Heimskringla - 10.12.1914, Blaðsíða 2

BLS. 10
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 10. DESEMBER 1914.
I
LJOSVÖRÐURINN.
Þær höfðu dvalið þarna eina klukkustund og not-
ið útsjónar eins hins fegursta landsvæðis í heiminum,
þegar Netta Gryseworth ýtti við handlegg systur sinn-
ar og sagði lágt: “Ella, bið þú herra Philips að koma
hingað og láta kynna sig ungfrú Flint. Sjáðu hvað
einmanalegur vesalings maðurinn er
fyrir, að við eigum samleið ennþá. Viljið þér sýna
mér þá virðingu, að nota ferðabókina mína?”
Hann rétti henni litla bók, sem hafði inni að halda
landabréf yfir fljótið og báða bakka þess. Gerti tók
við bókinni og þakkaði. Meðan hún skoðaði landa-
| bréfið, stóð hann fáein fet frá henni og horfði út yfir
Gerti fór út með honum. “Eg sé að yður likar
«kki heilbrigðisástand Emily”, sagði hún.
“Nei, hvernig ætti lienni að geta batnað hér? —
Sjávarniðurinn á aðra hlið. og argið i börnunum henn-
ar frú Fillows á hina, er nægilegt til að svifta hana öll-
um kröftum. Eg vil ekki, að hún sé hér lengur, óg
þess vegna verðið þér að koma með hana heim til mín
á morgun”.
“Börnin hafa vanalega ekki eins hátt og i dag”,
sagði Gerti brosandi, “og Emily þykir vænt um að
hlusta á sjávarniðinn. Hún situr oft marga klukku-
tima að hlusta á hann”.
“Mig grunar það”, sagði læknirinn, “en það má
hún ekki gjöra; það gjörir hana þunglynda, án þess
hún viti það. Komið þið til Boston, eínsog eg hefi
sagt’”.
Þrem vikum eftir að Gerti og Emily fluttu til lækn-
isins, gat hann loks fengið tækifæri til að leggja af
stað í skemtiferð. Það var fremur vegna ungu stúlkn-
anna en sin og konu sinnar, að hann gjörði það.
Emily var nú til muna hressari, og hlakkaði til
að koma til West Point, Catskill og Saratoga, fremur
vegna Gerti en sjálfrar sín.
1 New York mættu þau Griseworth læknir, frá
Philadelphia, gömlum vin Jeremy. Hann var á leið
til Saratoga til að mæta ömmu tveggja dætra sinna, er
með honum voru, og slóst nú í samfylgd með Jeremy
og fylgdarliði hans.
Morgun þann, sem þau ætluðu út í bátinn, er átti
að flytja þau upp Hudson, kom Gerti seint til morg-
unverðar. Fáir af gestunum voru í borðstofunni. Af
þeim. sem enn sátu við borðið, tók Gerti eftir einum
manni meðan hún neytti matarins.
Hann sat skamt frá henni og var að stytta sér
stundir með þvi, að láta teskeiðina vega salt á bolla-
barminum sinum. Hann virtist ekki eiga annrikt, og
áður en Gerti kom inn, fanst frú Jeremy að hann
veitti fylgdarfólki hennar meira athygli en hún áleit
nauðsynlegt.
“Gjörðu svo vel”, sagði hún við mann sinn, “að
biðja þjóninn að spyrja þenna herra, hvor.t hann vilji
ekki hugsa meira um sjálfan sig en aðra. 1 Eg get ekki
liöið, að hann horfi þannig á mig á meðan eg borða”.
‘ ó, hann horfir ekki á þig; það er Emily, sem hef-
ir vakið aðdáun hans. Emily, hér er maður, sem dá-
ist að yður” .
“Er það svo?” svaraði Emily brosandi.
"Já, og það er laglegur maður líka. þó konu minni
geðjast ekki að honum”.
