Heimskringla - 16.05.1918, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HEÍMSKRINGLA
WINNIPEG, 16. MAI 1918
HiKimnMiHdMiM
MIIMIIMMMMIMMMII
IMIMIMMItlMMtlHllllltlTIMtMMnMI
MMIIIHItllinlHMIIinmlUMIM,
Úr dagbók þýzks sendiherra.
v.
Samkvæint skipun keisarans tór
eg til Kiel f lok júnímánaðar 1914.
Nokkrum vikum áður Lafði inér
verið veitt heiðurs nafnbót af há-
skólanum í Oxford, en liann heiður
hefir enginn þýzkur sendiherra
hlotið síðan dögum hérra von
Bunsens. Um borð á lystiskipinu
Meteor (keisaraskútunni) fréttum
við dráp erkibertogans, ríkiserfingja
Ausiurrfkis. Hans hátign iýsti
söknuði yifir að allar tilraunir hans
að vinna erkiihertogann á sitt mál
herfðu verið árangurslausar. Ekki
var mér ljóst, við hvað hann átti
eða hvort bað var það, >að spor
heíðu allareiðu verið stigin í Kon-
opiiséhit í 'l>á átt að stofna til ein-
beLbtrar og ákveðinnar stefnu gagn-
vart Serbiu.
í>ar eg var ófróður um það, sem
var að gerast bak við tjöldin f Vín-
airborg, lagði eg ekki mikilvæga þýð-
ingu f þenna atburð. Og ekki fyr
en síðar varð eg þess var, að á með-
al margra aðalsmianna Austurríkis
var öðru nær en frétt þessi vekti
aoirg eða söknuð. Einn af gestum
hans hátignar um borð á skútunni
Meteor var Felix Thun, greifi frá
Auaturríki. Þó veður væri hið á-
kjósanlegasta, lá hann allan tímann
niðri í káetu sinni og engdist sund
ur og saman af sjóveiki. En þegar
fréttin ofangreinda barst, varð hann
brátt albafa — hafði þá læknast að
fullu, annað hvort af sorg eða gleði.
Þegar eg kom til Berlínar sá eg
ríkiskanzlarann og ihreyfði því við
hann, að eg skoðaði utanríkjamái
vor mjög viðunanleg þá sem stæði
síðan samband vort við Engiand
hofði tekið að færast í stórum betra
horf en átt hefði sér stað um lang-
an tíma áður. Einnig benti eg hon-
um á, að ráðuneyti þess flokks, sem
hlyntur væri friði, væri nú við völd-
in á Frakklandi.
• Ekki virtist þó Bothmann-Holl-
weg vera þátttakandi í bjártsýni
niínu og kvartaði hann mjög und-
an herbúnaði Rússa. Eg reyndi að
aefa hann með því, að Rússum væri
engin hlunnindi á boðstólum í h*r-
feirð gegn oss, þar sem þeir myndu
hvorki hljóta stuðning Frakka né
Bngleudinga, því báðar þær þjóðir
væru hlyntar friði.
Næst fór eg til fundar við Dr.
Zimmermann (undirHríkisritara), er
var fuiltrúi herra von Jagow, utan-
ríkksráðherra, og hjá honum frétti
eg fyrst, að Rúasar væru í þann veg-
inn að bæta 900,000 nýjum mönnum
vlð ther sinn. Orð hans lýstu megn-
asta óvináttuþeli í garð Rússlands
og kvað hann stjórn þess lands oss
illur þröskuldur í vegi á öllum svið-
um. Sömuleiðis sagði hann, að
verzlunarmála örðugleikar, lítt yfir-
stíganlegir, gerðn nú vart við sig.
En vitanlega sagði hann mér ekki
Irá því, að von Moltke, yfirhershöfð
ingi, væri nú eterklcga hlyntur
stríði og fylgdi máli sínu fastlega
eftir;----á öðru var eg þó frædd-
ur, að von Tschirschky, sendihcrra
þjóðverja í Vínarborg, ihefði fengið
stranga ofanígjöf fyrir að leggja það
tH rnála, að íarið væri gætilega og
varlega í isakirnar gegn Serbiu.
