Heimskringla - 25.02.1915, Blaðsíða 2

BLS. 2.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 25. FEBRÚAR 1915.
THE CROTO DRUG CO.
WINNIPEG
Bætir
fljótlega
Ábyrgst
RHEUMA T/C
TREATMENT
Ver8 $1.50
Rafmagns heimilis áhöld.
Hughes Rafmagns Eldavélar
Thor Rafmagna Þvottavélar
Red Rafmagns Þvottavélar
Harley Vacuum Gólf Hrelnsarar
"Lacor’ Nltrogen og Tungsten Lamp-
ar.
Rafmagns “Flxtures”
“Unlversal” Appllances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
419 Portnge Ave.
Phone Maln 4064
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
ATSal Skrlfatofa, Wlnnlpeg
$100 SKULDABRÉF SELD
Tilþæglnda þeim sem hafa smá upp-
hættir til þess at5 kaupa, sér í hag.
Upplýsingar og vaztahlutfall fæst
á skrifstofunni.
J. C. Kyle, rftísmaUnr
428 Maln Street. Wlnnlpeg.
Piano stilling
Ef J)ú gjörir árs samning um
að láta stilla þitt Píano eða
Player Píano, þá ertu æfinlega
viss um að hljóðfæri þitt er í
góðu standi. Pað er ekki að-
eins að það þurfi að stilla
píano, heldur þar að yfirskoða
þau vandlega.
Samnings verð $6.00 um árið,
borganlegt $2.50 eftir fyrstu
stiliingu, $2.00 aðra og $1.50
þriðju.
H. HARRIS
100 SPENCE STREET
CARBON PAPER
for
TYPEWRITER—PENCIL—
PEN
Typewriter Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDG.
Phone Garry 2899.
Klstur, töskur, húsmunlr eöa ann-
aö flutt eöa geymt.
ISABEL BAGGAGE AND
TRANSFER ST0RAGE
GARRY
1098
83 I9ABEL 9TREET
Radd Framleiðsla
Mrs. Ho' iack, 4SS Arllngtoa St. er
relöubúln aö velta mðttöku nem-
endum 1/rlr raddframleiöslu og
söng.
Vegna þess aö hún heflr kent
nemendum á Skotlandl undir Lond-
on Royal Academy prdf meö hezta
árangrl er Mrs. Hossack sérstak-
lega vel hœf tll þess aö gefa full-
komna kenslu og meö láu veröl.
Símið Sherb. 1779
Brúkaöar saumavélar meö hœfl-
legu veröl.; nýjar Slnger vélar,
fyrlr peninga út I hönd eöa til letlgu
Partar I allar tegundlr af vélum;
aögjörö á öllum tegundum af Phon-
nographs á mjög lágu veröl.
Sími Garry 821
J. E. BRYANS
531 SARGEWT AVE.
Okkur vantar duglega "agenta” og
verksmala.
Wlnnlpeg
Vlögjörölr af öllu tagl fljött og vel
af hendl leistar.
D. GE0RGE & C0.
General House Repairs
Cahlnet Makers and Upholaterera
Furniture repalred, upholstered and
cleaned, french polishlng and
Hardwood Flnlshlng, Furni-
ture packed for shipment
Chalrs neatly re-caned.
Phone Sher. 2733 369 Sherbrooke St.
Ot á land.
Grein með þessari yfirskrift stóð
í ritstjórnardálkum Hkr., sem kom
út 28. f.m. Við grein þessa vildi eg,
með leyfi ritstjórans mega bæta
nokkuruin athugasemdum.
Eg vil láta þess strax getið, að
þar sem efnið, sem hér er um að
ræða, varðar almenning, set eg ekki
fult nafn mitt undir; því margir
eru svo gjörðir, að þeir líta meira á
manninn, sem ,skrifar, heldur en
það, sem hann skrifar.
Vegna þess, að Hkr. er að eins les-
in af íslendingum, geta þeir, sem
nota hana til að ávarpa fólkið, að
eins talað til þeirra; jafnvel þó mál-
efnið snerti alla, af hvaða þjóð-
flokki, sem er hér í landi. Vil eg því
með eftirfylgjandi athugasemdum
leyfa mér að ávarpa hina uppvax-
andi kynslóð, sem af islenzku bergi
er brotin.
