Heimskringla - 23.08.1917, Blaðsíða 4

i. BLAÐffiOA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 23. ÁGÚ8T 1917
HEIMSKIUNGLA
(9tofaaS 1 «8«)
Knnur fit 4 hverjum Flmtud»gl.
fitfufntur of etgendar:
THE VIKING PRESS, LTD.
VerS blaSsins í Canada os Bandaríkj-
unum $2.00 um árib (fyrirfram borgaS).
Sent tii íslands $2.00 (fyrirfram borgab).
Allar borganir sendlst rábsmanni blaSs-
ins. Póst eba banka ávísanir stílist til
The Vikingr Press, Ltd.
O. T. Johnson, ritstjóri
S. D. B. Stephanson, rácSsmaSur
Skrlfstofa:
TM IHERBROOKE 8TREÍT. WIJVNIPBCk
P.O. Bax 3171 Talslail Oarry 4119
- -
WINNIPEG, MANITOBA, 23. ÁGOST 1917
Sagnfræðingurinn að Lögbergi.
“Er það tilviljun?” er fyrirsögn ritstjórn'
argreinar einnar í síðasta Lögbergi- Með
mesta spekingssvip leggur ritstjórinn spurn-
ing þessa fyrir lesendur sína—og svarar henni
svo sjálfur. Fyrst verður hann samt að út-
skýra fyrir mönnum, við svað hann eigi með
þessari barnalegu spurningu út í bláinn, og í
fáum orðum sögð er skýring hans á þá leið,
að afreksverk liberal flokksins frá fyrstu tíð,
bæði hér í fylkinu og víðar, hafi ekki verið
nein tilviljun! Þetta haíi verið eðlileg afleið-
ing af orsök, og orsökin hafi verið hið fríða
og prúða mannval, iiberalar.
Til þess að gera öllum þetta skiljanlegt og
til þess að geta svarað spurningunni eins og
við á, ritar hann svo á töflur Lögbergs, eins
og hver annar merkur sagnfræðingur myndi
gera, útdrátt úr pólitískri sögu Canada. Að
saga þessi, eins og hann ritar hana, er frekar
skáldsöguleg en sannsöguleg, rýrir ekki gildi
hennar hið minsta í hans augum. Skoðun
hans og hjartans sannfæring virðist vera sú,
að Vestur-íslendingum sé alt bjóðandi.
Hann til dæmis fræðir þá á því, að kven-
frelsis hreyfingin og vínbannshreyfingin hafi
verið flokksmál liberala og conservatíva.;
liberalar eiga að hafa barist öfluglega með
kvenfrelsi og vínbanni, en conservatívar með
“hnefaréttinn og auðaldið“ að hafa staðið á
móti. Um þetta hafa svo að sjálfsögðu ver-
ið háðir hörðustu heildarleikir, bæði á sam-
bandsþingi og eins fylkisþingum, þó ekki
geti ritstjórinn þess; því öðru nær er, en
hann riti sögu sína með nákvæmni þeirri,
sem einkendi íslenzka sagnfræðinga til
forna.
Eftir skoðun hans að dæma eru allir lib-
eralar riddarar' kvenréttindanna og annara
framfara og umbóta. “Sumir menn segja,”
segir hann á einum stað, “að sama sé hvor
flokkurinn sé: þeir hafi báðir sína góðu og
illu menn. En þetta er misskilningur ” Af
þessum orðum hans geta menn séð, að skoð-
un hans er sú, að enginn góður maður sé til
í conservatíva flokknum.
Þegar til atkvæðagreiðslu kemur um
kvenfrelsi og vínbann, greiða liberalar at-
kvæði með þessu hvorutveggju, en con-
servatívar á móti. Ekki segir ritstjórinn
þetta beint út, en úr því hann gerir bæði
þessi mál að ágreiningsmálum þessara
tveggja flokka, hlýtur þetta að vera skoð'
un hans. Sú Ijóta saga er hér því sögð af
conservatívum, að þeir hafi allir greitt at-
kvæði á móti kvenfrelsi og vínbanni. — Er
sagan sönn?
Ekki minnist þessi merki sagnfræðingur
með einu orði á kosninga baráttuna hér í
fylkinu, þegar gengið var til atkvæða um
vínbannið, sem honum ætti þó að vera
kunnugust. — Þá lögðust blöð liberala og
conservatíva á eitt, ef vér munum rétt, í að
ljá vínbanninu fylgi og stuðla að sigri þess.
