Heimskringla - 02.07.1914, Qupperneq 6

Bls. 6
HEIMSKRINGLÁ
WINNIPEG, '2. JÚLÍ 1914.
Ritstj. lleimskringlu!
Kæri herra. — undanfarandi mán-
uði hefi eg ætlað eð senda þér nokk-
urar línur í fréttaskyni héðan.
Dregist hefir það þó, — ekki vegna
annrikis, heldur leti, og máske hins,
að eg bjóst við, að aðrir myndu til
þess verða. Fréttir mætti nokkrar
telja, en eigi man eg þær að dátera;
mun því frá segja sem eg man.
1 félagslífi Blaine íslendinga eru
engi stórtíðindi fremur en annars-
staðar. Nema ef telja skyldi það, að
menn lifa. Tímar eru daufir hver-
vetna á ströndinni, og ber þá öldu
yfir oss í bæ þessuin sem aðra, þó
i smærri stíl sé. Fólk fæðist, giftist
og deyr í líkum hlutföllum sem i
öðrum héruðum, og koma fregnir
um það til blaðanna, sérstaklega
hið siðasttalda, vanaiega einhvern-
tima. Eftir þessum dauðsföllum
man eg: Barn ekkjunnar Bínu
(Freeman) Olson, ekki ársgamalt
(sonur), síðari hluta vetrar; og 13.
þ. m. Veiga ísdal, ung stúlka, úr
tæringu, eftir langvarandi veikindi.
Frá Point Roberts fréttist og að lát-
ist hefði bóndinn Guðmundur Sam-
úelsson. Hafði hann verið lengi
heilsulítill og skorinn upp tvosvar
eða þrisvar. — Eigi er ólíklegt, að
frá þessum mannalátum verði af
kunnugra fólki betur frá sagt.
Samkomur hafa verið nokkrar á
vetrinum og það fram á þennan
tima. Kvenfélagið Framsókn hafði
miðsvetrarmót um miðjan febrúar,
nokkuð i likingu við Helga magra
ykkar austur þar. Veitingar voru
islenzkar að þvi, er tilbúning og
nöfn snerti. Prógram var lítið. En
fólk sótti samkomu þá mjög vel og
mun hafa skcmt sér betur en vana-
lega gjörist. Mátti þar hver vera
sem vildi, og skifti fólk sér niður
við spil, tafl, söng, kveðskap o s.
frv.
Leikflokkur frá Baliard lék hér
Ebenesar annríki. Var það undan-
tekningarlitið vel leikið. Sunat á-
gætlega. Hafði flokkurinn húsfylli,
sér til ánægju og öðrum til sóma.
Voru víst flestir ánægðir. — Allir,
nema fáir, sem sáu ofsjónum yfir
fjölmenninu og fanst ei betur leikið
en menn venjast “heima,,. En betur
þakkað. Fyrir slíkri óánægju er
oftast ástæða, — ekki þeim að
kenna, sem leika, heldur sannast á
svo mörgum: þeirn finst alt bezt,
sem fjarst er, þeim finst alt verst,
sem næst er. Hitt mun sannara, að
furðu gegnir, hvað íslendingum er
sýnt um flest, sem útheimtir and-
legt atgervi á vissu stigi. Einsog t.
d. þegar fólk er tekið — eða tekur
sig sjálft saman af handahófj —
með ekkert að styðjast við, nema
náttúrugreind og það, sem hér nefn-
ist aptness 'til að setja sig inn í í-
þróttina, sem temja skal.
Söngflokkurinn Minerva hér í
Blaine hafði söngskemtun hér og á
Point Roberts í febrúar, og skeinti
vel að vanda. Síðan héit hann af-
uæli sitt og bauð til nokkrum vin-
um. Minerva hefir nú öðlast mikla
viðurkenningu, ekki einungis síns
fólks, heldur og meðal keppinauta
sinna í þessu landi. Var flokkurinn
gestur söngflokks þess í Bellingham
cr fjölmennastur er og frægastur í
ríki þessu, eða með þeiin allra
beztu, svo eigi sé ýkt. Kom það til
af því, að karlmennirnir i Minerva
hafa sungið fyrir Únitara prestinn
frá Bellingham, Þegar hann hefir
messað hér, og einu sinni í Belling-
ham, — eftir beiðni hans. Var for-
stöðukona söngflokksins svo hrifin
af hinum íslenzku söngmönnum, að
hún gaf þeim í virðingarskyni við
listina, aðgöngumiða að árssam-
komu flokks síns, sem þeir auðvitað
þáðu. Og létu yfir hið bezta.
