Heimskringla - 27.09.1917, Qupperneq 5

WINNIPBG, 87. SEFT 1917
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐ6ÍÐA
Eg set peninga beint í vasa ydar
MED ÞVI AS SETJA TENNUR 1 MUNN YBAR
ÞETTA ER ÞAÐ, sera eg virkilega geri fyrir yður, ef þér komið til raín og
látrð mig gera þau verk, sem nauðsynleg eru til þes« að tönnur yðar
verði heiíbrigðar og sterkar. — Eg skal lækna tann-kvilla þé, *em þjá
yður. Eg skal endurskapa tönnurnar, sem eru að eyðast eða alveg farnar.
Eg skal búa svo um tönnur yðar, að þeer hsetti að cyðast og detta burtu. Þá
getið þér haft yfir að ráða góðri heilsu, líkams þreki og starfsþoli.
Expreasmi
PUtes
Hellt "»et” »f tðm«, búlS tll
eftlr uppfyndlnga alnnl. »*m
eg hefl sjhlfnr fuUkomMb.
een (efur y*ur I umI «l«n
u»|le(«o o| «aille*»n «rlp 4
»n«lltia. >«»»* "■xpr»«len
Pl*te«" cefa ybnr elnnl* full
net t»nn» yS»r. >nr llt* út
elna eg llfandl tSnnur. >nr
eru hrelnlecnr oc hvltnr og
fltaarb þ«lrr» «f *f«t*S» elne
OK k “llf*»ar tSnnum.
$15.M.
VaranJegar Crevnas eg
Erídges
f>ar »em pl»t» er éhðrf, k»m-
ur mltt T»r»nl«c* “Brld*e-
work” »« fólam notum *g
fylllr *u«» itatltnn I tnns-
firfliim; «*m» re*l*n ■««
vishsra er 1 tllbtnlngnm &
“J5xpr*»»lon Pl»te»” «n u»4tr
etðhu atriSH I “Brt4*»»“ þeee-
um, »to hetta hvorutTeggja
Befur andlltlun alveg eHllleg-
»n »vlp. B»st* Tðndun » Terkl
»g efnl — hrelnt gull hrúkaS
tll bak fylllag»r og tSpatn
verúur kvlt og hretn “Ufaadi
tSnn.”
$7 Hver Töna.
Percehúa og GuQ
fyEsgar
Poreelalu fylltngar mi»ar eru
sve Ttndaler og gott verk, »ú
tðnnur fyltn" þannig ern ó-
þekkjanlegar frú kellhrlg'Sn
tönnunum og endaat eina lengl
og tðnnln.
Gull Innfylllngar em métalar
eftlr tannheluKnl »g svo lnn-
llmdar uel tementl, eve ténn-
In virfnr etn» sterk eg húa
nckkurntlma úúur var.
Bnfe »«ml»b»b»»*
nom »«r þturfnlnt. H*»é-
nr hUn y»w ♦* *•*«
Mt.
Vottorf om meUm”'1 *
hundrnúatxM fr» T»r»i-
tiarulinon. If«nl»»-
nm of prentnm.
Alt nrfc mitt Ibrrcat tf Trrt vnnAnfc.
AH4r thofaflr knntnafcarlannt. — Wr oritf nfr ofcfcm* 0 tfci«»»
btindnlr fcé r« hnfl fcftO yúnr rtblr*«tM»or rtOvfcfcnfl Mfce.
y«ar>. .Ke*nlf e«a tlHafcl* * hvn«a ttma þ«r TttJOO fc.ima, I
mcnon t*l«!ma».
Dr. Robinson
Birks Burlding. Winnipeg. DENTAL SPIOAIJBT
þroska skilning þeirra. Þetta er
þeim eins og eðlishvöt “tekin í
erfðir frá ómuna tíð” — eins og
andarunginn syndir 1 fyrsta sinn
og hann kemur í vatn, eins virðist
foreldrunum eiginlegt að ala upp
börn sín og kenna þeim viðtekna
siði.
