Heimskringla - 29.11.1917, Page 3

WINNIPEG, 29. NTV. 1917
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐ4&
stíl verði. Og svo mikið er tjónið
J»egar orðið, að langan tíma þarf
til að það verði bætt og ekki nema
með því móti, að þær þjóðirnar
tvær, sem mestar skipasmíðaþjóðir
eru, leggist á eitt með að sjá heiim-
inum íyrir nægilegu tarmrýml ytir
höfin.
ógöngur Rússa.
Mikið gengur á með aumingja
Rússum. Ekki ætla þeir að taka
út stjórnanskiiftin með sældinni.
3>ar er hver byltingin á fætur ann-
arri og ástandið stöðugt verra og
verra.
Ekki hefir Kerensky tekist að
komast til valda. I bardaga þcim,
sem ihann háði við hina svonefndu
Maximalista í Pétursborg varð
hann undir eftir því sem fregnir
nú segja. Flokkur sá, sem við
völdin virðist vera, er ýmist
nefndir Maximalistar eða Bolse-
viki. í Moskva er sagt, að barist
hafi verið heila viku, en að þessum
tfma liðnum hafi þessir Bolseviki
algerlega verið ofan á. Sagt er, að
fjöldi hafi þar fallið og særst, svo
að þúsundum nemi. Eignatjón
varð þar afar mikið-, eins og nærri
má geta, einnig á einka-híbýlum
manna á ýmsum stöðum borgar
innar. Nú virðist alt aftur dottið
f dúna-logn, hve lengi sean verður.
Aumast er, að hungur vofir yfir
þjóðinni. Það kveður nú svo ramt
að með vistaskort í iandinu, að
menn eru farnir að gefa þessum
stjórnarbyltingum, sem hver kem-
ur á fætur annarri, tiltölulega lít-
inn gaum, bæði í Pétursborg og
Moskva. og Odessa. Hungrið stend-
ur (hvarvetna fyrir dyrum, og hefir
komið miklu meira til leiðar um
að lækka ófrið og ólgu, en nokkurt
herlið.
Yíða er sagt að allir flokkar hafi
tekið höndum saman, til þess að
verja öllu bolmagni gegn hinum
ægilega vogesti hungursins. Sam-
eiginlega beita þeir þá vonandi
kröftum sínum til þess að ihungrið
verði þjóðinni ekki nýjum og
hræðilegri hörmungum valdandi,
en þeim, er hún hefir áður liðið.
En allar líkur eru til, að þetta
reynist afar erfitt. l>vi öll sam-
göngufæri og flutningstæki lands-
ins eru komin f eina bendu, og
vista forða landsins eytt á allar
Tundir í þessum óeirðum, er átt
haifa sér stað, kornforðabúr og
vistaskálar sprengdir upp og
brendir hvað eftir annað.
Kaupsýslu-hættir Rússa.
Spilling í hugsunarhætti og lífs-
venju er líka stöðugur þrándur i
götu þess að liagur þjóðarinnar
geti á skömmuim tíma komist i
betra horf. örlög þjóðanna skap-
ast að svo undur miklu leyti af iífs-
venjum og hugsunarhætti.
Mikill urmull lögreglumanna er
í landinu frá tfmum fyrri stjórnar.
En margra alda venja er sök í, að
naumast er unt að fá lögreglumann
til að hræra legg né lið nema með
mútum. Allir vita að lögreglu-
mönnum landsins verður að múta,
til að fá þá til að inna störf sín af
hendi, sem vitaskuld hafa verið
margföld á seinni tímum.
En þeir haifa sína afsökun. Laun
þeirra eru að eins þrír og hálfur
dollar á viku. Hvernig á nokkur
maður að lifa af því með stóra fjöl
skyldu? Launin voru ákveðin
svona lág, sökum þess að stjórnin
gamla ætlaðlst til þess að almenn-
ingur borgaði þeim úr sínum vasa.