Sá, sem ritar þessar línur, er ald-
urhniginn samlandi ykkar, sem vill
biðja ykkur að staldra við á félags-
lífs og fjörkippa brautum ykkar, og
verja örfáum mínútum til að skygn-
ast með mér um svo sem 40 ár til
baka aftur í timann.
Hvar erum við þá stödd? — Á
nyrztu jöðrum Atlantshafsins, — í
skauti Fjalladrotningarinnar, með
tignarsvipinn margbreytilega; sem
hefir staðið þar fram að þessum
tíma, sem vörður heimsmenningar-
innar, og sagt: hingað og ekki
lengra.
Árið 1874 er eitt hið markverð-
asta og ógleymanlegasta ár í sögu
ísiendinga í seinni tíð. Það gaf þeim
stjórnfrelsi svo mikið framyfir það,
sem áður hafði verið. Það gaf þeim
fj'árvonir með sjálfstjurn í sinum
eigin fjármaium. En þrátt fyrir
þessi hin miklu höpp, þá gat hinn
niðurníddi og margtroðni búgarð
ur innbúanna ekki alt í einu breyzt
í Paradís. Stefndi það mikið af því
að mennirnir voru svo lítt vanir við
sjálfræðið, ekki síður i fjármálum
en á öðrum svæðum, og i byrjun
hagnýttu sér það verr en skyldi. —
Frá 1875—80 var árgæzka þar
landi. Taldist mönnum þá svo til, að
búfénaður hefði náð hámarki sínu
og fieira fólk lifði þá á landbúnaði
heldur en nokkru sinni fyrr eða
síðar; nema ef vera skyldi á 14. öld
áður en Svartidauði geysaði yfir
Norðurálfuna.
Eftir 1880 komu voðaleg harð
æri; og eit árið (1882) var svo hart
að stráfellir hefði orðið þar á bú
fénaði, hefði ekki, fyrir milligöngu
góðra manna, komið mikil og góð
hálp frá útlöndum. En slíkt er ekk
ert eins dæmi með fsiand; það hefir
oft hitt hin beztu lönd.
Fólksflutningar byrja.
,í Gegnum hin mjög svo ófull
komnu samgöngufæri, sem voru þar
á þeim tima, fengu landsbúar dá
litla nasasjón af landinu fyrir hand
an hafið, — nýja heiminum (“Vest
urheimur, veruleikans álfa; vonar
land hins unga, sterka manns”(.*)
Landið það, sem allar þjóðir
Norðurálfunnar voru að flytja til
Einsog áður er á minst, lifði fleira
fóik af landbúnaði á íslandi um
þetta skeið, heldur en átt hefir sér
stað fyrr eða síðar. Virtist þá, sem
fólkið gengi þar í örtröð. Verkalýð
ur fékk sáralitil laun, og margir alls
engin. Margar ungar persónur, sem
voru svo tljarfar, að ganga inn í
hjúskaparlif, gátu ekki náð í brúk-
legt jarðnæði, og sumir alls ekkert
Varð það fólk að sitja eftir sem áð
ur í vinnumensku við skorinn
skamt. Fæddist þá margt barn í van-
þakklæti frá mannfélagsins hálfu
Enda voru þá meiri þyngsli af ör-
eiga fólki en nokkru sinni ella.
Árið 1872 má segja, að fólksflutn-
ingar hafi byrjað frá íslandi til
þessa lands, Norður-Ameríku. —
Fyrstu 8—10 árin voru, að undan-
teknum einum, aðeins smáhópar,
sem fóru; en eftir að áðurnefnd
harðæri dundu yfir, fór mörgum að
verða órótt í heimahögum.
Einsog eðlilegt var, var farfýsi
fólksins bundin við kringumstæður
einstaklinganna. Unga fólkið, menn
og konur, voru að hugsa um æfin-
týri. Það lagði á stað til hins nýja
heims sem æfintýra-leitendur, með
eitthvað svivuðum hugsjónum
einsog málmleitendur gjarnan hafa.