Um kyrkjumálin íslenzku hér má
jsegja, að þau gangi vel, og fram
yfir það, sem vænta mátti: Kyrkja
bygð á fáum mánuðum, og skuldlaus
að mestu. Eigi veit eg, hversu marg-
ir teljast safnaðarlimir. En þá er
eg hefi til kyrkju komið, hafa tiðir
verið vel sóttar. Hér sein annars-
staðar var full þörf á kirkjulegum
félagsskap, margra hluta vegna.
Það gefur félagslífi voru festu, að
vissu leyti og ávinnur íslendingum
virðingar í augum hérlendra manna
íslenzk kyrkja og blöð hafa átt og
munu jafnan eiga mestan og beztan
þátt í viðhaldi íslenzks þjóðernis.
Hverfi þau úr sögunni, hverfur og
íslenzkan hér vestan hafs.
Eigi er því að leyna, að nokkrir
eru þeir hér ennþá, sém heldur
hefðu viljað sjá únitariskan félags-
skap hér en lúterskan. Vitnar vax-
andi aðsókn að messum únítara-
prestsins frá Bellingham, sem hér
mcssar við og við, um það.
Eigi veit eg, hvort geta skal þess
í fréttaskyni, að íslenzku Lúteran-
arnir neituðu löndum sínum eða
Ianda Jóni Magnússyni Jónssyni, um
kyrkjuna fyrir únitariska guðsþjón
ustu. Jónsson hafði þó stýrt söng í
lútersku kyrkjunni fyrir lúterska
söfnuðinn í heilt ár endurgjalds-
laust. Hvort sem á bak við þessa
neitun hefir staðið ótti við vanhelg
un hússins, sem enn er óvígt, eða
einhverja þokukenda framtíðar-
möguleika, ef þeim, únítörum, væri
svo gefinn byr undir vængi. Því
þakklæti fyrir samvinnu ársins get
ur það naumast hafa verið.
Hversu mun alföðurnum geðjast
að bræðrahug barna sinna? Það
hygg eg að þeir verði nokkrir, sem
heldur kjósa að eiga sáluhjálp sina
á hættu, en leita hennar innan slikra
veggja, og það þótt þeir finni sárt
til andlegs heimilisleysis, og hefði
undir geðfeldari kringumstæðum
leitað bræðralags með eigendum
hússins. Þeir eru svo fáir, sem laða,
en svo margir, sem vilja reka menn
aðra hvora leiðina — upp eða nið-
ur.
Af málum sem almenning varðar,
er vinbann efst á dagskrá. Fyrir
því er nú og hefir verið' barist af
öllum kröftum. En svo er einnig
barist gegn því með meiri frekju og
peningastyrk. Báðar hliðar vænta
sigurs, en eins og vant er, getur að
eins önnur unnið. Nú er fyrir
mannvinina að sjá hið góða og
fylgja því óhikað. Jafnvel þá, sem
geta notað vín, án þess að skaða
sig, að afneita því hiklaust og að
fullu — vegna hinna, sem ekki geta
það. Kyrkjufólk og utan-kyrkjufólk,
vinir og óvinir. Hvi ekki að taka
saman höndum.
Þetta átti að vera fréttabréf—ekki
prédikun og svoer þá nóg af ver-
aldlegum fréttum.
