Heimskringla - 05.12.1912, Blaðsíða 4

I. BLS.
WlNXirEG, 5. DF.S. 1912.
HEIMSKRINGEA
Heimskringla
Pnblished every Tharsday by The
Hfiiíiskrinirlii \owsi Pahlisbiuz Co. Ltd
Verö blaftsins ! Canada og Bandar
ft.00 am Arift (fyrir fram hí»r«aft).
»eut tii i-tiamid £Í.U> (fyrir fram
br.rfAÖ).
B L. BALDWINBON
Kditor A Adanacrer
Utlice:
729 Slierbrookc Streel, Winnipr?
BOl 3083. Talaimi Qarry 41 10
Þj iSkeyrsluvegir.
]>að eru mörg ár síÖan Canada-
bt'iar fóru aö kannast viö þann
sannleika, aÖ þjóð-akvegir utn hér-
ttð landsins séu eins nauðsynlegir
eins og járnbrautirnar til allra
samgangna og vöruflutninga ; —
að til þess að járnbrautirnar geti
oröið að tilætluöum notum, sé
algerlega naiiösynlegt aö akvegir
liggi út frá þeim um héruðin, og
að þeir séu svo vel gerðir og
traustir, að hægt sé aö flytja eftir
]xim þvngsla varning til járn-
brautanna og frá þ-im, tftir þörf-
ttm íbúanna. En landið er víöa
svo lagað, aö dýrt er, að byggja
slíka akvegi. Bændttr, sem margir
eru nvbvggjarar, hafa ekki á
fvrstu búskaparárttm s:ntim efni á
að leggja slíka vegi, sem viöa
kosta — til þess þeir megi góöir
heita t)g varank'gir — frá 1 til 2
var í fyrsta sinni, sem nokkur rík-
isstjórn hafði tekið það mál á
stefnuskrá sína. Fé þessu átti að
skifta milli hinna ýmsu fylkja,
hlutfallslega eftir fólksfjölda þ-irra
og átti að afhendast stjórnum
fvlkjanna og vera viðauki við fjár-
fralnlag þeirra til góðra vega. —
Frumvarp þetta var samþykt í
neðri málstofunni, því þar voru
Conservativar í meirihluta. En
þegar til senatsins kom, þar sem
I.iberalar höfðu fleirtölu atkvæða,
var það felt með atkvæðum
þeirra. Kn enginn þeirra gírði
neina grein fyrir því, hvers vegna
|:eir gætu ekki ttnnað íbúunum i
hinttm ýmsum hérttðiim landsitts
þess hagnaðar í bætttim vegttm,
sem )æssi milíón dollars hefði af-
rekað. Síöan hafa þessir f r j á 1 s-
1 y n d u senatorar f-ngið svo
hörð ámæli frá fylkjum s’num, að
taliö er vist, að þeir mittti sam-
þvkkja ]>essa fjárveitingu, þegar
frumvarp þar að lútandi veröur
ltigt fvrir þá á þesstt yfirstandandi
þingi.
Einn liður í ]>essu góðra vega
fvrirkomulagi er sá, að gera einn
aðalveg frá hafi til hafs, um 4(j00
mílur á lengd, er svo sé gerðttr, að
allir kevrsluvagnar, hvort sem
þeir ertt dnegnir af hestum, eða
knúðir áfram af öðrtt afli, get ó-
varið er til skólamentunar upp- : um, sem
vaxandi unsrmenna. Við hverja flokksins.
vegab.pt, sen. vel er gerð í héraði, j Þess skal j^.r ^Uð,
minkar allur flutningakostnaður ] Rqss var velkur
nú eru efst á dagskrá
um leið og löndiu stíga í verði
tniklu örar, og setn meira en svar-
ar því fé, sem lagt er til vegabót-
anna.
Ilver einasta svcit í ríkinu
því seim fyrst að komast í
band við stjórnirnar i þessu
ferðarmáli.