Og fáir munu neita því, að þessi ötula sam-
vinna allra blaðanna átti stærsta þátt í úr-
siitum kosninganna. Nú á dögum eru áhrif
fréttablaðanna orðin svo mikil, að séu þau
samtaka í að ljá einhverju máli stuðning og
fylgi, er því nokkurn veginn vís sigur, þegar .
til atkvæða þjóðarinnar er gengið.
Ef vér munum rétt, hlaut Heímskringla
hrós bindindismanna í kosningum þessum
fyrir örugga og góða frammistöðu í þessu
máli, og sérstaklega fyrir það að neita að
birta vörn brennivínssalanna og auglýsingar
þeirra. — Lögberg aftur á móti Lirti auglýs' j
ingar og varnargreinar vínsalanna og í við- í
bót við þetta varði ritstjórinn miklu rúmi í !
blaði sínu til þess að sýna lesendum fram á, j
að brennivíns bruggarar og auðfélög, sem j
grætt hefðu á vínsölu, hefðu fylsta rétt til
varnar! Ekki munum vér staðhæfingar
þær orðrétt, er hann gerði við þetta hátíð-
lega tækifæri, en andi þeirra mun þó hafa
verið eitthvað á þessa leið. Hinir “frjáls-
lyndu’ að Lögbergi prentuðu þá einnig
bækiinga og annað fyrir hina réttháu vín-
sala til þess að hægt væri að útbýta þessu
góðgæti á meðal kjósendanna, þeim til
styrktar og leiðbeiningar í kosningabarátt-
unni- Mikil er sagnspeki Lögbergs ritstjór-
ans, að gleyma að minnast á þetta!
En þó hann hlaupi yfir þetta atriði, gleym-
ir hann ekki að þakka liberölum algerlegá
úrslit kosnmganna. Þeim emum ber heiður-
inn af því, að vínbannið sigraði hér í Mani-
toba og annarsstaðar. Ekkert var við það
að athuga, þó Columbia Press félagið prent-
aði brennivíns-bæklinga og blaðið Lögberg
birti brennivíns-auglýsingar — þetta Var alt
gott og blessað. Óviljandi bregður hann þó
eins og ljósi yfir þetta í þessari grein sinni
nú, er hann segir: “brennivíns elskendur,
jafnréttishatendur og auðvalds dýrkendur
slá sér saman í pólitiskt félag til þess að
vernda áhugamál sín—”!
Lögbergs ritstjórinn þreytist aldrei á að
gullhamra flokk sínum. Flokksástin virðist
vera orðin að aðal-kjarna lífs hans. Hann
er blindur fyrir þeim sannleik, sem styrjöld-
in hefir leitt í ljós, að engin flokkaskifting
má eiga sér stað þegar þjóðirnar hafa eitt-
hvert stórt og þýðingarmikið starf með
höndum, sem varðar alla einstaklinga þeirra
jafnt. Stríðsþjóðirnar allar urðu að leggja
flckksmál öll til hliðar þegar stríðið skall á.
j Þá þurftu þær á öllum sínum kröftum að
j halda og máttu ekki við neinni sundrung.
Eftir að þátttaka Canada þjóðarinnar í
j stríðinu hófst, varð það að samkomulagi
í allra hugsandi manna í landinu að láta allan
flokkaríg falla niður og ræða flokksmál sem
minst á meðan styrjöldin stæði yfir. Af
ítrasta megni hafa allir drenglyndir og rétt-
hugsandi einstaklingar reynt að efna þetta.
Ritstjórar allra helztu blaðanna hér hafa
flestir viljað sneiða sem mest þeir gátu, síðan
stríðið byrjaði, hjá öllum flokksdeilum og
standa með þeirri stefnu, er þeim virtist af-
farasælust fyrir þjóðina í heild sinni-
En þó ensku blöðin hafi valið sér þessa
stefnu, verður þetta ekki sagt um sum blöð-
in hér, er gefin eru út á öðrum tungumálum
—og allra sízt um íslenzka blaðið Lögberg.
Það blað hefir valið sér þá stefnu, að nota
þessa alvarlegu stríðstíma til þess að æsa
sem flesta til fylgis við liberal flokkinn. Hef'
ir það aldrei látið verri látum en síðan þátt-
taka þjóðarinnar í stríðinu hófst og flutt
óendanlegar pólitiskar dellugreinar, — sem
hljóta að vera orðnar öllum rétthugsandi
íslenzkum borgurym landsins til stórleiðinda.