En einmitt þetta lún-mál skiftir
hér fólki og flokkum í fjandsam-
lega óvini. Bær þcssi er eitt sýnis-
hornið. Hér berjast menn eða öllu
lieldur berja. Síðasti bardaginn var
á milli landa vorra. Fyrverandi
co«/isí/-maður Andrew Daníelsson
var barinn til óbóta, og fhittur heim
meðvitundarlaus. Fara margar og
ljótar sögur af því stríði. En þar
sein eg var eigi sjónarvottur, læt eg
mér nægja að geta þess, að svo
miklu leyti, sem öllum er Ijóst. —
Mannsins, sem barði Danielsson, vil
ég eigi geta að sinni, að öðru en
því, að hann er nú úti á $2,000 bail,
ásamt bróður sínum, sem er i nú-
verandi bæjarstjórn hér í Blaine,
og var ekki einungis sjónarvottur
að verkinu, heldur hamlaði öðrum
manni frá að kalla á hjálp meðan
á þvi stóð. Maður sá er ritstjóri
Journals, annars vikublaðs bæjar-
ins, og hefir það að sökum að vera
vínbannsmaður. Fréttir hafði hann
og látið í blaðið, er þeim bræðrum
líkaði ekki, og vildi eigi að skipun
þeirra afturkalla, þar eð þær væru
sannar. Daníelsson er í rúminu, en
þeir bræður úti, s,em sagt, á $2,000
bond hvor. Þess hefir áður verið
getið i fréttum héðan, að Blaine er
og hefir verið um nokkurn tíma
“þur”. Og kennir “vota” hliðin það
Daníelsson að miklu leytti og rit-
stjóra Journals.
Tilraun var gjörð á vetri þessum
til að mynda eitt allsherjar íslend-
ingafélag. Sumir segja, að hugmynd-
in sé frá Seattle; aðrir, að hún sé
frá Daníelssyni hér í Blaine. Sjálf-
ur segir hann að svo sé. Til alls-
herjar fundar var eða kvað hafa
verið kallað í Seattle. Komu nokkrir
menn þar saman; höfðu gjört ein-
hverjar ákvarðanir og uppkast til
laga fyrir félagið. Tilgangurinn er
víst ekki vel ljós enn sem komið
er. Ákvörðun um fjárframlög hafði
verið gjörð fyrir félög og einstakl-
inga. Félagshugmynd þessari hefir
verið vel tekið sumstaðar. Síra
Jónas A. Sigurðsson var sendur til
hinna ýmsu bæja og bygða á strönd-
inni, til dð hafa fundi með fólki og
skýra málið. Voru fundir misjafn-
lega sóttir, og að því, er eg veit
bezt, töluvert talað, en lítið fram-
kvæmt. Eigi er ólíklegt, að mál
þetta verði með tímanum rætt í
blöðunum, og mætti þá vænta, að
fólk fengi á þvi skilning og með
skilningnum trú. Ef það á það skilið
— því enn eru hér margir sannir
íslendingar, sem vildu töluvert á
sig leggja til viðhalds íslenzku
þjóðerni.
M. J. B.
Baldur, Man., 26. júní 1914.
Hr. ritstj.. Hkr.
Héðan er fátt að frétta, nema vel-
líðan alra. Akrar líta vel út og eiga
allir von á góðri uppskeru, ef svona
heldur áfram. íslenzku sunnudaga-
skólarnir hér i Argyle héldu skemti-
dag sinn þann 22. þ.nr. Voru þar
góðar skemtanir svo sem kapphlaup
hástökk og langstökk, og knattleik-
ur milli Brú og Glenboro sem lauk
svo að Brú hafði sigur.. Hástökkin
og langstökkin voru þar ágæt, og
stukku þeir C. H. ísfjörð og W.
Sveinsson bezt. 1 langstökki skaraði
ísfjörð langt fram úr; þar næst S.
Johnson. Skemtunin var hin bezta
og allir fóru heim ánægðir.
Áhorfandi.
KENNARA VANTAR
fyrir Big Point skóla No. 962. Verð-
ur að hafa fyrstu eða aðra ein-
kunn. Kensla byrjar 17. ágúst 1914.
Umsækjendur tilgreini mentastig
og kaup; og sendi öll tilboð til und-
irritaðs.
G. Thorleifson, Sec’y Treas.
Wild Oak P.O., Man.
A5 senda mynd með þræSi og
þráðlaust.
