Heimskringla - 25.11.1915, Blaðsíða 2

BLS. 2.
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, 25. NÓVEMBER 1915.
Landbúnaður og Sveitalíf.

.JÍI"*1 ■ ...»
Ritað af S. A. Bjarnasyni, B.A., B.S.A.; H. F. Danielssyni, B.S.A.
og S. J. Sigfússyni, B.S.A.
,, /'/S'fr''
'
í' 'Ssfr'.
■' Ss /'s •

Ríkisstjórnin útbýtir
gefins útsæði til bænda.
Til þess að gefa bændum tækifæri
á að fá hreint útsæði af beztu teg-
und, af korni, kartöflum og baun-
um, hefir stjórnin enn á ný tekið að
sér að gefa bændum útsæði fyrir
1916. Útbýtingin fer fram i gegnum
tilraunastöðvar stjórnarinnar (Ex-
perimental Farms). Bændur ættu að
lesa nákvæmlega eftirfylgjandi regl-
ur, og senda svo inn beiðni sína taf-
arlaust.
• • •
fíef/lur viðvikjandi útbýtingu á korn-
tegundum og kartöflu útsæði frá
Experimental Farms.
—
Fréttagreinar og
smávegis.
t____________*
Nú er tíminn til að hirða allar
vélar og setja þær i skýli. Það væri
vel þess vert, að gjöra sér grein fyr-
ir árlegu sliti á verkfæri, sem alt af
er geymt undir beru lofti í saman-
burði við verkfæri, sem vandlega
er með farið og sem er geymt inni
i skýli. Ef bændur gjörðu sér grein
fyrir þessu, þá mundu jieir komast
að þeirri niðurstöðu, að þeir stæð-
ust ekki við, að geyma akuryrkju-
áhöld sín úti í öllum veðrum.
(Útdráttur).
1. Útbýtingin fer fram frá Central
Experimental Farm í Ottawa og
eru það helzt ýmsar tegundir
af vorhveiti, barley, white oats
og field peas, sem útbýtt er. Út-
sæðis kartöflum er útbýtt frá
ýmsum tilraunastöðvum; en út-
býtingin er að eins til héraðs
þess sem tilraunastöðin er fyrir.
2. Sýnishorn eru send kostnaðar-
laust með pósti og eru á þyngd:
Vorhveiti 5 pund; barley 5 pd.;
hafrar 4 pund og peas 5 pund;
en kartöflur 3 pund.
3. Allar beiðnir um sýnishorn korn-
tegunda (og frá Quebec og On-
tario um kartöflur) skulu sendar
til Dominion Cerealist, Central
Experimental Farm, Ottawa. —
Bændur i öðrum fylkjum, sem
vilja fá sýnishorn af kartöflum,
verða að skrifa til Superinten-
dents á næstu tilraunastöð (Ex-
perimental Farm).
4. Ekkert póstgjald þarf á bréf til
Dominion Cerealist í Ottawa. En
bréf til tilraunastöðvanna (Ex-
perimental Farms) þarf að borga
undir sem vanalega.
5. Tekið verður á móti beiðnum frá
1. sept. eins lengi og ástæður
leyfa. En ráðlegast er fyrir
bændur að senda snemma inn
beiðni um útsæði, jjvi að lítið er
til af sumum tegundum. Eftir
seinasta desember verður að lík-
indum alt uppgengið.
6. Að eins eitt sýnishorn af korni
og kartöflum verður sent bónda
hverjum.
7. Hver beiðni verður að vera sér-
stök og undirskrifuð af umsækj-
anda. (Sé það ekki hægt, verð-
ur að tilgreinast ástæða og nafn
þess, er skrifar. Sé beðið um 2
sýnishorn i sama bréfi, verður
eitt að eins sent).
8. Hver umsækjandi verður að geta
þess, hvað hann þekkir til korn
eða kartöflu ræktar, svo að bet-
ur megi sjá þarfir hans.
9-Rending verður að gefast um
jarðveginn, sem hann ætlar að sá
i. og hverju þar hafi sáð verið
áður.