Embættismenn við landiher og
sjólið ætluðust til þess, að þeir
hefði svo og svo mikinn hagnað af
öllum innkaupum. Bifreið var
keypt af stjómardeild flotamálanna
árið 1916 og Gyðingi einum greiddir
700 dollars í ómakslaun fyrlr milli-
göngu fyrir hönd sjóliðsforingja
oins, setn var önnur ‘hönd ráðgjaf-
ans. Svo skiftu þeir herfanginu.
Mútugjafir eru almennar. Ame-
rfkumaður einn hefir sagt frá því,
að hann hafi orðið, til þess að kom-
ast í all-umfangsmikið kaupsýslu-
samband við rússnesku stjómina
nú meðan á stríðinu stendur, að
greiða heila miljón dollara í mútur
til þess að komast í þetta viðskifta-
samband.
Sæti í járnbrautarvagni eða sæti
f leikhúsi er ekki unt að festa sér
nema með peningatilgjöf. Eyrir
þá, sem nóg fé haía og lundarlag
til að ausa því til beggja haada í
þessu skyni, er það í raun og veru
fullkomin sannindi, að á Bússlandi
sé meira frelsi en annars staðar.
Sagt er frá duglegum efnafræð-
ingi f Moskva, er haft hafði þá
skóla embætti á Englandi og haft
seytján hundruð og fimtíu dollara
um árið. Hann fór til Rússlands.
Þar voru honum boðnir tíu þúsund
dollars um árið fyrir efnafræðis
rannsóknir á sápugerðar verk-
amiðju, og síðar voru þau laun
hækkuð upp í fimtán þúsund á
ári.
Reiknlngsfærslumenn, sem farið
hafa frá Englandi til Rússlands og
verið í þjónustu vélaverksmiðju
einnar stórrar, furðuðu sig ekki lít-
ið á, er þeir urðu þess varir við að
opna launaumslög sín vikulega, að
f þeim voru þrjátíu og fimm dolk
ars í stað átta eða níu. Ejöldi
Ameríkumanna og Englendinga er
búsettur á. Rússlandi og lifa þar i
alls nægtum. Engin furða, að svo
margt er þar af Þjóðverjum.
Kaupsýslumenn komast yfir hálfu
meira fé með hálfu minni fyrirhöfn
á Rússlandi, en með flestum öðrum
þjóðum.. Þegar kaupsýslan mis-
hepnast þeim, er það ávalt sökum
þess, að þeir kunna ekki að
strjúka rússneskum kaupsýslu-
mönnum með réttu lagi. Til þess
að láta sér hepnast viðsikiftin, er
aðal-atriðið að kunna að nálgast
þá með réttu móti.
Kaupsýsla, sem rekin er eftir
reglum vestrænna þjóða, hepnast
ekki á Rússlandi. Rússar hata
þær kaupsýslureglur, sem annars
staðar eru kallaðar réttmætar.
Þeim er beint illa við stundvísa er
indreka eða vörusala, er eyða vilja
sem minstum tíma og biðja uni
pantanir þegar 1 stað.
Stundvísi er skoðuð sem skortur
á kurteisi og hæverskri framkomu.
Eftir rússneskum liugmyndum á
kaupsýslumaður að leyna erindi
sínu sem lengst. Þeir vilja fá að
tala um alt laust óg fast. Þeir
heimfa dýrindis máltíð í einhverri
gistihöll á kostnað þess, sem kaup-
samningi vill koma til leiðar. Þeir
vilja eiga við hann marga sain-
fundi, áður þeir gefa endileg svör.
En þegar maður er loks orðinn
vinur rússneskra umsýslumanna á
þenna bátt, gengur alt eins og í
sögu.
Hamilton Pyfe segist hafa spurt
rússneskan Gyðing, er heima átti
í þeim bæ Rússlands, sem fjölbygð-
astur er Gyðingum, hvort Rússar
liati Gyðinga. “Nei, barón, þeir
hata okkur ekki. Þeir hata eng-
an.’ En svo bætti Gyðingurinn
við hugsandi: “Þeim þykir ekki
æfinlega vænt um okkur. Það er
satt.”