Menn hafa oft verið að tala um
þetta, að það væri mögulegt, og
margir fræðimenn og uppfindiliga-
menn liafa verið að reyna þetta i
mörg ár. En það hefir gengið illa
þangað til nú, að fréttin kemur frá
Englandi, að enskum manni hafi
hepnast það.
Hann hei/ir Dr. Low og er verk-
fræðingur og vélameistari. Hann
hefir gefiðð stutta lýsingu af furðu-
vél þessari, og er hún nokkuð flók-
in. Eitt efni er þar ómissandi og er
það selenium og svo voltari, sem
snýst 3 þúsund snúninga á mínút-
unni. Það er búið að reyna þessa
vél á fjögra milna vegalengd, en
Dr. Low segir, að það hljóti að
vinna eins á mikið lengri leið. Og
það sem meira er, — hann segir,
að einsog senda megi mannsrödd-
ina án nokkurra þráða um loftið,
eins, og miklu fremur, muni menn
geta sent myndir um loftið, því að
rödd mannsins sé svo miklu breyti-
legri, en geislabrot ljóssins, að það
ætti að vera stórum léttara að senda
mynd af manni, heldur en hljóm-
inn af röddu hans.
Enn sem komið er , er myndin,
sem menn sjá af þeim, sem menn
tala við, ofursmá. Dr. Low hefir
lengi verið ráðgefandi vélameistari
i Lundúnaborg og er þar alþektur,
og hefir fundið upp fleiri vélar. í
fimm ár hefir hann fengist við
þessar ljós-tilraunir sinar. Sagt er,
að verkfæri þetta muni verða nokk-
uð dýrt.
Utnefningar í fylkinu:
Eftir öllu að dæma smá dregur nær kosningum hér í Mani-
toba. Hafa útnefningar farið fram í eftirfylgjandi kjördæmum,
og hafa þessir hlotið heiðurinn:
KENARA VANTAR
fyrir 4 mánuði við Walhalla skóla
No. 2062. Byrjar 1. júlí, ef hægt er.
Umssækjandi tiltaki mentastig, æf-
ingu í kenslu, kaup og hvort hann
geti gefið tilsögn í söng. Móttöku
tilboðum veitir til 15. júlí 1914
August Lindal, Sec’y Treas.
Holar P.O., Sask.
LOKUDUM TILBODUM áritutSum til
undirritatSs og merkt “Tender for Pub-
lic Building, Red Deer, Alberta” verCur
v^eitt móttaka á skrifstofu undirritat5s,
þp.ngatS til 4 e.m. á mi?5vikudaginn 15.
júlí, 1914 til at5 byggja ipinbera bygg-
ingu í Red Deer Alberta.
Upprrwttir, skýrslur, samningsform
og tilbot5sform geta menn fengit5 á
skrifstofu C. A. Julian Sharman, Barn-
es and Gibbs, Architects, Red Deer, Alt.
met5 því at5 skrifa til póstmeistarans
í Brandon, Man. og til stjórnardeildar
þessarar.
Engin tilbotS vert5a tekin til greina
nema þau séu á þar til prentut5um
eyt5ublot5um og met5 eigin handar und-
irskrift þess sem tilbot5it5 gjörir, sömu-
leit5is áritun hans og it5nat5argrein.
Ef félag sendir tilbot5, þá eiginhandar
undirskrift, áritun og it5nat5argrein
hvers eins félagsmanns.
Vit5urkend bankaávísun fyrir 10 p.c.
af upphæt5 þeirri sem tilbot5it5 sýnir,
og borganleg til Honourable The Min-
ister of Public Works, vert5ur at5 fylgja
hverju tilbot5i, þeirri upphæt5 tapar svo
umsækjandi ef hann neitar at5 standa
vitS Ulbot5itS, sé þess krafist, et5a á
annan hátt ekki uppfyllir þær skyldur
sem tilbot5it5 bindur hann tíl. Ef til-
bot5inu er hafnat5 vert5ur ávísunin send
hlutat5eigenda.
Ekki naut5synlegt at5 lægsta et5a
nokkru tilbot5i sé tekitS.
R. C. DESROCHERS
ritari.
