Heimskringla - 19.03.1914, Síða 7

heimskringla
WINNIPEG, 19. MARZ, 1914
Islenzka lyfjabúðin
Vér leggjutn kost, á aö hafa
og lata af hendi eftir lækniaá-
visan hin bcztu og hreinustu
lyf og lytja efni sem til eru.
Sendið læknisávisan irnar
yðar til egils
E. J. SKJOLD
Lyfjasérfræðings t Prescription Spec-
ialist á horninn á WeHinsrton or Siincoe
Harrv 436H-H5
I-------—\
I Fort Rouge Theatre I
Pembina og Cobydon.
AGÆTT HREYFIMYNDAHÚS
E' " ‘ i myndir sýndar þar.
jnasson, eioandi.
J. E. Stendahl.
Nýtfzku klæðskeri. Gerir við
og pressar ffít. Alfatnaðir.
kosta $18.00 og meira eftir
gseðum.
328 Logan Ave.
Winnipeg
Dr. E.P. Ireland]
OSTBOPATli
Lœkna án meðala
919 SomersrBlockWinn ipeg j
Phone Main 4484
St. Panl Second Hand Clothing
Store
Borgar h»st,a verð fyrir gömnl föt af UDff-
um og gömlum. sömuleiðip loövöru. Opiö
til kl, 10 A kvöldiu.
h. ZONINFELD
855 Notre T)ame Phone G. 88
ST. REGIS HOTEL
Smith Street (nálægt Portage)
European Plan. Business mauna rnálttðir
frá kl. 12 til 2, 50c. Teu Oourse Table De
Hote diuner $1.00, n>eð v*ni $1.25, Vér höf-
am einnig borðsa) þarsem hver einstaklin-
gur ber á sitt eigið borð.
McCarrey & Lee
Phone M, 5554
GRAHAM, HANNESSON &
McTAVISH
LÖGFRŒÐINGAR
GIMLI
Bkrifstofa opin hvcrn föstm
dag frá kl. 8—10 aC kveldinn
og laugardaga trá kl. I I.
hád. U1 kL « e, hád,
::Sherwin - Williams::
AINT
P
fyrir alakonar • •
hfísmálningn. I!
I: Prýðingar-tfmi n&lgast nfl. ::
.. Dálftið af JSherwin-Williams ..
^ | húsm&li getur prýtt hflsið yð- ••
., ar ntan og innan. — Brúkið ..
• • ekker annað m&í en þetta. — • •
S.-W. húsm&lið málar mest,
J endist lengur, og er Aferðar- ..
fegurra en nokkurt annað húe • •
m&l sem búið er til. — Komið ’.'.
T inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMER0N & CARSCADDEN t
ODALITV HAKDWARE
i:Wynyard, - Sask. •!«
Únitaratrúin og guðshugmyndin.
. (Kramhald frá 3. bls.)
uni hefir skilist (4). Ilann hefir
íbúð síila í h'eiminum, eins og lífið
i blómimi. það er ekki um það
spurt, í hverjum hluta blómsins
lífið sé, þó fegurðin sé misjöfn og
munurinn mikill milli leggsins og
blómknappsins. Lífið heyrir öllum
pörtum blómsins jafnt til og er
tilveruskilyrði þeirra allra jafnt.
Ný guðfræði er nýr skilningur á
kjarna) kristdnnar trúar. Trú henn-
ar er, að {ruð sé í m>anneðlinu, —
að gvð sé að einhverju l«yti í
sálum allra manna. Eintómt
manneöli á sér ekki stað. Ein-
u n g i s tn aj ð u r er hugtak, sem
engan veruleik hefir við að styðj-
ast. Alt, sem heitir maður, hefir
einhverja samvizku, einhverja sið-
ferði-vitund. En í samvizku- og
siðferði-hvötunum gerir guðdóm-
urinn vart við sig í mannssálun-
um. Betur og betur skilst mann-
inum, eftir því sem hann full-
komnast, og fylgir( siðferði-hvöt-
tim sinum lengur, að hann er guð-
legs eðlis. það er einungis vegna
þess, að guð lifir lífi sínu í oss,
að vér erum menn. Ekkert hverf-
ult og tímabundið fullnægir þrá
vorri. Vér þráum stöðugt hið ó-
endanlega, eilífa. Hvers vegna?