ættt
sam-
vel
Nýr leiðtogi.
að senator
var veticur t fyrra, þegar
senatið neitaði að samþykkja laga
frumvörp Borden stjórnariunar,
þatt sem fóru fram á, að veit-a fé
til vegabóta í hinttm ýmsu fylkj-
um, til akttryrkju-þarfa og til að
stofna nefnd til þess að rannsaka
tollmálasteinu ríkisitts og kveða á
um hana. þegar Sir George Ross
náði lteilsu aftur, lét hann þess
getið, að hann væri alls ósani-
þykkur þessari stefnu senatoranna
liherölu. Kvað þá hafa gert rangt
það hefir nýlega komið fy-rir at- ' j að ^ upp a m5ti því,
vik í senatinu í Ottawa, sem can- !sem {ulltrúar þjóðarinnar í neöri
adiska þjóöin hefir horft á með máistofuuni hefðtt samþykt. Sjál'-
undrttn, og sem blöð landsins eru ur kvaðst hfmn vera brezkur og
ennþa ekki búin að átta sig á, tn'Ia á brezka stjórnháttu, og
hvernig orðið hafi eða af hverjum hann kvag j^g mjög óviðkunnan-
orsökum. le<rt, að einmitt á þeim tíma, sem
I.iberal flokktirinn, sem um tnörg I.iberal flokkurinn væri að berjast
’iðtn ár hefir haft fltirtödu at- vi5, að draga úr valdi lávarða-
kvæða i senatintt, misti fyrir deildarinnar á Bretlandi, yegna
skömmu leiðtoga sinn, Sir Rich- þess þess hún leyfði sér að ganea i
1 ard Cartwri.ht. Hann andaðist í berhögg við brezkan þjóðarvilja,
hárri elli og varð flokknum harm- ; — þá væri senatið hér að vinna
dauði. Við fráfall ltans varð að algerlega sama verk í skjóli feib-
sjálfsögðu að kjósa annan feiðtoga eral meirihltitans eins og það sem
flokksitts í efri málstofunni. Sir lávarðadeildinni bre/.ktt væri gcrt
hindrað farið eftir þeim og mæzt
hvar sem er á veginum. Svo er til
ætlast, að sveitir þær, sem að veg-
Wilfrid mælti með senator Bo-
stock frá British Colum’ri i ; taldi
hantt hæfasta manninn, sem <<01
væri á í þá stöðu, og með skóð-
uniim, sem væru i algeröu sam-
ræmi við sig sjálfan (I.aufier) og
um þessum liggja, borgi nokkurn ] {.iberal flokkinn í luild sinni. Fnd- 'icigtogastöðlina.
hluta af kostnaðinum við lagn- jr öllttm vanalegttm kritigumstæð'
að dauðasök.
Kftir kosningu Sir George Ross
að dæma, verður ekki annað ráðiö
en að hann haíi talið yfir á sítta
skoðun þá 24 Iriberal senatora,
sem nú hafa þokað ltonum upp í
þúsund dollars á m lti hverja. það ] 1UjTU þeirra og verði eign þeirra og ] um OJ, satnkvæmt almennri re,lu 1
er þessi nauðsyn veganna á aðra
hiind og fjárskortur bænda á hina,
sem hvatt hefir stjórnir l.inna
vmstt fvlkja í Canada til þess að
Icggja árlega talsvert styrktarf ■
til lagnitiga slíkra vega. En engin
fvlkisstjórn hefir haft nægilegt fjár-
magn til Ix-ss að geta sint aö fttllu
öllttm þörfttm íbúanna í ]>essu til-
liti. Kn lofsverða viðleitni hafa
þær sýnt, eigi að síður, í því að
veita þann styrk til hinna ýmsu
sveita, sem fjárhagur þeitTa hefir
leyft, svo að vcgir landsins fara
batn-andi tneö hverju- liðandi áfi-
Kn nú er svo komiö, að stjórn-
málaimenn lattdsins ertt farnir að
kannast við, að ennþá tneira verði
að starfa að vegabóttinum fram-
vegis, eu gert hafi verið að undan-
förntt, ef akvegirnir eigi að taka
sömu íramförum eins og ver/lun
og iðnaður og í búatala landsitts
vex.
