Heimskringla - 01.07.1915, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 1. JÚLI 1915.
H E I M S K R I N G L -
BLS. 3
“Vodka” eða
rússneska brennivínið.
(Framhald).
fíússastjórn bcrst á móti bindindi.
Og einlægt braut stjórnin niður
allar tilraunir til að bæta úr þessu.
Bók ein kom út um vodka-einveld-
ið; en stjórnin bannaði að selja
hana, og engum var leyft að stofna
bindindisfélög. Árið 1910 samþykti
þing Finna lög um stofnun bindind-
is; en keisari neitaði að staðfesta
lögin, að sagt var eftir tilmælum
hinna frönsku stórkaupmanna, er
vínið seldu; og 1910 fóru verkamenn
að stofna félög til að senda menn á
brennivínsþing Rússa -Alcohol Con-
gress). En félögum þessum var
sundrað. Lögreglan gjörði það.
En þrótt fyrir alt þetta voru ein-
lægt að heyrast fleiri og fleiri radd-
ir á móti vodka-sölunni, jafnvel ó
þinginu (Duma). Og það var hann
Tchelicheff, sem mest kvað að. —
Hann var risavaxinn þingmaður
fró Kókasus löndunum; hann hafði
fyrst verið húsamólari, en varð svo
millíónaeigandi. Árið 1907 réðist
hann á stjórnina á þinginu fyrir
vodka-söluna, og flaug fregnin um
það um allan heim. En stjórnin
stóð það alt af sér. Einn af þing-
mönnum Rússa, Kramer, sagði á
þingi, “að ef vodka-salan væri ekki
afnumin, þá myndi enginn ófullur
rússneskur bóndi verða til á Rúss-
landi innan 10 ára”. Og árásirnar
á Gyðingana um alt landið sagði
hann að allar stöfuðu þær af drykkju
skap.
1 janúarmánuð 1911 flutti Tcheli-
cheff mikla ræðu á þinginu og stóð
hún yfir fulla fimm klukkutíma. —
Krafðist hann í henni, að stjórnin
breytti stefnu sinni, hvað vodkasöl-
una snerti. “Á hverju ári deyr mill-
íón Rússa af drykkjuskap, og þetta
voðalega ástand þurfa menn að
hefta, ef að Rússland á að geta setið
á bekk með öðrum þjóðum”.
Brátt fóru blöðin að taka undir
með honum. Svo var nefnd sett af
þinginu, er skyldi kynna sér vodka-
söluna og drykkjuskapinn og hún
kom fram með skýrslur sinar árið
1913. En allar tilraunir á þinginu
til þess, að afnema söluna ó vodka,
eða reisa skorður við drykkjuskap,
urðu að engu. Stjórnin ])urfti pen-
inganna til þess að búa sig undir
stríðið. Og svo héldu allir, að þi. >
væri ómögulcgt, að stöðva drykkju-
skapinn. •
Vodka-búðuniim lokað.
Þannig var nú ástandið eins og
að ofan er sagt þangað til fyrsta
daginn í ágúst 1914. Þá var verið
að kalla menn til vopna í heljar-
stríð þetta. En þá skeði það, sem
engum manni hafði til hugar kom-
ið og enginn maður, úti um land að
minsta kosti, gat áttað sig á. Lög-
reglumenn, einn eða tveir, komu
þegjandi inn í hverja einustu vodka-
sölubúð og settu innsigli keisarans
á hverja tunnu, kút og brúsa og
pytlu af vodka, sem þar var inni. —
Og um leið gáfu þeir fólkinu til
kynna, að upp frá þvi yrði hætt að
selja vinið. Enginn brúsi eða pitla
af vodka fékst lengur lieypt. Og
hver sem vodka seldi og næðist, —
hann yrði þegar tekinn og sendur
til Síberíu. Með einu pennastryki
var bindindið komið yfir alt Rúss-
land, að minsta kosti hvað vodka-
söluna snerti. En i það skifti var
ekki bönnuð sala á vinum eða bjór.
Þetta hvorutveggja mátti kaupa i
vínsölubúðunum, sem stjórnin hafði
ekki enþá skift sér af. En alþýðan
drakk ekki þessa vægari drykki.
En hvað kom til? Hver var það,
sem valdur var að þessari stórkost-
legu breytingu eða byltingu? —
Hemphill’s American Leading
Trade School.