10. Bændur í Manitoba, Alberta og
Saskatchewan ættu að geta þess,
hvar lönd þeirra séu, í beiðnis-
skjalinu Sec., Township og H.).
11. Hver, sem ekki fylgir reglum
þeim, sem settar eru fjrrir sán-
ingunni, eða uppskeru eða þresk-
ingu, eða sendir ekki nákvæma
skýrslu uin sáningu, meðferð og
uppskeru áður en árið er úti, —
hann fær ekkert við næstu út-
býtingu. Og enginn Jiarf að búast
við, að sér verði útbýtt neitt af
þessu, fyrri en hann er búinn
að senda nákvæma skýrslu um
það, hvernig honum hafi farn-
ast.
Vl.tndiun corn, garden peas og önn-
ur vegetable seeds, flower seeds,
Iree seeds, trees, plants, bulbs og
cutiings eru ekki innifalin í sýn-
ishornum þessum, sem send eru.
En Jietta má alt fá frá Forestry
Nursery Station, Indian Head,
Sask.
33. Bændur, sem vilja fá útsæðiskorn
i stærri stýl, settu að skrifa næstu
tilraunastöð (Experimental
Farm) viðvikjandi kaupum á út-
sæði. B.
Kveldskóli í búfræði.—Verzlunar-
j menn í Winnipeg hafa nú komið á
I fót kveldskóla fyrir þá bæjarbúa,
] sem vilja læra búnaðarvísindi, til
j þess að þeir geti síðan flutt út á land
og orðið bændur.
I Sjötíu lexíur verða gefnar i akur-
yrkju, kvikfjárrækt, hænsnarækt,
i mjólkurframleiðslu, smíðum og með-
höndlun véla og akuryrkjuverkfæra.
Kennarar hafa verið fengnir frá Bú-
fræðisskóla Manitoba. Þar mun vera
bægt að fá allar nauðsynlegar upp-
lýsingar.
Vtbreiðslustarf.— Mörg hússtjórn-
nrfélög, bændafélög og samvinnu-
télög hafa beiðst jiess af akuryrkju-
iieildinni, að sendir væru út ræðu-
menn til að halda fyrirlestra og gefa
allkyns upplýsingar viðvíkjandi
búnaði og hússtjórn. Deildin ætlar
! að verða við þessari beiðni og send-
i ir umferðarkennara út um land að
kostnaðarlausu. Bændafélög og hús-
stjórnarfélög á meðal Islendinga
;ettu að skrifa til Búfræðisskólans
og senda inn beiðni, það eru til ís-
lenzkir búfræðingar, sem stjórnin
gæti sent, — ef bændur kysu jiað
beldur.
EF félagið yðar þarf ræðumenn
til að leysa úr vandamálum yð-
ar, Jiá skrifið til Búfræðisskól-
ans.
EF ekkert félag er í bygðinni, þá
fáið mann til að setja það á fót.
EF ekkert félag er til í bygðinni,
og að eins fáir af bændum og
bændakonum, sem vilja koina
á stað lifandi félagsskap, jjá fá-
ið mann til að vekja hina, sem
ennþá sofa svefnmoki fávizk-
i unnar.
Stofnið bændafélög, hússtjórnar
og unglinga búnaðarfélög, og haldið
Jieim vel lifandi með því að fá gooa
: ræðumenpr og kennara til að svara
erfiðum spursmálum ykkar. Það
kostar ykkur ekkert, en getur orðið
til mjög mikils gagns.
Xýjir bæklingar, sem fást gefins á
j Búfræðisskóla Manitoba:
“Bulletin No. 16.—Hay and Pas-
ture Crops in Manitoba” (Itæktaðar
jurtir fyrir beitiland og engi).
“Bulletin No. 17—Silo Construc-
tion and Ensilage Production in
Manitoba”.
Bulletin No. 18—Beekeeping in
Manitoba” (Býflugnarækt í Mani-
toba).
Allir Jiessir bæklingar fjalla um
málefni, sem eru svo að segja ný á
dagskrá í Manitoba, ]ió að undarlegt
megi virðast.