] undir* ]x;irra umsjón, og ber þeim ] ,lncJir flokksstjórnarskipun þessa
þa að sjálfsögöu skylda til, að hinds, hefðtt senutorarnir að sj ilf-
| annast um viðhald ]x-irra. Yfirleitt söjrðu átt að velja þann mann í
er reglan, sem fylgt liefir verið i | leiötogastöðu í senntinu, sem út- .
Manitoba fylki síðan þessi góðra j nefndur var af aðalleiðtoga flokks- !
ve-rá hugsjón var gerð að fram- jns { Canada, Sir Wilfrid, og sem |
það er ekki óhhgsandi, aö
hvað sögufegt gerist í þessu
bandi síöar nuir.
eftt-
sam-
kvæmanlegri stefnu stjórnarinnar,
sú að fvlkissjóöurinn leggi til eittn
þriðja liluta af verði slíkra vega.
En þeir vegir ertt taldir að kosta
alls frá 2,500 til 5,000 dollars
j m'ltt að jafnaði.
sjálfur hafði veitt senatorunum
sæti þcirra.í efri málst' f :nni, eða
langflestttm þeirra.
lín senatorarnir libtrösku
a t skeyttu að engttm óskum Sir Wil-
j frids í þessu efní, og
vfir þvert ekki þann mann, seni
Björn Jónsson.
ÆFIMINNING.
í síöasta blaði var þess gttið,
að Björn Jónsson, fyrrum ísafold-
ar ritstjóri og íslands ráðherra,
hefði andast af hjartaslagi í
, . •, í Revkjavík sunmtdaginn 24. nóv.
þtir voldu ; Tr f J Unii
hann haföi
Ilafði haun verið heilsubilaöur
tipn á síökastið, o<r kom því
Aðal þjóöv-egurinn
Canada, frá Halifax til vestur- j l>ent þeim á. heldur kustt þeir alt j mönivum hiö sviplega fráfall ltans
strandar Vancmrrer evjunnur, má | atamtn mánn. þetta var að gera jekki eins óvænt og annars heföi
ýms fræði, liggur litiö sem ekkert
eftir hann i bókformi ; þvi nær
ált sem hann skrifaði, var i Isa-
fold. Sögur eru nokkrar þýddar
af honum í Iðunni og víöar. jVIái-
Iræöingur var Bjórn Jónsson flest-
utn íslendingum fretnri, og samdi
hann íslenzka stafsetningar orða-
bók, er miklum vinsældtum hefir
átt að fagna, og núna hvað liggja
eftir hann norsk-dönsk-ísfenzk-orða
bók, sem gefiu verður út i vetur.
Itarlegast ber að minnast stjórn-
málastarfsemi hins framliðna, og
er hún, eins og allir vita, aðal-
þáttur blaðmensku hans, og þar
sem Isafold var fedðandi stjórn-
málablað, lilaut Björn Jónsson
líka að vera stjórnmála kiðtogi,
þar sem hvorutveggja, blaðið og
hann, voru svo samgróin, og það
var hann lika, sérstaklega hin sið-
tistu árin.
A alþing var Björn Jónsson kos-
inn fyrst 1879, fyrir Strandasýslu,
en sat að eins það kjörtimabdl, og
gaf ekki kost á sér úr því, þar til
1908, að sambandslagafrumvarpið
var á ferðinni. Bauð hann sig þá
fram i Barðastratidarsýslu og
náði kosningu með miklum yfir-
burðum yfir andstæðing sinn,
sý’slumann þeirra Barðstrendinga.
Endurkosinn var hann við síðustu
kosningar.
Ilinn mikli sigur Sjálfstæðis-
manna liinn 5. sept. 1908, var óef-
að þakka Birni Jónssyni fremur
öllum öðrum ; hann hafði stjórn-
að kosningabardaganum og það
tneö þeim dugnaði, að dæinafátt
tnun vera í íslenzkri pólitik. Var
því ekki að undra, þótt hann vildi
njóta ávaxta sigursins.