]>að er guðs-lífið í oss. Vér erum
hans ættar, hans eðlis.
Frá þessu sjónarmiði verður
hu^myndin um guðlega opinberun
möguleg, — en að eins frá þessu
sjónarmði. Væri eðli guðsandans
og mannsandans gagnólíkt, gæti
guðsandinn engin áhrif haft á
mannsandann og eigi gert honum
sig skiljanlegan. Mannsandinn og
guðsandinn eru í insta eðli sömu
tegundair, — eins og eðli föður og
sonar. En ef svo er, verður óvit,
að deila lengur um, hvort Jesiis
hafi verið gæddur eðH guðs eða
manns. Frá sjónarmiði nútíma
guðfræðinnar fellur deilan milli
þrenningar-játenda og únítara um
sjálfa sig og hverfur vir sögu.
Hún cr ekki lengur til. Enda verð-
ur hennar býsna lítið vart í guð-
fræðilegum vimræðum nú á dög-
um. (5).
En um leið skulum vér muna,
að það var þrenningar-lærdónnir-
inn með öllum þeim mótsögnum,
er hann kainn að fela i sér, sem
hélt við lýði hvtgmyndinni um guð-
dóminn í manndóminum. Hann
lagði brú yfir djúpið í einum stað,
— i persónu Jesú. það var betra,
að verða þeirra sanninda var á
einuni stað, helditr en alls ekki.
þaið, sem barg kristindóminum
var ekki Aríus-kenningin á 4. öld,
eigi heldiir kenning Sozzini, kirkju-
föður únitara, á 16. öld, né kenn-
ing únítara á 18. og 19. öld. En
það var þrenningar-lærdómurinn
með öllum þeim annmörkum, sem
á honum eru.
þegar pr vér setjiinji þessa kenn-
ingu um íbvið guðs v heiminum og
þá um leið í mannssálunum í
samband við Krist, — hafandi í
huga þekkingu nútiðarinnar á til-
verunni allri — verður hugsana-
ferillinn eitthvað á þessa leið :
Hjá öllum mönnutn verðum vér
varir við meira og minna g°tt
eðlisfar. Jafnvel hjá hinum lök-
ustu er einhver góð taug. Iljá
þeim, sem lengst eru á leið komn-
ir og Mnestum þroskal hafa náð,
eru dygðimar, mannkostirnir yfir-
gnæfandi, þó brevskleiki og synd
sé ávalt öðrum þræði. Við að
þekkja hinar góðvt eðlishvatir hjá
sjálfum oss og öðrum, höfum vér
fengið hugmynd tim eðli guðs. Vér
sannfærumst um, að það sé gttðs
lífið i fari sjálfr.i vor og annarra
manna.
Ef vér hugsum oss einhvem, sem
algerlejra væri á valdi hins góöa,
sem ávalt hefði hafnað hinu illa,
en valið hið góða, gengið með all-
an v-iljal sinn hinutn a'ðsta kærleiks-
vilja á vald og gefið líi sitt alt út
í þjónustu hins eilífa kærleiksvilja
föður tilverunnnr, þá' myndim vér
segja, með þeim manni væri
guðdómiirinn (guðs-eðlið) og
manndómurinn í fullkominni ein-
injrn, — alð í þeim manni birtist
sjálfur guðdómurinn. þetta finn-
um vér, að heima a að eins um
einn af öllttm þeim, er mannkyns-
sagan kann frá að segja, — drott-
tn vorn Tesúm Krist. Gg vér
4
WA-KO-VER
STAIN
Á gólf og innanhúss
par sem ending og
kostur er metinn •
UT
I föllum fjram í lotningu fyrir þeirri
| fullkomnustu opinberan sruðdóms-
1 ins, sem vér höfum þar öðlast.
j Vér sanníærumst þá um það me>
Páli, að gvið befir fvrirhugaö oss,
j til þess að líkjast mytvd sonar
síns, svo að hann sé ífumburður
meðal margra bræðra (<fi).