Þegar Gerti kom inn, sneri maðurinn athygli sinu
að henni. Hún tók eftir þvi og varð feimin, en gladd-
ist við það, að hann fór bráðlega út. Þegar hann gekk
til dyranna, sá hún að hann var meira en meðalhár,
fremur grannur en fallega vaxinn og framkoman djarf-
leg. Augun voru dökk og skarpleg og rarirnar báru
vott um einbeitni og sterkan vilja.
Hár hans var einkennilcgt; orðið grátt hingað og
Gerti fylgdi augnatilliti Nettu og sá þá ókunnuga | hástokkínn. Nokkrar minútur þagði hann, sneri sér
manninn, sem hún sá fyrst við morgunverðinn, ganga j svo skyndilega að henni og sagði: “Yður lizt eflaust
aftur og fram spottakorn frá þeim, alvariegan og utan j ve! á þetta ait?”
við sig. “Já, mjög vel”, svaraði Gerti.
“Hann hefír ekki verið hjá okkur heila stund”,! “Þér hafið aldrei séð neitt jafn fagurt á æfi yðar”.
sagði Netta. “Eg held hann hafi fengið dutlunga”. j Hann spurði ekki með þessum orðum, en talaði einsog
“Eg vona að við höfum ekki fælt vin vðar i hurt liann vissi það.
frá okkur”, sagði Gerti. | “Fyrir yður er þetta væntaniega engin nýung?”
“Nei, alls ekki”, svaraði Ella. “Enda þó að hr. svaraði hún.
Philipp sé nýr kunningi, er eg i enguin efa um, að hann “Hvers vegna haldið þér það?” spurði hann bros
er dutlungafullur og mjög sjálfstæður; þess vegna furð-
ar mig aldrei á framferði hans og móðgast ekkert yfir
því, þó hann skildi við okkur skyndilega. Þér vitið
að það eru til manneskjur, sem nægir að afsaka með
þessum orðum: “Hann er nú einu sinni þannig”. En
mér þætti nú samt vænt um, ef hann vildi láta svo litið
að koma hingað aftur, mig langar til að kvnna yður
hann, ungfrú Flint”.
"Yður mun naumast falla hann í geð”, sagði Netta.
"Það er ljótt, að reyna fyrirfram að kv ikja slæmt
álit á vini mínum hjá ungfrú Flint”, sagði Ella. “Þér
megið ekkert tillit taka til orða hennar”, sagði hún viö
Gerti, “hún hefir ekki þekt hann nálægt því eins lengi
og eg, og eg Kann vel við hann. Systir mín kann ekki
við einkennilegar manneskjur, og eg verð að viður-
kenna, að hann er dálitið. sérlyndur. og einmitt af
þeirri ástæðu geðjast mér að honum, og eg er viss um
að þér og hann mynduð eiga vel saman
andi.
Gerti varð feimin við augnatillit hans og þó
meira við brosið: það breytti gjörsamlega andliti hans
— gjörði hann friðari. en um leið þungbúinn. Hún
roðnaði og vissi ekki, hverju hún átti að svara, enda
hlifði hann henni við þvi. “Þetta er máske ekki við-
eigandi spurning? Þér álitið, að likindum, að þér haf-
ið eins góðar ástæður fyrir yðar skoðun og eg fyrir
minni. En yður skjátlar nú samt; eg hefi aldrei farið
þessa leið áður, en eg hefi ferðást of mikið til þess að
eldlegur áhugi sjáist í augum minum, einsog tilfellið
er með yður”, bætti hann við eftir augnabliks þögn, á
meðan hann horfði á hana. Svo virtist hánn i fyrsta
sinn taka eftir feimninni, sem athygli hans á andlits-
dráttum hennar framleiddi; Þá sneri hann sér frá
henni og skugga brá yfir fagra andlitið hans, er sýndi
bæði beiskju og ákafa. Feimni Gerti hvarf við þetta,
og hún gleymdi öllu nema hugðarhvötinni, sem þessi
Hvernig dettur þér slíkt i hug, Ella?” sagði Netta.! einkennilegi maður vakti hjá henni.