“Hví þykir þeim ekki vænt um
ykkur?” spurði Eyfe. “Það hlýtur
að vera vegna þess, að þið græðið
oif mikið á þeim. Þið rænið þá, er
ekki svo?” Gamli Gyðingurinn
baðaði út höndunum og brosið
lék um alt hrukkótta andlitið
hans. “Já, en þeir vilja láta ræna
sig. Þeim þykir vænt um það.”
Og Fyfe fanst, að þar hefði Gyðing-
urinn rétt fyrir sér.
Rússar hugsa ekkert um, hvað
þeir eru látnir borga fyrir hluti,
sem þá á annað borð langar til að
eignast.
Einhverju sinni síðan stríðið
hófst, bað undirforingi í Kósakka-
liðinu enska sölubúð um prjónaða
silkipeysu handa konunni sinni, er
hún ætlaði að vera í við líkamsæf-
ingar. Hann vildi £á dýra peysu og
það átti að senda honum hana alla
leið til Kákasus, sem er þrjátíu og
sex klukkustunda ferð, með sér-
stökum sendimanni.
Hann greiddi upphæðina sam-
kvæmt reikningi og gaf sendi-
manni tólf dollara í vikakaup. Þá
hafði hann bætt úr dutlungum
konu sinnar. Hér um bil öllum
Rússum myndi koma saman um,
að hann hefði gert öldungis rétt.
Það sé sjálfsagt fyrir undirforingja
að þóknast konunni sinni í öðrum
eins smámunum.
Hún heimtaði peysuna. Hann
»»mT08» «*»0
PURITY
Þér fáiS vafalaust
Meira Brauð og Betr;
Brauð með því að
kaupa
vildi gera hana ánægða. Hvernig
átti hann að fara öðru vfsi að því?
Annars vegar höfum vér fyrir oss
þjóð, sem eigi þolir nein höft né
hömlur. Hins vegar stjórnarskipu-
lag, sem verið hefir þveröfugt upp-
lagi og lundarháttum þjóðarinnar
Þessi stjórn hefir kúgað þá og
beitt alls konar ofbeldi um tvö
hundruð ár. Þegar nú þessu
gamla stjórnarskipulagi er tskyndi-
lega varpað ofan fyrir björg, þá
fara menn að hafa það að leikum
að kasta ihúfunum sínum yfir vind-
mylnurnar.
En ólgan í sálu Rússlands um
þessar mundir er ekki einungis
gosdrykkja ýring, sem því fylgir að
vem nú orðin laus við gamla
sleifarlagið, sem þegar alt kemur
til alls, meira varð af tilviljan en
fyrirhyggju. Hún er ekki einungis
kæti yfir að hafa nú loks komið
fyrir kattarnef stjórnarkerfi, sem
hatað hafði verið árum saman, en
þjóðin ekki haft þrek í sér til að
varpa aí sér.
Sverði þess stjórnarskipulags hef-
ir verið nist svo djúpt inn í sálu
Rússlands, að mikill fjöldi þjóðar-
innar hræðlst alls konar stjórnar-
skipulag, hverju nafni sem nefn-
ist.
------o-------
“AUSTUR I BLAMÓÐU FJALLA”
Og
ritdómur séra Rögnv. Péturssonar.
Ritdómur birtist 13. september s.
L í vikublaðinu “Heimskringlu”,
um bókina “Austur í blámóðu
fjalla.” Með fáum athugasemdum
langar mig til þess að sýna, að
margar þær útásetningar eða að-
finslur, sem koma fram í ritdómi
þessum, hafa við lftil eða alls engin
rök að styðjast.