‘‘Undir uppeldinu er alt komið,”
segja menn, og er það satt. Vafa-
laust getur uppeldi barna tekið
miklum bótum frá því sem nú er
og að koma þessu í framkvæmd er
verkefni framtíðarinnar. En var-
lega verður að fara í þessum sök-
um; vísindin mega ekki vera köld
©g ihjartasnauð, mega ekki taka
leikföngin frá börnunum fyr en
þau hafa þroskast nægilega til
þess að kunna að meta eitthvað
annað.
öruggasta og affarasælasta spor-
ið í þessa átt verður það, að full-
or'ðna fólkið sjálft taki bótum.
Eullorðna fólkið verður ákveðn-
ara í því að leyfa ekki börnum
sínum að leika sé að neinum voða
—þegar íorcldrin sjálf eru orðin
þroskaðri og sjálf hætt að hafa
voðann að leikfangi.
Eftir alt er ekki svo mikill mun-
ur á milli fullorðna fólksins og
barnanna.
Að segja að mannkynið sé á
þroskaleið, er sama og segja að það
sé barn, sem sé að þroskast og
vaxa.
Mannkynið ihefir frá fyrstu tím-
um leikið sér að ýmsum leikföng-
um, alveg eins og börnin. Alveg
eins og bömin hafa þjóðir þessa
heims einlægt verið að þoskast að
viti og skilningi og eru þannig að
þroskast þann dag í dag.
A þessari þroskaleið sinni hefir
mannkynið haft yndi af ýmsum
leikföngum—alveg eins og börnin
—og svo iagt leikföng þessi til síðu
við meiri andlega þroskun,
Trúarbrögðin ýmsu, vissar skálda-
stefnur, ihjátrú í mörgum mynd-
um — alt eru þetta leikföng, sem
mannsandinn hefir leikið sér að á
vissum tímum og svo lagt til
hliðar.
Alveg eins og börnin, hefir mann-
kynið líka oft og tíðum leikið sér
að ýmsum voða. Auður og glys,
hernaðardýrð og vopnaburður, á-;
fengisnautn og “tóbaksbrúkun” —
alt þetta og ótalmagt annað eru
réttnefnd voða-leikföng, sem þjóðir
þessa heims hafa leikið sér að og
hafa enn yndi af; mitt innan um
öll vísindin og þroskunar-glamrið.
Ekki vil eg halla á vísindin að ó-
þörfu; þau eru nauðsynleg og góð,
og þó þeim hætti til að hlaupa
með mannsandann í gönur oft og
tíðum, þá er slíkt ekki nema eðli-
legt. Gönuhlaup þessi eru fjör-
sprettir og þroska-umbrot. Mann-
kynið er á bernskuskeiði og van-
þroskunin, sem samfara er allri
aukinni þroskun þjóðanna, því
eðlileg.
Vissulega er þó kominn tími til
þess að þjóðirnar hætti að leika
sér að sýnilegum voða. Enda sjást
nú víða mörg merki þess, að þeim
sé að verða þetta skiljanlegt. —
Áfengið er á beinni leið til heljar
og tóbakið fer vonandi sömu leið-
ina.
Vísindamönnum og leiðtogum
þjóð&nna á öllum sviðum hættir
oft til þess að blína stöðugt á ein-
hver sérstök sannindi og gleyma
öðru. Hættir- til þess að gleyma
því, að einstaklingarnir verða að
eignast hin ýmsu þroskaskilyrði í
sem réttustum hlutföllum. Þeir
mega ekki leggja rækt við ein-
göngu einn hlut og gleyma öllu
iöðru. Eintómar trúarbragða-
kenningar frelsa ekki iheiminn og
eintóm vísindaleg þekking ekki
heldur.
Erá byrjun tfmans hefir mann-
kynið átt sfn hjartfólgnu leikföng.