“Eg held þau séu algjörlega gagnstæð hvort öðru”. Um leið og hann settist á tóman stól við hliðina
“En samt viljið þér kynna mig honum”, sagði Gerti. J á henni, vakti hann eftirtekt hennar á fögru þorpi
“Já, það er af meðaumkun með honum, sem eg vil 1 hægra megin fljótsins; mintist á fyrverandi eiganda
það. Eg get ekki varist þvi, að kenna i brjósti um hann j þess, sem hann hafði kynst erlendis, og sagði frá ýms-
þegar eg sé hve þunglyndur hann er, og eg hélt að fé- um eftirtektaverðum atvikum, sem komu fyrir á sögu-
lagssskapur yðar mundi gleðja hann
“ó, Netta, Netta”, sagði systir hennar, ”eg sé að
hann hefir vakið samhygð þína. Mig skal ekki furða,
þó að þú að fáum dögum liðnum dáist meira að hon-
um en eg. En þá verður þú að gæta þess, að þú sýnir
ekki skort þinn á staðfestu, þú gagnsæja persóna”. —
Svo sneri hún sér að Gerti og sagði: “Ne.tta var i gær
i fyrsta sinni með Philipp, og hann virðist engin góð
áhrif hafa haft á hana. Pabbi og eg urðum honum
samferða á sama skipi frá Liverpool og hingað fyrir
fáum vikum. Fyrri hluta leiðarinnar var hann veikur
og þess vegna kyntist pabbi honum sem læknir. Eg
j er hissa á þvi, að sjá hann hér á skipinu i dag, þvi að
j hann mintist ekkert á það i gær, að hann ætlaði að
j fara”.
“Gerti datt í hug, að unga, viðfeldna stúlkan væri
sjálf orsök til ferðar hans, en hún sagði það ekki, og
saintalið snerist nú að öðru, og Philipp var ekki nefnd-
ur á nafn; enda þótt Gerti sæi, skömmu áður en skip-
ið lenti i West Point, að báðir læknarnir og hann voru
sokknir niður í samræður, sem virtust vekja áhuga hjá
þeim öllum.
1 West Point skildist Gerti frá þessum nýju vin-
þangað, og alhvitt við gagnaugun. Það var alveg gagn- stúlkum sinum, sem óskuðu þess að þær fyndust aftur
stætt skarplegu augunum og liðlega fótatakinu. ' Sarpto8a- .... , , . .
“Þetta er undarlegur maður”, sagði frú Jeremy,' E,na nó,t dvoldu kunnin«ar okkar > West Po,nt-
þegar hann fór.
“Hann er glæsilegur, er hann það ekki?” sagði
•Gerti.
“Glæsilegur?” endurtók frú Jeremy. “Hvað segið
þér um gráa hárið hans?”
“Mér finst það fallegt”, sagði Gerti, “en eg vildi
að hann væri ekki eins angurvær á svip; eg varð hnugg-
in af því að sjá hann”.
Hvað haldið þið hann sé gamall?” spurði Jere-
my.
“Hér um bil fimtugur”, sagði frú Jeremy.
“Hér um bil þritugur”, sagði Gerti. , , , ... _ „
“Mikill munur”, sagði Emily. “Læknir, þér verð-! var'a voru Þau bu,n. a* yf*r«efs. West Po.nt þegar Gert.
I Veðrið var óvanalega heitt, og þar eð Jermy læknir sá,
að Emily þoldi illa hitann, vildi hann hraða ferðinni
| sem mest til hins hátt liggjandi Catskill og vera kom-
inn þangað fyrir sunnudag.
Eitt tunglsljóss kveld var nægilegt til að gefa Gerti
hugmynd um landsfegurðina i heild sinni, en ekki feg-
urð hina einstöku staða.