Það er engu líkara, en ritstjóri Lögbergs
haldi, að stríðið núverandi sé á milli flokk-
anna tveggja, liberala og coijservatíva.
Blaðið Lögberg er nú í seinni tíð óþekkj-
anlegt frá því sem áður var. Hér fyrr um
var það stilt blað og gætið í öllum málum og
blað Canada-fslendinga. Nú er það orðið
blað “útlendmga’ —að sögn þess sjálfs—og
úti á þekju í öllum málum Canadaþjóðar-
innar.
“En alt er þetta í beztu meiningu gert—
fyrir ritstjóra Lögbergs, því hann er bezti
drengur,” segja margir. Vér efumst ekki um,
að “meining” hans sé ef til vill góð; en
hann virðist skorta alla andans festu til að
skoða nokkurt mál til hlítar og er því sífelt
hlaupandi í gönur.
Á jafn-alvarlegum tímum og nú, þegar
þjóðin er í hættu stödd og heiður hennar í
veði, eru áhrif slíkra manna afar hættuleg—
ekki sízt, þegar þeir eru ritstjórar.
Þess vegna verða þeir einlægt fleiri og
fleiri, sem snúast andvígir ritstjóra Lögbergs
—jafnvel þó þeim sé persónulega hlýtt til
hans—-því Vestur-íslendingar yfirleitt lesa
fleiri blöð en íslenzku blöðin og fylgjast vel
með öllum málum.
♦.......—-- -----------------------------*
Flokksmetnaður og þjóðrœkni.
Af frjálsum vilja og knúð af göfugri þrá
til þess að styðja réttan málstað lagði Can-
adaþjóðin af stað í stríðið. Þá var ekki um
herskyldu að tala, slíkt var þá óþarft' Ein-
staklingar þjóðarinnar buðu sig fram sjálf-
viljuglega í þúsundatali til þess að berjast
á orustuvellinum í þessari heimsins mestu
styrjöld. Og þjóðrækni þessara hraustu
drengja var svo mikil og fórnfýsi þeirra af
svo göfugum hvötum sprottin, að nöfn
þeirra munu aldrei gleymast á meðan heim-
urinn stendur.
Allur flokksmetnaður hvarf í bili. Sam-
bandsþingið samþykti þátttöku þjóðarinnar
í stríðinu í einu hljóði og engum mótbárum
var þá hreyft. Andstæðingar í stjórnmálum
gengu þá samhliða til heræfinga. Sátt og
samlyndi ríkti í landinu.
En þegar frá leið, varð alt örðugra viður-
eignar. Herinn varð stærri og stærri, byrð-
in varð þyngri og þyngri. Stjórnin barðist
af dug og dáð gegn vaxandi örðugleikum.—
Engin stjórn í Canada hefir afkastað meiru
og unnið þýðingarmeira og stærra starf í
þarfir þjóðarinnar, en núverandi stjórn síð-
an stríðið byrjaði. Enginn forsætisráðherra
í Canada hefir sýnt meiri þjóðrækni eða
einlægari þrá til þess að vinna að hag þjóð-
arinnar, en Sir Robert Borden hefir sýnt á
þessum tímum.
Ekki var þó við að búast, að stríðsstjórn
þessa lands væri hátt hafin yfir stríðsstjórn-
ir allra annara landa- Engu síður hlaut
henni að sjást yfir í mörgu. En þegar alt
er tekið til greina, — sérstaklega það, að
stjórnmálamenn þessa Iands höfðu svo litla
undangengna reynslu stríðsmálum viðkom-
andi — verður þó ekki annað sagt af óhlut'
drægum og rétthugsandi mönnum, en Can-
adastjórnin hafi staðið fyrir stríðinu fult
eins vel og stríðsstjórn nokkurs annars
öllum gerðum þess. Fundir voru
haldnir hér í Winnipeg og víðar,
þar sem liberalar tjáðu sig fastlega
með þáttöku þjóðarinnar í stríð-
inu og með herskyldu.
Haldið er að liberalar vestur-
landsins muni velja sér annan for-
ingja en Sir Wilfrid, ef til kosn-
inga kemur, er þeim virðast hæf-
ari leiðtogi þjóðarinnar á þessum
alvarlegu tímum.
Otlitið er því ekki glæsilegt fyr-
ir liberala ef í kosningar slær.
Ekki er enn víst að til þess komi.