Lífið var í blómfræinu, er það
fyrst féll í jörðu, lífið var í spir-
unni, leggnvim, blöðunum. En á
dýrlegasta hátt hirtist 'það i
blómknappinum. Guðs-eðlið —
Krists-eðlið — var fólgið í hinni
fvrstu og óálitlegustu mynd mann-
eðlisins. J>að varð manninum sam-
ferðai á þroskaleið hans og kom
betur og betur i ljós á ótal vegu.
En á fullkomnastan og dýrlegast-
an hátt birtist guðs-eðlið í honum,
sem var upphafið, frum-
burðurinn (7). Hann er blóm-
knappurinn, en mannkynið, sem
bar þann blómknapp, er leggurinn,
rótin. þetta kemur hvað eftir ann-
að fram í nýja testamentinu, og
er sá skilningur á persónu frelsar-
ans, sem það heldvir fram, þó hugs-
ana-ferillinn sé óljós, af því þekk-
ingin á sögunni og tilverunni yfir-
leitt er svo skamt á leið komin :
Eftir að guð forðum hafði oft-
sinnis talað til feðrannal og með
mörgu móti fyrir munn spámann-
anna, hefir hann í lok þessara
daga til vor tatað fyrir soninn,
sem hann setti erfingja allra hluta,
fyrir hvern hann -hefir gjört heim-
ana. Hann er ljómi dýrðar hans
og ímynd veru hans og ber alt
með orði máttar síns (8).
I>egar þessari guðshugmynd er
haldið fram, veit eg að það er
stöðugt látið ktyngja, að þetta sé
algyðistrú (p a n þ e i s m. i). “Ep
það er vegna indsskilnings bæði á
hugtakinu algyðistrú og hugtakinu
guðstrú” ( þ e i s m i ) (9). Algyð-
istrúin gerir guðdóminn að per-
sónulausri stærð. En guöfræði
vorra tíma teggur einmitt sterk-
ari áherzlu en nokkuru sdnni hefir
áður verið gert, á þá sannreynd
trúarinnar, að sá guð, ,sem manns-
sálin stendur í samfélagi við, sé
persónuleg vera, þótt hún sé um
Ieið annað og meira en persóna
og því fáuin vér ekki gert oss
grein fvrir. Guðstrú nvitímans er
ekki tr-ú á fjarlægan guð, sem á
sér bústað fyrir utan alheiminn,
grípur inn í he'imsrásina að eins
við og við, og stöku sinnvnif gerir
kraftaverk. Guðshugmynd krist-
inna mannal nú á dögum, er sú
guðshugmynd, er liggur nútíðarr
guðfræðinni til grundvallár (10).—
Samkvæmt henni ei$L* l'ð bæði í
öllu ( i m m a n e n t ), og *um
leið yf-i-r öllu (transcen-
d e n t ). Hann er í öllu eins og
bókarhöfundurinn er í hverju orði
bókaritinar. Og um leið yfir öllu
og óendanlega mikið stærri, eins
og höfundur hverrar bókar er
stærri og meiri en bókin sjálf.
Andi höfundaKÍns birtist í öllum
erðum og setniifigum bókarinnar.
En á dýrlegast*n hátt birtist
hann í þeirri sí(fcningunni eöa
málsgreininni, þar s%n hann þrýst-
ir allri hugsan bókatQinnar saman
í eitt og hún brýzt fi%m eins og
sól undan skýi. -þar ‘sjáutn vér
hann sjálfan.
Með þessum skilningi á persónu
frelsarans hafai únitarar verið ger-
samlega sviftir þeirri átyllu, sem
neitan þeirra hafói í guðshug-
myndinni.
