Heimskringla - 24.05.1917, Qupperneq 7

WINNIPEG, 24. MAÍ 1917
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
Um nokkur íslenzk
mannanöfn
Eftir Kr. Ásg. Benediktsson.
(Framh.)
M.
1. Magn. Stofninn þýðir: mátt,
styrk, inagn, megin og mögn (goð).
Nöfn voru til 1 fornöld af þessum
stofni, svo sem: Magni, Magna,
Magnfiastur, Magnþór, Magnfríður,
Magnhildur. Nú eru þau glötuð
úr málinu. En ekki löngu eftir
kristnitöku skaut sér upp nafnið
Magnús (lýsingarorðið mikill, —
magnus á latínu). Það er komið
frá Karlainagnúsi keisara til Nor-
egs, og sem nýjabrumsnafn til Is-
lands. Biskupa nafn í gamla daga.
Nú með fjölbornustu nöfnum á
meðal íslendinga. Mikið er það ó-
verulegra en gamla nafnið Magni
og Magna. Nú er parað saman
Magnús og Magnúsína. Þessi nöfn
ættu tað leggjast í ruslakörfuna,
en gömlu nöfnin að tíðkast í stað-
inn.
2. Mann, er stofninn mannr, mað-
ur, og er stundum haft í viðlið
mannanafna: Ármann, Frímann,
Salmann, Hermann. En það er
þýzkt; en við fornri merkingu þess
er ekki hægt að amast ef það er
skrifað með tveimur ennum (nn).
3. Marr er gamall viðliður nafna.
Það er upprunalega sama lýsingar-
orðið og mærr: hreinn bjartur,
skýr, ágætur, fagur. Enn þá eru
fáein nöfn tíðkanleg með þessum
viðlið: Bjartmar, Ingimar, Sigmar
og Yaldimar (c. Valdamiar). Frá
Valdamar mikla Garðaríkiskon-
ungi breiddist nafnið út til margra
höfðingja á Norðurlöndum. Son-
ur hans, Jarizleifr, lét heita Valda-
marr. Hann átti Gyðu dóttur Har-
alds konungs Guðinasonar. Sonur
þeirra hét líka Haraldur, en hann
lét heita Valdamarr. Hann varð
sfðar konungur í Danmörku. Hann
var fyrstur konungur á Norður-
löndum með Valdiamars nafni.
Þaðan fluttist nafnið síðan um
Norðurlönd En aidrei hefir það
orðið fjölnefnt á íslandi. Valdi-
mar er nú alment skrifað, þó skakt
sé. Sá eini maður, er eg hefi heyrt
segjast heita Valdamar, var Valda-
mar heitinn Davíðsson verziunar-
stjóri á Vopnafirði. En hvort hann
hefir skrifað það þannig, veit eg
ekki. Eg heyrði menn hlæja að
þvf og segja, að hann kvæði að
niafninu upp á danska víau. En
hann vissi betur, en sumir hugðu.
4. Mál og Málm. Þessir stofnar
eru í tveim konunöfnum; merkja
þeir mál (tal) og máim (málmteg-
und). í fornum bókum finst tæp-
lega mjög O'ft nafnið Málfríður eða
Málmfríður. En allsnemma hefir
það verið til Svíþjóð og Noregi. Ber
Htið á nöfnum þessum á Islandi.
þangað til Málmfríður Arnadóttir*
frá Aski í Noregi keinur til íslands.
Hún giftist lierra Lofti** Þórðar-
syni á Möðruvöllum. Þaðan mun
nafnið hafa breiðst fljótlega út frá
dætrum hennar og afkomendum
þeirra. Eftir það að nöfnin flytj-
ast út uin landið, eru þau ýmist
Málmfríður eða Málfríður.
5. Már er fuglsheiti, og var not-
að sem nafn í giamla daga; er nú
horfið. Væri þó nafnið mikið fríð-
ara en sum útlend nöfn, sem fólk
hefir klest á krakka sína, eins og:
Maris, Moritz og Márus. Ættu þau
ónefni að víkja fyrir þessu forna
og laglega nafni. — “Fuglinn í fjör-
unni, hann heitir már. Silkibleik
er húfian hans, og gult undir hár.”
6. Mátt er naumast til í stofnum
nafna. Þýðir auðvitað: magn eða
kraftur. Konunafnið Matthildur
er útlent, en gæti verið ísl. nafnið,
væri það skrifað: Mátthildur.