Ef til vill verður mögulegt að
koma á samsteypustjórn eftir alt
komið hér. Tilraun hafi verið ger'ð
til að svifta sig heimiid til að fam
með atkvæði eins ma.rgra vestur-
íislenzkra hluthafa og unt hafi ver-
ið og fá þau í hendur þeim mönn-
um á Islandi, er hann hafi bent á:
þeim Pétri Halldórssyni, stórtemp-
lara, og Jónasi Jónssyni frá Hriflu.
S. Á. Gíslason segist þá hafa bent
á þessa m:enn einungis vegna þess,
að hann hafi ekki búist við að
nokkur erindreki kæmi héðan að
vestan af ihálfu Yestur-lslendinga.
I>á hafi sér verið ant um, >að ein-
hverjum á Islandi yrði falin aj,-
kvæði þeirra, sem Good Templarar
bæri fult traust til. Annars hefðf
sér það eigi til hugar komið, að
tortryggja Árna.
I
lands.
Vitanlega hlaut þetta að kosta stórkost-
lega mikið fé. Einstaklingarnir verja stórfé
til þess að sækja mál sín, hví skyldu þá ekki
þjóðirnar verða að sjá á bak stórfé, þegar
þær standa í stríði? í baráttu einstaklinga
og þjóða eru peningarnir að eins auka-
atriði—málstaðurinn er aðal-atriðið. Og
hver vill bera á móti því, að málstaður Can-
adaþjóðarinnar í stríði þessu sé góður og
göfugur.
Margir gátu þó ekki skoðað þetta þannig.
Þegar frá leið, tóku ýmsir að stynja undir
okinu. Kraftar þjóðarinnar tóku að dreif-
ast og sundrungin að gera vart við sig meir
og meir. Færri og færri buðu sig fram til
herþjónustunnar. Heilt fylki dró sig í hlé
og vildi engan þátt í stríðinu taka- Otlitið
varð svartara og svartara eftir því sem tím-
inn leið.
Canada hermennirnir, sem nú börðust á
vígvöllum Frakklands, þurftu á meiri og
meiri liðstyrk að halda, en liðstyrkur hæfi-
legur var nú ófáanlegur af því megn óhugur
var að koma í svo marga heima fyrir. Her-
mennirnir, sem nú stóðu andspænis fallbyss-
um Þjóðverja, vildu þó ekki hætta að berj-
ast af þessum ástæðum og leggja á flótta.—
Engum rétthugsandi manni heima fyrir duld-
ist því lengur, að til þess mögulegt væri að
senda til Frakklands hæfilegan liðstyrk, væri
herskyldan eina úrræðið.
Tvö lýðfrjálsustu lönd í heimi, England
og Bandaríkin, tóku upp herskyldu, og hví
skyldi Canada ekki gera það sama? Lýð-
frelsis hugsjónir alheimsins eru í veði í
styrjöld þessari gegn einveldi og afturhaldi,
frelsi Canada engu síður en annara landa.
En tillögur í þá átt að koma á herskyldu hér
í landi, hlutu þó ekki góðan byr, því í aug-
um alls þorra fólks er herskyldan eins í-
skyggileg og ægilegur refsingardómur.
Lítil líkindi voru því til þess, að hún yrði
lögleidd með að bera hana undir atkvæði
þjóðarinnar. Einstaklingar þjóðarinnar eru
yfirleitt ekki nægilega þroskaðir til þess að
geta skilið til fulls nauðsyn slíks, og þannig
er því varið með einstaklinga allra annara
þjóða. I öðru eins máli og þessu eru það
þroskaðir og mikilhæfir leiðtogar þjóðar'
innar, sem verða bjargvættir hennar.
Fáir munu halda því fram, að -kennarar
eigi að bera það undir atkvæði nemenda
sinna, hvort framfylgja eigi ströngum regl-
um skólanna eða ekki. Feðurnir bera ekki
undir atkvæði barna sinna skyldur þær, sem
börnunum virðast oft svo strangar, en sem í
huga hins þroskaða föðurs eru þó óumflýj-
anlegar.
Svipað er því varið með herskylduna, hún
er ískyggilegt neyðar úrræði, en óumflýjan-
leg- í þessu máli er ekki nema um tvo vegi
að velja, annað hvort að senda hermönnum
þjóðarinnar hæfilegan liðstyrk eða gera það
ekki, og herskyldan velur fyrri veginn.