Svo var annar flokkur af útflytjend-
um, og hann öllu stærri, þar sem
farfýsin var runnin frá öðrum rót-
um, sem sé: menn og konur, sem
komin voru yfir miðaldursskeið, og
höfðu heima ætíð við ramman reip
að draga. Þetta fólk hafði meira og
minna af ungviði mannfélagsins í
kringum sig, og var sí og æ að hugsa
um framtíð þess. Fanst þeim mikl-
ar líkur til, einsog þá hagaði þar
til, að vöxtur og viðgangur hinna
ungu yrði að meira og minna leyti
fyrir hnekkir. Landið þoldi ekki
mannfjölgun. Þetta fólk gat rólega
setið kyrt í heimahögum, ef það að
eins hefði verið að hugsa um sina
eigin tímanlegu velferð. Það var
hagvant og kunni lag á því, sem
)jóðin þekti til, að færa sér öll
jjargráð þar i nyt. Hvers vegna fór
iað út á þær brautir, þar sem það
* ( Þá voru landsbúar um 80,000.
vissi um eins vel og 5 eru fingur á
hendi hverri, að það, sem ófarið
var æfiskeiðsins yrði eintóm barátta
og sjálfsafneitun og harðré.tti? Ykk-
ur er of kunnugt um æfikjör nýbú-
anna á fyrstu landnámsárunum hér
ílandi til þess að þörf gjörist að
skýra þau út i æsar. Lífið hjá þessu
fólki var ekkert annað en sjálfsaf-
neitun og fórn, til þess að koma
ungviðinu inn á þá gróðrarstöð, þar
sem landrýmið var nóg, og tækifæri
til að þroskast eftir því efni, sem í
hverju einu var.
Þið, ungu menn og konur, þegar
þið mætið þessum fórnardýrum, —
þau eru nú óðum að liverfa sjónum
ykkar —, mjög svo niðtvrbeygðum
af elli, uppihaldslausu erfiði og sí-
feldu harðrétti, og þess utan eigna-
snauð, — þá lítið ekki svo á (eg
veit að mörg af ykkur gjörið það
ekki), að lítið hafi verið í þau
spunnið, svona yfirleitt. Þrátt fyrir
ykkar fjölhæfi getið þið tæpast gjört
ykkur grein fyrir, hvar þið nú vær-
uð stödd, hefðuð þið fæðst, alist upp
og gengið í gegnum það líf, sem
þetta fólk hefir gjört. — Þetta gild
ir jafnt fyrir alla innflutta útlend
inga.
Hvernig færir hin uppvaxandi
kynslóð sér i ngt, bæði i nútíð og
framtíð, tækifærin margvíslegu, sem
frambjóðast hér í landi?
Af áðurnefndri grein má sjá, að
sumir gjöra það verr en skyldi, —
hvað margir af fjöldanum er þar ó-
talið. Ritstjórnargrein, sem birtist
i sama blaði síðastliðið ár, styður
mjög staðhæfingarnar í síðari grein-
inni. Enginn ætti að setja út á, þó
að hin uppvaxandi kynslóð gæfi sér
tíma til siðsamlegra skemtana, ef
að það er innan hóflegra takmarka.
En að gjöra alt lífið að leik og ó-
þarfa fjáreyðslu, er óhæfa, sem
hefnir sín síðar.
Þegar hvítir menn fóru fyrir al
vöru að flytja hér inn í Vesturfylk
in, þá blasti við þeim land með rík
um og frjósömum jarðvegi, og fjöl
breytilegum, földum fjársjóðum
skauti sinu. En þar þurfti til inn
flutta peninga og þekkingu heims-
menningarinnar, ,til að framleiða og
hagnýta þessa földu fjársjóði. Hér
var nokkurskonar námuland, þar
sem allir höfðu jafnan rétt til auðs
ins. 4 ,
Hér voru engin óðul eða aðall
Hér var enginn landsdrottinn eða
leiguliði. Hér var ekkert arfgengt
tignarfólk, með arfgengum orðum
og tignar-merkjum. Hér var aðeins
eitt, sem sókst var eftir og tignað
Það var auður — dollarinn. En svo
gilti hér sú regla, sem annars gild
ir víða, að auðurinn náðist fljótast
saman og greiðast með því, sem
kallað er speculation. Af því leiddi
að allir, sem fundu einhvern styrk
hjá sér, fóru að speculera. En þá
kom ýmislegt fram, sem gjörði mis
mún afkomunni, svo sem: eigin
leiki mannsins, fjárskortur að byrja
með, og fleira. Niðurstaðan varð
þannig, að örfáir af fjöldanum urðu
auugir af speculation. Þar sem þess-
ir mishepnuðu menn voru komnir
svo langt út í speculation daumóra
þá tóku þeir þau óheppilegu úrræði
að speculate á annan veg, sem sé
að hafa góða daga og sem minst fyr
ir iífinu; — er þá oft ekki hlifst
við, að lifa af annara fé. Hvað
speculation andinn er rikur hjá
hinni uppvaxandi þjóð hér i landi
má taka sem dæmi: Hér, einsog
annarsstaðar, þar sem stjórnir eru
að fá útlent fólk til að flytja inn í
landið og byggja það upp, gefur hún
hverjum landblett (160 ekrur), með
þvi skiiyrði, að búa þar og yrkja
það. Sömu réttindi hafa innfæddir,
ef þeir vilja nota það. Margur út-
lendingurinn hefir flutt hér inn
einmitt fyrir þessi hlunnindi; fært
sér þau vel í nyt, og blómgast úr fá-
tækt og frumbýlingsskap. Þegar
hinir uppvaxandi innfæddu menn
nota sér þessi réttindi, sérstaklega,
ef þeir erti uppaldir í bæjum og
borgum, þá liggur speculation á
bak við, sú, að ná nokkrum hundr-
uðum dollara út úr landtökuréttin-
um, en lifa þar helzt aldrei.