Hann hafði áður vtrið einróma
þær brevtingar, að sveitarstjórn-
ttm sé leyft aö veita gialdþegnum
undanþágu frá skylduvinnu, með
$1.50 gjitldi fvrir hvert dagsverk.
Annað mál var borið upp á
hingi þessu um, að sveitum sé
levft að launa oddvitum sínttm
$200.00 á ári, í stað $75.00, sem
nti er. Knnfremur, að breytingar
séu gerðar á .skattlögunum, sem
geri auðveldara, að meta eignir tíl
skatts cn nú er.
þingið ákvað einnig, að biðja
um löggjöf, er skyldi járnbrauta-
félög hér í fylkinu til ])ess, að eyða
íkorntim, sem fæðast og alast upp
á vegstæðum braittanna hér í h lk-
imt.
Góðra vega málið var rætt, og
ánægju lýst yfir löggjöf síðasta
fvlkisþings þar að lútandi, með
því að undir þeirri löggjöf sé
sveitum hlkisins gert léttara fyr-
ir en áður að bæta i’e.i sína, og
læg.ju hagsbætur sveitanha aðal-
fen-a í því, að nú gætu sveitirnar
tekið lán til vegabóta með 50 ára
afborgttn ; o<r einnig með þeim 200
þú'sund dollars fylkisstyrk til
góðra vega gerðar, sem samþv'kt-
ttr var á síðasta fylkisþingi.
Kristindómurinn og andatrúin.
Ilinn nafnkunni heimspekingur
og andatrúarmaður J. Hystop í
Xew York, skrifar nýverið merki-
lega ritgerð um kristindóm og
andatrú, sem birtist í andatrúar-
málgagninu I.ight. ]>ar segir með-
al annars :
‘‘Hver maður með opin aiigu má
skilja, að kristindómurinn var i
viöurkendur sem leiðtögT fíókk^s . fyr?.tu bv5ður á. andatrúar grund-
utan þings, et, þingfeiötogi ílokks- !velh' Mt.r t,ppr.su Knsts var si
• Vi ii Tl' v: ojr æ skirskotað til atburða sann-
íns var Skuli Inoroddsvn. Baöir ; . „ , , .
ua**...* \ : : .*ii. ,i 4-, 'x aora eoa tullvrtra. Illvort bcir at-
pottust pvi eiza trlkall til rao- i. v.. . . J , . . * , ,
herraembættisins, og báðir höfðtt b"rðl"haííl °ss, bHris1t ,skllvUsk-a
vi 1 til matíirins ttnnið. .Kn það eða ekk!; Þaö sklftlr lltlu , b’",3''0
var ólán llokksins, aö hann skyldi ler aS s-'a’. alt Se r<?tt kent
fá báða leiðtoga sína á þingið! - |einsoP fra er »***• °* nu' sakjr
: ovtlja manna að gagnrvna sltka
atbtirði vorra daga, varpa menn
vitnisburðum nýja testamentisins
T,... _ . , ... ,fvrir borð. Sú eina vörn, sem þeer
Bjorn Jonsson sem raðherra
varð ekki jafnoki blaðamannsins
Björn Jónssonar, og liggja mörg ... . . . . .. . , ... ,
. .. .., . . sv r, 1 ^ I slikra fvrirbrtgða nu a dogum
clrog til jx'ss, en þo aöallega stindr :
ungin Innan Sjálfstæðisflokksins, I IH'ir af okkur- 1-sið hafa
ag j hinn alkunna fvrirlestur Einars
Björn varð hlutskarpari, etns og j
öHum er kunnugt, og varð ráö-
herra 30. marz 1909.
ifrásögur nokourstaðar geta treyst,
Ifelst í stvrk og staðfestingum
og hún varð þess valdandi,
ntt heita vel íter, að utidanteknum j beina uppreist móti Sir Wilfrid og
700 mílna spotta í norður Ontario að móðga hann víssvitandi, að
og á parti í British Colttmbia !svo. mikltt leyti, sem senatorarnir
f- lki. þessi 700 mílna illfæri spotti | höfðu það á valdi sínu að móðga
er ekki allur í eintt lagi, Hcldur eru jlann og að lítilsvirða bendittgar
smákaflar hér og ])ar í nefndtt ] hans og óskir, og að rýra áhrif
fvlki, s-em til samans gera 700 míl-:hans að mihlum mttn innnn flokks-
ttrnar ; e-n lengstur og verstur er j ins. Hvers vegna senatorarnir
mikill kafli vestttr af North Bay í tóku þessa sfceínu hafa þeir enga
orðið, enda var hann og kominn á
efri aldur.
