Heimskringla - 03.04.1913, Blaðsíða 6

6. BLS' WINNII’KG, 3. AI’RÍL 1913.
II E I M S K R I N G L A
Fréttabréf.
AIARKKRYILLK, ALTA.
(Frá frcttaritara Ilkr.).
20. marz 1913.
Síðan ég sendi Ildmskringlu
fréttir síöast, lufir eigi marjjt
g'engt, stm tíðindutn sa“tir. Tíöar-
far nokkuö óstööuj;t ; í febrúar
lenjrst af stóö tíð, utan stormbylj-
ir stökti sinnum ; en snemma í
fjessum mánuÖi jjeröi þvöviðri og
tók af snjóinn að miklu leyti. Nú
um miðjan ftenna tnánuð bra til
snjókomu, ojjf hefir snjóaö ltér til
Jtess í jja“r, aö upp stvtti. Ilefir
fall'ö mikill snjór, meira en nokk-
uru sinni áöur á ftessum aetri.
Ilöíi'övLÍki ojj liálsbóljja (la
íjrijtpe) hafa stunjjiö sér niöur hér
á stöku heimilum nú fvrirfarandi.
t fyrri viku kom St. G. Steph-
ánsson skáld vestan af Kvrrahafs-
strönd ; fór hann vestitr 1. febrúar
sl. íyrir tilma-li forstööumanna
Úlfamótsins ; skyldi hann fajjna
Kjvelúlfi og færa honum kvæöi, að
fornuift siö, oir mun hann hafa
rert þaö. Kinst þaö á nti sem oft-
ar, að bótt vesttir-iskn/.ku skáldin
séu mörjj ojj merk, þykir þó
Stephán vænstur til allra skáld-
leera stórræöa. Stehán farðaðist
til hinna hel/.tu tsk-ndinjrabyjjða á
ströndinni, otr var hvívetna íajjn-
aö otr heiöraður aö maklej;Likum.
í fleiri stöðum var hann sætndttr
verömætum skrautjrripum, í virð-
inear- oj; viðurkenttinjjar-skyni. —
Vel leist honnm á hina vesthejju
strönd, veðurblíöa ojj náttúrufeg-
urð hin indælasta.
Kldsbruni varö hér á álarker-
ville þann 14. þ.m.; brann þá verzl
unarhús G. K. fohnsons, póst-
meistara otr verzlunarttKinns. Stná
ltvsi var áfast viö ver/lunarhúsin,
sein dönsk fjölskvlda bjó í, og
baðan kom eldnrinn. Miklar bvrgð
ir af allskonar vörum vortt í hús-
ttnum, sem nttmið muntt hafa 3
þúsund dollara, attk httsaitna ; ölltt
hveitimjöli varö bjargaö og litlu
af öðriun vörttm, og peningttm
þeim, er vortt í pósthúsinu. Ilttsin
o</ vörurnar vortt ttndir abyrgö,
setn sagt var aö mundi n-eina
heltning af skaðattum. Póstahöldin
vorn í httsintt og brttnnu öll, utan
bækttr þa-r og skjöl, sem vortt í
fir...isskápnttm, settt ekki er enn
búiö ttö omia.
Að kveldi f»ess 12. þ. m. hafði
próíessor Sv. Sveinbjörnsson söng-
samkomu á Markerville, i Fensala
Ilall ; var satnkomítn fretnur vel
sótt (><>■ skemtun hin be/.ta.
Rtvið er mt aö rcnna járnbraitt-
arlínu C.N.R. norðan frá Strath-
cona hér sttöiir utn, eftir vestur-
jaðri íslen/.kn nýlendunnar, litlu
austtir en K varts l’.O. er, en
litln vestar en Markervdle.
