ-
ar gagnvart GRAIN GROW-
ERS GRAIN COMPANY?
Vér höfum nú í varasjóöi
260,520.50 meö uppborguöum
$600,000 höfuðstól, og auk
bcss sem vér borgum hluthöf-
iUm vorum viðunanlega árs-
yetxti, þá höfum vér á sl. 6
árum gefið um $40,000 til
Western Grain Growers Asso-
ciation, og annara mentalegra
starfa meðal bændanna.
Ef kornið, sem veitt hefir
þennan gróða, hefði verið sent
til annara félaga eða umboðs-
sölunianna, þá héfði hagnað-
Urinn, sem hluthafarnir hafa
ícnsrið, og gjafirnar til korn-
yrkjufélaganna, gengið til þess
að auöga privat umboðssala
°g kornverzlunarmenn.
Auk þessa höfum vér skap-
að samkepni í kornverzlan-
inni, sem ekki hefði fengist á
ucinn annan hátt. Útflutning-
ur vor á korni liefir gefist vel
í að halda Winnipeg prísum á
korni í hámarki þvi, sem
hamboð og eftirspurn veitti
hændum rétt til að njóta.
Gætið þess, að á þessu árj
hefir fjöldi umhoðs&ölufélaga
og annara lagt sérstaka á-
herzlu á, að halda fjölda korn-
kaupenda á öllum sölutorgum
i bygöum landsins. Alt þetta
kostar peninga og hændur
horga það í umboðssölulaun-
um. Ef þér sendið kornvöru
yðar til yðar eigiu félags, þá
borgið þér sölulaunin til yðar
eigin umboðssala og alt sem
er umfram nauðsynlegan
starfskostnað Grain Growers
Grain félagsins, er lagt í vara
sjóðinn, tfl að borga hluthöf-
unutn ársvexti, og til að halda
uppi mentastarfi til heilla fyrir
kornyrkjendur.
Vér starfrækjum kornhlöður
Manitoha stjórnarinnar, og
starfsmenn vorir taka korn
yðar til geymslu, kaupa það
úr vögnum á götunni yðar,
eða í vagnfermi á járnbraut-
arsporinu.
Bændur hafa jafnan álitið,
að Grain Growers Grain fé-
lagið ætti að eiga hafnstaða
kornhlöður til þess að tryggja
hámark kornverðs, og til þess
að koma korni þeirra óhlönd-
uðu á aðalheimsmarkaðinn.
þér hafið nú yðar eigin
kornhlöður, og vér skorum
því á vður, að hjálpa nú til
þess, að þessi starfsemi megi
verða happasæl, með því að
þér sendið kornvöru yðar til
Grain Growérs Grain Com-
panv kornhlöðunnar í Fort
Wflliam. liinnig, að þér kaup-
ið hluti í félaginu. Aukinn
höfuðstón er mjög nauðsyn-
lerair, rf vér eigum að geta
orkað strangri samkepni. Og
jyess utan eru hlutakaupin
trvgt gróðafyrirtæki.
KORNYRKJUMENN ! Alt
þetta er í yðar ufflsjá. Hvað
ætlið þér að gera?
I
->
»■
»
§
>
>
>
>
»
>
>
The GRAIN GROWERS GRAIN C0., Ltd. í
WINNIPEG
CALOARY
MANITOBA
ALBERTA
*ýMMM-MMMM-MM-M~M~M~MM>M~M-M“4- MM-M-M-M
j HAUST 0G VETRAR FATNAÐUR.
Vér höfum ‘ miklar birgðir af karla kvenna og
harna nærfatnaði, peysum, skóm og stígvélum. —
Einnig mikið af karlmannafatnaði.
Komið og skoðið. Verð vort mun falla yður i geð.
I THE CORNER CLOTHING & DRY GOODS STORE
088 Notre Dame, (Hobni Mabyland.)
' ' ^
▼ ♦>♦»♦♦♦♦♦ ♦ ♦ MMM-MMMMM-M- +♦♦ ♦ ♦♦♦♦♦♦♦»•
Hver er skreðari þinn?.