Mörg af leikföngum fyrri tíða, sem
þjóðirnar eru’ nú ihættar að leika
sér að, eru geymd eins og mætir
dýrgripir og með öllu móti reynt
að koma í veg fyrir það, að mölur
og ryð fái þeim grandað. Keimir
hér í ljós sama ræktin og einstak-
lingarnir á fullorðins árum sínum
bera til leikfanga æskunnar.
bannig verða leikföng nútíðar-
innar að dýrgripum komandi tíð-
ar. Ræktin til þess, sem þjóðun-
um var einu sinni kært og hjart-
fólgið, má ekki glatast úr manneðl-
inu—hún er bæði góð og göfug.
Mannkynið kemst aldrei á svo
hátt þroskastig, að það hafi ekki
yndi af einhverri tegund af leik-
föngum. Leiföng þessi eu eins og
mílnastaurar með fram þroskaleið
mannkynsins. Af þeim andlegu
leikföngum, sem þjóðirnar hampa,
er hægt að dærna hve langt þær
eru komnar á leið til þroskunar.
Allar þjóðir þessa heifns hafa
yndi af leikföngum í einhverri
mynd. Lífið er stríð og barátta frá
vöggu til grafar, segja bölsýnis-
mennirnir, en í augum bjartsýnis-
mannanna —• alls fjöldans — er
lífið laðandi leikur.
Mörgum er gjarnt til þess að
stæra sig yfir þroskun nútímans.
bað er líka satt, að márgvísleg
þroskun á sér nú stað ihjá flestum
þjóðum—en verra, að stundum er
með öllu ófyrirgefanleg vanþroskun
ihenni samfara.
Fullorðinn maður og niðji nútíð-
ar menningar gengur eftir götunni.
Hann er vel búinn og ber á sér öll
morki siðmenningar og fágunar —
og í viðbót við þetta alt er hann
með vindil í munni. Lítill dreng-
ur er að þeysast þarna skamt frá
á legg sínum, sem hann ímyndar
sér að sé hestur. — Hvor ber nú
vott um meiri þroskun, í augum ó-
horfandans, vindillinn eða leggur-
inn?
Eyrsti vegurinn “ til sannrar
þroskunar er að viðurkenna eigin
vanþroskun.
Með því að sjá og viðurkenna
eigin vanþroskun geta Kínar orð-
ið kristnir og kristnir menn rétt-
trúaðir í orðsins eiginlega og rétta
skilningi. Sá, sem heldur sjálfan
sig svo stóran, og er blindur fyrir
eigin vanþrþskun, kemst ekki
neitt. Börnin verða að fá að gleðja
sig hjá leikföngum sínum, unz þau
leggja þau sjálfkrafa til síðu við
meiri þroskun. Þess verður að eins
að gæta, að þau leiki sér ekki að
neinum voða.—Þetta sama á engu
síður við mannkyniö. Leiðtogum
þjóðanna á öllum sviðum ætti að
vera uppeldisregla góðra foreldra
ágætur leiðarvfsir. —
Þjóðin íslenzka hefir átt sér
hjartfólgin leikföng engu síður en
aðrar þjóðir.
Mörg þeirra hafa verið lögð tií
hliðar og eru nú geymid sem rninja-
gripir liðinna tíma. Atrúnaður
hinna fornu Islendinga, hjátrú
miðaldanna, rímna - kveðskapur
seinni alda og ótal margt fleira—alt
eru þetta leikföng sem hin íslenzka
þjóð 'hafði eitt sinn yndi af, en
hefir nú lagt til síðu.
Ekki hefir hún hampað þessum
leikföngum sínum í galsa og gáleysi,
heldur með sterkum áhuga og eld-
heitri alvöru. Sami alvörublærinn
og hvílir yfir leikjum barrianna,
hvflir einnig yfir leikjum þjóðanna.
íslenzka þjóðin hefir þroskast og
tekið upp aðra siði og önnur leik-
föng, æðri og fegri. Sögur og ljóð,
fegurstu andans leikföng—sann-
nefnd bókmenta listaverk, sem
aldrei mega týnast né glatast.
Ræktin til þeirra verður að
haldast á meðan vér göngum und-
ir nafninu lslendingar.
Ailar þjóðir eru á þroska vegi.
Tímarnir breytast og mennirnir
með og leikföng morgundagsins
verða ef til vill alt önnur en í dag.