Snemma næsta morgun eru þau komin af stað upp
eftir fljótinu. Reynsla fyrsta dagsins hafði kent þeim
að þekkja hættuna, sem í þvi var fólgin, að koma of
seint, og þau flýttu sér þvi að fá sæti á þilfarinu, því
eins margt fólk var á skipinu nú og daginn áður.. En
legri ferð, er þeir áttu saman. Þetta leiddi hann aft
ur inn i önnur efni, aðallega í sambandi við ferðalög
erlendis, og svo auðug og margbrotin var skemtun
hans, lýsingar hans svo lifandi, hugsjóna-gáfan svo
fjörug, vald hans yfir málinu og hæfileikinn til að
klæða hugsanir sinar i orð og veita þeim áherzlu svo
mikill, að hin unga, draumlynda áheyrandi meyja sat
hugfangin af aðdáun og ánægju.
Þegar Jereniy læknir kom til þeirra nokkru siðar,
var samtai þeirra orðið svo fjörugt og óþvingað, að
læknirinn leit undrandi á þau, ypti öxlum og sagði:
“Nú þetta gengur bærilega”.
Gertí skildi strax, hve hissa læknirinn hlaut að
vera yfir þvi, að hún talaði svo óþvingað við ókunn-
ugan mann, og roðnaði þvi við þessa athugasemd hans;
en þegar hún sá, að maðurinn var alveg óhræddur og
brosti að athugasemdinni, fann hún freihur til fjörs
en feimni. ókunni maðurinn stóð upp, heilsaði lækn-
inum vingjarnlega og sagði rólega: “Viljið þér gjöra
mér þann greiða, að kynna mig þessari ungu stúlku,
herra minn? Við höfum talað saman stundarkorn, án
þess að þekkja nafn hvors annars?”
Þegar læknirinn var búinn að kynna þau, hneigði
Philipp sig kurteislega og leit á Gerti með svo föður-
legum svip, að hún hikaði ekki við, að taka hendina,
sem hann rétti henni. Hann hélt um hendi hennar
eitt augnablik og sagði: “Verið þér ekki hræddar við
mig, þegar við hittumst aftur”, — svo fór hann og gekk
aftur og fram um þilfarið i hægðum sínum, þangað til
farþegarnir til Catskill voru kallaðir að borðinu til
að neyta matar, og þá fór hann, læknirinn og Gerti of-
an i borðsalinn.
Læknirinn reyndi að striða Gerti með hinum grá-
hærða aðdáanda hennar og áleit hann enn vera ungan
og fagran, og hún gæti látið lita hárið eftir eigin vild;
en hann gat ekki vakið gremju lijá henni, þvi samhygð
hennar, sem hún reyndi alls ekki nð dylja, átti ekkert
skylt við hið ytra útlit hans.
Þegar þau komu til Catskil), áttu þau annrikt með
að koma sér og íarangri sínum i land, þvi að skipið
dvaldi þar aðeins stutta stund, og troðningurinn á
bryggjunni og skipinu var mikill. Philipp hjálpaði
þeim með farangurinn, og þegar það var búið, hjálpaði
hann þeim Gerti og Emily upp í vagninn, sem átti að^
flytja gestina upp eftir fjallinu. Læknirinn og kona
hans komu brátt til þeirra, en ókunnir gestir settust i
hin sætin i vagninum. og svo var ekið af stað.
TUTTIIGASTI OG SJÖUNDl KAPITULI.
Sorgmivddur maður. i ,
I
Áður en þau voru kornin gegnum bæinn, var hit-
inn orðinn litt þolanlegur, svo Gerti hafði nóg að gjöra
að verja Emily og sjálfa sig gegn gcislum sólarinnar;
en þegar þau komu á götuna, sem lá upp á fjallið,
batnaði strax ásigkomulagið, þvi hún var i skugga og
góð og slétt.