Séra R. P. finnur að því meðal
annars í söguágripi New York
borgar: “Eigi er getið tildraga til
myndunar sænsku nýlendunnar
við Delaware.” í svona stuttu
sögu ágripi gat p.kki komið tii
mála að geta annars en þess, sem
þeim fór á milli nýlendustjóra Hol-
lendinga í New York og nýlendu-
stjóra Svía, — þess som . að ein-
hverju leyti viðkom eða hafði á-
hrif á sögu New York boi'gar. Hitt
er prentvilla. Það var 1655 en ekki
1644, sem Svíar voru reknir burt
frá Delaware fljótinu.
í sambandi við fundahöldin i
New York 1765 skal það tekið fram,
að frá þeim er rétt sagt oftir þeim
heimildum, sem eg hafði við að
styðjast. Um borgarafundinn. i
New York segir Albert Ulmann,
Landmark History of New York,
á bls. 82: “115 Broadway, the site
of the old historic De Lancy House.
It was here, that the celebrated
non-importation agreement in op-
position to the Stamp Act was
signed October 31, 1765.”
“l'his talk of resistanoe and pre-
paration for resistance, it must be
remelmbered, went on in the other
Colonies as well as in New York,
and at last, on the suggestion of
the eloquent patriot James Otis, of
Massachusetts, a Congress of the
Colonies was called to consider tihe
matter. It met in the City Hall in
New York on the 7th day of Octo-
ber, 1665, nine of the thirteen Col-
onies being represented.” — The
Story of the City of New York,
page 262. Charles Burr Todd.
Borgarafundur sá, sem getið er
um hér á undan, hefir því verið
haldinn þrem vikum á eftir ný-
lenduþingi þessu. Eftir þvf sem
þeim segist frá, sagnfræðingunum
Albert Ulmann og Charles B. Todd.
—En þeim ber ekki saman við séra
Rögnvald Pétursson; það er gall-
inn. Yar það ekki nærri niu árum
síðar (í septomber 1774) seim hið
fræga nýlenduþing, sem séra Rðgn-
valdur minnist á, kom saman í
Philadelphia? Séra R. P. segir, að
það ihafi verið Boston en ekki
New York, sem gekk á undan og
varpaði tefarminum í sjóinn. Til-
gangur minn var að gera grein
fyrir því, sem eg fann markverðast
—sögulegast—í sambandi við hin
frægu skattalög Georgs III. f New
York—okki Roston. Get þvi ekki
skilið, að athugasemd séra R. P.
um það, að “Boston. hafi gengið á
undan” ihafi neina þýðingu, frem-
ur en ef hann hefði sagt: New
York dragnaðist á e£tir Boston.
Um skipið London, sem kom til
New York 1774, segir Ulmann (L.
H. of N. Y., page 91): “In the mean-
time another ship, The London, ar-
rived (in N. Y.). Her captain said
he had no tea on board, but the
Liberty Boys found eighteen chests.
These they opened, and poured the
tea into the river.”
Nú kem eg að útásetning (criti-
cism) í ritdómi séra Rögnvaldar,
sem eg undraðist einna mest yfir:
“ónákvæmt mun það vera, að láta
Alexander Hamilton hafa verið
einn af fyrstu meðlimum þess”
(Sons of Liborty). Séra Rögnvald-
ur vitnar til bls. 177. Nú vill svo
einkennilega til, að það er alls ekki
sagt á bis. 177, eða neins staðar í
“Söguágripi New York borgar”, að
Alexander Hamilton hafi verið einn
af fyrstu meðlimum í þessum um-
rædda félagsskap. — Eftir að tald-
ir hafa verið nokkrir helztu for-
gangsmenn (á bls. 177) er sagt:
“og fljótlega bættust við tveir hin-
ir áhrifamestu. þótt báðir væru þá
unglingar í skóla, Alexander Ham-
ilton og Jo/hn Jay.” Þesisi ummæli
ættu ekki að geta valdið misskiln-
ingi. 1 sambandi við fræg funda-
höld er gerð grein. fyrir þessu frek-
ar á bls. 187: “Einn slíkur fundur
var haldinn f New York f júlí 1774,
þar sem Alexander Hamilton hóf
sitt markverða lífsstar.f með ógley.m-
anlegri ræðu, þá að eins 17 ára
unglingur í skóla. Allir viðstaddir
undruðust hinar snjöllu röksemd-
ir hans og mælsku.” Það skal ját-
að, að hægt hefði verið að komast
heppilegar að orði, en að segja:
“fljótlega bættust við A. H. og J.