Fyrír bezt gerð föt úr beztu efaam
sem hœgt er að fá frá útlöndum
eða hérlendis
FINNIÐ MIG
W. ROSEN, 4H3 Nstre Dane
SlMi Garry 4186.
11111 | | ,| t IH H-H-HW •H i I
-»K0RNVARA«- j
«
Eina ráðið fyrir Vesturlands bóndann tfl að tryggja sér •
tult verð fyrir kornvöru sina, er að senda heilar vagnhleðsl ,
ur til Port Arthur eða Fort Wflliam, og l&ta umboðssala i
annast um söluna. — Vér bjóðum beendum þjónustu vora í ]
sendingu og sölu kornteg-unda þeirra. Vér gerum þetta fyr- i
ir ákveðið verð, sem er 1 cent hvert bushel. Skrifið oss um |
sendinga upplýsingar og markaösverö. Vér borgum riflega ,
fyrirfram borgun. — TJm áreiðanlegleik vorn og hefileika, 1
visum vér til hvers bankastjóra sem er í Vestur-Canada.
THOMPSON, SONS & CO.
Grain Commisrion Merchants,
700—703 L. Grain Exchange, Winnipeg.
111 f t-H M I f I I IM I-I H-H4 -H I-H-H-H I-H-W
Vínbann og vínsala.
Samkvæmt því, er fylkislögin á-
kveða, fara fram sveitastjórna-
kosningar hinn 17. desember uæst-
komandi í öllum bygðum fy 1’ i ins.
það er því eöliLegt, að menn séu
m'i jxsgar farnir að íhuga og undir-
búa þau áhugamál, sem verða að
liá meirihluta atkvæöanna til að
öölast lagagildi. Eitt af hinum
þýðingarmestu áhugamálum vor-
um er vínbannsinálið ; og er von-
andi, að það hafi verið 1 igt fyrir
bvcrða-nefndirnar á lögákveðnum
tima, í beim bvgðum, sem það
mál er nú á dagskrá, svo hægt
verði að leggja það undir úrskurð
kjósendanna við í hönd farandi
kosningar.
þótt vínbannsmienn liafi við
mikla erfiðbika að stríða og verði
bess vegna minna ágensrt en
skvldi, þá er það þó gleðiefni, að
alt af íjölga jiau ríki oir sveitafé-
lö(r, sem aðhvllast vínbann, —ieða
“local option’’ ; enda er nú svo
lanet komið, að flestir vandaðir og
góðir menn sjá o-g kanftast við
hina voðalegu mmd og s’ ill'ing,
sem vínsalan hefir í för með sér ;
o- bar af kiðandi vinna á móti
vínsölunni.
T’að var því mjög eðlilegt, að
liinn ungi og vel gefni prestur vor
Carl Olson yrði forvígismaður að
bvf, að koma vínbannsmálinu í
lireyfingu í Gimli bæ. — Hafi hann
beztu þakkir fvrir það. — Og þótt
liann stigi jiað spor, hefir hann alls
ckki farið út fyrir sinn verkahring;
j)\í prestarnir eiga fremnr öðrum
að vinna á móti öllu Jiví, siem 1 ið-
ir unga og gamla til ógæfu og
spillingar. það er ekki nóg, að
jæir haldi þrumandi ræður í kirkj-
unum ; þeir verða einnig að sýrva
það með verkunum, að þeir breyti
samkvæmt því, er J>eir kenna ;
licir verða aö heimsækja fcl'ið og
gera sér jiað handgengiö með hóg-
værð, ljúfmensku og kærkika. j>að
er samkvæmt brevtnf og kenning-
nm Krists. Ilann var svo oft á
ferð meðal fólksins, 'til þess að
kenna þvi og gera góðverk. Hvern
skvldu . prestarnir taka til fyrir-
| mvndar og eftirbreytni, ef ekki
sjálfann leiðtogann Ivrist >
Brennivínsvinir og vínsalar lialda
því fram, að vinsalan auki og elli
framfarir hæjaiina, og gefi fjölda
manna. atvinnu. En hafa jxsssir
herrar íhugáð nákvæmlega hverjar
afieiðingarnar verða fyrir j)á menn,
sem leggja peninga sína í vasa vín-
salanna? Og geta )>eir sannað, að
framfarir bæja og sveita væru ckki
alt eins miklar, þótt engin vín-
sala ætti sér stað ? Eg veit ckki
bettir, en að fxúr bæir og J>ær
syeitir, sem enga vínsölu leyfa,
staiidi hinum jafnfætis og að ýmsu
levti framar. Tökum til dæanis
“The MunicipaUty of Argyfe’’, seni
aldrei hefir levft vlnsölu, en mun
nú óefað teljast með fremstu og
beztu bygðum fvlkisins. það er
lika svo eðlilegt, að þcim vegni
yfirleitt betur, sem eru án vínsins.