Það eru að eins framfarasömustu
bændurnir, sem hafa aflað sér upp-
lýsinga um ræktað fóður, “Silo” og
býflugnarækt. Nú er öllum gefið að
íræðast; alt sem er nauðsynlegt, er
■'ð senda póslspjald til Manitoba
Agriciiltural College, og nefna jiá
ba'klinga, sem æskt er eftir. Svo eru
búnir fimtán bækliiigar, sem á und-
an eru komnir. Hver bóndi ætti að
skrifa eftir eintaki af sérhverjum
þeirra.
Rókhald og bókaskápur.— Hvað
inargir bændur hafa gjört jiað að
reglu, að halda reikninga yfir allar
inntektir og útgjöld? Bóndinn jiarf
að gjöra Jiað, og gjöra það mjög
nákvæmlega, ef alt á að fara vel.
Hann þarf að hafa sundurliðaða
skýrslu yfir ágóðann, sem hver grein
búskaparins gefur af sér. Þetta kost-
ar litla fyrirhöfn, og þó að talsverð-
| ur tími gangi í það, þá er honum
; þúsund sinum betur varið, heldur
en þeim tíma, sem er eytt i að strit i
og erfiða endurgjaldslaust eða þar
; sem tapið í einni grein étur upp all-
í an ágóðann af þeirri næstu. Það er
i þess virði fyrir bóndasoninn að
ganga á “Business College” rétt til
J jiess að læra að meðhöndla reikn-
j ingana á búgarðinum, — það borgar
sig og er mikið skynsamlegra, held-
ur en að ganga á “Business College”
til þess að losast við búskapinn og
verða undirtylla í búð í einhverju
smáþorpi. En jiað jiarf ekki skóla-
göngu til. Hver maður, sem kartn að
skrifa, getur haldið viðunanlegar
1 skýrslur, sem honum eru nógar, svo
liann viti, hvað uppskeran er arð-
berandi, hvers mjólkin og smjörið
I eru virði; hvað hænsnin gefa af sér;
hvað vélar og verkfæri kosta ár frá
jári; hvað vinna, fóðurbætir o. fl.
kostar, og svo framvegis. Búskapur-
inn verður skemtilegri, betur arð-
, berandi og léttari með Jiessu móti.
Gróðursetjið tré. — Nú eiga bænd-
ur í Vesturfylkjunum kost á að fá
plöntur af spruce og pine frá fyrir-
inyndarbúinu í Indian Head, til að
gróðursetja á heimilum sínum. Þeir
ættu að nota sér þetta og skrifa til
Forest Xurserg Station, Indian Head
Sask. Reynandi væri að biðja um
caragana og lilac, J>ví Jiað er eitt hið
fegursta af smáviði, sem notað er til
að prýða heimili og er mjög auðveit
að rækta.
Hgggindi sem i bag koma.— Þeg-
ar eitthvað er verið að gjöra í um-
bóta átt og tima og peninguin er Cytt
til að leita fyrir sér að beztu aðferð-
um, þá glymja menn um það hver
um annan þveran, að hinn sami sé
ópraktiskur og heimskur. Þcir kom-
ast samt með tímanum á aðra skoð-
un. — Sem dæmi þá geta þess, að
þegar Seager Wheeler byrjaði fyrst
að velja.hveiti útsæði með því að
tína úr beztu og stærstu kornin mcð
höndunum og á ýmsan hátt fram-
leiða gott útsæði, þá var dregið dár
að honum og hann var kallaður
ýmsum Ijótum nöfnum. Síðan hefir
hann fengið -$1600 i fyrstu verðlaun
í New York 1911 fyrir bezta hveiti
i allri Norður-Ameríku; aljijóða
verðlaun í Kanada 1914, og ýms
önnur verðlaun i Bandarikjunum og
Canada, og nú síðast á þessu ári
vann hann fyrstu verðlaun á alþjóða
sýningunni i Denver Colorado (Int-
ernational Dry Farming Congress).
Hann hefir á síðari árum fengið af-
bragðs uppskeru og selt hveiti fyir
-$2.0() til $3.00 hvert bushel.