ASal skrlfHtofn 043 Maln Strcet,
Winnlpeg.
Jitney, Jitney, Jitney. ÞaS l>arf
svo hundrutium sklftir af mönum til
aö höndla og gjöra viö Jitney hif-
reiöar, arösamasta starf i bænum.
Aöetns tvær vikur nauösynlegar til
aB læra í okkar sérstaka Jitney
“class” Okkar sérstaka atvinnu-
útvegunar skrifstofa hjálpar þér at5
velja stötiu etia að fá Jitney upp á
hlut.
Gas Tractor kenslu bekkur er nú
atS myndast til þess atS vera til fyrir
vor vinnuna, mikil eftirspurn eftir
Tractor Engineers fyrlr frá $5.00 til
$8.00 á dag, vegna þess at5 svo
hundrutSum skiftir hafa faritS i
strítSltS, og vegna þess atS hvelti er I
svo háu vertSi ati hver Traction vél
vertSur atS vinna yfirtíma þetta sum-
ar. Etni virkilegi Automobile og
Gas Tractor skóllnn í Winnlpeg.
LæritS rakara itSnina i Hemphill s
Canada’s elsta og stærsta rakara
skóla. Kaup borgatS á metSan þu
ert atS læra. Sérstaklega lágt inn-
gjald og atvinna ábyrgst næstu 25
nemendum sem byrja VitS höfum
meira ókeypis æfingu og höfum
fleiri kennara en nokkur hinna svo
nefndu Rakara Skólar í Winnipeg.
VitS kennum einnig Wire og Wire-
less Telegraphy and Movlng Picture
Operating.” Okkar lærisveinar geta
breitt um frá elnni lærigrein til
anarar án þess atS borga nokkutS
auka. SkrifitS etSa komltS vitS og
fáitS okkar fullkomitS upplýsinga-
skrá.
Hemphill’s Barber College and
Trade Schools.
Ilead Offlce* «43 Hlnln StH Wlnnlpear
Branctf at IV^gina, Sask.
Hvernig stóð á því, að stjórnin |
skyldi taka svona i strenginn alt í j
einu áður en nokkurn varði? Nú|
var hætt að ofsækja bindindispost- j
ulana, og stjórnin alveg komin á |
þeirra lilið. Sumir segja, að Czarinn
hafi verið á ferð um ríki sitt og hafi
farið í dularbúningi um bændaþorp-
in og séð drykkjuskapinn í sinni
verstu mynd og hafi fylst svo hryll-
ingar yfir öllu þessu ástandi, að
hann réði það af að taka af alvöru í
tauminn á óvætti þessum og afnema
söluna með öllu.
En þó að þetta geti nú vel verið
rétt, og eins hitt, að Tchelicheff hafi
haft mikil áhrif á hann og verið
með honum á þessari rannsóknar-
ferð hans, eins og vér gátum i haust
í Ileimskringlu, þá voru líka aðrar
ástæður, sem hvöttu liann til þess.
í stri'ðinu við Japan i Manchúriu
voru Rússar orðlagðir fyrir fyllirí
og drykkjuskap. Þar drukku allir,
dátarnir drukku, æðri og lægri for-
ingjar herliðsins drukku. Herferðin
mátti heita einn hroðalegur, sóða-
legur fylliríistúr, og margir kendu
því um, að Japanar börðu einlægt á
þeim. Og svo var Nikulás hertogi,
mesti maðurinn Rússanna, eins og
hann var hæstur að vexti. Hann
sagði það hreint út, að Rússum væri
ekki til neins að fara i strið við
Þjóðverja, nema þeir losnuðu við
þenna erkifjanda sinn: fylliriið. —
Hið sama, eða líkt sagði Kitchener,
er hann sendi fyrstu hermennina yf-
ir sundið. Hann lagði ríkt á við þá,
að þeir skyldu varast brúsann og
kolluna. Og Frakkland tók af alla
sölu ó absinthe.
En áður en en lengra er farið, ber
að geta þess, að hið uppriinalega
bann að selja vodka, átti ekki að ná
yfir lengri tíma, en meðan verið var
að kalla saman herinn. — Það var
gjört til að flýta fyrir, til þess að
engar yrðu óspektir og engar tafir
meðan verið var að kalla og flytja
hermennina úr sveitunum til her-
stöðvanna. Og l)að var í fyrstu ætl-
ast til, að það yrði búið um 23.