Department of Public Works,
Ottawa, 17. júní, 1914
Blöt5 sem flytja þessa auglýsingu
leyfislaust fá enga borgun fyrir—61935
Kjördæmi
Arthur
Assiníboia
Beautiful Plains
Birtle
Brandon
Carrillon
Cypress
Dauphin
Deloraine
Dufferin
Elmwood
Emerson
Gladstone
Glenwood
Gimli
Gilbert Plains
Ibervillc.
Hamiota
Kildonan & St. Andr.
Killarney
Lakeside
Lansdowne
Le Pas
La Verandrye
Manitou
Minnedosa
Mountain
Morden-Rhineland
Morris
Nelson-Churchill
Norfolk
Norway
Portage la Prairie
Roblin
Rockwood
Russell
St. Boniface
St. Clementa
St. Rose
St. George
Swan River
Turtle Mountain
Virden
Winnipeg South
Winnipeg South
Winnipeg Centre
Winnipeg Centre
Winnipeg North
Winnipeg North
Conservatives
A. M. Lyle
J. T. Haig
Hon. J. H. Howden
W. M. Taylor
Hon. G. R. Coldwell
Albert Prefontaine
George Steel
W. A. Bu°hanan
J. C. W. Reid
Sir R. P. Roblin
H. D. Mewhirter
Dr. D. H. McFadden
A. Singleton
Col. A. L. Young
Sv. Thorvaldsson
S. Hughes
Aime Benard
Wm. Ferguson
Hon. Dr. Montague
H. G. Lawrence
J. J. Garland
W. J. Cundy
Dr .R. D. Orok
J. B. Lauzon
J. Morrow
W. B. Waddell
L. T. Dale
W. T. Tupper
Jacques Parent
R. F. Lyons
Hon. H. Armstrong
F. Y. Newton
Isaac Riley
E. Graham
Hon. Jos. Bernier
Thomas Hay
J. Hamelin
E. L. Taylor
J. Stewart
Hon. Jas. Johnson
H. C. Simpson
Lendrum McMeans
Harry Whitla
Alfred J. Andrews
F. J. G. McArthur
Dan McLean
J. P. Foley
Liberals
John Williams
J. W. Wilton
Robt. Paterson
G. H. Malcolm
S. E. Clement
T. B. Molloy
J. Christie
John Steele
Dr. Thornton
E. A. August
Dr. T. Glen Hamilton
Geo. Walton
Dr. Armstrong
E. S. Jónasson
Wm. Shaw
L. Picard
J. H. McConaeli
Geo W. Prout
S. M. Hayden
C. D. McPhersoa
T. C. Norris
P. A. Talbot
Dr. I. H. Dvidsoa
Geo. A. Grierson
J. B. Baird
V. Winkler
Wm. Molley
John Graham
E. McPherson
Thos. McLennan
A. Lobb
D. McDonald
T. A. Delorme
D. A. Ross
J. A. Campbell
Skúli Sigfússoa
W. H. Sims
Geo. McDonald
D. Clingan
W. L. Parrish
A. B. Hudson
T. H. Johnson.
F. J. Dixson
Lowery
Willoughby
f
W. F. LEE
t
hoildsala og smásala ð \
BYGGINGAEFNI \
til kontractara og byggingamanna. Kosnaðar áætlun gefin i
ef um er beðið, fyrir stór og smá byggingar. á
136 Portage Ave. East Wall St. og ElKce Ave. f
PHONE M 1116 PHONE SHER. 798 ^
éééééééééééééééééééééa
♦
VITUR MAÐUR er varkár með að drekka eingöngu hreint öl.
Þér getið jafna reitt yður á
DREWRHJEDWOOniGER
Það er Iéttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið ætíð um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer WINNIPEG, CAN. !
mééééééééééééééééééé ééé**ééééféééféé«ééftl
288
Sögusafn Heimskringlu
“Þá furðar mig að þér skulið vera lifandi.”