7>að varð til rtýlundu, .sem sjald-
an ber við, aö tveir af bændum
Argvle bygöar heimsóttti bygð
fæssa. það voru þeir herrttr Árni
Sveinsson og fóhannes Sigurös-
son. Árni var í kvnnisferö til
tengdabróöur síns, Kristjáns Jóns-
sonar ; en Jóltannes til bróöur síns
Kristjáns ; báöir þeir nafnar hafa
bliið hér síöan um 1900. Meö Jó-
hannesi var fóstursontir luins, Jó-
hannes aö nafni, sónttr Kiristjáns ;
lieyrðist mér á Jóhannesi, aö hon-
u.m lítast vel á bvgö þessa, og
þótti hontvm bróötir sinum hafa
farnast hér vel.
I/esiö hefi ég leákritið “Fjalla-
Kyvind”, og finst mér fátt utn, og
varö ég fvrir vonbrigðum. Kg er
nú ekki gagnrýnismaöur, ué lteld-
tir vaxinn því, ;tö grafa eftir því
gulli, sem máske felst þar ttndir
skorpunni ; en vist er ttm það, að
ekki bregöur þaö upp fögru sýnis-
horni af íslenzkum þjóöar einkénn-
úm, í atigum annara þjóða, langt
frá. AÖ leikritiö sé þaö be/.Ln
þeirrar tegundar, sem samiö htltr
veriö á íslenzku máli, eí fjas
mikið.
Æfimin ning.
Snamma á páskadagsmorgumnn
andaðist á King Kdward spítalan-
um í Fort Rouge Kvgerður Jóns-
dóttir Ilólm.
Dauðatnein liennar var tæring ;
hún var búin að vera á sjukrahtis-
inu frá ]>\ í í júnímánuði.
Kygerður sál. var fædd 10. águst
1877 á Reinir á Akrattesi í Ilorgar-
(jaröarsýslu. Foreldrar hennar
vortt : Jón Olafsson og Valgeröur
Kvjólfsdóttir, er kngi bjuggti á
Reinir. J>au hjón Jón og Valgerö-
ur eignuðust 12 börn. Aö eins 3
af f»eim eru nú á lífi, og ertt til
heimilis á Akranesi.
]»egar á unga aldri misti hún
fööttr sinn, og bjó þá móðir lienn-
ar um nokkttr ár meö börnnm sín-
um. Nálægt tvítugsaldri mttn lvv-
n-erður sál. liafa fariö úr foreldra-
húsum, og flnttist htin þá aitstur
til Sevðisfjarðar í Norðtir-Múla-
svslti. Á Sevöisfiröi muii htin liaftt
dvalið tim tvö ár. Fluttist httn þá
að' Róndst. í IIjaltastaöaþinghá.
Um haustiö 1900 giftist hún Rrynj-
ólfi Kiríkksvni Ilóltn, er lifir hatia.
þatt hjón liafa eignast 3 börn ;
eitt af þeim mistu þati fárra vikna
gamalt. Ilin tv<>, stúlka 10 ára-og
drengur 3 ára, syrgja ttú ástkæra
móötir ásamt fööurnum, setn hefir
nti oröið a'ö sjá bak .hins be/.ta vin-
ar.
Áriö 1905 fluttti ]>ajt hjón hittg-
aö til Witjnijieg, og hafa bttiö hér
síðan. -
Um bvrjun maímánaöar 1912
varö fv rst vart viö, aö hfnt hafði
tekiö þessa óttalegu vetki, setn
svo mörgtnn veröttr aö aldurtila,
og í júnímánuöi var hún llutt a
sjtikrahúsiö í Fo’rt Rouge, og eins
og að ofan er sagt kom ettdir
allra liennar meina tneö liægttm -<>g
rólegtnn svefni á paskadagsmorg-
ttninn.
Iljúkruiiarkona sú, setn stundaöi
hana, sagöi mér, aö luin lieföi bor-
iö vrikindastríöiö meö rétt ein-
stakri ró og þolintnæði ; aldrei
heföi litin hevrt liana kvarta, og sí-
íelt heföi hún veriö glöö, og svo
gott aö öllu levti heföi veriö aö
utnjgangast liana <>g f>jóna hennii
og lnin bætti þvi við, aö hún vissi
|>aö, aö htin lteföi trevst á annað
betra líf “fvrir hattdan hafiö.