En aldrei verður mannkynið yfir
það vaxið, að hafa með höndum
einhver leikföng. ' Fegursta bjart-
sýni mannsandans er að lífið sé
leikur.
Sá einstaklingur, sem finnur til
gleði í lífsstarfi sfnu—sem væri það
leikur—, er sæll maður.
------o------
Við austargluggann.
Eftir aira F. J. Bergmann.
I 33.
Sóttkveikjuhætta í Norðurálfu.
Mikið er nú taiað um þá hættu,
er sé á ferðum, að hættulegar drep-
sóttir gjósi upp í Norðurálfu að
stríðinu loknu. Er eðlilega á það
bent, að á eftir öllum styrjöldum
hafi pestkveikja borist út og vald-
ið mikluim manndauða
Kona ein; sem er læknir, ritar í
danska blaðið Nationaltidende.
Segir hún, að margar sé afleiðingar
styrjaldar þessarar, er nú stendur
yfir, sem búast þyrfti við löngu
áður en þær koma í ljós. Það eru
til dæmis landtarsóttirnar, sem lík>
legt er að upp muni koma á eftir
stríðl þessu, eins og áfct hefir sér
sbað á eftir öllum styrjöldum fyr
á tímum.
Ef einhver efast um þetta, og
heldur að það sé heimska ein og
hégilja, þá er bezt að gera sér þess
grein, sem áður hefir átt sér stað
í þessu efni. Sagan er ávalt ó-
lygnastur vottur og fyrir því bezt
að ryfja ihana upp fyrir sér í þessu
sambandi, ekki til að fyllast ótta
og kvíða, heldur til þess að her-
klæðast gegn hættunni.
Kólera hefir einkum verið skæð
á eftir öllum stríðum. I strfðinu
milli Prússa og Austurríkis 1866
létust með Prússum 4,500 manns úr
kóleru. En þeir, sem féllu fyrir
vopnuto óvinanna, voru að eins
hér um bil 3,500 manns.
í stríðinu milli Frakklands og
býzkalands 1870—71 urðu 25,000
manns bóluveikir og um 2,000
dóu af veikinni í frakkne9ka hern-
um. Meðan á stríðinu stóð og rétt
á eftir létust bæði í ihernum og
með borgurum iandsins 90,000 manns
af bólunni á Frakklandi. A Prúss-
landi létust úr bóluveikinni 125,000
manns með almennum borgurum
landsins, en einungis fáeinir í
hernuin. 1 hernum var þá lög-
skipuð bólusetning, en ekki ann-
ars með alþýðu manna.
1 stríðinu milii Prússlands og
Austurríkis 1866 geisuðu landfars-
eóttir með alþýðu. 1 norðurhluta
Bæheims sýktust ekki færri en 10
af hverjum hundrað af kóleru, og
létust þar alls 30,000 manns. 1
Maehren létust 50,000 og á Ung-
verjalandi um 30,000. 1 þessum
löndum geisaði einmitt stríðið.
En á Prússlandi, sem bar sigur úr
býtum í viðskiftunum, létust ekki
færri en 120,000 manns úr kóleru.
Um síðustu aldamót, í stríðinu
í Suður-Afríku, létust ekki færri en
22,000 brezkra hermanna úr tauga-
veiki.
En hlutlausu löndin.? Komast
þau ekki hjá pestkveikjunni? Koma
þessar hernaðar drepsóttir þeim
nokknð við?
í því saanbandi má benda á
heilabólgu landfarsóttina, sem
breiðst hefir út um alla Norðun
álfu. Fleiri og fleiri leggjast f
henni og á Norðurlöndum, sem
ekkert eru við stríðið riðin, 'hafa
eigi fáir úr henni látist.
Sökum almennrar hólusetningar
eru menn nokkuð öruggari gegn
bóluveikinni. En aftur er eigi unt
að segja hið sama um kóleru, blóð-
sóbt, taugaveiki og sjúkdóma, sem
leggjast á meltingarfærin.