Nú er lika komið annað hljóð í
strokkinn hjá mönnum. Nú er Wheel
er “duglegur, hagsýnn og strang-
praktiskur fyrirmyndar bóndi”.
Það ætti að kenna öllum ungling-
um, að gjöra eitthvað af list. Það
er æfinlega tækifæri fyrir hvern
þann, sem getur gjört eitthvað af-
bragðs vel.
Bændastéttin Jiarfnast manna, sem
sjá beztu fraintíðarstefnu og geta
unnið henni gagn með áhuga löngu
áður en nokkur árangur sézt.
ókynbætt naut hafa án efa skemt
fyrir gripasölu og skaðað bændur
meira cn þeir geta gjört sér grein
fyrir.
Sumir bændur halda, að þeir séu
að vinna börnum sinum mest gagn,
er þeir taka mestan hluta frjómagns-
íns úr jörðunni í korni og strái,
brenna stráið og þeyta þannig frjó-
magninu, sem i þvi er, út í veður og
vind, en selja kornið og safna pen-
ingum á banka fyrir börnin.
Að erfa peninga er þó flestum
börnum mesta ógæfa; en hitt eru
gæfuskilyrði, að búa þau svo úr
garði með mentun, að þau geti hjálp-
að sér sjálf, eða skilja þeim eftir
land með fullu frjómagni eða ann-
an arðsaman stofn.
Tákn tímanna.
Mentamáladeildir og akuryrkju-
máladeildir Vesturfylkjanna vinna
i!Ú af kappi að því, að koma á bún-
aðarkenslu i barnaskólum. Eitt, sem
hjálpar mikið til að auka áhuga fyr-
ir þannig lagaðri kenslu, eru skóla-
sýningarnar, sem alment er farið að
halda, einkanlega í Saskatchewan
fylki. Þetta leiðir til Jiess, að með
hverju ári verður Jiörf fyrir fleiri
kennara, sem hafa töluvert viðtæka
Jiekkingu í búfræði.
Auk barnaskólakennara verður og
mikil þörf fyrir pil.ta og stúlkur i
nálægri framtið, sem útskrifast hafa
af búnaðar háskóla. Sérstaklega er
þetta athugavert fyrir íslenzkar
stúlkur, vegna þess að þeirra er þörf
til að taka að sér útbreiðslustörf og
héraðsfulltrúa-störf (District Re-
presentative Work) á ineðal kven-
fólksins. — í Austurfylkjunum er
farið að heimta konur til að inna af
hendi þau störf á sömu stöðvum og
karlmenn inna Jiau af hendi á með-
al bændanna. Það er engum efa
bundið að ineð tímanum verður
það viðtekin regla. Einkanlega kom-
ist jafnrétti á fót.
“Hver uppsker eins og hann sáir.”
Samkvæmt lögum má ekki selja
korn til útsæðis, nema því að eins
að skýra frá, hversu margar feg-
undir af illgresisfræi finnist i Jivi.
Þetta hefir nú þegar haft þær góðu
afleiðingar í för með sér, að miklu
breinna korni er sáð eftir en áður.
Það er nóg af illgresi i jörðinni, —
Jiótt ekki sé viljandi sáð til þess.
Bændur ættu þvi að vera sérlega
varkárir með, hverju Jieir sá.
Það er vel þess vert að ihuga, að
hvert illgresis frækorn, sem sáð er
og sem þróast, ineinar 3 centa tap
fyrir bóndann; ennfremur, að það
cru mörg Jiúsund frækorn á hverri
illgresisplöntu. Flesfar tegundir þess
vaxa Jió ekki fyrri en fræið er nærri
yfirborðinu, en sumar geymast niðri
í moldinni alt að 25 ár og koma svo
upp og dafna vel, þegar plógurinn
tærir þær nógu nærri yfirborðinu.
Ræktunaraðferðir bóndans þurfa
því að vera Jiannig lagaðar, að sem
mest sé eyðilagt af illgresi.
r-------------------------------n
Æskulýðurinn. j
Kveldkyrðin.
Augað siðsti sólargeisli kveður.