Loftið var hreint og bjart og útsýnið því fegurra,
sem ofar dró. Gerti var svo frá sér numin af ánægju,
að hún gat naumast setið kyr i vagninum, og þegar leið-
in var orðin svo brött, að ökumaður bað karlmennina
að fara ofan úr vagninum, tók Gerti með ánægju þvi
tilboði læknisins, að ganga spotiakorn með honum.
Gerti var dugleg að ganga einsog læknirinn, og
innan skamms var vagninn orðinn langt á eftir. Við
bugðu á veginum námu þau staðar til að líta yfir hið
fagra landslag, og meðan þau stóðu þögul og dáðust
að fegurðinni,! heyrðu þau sagt i nánd við sig: “
sannleika mjög fagurt umhverfi”.
Þau litu kringum sig og sáu Philipp, er sat á mosa-
vöxnum kletti, hinum sama, er Gerti hafði hallað sér
upp að Stráhattinn sinn hafði hann lagt við hliðina
á sér, og gráa, hrokna hárið hafði hann strokið til
hliðar frá breiða og háa enninu. Hann stóð upp og
gekk til þeirra.
“Þér hafið orðið á undan okkur, herra”, sagði
læknirinn
“Ja, eg hefi gengið alla leiðina, einsog eg er van-
ur að gjöra, þegar enginn tími sparast við að aka”.
Meðan hann talaði rétti hann Gerti fagran lárvið-
ar blómavönd, án þess að líta á hana, sem hann að Jík-
indum hefir tint á leiðinni. Hún ætlaði að þakka hon-
um, en hann var svo utan við sig og sokkinn niður i
samræðu við læknirinn, cinsog þeir væru tveir einir,
að hún fékk ekki tækifæri til þess.
Þau lögðu nú af stað öll þrjú. Philipp og læknir-
inn töluðu fjörlega saman og Gerti gjörði sig ánægða
með, að hlusta á þá; en brátt sá hún, að hún var ekki
sú eina, sem dáðist að hinum ókunna Jeremy læknir
talaði um ýms málefni við hann og fift þekti hann, svo
læknirinn var hinn ánægðasti og nuggaði saman hönd-
unum.
ið að greiða úr þessari flækju”.
‘Það er mér ómögulegt. Kona min heldur að hann
sé gamall; máske hann sé ekki eldri en Gerti heldur
hann vera. En það er vist, að aldurinn hefir ekki
gjört hár hans grátt”.
:: SHERWIN - WILUAMS
! sá þreytu á andliti Emily. Hún hætti þvi strax að
horfa á hið fagra landslag, sem skipið fór fram hjá á
þessu augnabliki, og stakk upp á því, að fara ofan i
farrýmið. þar sem Emily gæti verið i atgjörðri ró.
En Emilv vildi ekki heyra þetta; hún gat ekki j ' \
fengið sig til, að svifta C.erti þeirri ána'gju, sem hún .. Dúlítið af Sherwin-Williams
TUTTUGASTI OG SJÚTTI KAPITULI.
Nýr kunningi.
j vissi að útsýnið veitti henni.
“Fyrir mig er nú ekkert útsýni til”, sagði Gerti;
I "eg sé aðeins að þú ert þreytt, farðu þess vegna ofan
j og hvíldu þig, — ef ekki annars vegna, þá til að gjöra
i að beiðni minni. Þú hefir næstum ekkert sofið alla
nóttina”.
“Eruð þið að tala um að fara ofan?” spurði frú I ■* mál sem húið er tll.—Komið *)
Jeremy. “Mig langar lika til þess; það er eins þægi- j ] | inn og skoðið litarspjalið.— !!
legt niðri og hér, og við getum séð alt, sem við viljum,
gegnum gluggana. Er það ekki, Emily?”
“Viljið þér heldur fara ofan?” spurði Emily.