Bóluveikin berst frá rnanni til
manns með snerting, með vasa-
klútum og öðrum dulum, sem kom-
ið hafa nálægt bóluveikum, en
sjúkdómarnir í meitingarfærunum
breiðast út frá saurindum hinna
sjúku, og getur sóttnæmið lengi
leynst, til dæmis í vatni.
Árið 1893 gekk mikil kólera í
Hamborg. Er það sannað, að hún
magnaðist af vatninu í Elfinni,
er notað var sem neyzluvatn, þrátt
fyrir það, að margar saurrennur
lágu út í ána. Ekki var nú þrifn-
aðurinn þá lengra kominn á Þýzka-
landi.
Altona er, eins og kunnugt er,
borg, sem orðin er Hamþorg sam-
vaxin. Hún fekk neyzluvatn ann-
arsstaðar að, og komst alveg hjá
kóleruveikinni, sem fekk svo geisi-
lega yfirhönd í hinni miklu ná-
grannaborg.
Það sýnir, hve áríðandi stórborg-
unum er, að hafa hreint vatnsból.
Að því leyti stendur Winnipeg vel
að vígi, þar setm það vatn, sem nú
er motað, er fcekið úr afardjúpum
borbrunnumi, langar leiðir neðan-
jarðar, og það neyzluvatn, sem
bærinn íær að einum tveimur ár-
um liðnum, er leitt marga tugi
milna til bæjarins, og verður að
dóml sérfræðinga hreinasta og
bezta neyzluvatn, sem nokkur stór-
borggetur hrósað sér af.
Varasemin, sem viðhafa verður,
hve nær sem stórsóttir þessar eru á
ferðum, er svo mikil, að eiginlega
eru ekki aðrir færir um að hjúkra
þeim sjúku, en þeir, sem beinlínis
hafa lært hjúkrunarfræði. Fyrlr
því er það svo afar mikils vert, að
sem flestir í hverju mannfélagi afli
sér þekkingar og dálítillar æfingar
í þeim þarflegu fræðum.
Landfarssóttirnar eru þjóðunum
afarmikil blóðtaka. Auk manns-
lífanna, sem þær vinna bug á, kosta
þær líka stórfé. Sagt er, að kóleru-
veikin hafi kostað Hamborg eina
miljón marka á hverjum degi með-
an plágan stóð yfir. En við bein
útgjöld bætist verkatöf atvinnu-
missir og margvíslegt tjón í allri
umsýslu. Borg, þar sem sóttnæm
veikindi geisa, er einangruð, hvað
sem hún segir, og allar samgöngur
við umheiminn teptar, því hvar-
vetna óttast menn slíkar drep-
sóttir.
Fyrir því er ávalt vissasti vegur-
inn að koma fyrir fram í veg fyrir
sóttkveikju, að svo miklu leyti sem
unt er, með því að sjá um af alefli,
að enginn ihentugur jarðvegur sé
fyrír útbreiðslu hennar, til þess
hættan verði eins lítil og unt er
fyrir að sóttkveikjan berist.
Hreinlætið er f þessu efni heilla-
ráðið mesta. Aldrei þurfa menn
að leggja aðra eins áherzlu á það
og á tímum eins og þeim, sem nú
standa yfir og fara í hönd. Rúmgóð
híbýli, þar sem séð er um nóg af
hreinu lofti vetur og sumar, er vá-
tryggingin bezta gegn sóttnæmum
sjúkdómum.
Landfarsótt kemur upp, öllum
að óvörum, alveg eins og sprenging.
Þessi læknisfróða kona, sem um
þetta hefir ritað, minnir á kvef-
veikindin (influenza), sem gengu
áköf í KaupmannahöfU 1889—90.
A fáeinum döguim fanst hverju
mannsbarni — alle Mennesker — í
borginni, að það kendi meiri og
minni lasleika.
Hvernig þessi landfarsótt hafði
borist, vita menn ekki. Enginn
veit heldur, hvernig sú heilahólgu-
farsótt er upp komin, sem nú er
farin að ganga. Enginn rennir grun
f, hvað hcimurinn kann að eiga
fyrir hendi af hættulegum íarsótt-
um.