J.” Með því er átt við, að þessir
menn hafi komið fram á sögusvið-
ið áður en aðal hlutverk frelsi®
riddaranna hófst. Það er ekki ver-
ið að segja frá því, sem gerðist dag-
lcga eða vikulega, svo það ætti ekki
að taka löglærðan prest (allir
prestar og biblíufræðingar eru lög-
fræðingar; hitt er spursmál, hvort
þeir eru allir guðfræðingar) langan
tíma eða mikla íyrirhöfn að skilja.
Séra R. P. segir, að það sé ekki
rétt, að Georg III. hafi látið um-
boðsmenn sína kaupa hermenn að
hertoganum af Brúnsvik.
Hér er útdráttur úr heimildarriti
þvf, sem eg fór eftir: “Colonel
Fawoett bought from the Duke of
Brunswick 3,900, and a few cavalry;
the prioe paid being $34.50 per
man.”—The Story of the City of
New York, page 300. Charles B.
Todd. — Eftir að eg las ritdóm séra
Rögnvaldar, skrifaði eg sögufélagi
í New York (The New York Histor-
ical Society). Svar þeirra skýrir
sig sjálft:
“Mr. A. Kristjánsson,
Central Branch, Y.M.C.A.,
55 Hanson Place, Brooklyn.
Dear Sir:
In reply to your letter of Oct. 14th
requesting authority for the state
ments of Todd’s “History of New
York” in regard to the pay of the
Hessians, I quote the following
from “The Hessians” by Edward J.
Lowell. 1884, pp. 17:
“The King of England agreed
to pay to his Most Serene High-
ness, under the title of levy-
money, for every soldier the
aimount of 30 crowns banco,
equal £7 4s. 4Vád. He was to
grant, moreover, an annual sub-
sidy amounting to £11. 157 17s
lVzd. from the day of the signa-
ture of the treaty so long as the
troops should enjoy his pay,
and double that amount (viz.,
£23, 035, 14s. 3d.) for two years
after tlie return of the troops
into his Most Serene High-
ncAs’s Dominions.”
Very truly yours,
Robert H. Kelby,,
Librarian.”
Ritdómarinn (R.P.) telur það
"dálítið ókunnuglega að orði kom-
ist,” er sagt er frá ,að reistur hafi
verið minnisvarði Morinusi Willett,
einum leiðtoga “frelsisriddaranna”
árið 1892 af félagi, sem kallar sig:
“Uppreistar synir.” Lesarinn mun
tæpiega komið fyrir sig, hvers konar
félag það er.” Ástæðan fyrir því,
að getið er um minnisvarða þenna,
er sú, að eg útlagði letur það, sem
á hann er grafið, þar sem getið er
um nokkur 'helztu afreksverk Mor-
inusar Willett. Hitt kom mér ekki
til hugar, að skrifa sögu Ux>preist>
ar Sona (The Sons of the Amorican
Revolution). Hefði eg gert tilraun
til þess að skrifa um þann félags-
skap án þess að gera grein fyrir
fyrir þvf hvar það var stofnað,
mundi séra Rögnvaldur hafa talið
það ókunnuglega að orði komist
(split hairs over my ignorance) og
bætt við: “Það íélag var stofnað i
Boston,—ekki getur New York haft
heiðurinn af því.”
Það hefir tíðkast all-mikið meðal
Vestur-lslendinga, að kappræða
um ýms mál. Hafa kappræður
þessar oft farið vel fram, verið
mörgum til skemtunar og fróðleiks.
Þó hefir það viljað brenna við, að j
kappræður þessar og þeir, sem i
þátt hafa tekið í þeim, hafa sótt
málin meira með kappi en forsjá.