7. Móð er stofn í fornnöfnum:
Móði, Móðálfur. Móði og Magni
hétu synir Ása-Þórs; þýðir: hinn
sterki, hinn hugiaði; sjá: hugmóð.
Nú er þessi stofn í viðlið nokkurra
nafna: Ármóður, Arnmóður, Böð-
móður, Steinmóður, Þo.rmður, og
Móðný. Þessi nöfn eru nú fáheyrð;
móður hafa vcrið uppi alt fram á
þessa daga.
8. Mundr er mjög tíður viðliður
I samskeyttum nöfnum. Mundur
merkir: fé, fylgja, og jafnvel hönd,
eins og: heimanmundur, heiman-
fylgja, , mundiarfé, mundarloigi,
mundarsnjór. Þessi eru helztu
mannanöfn: Ásmundur, Geir-
mundur, Guðmundur, Ingimund-
ur, Sigmundur, Sólmundur, Söl-
mundur, Sæmundur, yémundur,
Veianundur, Vilmundur og ög-
mundur o 11. Konunöfn eru fá
með þessum viðlið, nema: Guð-
munda, Hermunda og Rósa-
munda. Þetta eru góð nöfn og
gömul og sum fjölheyrð; én fæst af
Jieim eru liðleg nöfn.
9. Mær kemur sjaldan fyrir í
nöfnum, og er næsta merkilegt.
Mær er fallegt og ganmlt nafn á
stúlku; piltur og stúlka—sveinn
og mær. Systir Blót-Sveins Svía-
konungs, sem Ingi Steinkelsson
átti, hét Mær. Konunafnið Dag-
mar (nafn Sifjar) er af stofninum
marr, sem áður er nefnt. Dagmær,
oftast nefnt Dagmey, hefir verið
uppi stundum á stangli fram á
]>es.sa daga.
N.
1. Nann, er nafnið Nanna, kona
Baldurs hvíta. Merkir: að nenna,
áræða, fella ást til manns. Rarl-
inannsnafnið Naeur í fornöld hefir
líklega, verið Nannur, og ð og nn
skifst þar á scm oftar. Það nafn
er fyrir löngu lagt niður. Konu-
nafnið Nanna hefir verið uppi við
og við, nú á síðari tímum. I forn-
öld bar lítið eða ekki n itt á því,
eftir að kona Baldurs sprakk.
2. Narfi er niaifn að fornu og nýju,
en fánefnt. Suinir halda að narfi
sé mjór og nefna Njörvasund. Eg
iiygg nafnið komið af goðanöfnum
eða heitum úr forneskjumálum.
Faðir næturinnar hcitir ýmist Nörr
eða Nörvi og Narfi. Nor, nú nóna
barn, reifarbarn. Sögnin að njörva,
njörva, njörvaði, sívefja, síbinda, á
eflaust skylt við þessi nöfn. Sögur
segja, að Neri jarl hiaíi átt heima á
Þelamörk í Noregi. Neri og Nereið-
ur eru fornnorræn, og Herheiður,
Narfheiður, heiðið, sem er sívafið í
norðurljósum. Nereiður hét móðir
Þorkels kröflu og N-ereiðar Styrm-
isdóttur, og eru konunöfnin ís-
lenzk og ekki fágæt í forna daga.
3. Ný er viðliður í nokkurum
konunöfnum, af lýsingarorðinu
nýr, sem merkir í samskeyttum
nöfnum: ung, ungleg. Nöín voru
snemma til með þessum vfðlið:
Ásný, Dagný, Eirný, Guðný, Hiall-
ný, Hróðný, Salný, Þórný og mörg
fleiri, og eru nöfnin ágæt.
Árni Valdimarsson
Davis
*)■ Málmfríður var dóttir þeirra
Árna og Ásu á Aski í Femhring á
Norðurhörðalapdi. Þess er getið í
Lafranz biskupssögu, að frú Málm-
(rfður hafi komið út á Eyrum, um
þing 1321, og varð hún fyrst til að
flytja boðskap um kosningu Lafr-
anz Kálfssonar til biskups á Hól-
um,—Höf.
**) Herra Loftur var sonur herra
Þórðar Hallssoniar á Möðruvöllum.
læftur ríki Guðormsson var dótt-
ursonur Lofts Þórðarsonar. Ingi-
rfður dóttir Lofts og Málmfríðar
atti Eirík hinn ríka á Möðruvöll-
um (d. 1381). Þeirra dætur: Málm-
fríður og Sofía kona Guðorms íjrn-
olfssonar. Þeirra sonur Loftur ríki.