Hvað dregur fólkið inn í borgir
og bæi en fælir það frá landbún-
aði?
Þó eg hafi ekki við hendina ná
kvæmar skýrslur, sem sanni þetta,
er það samt fullsannað; öllum hag-
fróðum mönnum ber saman um
)að. Heimskringla hefir sýnt okkur
manntalið í Winnipeg fyrir þetta
ár, sem sé: 273,000. Fyrir fjórum
árum var þar fólkstalið 170,000, að
St. Boniface bæ meðtöldum. Það
ár voru alls innbúar Manitoba fylkis
taldir 450,000. Þannig hafði Winni-
peg og St. Boniface um 37 prósent
af öllum innbúum fylkisins. Á þess-
um 4 árum hefir fólkinu í Winni-
peg, ef St. Boniface er taiið með,
fjölgað um 60 prósent. Ef innbúum
fylkisins hefir fjölgað að sama hlut-
falli um þessi 4 ár, er 270,000. Ættu
iá allir innbúar fylkisins nú að
vera_ 720,000. Þó að Winnipeg hafi
sterkt aðdráttarafl, vaxa hinir bæ-
irnir engu að síður meira en úti á
landsbygðinni.
Þegar því skal svarað, sem áður
lág fyrir: Hvað dregur fóikið svo
mjög inn í borgir og bæi en fælir
það frá landbúnaði, þá finnur mað-
ur helzt, að undanteknum áður-
nefndum speculations anda, þetta
tvent; Há vinnulaun og um mörg
undanfarin ár næg vinna; ekki ein-
ungis í borgum og bæjum, heldur
líka á járnbrautum og í skógum á
vetrum. Hins vegar hefir búnaður,
helzt í nýbygðum, orðið fyrir nokk-
urum áfellum á umliðnum árum.
Svo hefir þetta hækkandi kaupgjald
orðið sumum nýbúum um megn.
Hinir ungu menn og hinar ungu
konur, — tg vi! spyria það fólk.
Hver verður framtíðin fyrir fjöld-
anum, ef þessu heldur áfram ára-
tugum saman? Eg má ekki sleppa
kvenþjóðinni, ungu stúlkunum. —
Það er eitt, með öðru fleiru, sem
hefir dregið úr áhuga manna við
landbúnaðinn, helzt í nýjum bygð-
um: skortur á konum og konuefn-
um. “Það er ekki gott, að maður-
inn sé einn”, stendur í gamalli bók.
Reynslan hefir sannað þetta frá
upphafi mannlífsins.
Sterkt, bragðgott, drjúgt og í alla
staði gott. KAUPTU
BLUE MBBON
Það er drukkið á þúsundum heimila. Það
er bezta teið sem selt er. Reyndu Það.
Sleppið ekki tækifærunum. Nú-
tíðin kemur ekki aftur til baka.
Hvítra manna bygð hér í Vestur-
fylkjunum er á bernskuskeiði; en
hún þroskast og eldist, og gengur
fram eftir sama lögmáli, sem átt
hefir sér stað í Austurfylkjunum og
Bandaríkjunum. Fólkinu fjölgar því
örar, sem landskostir eru betri. Ber
svo að þeim brunni, að samkepnin
verður mikil til bjargráða.