Hafa kapprætt fremui' en rökrætt.
Séra Rögnvaldur hefir tekið mik-
inn þátt í kappræðum þessurn frá
unglingsáruin, og hefir það haft á
hrif allmikil á skoðanir hans og rit-
hátt, að finna að sem flestu, hvað
sem röksemdum líður.
Þetta kemur fram í ritdómi þess-
um, eins og það hefir komið fram
oftar, t.d. í ræðu, sem ritdómarinn
liéit á aldarafmæli Jónasar Hall-
grímssonar í Winnipeg fyrir nokkr-
um árum. Séra Rögnvaldur held-
ur mikið upp á Jónas, ekkert síður
en aðrir, sem héldu skrúðgrænar
ræður á þeseu aldar ataæli. — Til
þess að geta húðstrokið þessa
ræðumienn á aldar afmæli Jónasar,
Kaffi-Brosið
Mulda
er náttúrlegt og hjartanlegt, því
hann hefir fundið Kaffi, sem hef-
ir engva “remmu” sem svo oft
vill fylgja möluðu kaffi. Orsök-
in er, að alt hýðið og rykið hefir verið blásið burtu
úr Red Rose Kaffi — sem er mulið en ekki malað.
Það er ótrúlegt, að svo mikill munur geti verið á i
kaffi, — þar til þú bragðar Red Rose Kaffi. — Selt
með sama verði og fyrir þrem árum.
Red Rose
Coffee
var séra Rögnvaldur viljugur til
að kappræða það mál—telja verk
hans hafa fremur lítið bókmenta-
legt gildi o.sirv.
Að endingu ætla eg að minnast á
eina af aðfinslum séra R. P., sem
er sölmu tegundar og sumar íleiri:
“kreddur” en ekki “criticism.”
“Óviðifeldin er fyrirsögnin á 12.
grein, bls. 200. Sjö ára frelsisstríð
hefst f New York. Hér er átt við
frelsisstríð, er nýlendumar allar
lögðu svo drjúgan skerf til og lykt-
aði svo giftusamlega fyrir Banda-
ríkin.”
Hvað er óviðfeldið við þessa fyr-
irsögn? Ef það var rétt, að bardagi
sá, sem um er að ræða, hófst í New
York, og ritdómarinn neitar því
ekki. Hvað kom þessi fyrirsögn
því við, hvort nýlendurnar lögðu
mikinn eða lítinn skerf til?, eða
frelsisstríðið endaði giftusamlega
fyrir Bandaríkin?
ó þú rökfræði, rökfræði—tignaða
sögu-systir—reis upp og réttlæt, svo
helgist þitt nafn. — Rökfræði-röik-
fræði, d^seonda-dýs—tfyrirlitin af
þinum útvöldu—skilin af fáum. —
Leið oss—leið oss út úr þokunni
og hlutdrægninni. Ó þú rökfræði,
dýrðlingur ihinna lærðu—sem til-
biðja þig 1 anda og sannleika —
hlutdrægnislaust.
New York, 17 nóv., 1917.
Aðalsteinn Kristjánsson.
Ný og undraverð
uppgötvun.
Eftir tfu ám tllraunir og þungt
erfiði hefir Próf. D. Motturas upp
götvað meðal, sem er sanwm
blandað ms áburður, og er á-
byrgst a® hekna hvaða tilfelll
sem er af hinum hræðilcga sjúk-
dómi, sem nefnlst
Gigtveiki
og geta allir öðlast það.
Hví að borga lækniskostað og
ferðakostnað 1 annað loftslag, úr
því hægt er að lækna þig heima.
Verð $1.00 flaskaan.
Póstgjald og stríðsskattur 15c.
Einka umboðsmenn
MOTTURAS UNIMENT CO.
P. 0. Box 1424 .
(Dept. 8) Winnipeg, Man.