“Já, það vil eg reyndar”, sagði frú Jeremy svo al-
Jeremy læknir. sem um mörg ár hafði verið kyr |
1 Boston og stundað iðn sína, var óvanur ferðalögum og|
kunni illa hávaðanum og órónni á hótelunum, götunum !
og bryggjunum, var þvi ánægður, þegar hann var kom-|
inn út í gufubátinn með stúlkum sinum. , „ ...» »
c.. , .... . (varlega, að engin astæða var til að efast um það.
hjoldi manna var a skipinu. og þegar stulkurnar ,, _ , *
, . , . . , , . , , ! Ef þu vilt lofa mer þvi, að verða kvr hérna, þá
hofðu lagt fra ser yfirhafnir sinar niðri, leituðu þær , , , ,
i.„ , ,,•„ ■ , .,, . , , . . skal eg fara ofan með fru Jermy , sagði Emily. Gerti
arangurslaust eftir sætum uppi a þilfan. Læknirinn , , . . . , . ,
___* , ... samþykti þetta, en vildi þó fvrst fa að fvlgja henni of-
varð þvi að vfirgefa þær til að svipast eftir stolum. 1 ' ’ . , , , . •
.... » , , . .* . * , an og finna autt rum handa henni.
Það er ekkert vanð i að vera her’, sagði fru Jere- f. „ . , , .
.» , . . . Þar eð Jeremy læknir var farinn til að utvega ser I
my við Lmily og Gerti. Niðri í farruminu er enginn ■ .*, .• ,. , . ,
... . ,, upplysingar um miðdagsmatmn, foru þær strax ofan. I
maður, og eg kann ekki við að standa her, þar sem all- . ... _ . .
•_ r-;„or „ , * ~ I Emily þoldi ílla havaðann a þilfarinu, og eftir að hun I
ir glapa a mig. I’inst vður það ekki líka, Emilv? ,»■ , .■ ... . „ .. , ,._i
. . , ” . ’ , , hafði lagt sig fyrir i kyrðinni niðri, stoð Gerti við hhð
rru Jeremv var em af þeim, sem alt af glevmdi , „ . , „ ... .
Umiiv ki;„j y hennar og strauk fola andhtið hennar, þangað til henni
,,r„ , , . * , . , . ■,*•*.. var borið a bryn, að hun væn að rjufa samningana. 1
Eg held að svalara se her uppi, ef að við setjum i * ,. • „
okkur í skugga”, svaraði Emilv. “Þér viljið ávalt held- , ■ , Þ‘‘r ættuS að n>; a/ður UW> und,r e,ns ’ sa8ð)
ur svalandi pláss en hlý”. fru ^emy ^ana, “áður en þér miss.ð sæt.ð yðar,
“14 , i ,*• i • * • * . . °8 numið þer það, Gerti, að lata ekki lækninnn koma
Ja, þao gjori eg, en eg tok eftir þvi, að niðri i í *•. * i , » u _
, i. • * H ofan til okkar, þvi hann reynir þa að fa okkur til að
P
AINT
fyrir alskonar
húsm&lningu.
Prýðingar-timi nálgast nú.
; j húsmáli getur prýtt húsið yð-
! ar utan og innan.—BRÚKIÐ .
ekkert annað mál en þetta.— $
i. S.-W. húsmálið málar mest, *f
endist lengur, og er áferðar- ‘ ]
!, fegurra en nokkurt annað hús • •
; Wynyard,
• Sask. ••
■H-l-1- 1111 I-I-I-I-l l i^ i
kvennasalnum var hreint og gott ioft, og
Nú'
koma upp aftur, en það viljum við ekki’
Um leið og frú Jeremy sagði þetta, losaði hún hatt-
kom Gryseworth læknir og heilsaði kurteislega; hann
hafði setið og snúið baki að þeim, en sneri sér við, beg-l..-- .... ...
, . *•,.,•• 1 ..... , _ s , bondin sin og lagði fæturnar á stol gagnvart þeim,
ar hann hevrði hreimfogru roddina hennar Emily. —I *, , .