, 6-
Hafa únítarar komið þessari breyt
ingu í skilning guðshugmynd-
arinnar til leiðar ?
]>essi breyting guðshugmyndar-
innar hefir fram komið í hviga
kristinna mannai bæði fyrir þrýst-
ingu nýrrar þekkingar og nýrrar
lifsncftiðsynjar. Hún er fram kom-
in annars vegar við' það feikna-
starf, sem unnið hefir verið á
svæði eðlisfræðinnar, svæði bók-
mentalegrar og sögulegrar gagn-
rýni og svæði heimspekinnar. Him
er hins vegar fram komin vegna
þeirrar lífsnaðsynjar guðstrúarinn-
ar, aið fmna syar gegn mótbárum
a gn ó s t í k a n n a , eða jveirrar
speki, sem staðhæfir, að um guð
geti maðurinii ekkert vita'ð (11).
Jú, segja trúaðir menn á vorviin
(4.) “Gasrnstætt hinni eldri skoSan,
heldur hugmyndin um ibúíl ruISs því
fram, ati hann sé ekki langV frá. nein-
um af oss, a?S i honum lifum, hrærumst
og erum vér ats hann sé yfir öliu,
um alt og í öllu,—líf als lifsins, lífs
magnitS, sem er fyrirbrigtiunum
atS baki, nrtl.vgís, , kem enginn fær
um flúitS, ávalt betur og betur
opint>^rat5ur í alhelminum — á ó-
líkum svætSum og metS ólikum ha'tti—
í náttúrinni og i mannetSlinu.” War-
sehauer: 1’rohlemM .»f lmin,inen«-e.
bls. 13.
(6.) Sá merki höfundur, er ég þegar
heföi vitnatS tíl, segir metSal annars
um Immiinens-keiininiíiuiii: "f»egar
19. öldin í raun réttri vakti til lífs aft-
ur þessa frjósömu og vítStæku hugmynd
í kyrkjunni, seiá haftSi gleymt henni atS
mestu leyti, lagtSi hvin fram afar-mark-
vertian skerf á bortS gutSfræöi og trúar,
Warschauer: l*r»iI»lpn)N of Immnn-
enee, bls. 21. Principai Aclcney segir:
“Me'öal allra þeirra breytinga, sem
ortSiti hafa sítSustu aldir i gutSfrætSileg-
um efnum, er þessi endurfundur kenn-
íngarinnar um tmmanenn gutSs sú
stærsta og áú. sem haft hefir mesta
byrtingu í för metS sér. Bls. 12.
(6.) Róm 8. 29.
“Kenningin um ImmnneuM (íbútt)
gutSs, hugmyndln um. atS gutS sé
í oss öllum. þrýstir ómótstætSilega tll
þeirra ályktunar, ats guts vnr I lirlMtl.
OK Mietti heiminn vlts Miftlfnn mIs. Eigi
vertiur heldur sagt, at5 þatS atS kannast
vitS guöleik alls mannkynsins veiki
nokkutS gutSleik frelsarans þvi þatS er
einmitt njunurinn á eölisgætSu milli vor
og hans, sú samreynd, ati hann var
syndlaus, vér syndugir, og hans sam-
félag vitS fötSurinn óhindrats. vort ó-
fullkomiö og vitundarlitits, þats aB
hann lifir lil atS frelsa, en líf vort si-
flekkats ljótrl og stötSugri eigingirni.—
þaö er þetta. sem myndar og markar
fjarlægtsina, sem vér erum i, frá mark-
miöi voru í gutSi." Itobert F. Horton,
My Ilelief, London, 1908, Kls. 109-110.
(7.) Kól. 1,18.
(8.) Hebr. 1,13.
(9.) Theodor Haering, Tuebingen,
1912: Der ehrÍMfllehe Glniihe. 2. Aus-
gable; ensk útg. 1913, I. II. bls. 370.