, “Já, mig furðar það líkar. Fimm mánaða gömul
fékk ég flekkusótt, Jitlu seinna mislinga og þar á eftir
andarteppuhósta. Hál.sbólgu hefi ég oft fengið, og ég
heid þér getið naumast nefnt þá veiki sem ég hefi ekki
íengið. £g hefi þolgóðan líkama að hafa þolað alt
þetta og geta staðið hér og talað um það.”
“Ætli rakasama eldhúsið yðar sé ekki orsök í sum-
um kvillum yðar.” sagði Gerard.
“Rakasama.? Nú skjátlar yður. Þurrara eldhús
er ekki til í London en mitt.”
Veikindin í frú Evitt foru vaxandi. Fyrst hjálp-
nðu lyfin, sem hann gaf henni, dálítið, en svo hættu
þau að hafa áhrif.
Eitt kvöldið kom Gerard heim í rökkrinu, eins og
hann var vanur. Með miklum erfíðismunum færði
frúin honum matinn upp á loft.
“Hvað gengur að yður f kvöld.? Þér eruð
veiklulegar,” spurði Gerard.
“Ég hefi fengið kölduflog.”
“Kölduflog.? sagði Gerard. “Lát mig þreifa á líf-
æðinni og sjá tunguna. Svona, nú er ég búinn. Ef
þér farið að ráðum mínum, batnar yður bráðlega.”
"Hver eru þau.?”
“Að þér flytjið rúnaið yðar upp á loft í daglegu
stofuna, háttið og liggið kyrrar í því unz þér eruð
albata. Hafið nægan twta í herberginu og fáið yður
stúlku til að stunda yður og hirða um húsið.”
“Eg má líklega tll að hlýða ráði yðar. Stúlkan
getur sofið á dýnu á gólfinu við hliðina á rúminu.”
» “Hún gjörir það auðvitað. En stúlkuna verðið
þér að fá undireins.”
“Nágrannakona kemur hingað að fáum augna-
þlikum liðnum. Ég bið hana að sækja Jraninu.”
“Jæja, ég skal hjálpa yður að flytja rúmið á meðan.”
svo
Jón og Lára
289
"En, hr. Gerard, steikin yðar verður köld og þér
hafið enn e kki fengið te.”
“Ég get beðið,” sagði Gerard glaðlega. Svo fór
hann og flutti rúmið og breytti daglegu stofunni i
laglegt svefnherbergi. Á meðan þetta fór fram kom
Jemina.
Hr. Leopold og Sampson komu í húsið sama kvöld
ið og frú Evitt lagðist, til að spyrjast fyrir. Gerard
tók á móti þeim og varð alveg hissa er þeir sögðu hon-
um að John Treverton væri fangi. Hann þóttist viss
um að það hefði verið Edward Clare sem gerði lög-
rcglunni aðvart.
“1 byrjuninni áleit ég John Treverton sekan,” sagði
hann við Leopold, “en eftir það að ég talaði við hann,
hefi ég breytt skoðun minni.”
“Ef þér hefðuð þekt hann eins vel og ég, þá hefðuð
þér aldrei grunað hann,” sagði Sampson. “Þetta er
mjög leitt ásigkomulag fyrir Trevertons hjónin, en hr.
Leopold heldur að hann geti hjálpað þeim.”
“Það gjöri ég,” sagði lögmaðurinn. “Ég ætlaði að
spyrja frú Evitt um ýmislegt. Slæmt að ég get það
ekki.”
“Hún er of veik í kvöld, til að geta átt við þetta,”
svaraði Gerard. “Henni getur ekki batnað nema hún
sé í kyrð, og svo held ég hún hafi sagt alt sem hún vissi
við yfirheyrzluna.”
“Hún gæti sagt mér miklu meira,” sagði Leopold.
“Haldið þér að hún hafi þagað yfir nokkru.?”
“Ekki af ásettu ráði, en það eru ávalt ýmsir smá-
munir ósagðir, sem í yðar augum hafa litla þýðingu, en
sem ég legg mikla áherzlu á. Gerið svo vel að láta mig
undireins vita þegar ég get fengið að tala við hana.”