Lesendunum er kunnugt hvaða undirtekt-
ir herskyldan fekk á þingi og hvernlg tillög-
um forsætisráðherrans þess efnis, að banda-
lags stjórn flokkanna væri mynduð, var þar
tekið. Leiðtogi liberala, Sir Wilfrid Laurier,
reis öndverður gegn þessu hvorutveggju.
Kvaðst ekki geta stutt herskyldu nema hún
væri fyrst borin undir atkvæði þjóðarinnar
og þannig samþykt.
En sannleikurinn í málinu er sá, að hann
þóttist þess fulliss, að þjóðin myndi verða ó-
fáanleg til að samþykkja þetta — og þannig
því gefast gott rækifæri að steypa stjórn-
mni frá völdum. Flokksmetnaðurinn ríkti
nú í brjósti hans, en, ekki þjóðrækni eða á-
hugi fyrir velferðarmálum þjóðarinnar í
heild sinni.
So fer alt í bál og brand. Liberalar skift-
ust í tvent í þessu máli. Sumir fylgdu Laur-
ier, aðrir ekki. — Liberalar Vesturfylkjanna
halda stórkostlegt flokksþing til þess að
reyna að sameinast undir eitt merki. Á
þingi þessu fá Laurier menn yfirráðin, og
allar gerðir þingsins verða því honum
hlyntar.
En sagan er ekki búin. Að flokksþingi
þessu afstöðnu, tók brátt að koma í ljós
megn óánægja meðal margra liberala yfir
saman.
Enda færi það betur.
-----O------
Við austurgluggann.
Eftir síra F. J. Bergmann.
27.
Árni Eggertsson og bannmáliö.
Almennur fundur var haldinn í
húsi Good Templara hér í hænum
á fimtudagskveldið var að tilhlut-
an nefndarinnar, sem gengst fyrir
hlutasölu Eimskipafélags íslands.
Iiann var eins konar áframhald
fundarins, sem haldinn var á sama
stað'rétt áður en Árni Eggertsson
lagði af stað í íslandsför sína.
Good Templarar vildu þá fá Árna
Eggertsson til að lofast til að
fyigja fram frekustu kröfum, er
fram kæmi á aðalfundi Eimskipa-
félagsins í Reykjavík af hálfu
Templara um áfengi á skipum fé-
lagsims.
Þessu var ihann tregur til að lofa,
þar sem ihonum var ókunnugt um,
hverjar þær kröfur kynni að verða.
Hann iofaðist til að vera bannmál-
inu hlyntur, eins og hann hefir á-
valt verið, en vildi ekki koma heim
bundinn loforðum um, hvernig
hann skyldi greiða atkvæði, áður
honuan væri kunnugt um mála-
vöxtu.
í þessu efni hafði Árni Eggerts-
son fullkomið traust hlutasöfnun-
arnefndarinnar liér og alls þorra
hluthafa, eins og fram kom á fund-
inum, sem haldinn var áður en
lrann fór.
Svo kemur Árni Eggertsson til
f.si'ands og hittir að máli Sigur-
björn Á. Gísiason, er sent hafði
símskeytin hingað vestur, og segir
honum, hverju þau hafi til leiðar
Á fundi stjórnarnefndar Eim-
skipaféiagsins, sem haldinn var
rétt á undan hinum almenna hlut-
hafafundi, varð það að niðurstöðu
í máli þessu, að samþykt var, að
framvegis skyldi þess stranglega
gætt, að hvorki yrði brotin bann-
lög íslahds né nokkur önnur lög
á skipum Eimskipafélagsins og
að það skyldi varða brottrekstri,
ef starfsmenn þess gerði sig seka
um að vera ölvaðir.
Gegn þessu loíuðu Good Templ-
arar þvf, >að hreyfa málinu ekkert á
aðalfundi Eimskipafélagsins, til
þess að það yrði ekki að ágreiningi.
Lengra en þetta vildi stjórn Eim-
skipafélagsins ekki fara, til Jioss að
draga ekki íéiagið inn í iandsmáia-
deilur að óþörfu. Enda engin á-
stæða til að gera sterkari ráðstaf-
anir á tveim skipum Eimskipafé-
iagsins en öðrum, þar sem þau eru
að eins örlítið brot af öllum þeim
skipastól, er til landsins gengur.
Pétur Halldórsson, stórternplar,
fann ástæðu til að tjá Árna bréf-
lega þakklæti sitt og bannvina fs-
iands fyrir þann góða stuðning, er
hann hefði iátið málinu í té.