Svipljós máni á himinbelti treður.
Jurtir höfði halla.
Hér má friðsælt kalla.
Skógar-blöðin blærinn hregfir valla.
B. //.
Til skólakennara og nemenda.
- - • —
Eftirleiðis verða birtar i þessuni
dálki úrvals sögur og ritgjörðir, sem
frumsamdar eru af íslenzkum skóla-
börnum og nemendum á ýmsum
aldri. Vér viljum mælast til, að
kennarar hafi eftirlit með vali á
Jiessu og sendi tvær eða þrjár sögur
eða ritgjörðir frá hverjum skóla til
ritstjóra Heimskringlu, sem svo
framvísar því til ritstjóra þessa
dálks. Væri æskilegast, að það sem
sent er sé snúið á íslenzku; en se
liess ekki kostur, sjáum vér um þýð-
inguna og reynum að skemma J>að
ckki i meðferðinni.
Það ætti að vera fróðlegt að taka
eftir, í gegnum Jiessar sögur og rit-
gjörðir, hvernig nýtt umhverfi
breytir hugsunarhættinum.
Og æskilegt væri líka, að fá bréf
frá börnum, þar sem J>au lýsa því
Jivað þau ætli að gjöra, þegar þau
eru orðin stór.
Rödd grenitrésins.
(Frumsamið á ensku af nemanda í
‘Grade’ IX. á Árborgarskóla).
Grenitréð stóð i ofurlitlu rjóðri.
Umhverfis það voru bæði stór og
smá tré af ýmsum tegundum. Undur
fögur blóm uxu i rjóðrinu og í kring
um það inni á milli trjánna. Vínvið-
ur og blómfléttur vöfðu sér mjúk-
lega upp að hinum sterklegu bolum
tikartrjánna og birkiviðnum. Blóm-
in fyltu rjóðið af ylm sínum og
; i gan.
Fagurlega skreyttir fuglar sungu
dýrðarsöngva sína á greinum
trjánna. Rauðbrystingurinn hoppaði
grein af grein og söng i sifellu.
Músarrindillinn athugaði gaumgæfi-
lega alt sem gjörðist umhverfis og
hoppaði svo upp i hreiðrið sitt til
að gefa ungunum, sem biðu allir
mcð opinn munninn til að taka á
móti fæðunni. Það bergmálaði i
SKÓginum af vængjaþyt rjúpnanna,
pegar Jiær hófu vængi sína til flugs.
Einstigi eitt mjótt og krosótt lá
gegnum skóginn inn í rjóðrið og
endaði við grenitréð. Til beggja
hliða við það var brydding gjörð af
fíflum. Þeir uxu svo þétt saman, að
þegar sólin skein á gulu kollana,
Riib^h
BLUE RIBBON
KAFFI
OG
3AKING POWDER
BLUE RIBBON fullkomnun hefur
fengist meS harðri vinnu og lærdómi
í fleiri ár. ÞaS er ekkert sem er rétt
eins gott. HeimtaSu BLUE RIBBON
Kaffi, Baking Powder, Spices, Jelly
Powders og Extracts. Þetta er ábyrgst
aS vera ágætt og fullnægjandi.
leit út eins 'og tvær gullspengur lið-
uðust meðfram einstiginu. Út frá
einstíginu uxu fjölskrúðug blóm af
ýmsum tegundum. 1 skuggum
trjánna mátti sjá mikið af fjólum,
Þær mintu mann á Jiessar einföldu
hendingar:
1 “Glöð og hævcrsk greri fjóla
i grænu, skuggsælu bcði”.
Ekkert gat hugsast ánægjulegra
en það, að reika um í forsælu
trjánna; anda að sér yl blómanna og
hlýða á fuglasönginn í þessu ylm-
ríka skógarrjóðri, Jiegar hinir dýrð-
Icgu geislar sólarinnar gægðust inilli
greina trjánna, sem breiddu sig yfir
lundinn eins og þak á laufskála.
Þarna stóð grenitréð eitt sinnar
tegundar, einmanalegt írm r meðal
ylmriku blómanna í návist fuglanna.