Eftin þetta fór eg til Slesiu, og á
heimleiðinni til Lundúnaborgar aft-
ur dvaldi eg að eius örfáar klukku-
stundir í Berlín; en varð þess þó
vlsari þar, að Austurríki hefði nú
fastafráðið að láta til skarar skríða
gegn Serbíu og binda þar með enda
á hið hörmulega ástand, sem nú
ríkti á milli þcssara ríkja.
áhrif á utanríkismála skri'fstofunni
brezku. Sá fyrnefndi varekki vinur
vor, en í framkomu var bann mér
jafnan kurteis og fús til að greiða
götu mína. Ekki æskti hann held-
ur eftir stríði, en er vér snerumst
gegn Frökkum, var honum undir
eins oðiiiega mjög ihugleikið að
stjórn hariLS skærist í leikinn. Hann
var trúnaðarmaður frakkneska
sendiherrans og þeir mjög sain
ríindir, og átti hann að verða eítir-
maður Bertie lávarðar í París. Eins
og kunnugt er, var Sir Arthur eitt
sinn sendiherra í Pétursborg og fyr
ir milligöngu hans var samningur
inn gerður árið 1907, sem gerði Rúss-
um mögulegt að hefjast til handa f
annað sinn í vesturátt og í nær-
iiggjandi Austuriöndum.
Sir William Tyrrel var prívat rit-
ari Sir Edward Grey og mótti sín
mikils. Hann var hæfileikamaður
og gæddur góðum gáfum, stundaði
eitt skeið nám við skóla- á Þýzka
landi og á þeim tíma mun hann
fyrst hafa tekið að fást við stjórn-
mál. Dvaldi þó ekki erlendfs nema
lítinn tíma til þess að gera. Fram-
an af tiiiheyrði bann þeim flokki
ungra enskra stjórnmálamanna, er
andvígir voru Þjóðverjum, en gerð-
ist síðar eindreginn stuðningsmað-
ur Sa m k o rnul agsstef n u n n a r. Með
það markmið fyrir augum lagði
hann sig allan fram og mun ekki of-
sögum sagt, að hann hafi jafnvei
haft áhrif á Sir Edward Grey sjálf-
an, sem var honum hinn vinveitt-
a«ti, og fórst þeim því öll samvinna
vel úr hendi. Eftir að stríðið skall
á, sagði hann þó af sér þessari
stöðu sinni, sem að iíkindum hefir
ors|ikast af hinum margvíslegu að-
finsluin er á honum dundu úr öll-
um áttum.
Gremju vissra manna yfir upp-
gangi mínum í Lundúnaborg og
öfundanhug þeirra yifir istöðunni,
sein eg hélt þar, verður ekki með
orðum Jýst. Gerðu þessir einstak-
lingar mér eins örðugt fyrir og þgir
gátu og tóku til ýmsra bragða að
koma Jæssu f frainkvæmd. Var eg
látinn fara algerlega varhluta af
öilu því þýðingarmesta, sem var að
gerast og varð að láta mér nægja
að senda heim lítt áríðandi og oft
frekar ómierkilegar skýrslur. Án
njósnara og hafandi enga peninga
með höndum til slíks tilkostnaðar,
voru mér alliar bjargir bannaðar og
gat enga vitneskju um j>að fengið,
sem var að gerast á bak við tjöldin.
Það var ekki fyrri en seinustu dag-
ana af júnímánuði 1914, að eg af til-
viljun fyrst frétti um ensk-frakk-
nesku Jeyntsamningana, er ákváðu
samvinnu sjóflotanna, ef til stríðs
kæmi.
Til aUrar ógæfu duldist mér í
svipinn hin mikilvæga þýðing þess-
arar fréttar. Eg var þeirrar skoðun-
ar, að Jxítta væri ólíklegt að ieiða
tíl stórviðburða, og ef Rússar hefðu
hótanir 1 frammi, þá væri máli þessu
að iíkindum lokið. Nú hryggir mig
mest, að eg viar þá ekki kyr í Ber-
Jín og að eg skyldi ekki þá etrax
aftaka með öllu að vera nokkuð við
]>essa stefnu riðinn.