Kygerður sál. var g óið k o n a
o- afbragðs nákva-th og ástrík
móðir. Ilún var lundglöö og lijálp-
ftis, og vildi í öllti koma fratn se.m
góö og kristin kona og móöir. i
Iltin var jörötiö á þriöjudaginn
25. mar/. frá Tjaldbtiðarkirkjunni,
aö fjölda f<ilks viðstöddu, og
mátti sjá á því og' hinum tniirgu
blómsveigum, sem htildti kistuna,
aö htin haföi e-ignast tnarga vitti.
Gnð blessi minningu hennar og
st\ rki þá, setn syrgja hana sárast.
V i n u r.
Ölltim þeim, sem á einn eöa
annan hátt hafa rétt tnér hjáljiar-
hönd og veitt mér httggttn í vtik-
indastríöi konunnar minnar sáluöu
o<r mi við jaröarför hennar sýndu
hluttekningu sína m.eö íta’rveru
sinni og gjöfum, — vil ég af htig
<><>■ lijarta þakka og biöja guö að
blessa bá.
Rrvnjólfur K. Ilólm.
JÖN JÖNSSON, járnsmiöur að
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.), gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur,
brýnir hnífa og skerpir sagir.
MAIL CONTRACT.
TTlLBOD í lokuðttm umslögum,
árituð til Postmaster General,
veröa meðtekin í Ottawa til há-
degis á föstudaginn þann 9. maí
1913 um póstflutning tvm f.jögra
ára tíma, sex sinniim á viku hvora
leiö, milli
SKLKIRK OG WINNIPKG,
setn byrjar þegar Postmaster Gen-
eral svo ákveður, um Lower Fort
Garrv, Lockport, St. Andrews,
Parkd.tle MiddLechurch, Kildonan
West og Inkster, báðttr leiðir. —
I’ostmaster General liefir leyfi til,
aö láta íerðdrnar hefjast frá hvor-
um enda kiöarinnttr, setn ltann
óskar, í viölögtim, eftir því sem
járnbrautaflutningarnir gera nttttö-
svnlegt eöa htigf.lt.
Prentuö evðtiblöö, sem innifela
frekari upplýsingar tim samnings-
skilvröin veröa til svnis, og samn-
ingsform fást á pósthúsunum í
Selkirk, Lower F'ort Gttrry, St.
Andrews, Ptirkdale, iMiddle Chtirch
og á skrifstofu I’ost Office In-
spectors.
Postoffice Insepectors Office,
Winnijveg, Wan., 28. marz 1913.
II. II. PIIINNEY,
Postoffice Inspector.
í TOMSTUNDUNUM
pAÐ F.R SAGT, AÐ MARGT
megi gera sér og sínmn til göðs
og nytseniýls, f tómstundiinuni. Og
það er rétt. Sumir eyða fillum
sínum fönistundum til tið skemta
sér; en aftur iiðrir til liins betra
að læia ýn i legt sjálfum sér til
gagns í lífinu. Með |>ví að eyða
fáum' mfnútum, I tdmstunclum, til
að skrifa til HETMSKRINGLU
og gerast katipandi hennar, gerið
þér ómetiinlegt gngn, — þess tieiri
sem kaupa þess lengur lilir ís
lenzkan Vestanhafs.
KENNARA VANTAR
við Diana skóla no. 1355 (í Maui-
toba), tafarlaust. /Kföuin kennara,
sem tekið hetir kennarapróf, verö-
ur borgað $fi5.00 í kaup tvm mán-
uðinn, borgaö tveggja mánaöar-
lega. þeir, er vildu bjóða sig, eti
ekki ltafa tekið “professioanal cer-
tificate", skulu gefa sig fram viö
mentamáladeildina, er hefir nm-
boð á hendi að ráöa kennara við
skólann.
Frekari upplýsingar gefur
M. TAIT, Sec’y-Treas.
Box 145, Antler, Sask.

MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem ílytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna éinnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, aö yfir-
burðir áfanitoba eru eiulægt
að ná víötækari viðurkenn-
ingu.