(10.) Dr. "Osear Ewald (Wlen):
i eber den (iuuiMMíeu denten iinil Imm-
anenten Gotteahe&rrlff. Religion iind
Geisteskulltur. 5'. árg. 2. heftiv bls. 105-
118
(11.) “AKnrtMtíka—-kenningin er hitS
vitsmunalega bakhjari vorra tima, og
svariti, sem trúin gefur ngnrtMtikii-
stefnunni, er fólgitS i kenningunni um
íbúts gutSs.” Robert F. Horton: My
Itellcft AnMvverN tn eertain Dlfflcultlen.
.London, 1908, bls. 107.
dögutn : Sá guð, sem vér trúum
á, hirtist oss á öllum vorum veg-
um : í uáttúrulögmálinu, scm vér
sjáum hvurvetim ríkjunidi. það,
sem vér nefnum náttúrulögmál, er
að eins stárfs-aðferð guðdómsins.
Hann grípur aldrei inn i sigur-
verk tilverunoar að utan, lieldur
verkar máttur hans eins ogfjaður-
magniö að innan, er lirindir sigur-
verkinu af S'táð og lætur það
ganga.
Siðara hlut 19. aldar stóð krfst-
imi heimur á öndinni út af því,
að eiga ekkert svar, sem hefði enn
ábyggilegri þekkingalr-grundvöll
við að styójast, en þessi staðhæf-
ing agoóstíkanna, — sem
sem eiginlega er svar guðsneitun-
arinnar upp á þá spurningu
mannsandans:. Er nokkur guð
til ? þeir, sem eitthvað hafa les-
ið eftir vísindaimennina H u x 1 y
og heimspekinginn H e r b e r t
S p e n c e r , mnnu ekki eiga erf-
itt með að skilja það. (12). Eg
man vel, hve menn fundu sárt til
þess við háskólann í Kristjaníu,
þegar eg var þar við guðfræði-
nám. Og eg man, hvað maður
eins og Gestur heitinn Pálsson,
sem sjálfur hafði tesið guðfræði
og var svo einstaklega skýr í þeim
efnum, gat útmálaö það átakan-
lega fyrir mér, hve örugt og ó-
vinnandi þetta virki vantrúarinn-
ar væri. En virkið hefir verið unn-
ið. Agnóstíkarnir eru’að minsta
kosti ekki nœrri eins háværir nú
og þá. »
Hverir hafa þá hér gefið úr-
lausn ? Hverir hafa komið til leið-
ar þessari byltingu í huga nú-
tímamannsins ? Eru það únitar-
ar ? Eðal eru það játendur þrenn-
ingar-lærdómsins ?
Guðshugmvnd únítara var ekki
betur farið en guðshugmynd rétt-
trúaðra manna fyrr á tínTum.
Maður er nefndur John Bid-
d 1 e og var uppi á Englandi um
miðja 17. öld (1615—1662). Hann
hefir verið nefpdur faðir ensku ún-
taranna. Hann hélt því fram, að
guðdómurimi hefði líkamlega
mynd og lögun og hefði bústað
sinn á ákveðnum stað (13). Svo
naumast er guðshugmynd nútíð-
arinnar frá hont»m. ^
þá hverfum vér til þess únítara-
guðfræðingsins, sem ber alla tiní-
tara-guðfræði annars tímahilsins á
herðum sér, Joseph Priestley (1733
—1804). Eigi þarf lengi að lesa
það, sem eftir hann liggur, ,til að
sannfærast um, að hann lifir
i öðrum hugmyndaheimi, en
til dærtiis dr. S a v a g e.
Orðtækin, sem Priestley notar,
eru orötæki þeirrar aldar, sem
nú eru orðin úrelt og röng ; hann
tallar um bók náttúrunnar og bók
opinberunarinnar, náttúrleg trúar-
brögð og opinberuð trúarbrögð.