Skömmu slðar frétti eg, að þegar
umræðumar þýðingarmiklu höfðu
staðið yfir i Potsdam daginn 5. júlf.
j>á hefði fyrirspurn sii, sem send vpr
frá Vínarborg, hlotið algert sam-
jiykki allra þeirra þýzku valdhafa,
sem þarna voru viðstaddir. Margir
þeirra áttu jafnvel að hafa látið þá
skoðun í ijós, að engan veginn væri
óæskilegt að til strfðs kæmi við
RússJand. Var frá j>essu skýrt með
srvörtu á livítu í skjölum ]>eim, er
send voru Mensdonff greifa, sendi-
herra Austuirríkis í Lundúnaboig.
Áður langt leið var svo von Jagow
kominn tiJ Vínarborgar ti'l þess að
ræða allarbliðar málsins við Beroh-
told greifa, utanríkisráðherra Aust-
urríkis.
Sít Arthur Nicholson og Sir Willi-
Frá J>ví fyrst eg kom tiJ Englands
var og þass fuUvtes, að ástæðulaust
fyrir oss væri að óttast árás frá
háifu EngJendinga eða að J>eir
myndu ljá fylgi á rásum annara
]>jóða — en undir öllum kringnim-
stæðurn myndi England styðja
Frakkland, ef til árásar kæmi frá
vorri ihlið. Skoðun þeirri liélt eg
frain í skýrslum mínum með ítarleg-
um rökum og ifyJstu þrákelkni — en
al t að árangurslausu, J>ar sean mér
var ekki trúað. Neitun Haldanes
lávarðar um algert Mutleysi og af-
staða Emglands í Morocoo þræt-
unni liefði J>ó átt að vera máli mínu
nægilega sönnun. Svo var utanrík-
ismáJadeild vorri vel kunnugt um
ofannefnda Jeynisamninga.
Margsinnis sýndi eg fram á það,
að sem verzlunarþjóð myndu Bret-
ar bíþa stórkostlega mikinn hnekki
við strfð Evrópu stórveldanna og
myndu J>ar af leiðandi spoma á
móti slíku strfði af ítrustu kröftum,
og á hina höndina myndu J>eir, tii
J>e»s að viðhalda valdajafnvægi í
Evrópu og koana í veg .fyrir þýzka
yfirdrotnun þar, ekki líða að Frakk-
ar væru brotnir á l>ak aftur eða
eyðilagðir. Haidane Jávarður gerði
mér J>otta Jjóst skömmu eftir sein-
ustu komu rnína tii Englarids, og
margir aðrir málsmetandi og áhTÍfa-
miklir rnenn J>ar sögðu svipað.
Um Jvetta leyti bárust mér þær
fyrirskipanir, að eg reyndi að fá
ensku blöðin til Jmíss að taka upp
vingjarnlega afstöðu, ef Austurríki
afréði að ‘dauðíota’ hinar rrjiklu
mótspymu hreyfingar Sembíu, og
einnig var mér fyrirlagt að gera alt,
sem í mínu vaidi stæði, til Jæss að
aftra því að almenningsálitið á
Englandi snerist Serbíu f vil. End-
urminningar um afstöðu Englands
f innlimunarþrætunni, er almenr:-
ingsálitð þar aðhylttet sterklega
réttindi Serbíu í Bosníu, og annað,
hofði J>ó átt að nægja sem sönnun
þess, hve ólíkJiegt væri að refsing-
ar-herferð Austurríkls gegn Serbíu
am Tyrrel höfðu báðir feikna mikil | út af J>essu morðmáli hlyti almenn-
ingshylli á Englandi. Eg áleit þvf
n’auðsynJegt að senda heim viðvör-
um hvað þetta snerti og sömuleiðis
varaði cg stjórn mína við þess:u
máli f heild sinni og lýsti eg tiltæki
Austurríkis sem áhættuspili, er
liaft gæti alvarJegustu afleiðingar.
Lagði eg J>að -til málanna, að Aust-
urríkisTnenn væru ámintir um að
fara gartilega og varloga í sakirnar,
l>ví bundin við þetta sérstaka á-
greinings efni virtust mér ekki á-
form Jæirna líkleg til l>oss að bera
heppilegan árangur.
