Heimskringla - 25.09.1913, Síða 6

Ú, BlrS,
WINNIPEG, 25. SEPT. 1913.
HEIMSKRINGEA
MARKET HOTEL
146 Princees !át.
A móti markaöuatu
P. O’CONNELL, efgandi, WINNIPEQ
Heztu vínfðng vindlar og aóhlynning
góö. íslenzkur veitingamaÐur N.
HalldórssoD, leióbeinir lslendingam.
JIMMY'S HOTEL
BEZTO VÍN OG VINDLAB. VfNVEITARI T.H.FBA8EB, ÍSLENDINGUB. : : : : : Jcimcs Thorpe, Eigandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stmista Billiard Hall í Noróvestarlandina
Tln Pool-borö,—Alskouar vloog vindlar
Qfatlng og fwfli: $1.00 á dag og þar yflr
Lennon A Hebb,
Elflrendar.
Auglýsið í
Heimskringlu.
Það marg-
borgar sig.
Spyrjið Eaton.
Vér höfum fallar birprölr hreinustu lyfja
Oflr meöala, Kotniö meö lyfseöla yöar hin«-
aö vér fferum meðulin uákvœmlega eftir
ávísau lœknisins. V6r sinnum utansveita
pönunum og seljum giftingaleyft,
Colcleugh & Co.
Notre Dame Ave, & Sherbrooke 5t,
Phone Clarry 2690—2691.
Atvinnu vantar
Islendingur, sem unniö helir við
verzlun á íslandi samíleytt 10 ar,
]>ar af mestán tímann sem bók-
baldari og forstööumaður verzlun-
ardeildar, op sem einnip hefir unn-
iö við verzlun hér í Canada,— ósk-
ar eftir atvinnu við verzlun hjá
lslendin£r, næsta vetur, eða lengur,
ef um semur.
Tilboð sendist ritstjóra þessa
blaðs, sem gefur nánari upplýsing-
ar, eða til P.O. Bo,x 135, Wynyard,
Sask.
JÖN JÖNSSON, járnsmiöur að
790 Notre Dame Ave, (horni Tor-
onto St.), gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur,
brýnir hnifa og skerpir sagir,
Islandsfréttir.
Reykjavík, 2. sept.
— Stjórnarskrármálið var í gær
sent efrideild með öllum atkv. gegn
5. Jzessir 5 voru : Kr. J., Sk.Th.,
Siff. Sig., M.Kr. og dr. Yaltýr.
— Borgarstjóra frumvarpið vax
felt í efrideiíd í gær með 8 atkv.
gegn 5. M.eð því greiddu atkvæði :
Iíákon, J. Jónat., Jósep,, J. Hav-
steen og Big.Eggertz, en á móti :
Séra Björn, Steingr., séra Einar,
séra Eiríkur, Guðjón Guðmundur,
séra Sigurður og þórarinn.
— Eftir því sem Ingólfur segir,
mun nú undirbúin vantraustsyfir-
lýsing á ráðherra, og verði hún
borin fram mjög bráðlega. Nái
hún samþvkki, má búast við veru-
legum goluþyt í þinginu, sem til
þessa hefir verið ósköp hæglátt.
— Fánamálið sofnað í efrideild.
— Baldur Sveinsson stúdent, er
áður var meðritstjóri Lögbergs,
er yú ráðinn kennari við Isafjarð-
arskóla.
— Benedikt Sveinsson alþm. var
í fyrrakveld kjörinn ai Stúdentafé-
laginu til að koma fram fyrir sína
hönd við 100 ára afmælishátíð
Kristjaníuháskóla í haust.
— Fyrirlestur um Vesturheim
hefir Sig. Júl. Jóhannesson í
hy.ggju að halda hér næstu viku.
— Myndastyrra Chr. IX. úr
bronsi kom hingað með Geres síð-
ast, og er lögð til geymslu hjá
Brvde.
— Myndastytta Chr. IX. úr
haust í verzlunum Örum og Wulffs
á Austfjörðum. I.ætur hr. Olgeir
Friðgeirsson af verzlunarstjóra-
stöðunni á Vopnafirði, og mun
ílvtjast hingað suður, en í stað
hans kemur hr. Björn J>. Stefáns-
son, núverandi vierzlunarstjóri
beirrar verzlunar á Djúpavogi.
Eftirmaður hans verður hr. þór-
hallur Sigtryggsson frá Húsavík,
bókhaldari á Vopnafirði.
— Jarðarför Steingríms Thor-
steinssonar fór fram í gær. Hús-
kveðju liélt Haraldur prófessor
Níelsson, en líkræðu séra Jóhann
þorkelsson. Inn í kirkjuna báru
lærisveinar hans kistuna, en úr
, henni mentaskólakennarar. Kveðja
eftir Guðmund skáld Guðmunds-
son var sungin í heimahúsum, en
Minningarljóð effcir sama var bann-
að að synja í kirk junni.