Þegar svo er komið ástandinu,
að alt land er undir yrkingu; allir
skógar og námar orðið að séreign-
um einstaklinga eða félaga; allar
verðmætar byggingar í borgum og
bæjum orðnar séreign félaga og
þeirra manna, sem hafa orðið ofan
á í samkepninni, hinir allir leigu-
liðar, og sama hlutfall er úti á land-
inu, — hvernig er þá farið sjálf-
stæði og frelsi einstaklingsins hér í
landi? Hverjir eru ofan á, og hverj-
ir eru undir?. Ofan á eru fasteigna-
eigendur í borgum og bæjum, og
landeigendur, þ. e. sjálfseignarbænd
ur og stórlandeigendur (landlords).
Hverjir verða undir og þrælar
mannfélagsins? Fyrst leiguliðar úti
á landinu, og þar næst hinn lægri
flokkur af verkalýð í borgun’ og
bæjum. •
Svo skulum við gefa okkur tóm
til að athuga mál þetta frá öðrum
bliðum. Ætlunarverk okkar allra,
karla og kvenna, er að vinna eitt-
hvert dagsverk, hvort sem það verð-
ur langt eða skamt, hjá því þjóðfé-
lagi, sem vér erum einn limur af.
Auðvitað eru þessi dagsverk eín-
staklinganna ákaflega misjöfn; en
viljinn ætti að vera hjá öllum.
Hvað getum vér, sem einstakling-
ar, bornir af fátækum foreldrum og
þvi án þess afls í einu og öðru, sem
útheimtist til stórvirkja, gjört fyrir
land og lýð? — Yrkja landið, gjöra
það að ábyggilegum bústað fyrir ó-
borna kynslóð.
Sem dæmi vil eg enn sýna ykkur
2 menn, með sömu skilyrðum inn-
vortis og útvortis. Annar eignast
blett í borg — við vitum, hvað hann
er stór — og byggir þar sæmilegt
ibúðarhús; er því talinn einn af
betri borgurum bæjarains. — Hinn
eignast land, að minsta kosti 160
ekrur, kannske tvöfalt það, þar sem
jarðvegurinn ér ríkur og gefur goð-
ar afurðir. Báðir vinna dagsverkið
sitt með dygð og árvekni. Þegar
þeir kveðja mannfélagið, tekur
niðjinn við húsinu í borginni, en
hann heldur því ekki lengi. Auðfé-
lag eða auðmaður, með aukalög
borgarinnar sem bakhjall, neyða
hann til að selja það af hendi. Ein-
hver nauðsyn krefur, að reisa stór-
hýsi þarna. Mestur hluti borgarinn-
ar breytist í stórhýsi. Þar af leiðir,
að mestur hluti borgarbúa verða
leiguliðar, — eilífir leiguliðar. —
Hvernig er nú ástandið úti á land-
inu? Niðjinn hefir erft jörðina, og
hann heldur áfam að bæta hana.
Enginn getur, móti hans vilja, neytt
hann til að láta hana af hendi. Hún
hækkar í verði, og hlunnindi við
Sendu þessa auglýsingu með 25 centum fyrir BLUE
RIBBON matreiðslubóðina. Skrifaðu nafn og heimili skýrt.
auknar framfarir í bygðinni, verða
æ auðsæari árlega.
Að síðustu vil eg geta þess, að
hefði hina áðurnefndu íslendinga
úti á ættlandinu dreymt fyrir því,
að niðjar þeirra í hinum nýja heimi
yrðu eilífir leiguliðar og undirlægj-
ur annara, þá hefði margur heiir.a
setið, í stað þess, að offra lífi sinu
fyrir jafn ógeðfelda hugsjón. Leigu-
liða lífið var þeim of kunnugt til
þess. Sá rauði þráður rann svo ó-
mengaður í gegnum allar þeirra æð-
ar að “Hér væri land hins unga,
hrausta manns”. Hér væri land ein-
staklingsins til að njota sinna hæfi-
leika, þó af fátæku foreldri væri bor-
inn.
Ritað í febrúar 1915.
J. H. J.
ÞAEKARÁVARP
*-------------------------*
öllum þeim nágrönnum okkar,
sem á svo margan hátt tóku þátt í
okkar erfiðu kringumstæðum, sem
við höfðum við að stríða síðastlið-
inn vetur, sem hefir alt of lengi
dregist a birta i nokkru blaði, —
sem bæði skyldir og vandalausir
gjörðu sér að reglu að koma á okk-
ar heimili og hjálpa okkur alt sem
það gat, án nokkurs endurgjalds.