Svar herra von Jagow til mín var
á J>á leið, að Rússar væru ekki við
búnir; vafalaust myndi eiga sér
stað mesti gauragangur, en því faist-
ar isem við fylgdum Austurríki að
málum, þess fyr myndu Rússar láta
undan. Kvað ihann stjórn Austur-
ríkis l>egar ásaka oss um skort á
samúð og mættum vér því ekki
þrengja meir að henni. Á hinahlið-
ina væru Rússar meir og meir að
espast gegn oss og þvf ekki um ann-
að að gera en eiga þetta á ihættu.
Afstaða þessi, að Jxví komst eg síð-
ar, var grundvöiluð á skýr.slum
Portales greifa, (sendiherra Þjóð-
verja í Péturstwrg) og sem voru á
J>á Jeið, að Rússar myndu ekki und-
ir neinum kringumstæðum voga að
hefjaist tJl handa; skýrslur þessar
komu oss til að örva Berchtold
greifa til að framfylgja stefnu sinni
mieð öilum þeim krafti, er hann ætti
völ á. Þar af leiðandi varð miili-
ganga Breta nú mín helzta björgun-
arvon, J>vf eg var þess fulJviss að
Sir Edward Grey myndi beita áhrif-
um sfnum í Péturslxirg með því
markmiði að stilla til friðar. Færði
eg mér í nyt Ihina vingjarnlegu af-
stöðu hans gagnvart mér og mæltist
tii þess við Jiann í trúnaði, að hann
með áhrifum sínum reyndi að
halda í hemilinn á Rússum og fá l>á
tJl þess að Ihafa sem minst afskifti
af ágreiningsmálum Austurríkis bg
Serbfu.
Til að byrja með var afstaða
ensku blaðanna frekar vingjarnleg í
garð Austurríkis og fordæmdu þau
morð erkiihertogans einum rómi.
En smátt og smátt tóku fleiri og
fieiri raddir að heyrast á þá leið, að
þó þetta krefðist liegningar, væii
óréttiætanlegt í aila staði að giæpur
þessi væri notaður sein afsökun til
þe.ss að korna fram póiitiskum á-
formum. Austurríki var ámint um
að fara ekki fram á anoað en J>að,
sem sanngjarnt væri og réttiát*.
Þegar sfðasta J>oð Austurríkis
birtist, voru öli enisku blöðin — að
undanskildu blaðinu Standard,
sem að því er virtiBt hafði verið
mútað til að J>egja, af Austurríkis-
mönnum—, samróraa 1 að fordæma
slíkt tiltæki. Enda duldist engum,
utan íbúum Beriínar og Vínarborg-
ar, að }>etta ]>ýddi stríð, og J>að jafn-
vel veraldarstrið. Brezki sjófiotinn,
sem iskömmu áður hafði verið kall-
aður sarman tii skoðunar, var ekki
uppleyistur aftur.
í fyrstu hvatti eg til þess, að svar
Serbíu væri sem mildilegast, J>ví
sökum afstöðu Rússa lék nú enginn
vafi á því iengur, að útlitið var orð-
ið stór-aivarJegt.
Þegar svar Serbíu kom, var það í
fullu samræmi við vilja Breta og
vottaði ijóst brezk áhrif; M. Posh-
itch hafði í raun og veru sainjiykt
alt, að undanskildum tveimur at
riðum, sem Jiann kvaðst J>ó reiðu-
búinn að semja um. — Ef Rússar og
Bretar hefðu J>á viijað stríð, til Jæss
að geta gert árás gegn oss Þjóðverj'
um, þá ihefði reynst fullnægjandi f
alla staði að hvetja Serbíu til mót-
spyrnu og skeyti Austurríkis hefði
þá aldrei verið svarað.
Sir Edward Grey ias Serbíusvarið
með mér og trenti mér á, hve sátta-
vænleg afstaða stjórnarinnar f
Belgrade væri. Eftir Jætta tókum
við til íhugunar m'áJ'amiðlunartil-
lögu 'hans, sem stelfndi að þvf mark-
miði að hægt yrði að semja um
ágreiningsatriðin tvö svo báðir
málspartar mættu vel við una. Ef
úr Jkhsisu heíði getað orðið og M.