Málmfríður átti Björn Brynjólís-
?®n; þeirra dóttir Sigríður kona
Þorsteins lögm. sunnan og austan
ng hirðstjória; þeirra dóttir Akra-
Knstín, sem átti Torfa Arason
hírðstjóra fyrir síðari mann; þeirra
dottir Málmfríður kona Finnboga
loginanns Jónssonar í Ási í Keldu-
nverfi. Málmfríður kona Finnboga
Jogm. f Ási var þar um sveitir köll-
uð: Málmfríður í Ási; hún var fá-
tæku fólki vel, og er þar örnefni,
®emi bendir til þess. — Herra Þórð-
ur Hiallsson hefir verið herraður af
konungi fyrir 1300, því 1292 er getið
um útkomu Jörundar Hólabisk-
VI>s, herra Þórðar Hallssonar á
Moðruvöllum og Péturs af Mói,
“5r®ns manns, með boðskap Ei-
107? konung® um kirkjumál. Árið
yíifti Árni biskup Þorláksson
()x}P‘ Hallssyni Guðnýju Helga-
f Hr °k Ásbjargar systur sinnar
y. íjkál. Þorlákur faðir Árna og Ás-
„p?rg,an var sonur Guðmundar
,, Þingvöllum og Sólveigar
nnsdóttur; Loftur faðir Jóns var
ar „ Sæmundar fróða Sigfússon-
Þöiíire?ís * Odda. Kona Lofts var
Magnúsdóttir, konungs ber-
verfo 1 Horegi. Þetta nefnist Odd-
veria ætt.
—Höf.
Árni var fæddur 29. sept. 1888 á
Young stræti í Winnipeg. Ftallinn
á vígvellinum við Somme á Frakk-
landi 21. sept. 1916.
Árni ólst upp hjá ömmu sinni,
Kristjöinu Sigfúsdóttur, og var
með henni alt þangað til hann fór
til Skotlands, sem Canada hermað-
ur, 3. dag júnímánaðar 1915.
Kristjana var í ýmsum stöðum
með Árna í uppvexti hians: 1 Win-
nipeg, í N.-Dakota, Nýja íslandi,
Selkirk og víðar. Frá Selkirk flutt-
ust þau Kristjana og Ánni árið
1904 til til Blaine í Washington-
ríkinu. Þar vestur frá dvöldu þau
þangað til árið 1909, að þau seldu
eign sína þar vestna og fluttust til
Winnipeg. Settust þau að hjá
þeim hjónum Sigurðson. Mrs. Sig-
urðson var móðir Árna. Heitir
Þórunn Margrét Ánnadóttir. Hún
er dóttir Kristjönu ömmu Árna,
og býr nú að 439 Ferry Road, St.
James, Winnipeg.
Árni var bráðþroska á unga-
aldri. Hann hafði næmla eftirtekt,
var fljótur að skilja og ígrunda.
Hann hafði skarpa dómgreind, að
sjá hvemiig heppilegast var að snúa
'sér mót málefni og viðburðum í
lífinu, jafnt mótdrægu sem vil-
hollu. Hann hlafði ágætan kjark,
og var afarmenni að karlmensku.
Henni beitti hann ávalt sem göf-
ugum drengi sæmir.
Hann tafði ekki æskuár sín við
langa skólagöngu, að hans og ann-
ara sögusögn. Vlar þó fróður um
margt jafn ungur, sem hann var.
Hann ritaði lesandi hönd á ís-
lenzku og ensku, stafsetnipgu
sæmilega í báðum málunum.
Hann talaði góða og vanalega
ensku. íslenzku talaði hann og
gat talað hana mæta vel í etfl, þá
honum bauð svo við að horfa. Eg
hefi ekki kynst nokkrum ungum
manni hér vestra, eins brennandi
þyrstan í að tala um íslenzka
Joseph Höskuldur Thompson
frá Mather, Man., var einn f tölu
þeirra hermanna, sem týndust í stór.
slagnum á Frakklandi 9. aprfl. Af
þvf nú er svo langt síðan og ekkert
hefir af lionum frézt, er lionum
ekki ætlað líf. Hann er fæddur 30.
aprll 1896 og er sonur Þorsteins
Jónssonar Thompson og konu
hans, Helgu Jóhannsdóttur. Hann
innritaðist í 100. licrdeildina í febr.