Ilin ágætu lönd fylkisins,
óviðjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægð þess viÖ
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður -- eru hin
eðlilegu aödráttaröíl, sem ár-
lega livetja mikinn fjölda
fólks til að setjast a* hér í
fylkinu ; og þegar fólkiö sezt
aö á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjum yöar — segið þeim að taka sér bólfestu í
Happasælu Manitoba.
Skrifið eftir frekari upplýsingum til :
JOS. T>URKK,'TndiiHtriiil Rureau. Wiuniperj, Mnnitoba.
./.4.9. HARTNKY. 77 York Street, Toronto, Ontario
,/. F. TKy.y.l.vr Uretoa, Maní'.oba.
ir. IV. UASWORTTI Kmerson, Manitoba;
S. A BEDFORD.
Dcputy Minnistcr of Atjriculi.trc,
Winnipetj, Manitobn.
mm

Með J*vl að biðja fBfiulega um
‘T.L. ClíJ A H,” J*A ertu viss aö
fá Atfætau viudil.
T.L.
(CMO.N MAfíE)
Wentern tlijjnr l'Bcfnrj
Thomas Lee,eij;audi WinnuipeR
**&*&é***’*i‘.**é*é*4&±±* *&********************
X X
X WITUK MAÐUR er varkár með að diekka ein- ♦
X • göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á. «
«
«
«
«
«
:
«
«
:
DREWRY’S REDWOOD LAGER
þaö er léttur, frey öandi bjór, geröur eingöngu
úr Malt og Hops. Biöjið ætíö um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. |
*
*******************************************4

a/a/w*s* iv
MARKET HOTEL
146 Princess St.
á móti markaðuum
P. O’CONNRI l,, efgandf. WINMPEG
Beztu Tínfóng viudlar o« aðhlynning
kóö. íslenzliur veitinifainaður N.
Halidórssou, leiöbeiuir l>lt*ndingnm.
Skrifstofu tals.: Main 3745. Vörupöntunar tals.: Main 3402
National Supply Co., Ltd.
Verzla með
TRJÁVIÐ, gluggakarma, iiurðir, lista,
KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘IIARDWALL’
GIPS, og beztu tegund af ‘PORTLAND’
MÚRLÍMI (CEMENT).
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á :
McPHlLLIPS OG NOTRE DAME STR.ETUM.
JIMMY’S HOTEL
BEZT0 VÍN OG VINDLAB.
VÍNVEITAKI T.H.KRASER,
ISLENDINGUR. : : : : :
James Thorpe, Elgandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stmrsta Rilliard Hall 1 NorðvestnrlaudÍDO
Tlu Pool-borö.—Alskouar vfn og vindlar
Ql9tln-i og fæöl: $1.00 á dug og þar yflr
li«nnun A iienu
Eiareudur.
Hafið þér húsj/öj/n til sölu ?
The Starlight Furniture Co.
borgar hæsta verð.
593—595 Notre Dame Ave.
Sími Garry 3884
A. H. N0YE5
KJÖTSALI
Cor, 5argcnt & Beverley
Nýjar og tilreiddar I- ÉOt tegmidir
fiskur, fuglar og pjlsiir o.fl.
SIMI SHERB. 2272 13 12-12
DOMINIQN
HOTEL
523 MAINST.WINNIl’EG
Björn B. Halldórsson,
eigandi.
TALSÍMI 1131
BIFREIÐ FYRIR GESTI.
Dagsfœði $1.5o
Legsteinar
A. L. MacINTYRE
selur alskyns legsteina og
mynnistöflur og legstaða
grindur. Kostnaðar ftætlanir
gerðar um innanhús tigla-
skraut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HaclNTYRE
231 Nutre Oame Ave. VVINNIPEQ
PHONE MAIN 4422
612-12
Dolores 143
‘Mér helir dottið nokkuö í hug, sem ég held að
sé mikilsvirði, cf þér viljiö nota það’, sagði Talbot.
‘Hvaö er þaö?’