Hann varð. 66 ára, íæddur í
Djúpadal í Barðastrandarsýslu 8.
okt. 1846, sonur Jóns Jónssonar,
bónda þar. Sextán ára eða 1862,
kom hann í latínuskólann í , ...
Revkjavík og útskrifaðist þaöan ]ralðl>ðu *tlð tlf froðarhetlla.
Raöherrasætið vék hann þann
ráðherratíð hans varð svo stutt, I
en stormasöm.
Miklu afkastaði hann þó á þess- ]
um tveimur árum, er hann var
ráðherra, og róti kom hann á
tnargt. Hann brást að sönnu von- j
ttm sumra i sambandsmálinu ; tn
hér var ekki gott aðgeröar. Aftur
revndist hann ágætlega í ver/lun-
ar og samgöngumálum. og afskirti
hans af peningamáltim landsins
j II jörleifssonar,
þess vegna hafa á síðari árum Ontario. í þremur sléttufvlkjunum : grein gert fvrir, og hlöðum lands
stjórnir hinna ýntsu fylkja — eða
ffestar jxirra — tekið stórlán til
]>ess að stvrkja lagningn varan-
legra akbratita í béruðttm lands-
ittvs. New Brunswfek stjórnin hefir
ákveðið að verja stórri fjárupp-
svomfnclu er vegttrinn hvervetna rins og Canada ])jóðinni í hcild sinni
vel fær fvrir mótorvagna, og þá er það með öllu óskiljanlegt.
að sjálfsögðu fyrir alla aðra vagna ])etta athæfl hcfg{ jrl tað verið
bænda. Kn þessi þverlandsvegitr cr- a{Sakanfegt og útskýrnnlegt, sem
verandi til hagsmuna fyrir fram-
íbúum rtkisins í heild sinni að til-
tölufega litlum notum, langflest-
vorið 1869, með be/.tu ágætisiein-
i kunn. Samsumars sigldi hann til
I háskólans í Kaupmannahöfn og
j tók heömspekispróf þar næsta vor,
rneð hárri einkunn. Siðan stund-
aði hatui laganám ttm ltrið, eu
lauk aldrei embættisprófi. Kuda
hítfði httgttr hans hin siðustu
námsárin hneigst allmjög í aðra
átt en lögvísinnar, og þess má ís-
e
13. tnarz 1911.
þingtnensku hæfilt-ika hafði Björn
Jónsson frábæra. Hann var ræðu-
tnaður góður, og dttgnaðurinn og
kjarkurinn óbilandi, en óvæginn
þótti hann nokkuð í orðutn og
geðríkur. Fyrsta stórmálið, er
hann barðist fvrir, er‘hann kom á
(>ing 1909, var aðflutningsbanns-
máliö ; var hann hinn hel/.ti af
Dularfull fvrir-
brigði”, vita, að þar er sömu
skoðun haldið fram, og það jafn-
vel ennþá betur og skilmerkifegar.
Kristindómur og andatrú salti-
rvmast þess meir, er fram líða
stundir.