“Hvers vegna skyldi það Jjá vera
einmanalegt?” Þarna voru allir fé-
lagar þess, sem höfðu alið aldur
sinn með því svo árum skifti. Trén
litu hressilega út, þar sein þau veif-
uðu fánunum sínum grænu, svo
fjörlega og fagnandi, eins og til að
vekja eftirtekt á sér. En hver skyldi
veita þeim athygli? Blómin og fugl-
arnir voru þarna líka og undu sér
vel i geislabaði sólarinnar og angan
skógarins. — En Jiarna var engin
mannleg vera — ekki nú. Grenitréð
stóð beint og J)unglyndislegt, eins og
það va'ri i þönkum. Enginn veit,
hvað það var að hugsa.
Golan leið milli trjánna, lék Iétti-
lega um laufin og snerti mjúklega
viðkvæmu broddana á grenitrénu,|
svo að þeir skrjáfuðu saman ofur
mjúklega og framleiddu undurþýtt
hljóð, sem líktist barnahjali í vöggu.
Tréð var að tala við sjálft sig í við-
kvæmum rómi, Jiar sem það vagg-
aði ofboð hægt í golunni.
Grenitréð var að tala um, eða virt-
ist vera að dreyma um tvö elskuleg
börn, sem voru vön að koma í rjóðr-
ið og leika sér hjá trénu á sólríkum
stundum. Þau voru undurfalleg,
þessi börn; lítil stúlka með gullna
lokka og rjóðar kinnar, og lítill
drengur með tindrandi brún augu
og brúnt, hrokkið hár, sem snerti
svo yndislega herðarnar, vangann
og ennið. “öl” andvarpaði tréð.
“Hvað þau voru elskuleg, þegar þau
komu hlaupandi eftir einstiginu að
litla bekknum undir limi mínu, með
hárið flaksandi i golunni og kinn-
arnar rjóðar eftir þessa heilsusam-
legu hreyfingu”. Var grenitréð að
reyna að líkja eftir röddum þeirra,
Jiar sem það söng um barnaleika
Jieirra? Má vel vera, að svo hafi
verið. Það hafði alt af hlustað með
eftirtekt á barnahjal þeirra, og gefið
þeim gætur, þegar J>au bjuggu til
stóra blómsveiga úr fífluin. Þau
höfðu lika talað til trésins á sinn
einfalda hátt, og silfurskæru radd-
irnar þeirra endurhljómuðu nú í
eyrum þess, þar sem Jiað hafði ekk-
ert eftir, nema endurminngarnar um
þeirra yndislegu ásjónur.
Stormurinn hamaðist með trölls-
legu æði; hrakti á undan sér kol-
svarta, regnþrungna skýbólstra og
tætti þá i sundur eins og fis. Það
hvein og drundi ógurlega í skýjun-
um af þnmnim, eins og þau væru
reið yfir aðförum stormsins; en
með köflum brá fyrir björtu leiftri,
cins og þau væru að senda storm-
inum skotkveðju á þessum flótta
sínum. Stormurinn skók og lvristi
greinar trjánna og tætti í sundur
laufin og Jieytti þeiin út i loftið eins
og dufti. Grenitréð stóðst furðan-
lega þessi hrikalegu tök hans og ot-
aði í móti honum broddunum sín-
um, hörðum og beittum. Broddarnir
nistust saman og gáfu af sér hljóð,
sem líktist ekkaþrungnum grátstun-
um. 1 æði sínu reif og sleit storm-
urinn vínviðinn og blómflétturnar,
sem höfðu vafið sig svo mjúklega ut-
an um trén og þroskast og vaxið
með þeim. Trén höfðu tekið við
Jiau ástfóstri, en nú reif og sleit
stormurinn öll böndin, sem bundu
þau saman og þyrlaði vínviðniun
og blómfléttunum í hrúgur hjá
bekknum, þar sem börnin voru vön
að leika sér. ,
Rödd t^ésins heyrðist skýrt í litla
rjóðrinu, en börnin voru þar ekki.
Það virtist svo, sem hið einmana-
lega grenitré væri að gráta yfir
fjarveru þeirra.