1916. Fór til Englands 13. sept.
sama ár og til Frakklands seint í
nóvember. Síðustu sex áiin, sem
hann var hér í landi vann hann í
Hamilton bankanum og var þar í
miklu áliti. Enda var hann trúr
og starfrækinn, og er vel gofinn.
bæði til sálar og líkama.
—--------------*---------+
tungu og fræðast um hana, sem
Árna sáluga. Hann gat lagt sain-
an nótt og dag að tala um liana
og spyrja. Það sérstaka viar, að
hann kunni að spyrja. Sjiurning-
ar hans voru ekki óhugsaðar eða
úti á þekju. Hann hafði lesið og
las rækilega íslendingasögurnar,
og var þar víða vel heima. Hann
fyigdist með áhuga með bókum og
blöðum nútfmans, íslenzkum og
enskum. Norska tungu talaði hann
alivel og skildi á bók.
Árni var snemma bráðgjör, og
fór sínu fram. Þegar hann var á
ellefta ári vistaðist liann í vetrar-
ver hjá ísl. fiskimönnum á Winni-
pegvatni. Þá fram í sókti féll hon-
um ekki allskostar vistin, og gekk
þá burtu úr vistioni. Það var um
hávetur og í frosthörku veðri.
Langt var til mannabygða. Vissi
hann áttina on ekki um næsta
býli. Leið hans lá eftir ísnum á
vatninu og var göngufæri í lakara
lagi. Undir kveld brast á norðan-
stórhrfð. Ekki vissi hann hvar
hann var, en stefnunni hélt hann
eins vel og hann gat og þraugaði
áfram. Siðia á vöku sýndist hon-
um rofa fyrir ljósi og stefndi liann
f áttina. Litlu síðar kom hann að
háunn og bröttum vatnsbakka og
vissi ]>á, að hann var kominn að
landi. Við illan leik tókst honum
að skríða upp á bakkann. Þar
varð hann var við eikartré stór-
va.xin. En áveðurs var hann á
bakkanum. Sótti þá hungur og
göngul)jökun fast á hann. Eik-
urnar stóðu gisnar og hafði liann
þeirra engin not til nætursetu.
Hann var sveittur og göngumóður,
búin nað ganga um daginn á ann-
an tug inílna. Bjóst hann við sínu
síðasta. Kveikispýtur kvaðst hann
hafa haft, en enga öxi, og gat þvf
ekki elda kveikt. Þá hann var f
þessum hugleiðingum, heyrði
hann hundgá ofsalega, og hana
rétt hjá sér. Sneri hann ]>egar
þangað og fann hús, upplýst. Bjó
þar brezkur maður (mig minnir
Skoti). Tók hann forkunnarvel á
móti Árna og kallaði hann heimt-
an úr Helju í slfku veðri. Bauð
hann Árna að taka upp sakamál á
hendur lnisbónda hans, fyrir lað
sleppa barni ókuinnugii á ísinn í
hávetrarveðrum. Árni kvað. að
það skyldi aldrei verða. Þeir
hefðu verið við net úti á ísi, þegar
hann hóf brottgönguna. Þenna
dag hefði hann gripið sjálfur. En
kjör sín hefðu verið svo kröpp í
kaupum, að hann hefði lftt við
mátt uma. Árni sagði mér frá þess-
ari svaðilför sinni miklu fullkomn-
ar og betur, en eg hleyp yfir hana
hér. Nafnkendur maður f Nýja ís-
landi sagði mér einnig ágrip af
þessu ævintýri Árna, f fyrravetur,
að fyrrabragði, og þótti Árni hafa
sýnt áræði og karlmennskuhug á
unga aldri. — Þetta ævintýri lýsir
Árna nákvæmlega að lundarfari,
eins og hann var og hefir vcrið til
hinstu stundar. Karlmennsku-
hugur, hugprýði og drengskapar
orð, ella hníga dauður.
Sem áður er sagt, flutti Árni með
ömmu sinni frá Selkirk til Blaine,
Wash., 19 ára að alldri (1904). Þar
voru þau 5 ár og fluttu þá til
Winnipeg aftur. Vestur frá stund-
aði Árni trésmíðar. Byrjaði þá iðn
hjá þarlendum manni; vann við
kirkjusmfði, sem stóð yfir f fleiri
ár, og síðan við hiisasmfðar. Fór
til Alaska, og var þar heilt sumar
og fram á vetur. Var þá stýrimað-
ur á bát, er hét Protorian. Til
þeirrar farar þótti honum mikið
koma, sá margt og kyntist ýmsra
þjóða mönnum. Taldi þann tíma
hinn skemtilegasta ævi sinnar.