ágúst. Þangað til átti bannið að
vera og ekki lengur.
En áður en sá timi kæmi, þá
rigndi inn til stjórnarinnar bænar-
skrám frá bæjarráðum, sveitaþing-
um (zemstvos), bindindismönnum,
verzlunarmönnum og jafnvel sjálf-
um drykkjumönnunum, og allar óslc-
uðu bænarskrárnar að fá vodka-
aannið framlengt. Þær sögðu að
það hefði sýnt sig, þegar á fyrstu
tveimur sólarhringunum, að það
hefði hin beztu áhrif á iðnað allan
og hið rússneska mannfélag í heiid
sinni. Það hefði endurskapað Rúss-
land. ,
Stjórnin framlengdi því bantiið
til fyrsta október. En löngu áður en
sá tími kæmi, jukust og fjölguðu
bænarslcrórnar, — svo að undrum
sætti. Og jafnvel herforingjarnir
tóku í sania strenginn og sögðu, að
aldrei hefðu Rússar haft eins góða
og dugandi hermenn eins og einmitt
nú. Stjórnin framlengdi því bannið
þangaff til stríffinn væri lokiff, og
bætti við ströngum reglum fyrir sölu
á bjór og víni og öllum öðrum áfeng-
uin drykkjum, og voru þær svo
harðar, að í rauninni var það hið
sama og að banna söluna á þessu.
En Czarinn lýsti því ufir, að aldrei
framar skgidi stjórnin taka að sér
að selja vodka!
— Það er víst ekki of mikið sagt,
að þarna er það í fyrsta sinni, að
menn hafa haft tækifæri til að sjá,
hvaða áhrif algjört vínbann hefir á
stóra þjóð. Hinir áköfustu bindind-
ismenn í Bandaríkjunum munu tæp-
lega fullyrða það, að local option
lög og bannlög í riki einu eða fleir-
um útrými allri víndrykkju. — Og
skýrslurnar i Washington sýna jafn-
vel, að þó að hreyfing mikil að af-
nema víndrykkju og vinsölu hafi
gengið um alt landið, þá hefir samt
vindrykkjan aukist á höfuð hvert
þessi 20 ár, sem hreyfingin hefir
staðið.*)
Vafalaust hafa vínsölulögin bætt
mikið um mjög víða, en hvergi hafa
þau komið á algjörðu bindindi. En
á Rússlandi horfði betur við að
inörgu leyti. 1 rauninni var ríkis-
einveldið á vodka-sölunni til bölv-
unar; en þó var eitt gott við það:
Það gjörði Rússastjórn mögulegt að
koma á banninu um ákveðinn tima.
Ástæðan fyrir þvi, að vínbannið
mislukkast svo oft er sú, að bak-
við vínsöluna standa félög einstakra
manna, stórauðug og hafa nóga pen-
inga til þess að berjast fyrir tilveru
sinni. Og svo eru þúsundir smærri
verzlunarmanna, sem lifa á þvi, að
selja eða búa til vinið, og þeir vilja
vernda atvinnu sína. Allir þessir
berjast á móti vinbannslögum og
bindindisfélögum, hvenær sem það
er reynt að koma þeim á; hnappast
saman og ganga í bandalög til þess
að varna því, að þau komist á.
En á Rússlandi er brennivínssal-
inn stjórnin sjálf. Ef að allir brenni
vinssalar í einhverju ríki Banda-
*) Þetta stafar óefað af stöðug-
um innflutningi ýmsra vindrekk-
adi inanna frá Evrópu, og vaxandi
drykkjuskapar í hinum stærri borg-
um. En úti um land minkar vín-
drykkjan. fíitstj.
ÍSLAND.
Flutt á þjóCminningardegi ati Hnausum í Nýja islandi
17. júní 1915.
Dag þennan þjóð vor döggvar gleðitárum.
Dag þennan, fyrir meir en hundrað árum,
fæddist þér, ísland, frelsiskappinn þinn.
Áhrif hans vaxa vestanhafs sem austan;
voru þau rót, sem gáfu stofninn traustan;
laufhvelfing, ár hvert, lengir teinung sinn.
Greinarnar vaxa, gullna limið stækkar,
gróðurinn eykst og þjóðlífsbjörkin hækkar
smám saman, jafnt og stöðugt, öld frá öld.
Þá verður fagurt ísland endurborið,
eins og þá fyrst í suðri blámar vorið,
þar sem hinn grimmi vetur átti völd.