Eitt af hinu furðulega í sam-
bandi við styrjöld þessa, er það,
að engar stórfeldar drepsóttir skuli
hafa komið upp í þeim óskapa her,
sem hrúgað er saman á báða
bóga. Samt sem áður fáum vér
ekki fréttir af öllu. En meiri var-
færni er við höfð og miklu meira
hreinlæti sjálfsgt en nokkuru sinni
áður.
En þrátt fyrir það, er hreinlætið
víst oft af skornum skamti. Her-
mönnum er oft ekki unt tímum
saman að þvo sér eða lauga eða
skifta nærklæðum. Máltíðir sínar
verða þeir að taka með mikilli ó-
reglu oft og einatt. Maturinn er
ósjaldan illa til reiddur. Og enda-
laust eru þeir dauðþreyttir og
sárhungraðir, er þeir loks fá tóm-
stund til að eta.
Veikist einhver þeirra af sótt-
næmum kvilla, geta hinir illa hjá
því komist, að taka sóttnæmið.
Frá skotgröfunum berst sóttnæmið
til hprbúðanna og héraðanna um-
hverfis, til sjúkrahælanna og
fangaklefanna.
Fyrir því ber það ósjaldan við,
að íbúar héraðanna í grend við
herbúðirnar flýja í dauðans of-
boði, — ílýja, en flytja sóttkveik-
juna með sér.
Um leið og friður verður saminn,
hverfa hermenn og fangar heim afb-
ur. Og þá er hættan íeikna mikil,
að þeir flytji með sér hættulegar
farsóttir, sem taki að herja löndin,
þegar hinn reglulegi hernaður er
um garð genginn. Þá getur það
kamið fyrir, að 1 hinum seinna
hernaði falli fleira fóllr en í hinum
fyrra, ef ekki eru betri ráðstafanir
gerðar, en átt hefir sér stað eftir
þær styrjaldir, er áður hafa háðar
verið.
-------o-------
EIMREIÐIN.
Eimreiðin er þjóðarþing.
Þökk fyrir hana, Valtýr minn.
Fer hún lög og láð um kring,
ileidd í kot sem ihallir inn,
og hjá sönnum íslending
ætíð gestur velkominn.
S. J. Jóhannesson.
Góð Tannlœkmng
á verði sem léttir ekki vas-
ann of mikið—og endist þó
Gjönð ráðstafanir að koma
til vor bráðlega. Sérstök
hvílustofa fyrir kvenfólk.
Dr. G. R. CLARKE
1 to 10 Bominion Trust Bldg
Regina, Saskatchewan
f ——-—-————-———"r
i Umboðsmenn
Heimskringlu
i—-—------------——........... +
í Canada:
F- Finnbogason............Arnes
Magnús Tait ____________ Antler
Páll Anderson ..Cypress Rivei
Sigtryggur Sigvaldason . Baldui
Lárus F. Beck........ Beckville
Hjálmar O. Loptsson.... Bredenbury
Thorst. J. Gíslason.........;.. Brown
Jónas J. Hunfjörd__Burnt Lake
Oskar Olson ..... Churehbridge
St. Ó. Eiríksson ... Dog Creek
J. T. Friðriksson.........Dafoe
O. O. Johannson, Elfros, Sask
John Janusson .._.... Foam Lake
B. Thordarson_____________Gimli
G. J. Oleson...........Glenboro
Jóhann K. Johnson.........Hecla
Jón Jóhannson, Holar, Sask.
F. Finnbogason___________Hnausa
Andrés J. J. Skagfeld —.Hove
S. Thorwaldson, Riverton, Man.
Árni Jónsson............Isafold
Andrés J. Skagfeld ...... Ideal
Jónas J. Húnfjörð.....Innisfail
G. Thordarson __ Keewatin, Ont.
Jónas Samson..........Kristnes
J. T. Friðriksson______Kandahar
Ó. Thorleifsson ______ Langruth

Th. Thorwald»®n, Leslie, Sask.