Framhaldi sögunnar uin broshýru
börnin var hvíslað að storminum
þessa ömurlegu nótt. Þau höfðu
hætt að koma í uppáhaldsstaðinn
sinn, og tréð hafði beðið með ójiol-
inmæði arnagurslaust eftir að hey. a
silfurskæru, barnslegu ldátrana
glymja í rjóðrinu. — En einn dag
kom litla stúlkan loksins — alein.
Hún hafði komið og sezt á bekkinn,
; án Jiess að grenitréð yrði vart við
| komu hennar. Hún var nú svo hæg-
lát í framkomu, að fótatak hennar
i gaf enga viðvörun. Það var mjóg
I lrábreytt því, sem verið liafði fyrr
á timum. Grenitréð var vant að
heyra dyninn af fjörlegu fótataki,
liegar börnin hlupu eftir eins'iginu,
sem Iá inn i rjóðrið.
Æ! Hvar var litli, fjörugi dreng-
urinn nú? Grenitréð vissi Jiað, því
Jjað hlustaði harmþrungið dag eftir
dag á litlu stúlkuna, þegar hún sagði
J»ví upp aftur og aftur harinasöguna.
Hún sagði Jiví, að litli leikbróðir
sinn var farinn larfgt, svo afar-
langt í burt og að hún feogi aldrei
framar að sjá hann, fyrri en hún
flytti burt líka.
Ilvað skeði svo? Grenitréð vissi
það og létti á hjarta sinu með því
að hvisla því að andvaranuin, þegar
hann lék injúklega um greinar þess.
Stúlkan — litla, góða stúlkan, með
glóbjörtu lokkana, veslaðist upp og
svo kom hún ckki framar í
rjóðrið til grenitrésins.
Þarna í rjóðrinu stendur greni-
tréð enn. Það er eins þunglyndislegt
og það var fyrrum. Mörg sólrik
sumur og margir frostharðir vetrar
hafa liðið, og stormurinn hefir reitt
ff J>ví suma af broddunum, en samt
bjalar Jjað við sjálft sig eins og fyrr-
um og við goluna, þegar hún strýk-
ur því vinsamlega um vanga. Það
virðist vera sokkið niður i hugleið-
ingar og draumóra og ímyndar sér,
að stúlkan með gullnu lokkana og
drengurinn með björtu augun séu
komin aftur og séu að leika sér í
kringum það. Þá beygir það sig nið-
ur til að hlusta, en heyrir þá ekkert
nema hvininn í storminum og sér
ekkert nema blómin og fuglana og
trén með útskorna berkinum, sem
litlu höndurnar höfðu grafið rósir
á fyrir Iöngu siðan. Þetta voru þa
að eins dagdraumar! Á stundum,
þegar vindurinn blæs og hristir
greinar þess, þylur það hannasög-
una og vindurinn ber hana á vængj-
um sínum út yfir skóginn langt í
burtu, að tveimur litlum leiðum,
þar sem mörg fögur blóm gróa, vel
liirt af umhyggjusömum höndum.
Litla stúlkan hafði farið á fund
bróður síns í fjarlæga landinu.
Tækifærin.
----•---
Tækifærin eru misjöfn og marg-
vísleg í heiminum. Þau eru eigi
bundin við stund eða stað og biða
ekki eftir manns hentugleikum tif
að ná haldi á sér. Sé maður eigi við-
búinn að taka á móti þeim, þegar
Jiau ber að garði, þá eru þau oftasl
flogin á burt. Afar mikill mismunur
cr á })ví, hvernig tækifærin eru not-
uð. Sumir ljúka aldrei upp augun-
um til að líta eftir þeim, og láta
reka á reiðann með, hvað sem fyrir
kemur, Þar af leiðandi eiga Jieir oft
við þröng kjör að búa. Aðrir lita í
kringum sig eftir tækifærunmn,
gripa þau og nota til þess að koma
í framkvæmd hugsjinum sinum. Af
Jiví leiðir oft mikið gott fyrir þá og
aðra. Þá menn kallar fólk hamingju-
sama.