Hér stundaði hann iðrn sína hjá
stjúpföður sínum, Sigvalda Sig-
urðssyni, húsabyggingarmanni, og
var oft verkstjóri hans.
Árni innritaðist í herinn f febr.
1915, og var óbreyttur liðsmaður
nr. 4204454 í 43. herdeildinni, sem
hafði aðsetur sitt hér f Minto
Barracks. Hafði hann þar smfða-
kompu út af fyrir sig og kom eg til
hans þangað nokkrum sinnum.
Var þar bjart og skemtilcgt um að
litast. Þar svaf hann einn og hafði
blöð og bækur til lesturs í frí-
s'uadum sínum á kveldin. Eg
kyntist lijá honum yfirmanni
smíðadeildarinnar, Serg- 'l’homson.
Hann var skozkur, aldraður, og
gamall hermaður. Hann hafði
Árna f hinum mestu metum og að
trúnaðaiim'ainni. ef eittiivað óvana-
legt bar að höndum.
Ármi fór frá Winnipcg til Skot-
lands 3. júní 1915. tór yfir á víg-
völlinn í desember 1915, og var þar
til þess er hann féll áðurncfndan
dag. Hann var Lce. Corporal (lík-
lega í Pioneer deildinni).
Hjálmar hálfbróðir Árna gekk i
herinn litlu síðar og fylgdi með
honum laustur yfir liafið. Fór fyr
á vígvöllinn. Særðist í orustu, en
varð albata, og var með Árna eftir
að hann kom frá Skotlandi, en féll
milli 24. og 28. sept., sjö eða átta
dögum eftir að Árni bróðir hans
féll. Hjálmar var myndarlegur
unglingur og hnrðfenginn í bezta
iagi. Þó ckki 19 vetra, er hann
féll. Hinir tveir liálfbræður Árna
gengu í herinn, Sigursteinn fyrstur
og var tekinn fangi vorið 1915, og
er fangi enn þá hjá Þjóðverjum.
Gunnar, sem var yngstur, gekk í
herinn f sept. 1915. Hefir hlotið
sár, en er á orustuvellinum enn þá
eins langt og eg veit.
L-m ættir Árna verð eg fáorður.
Föðurætt hans var í Þingeyjar-
sýslum, en móðurættin er eyfirzk
og austlenzk. Þórunn Margrét
móðir h'aíis, er Árnadóttir, Jóns-
sonar, Bjarnasonar bónda f Breiðu-
vík f Borgarfirði eystra. Móðir
Árna, afa Arna þess sem hér er rit-
að um, hét Þórunn Magnúsdóttir
(hins “latínu-lærða”) og var Magn-
ús sá í N.-Múlasýslu. Kristjana,
amma Árna, sem ól hann upp, er
Sigfúsdóttir, fædd á Syðra-Sand-
túni í Kræklingahlíð í Eyjafjarð-
arsýslu. Sigfús var Tvristjánsson,
Sigurðarsonar, Þorsteinssonar. En
móðir Kristjönu hét Sigríður Guð-
mundsdóttir Gunnlaugssonar, af
Suðuríandl.
Mun ó]>arft að rckja ætt Árna
Jengra. Hann dó ógiftur og barn-
laus. Hann átti tvö alsystkini, sem
fullorðins aldri náðu, Kristjönu og
Davfð. Bæði dáin fyrir nokkrum
árum.
Það þarf engum getum um það
að leiða, að möðurinni er sár sona-
missirin. Verða þau sár síðla sef-
uð. En hún á óefað fyrst íslenzkra
kvenna þá sögu að segja, að hún
lagði alla sonu sfna, fjóra, þjóð-
inni og ríkinu til fósturlandsvarn-
ar, og hinu göfugasta málefni, sem
heimurinn hefir nú á dagskrá.
Hún gjörði það mál ekki með
hangandi hendi, né með volæðis-
tölum. Hún gjörði það með þegn-
skap og skörungshætti. Sver sig í
ættina til hinna fornu Noregs
dætra. Vart munu hugdjarfari
menn vígvelli troða, en þeir Árni
og Hjálmar. Mun hinum bræðr-
unum, sem eftir lifa, svipað varið.
Má Margrét hugga sig við það, að
vaska og djarfia átti hún synina,
þótt helveg træðu fyrir göfugasta
málefni, sem barist hefir verið fyr-
ir í sögum allra þjóða.