Tóbaks Brúkun
Hæglega Læknuð
New York maður, sem mikla
reynslu hefir, hefir skrifað bók, er
segir frá hversu lækna má alla tó-
baks löngun á 3 dögum án allra
vondra eftirkasta. Höfundurinn,
Edward J. Woods, 1605 B, Station
E., New York City, sendir þessa bók
frítt.
Heilsan batnar stórkostlega þá
tóbakseitrið er burtu tekið úr lík-
amanum. Skapsmunir batna,
svefninn er vær, lystin góð, melt-
ingin í lagi, minnið skerpist og
margskonar endurbót verður á öll-l
um líffærurti mannsins. — Burt-i
rýmdu aliri taugaveiklun og allri I
löngun eftir pípu, cfgar, cígarettes
og neftóbaki.
Þekking Bóndans
Bóndanum er vel skiljanlegt, aS
vinni hann ekki bug á illgresinu,
getur hann ekki vænt eftir góðri
uppskeru. Það sama á sér stað
hvað viðhald heilsunnar snertir.
Ef innýflunum er ekki haldið
hreinum, getur enginn vænt eftir
góðri heilsu. Triner’s American
Elixir of Bitter Wine er sú bezta
hjálp, sem unt er að fá. Það
hreinsar magann, endurnýjar lyst-
ina, aðstoðar meltinguna, og allir
fyrverandi sjúkleikar, svo sem
harðlífi, meltingarelysi, höfuð-
verkir, svefnleysi, taugaveiklun,
máttleysi og allir aðrir algengir
sjúkdómar munu þá tafarlaust
hverfa. Fæst í búðum. — Með-
ulin hafa miklu afrekað í þá átt
að lækna meinsemdir mannkyns-
ins. Triner’s Liniment er eitt af
þeim beztu. Hvað snertir gigt,
taugaverk, bakverk, tognun, bólgu
o. fl. er ætíð hægt að treysta á
það. Fæst í lyfjabúðum sömu-
leiðis. Jos. Triner, Manufacturing
Chemist, 1333-1343 S. Ashland
Ave., Chicago, 111.
E
NGIR fleiri höfuð-
verkir fyrir mig.
I
I»etta getur orTSÍt5 atS sann-
reynd fyrir þig, ef þú brúkar
Chamberlain’s pillur — Cham-
berlain’s Tablets. Þær lækna
höfubverk með því aö rýma í
burtu orsök hans—en ekki meft
því aÖ bæla hann ab eins nibur
S bili—kvenmannsins öruggasta
me'Öal gegn þessum algenga
og afar leiöa sjúkdómi.
Reynib þær; 25c. flaskan.
Fást hjá lyfsölum eba í pósti.
Chamberlain Medicine Co.
Toronto.
CWWLin IMicin C.„ Toronto
CHAMBERIAINS
. tablets .
Góð Tannlœkning
á verði sem léttir ekki vas-
ann of mikið—og endist þó
Gjörið ráðstafanir að koma
til vor bráðlega. Sérstök
hvílustofa fyrir kvenfólk.
Dr. G. R. CLARKE
1 to 10 Dominioa Trust Bldg
Regina, Saskatchewan
HRAÐRITARA
OG BOKHALD-
ARA VANTAR
Þat5 ar or«i5 ör5ugt a5 fá
æft skriistofufólk vegna
þoss bva5 margir karlmsnn
hata g«ngi5 i herinn. Þeir
sem lært hafa á SUCCESS
BUSZKESS College ganga
fyrir. Success skólinn er sá
stnrsti, sterkasti, ábyggileg-
asti verxlunarskóli bæjarins
Vér kennum fleiri nemend-
um en hinir allir til samans
—höfum einnig 10 deild&r-
skóla ví5svegar um Veatur-
landi5; innntum meira en
5,000 nemendur árlega og
eru kennarar vorir æfðir,
kurteisir og vel starfa sín-
um vaxnir. — Innritist hve-
nær sem er.
The Success
Business College
Portife og Fdmonton
WINNIPK6
\