Ást sú og trú, til íslands sem vér berum
auki vorn þjóðmátt, sýni glögt vér erum
börn vorrar móður meir en nafnið eitt.
Hér verður önnur íslenzk þjóð að myndast,
öflugum þáttum fósturjörðu bindast,
annars vér verðum verra en ekki neitt.
Framgjarna æska, vertu æ á verði
veigra þér ei að bregða hvössu sverði
sjáir þú íslands sóma gengið á.
Hann er þín sál og andans göfgi.æðsta,
aflið, sem knýr þig fram til marksins hpesta,
án hans er líf þitt auðn og dauð hver þrá.
Elskum vort land og bindumst traustum taugum,
tengjumst enn fastar — brenni oss úr augum
ljósið þess elds, er frelsið feðrum gaf.
Lifi oss á tungu helga málið, hlýja.
Hamingjan blessi ísland gamla og nýja
— alt það, sem sprettur rótum íslands af.
Þ. Þ. Þ.
Fyrsta línan í kvœði þessu hafði fallið burt í prentuninni í síðasta blaði
og er því kvæðið prcntað upp aftur í heild sinni.
ríkjanna skyldu alt í einu verða ein-
huga um það, að hætta þessu starfi
sínu, þá væri stórum léttara, að
koma vínbanni á. Þetta var ástand-
ið á Rússlandi. Hinn stóri og eini
og ríki brennivinssali á Rússlandi—
stjórnin, tók þ'að alt í einu í sig að
hætta sölunni, þó að hún hefði af
því stórkostlegt peningatap. Að visu
voru þar margir menn, sem brenni-
vín brugguðu og seldu stjórninni, og
allir þessir menn töpuðu að mestu
atvinnu sinni við bannið; en þáð
hafa þó engar umkvartanir heyrst
frá þeim.
Svo er hér í landi annar galli,
sem ekki er á Rússlandi, en hann er
sá, að bannlögin ná hér aðeins yfir
eitt ríki. Ríkin i kring geta sent
brennivín inn í þetta bannlagariki
i stórum stíl. En þarna á Rússlandi
náði bannið yfir alla þjóðina.
En fullan dóm geta menn tæplega
lagt á þetta ^nnþá, því vér vitum
ekki, hvað þeim liður, sem voru
orðnir svo sósaðir í víninu, að það
var orðin þeim sýki, og þeir hljóta
að vera margir á Rússlandi. En yfir
höfuð að tala, hvaða áhrif þetta hef-
ir haft, þá höfum vér tvens konar
vitni, og það eru hin rússnesku
fréttablöð og frásögur enskra ferða-
manna. ,
Fréttablöðin.
Rússnesku blöðin fara likum orð-
um um vínbannið á Rússlandi eins
og bindindispostular í Bandaríkj-
unum lýsa ástandinu í Kansas. —
Þjóðin er öll orðin endurfædd. Þús-
undir af rússneskum börnum sjá nú
feður sína í fyrsta sinni ófulla. Nú
eru bændurnir hættir að berja kon-
ur sinar. Glæpir hafa stórum mink-
að. En bændur leggja miklu meira
fé á sparibanka, en þeir gjörðg
nokkurntíma áður. Allslausir menn
eru miklu færri nú en fyrir ári síð-
an. Fréttaritari einn i Tambov skrif-
ar blaði sínu í Petrograd á þessa
leið:
“Fyrir þremur mánuðum siðan
var hætt að selja vodka, og geta
menn nú þegar séð hinar mörgu og
góðu afleiðingar þess. Bændurnir
segja, að þorpin í fylkinu séu orðin
svo breytt, að enginn maður geti
þekt þau aftur. Nú eru þar aldrei
aflog eða umbrot eða eldsvoðar. —
Skýrslur um glæpi í ágúst mánuði
sýna, að i þrjú undangengin ár hafi
þeir að meðaltali verið 515, en i
ágúst 1914 voru glæpir aðeins 324.
Sama er að segja um bruna og elds-
voða og menn hnepta i fangelsi..