Kristjaná amma Árna hefir verið
hin inesta tápkona, stórvirk og ó-
sérthlífin; hefir borið lífsreynslurua
sem hetja. Hún er komin um átt-
rætt, búin að sjá á bak manni sín-
um og ættingjum, ásamt 7 dóttur-
börnum sfnum, og var Hjálmar hið
síðasta. En þrátt fyrir allan þenna
missi, ber hún enn rausniarskap
og kjark í framkomu og viðtali.
Eflaust hefir Árni sál. mótast mjög
að skaplyndi ömmiu sinnar í upp-
vextinum, og hefir hans hugarfari
og skaplyndi verið lýst hér á und-
an. Hver sú móður-amma eða
fóstra, er elur upp ágætis mann
(sem Árni var), hafa skilið eftir æ-
vanandi menjaspor í sögunni. Gott
uppeldi er hverjum manni dýr-
mætara en gull og heimsleg met-
orð. — Kristjönu Sigfúsdóttur hef-
ir ekki missýnst um uppeldi Árna,
þvf þeir sem þektu hann virtu
hia.nn og unnu hönum Það er hin
eina og trausta huggun, se'm hin
aldurhnigna tápkona má styðjast
við fram á grafarbarminn.
Eg fjöiyrði ekki meira um manrr
þenna, sem lét Iffið fyrir dreng-
skaj), fósturlandið og ‘ hin háleit-
ustu inálcfni hins siðiaða mann-
félags.
Friður livfli yfir moldum þessa
ötula hermanns, um tíma og aldir-
K. Ásg. Benediktsson.
KVEÐJA.
Dauðinn nálgast, dimma fer„
Deprast gleðistundir.
Sorgar kviku sárin mér
svfða á allar lundir.
Flcyti’ eg hug til fjarlægs lands;
fjötnaðan raunamóði.
Legg á beð þinn ljóða-kranz„
laugaðan tára flóði.
Meðan heiðir himinstól
og héla’ á steinuni grætur„
miðli'þér kossum morgunsóL,
máni skini’ um nætur.
Söngfuglanna suðrænt lið„
er söngva hljóma lætur,
við þitt leiðí ljúfan klið
lengi dag og nætur.
Geisla helgan greini’ eg staf,
grafar ofar dýnum:
Þú ert kvaddur ömmu af
og einkavinum þinum.
(Ort fyrir Kristjönu Sigfúsdóttur>
K. Á. B.
B0RÐVIÐUR
SASH, DOORS AND
MOULDINGS.
ViíS höfum fullkomnar byrgíir
al öllum tegundum.
Verðskrá ver?Sur send hverjum, sem
-* æskir þess.
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2511
J*
Hveitibœndur!
Sendið korn yðar í “Car lots”; seljið ekk i í smáskömtum.—
Reynið að senda oss eitt eða fleiri vagnhlöss; vér munum
gjöra yður ánægða. — vanaleg sölulaun.
Skrifið út “Sliipping Bills’ þannig:
NOTIFT
STEWART GRAIN COMPANY, LIMITED.
Track Buyers and Commission Merchants
WINNIPEG, MAN.
Vér vísum til Bank of Montreal.
Peninga-borgun strax Fljót viðskifti
KAUPIÐ
Heimskringlu
Nýtt Kostaboð
Nýir kaupendur að blaðinu, sem senda oss
fyrirfram eins árs andvirði blaðsins, oss að
kostnaðarlausu, mega velja um þRJÁR af
af eftirfylgjandi sögum í kaupbætir :
• p i * **
oylvia
‘Hin leyndardómsfullu skjöl”
‘Dolores”
‘Jón og Lára”
‘Ættareinkennið”
“Bróðurdóttir amtmannsins”
Lára”
Ljósvörðurinn’’
Hver var hún?”
Kynjagull”
Sögusafn Heimskringlu
Eftirfarandi bækur eru til sölu á Heimskringlu, — með-
an upplagið hrekkur. Sendar póstfrítt hvert sem er:
Sylvía .............................. $0.30
Bróðurdóttir amtmannsins ............. 0.30
Dolores .... -•....................... 0.30
Hin leyndardómsfullu skjöl............ 0.40
Jón og Lára .......................... 0.40
Ættareinkennið........................ 0.30
Lára.................................. 0.30
Ljósvörðurinn ........................ 0.45
Hver var hún?......................... 0.50
Kynjagull............................. 0.35