Hinir, sem drekka og kaupa l>að,
eyða til )>ess bieði tíma og jx-ning-
um, og hljóta svo oft Jxiss vegna,
að lifa við óreglu, eymd og ör-
birgð ; svo að Jx'ir og vandafólk
þeirra verða J>ar af kiðandi svo
oft mestu aumingjar bæði í and-
legu og líkamlegu tiiliti, og sann-
ast þá átakanlega, að syndjr feðr-
anna koma fram á börnunum í
þriðja og fjórða lið.
í eiuu Winnipeg dagblaðanna 22.
þ.tn. kom út fundargerningur eins
góðverkafélagsins, sem nefnist :
“Children’s Aid Society"., þar er
skýrt frá því, að 235 börnum hafi
verið veitt móttaka á barnaheim-
ili RTagsins sl. ár. Og um leið var
þess getið, að tala munaðarleys-
ing janna færi árlega vaxandi ; og
að aðalorsökin til )>ess væri
drvkkjuskapur foreldranna, og í
því S’ambandl ýmisleg siðspilling.
Gera nú vnnsalar og fylgjendur
jx-irra mikið í j»á átt, að létta
hörmungum af þessum afvega-
leíddu aumingjum ? Ekki virðist
mér það. þegar um líknarstarf-
semi er aö ræða, eru það vana-
lega J>eir menn, er standa utan við
vínið, sem þá koma fram á sjón-
arsviðið til |>ess að hjálpa þeim,
sem vínið hefir leitt afvega.
í ritgerð sinni, 'TIorfurnar á
Gimli", kemst herra G. E. Sól-
mundsson þannig að orði : “Rær-
inn fcapar $600—$700 árstekjum af
hótelunum,, vinnulýðurinn missir
atvinnu, eigendur rændir atvinnu,
og lögreglu eftirlit afnumið". —
Ekki virðist ér það yrði skaði
fvrir bæjarbúa, þótt Jxir mistu
árstekjurnar af hótelunum, því það
vrði léttara fvrir þá, að borga
jafn mikla peningaupphæð beint í
btejarsjóðinn, heldur en að láta þá
ganga nokkrar krókaleiðir, gegrt-
um hendur vinsalanna ; — því
með' því fvrirkomulagi yrði gjaldið
hér um bfl $1.00 á hvern bæjarbúa
til jaínaðar. Er mjög ólíklegt, að
Gimli menn borgi ekki hærra gjald
en J>etta fyrir það, sem J>eim er
verra en ekki neitt, nuefnilega vín-
j ið. því það eyðir bæði tíma og
IJeningum, en gefur þó ekkert í
a'úra hond, nema vansæld og slxin
ar aileiOtngar.
I'.Ktvi aetti heldur að vera nein
hætta á lerOum, þófct þessir fáu
af vinnulýðnum mistu þá atvinnu,
sem Gimii hotelin gefa. það ætti
ollum að vera augljóst, að hér í
VesturfjTivjum riaitada er enginn
skortur á atvinnu, íyrir alla þá,
sem vflja hagnyta ser þau tæivi-
færi, sem eru fyrir hondum. því
enn er hér mÍRÍö af óyrxtu landi,
og það jainvei í Nýja lslandi og
íleiri gömlum bygóuin, sem getur
gefið fjölda manna atvinnu við að
yrkja það og rækta, og um. leið
framleiða þá auðlegð, sem það ó-
yrkta land geymir i skauti sínu ;
og er sit atvinna miklu hollari og
aifarasælli, bæði fyrir mennina
s.jálfa og sveitarfclögin, heldur en
sú atvinna, sein vínsoluhúsin gefa.