'Aö þér takið viö klæönaöi prestsins og farið í
•hann, og gangið svo rólegur í burtu írá þessum pilt-
um. Presturinn er frjáls, eins og þér vitið, og má
fara þegar liann vill’.
‘Ó, Talbot! Ilvernig getið þér fengiö yöur til
að tala þannig til mín ? Eg hefi sagt yðnr, að það
cina, sem vekur mér kvíöa, er hugsunin um hættuna,
sem yíir yður voíir. DauÖinn skelfir mig ekki. Kg
hefi horft í augu hans hundrað sinnum’.
‘þannig megið þér ekki tala. Kg er ekki í neinni
hættu. þegar þeiry veröa þess varir, aö þér eruð farinn
koina jæir máske meö hótanir, en j>aö er ídt. Kapt-
einninn viröist vera göfugmenni, og hann mun leyfa
mér aö íara lika’.
‘Og yður er alvara, aö vilja a?> ég fari’, sagöi
Brooke.
‘Já, íull alvara’.
‘Og vera hér einmana og mállaus, j»egar flokkur-
iun kemur aftur, tryltur af vonsku ?’
Já’.
‘þeir slíta yöur í sundur’. ,
^.‘Ekki gera J»eir Jjað’.
‘Jú, það gera j»eir raunar’.
•Jæja, j»eir mega j»aÖ. Úg get dálð’, sagði Tal-
bot.
‘Dáið fyrir inig?’
‘Já, heldur en að j»ér (leyiö fyrir mig’.
‘Og þér haldið að ég geti yfirgefiö yður?’
Talbot Svaraöi engu og þau þögöu lengi.
‘Talbot, flrengur minn’, sagöi Brooke blíðlega.
‘Já, Brooke’.
‘Mér þykir vænt um aö hafa kynst yðtir’.
‘þvkir yöiir J»aö, Brooke?’
144 Sögusafn Heiinskringlu
‘Eftir aö hafa kynst yður, vil ég gjarnan fá að
lifa, en j»ó ég deyi gkðst ég yfir því að hafa kynst
yður’.
J albot svaraði Jiessu ekki, <>g aftur þögnuðu J>au
lengi.
'Kn heyrið J»ér', sagöi Brooke, ‘ef svo skyldi fara
að þér hittuö góðan vin, sem ég átti einu sinni, þá
ætla ég aö segja yður nokktið — þér gætuð sagt
lionum, Iivar og hvernig J>ér funduö mig, og svo
framvegis’.
‘Já’, sagöi Talbot lágt.
‘þessi vinur er stúlka’. Ifann þagnaöi.
‘Já’, sagði Talbot aftur.
‘Kg kyntist heuni í Cuba. Hún heitir Dolores’.
‘Dolores — og hvað meira?’
‘Dolores Garcie’.
‘fvg skal miina nafnið’.
‘Kg var þar sem fréttaritari blaða, undir sömu
kringumstæöum og hér, mitt á milli tveggja ó\ in-
veittra ilokka. Eitt kveld kom ég þangaö, sem upp-
reistarmennirnir voru að' kveikja í htisi, til þess aö
brenna þaö. það. vildi svo til, að ég var klæddur
eins og uppreistarmennirnir, og J>eir álitu mig vera
ílokksmann sinn. þegar ég ruddist inn í luisið, fann
ég J»ar tvo kvenmenn — unga stúlku og móður henn-
ar — ttinkringdar af organdi bófahóp og báðar tnjög
hræddar. Með fáutn orðum gaf ég þeitn i skvn, að
•ég ætlaði að hjálpa ]>eim. Mér hepnaöist að látast
vera kúbanskur nppreistar leiðtogi og að ná J»eim út
úr húsinu. Svo ruddist ég gegnum hópinn, sem úti
var, fann hesta þar í nánd op gat komist með þær
ómeiddar til Havana.
‘Mér var sagt, að hr. Gareie hefði verið drepinn,
og J»egar ég kom hefðu varmennin verið að ræna hús-
ið og hótað að brenna mæðgurnar inni.