,, „ . ... *..,,. .... , . i sem hun sat a og bað svo Gerti að fara, sem hun og
Þegar hann var buinn að heilsa þeim ollum, krafðist ]0|(Sjns „j(;rgi *
hann þess, að frú Jeremy tæki stólinn hans, og á sama í , ... i
augnabliki stóð annar maður upp, sem þau höfðu ekki Lm ,elð og hun með hroðuni fe,un’ h|J°P UPP s,'8-j
tekið eftir, hneigði sig kurteislega og bauð Emily stól-!ann.‘ vek sér há Persóna ,n h,iðar‘ svo hun «æh hald'
inn sinn og fjarlægði sig með hægð. Það var sami áfram. Það var herra Philipps. Hann hneigði sigi
maðurinn og þau sáu við inorgunverðinn. Gerti þekti ?g Gerti svaraði kveðju hans og seltist svo i sæti sitt
LærÖu að Dansa
hjá beztn Dans kennurum Winnipeit baejar
Prof. og Mrs. E. A. Wirth, á
COLISEUM
Fullkomið kenski tímabil frrir 11 50
Byrjar klukkan 8.15 á hverju kvöldi.
™? DOMINION BANK
Hornl >otrf Dame ogr . Skfrbrooke
Str.
flttfuffiitóll nppb...........9.6.900,000
Varaðjóbur......................7,000,000
Allar efRulr..................f7S,000,000
Vér óskura eftlr vl^sklftum verz-
lunarmanna og ábyrgumst aT5 grefa
þeim fullnægju. Sparisjóbsdeild vor
er sú stærsta sem nokkur bankl hef-
ir í borginni.
lbúendur þessa hluta borgarinnar
óska aó skifta við stofnun sem þeir
vita ab er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutleika.
Byrjib sparl innlegg fyrir sjálfa
yíiur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaður
PHONE CiARRY 34.%0
♦
♦
♦
í
;: CAMERON & CARSCADDEN ::
IHJALITV HARDWARE ♦ I ' /-\ n g~\ 4" ♦
♦ ureseent \
*
♦
*
♦
hann strax, þakkaði honum og leiddi Emily að stóln-
um, en roðnaði um leið og hún sá alvarlega augnatil-
litið hans til sin. En Grysewortli læknir kom nú og
kynti henni dætur sínar, og þar af leiðandi gat hún
ekkert hugsað um ókunna manninn.
Eldri systirin, sem nýlega var komin frá Evrópu
ásamt fiiður sínum, var sögð falleg og mentuð stúlka,
og Gerti varð hrifin af þeiin innileik, sem þær sýndu
henni og Emily.
Þegar Jeremy læknir kom loksins aftur með þann
eina stól, sein hann gat fundið, voru þau Gryseworth
hissa á því, að hann væri ennþá samferða. Hann gat
alls ekki hafa verið á skipinu áður en hún fór ofan
með Emily, þvi þá hefði hún séð hann; hún var viss
um að þekkja hann meðal þúsunda. fíann hlaut að
hafa komið á skipið i Newburgh, því þar nam skipið
staðar meðan hún var niðri.
Stóllinn, sem Gerti sat á, var á afturdekkinu, og
meðan hún var að horfa yfir fljótið, sneri hún bakinuj
að flestum farþeganna. Ilún hafði setið þarna hér um
bil 5 mínútur, ýmist hugsandi um fegurð landsins eða
athugaverða andlit óktinna mannsins, þegar hún sá I
. .. .... , 1 skugga líða fram hjá sér. Hún hélt það væri Jcreniy
og Gerti buin að na ser i sæti, og ser til anægju gat | Jæknir og leit upp, en varð ofurlítið utan við sig, þeg-
hann þvi sjalfur sezt a stolinn, sem hann kom með. ar ,)ún leit i þessi alvarlegu, segulmögnuðu augu, sem
I.öngu áður en skipið kom til West Point, þar sem
Jeremy og hans fólk ætlaði í land, var orðið mjög gott
samkomulag milli Gerti og dætra Gryseworths.
gátu komið fáti á hana. Hún sneri sér skjótlega und-
an, en um leið sagði maðurinn:
“Góðan morgun, unga stúlkan inín. Það lítur út
TIL
HATÍÐANNA
E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg.