Jxirri staðhæfing, aö eigendur
séu rændir atvinnu sinni, get ég
•‘Oft er þörf, en nú er nauðsyn",
er gamalt íslen/.kt máltæki, og
svo finst mér megi segja nú. það
virðist vera frekar deyfð yfir öll-
um íréttariturum blaðann.i liér
nyrðra, enda eru eðlilegar ástæður
til )>ess, því allir eru að keppast
við að þreskja og snúa við ökrun-
um áður en skiftir um veður.
Tíðin hefir verið óhentug fytir
þetta pláss síðastliðið suinar. Sán
ing gekk seint sökum votviðra og
þar af leiðandi bleytu, par stm
land Liggur lágt, eins og viða í-r
hér ; þar eð vantar skurði á ‘‘sec-
tion’ límun hér svo víða cnnþá til
að þurka upp landið og fá fratn-
rás fyrir vatnið.
Mikið er hér af góðu landi, en
þó meira af hinni sortinni, sem
útheimtir peninga óg tíma tfl að
geta orðið, sem maður segir gutt
“farmland” ; en þegar jarðvegur-
inn er góður, þá er nóg vissa fyr-
ir því, að Nýja Island á framtíð,
kki verið samdóma ; því það er alveg eins góða og nokkur nýlenda
ekkert rán, að aínema þá atvinnu,
sem leiðir f.jölda manna til spill-
ingar og ógæfu ; hcldur má það
heita kæ.rleiksverk, og er kristikg
'skylda, til verndar hinum breysku
bræðrum og systrum, sem v.nsal-
an leiðir afvega. En eí herra G. E.
Sólmundssvni virðist það rán, þá
skal ég segja honum það til hugg-
unarunar, að slíkt rán er réttlátt,
sanngjarnt og nauðsynlegt, því
i Manitoba, og ég vil segja betri
heldur en margar aðrar.
Il'venær verður það ? Svo munu
margir spyr ja, sem ékki )>ekkja af-
stöðu )>essarar nýlendu. Ég svara,
að það verði í framtíðinni, því
]>að er tíminn einn, sem kiðir það
í l.jós, hvort að mín hug.mynd sé
rétt eða á rökum bygð.
Nú eru liðin að eins 2 ár síðan
Arborgar járnbrautin kom
Igerir sig sjálft. É*g býzt við, að
iGimli menn hafi beðið C.P.R. um
niðursett far fyrir 'campers’, en
J>að er víst verið að bíða eftir þvt
að C. P. R. bjóði okkur þessi
hlunnindi.
Nýja Island hefir alt af verið á
eftir öðrum nýlendum með flest.
Snmt hefir verið plássinu að
kenna, en nokkuð mikið lika ibú-
unum, að þá hefir skort félags-
skapinn. þó hefir ýmislegt verið
gert í þá átt á siðastliðnum áruni
og hefir lánast vel ; t. d. Nortlt
Star smjörgerðarfélagið, J)egar
J>að var stofnað af mestu vanefu-
um. Fundur var haldinn í Geysiir
skólahúsinu, mig minnir 3. apríl,
og eftir 3 tfl 4 daga var búdð að
aVíTírja íshús og fylla það með ís.
þá sannaðist það, “að margar
hendur vinna )>arft verk”, og svo
líka það, að “cngiun má við
margnum", því smjörgerðarhúsið,
sem fyrir var, varð að hætta ár*
seinna. (Frh.).
ÞAKKARAVARP.
það er ollum monnum tfl goðs og - 1 ,, K ^tr
. , Jr 1 sveitina og for að
serstaklega vinsolunum sjalfum, • ^/þ
vínsölunum
því þá losna þeir við þessa óheið
arkgu stöðu sína, og hljóta því að
starfrækja farsælli og heiðarkgri
atvinnu, sem veróur þeim til
gagns og ánægju ; þá þurfa þeir
ekki hieldur að bera ábyrgð á öll-
um jx'im hönnungum, sem vinsal-
an leiöir yfir mannkyniö.