Og ev sé, að höfundur erindisins
um “Kenningar nýju guðfræðinn-
ar” er að hampa þessum orðtækj-
um (14). þau eru fram komin af
þeitn misskilndngi fyrri alda, að gnð
væri fráskilinn heiminum og fjar-
lægur honum. Náttúran var handa-
verk hans, en gat ekki opinberaö
hann. Opinþeran gat þvi fram
komið einungis við yfirnáttúrlegt
kraftaverk. Guð varð að stíga yf-
ir djúpið. Hann gejði það við og
við, og opinberanin var skráð í
yfirnáttúrlega bók, sem bar vott
um guðlegan uppruna sinn rreð
kraítaverkum. Priestlev liafnaði á-
kveðið hugmyndinni um guð sem
sál alheimsins, og að manneðlið
ætti hlutdeild í guðs-eðlinu. Hann
segir : “íttiyndunaralfl vort gerir
uppreist gegn þedrri hugtnynd og
vér neyðumst til að sætta oss við
hugmyndina um orsakalausa skynj-,
unarveru, algerlega frá-
s k i 1 d a aHreiminum, er
lvún er höfundur að, sem aluðveld-
ustu úrlausn fvrirbrigðanna” (15).
Hann beldur áfram og talar um,
að hm guðlega vera gripi inn í
heimsrásina (interferes). En
það er viðkvæði gamallar guð-
fræði um djúpfð, sem staðfest er
á milli guðs og heimsins. Ög hið
sama á sér stað um Belsham
(1750—1829), sem er helzti guð-
fræðingurinn, er tekur vað af
Priestley. Og þegar hugmyndir
þeirra Cliannings og Martineau
nálgast þessa úrlausn, er það á
satna hátt og Schlei'er-
miacHier (1768—1834), sem þeir
hafa tnikið af guðfræði sinni írá.
Enda haíði sá stórmerki guðfraeð-
ingur lúterskrar kirkju margföld
áhrif á guðfræðilega liugsan mót-
mælenda kirknanna við það, sem
nokkur guðfræðingur únítara hefir
haft.
Kf vér virðum fyrir oss þaið
starf,, sem ttnniS hefir verið á
svæði náttúruvísinda, heimspeki
og hókmentalegrar og sögulegrar
gagnrýni, verðum vér þess fljótt
varir, að sá skerfur, sem únítar-
ar liafa þar lagt íram, er alveg
hverfandi, — endai naumast við
öðru að búast. Helztu nöfnin á
svæði náttúruvísinda, heimspeki
og gagnrýni hafa alls ekki Jieyrt
únítöriim til. Alt það. feikna-starf
hefir verið af hendi leyst af öðr-
um. Ilvorki únítara guðfræðingar
né únitara vísindamenn hafa lagt
til þekkingar-grundvöllinn né beld-
ur þá úrlausn sjálfa, sem bent
hefir verið á. Margir þedrra hafa
tileinkað scr hana aigerlega og
eru á þann hátt miklu fremur ný-
guðfræðin-gar en únítarar. Eg hefi
lesið Hibbert Journal í
þau tíu ár, sem það merka tima-
rit hefir kotnið út. Ey hefi af því
lært mikla nýja guðfræði og nýja
heimspeki, en enga únrtara-trú.
þó er þvi tímariti haldið út fyrir
fé únítara á Englandi og ritstjór-
inn únitar, þó flestir, sem í það
rita, sé aðrir en únítarar.