(Vísir).
Nú kemur sér vel að hafa vitið
í höfðinu.
þa«r sem ég ætla heim til gamla
landsins bráðlega, gefst náungan-
um tækifæri á að kaupa verzlun
mína, sem rnest byggist á skyri,
rjóma og mjólk. það verður marg-
ttr •Winnipegginn ’ sem grætur, ef
þeir ekki lengur fá skvrið No. 1.
Engfinn efi á því, að verzlundn
borgar sig. Gerir engan mismun,
livort kaupandinn kann skyrgerð
eða ekki. Ef hann ekki kann hana,
þá kenni ég ltonum án endur-
gjalds í þrjá daga, og útskrifa
hann svo sem prófessor í skyr-
gerð. Nú er gott að hafa heila til
að sjá framtíðinni borgið. Ef þið
ekki trúið mér, þá komið og kaup
ið skyr og rjóma, þá getið þið
sjálfir dæmt um, hvort það er
ekki útgengileg vára.
Húspláss gott og hlýtt, húsa-
leiga sem ekki neitt.
PÁLL bergsson,
564 Sitncoe St.
JobPrentun
tekur Jón Hannesson rnóti á
prentsm. Heimskringlu
TH0RSTEINS0N BRO’S. & C0.
byggingamenn og fasteignasalar.
Vér byggjum og seljum vönduð og góð hús og all-
ar tegundir af byggingum, og seljum lóðir og lönd,
útvegum lán á byggingar og lönd og eldtryggjum
hús og stórbyggingar. Vér skiftum bæjareignum fyrir
bújarðir, cg bújörðum fyrir bæjareignir. Vér óskum,
að Islendingar tali við okkur munnlega, bréflega eða
gegnum síma.
815-817 Somerset Bldg.,
(næsta bygging austan við Eaton).
> SKRIKSoFL SIMI MAIN 2992. HEIMILIS SIMI GARY 738
♦-------------------------------------------
Blindur er blaðlaus maður
Og uþyí er fífl aÖ fátt er
kent“ segir gamalt mál-
tæki. Þú getur ekki vitað
hvað umheimurinn hugsar
og talar ef þú ekki lest
blöðin.
HEIMSKRINGLA, sem er elsta og bezt blað
Vestur-íslendinga, hefir æfinlega meðferðis
fróðleik og fregnir, ekki aðeins um bagi og
framtíðar mál Islendinga hvar á jarðríki
sem þeir ala aldur sinn — heldur fræðir
ykkur einnig um alt það sem frumkvöðlar
þjóðanna hugsa, tala og starfa til fram-
þróunar og fullkomnunar mannfélagsins.
/
Nýir kaupendur að Heims-
kringlu fá hlaðið frá þess-
um tíma til 1. október 1914
fyrir tvo dollara og auk
þess þrj ár skemtisögur inn-
heftar í vandaða kápu.
KAUPIÐ HEIMSKRINGLU
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga delldar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, að yfir-
burðir Manitoba eru einlægt
að ná víðtækari viðurkenn-
ingu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
Óviðjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eðlilegu aðdráttaröfl, aem ár-
lega hvetja* mikinn fjölda
fólks til að setjast a* hér í
fvlkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi blutföllum

Skrifið kunningjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu í
Happasælu Manltoba.
Skrifið eftir frekari upplýsingum til :> ,
JOS. BUliKE, Industrial Bureaa, Winnipeg, Manitoba.
JAS. HAIITNEY, 77 York Street, Toronto, Ontario,
J. E. l’ENNANT. Oretna, Maniloba.
W. II. UNSWORTII, Emerson, Manitoba;
S. A BEDF0RD.
Deputy Minnister of Agriculiure,
Winnipeg, Manitoba.
<9 U
V
ITIJR MAÐUR er varkár með að drekka ein-
göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
DREWRlfSJEDWOmAGER
það er léttur, Ireyðandi bjór, gerður eingöngn
úr Malt og Hops, Biðjið ætíð um hann,
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG.
9?9999m99?9««?f99?9»9999999999999999999999
Skrifstofu tals.: Main 3745, Vörupöntunar tals.: Main 3402 (
National Supply Co., Ltd.
Verzla með
TRJÁVIÐ, GLUGGAKARMA, HURÐIR, þlSTA,
KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘HARDWALL’
GIPS, og beztu tegund af ‘PORTLAND’
MÚRLlMI (CEMENT).