þeir voru vanalega settir inn þarna
300 á mánuði (þctta var í Tambov
úti í sveitum á Rússlandi); en nú
voru þeir að eins 70. Og í öðru hér-
aði sagði umsjónarmaður lögregl-
unnar, að fangarnir væru orðnir svo
fáir, að það mætti fara að hafa
fangahúsið fyrir spítala. Og for-
maður nefndar einnar, er héraðs-
þing eitt (zemstvo) sendí út, sagði,
að þorpin væru í hinum mesta
blóma; bændurnir klæddust betur,
borguðu skattana skilvíslega og öll
vcrzlunarviðskifti væru greiðari og
betri.
Af þeim ferðamönnum enskum,
sem farið hafa um Rússland, er
Stefán Graham merkastur, fréttarit-
ari blaðsins London Times. Hann
segir meðal annars: “Það er áreið-
anlega vist, að vodka-sölubúðunum
á Rússlandi er lokað. Margir Eng-
lendingar virðast efa það; þeir geta
ekki trúað þvi; en eg get borið ó-
tvírætt vitni um það, því eg hefi ver-
ið þar á ferðinni og séð Rússann
ófullan. Og það er ekki einungis
vodka, sem hætt er að selja, heldur
bjór líka. Það er nú ómögulegt, að
finna fullan mann á hátíðisdegi eða
virkum degi um alt Rússland hið
mikla, nema i Kákasus eða Mið-Asíu.
En þar hefir stjórnin aldrei tekið
að sér sölu áfengra drykkja. Það cr
kyrð og spekt í verksmiðjubæjun-
im og verksmiðjunum og námubygð-
unum. Og nú er spurningin þessi
oftast á allra vörum: Skyldi vin-
bannið standa eftir að stríðinu er
lokið? Þegar hérmennirnir koma
sigri hrósandi héim úr stríðinu, ætli
þeir vilji þá ekki drekka skál Rúss-
lands, Rússakeisara eða Nikulásar
hertoga og annara foringja sinna?
Skyldu engar vodka-róstur koma þá
upp, eða skyldu menn verða fúsir
til að hefta lystir sinar og tilhneig-
ingar og halda bindindinu áfram?”
En menn þurfa að prófa vínbann-
ið á Rússlandi i lengri tima en 9
mánuði, áður en hægt er að dæma
um hin verul^gu áhrif þess og kom-
andi framtíð. Enn sem komið er,
þá er ekkert annað en gott og bless-
að um það að segja. *
Barnaskólar.
Eftir Gisla Sursson.
Margt hefir verið ritað um skóla-
fyrirkomulagið hjá oss í Vestur-
fylkjum Canada. Flestar raddirnar
benda á gallana, en færri hafa nokk-
uð uppbyggilegt að bjóða í stað þess
sem er. Engar umbætur á neinu, sem
varðar velferð heillar þjóðar, hafa
nokkurntíma komist á alt í einu og
verið fullkomnar. Alt, sem á upp-
tök sín í heila mannsins er ófull-
komið í byrjun. Allar opinberar
stofnanir mannfélagsins fylgjast
með þroskunarstigi þjóðarinnar. 1
fyrstu eru þær ensog þjóðin—litlar,
fátækar, klaufalegar og óljósar að
tilgangi. En reynslan er þar einsog
annarsstaðar vissasti skólinn, —
með hverri kynslóð sem líður er til-
gangurinn orðinn dálítið skýrari og
meðulin til að ná honum fullkomn-
ari.
Aldrei í sögu mannkynsins hefir
stjórnarskrá eða lagabálkur orðið
til á svipstundu, — heldur hafa þau
bygst á margra mannsaldra erfiðri
reynslu og striti. Hinar siðuðu(?)
þjóðir heimsins eru allar á eitt sátt-
ar með það, að velferð hverrar
þjóðar sé undir uppfræðslu alþýð-
unnar komin. Á fimtándu öld var
Skotland búið að koma upp alþýðu-
skólum um land alt og lögskylda
alla tii að nota þá. Á Englandi var
fyrir hundrað árum síðan enginn al-
þýðuskóli og stjórnin var, þar til
árið 1833, ófáanleg til þess þess að
leggja fram nokknrt fé til raenta-
mála. Það ár lét hún af hendi rakna
20,000 pund sterling til að byrja ^
með. Áður sáu kyrkjurnar um ment- i
un i þessum löndum.