En töluverður hópur únitara er
þann dag í dag nnftarar af» þeítn
gamla skóla. Guðfræði þeirra er
gömul guðfræði, — gömul úní-
tara-guðfræði. þeim er ílla við
nýja guðfræði á sama hátt og öll-
mn gömlum guðíræðingum. Og
enn er einn hópur þeirra a g n ó -
s t í k a r , — menn, sem segja, að
ekkert sé hægt að vita i trúar-
efnum og lítið eða ekkert finnai fl
þarfarinnar. þér fyrirgefiö þó eg
segi, að mér hafi oft fundist, að
teðimargt af fslenzkum únítörum
heyra þeim hópnum til. það er
ekki að búast við, að þeir haii
mættir á nýrri guðfræði. þvi hvcr
úrlausn, sem hiin gefur, finst þeitn
rjúfa virkisvegginn, er þeir húa
hak við. En þeir af únítör-
um, sem eitthvað eiga af tni-
arvitund nútímans, hafa til-
einkalð sér nýja guðfræði, að cin-
hverjn leyti, og hafa gott eitt um
hana alð segja. ]>eir bera henni
enga sögufölspn á hrýn og tala
ekki um, að htin sé að leika neinn
j hvlmingaleik, þótt ný-guðfræðing-
| arnir vilji ekki kannast við, að
þeir sé únítarar. það var ekki við-
lit, að Allsherjar þing
frjálslvndrar kristni
vrði háð á þýzkalandi fyrr en all-
ur únitara-blar var látinn af því
hverfa, en þá tókst það líka betur
en nokkru sinn i.
Hve nær, sem úriítarar og ný-
guðfræöingar eru á eitt mál sátt-
ir, er það ekki vegna þess, að ann-
arhvor hafi cengið yfir til hins og
afneitoð sjáHum sér, heldur er það
svo, að báðir hafa verið að ferð-
ast inn i hiö mikla meginliimd
sonnleikans, sem liggur framund-
an, hver frá sínu heimili. (16).
þar hafa þeir fundist einhvern
góðan veðurdag á fagurri sjónar-
hæð og séð, að d'eilumálin gömlu
voru fallin niður og gengin úr
gildi, og sannfærst um, að npp
frá þessu geti þeir orðið satn-
íerða. Slikir samfundir eru nú aö
zerða með fjölmörgum klofningnm
kristninnar, og skoða eg þá sem
eitt allra-fegursta táknið á sögu-
himni nútímans. En þeir, sem ekki
ern annað en agnóstíkar,
ferðast ekki neitt inn í trnarland-
ið. þeir sitja kyrrir í virkinu og
horfa í aðra átt.
(Niðurjag næst).
(16.) Dœml fjölmörg og fróöleg værl
mér ánægja á ats henda. 1 ritgerö
sinni: A way out of the TrfnltBrlan
Controversy Rat dr. Martineau gengitS
svo langt atS halda því fram, at5 þegar
únítarar héldl a75 þeir væri at5 tilMtSja
gutS fötSur, hafi þeir altaf verits ntS
dýrka soninn. Sbr. Prof. Mackintosh,
Edinburg, The Doctrlne of the I’erNon
of Jenna ChrlHt, 1912, bls. 340. Prinrip-
al James Drumond, (New College, Lon-
don) hefur ritat5 fallega bók sem hann
nefnir Studlea In Chrlwtlan Deetrfne,
1908, frá. ákvetinu sjónarmit5i únítara.
S4 sem hana les sannfwrist um,at5 hann
heldur þar fram skilningi á percKnu
frelsarans sem brotist hefir út úr f jöt-
rum vanalegrar kristneitunar úMtnra.
Hann .segir þar, at5 kristindómurinn,
“sé Kristur f hjartanu, hvíld hjartans
í Kristi, sem svo fult vert5ur af trú og
iífi, at5 þat5 finnur, at5 þat5 á heima hjá
gut5i (275) Og sít5ar: “Jesús er þeirri
sá), sem elskar hann, Iffgandi andl, sá
sem gefur hinu innra lífi mynd o*’ IXo--
un og fyllir hana aut5ugum lífsþrótti.**
(291). “Jesús heldur daglega Af»-im
atf búa i hjartanu fyrir trúna og þrýst-
ir á þatJ innsigli anda síns” (301).
Hérer tækifæri yðar
Kaup bor«HÖ meöan i>ór latriö rakarn iftn
1 Moler SÍtóJmn Vér bonnnm raLnrH
iön til fnllnusto A 2 tnámiÐmn, Vinna
til staOar þ»>Kar þér eriö fullnuma, i fta
þér getift byrjaft sjálfir. Míki< eftir-
sparn eftir Molerrftkum meft diplon>a*<.