Ekki giet ég séð, að lögreglu cít-
irlit á Gimli þvrfti aö afnemast,
l>ótt vínbann yrði J>ar lögleitt ;
neina því að eins að afieiðingar
vrðu svo góðar. aö skvldurækni,
samlvndi og friðtir liéldust þar í
liendur, i svo ríkum mæli, að örn-
in Iéki við dúfuna, og ljónið við
lambið, í ást og bróðerni, — þá
auðvitað yrði b grcglu eftirlit þýð-
ingarfaúst. ]>að er ekki ólíklegt,
að herra G. E. Sólmundsson gruni
að eitthvað í þessa á-tt muni af-
kiðingarnar veröa ; og fcelji því
víst að lögreglu eftirlit verði af-
numið á Gimli. Og er það gleði-
legt, cf hann sér svona langt, því
|>á er vonandi, þegar hann íhugar
livílíka ble'ssun vínbannið liefir i
för mcð sér. að hann taki saman
höndum við vínbamismenn, til
J>ess að styðja að því, að vínsala
\erði afnnmin á Gimli.
Herra G. E. Sólmundsson luld-
ur því fram : að sú hafi vcrið
reynslan í Bandaríkjunum og Can-
ada, aö þar st-m vínbann hafi ver-
ið drifið i gegn mcð ofbeldi og
aulahætti, þá hafi Jiað haft vond-
ar afleiðingar, fvrir Jtorp og ná-
grenni.
Ekki hefi t-g fyrr hevrt þess get-
ið, að vínbann hafi verið drifið í
gegn með “ofbeldi og aulahætti ’.
Og ekki þekki ég heldur hinar illu
afkiðingar, — miklu frcmur mun
það gagnstæða eiga sér stað ; og
alt af er vínbannsmálið að ná.frst-
ari tökum, — bæði á Bandaríkja-
mönnum og Canadamönnum. —
Gl-nboro, sem herra G. E. Sól-
mnndss’on lrcndir á til stuðnings
rnáli sínu, hefir verið ver lunar-
ba r rninn s:ðan 1886. Og. J>ótt vín-
sala hafi verið þar í gildi nálcga
allan J>ann tíma, liygg ég að Gier.-
boru sé með si ðferðísbeztu bæjum,
er vínsölu leyfa. En )>rátt fyrir
)>að hafa aöeiðingarnar veríð oft
tnjög sorglegar ; og hefðu þó slys
og óhöpp verið tíðari, ef þeir, se#n
eru svo bygnir, að drekka ekkj frá
sér vit og krafta, réttu ekki hin-
um veiku meðbra*ðrum s'num
hjálparhönd. Ekki virtdst mér nein
afturför í Glenboro þann tima,
sem hótelunucm var lokað, — að
minsta kosti heyrði ég ekki þess
getið, að nokkur maður belfrysi
þá eða viltist á hewnleið frá Glen-
boro.
Ég er alveg á sama máli og hr.
G. E. Sólmundsson með það : “að
seint er að byrgja brunnitin, þá
barnið er í hann dottið". — Já,
en hvaða brunn ? Auðvitað ólukk-
ans brennivínsbrunninrt,, —- svo
blessuð börnin detti ekki í hann.
Ég býst nú við, að Gimli búar
fari sínu fram, og sjái hvað þeim
verður farsælast, hvað svo sem
við herra G. E. Sólmundsson segj-
um ; en ég áltt samt rétt, aö
ræða málið £rá ýmsum hliðum, og
)>ess vegna bið ég þig, herra rit-
stjóri, að ljá framanskrifuðum lin-
um rúm í blaði þínu.
Glenboro, 28. nóv. 1912.
Arni Svemss >n.