Fréttir.
tíðar styrkfeik flokksins í rikinu, 1 lenzka þjóðin þaklAát vera.
hæð á næstu fáum árum í þesstt j um bcirra að alls engum notum. jc{ þ^j nýj {cigt0gi h.fði verið Sir það var að blaðamensku, sem flutningsmönnum þess, enda var
augnamiöi. Quebec stjórnin hefir N'othæfu og nauðsynlegu vegirnir (wjlfrid sammála í aðalatriðuntun hut’ur B;Íorns Jónssonar htneigðist,
ákveðið að verja 10 milíónuin fvrir alþýðuna í heild sinni eru j stefnu Iriberal flokksins. Kn hann
dollars til góðra vega á næstu fá- | þeir, sem liggja milli pósthúsa og cr þag ekki.
ttm árttm. Ontario fylki er og að j til og frá öllutn járnbrauta vagn-j Lil>eral .scnatorarnir gengu
verja nokkrum miliónum dollara í j stöðvum, hvervetna um 'alt rikiö, ,á flokksf,.ndi smu-m til atkvaeða
sama augnamiði. Sérstaklega j svo að bændur eigi greiðan aö-|um það) hvern kjósa skyldi í feið-
veröur fé því varið í norðurhluta i gang rneð afttrðir sínar til mark-j tQJ,a stoðuna) kom þaö í ljós,
íylkisins, sem nú er óðum að ] aðar við járnbrautastöðvarnar. : ag tveir melm Voru í vali. Annar
bvggjast, og cr svo tíl ætlast, að ] Slikttr srtórvefur af vegum, sem ] ljeirra var Bostock, frá
um einni milíón dollars verði á ] kosta mundi mörg httndruð tnilí- prjtjsh Colttmbia, sem sjálfur Sir
hverju ári/Varið til vegabóta þar, j ónir dollars, ef vegirnir ættu allir wjjfrid hafði útnefnt, en hir.n var
þar til sá hluti landsins stendur j að vera góöir og greiðir, gerist ■ sir George koss, K rrum stjórnar-
jafnvel að vígi eins og hinar eldri
sveitir í suðtirhliita fylkisins. Sas-
katchewan fvlkið heíir tekið 5
milíón dollars lán til vegabóta, og
er j/egar tekið að verja nokkru af
því fé. British Columbia stjórnm
liefir tekið 5 milíón dollars lán til
vegabóta þar í fylkinu.
Manitoba er að fylgja cbemi
liinna fvlkjamta, þó í smáum st’l
sé ennþá. það voru á síðasta þingi
ekki á fáum árum. það tekur jformagur j Ontariö. Atkvæðin
fleiri mannsaldra, að gera þá alla j fellu þanniJTi aö 20 scnators
góða, og með þeim viðbótuin og Lreiddu atkvæSi með Bostock,
framfengingum. sem gerast verða j24 Krtjddu atkvæði með Rpss.
á hver ju ári, eftir því sem landiö I . vl „
• 1 Atkvæðamunttrinn
en
hvggist upp, verzlun og iönaður
milli manna
alls konar
tnanna vex
landsins.
þroskast og
eftir öllum
umferð !
í þessara var ekki mikill. Kn skoð-
og se.m blaðamanns mttn nafn hans
lengst uppi verða. Hann er þar
öllum Isfendtngnm fremri. Árið
1874 stofnar hann ísafold, og frá
]>eim tíma hefst nýtt tímabil í
blaðamensku ísfendinga. Isafold
var þó smá í fyrsttt, álika og dag-
blaðið Vísir, en með dugnaði sin-
ttm og blaðamensku hæfileiktim
tókst Birni að stækka blaðið
smátt og sxnátt, ttnz það varð
lang-stærsta og áhrifamesta hlað
landsins, og var svo um langan
aldur.
Svo mátti segja, alt fram tdl
ársins 1909, er Björn varð ráð-
herra, að hann og blað hans væri
svo samgróið hvort öðru, að saga
þeirra beggja er því nær eitt og
hið sama, og eftír því sem ísa-
■fold fór að hafa meiri og meiri á-
hrif hjá landsmönnum, þess vold-
ttgri landsimálamaður varð Björn
Jónsson. Landsmálagreinar hans
voru ætíð vel skifaðar, rnálið
kröftugt og íburðarmikið, og
hvað deilugreinar hans snerti, þá
vortt þær oftlega sárbeitfcar som
opinbcrmn fttndum Hnífstungur ; en við bar, sérstak-
j-i le</a hin síðari árin, að ákefðin
og enduangt Ontano , , . , ,.v. ,,
vaxandi rikissjóðsstvrk. þetta.j fylki) tjáö sig algerlega andvigan ferli urðu^fleiðin^arnar^0 ^ *
mun örfa hin ýmsu sveitarfélög j stefnu Liberal flokksins i gagn- ^ ártIm ^ ag ísaloId hó{
nemi j til þess að hrinda fram vegabót- skiftasamningamálinu, og hann ]fvrst göngtt sína, kevpti Björn
Til- ! um innan sinna takmarka, og bæta atti ag sjálfsögðu mikinn þátt í Jónsson prentsmiðjti Kinars heit.