Gerard lofaði þessu. Svo fór Leopold að tala um
morðið og þau Chicots hjónin og sat lengi að spjalla
við Geard, og það var ekki fyr en Leopold var farinn að
Gerard varð þess vís, að hann hafði sagt miklu meira
290
Sögusafn Heimskringlu
en hann vildi hafa gert, og að lögmaðurinn hafði yfir-
heyrt hann án þess hann vissi.
Eftir þetta las Gerard nákvæmlega í blöðunum
um alt sem snerti þeéta mál, og samkvmt innilegri
beiðni frú Evitt, las hann alt hið sama fyrir hana.
“Haldið þér að hann verði hengdur.?” spurði hún
áköf.
“Það er alls ekki víst. Hann er enn ekki sakbor-
inn fyrir dómaranum.” . .
“En það lítur illa út, er það ekki.?”
“Kringumstæðurnar benda á hann sem morðingja,
af því um engan annan er að tala.”
“Og þér segið að hann sé giftur ungri og fallegri
konu.?"
“Einni þeirra inndælustu kvenna.sem ég hefi nokk-
ru sinni séð. Ég vorkenni henni.”
“Munduð þér segja hann sekan, ef þér væruð einn
af kviðdómendunum.?”
“Ég væri í efa. Eins og þér skiljið, væri ég skipað-
ur í dóminn til að segja álit mitt samkvæmt líkum,
og líkurnar gegn honum eru sterkar.”
‘Vesalings ungi maðurinn,” tautaði hún, “hann var
ávalt vingjarnlegur. Það væri voðalegt ef hann yrði
hcngdur—saklaus eins og hann er—og unga konan.I
Ég gæti ekki þolað það—nei, hugsunin um það svifti
mig öllum frið, bæði lifandi og dauðann. Er Jemina
þarna.?”
Hún lyfti rúmblæjunni og sá Jemiau. Greip um
hendi læknisins og hvíslaði:
Ég þarf að tala við yður þegar Jemina er farin ofan
aA borða. Ég þoli þeta ekki lengur.”
“Hvað er það sem þér þolið ekki lengur.? Er það
eitthvað kveljandi.?”
“Bíðið þangað til Jemina er farin” hvíslaði hún.
“Ég kem aftur að líta eftir yður á ellefta tímanum”
sagði Gerard í fullum róm. ,
Jón og Lára
291
Hann fór ofan og hugsaði um þessi orð frú Evitt.
Var þá mögulegt að hún væri morðinginn.?
Hann reyndi að lesa en gat ekki. Þegar hann
heyrði að Jemina gekk ofan, íór hann upp, o& sér til
undrunar sá hann að frú Evitt var komin fram úr
rúminu og stóð á gólfinu í dökkum slopp utanyfir
nærfötunum.
“Hvers vegna hafið þér farið á fætur.? Ef kulda
slær að yður, versna yður veikindin.”
“Eg veit það, en ég ræð ekki við það. Eg verð að
fara upp í herbergi Desrollcs.og þér verðið að koma mcð
mér.’
“Hvers vegna.?”
“Það skal ég segja yður. En fyrst verðið þér að
svara spurningu minni.”
Gerard tók rúmábreiðuna og lagði á herðar hennl,
skipaði henni svo að setjast niður við ofnin.
“Ég skal svara hverju sem þér viljið,” sagði hann.
“Ef saklaus maður er grunaður um morð, og sterk-
ar líkur eru á móti honum, og ef nú önnur persóna
vissi að hann væri saklaus, en segði engum frá því, og
léti lögin fara sína leið, væri þá þessi önnur persóna
sek.?”
“Já, um morð. Að geta frelsað saklaust lff, en gera
það ekki, er blátt áfram morð.”
“Eruð þér viss um að Jemina sé ekki uppi.? Gáið
þér að því.”
Gerard gjörði það.
“Það er enginn í nánd. Það lítur út fyrir að þér
vitið hver morðið hefir framið,” sagði Gerard.
Ég held ég viti hver myrti veslings Chicot.”
“Hver gerði það.?”
“Dcsrolles gerði það.”
“Hvaða ástæðu hafið þér til að sakbera hann.?”
“Góða og gilda ástæðu. Þegar ég gekk inn ti'l
Chicot til að gá að henni eftir að hún var dáin, sá ég