Einar Scheving, Sveinn Johnson,
John H. Johnson, Tryggvi H. John-
son og Mrs. Björn Sigurgeirsson,
sem vöktu yfir mér meðan eg var í
hættu staddur. Og sömuleiðis þökk-
um við þeim, sem gáfu okkur pen-
inga, til að koma drengnum okkar
á spítalann undir uppskurð til Dr.
B. J. Brandsons, sem han naf mann-
úð sinni gjörði fyrir mjög litla pen-
inga, eins mikið og hann gjörði
fyrir hann. Einnig kvenfélagi Vída-
líns safnaðar, sem gaf okkur 25 doll-
ara; og fleirum sem gáfu líka, sem
við getum ekki nafngreint, og sem
nam 109 dollars. — Og biðjum við
þann eina, sem alt hefir í sinni
hendl, að hjálpa þessu veglynda
fólki.
Tryggvi Johnson,
Sigrún Johnson.
Húsbruni á Eyrarbakka
__ Húsbruni varð á Eyrarbakka
nú í vikunni og brann þar vöru-
geymsluskúr, sem kaupfélagið Ing-
ólfur geymdi vörubirgðir sínar í.
ónýttust vörurnar að mestu og var
skaðinn allmikill. Vátrygt*var hús'ð
fyrir 7,000 krónur í félagi, sem pó&t-
meistari hefir umboð fyrir.
Phone Maln 5181 179 Fort St.
FRANK TOSE
Artist and Taxidermist
SendlQ mér dýrahöfntlln, lem þlV
vlljiö lftta stoppo 411.
Kaupi stór dýrshöfuö, Elk tennur,
og ógörfuö loöskinn og húöir.
Biöjiö um ókeypis bækling metl
myndum.
Isabel Cleaning and
Pressing Establishment
J. W. QUINN, elsandl
Kunna manna bezt aö fara meS
LOÐSKINNA
FATNAÐ
VlBgerílr og breytlngar
á fatnaíi.
Phone Garry 1098 83 Isabel St.
horni McDermot
1915
Mun auka um eitt ár orBstír
Hjá verxlunarmanni yðar, eða frá:
E. L. Drewry, Ltd., Winnipeg.
SKAUTAR SKERPTIR
Skrúfaöir eöa hnoöaöir ð. shó A.n
tafar MJög fín skó viögerTJ á meS-
an þú bíöur. Karlmanna skór hálf
botnaöir (saumaö) 15 mínútur,
gúttabergs hælar (dont slip) eöa
leöur, 2 minútur. 9TEWART, 193
Pactfle Ave. Fyrsta búö fyrlr
austan aöalstræti.
andon, Man.
A. E. McKENZIE CO., Ltd.
Calgary, Alta
Póstspjald til okkar færir yður stóra litmyndaða Fræ verðskrá.
McKenzie’s
Þarna er kost besta Fræ
húsið í Canada.
Þarna er Fræ húsið þar
sem afgreiðsla er fljót.
Þarna er mesta Fræ hús
í Vestur-Canada.
Þama er stærsta Fræ,
hús í Vesturlandinu.
Þarna er best útbúna
Fræ húsið í Vestur-Can-Jg@“
ada.
Þarna er Fræ húsið sem
fyrirkomulag er best íjg@“
Vesturlandinu.
Þarna er Fræ húsið Þ&rj
sem öllum er gjört rétt til
Þama er best setta Fræ^
húsið.
Þarna er yðar ábyrgð^
að þér fáið gott Fræ.
QualityJ Seeds
í,
Fræið sem er sérstaklega
valið fyrir Vesturlandið.
eagxyL Fræið sem gefur bestan
“ '‘árangur í Vesturheimi.
j. McKenzie’s eru fræin sem
“Ig^eru líkust fyrirmynd og
nafni.
' Alt fyrir akurinn, mat-
'<» JUjurtagarðinn og túnið.
Fræið sem á verulega
“^g&sterka og heilsugóða fræ
æfi.
Fræin sem vaxa altaí frá
^^byrjun.
Sú tegund sem þeir
^skörpustu kaupa.
Sú tegund sem vissast
”"®®er að kaupa.
Þeirra merkilegu yfir-
burðir eru framúrskar-
andi.