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á :’
McPIIILLIPS OG NOTRE DAME STRÆTUM,
Með þvl að biðja œfínlega nm
‘T.L. CIGAR,” þá erto viss aö
fá ágwtaa vindil.
T.L.
(UNION MADEI
•Western Cígar Faetory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
V a r þetta hann eða ekki?, 13J4 Sögusafu Heimskringlu
‘Úr því þér spyrjið þannig, og eftir því sem mér |mig meðan ég var í burtu. Hiann gevmdi talsvert af
er sagt, er mér nær að halda að svo sé’, ságði War- Jpeningum, sem ég átti, — svo að efnahagur minn
ner alvarlegur. Jvar í beztu reglu. þegar ég kom til baka, tók ég
‘Vitið þér það ekki ? Ég get ekki skilið, að mað- Jvið sömu stöðu í bankanum, og við höfum aldrei
ur með öllu viti giftist sv on a kvenmanni, og síð- minst á þetta með einu orði síðan’.
gleymi þvi’. j ‘Konan segir, að maður hennar yfirgæfi hana að
Richard Warner gat aldrei stilt sig um að tala jkveldi hins 13-, en þór voruð á hótelinu í Quincy
ef hann heyrði talað m>eð óvirðingu um kvenmann. þann 11. það getnr ekki komið salflan’, sagði Fair-
‘Látið þið hana í friði’, sagði hann, ‘hún er hrein- leigh. ‘þar við bætist, að upphafsstafirnir í nafninu
skilin en fáfiróð stúlkac það er lakast, að ég h.eld eru öfugir. Eg skil þetta ekki’.
hún hafi satt að mæla’. Hann hugsaoTi um þetta um stund, og sagði síð-
‘Ef svo væri, þá er það mjóg slæmt fyrir yður. an alvarleguri:
En hvers vegna neituðuð þér því fyrst og voruð þó ) ‘Mér er ómögulegt að — að skilja. í því — að ef
ekki vissír í yðar sök?’ maður er með viti, að hann geti skrifað nafnið sitt,
‘Af því, eins og þér sögðuð, að ég var ekki með að hann skrifi það ekki eins og hann er vanur. Hvað
öllu viti, er ég gerði það, og liefi þess vegna gleymt sýnist yður um það?’
þvi. þér spurðuð mig einu sinni, hvar ég hefði verið; Lögregluþjónninn horfði á Warner. Að vísu var
í októbermánuði fyrir þremur árum, og ég gat ekki hann kurteis og viðfeldinn í umgengni við þá, er
sagt yður hvar ég var þá, en ég’ skal segja yður nú, fiann átti við að skifta, en tilfinningar þeirra lét
h v a ð ég var þá, — ég v»ar geðveikur’. hann ekki hafa áhrif á sig, nema sem allra minst.
‘ö, segðu mér þá alla söguna’. ;Hann, sem reyndur og æfður njósnari, sá hversu War-
Og það gerði Warner. ner var illa settur. Vonleysið og örvæntingin stóð
‘því var nú þannig varíð : Ég hafði gengið fratn afmálað í allr hans framkomu, andliti hans, klæðn-
af mér á skrifstofunni, og svo hafði mér borist til aði og limiaburði, og það svo ljóslega, að það var
eyma, að stúlkan, sem é,g er nú trúlofaður, ætlaði að öllum auðséð.
eiga annari. Litlu síðar yfirgaf ég skriístofuna. Mig’ ‘Kvenmaðurinn sagði, að maður hennar hefði
rankar við, að óg ætlaði að tala við stúlkuna. það haft úr og hring á hendi, en þér hafið. hvorugt’, sagðí
var 28. október. Ég hefi ekki hugmynd um, hverju ;Mr. Fairleigh.
fram hefir farið frá því og til 13. nóvember. þá var Ég hefi tapað þvi’, sagði Mr. Warner.
ég staddur á hótefi einu í 'Q'iiincy, ég var þá búinn ‘Hvenær?’ spurði Mr. Fairleigh.
að vera þar í 2 eða 3 daga. Lika hafði ég verið þar ‘Um það leyti, sem ég sagði yður’.
t 2 eða 3 daga, eftir að ég var nýfarinn að heiman.! ‘Ég má til >að reyna að finna þessa hluti. Voru
Meðan ég var þar í fyrra skifti, dró ég peninga út á þeir merktir?’’ spurði Mr. Fairleigh.
ávísun, sem ég kom með að liciman og tilheyrði Mr., ‘Já, það var hvorttveggja merkt’, og Mr. War-
Woódworth ; hann fékk skrifað, að þessi tipphæð ner lýsti markinu.
væri mér borguð, og það var alt, setn hann vissi um ‘Hafið þér númerið á úrinu ?.’