gangttr K lkisstjórnarinnar er að í með þvi hag sinn og þeirra allra, þvf) hve hraklega Iriberal flokkur- T’órðarsonar, og bvrjaði hann þá
attka þetta tillag árfega, eítir því setn á eftir koma og búa i landi inn fdr { Ontario á því máli um elnni? á bókatitgáíu og bókaver/.l-
sem fjarhAgttr fvlkisms blomgast : j her. I stðusfct, r,k,sk0smngar. Og somu- me5 miklum dufTna5i OJT ga{ ,-„t
en ekkert milíóna-lan verður tekið Með vaxandi starfsemi vex attð- leiðis hefir hann opinberlega tjáð fjölda góðra bóka. Hann bvgði
sérstakk-ga til þessara þarfa. marn landsbúa, svo að þeir verða sig eindreginn fvlgismann þtirrar nokkrt, sfðar hús mikið við Atist-
A Ottawa þinginu í fyrra vetur j tneð hverju líðandi ári færari um, stefnu ltr. R. L. Bordens, að veifca urvöll, og hafði þar bæði prent-
— því fvrsta, er haldið var undir að verja auknttm fjárupphæðum Brettim nú tafarlattst drengilegan ■',1li,'ii” sma, bókaverzlim og íbúð,
Borcfen stjormnm — bar s.tjomm til lagntrtgar goðra vega. A engan stvrk til eflmgar sjoher nkistns. ^ agsetur Jsafoldar-
annan hátfc fá þeir betttr varið þvi ] Sir George Ross er því eindreginn , prentsmiðju
fé, sem |>eir gieta af mörkum lagt, 1 andstæðingur Laurfers og Liberal y,g nu Bjórn Jónsson væri
að því fé einu undanteknu, sem flokksins í þeim tveimur aðalmál- i tnantta fróðasttir um landsmál og
anatnttnur þeirra á aðalmáluniwn
' e^um | { stefnu Liberal flokksins er svo
I mikill, að það sætir undrutt allrar
Kn góðra vega lmgmyndin hefir ] þjógarittnar, að Ross skyldi verða
náð föstum rótum í huga þjóðar-jj meirjhluta og hrcppa kiðtoga-
hann eitm af aðalfrömuðum bittd-
indismálsins í fjórðung aldar.
þegar lrtrð er yfir lífsferil Björns
Jóttssonar, verður þaö öllum
ljóst, að hann var einn af tnikil-
hæfustu og merkustu mönntun
þjóðar sinnar. Hann hafði sína
galla og sína kostí, en kostirnir
vortt yfirgnæftndii; enda ætíð
Ijúfara að minnast ]xirra. Og
þann heiður á Björn Jónsson ó-
skiftan, að hafa verið framtaks-
samasti og bez.ti ritsfcjórinn, sem
verið hefir uppi rrteðal íslendinga.