MJÓLK OG RJóMI
er svo gott fyrir börnin að
mæðurnar gerðu vel í
að nota meira af þvi
Engin Bakteria
♦ lifir á mjólkinni eftir að við
♦ höfum sótthreinsað hana.
+ Þér fáið áreiðanlega
♦ hreina vöru hjá oss.
4-
♦
♦
TALSIMI MAIN 1400
Kaupið Heimskringiu.
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ
nm beimilisréttarlönd í Canadb
NorSvesturlandinn.
Hver, *eœ hetur fyrlr fjölekytdu kT
sjá eöa karlmaöur eldrl en 18 dra, get-
ur teklö helmlllsrétt A fjdröun* dr
sectlon af dteknu stjórnarlandt f H»-
Itoha, Saskatchewan og Alkerta. Fm-
sækjandi veröur sjálfur aö koma á
landékrlfstofu stjórnarlnnar, eöa und-
Irskrifstofu hennar I þvl héraöl. Saxxs-
kvæmt umboöt má land taka á öllnae
landskrtfstofum stjórnartnnar (en ekkl
á undir skrlfstofum) roeö vlssum ekll-
yröum.
SKVLDim—Sex mánaöa ábdtt *f
ræktun tandslns á hverju af þremnr
árum. Landneml má húa mel vlssuxn
skllyröum lnnan 9 mllna frá helmiHs-
réttarlandi sinu, á landl sem ekkl er
mfnna en 80 ekrur.
1 vlssum hérööum getur góöur eg
efntlegur landneml fengltf forkaupe-
rétt á fjóröungl sectlónar meOfrsn
landl sfnu. Verö $3.00 fyrtr ekru hverja.
SKYLDUR—Sex mánaöa áhú» á
hverju blnna næstu þrlggja ára eftlr
aö bann hefur unnfö sér tnn elgnar-
bréf fyrlr helmlllsréttarlandl sfnu, eg
auk þess ræktaö 60 ekrur á hlnu sefnna
landl. Forkaupsréttarbréf getur lamé-
neml fenglö xjm lelö og hann tefrxv
heimlltsréttarbréftö, en þó met vlssuss
skllyröum.
Landneml sem eytt hefur helmfile-
réttl sínum, getur fenglb helmlltsrétt-
arland keypt f vlssum hérööum. Verú
$3.00 fyrlr ekru hverja. SKTLDUt—’
Veröur aö sltja á landlnu 6 mánutl ad
hverju af þremur næstu árum, rækta
50 ekrur og reisa hús I landlnu, sem er
$300.00 vlröl.
Færa má nlöur ekrutal, er ræktast
skal, sé landlö óslétt, skógl vaxfff etfa
grýtt. Búþenlng má hafa á landtxixs f
stab ræktnnar undfr vissum skllyrffaxa.
BIöf5, sem flytja þessa auglýslugv
leyflslaust fá enga borgun fyrlr.—
W. \V. CORY,
D.puty Mlnlster of th. iBt.rfer
VIOO
Hi? sterkasta gjöreyðingar lyf fyrir skordýr.
Bráðdrepur öll skorkvikindi svo sein, veggjalýs,
kokkerlak, maur, fló, melflögur, og alskonar smá
kvJkindi. Það eyðileggur eggin og lirfuna, og kemur
þannlg í veg fyrir frekarl óþægindi.
Búlð tll af
PARKiN CHEMICAL CO.
400 McDermot Avenue ___
Phone Garry 4264 WINNIPEO
Selt 1 öllum betrl lyfjabúðum.
1
t_________________r
“_______J