óskar Olson..........._.. Lögberg
P. Bjarnason .......... Lillesve
Guðm. Guðmundsson ......Lundar
Pétur Bjarnason ....... Markland
E. Guðmundsson ........Mary Hill
John S. I.axdal...........Mozart
Jónas J. Húnfjörð .._... Markervillo
Paul Kernested...........Narrows
Gunniaugur Helgason..........Nes
Andrés J. Skagfeld....Oak Point
St.. Eiríksson......_.Oak View
Pétur Bjarnason ........... Otto
Sig. A. Anderson .....Pine Valley
Jónas J. Húnfjörð............Red Deer
Ingim. Erlendsson .... Reykjavík
Gunnl. Sölvason........ Selkirk
Paul Kernested..........Siglunes
Hallur Hallsson ____ Sílver Bay
A. Johnson .......... Sinclair
Andrés J. Skagfeld....St. Laurent
Snorri Jónsson ........Tantallon
J. Á. J. Lfndal _______ Victorfa
Jón Sigurðs»on............ Vidir
Pétur Bjarnason.........Vestfold
Ben. B. Bjarnason......Vancouver
Thórarinn Stefánsson, Winnipegosis
Ólafur Thorleifsson___Wild Oak
Sig. Sigurðsson..Winnipeg Beaeh
Thiðrik Eyvindsson....Westbourne
Paul Bjarnason..........Wynyard
1 Bandaríkjunum:
Jóhann Jóhanpsson___________Akra
Thorgils Ágmundsson _____ Blaine
Sigurður Johnson__________Bantry
Jóhann Jóhannsson _____ Cavalier
S. M. Breiðfjörð...... Edinburg
S. M. Breiðfjörð ________ Garðar
Elís Austmann____________Grafton
Árni Magnússon___________Hallson
Jóhann Jóhannsson_________Hensel
G. A. Dalmann ___________Ivanhoe
Gunnar Kristjánsson.......Milton
Col. Paul Johnson.......Mountain
G. A. Dalmann _______ Minneota
G. Karvelisson ..... Pt. Rohnrts
Einar H. Johnson....Spanish Fork
Jón Jónsson, bóksali______ Svold
Sigurður Johnson...........Upham
^Jacksoman’
VEGGJA-LÚSA
OG
COCKROACH
Eitur
“Eina veggjalúsa eitrið sem kem-
ur að gagni”—þeta segir fólkið, og
það hefir reynt margs konar teg-
undir. — Þetta eitur drepur allan
veggja maur strax og það er brúk-
að. Eg sendi þennan “Extermina-
tor” í hvern bæ og borg í Vestur-
Canada, alla leið til Prince Rupert
i B. C. — og alstaðar dugar það
t'afnvel — og kaupendur þess nota
>að ár eftir ár. — Jaeksonian er
ekki seit á lægra verði en önnur
pöddu eitur, en það má r»iða sig á
að það dugir. — Komið eða skrifið
eftir fulium upplýsingum.
HARRY MITCHELL,
466 PORTAGE AVE.
’Phone Sher. 912 Winnipeg
HRAÐRITARA
OG BÓKHALD-
ARA VANTAR
Það »r orðið örðugt að fá
seft ikrifstofufólk vegna
þess hvað margir karlmenn
hafa gengið í herinn. Þeir
sem laert hafa á SUCCESS
BUSINESS Coilege ganga
fyrir. Suceess skólinn er sá
stærsti, sterkasti, ábyggileg-
asti verilunarskóli bæjarins
Vér kennum fleiri nemend-
um en hinir allir til samans
—höfum einnig 10 deildar-
skóla víðsvegar um Vestur-
landið ; innritum meira en
5,000 nemendur árlega og
eru kennarar vorir æfðir
kurteisir og vel starfa sín-
um vaxnir. — Innritist hve-
nær sem er.
The Success
Business College
Portaife ok Rdmonton
WINNIPEG
Látið oss búa til fyr-
ir yður vetrarfötin
Besta efni.
Vandaö verk og sann-
gjarnt verB.
H. Gunn & Co.
nýtízku skraddarar
370 PORTASK Av»., Winnipeg
Phon» M. 7404