Björn Jónsson var kvongaðttr
KJiz.abet Sveinsdóttur prófasts
Níelssonar, svstir HallgTÍms
biskups Sveinssonar, og lifir hún
mann sinn, ásamt 4 börnum
þeirra : Sveini yfirdómslögimanni,
Ólafi tsafoldar ritstjóra, Guðrúnu
konu þórðar Pálssonar, Yfýra-
manna læknis, og Sigríði, sem er
ógift í heitnahúsuim.
veittir 200 þúsund dollars til vega- innar, og héðan af verður henni stöguna_ gý- George Ross hefir
hóta, sérstaklega til hinna svo- ívlgt fram af.kappi af háHtt hinna þráfaldlega
nefncltt ‘‘góöu vega” ; auk þess ýtnsu fvlkisstjórna og með^árlega ]um j,vert 0g endilangt Ontario
sem opinberra verka deildin feggnr
af mörkum árfega tíl vegabóta,
og sem mttn láta nærri að
öðrttm 200 þtisund dollars.
Sveita-sambandið.
fratn frttmvarp til laga um, að
vc-ita tir rikissjóði eina milíón doll-
ars til vegabóta í Canada. það
hélt ,sitt nittnda ársþing hér í borg
í síðustu viku. þax voru mættir
sveitaoddvitar og ýmsir aðrir etn-
bættísimenn hinna ýmsu sveitalé-
laga í fylkinu. Af Lslendingum voru
á þingi þessu : C. Johnson frá Ar-
gvle, og Sveinn Thorvaldsson og
Bjarni Marfceinsson frá Bifrösfc ;
enginn frá Gimli sveit og enginn
frá Gimli bæ. .
Eitt af málttm þeim, sem upp
komu á þessu þingi, var dags-
verksmálið. Sumir ftindarmanna
vildit afnema dagsverkin algerlega,
og krefjast peningaborgunar i þess
stað frá gjaldjtegntinum ; en aðrir
vildu halda gamla dagsverkafyrir-
komulagintt, og það varð að satn-
þvkt þingsins. En jafnframt var
ákveðið, að biðja fylkisþingrð um
— Maður nokkur í Spokane,
Wash., Henry Goldblatfc að nafni,
ltefir nýverið höfðað skaðabóta-
mál gegn lækni einti,m þar i borg-
inni, vegna þess að hann (Gold-
blatt) er e nn í lifenda tölu. Svo
er mál með vexti, að Goldblatt
þessi, sem er gullsmiður og var
eigandi að gullstássbúð, varð eitt-
hvað lasinn og kallaði læknir einn
Dr. Rohr til sín ; sagði læknirinn
aö hann hefði krabbatnein í mag-
anum, og engar likttr væri til, að
hattn yrði læknaður. Gullsmiðnutn
brá lítið við þá fregn, en ákvarö-
aði, að ráðstafa búi sínu áður en
hann dæi. Hann st-ldi því verzlun
sína fyrir fremur lágt verð og gaí
mestan hluta andvirðisins og beið
svo dauða stns með þolintnæði.
Kn danðinn kom ekki, og fór nú
gullsmiönum ekki að standa áT
satna. I.oksins réði hann það af,
að finna sérfræðinga t krabbamein-
semdum, og tjáðu ]>eir honura þau
sorgartíðindi, að hann væri gall-
hraustur og hefði ekkert krabba-
mein í maganttm. Nú varð gull-
smiðurinn ofsaneiöur, og hótaði
að jafna ttm læknis heimskingjann,
er talið hafði hann dauðadæmdan.
Ilann afré.ði, að bezta hefndin
væri, að höfða skaðabótamál, og
gerir hann nú kröfu til 15 þúsund
dala skaðabóta, fyrir það, að
hann ltafi selt eignr sínar í ska-ða,
samkvæmt þeirri ftiUvissu læknls-
ins, að hann væri dauðasjúkur, og
af sömu ástæðum gefið gjafir, sem
sér hefði annars ekki komið til
littgar að gefa, hefði hann átt líf í
vændum, sem nú væri leifct í ljós
að hann ætti. Mál þetta hefir vak-
ið talsverða eftirtekt, en ekki er
samt búist við, að gullsmiðurinn
mttni fjt læknirinn clæmdan til
skaðabóta.
— Tólf manna mistu lífið í járn-
brautarslysi nálægt Cumberland,
Wis., á lattgardaginn, og margir
meiddust til muna.
Sigrún M. Baldwinson
^TEACHEROFPIANO^
727 Sherbrooke St. Phone G. 2414