D o 1 o r e s 145
‘Af þakklátsemi varö unga stúlkan mér mjög vin-
veitt, og nteðan við vorum á leiðinni sýndi hún tnér
frábæra vináttu og hugtilseini á margan liátt. Hún
var ung og fögur, og ég gat ekki varist því að elska
hana. Eg bað hana að verða konu mína og hún
samþykti það. J>egar við vorum komin til Havana,
leyfðu hinir spænsku siöir okkur ekki að vera satnan.
Skönmiu síöar varð ég aftur að fara til bardaga-
svæðisins til að stunda starf mitt þar, og ég kvaddi
hana meö því loforöi, að koma aítur eftir tvo eða
hrjá mánuði til að giftast henni.
‘Jæja, ég fór og hefi ekkert frétt af henni síðan,
því þegar ég kom aftur til Ilavana, var hún farin til
Spánar. Ilún skildi eftir bréf til mín, og sagði í því
að hún færi til Pampelnne. Eg leitaöi hennar ]»ar, en
fann ekki. Eg segi yður J»etta í því skyni að þér
segiö lienni ]>etta, ef Jkt finniÖ liana, og að ég hafl
leitaö hennar víösvegar um Spán. E‘g hield J»aö
huggi hana, J>ví hivn hefir hlotið aö furöa sig á því,
aö ég kæmi aldrei’.
þegar Jiessi saga var búin, fóru J»au aö tala um
allar spnrningarnar, sem Lopez haföi lagt fyrir Tal-
bot.
‘Eg liefl aldrei sagt yður frá erindi minu til
J»essa lands’, sagði Talbot, ‘en af því Jietta veröur
máske okkar síðasta samtal, vil ég segja yöur frá
því’.
Ilún sagöi honum nú sögu sína, en af því Harry
Rivers er áður búinn að segja hana, virðist óþarfi að
endurtaka hana hér. Að sögunni endaöri sagði
Brooke :
•Já, Talbot, við höfum nú sagt hvort öðru æfi-
sögur okkar. þetta verður síðasta samtalið. É'g er
hryggur yfir því, að vita ekki, hvað af yður verður’.
‘það er undarlögt’, sagði Talbot, 'mér finst eins
: 146 Sögusafn Ileiimskringlu
| og alt, sem ég hefi sagt yður, haíi átt sér stað fyrir
löngum, löngum tíma’.
‘það orsakast líklega af því, að ]>ér liafi'ö oröið
fyrir svo mörgum raunnm á síöustu tímum’.
‘Já ; ótti, von, angist, skömm, sorg og örvilnan;
svo ótti, angist og örvilnan ; svo von og gleði og
aftur örvilnan, og þctta alt á fáeinum dögum. E'g
er umbreytt. Ilin unga ungfrú Talbot, sem nýlega
fór að heimaii, er horfin. I(íg er nú ungi maðurinn
Talbot — félagi liugrakks manns —, sem ásamt hon-
mn berst fyrir lífi tninu og hvíli nú ásamt honuin í
skugga dauöaiis’.
‘Rugl’, sagöi Brooke stynjandi.
‘Dauðiun nálgast, Brooke — ég fnin ]»að’.
‘Talbot, taliö þér um eitthvað annaö’.
‘HaldiÖ J»ér að ég vilji lifa, jægar þér eruö dá-
j inn ? ’
Brooke hló tryllingslega.
‘þaö veröið }»ér að gera, luigrakki drengurinn
! uiinn’.
'Eg er þjónn yöar ; við erum samliöar — í góðu
j og vondu veöri, Brookje’.
Brooke blístraði og raulaði svo part af latnesku
versi, er liann hafði lært.
‘Hvaö eruð ]»ér að segja?’ spuröi Talbot.
‘Eitthvert latneskt rugl eftir Hóraz. En mér
finst J»etta spjall um dauöann fremur leiðinlegt’.
Svo blístraði liann vísnalag.
Alt í einu rétti hann upp hendina og sagði :
‘Hver gaf yður Jænna liring?’
‘Rivers. það er trúlofunarhringur okkar’.
llrooke liló og ]»agnaði svo.