Varið yftnr A »'ftirlllcÍD&;«im. Komið i-fta
xkrifift eftir Moler Cat.alo«ne.
Hérskurftnr rakstur ókeypis npp A )í>tti
kl 9 f h. tii 4 o. h.
Winnipep skrifstofa horni
KING & PACIFIC
Regina skrifstofa
1709 BR04D ST.
MAPLE tEftF WINE CO Lld. I
s
| ^ (Thos. H. Lock, Manager)
^ bos>ar |>ér leitiö eftir GÆÐUM |>n komið til vor V< r &>>yrgj
j: umst tíjóta afgreiðslu
£ Mail Orders póst pöntunum) gefíð sérstakt athygli
j og &byrgiumst ydru vora að vora þá BESTU Roynið oss
j £ ,>itt skifti og [>ér munuð koma aftur Gleymið ckki staðnnm
£ 328 SWITH ST.
l*liim<‘ tlrtln IOÍ I
^mimmimimmumiimmimiumm
WINNIPEC
P O. IUi 1102
(12.) I’eir h*.fa komiö hugsandi
mönum í skilning um, a?5 vér vitum
miklu mlnna um gut5. en vér áöur héld-
um. tmítara-trúin byrjar ávalt meí
þeirri ímynduöu gufisþekklng. aö hún
viti’fyrir víst, aö Jesús geti ekki veriö
guft. Slíka gu'Cs-þekkingu höfum vér
ekki,—a prlorl. AÖrir kristnir menn
segja: Göfugustu og glöggustu hug-
myndina um guödóminn hefir Jesús
gefiÖ oss. IIun n hcfur lAtlö ljós skfnii
í hjftrtum vorum fil upplislmrnr Jickk-
ingnrlnnnr A tlýrft guÖM f AnJóiiu ,IonA
KriMta. 2. Kor. 4, 6. í»ess vegna tölum
vér um guödóm hans. Sbr. Horton:
My llellef, bls. 107 og 108
(13.) Ilhonda Williams. The Evnng-
e), bls. 2£.
(14.) Heimir, bls. 117.
(15.) Priestley, LetterH to a Philoao-
phlenl IJnhellever. bls. 28. Eftir The
Evnnit<‘l, bls. 30.
MICKELS0R3
KILLEM QUICK
GUARANTEED
TO
KÍLLTHEMQUICK
EASY TOJUSE^ PRICE »1.25
MICKCLSON DRtlG"Í'cMIMÍCÁl CO, ITO.
WIMMIPCC C»«IAt*
Vertu viss um aÖ fá
Mickelson’s
Kill-Em-Quick
í bögglum og ljósmynd og ur
irskrift Antoo’s Mickelson’s.
Þetta ej hiÓ eina Goph
eitur gjört undir umsjá ht
sjálfs síðan I Júní 1913.
MiSinn sem hér er sýndur
trygg*ng fyrir þig—þú vert
aS krefjast hans.
Miekelson’s KIll-Em-Quick er 1
lang besta Gopher-eitur, sem b
er til. $1.25 böggull hefur nóg
drepandi citurefni til þess aö hi
4,000 gophers. Kostar minna en »
cent ekruna at5 nota þaö.
Hjá iillam nftðum lyfstWuitt. 50»
T5c., 91.35
Mickelsons Drug & Chemical Co., Ltd.
WINNIPEG.
Office: 703 Union Bank Ðldg. Factory: 324 Young Stre
PHONE UARRY 4.34 fi
OWEN P. HILL
CUSTOM TAILOR
Sjáið mig [viðvíkjandi haustfatDaðinum. Alfatnaður frá f
og upp. Verk ábyrgst. Eg hreinsa, pressa og gjðri \
kvenna og karla klæðnaði. Loðvara gerð sem ný. Opið hvt
kveld.
522 NOTRE DAME AVE,