Oss í Vestur-Canada vantar fé og
os vantar reynsluna. Árin eru alt of j
fá, sem vér erum búnir að vera hér ;
til þess, að nokkur þjóðstofnun hjá j
oss sé fullkomin. Sú reynsla, sem
vér höfðum á mentamálum í gömlu j
löndunum, sem vér köllum “heima” 1
— hvert nú það var England, Skot-
land, Frakland eða Island — er ó-
fullkomin og ónóg hér, — ófullkom-
in af þvi að fyrirkomulag alþýðu-
mentunar er stutt á veg komið hjá
ættjörðum vorum og ónóg af því, að
það, sem á við í Evrópu löndunum,
fyllir alls ekki þarfir fólks hér.
Það dugar ekki, þótt margt megi
finna að, að gleypa við öllum nýjum
uppástungum — i mentamálum frek- j
ar en í nokkru öðru, þarf reynslan J
að vera búin að prófa hverja til-1
hreytni áður en hún er upptekin.
Og skólanefndir þurfa að gjöra sér
far um, að lesa og fylgjast með öll-
um breytingum og skilja, hvað þær
innibinda, ella kannske fer þeim
eins og meðhjálparanum:
Klerkur nokkur leið mikla önn
við að sjá tvo karla, sem sóttu messu
til hans, spýta kolmóruðum tóbaks-
lög á kyrkjugólfið; þessu fór fram
nokkra sunnudaga, þar til hann gat
ekki lengur stilt sig, nema að reyna
að koma í veg fyrir þessa ósvinnu.
Helzta ráðið fanst honum vera, að
innleiða notkun “spýtubakka” í
kyrkjuna. Hann vildi komast vægi-
lega að orði til þess að móðgunin
yrði sem minst. Tvö ensk orð eru
brúkuð, þegar átt er við þetta ilát;
— það algenga, sem allir þekkja, er
“spittoon”, en hið fágaðra, sjald-
genga er “cuspidor”. Nú stóð klerk-
ur upp, ræksti sig og mælti: ‘“Mín-
ir elskanlegir! Þar eð eg ber sífelt
velferð ykkar mála fyrir brjósti, þá
er eg einlægt að Ieita eftir öllu því
fyrir ykkar hönd, er geti-orðið söfn-j
uðinum og kyrkjunni til blessunar. j
Nú nýiega sá eg i einni stóru kyrkj-
unni, að söfnuðurinn var búinn að j
fá sér “cuspidors” og mér finst við
mundum gjöra stórar umbætur hjá
okkur með því, að innleiða þá hér.
Vill nokkur gjöra uppástungu þessu
viðvikjandi?” Prestur settist niður
og draup af honum svitinn, þvi eng- j
ann mátti styggja.
Meðhjálparinn, sem var fljótari
til að gleypa við nýjungum, heldur
en hvað hann fylgdist vel með tím-
unum, stóð upp:
“Eg cr prestinum okkar sannar-
lega þaklátur fyrir að vera fyrstur
til að bera upp þetta framfaramál.
Eg hefi lengi fundið til þess, að það
var þörf á, að bæta við stjórnar-
nefnd safnaðarins. Eg vil leyfa mér
að útnefna Jolin Smith, sem “cuspi-j
dor” fyrir söfnuðinn”. „
Vér erum hræddir um, að það
færi æðimörgum skólanefndum í
Manitdba eins og meðhjálparanum.
í skólanefndir ætti að skipa upp-
lýstasta fólk landsins, bæði karla og
konur. Börnin eru dýrmætust eign 1
foreldra og þjóðar. Beiti arfur, sem j
hvert foreldri getur látið i té, er upp- j
lýsing. Stórfé er veitt árlega til |
skóla. Því ekki að velja það fólk til
að stjórna því fé, sem þekkir “cuspi-
dor” frá embætti i safnaðar-stjórnar-
nefnd? (Frh.).
Dánarfregn.
Halldór Bergfinnur Jónsson,
(Berg) andaðist að heimili sínu, í
Argyle sveit í Manitoba, .fimtudag-
inn 22. apríl síðastliðinn.
f ^
Hospital Pharmacy
Lyfjabúíin
I scm ber af öllum öðrum. —
Komið og skoðið okkar um-
fcrðar bókasafn; mjög ódýrt.
— Einnig seljum við peninga-
ávísanir, seljum fritnerki og
gegnum öðrum pósthiísstörf-
um.
818 NOTRE DAME AVENUE
Phone G. 5670-4474
THE CANADA
STANDARD LOAN CO.