Var þetta hanú eða ekki? 15 16 Sögusafn H e i mi s k’.r i n' g 1 u
Warner opnaði vasabók sína, og tók þar úr litlu
hólfi blað, sem á voru ýmsar tölur. Hin seinasta
var 2,502, sem hann sýndi Mr. Fairleigh, er skrifaði
það hjá sér.
IWarner stakk svo hjá sér blaðinu og fylgdi njósn-
aranum aftur inn á skrifstofuna. Hann hafði ekki
þrek til að líta á konuna. Hvílík hugsun, að vera
bundinn æfilangt við þessa stóru, einföldu, ómentuðu
konu. Að skdlja við hana ? ö-já, máske. En hvar
voru ástæðurnar ?, það var þá að iáta uppskátt
fyrir öllum, að hann hefði verið geðveikur. Ilonum
fanst betri dauði, en að lifa við slíkt. þeirri hug-
mynd gat hann varla úitrýmt, þó hann vildi.
‘Ilvar hafi þér hringinn, sem þér fenguð hjá
manninum yðar?’ spurði Mr. Fairleigh blíðlega.
‘Hanai er hérna’, svaraði hún þrjóskulega.
Njósnarinn tók eftir þvi, að þegar hún talaði
um hringinn og úrið mannsins síns, stakk hún liend-
inni í barm sinn, eins og hún vildi fá fulla vissu fyr-
ir að eitthvað, sem hún geymdi þar, væri ekki týnt.
Spurninguna har hann fram 'upp á von og óvon :
‘Hefurðu úrið?’ spurði hann.
‘Ú.g hefi það ekki hjá mér’, sagði hún.
‘þú mátt til að útvega það. ESa hvað hefirðu
gert af því?’
Hún þagði um stund, en síðan segir hún :
‘Ég veit ekki, hvort ég segi þér það. Hann af-
henti mér þessa hluti sama kveldið og hann fór frá
mér. Sé Mr. Warner maðurinn minn, og v*Lðurkenni
það góðfúslega, er auðvitað, að hann fær þessa hluti
aftur. En sé hann ekki maðurinn minn, þá á hann
ekkert tilkall til þeirra. það eru hlutir, sem aldrei
hafa verið hans eÁgnL
‘En séu hlutirnir virkilega eign þessa manns, og
hann fékk yður j>á, er það óræk sönnun fyrir því, að
IJxíaJ’. -*i ftiAh.j j^nliiUilÍ'S :!í.ltiáL!|iiLlÍJA:
hann er maðurinn, sem þér giftust. SjáH.ð þér það,
ekki ?
sé það’, sagði hún eftir litla nmhugsun. ‘Ea
jmáske hann segist aldrei hafa átt þessa hluti. Ég
íget lýst hringnum. það var fagur gullhringur, og
innan í hann grafið orðið : Ætíð.
Konan fór- með hendina inn undir herðaklútinn,;
og upp um hálsinn. Eftir augnablik kom hún með
slitna silkireim, og á henni hékk hringut'inn. ‘Ég bar,
iþennan hring, þegar við vorum gefin saman’, sagði
!hún með klökkum rómi og tárin í augunum. ‘Hann
sagðist vilja giftast mér sem heldri maður’-.
, ‘Án þess að tala orð, lagði Mr. Fairleigh hring-i
inn á skrifborðflð fyrir framan Richard. Hann var fag-í
ur. Án þess að- skoða hann nákvæmlega, sá Warnen
jorðið ‘Ætíð’ grafið á hann að innanverðu.
‘það er minn hringur’, sagði hann með hörkuleg-i
um og óviðfeldnum málróm.. Síðan greip hann hatt
sinn og yfirgaf herbergið.
Hlin unga kona gekk að skrifborðinu, þar sem
Warner hafði setið ; hún tók hringinn, smeygði hon-
|um upp á reimina, þar sem hann var áður, og
hengdi um háls sér. Hún talaði ekki orð fremur en
jmállaus skepna.
En hvar er úrið?’ spurði Mr. Fairleigh,
‘Ég hefi veðsett það’, sagði hún.
‘Voruð þér svo illa stödd efnalega, að þér neydd-t
ust til að gera það ?’ spurði hann aftur.
‘Orðið mjög fátæk-ur liefir alt aðra þýðingu fyrir
yður, herra minn, hieldur en fyrir mig og ‘míma lika’,
Hún hafði með sjálfri sér talið það víst, að þeir,
sem þarna væru á skrifstofunni, tHlheyrðu miklu
meiriháttar fólki, en hún væri sjálf af komin. þeir
skildu hana því ekki og hún ekki þá, og lét hún það
gotf heita. þeim Woodworth og Fdlrleigh líkaði
. ...^ - á