Einnig lýsir Jónas Jónsson frá
Hriflu með bréfi ánægju sinni yfir
afskiftum hans af málinu. Báðir
eru þetta valinkunnir menn, sem
almennings traust hafa á íslandi,
—einmitt þeir menn, er frá sjónar-
miði Good Templara þóttu hæfast-
ir til að fara með atkvæði Vestur-
íislcndinga, samkvæmt bendingu
S. A. Gíslasónar.
Frá öllu þessu skýrði nú Árni
Eggertsson á fundinum mönnum
til mikiiiar ánægju. Sig. Júl. Jó-
hannesson las þar upp. afarlangt
fréf frá S. Á. Gfslasyni, sem hann
vildi ]>ó ekki segja, hve nær væri
dagsett. Va.r það mjög fjölorður
ÁVARP
Herra Ámi Eggertsson!
Þar sem þú ert nýkominn úr Islandsför þinni í barfir
Eimskipafélagi Islands, sem fulltrúi vestur-íslenzkra hlut-
hafa, og ert nú aftur aS leggja af staS austur til stórborga
Bandaríkjanna og Kanada sem verzlunarerindreki stjórn-
arinnar á íslandi, finnum vér, sem hér erum saman komnir,
ástæSu til aS ávarpa þig nokkurum orSum.
Sem fulltrúi vestur-íslenzkra hluthafa í Eimskipafélagi
Islands hefir þú lagt á þig ferS til íslands nú á þessum
hættutímum og allan þann kostnaS, er stendur í sambandi
viS hana, öldungis endurgjaldslaust, til þess aS geta haft
heillavænleg áhrif á þaS ágæta þjóSþrifa fyrirtæki, sem
enn er einungis í byrjun, en gefur fyrirheit um aS verSa
meS tíS og tíma hin mesta bjargvættur efnalegs og andlegs
sjálfstæSis þjóSar vorrar.
ÞaS er sannarlega ágætt fordæmi, sem þú hefir gefiS
meS þessari breytni þinni. AS starfa aS velferS og viS-
reisn þjóSar sinnar öldungis sérplægnilaust af brennheitum
áhuga um aS verSa henni aS liSi og vera fús til aS fórna
fé og fjörvi, þegar á liggur, er göfugt merki einlægrar
þjóSrækni. Áhrifin vitum vér aS öll hafa veriS til þess, aS
efla heill .félagsins og stySja aS samvinnu Austur- og Vest-
ur-fslendinga.
Fyrir alt þetta finnum vér ástæSu til aS tjá þér þakkir
vorar og vér þorum aS segja allra þjóSrækinna Vestur-
Islendinga.
f sambandi viS ætlunarverkiS, sem þér hefir veriS
faliS af stjórn fslands, viljum vér lýsa fögnuSi vorum yfir,
aS þaS hefir veriS þér í hendur fengiS, nú á þessum hættu-
tímum. Vér treystum því, aS þú látir ekkert ógjört, sem í
þínu valdi stendur, til þess aS vinna ættjörS vorri eins
mikiS gagn og unt er. Óskum vér þess af heilum hug, aS'
til þess berir þú gæfu.
Á þingi þjóSar vorrar er nú talaS um aS afla fslandi
fullveldis í meSferS a 1 1 r a sinna mála, og nefnd hefir
veriS kosin til aS íhuga, meS hverjum hætti þetta skuli
gjört. Eins er þaS nú orSiS brennheitt áhugamál, aS fs-
land fái sinn eiginn siglingafána, skipum sínum til einkennis
á höfnum og höfum.
Aldrei hefir annaS eins tækifæri veriS til aS koma
sjálfstæSi-kröfum fslands á framfæri viS stórþjóSir heims-
ins eins og nú, og fá þær til aS gefa þeim gaum. Sá, sem
þaS gæti látiS sér hepnast, vinnur nú þjóS vorri þá heill
til handa, er hún öll þráir.
Lát þú í því sambandi hugsan þína vera: Alt fyrir
ísland! Og vertu þess fullvís, aS samúS vor og eldhugur
fylgir þér og stySur í orSi og verki.
E. .T. Bergmann.
B. L. Baldwinson.
,T. J. Bíldfeli.
Rögnv. Pjeturson.^
L. J. Hallgríinsson.
Th. Borgfjörð.
John J. Vopni.
J. Stefánsson.
H. A. Berginan.
M. Paulson.
A. P. Jóhannsson.
Björn B. Jónsson.
T. E. Thorsteinsson.
H. Halldórsson.
J. Jóhamnesson.
ólafur S.-Thorgeirsson.