ATSnl Skrlfstofa, Wlnnlpeg
$100 SKULDABRÉF SELD
Tilþæginda þelm sem hafa smá upp-
hæðir til þess að kaupa, sér i hag.
Upplýsingar og vaxtahlutfall fæst
ó, skrifstofunni.
J. C. Kyle, ráTtamaftar
42S Mnln Street, Wlnnlpeg.
Rafmagns — heimiiis — áhöld.
Hughes Rafmagns Bldavélar
Thor Rafmagns Þvottavélar
Red Rafmagns Þvottavélar
Harley Vacuum Gólf Hreinsarar
“Laco” Nitrogen og Tungsten Lamp-
ar.
Rafmagns “Fixtures”
“Unlversal” Appliances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
283 Kennedy Street
Phone Maln 4064 Wlnnipec
VlhgjörTSir af öllu tagl fljótt ogr v.l
af hendl lelstar.
D. GEORGE & CO.
General House Repairs
Cablnet Maker. and Upholaterera
Furnlture repalred, upholstered and
cleaned, french pollshins and
Hardwood Finishing, Furni-
ture packed for shlpment
Chairs neatly re-caned.
------ »
Plione Garr- 3112 800 Sherbrooke St.
BrúkaTiar saui avélar meö hœfl-
legu veröi.; ný r Slnger vélar,
fyrlr penlnga út i i nd eöa tll letlgu
Partar í allar teg -idir af vélum;
aögjörts á öllum teg lum af Phon-
nographs & mjög lág - veröi.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega "agenta” og
verksmala.
Ein persóna (fyrir daginn), $1.50
Herbergi, kveld og morgunvertSur,
$1.25. MáltítSir, 35c. Herbergi, ein
persóna, 60c. Fyrirtak í alla staöl,
ágæt vínsölustofa í sambandi.
Tnlslml Garry 2252
R0YAL OAK H0TEL
Chas. Gustafsnon, cignndi
Sérstakur sunnudags mi?5dagsverT5-
ur. Vín og vindlar á bort5um frá
klukkan eitt til þrjú e.h. og: frá sex
til átta at5 kveldinu.
2S3 MARKET STREET, WINNIPEG
Hann var fæddur 7. desember, 1843
að öxará í Bárðardal í Suður-þing-
eyjarsýslu. Foreldrar hans voru
hjónin Jón Bergþórsson og Guðný
Guðlögsdóttir, er lengí bjuggu að
Öxará. Allan fyrri hluta æfi sinnar
átti Halldór heitinn heima i Þing-
eyjarsýslu. Þar giftist hann fyrri
konu sinni, Ingibjörgu Hallgrims-
dóttur frá Miðhvammi i Laxárdal i
Þingeyjarsýslu; varð þeim 5 barna
auðið; eru þrjú dáin : Björn, Hall-
dór og Þorbjörg. En á lífi eru:
Hallgrimur og Friðgeir.
Arð 1885 fluttust þau hjónin úr
Þingeyjarsýslu inn að Eyjafirði. —
Bjuggu þau að Svira í Hörgárdal í
þrettán ár. Þar dó Ingibjörg kona
Halldórs heitins haustið 1899.
Vorið eftir (1900) fluttist hann
vestur um haf; settist hann að i Ar-
gyle sveit i Manitoba. Giftist þar í
annað sinn haustið 1906 Steinunni
Andrésdóttur frá Skarði í Skila-
mannahreppi i Borgarfjarðarsýslu.
Siðustu tvö árin, sem Halldór heit-
inn lifði, var hánn mjög þrotnn að
heilsu.
Vill sá, er þessar linur ritar, sér-
staklega rainnast þess og þakka það,
af hve mikilli alúð og nákvæmni að
Steinun« kona hans hjúkraði hon-
um í veikindum hans bæði fyrr og
síðar.
F. H. Berg.
Isabel Cleaning and
Pressing EstablUhment
J. W. Q.TJINN, eiKandl
Kunna manna bezt a?5 fara mel
LOÐSKINNA
FATNAÐ
Vi?5g;er?5ir og breytingrar
á fatna?5i.
Phone Garry 1098 83 Isabel St.
horni McDermot
Coiumbia Grain
Co., Limited
140-44 Grain Exchange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kaupum hveiti og affra
kornvöru, gefum hæsta verff og
ábyrgjumst áreiðanleg viðskifti
Skrifaöu eftir upplýsingum.
- *............... ' ~
TELEPHONE MAIN 35G8