ínn
vinna, og hef-
haft það hálfa af
vögnum til að koma í burtu frá
okkur afurðum bvgðarinnar. Ilér
voru og eru miklir skógar og nóg-
ir kvnbkndingar og Galiciu menn
til að höggva hann, og auk lieldur
nógir peningar til að borga fýrir
verkið. En fvrir hvað stoppast
Jwtta alt saman, nema fvrir það,
að C.P.R. vill ekki leggja til næga
vagna til þess að fullnœgja kröf-
um Jressarar bygðar ; því nóga
hefir ]>að peningana til
lata smíða alla þá vagna, sem
bæði þessi m'knda þarfnast og
aðrar bvgðir í Vestur-Canada. En
hitt er eðlilegt, að C.P.R. hugsi
tneira um sitt eigið gagn en ann-
!ara, enda lika gerir félagið það, og
tná á parti til með aö gera það,
allra hluta vegna. það verður að
láta hveitillutning í Vestur-Can-
ada sitja i fvrirrúmi fyrir eldivið-
I arflutningi frá Árborg, enda líka
veit það, að því er það óhætt ; —
bað hefir ekki við neitt annað fé-
lag að keppa. Væri G.T.P. og C.
, N.R. að koma hér inn með járn-
braut til Nýja íslands, þá væri
gaman að vita, hvort C.P.R. vakn
aði ekki. það sýnir sig bezt hér í
[fvlkjunum fvrir vestan, hvort C.
P.R. lætur sitt eftir liggja, enda
eru þar líka tvær og þrjár járn-
brautir víða sem keppa hvor við
aðra.
þegar nú GimM brautin verður
komin norður, þá verða hér crðn-
jar góðar samgöngur, og J>að er
stórt spor i frcimfaraáttina.
Nú í sumar helir veriö mælt
mikið af landi út í lóðir í kring-
um Árborg, og hafa )>ær sí.1 t
lljótt. Ilelzt er það austur og
vestur meðfram Fljótinu, því pl ss
íð er fallegt, og ég vil segja, að
j Arborg geti eins orðið eins og
Gimli og íleíri staðir ; en e’ kert
Síðastliðið vor, Jxgar ég, Mrs,
j G. Fjeldsted, lá á spítalanum í
Winnipeg, gerði Jón E. Straum-
fjörð J>að manniiðarverk, að gang-
ast fyrir samskotum heimili okk-
ar til styrktar, og þar á meðal
bað hann G. K. Breckman og J.’
Sigurðsson, og J. J. H., að gang-
ast íyrir samskotum, sem þeir
gerðu af fúsum vilja.
J. E. Straumfjörð saínaði $21.40
G. K. Brcckman safnaði... 8.00
J. Sigurðsson saínaði ...> 13.6t>
J. J. H. safnaði ... 8.(0
Meðtókum við þetta fé í vor eít-
ir að'óg kom af spítalanum.
Við hjónin þökkum þessum nefnd
armönnum og styrkveitendum fyr-
J>ess að ! ír J>eirra drenglyndisverk, og biðj-
ttm þann, som ekki lætur ednr.
vatnsdropa ólattnaðan, að launy,
þeim J>egar scm mest liggur á.
I.undar, í nóvember 1912. ‘
G. Fjcldsted,
Kr. Fjddsted,
JON JÖNSSON, járnsmiður, afi
790 Notre Dame Ave. (hvirni Tor-
onto St.) gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur
fyrir konur, og brýmr hnfla og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
KENNARA VANTAR
fvrir Arncs South skólahérað, nr.
1054, frá I. janúar til 30 júní 1913,
og þarf kennari að tiltaka æfingu,
eða hvað lengi hann eða hún hefir
kent, ásamt nv.ntastigi, og eins
hvaða kattpi að óskað er eftir. Til-
boðum verður veitt móttc.ka ai
undirskrifuðum til 15. des. 1912.
Nes, Man., 12. nóv. ]9'2.
tsl ifur Ilelrason,
Sec’v-Treas.
Or bréfi frá Nýjaíslandi
Ritstjóri Hkr.
Ég sezt nú niður að rita þéi fá-
einar línur, ef þú vilt gera r.vo vel
að ljá þeim rúm í þinu heiðraöa
blaði.
Navy
PLUG
CHCWING
TOBACCO
Hvað gamli hafnsögu-
maðurinn segir:
“Að stýra skipi trygggilea í böín er ekkert
hægðarverk. Við vinnu eða í írístundum er
mikil nægjusem í Empire Navy Plug munntóbaki”