Oamlron (Frakkneski sendiherrann f
Lundúnaborg), Jmperiaii markgreifi
(aendiherra ItaJíu þar) og eg hefð-
um mœtt á ráðistefnu undir forystu
Sir Edward Grey, þá hefði átt að
reynist -auðvelt að ráða fmm úr
ágreiningsatriðum þessum, sem að-
alloga snertu þátttöku Aueturríkis
í málsrannsókninni í Belgrade (höf-
uðlrorg Serbíu). Ef góður vilji
Jiefði verið með í verki, þá hefðu
tvær ráðstctfnur átt að geta ráðið á-
greiningi Jiessum til heppilegra
iykta, og ef að vér hefðum samþykt
brezku tillöguna hofði stuðlað til
J>e.ss að endurbæta að stórum mun
sainband vort við England. Eg
mæJti sterklega með tillögu þassari
og sýndi fram á, að annars væri ver-
aldanstríð óafstýraniegt, sem hafa
myndi í för með *ér stórtjón fyrir
oss en engan gróða. En ait var til
einskis. Mér var sagt, að þetta kæmi
í bága við herfð Austurríkis, að
þrætumál þetta væri oss óviðkom-
andi og oss því bezt að láta J>að af-
skiflaiaust og feia það bandaþjóð
vorri. Um leið var mér skipað, að
binda mig víð aðal orsökina, sem
lægi baráttu þessari til grundvailar.
Auðvitað liefði J>ending frá Ber-
lín kornið Bérclitoid greifa til J>es.s
að láta sér nægja J>ann sigur, er
•Inann hiaut við «var Serbíu. En
bending J>essi var ekki gefin. Vér
hvöttum hann til stríðs-^vildum
stríð og ekkert annað.
Eftir að vér höfðum hafnað
brezku tillögunni, mæltJst Sir Ed-
ward Grey til þess, að vér birtum
sjálfir l>á tillögu, er os® virtist hæfi-
Jogri. Vér héldum því fram, að stríð
væri nú eina úrræðið. Eg gat ekki
fengið annað svar frá Berlín, en það
væri of mikil tilslökun af hálfu
Austurríki's, að fara ekki fram á að
Seibía í J>essu tilfelli gæfi eftir tölu-
vert arf landi.
'Þessu svaraði Sir Edward á þá
leið, að til þess að niðurJægja og
undiroka einhverja þjóð, væri ekki
endilega nauðsynlegt að hremma
undir sig land hennar—enda myndi
Rússland aldrei líða, að Jrannig
væri að farið við Serbíu.
Það leyndi sér ekki lengur í aug-
um neinna, að viiji vor Þjóðverja
var 'Stríð og ekkert annað. Annars
var afstaða vor í þessu miáli, sem
ekki var oss beint viðkomandi, með
öllu óskiljanleg. Áiskoranir og hin-
ar ákveðnu yfirlýsingtar M. Sazanoff,
utanríkisráðherra Rússiands, hin
hógværu s'keyti rússneska keisar-
ans, hinar endurteknu tillögur Sir
Edwards Grey, aðvaranir San Guili-
ano utanríkisráðherra ítalíu og Bol-
iati, sendiherra ítal.íu í Berlín, og
ráð mín ■— ekkert af Jæssu kom nú
að notum, Jrví stjórn vor var óbifan-
Jeg f Jæim ásetningi sínum, að
Serbía skyldi .böðuð blóði.
Því roeira sem eg Jagði til mál-
anna, J>ess ákveðnari virtist stjóm
mín verða að ]>oka ekki frá stefnu
sinni — virtist sem samlöndum mín-
um heima fyrir væri það lítt geðfelt,
að eg fengi hrósað sigri í þessu máli
í samvinnu við Sir Edward Grey.
Sir Edward atfréð því, að senda
alvarlega viðvöran og eins og al-
kunnugt er, var þetta gert 29. júlí.
Eg svaraði á þá leið, að eg hefði æ-
tíð haldið því fram í skýrslum mín-
um, að vér mættum reikna upp á
óvináttu við England, ef til stríðs
kæmi við Frakka. Nokkru síðar
sagði Grey við mig og það oftar en
einu sinni: “Bf stríðið nær nú að
brjótast út, J>á verða því samtfara
þær mestu hörroungar, sem heimur-
inn hefir séð.”
Eftir þetta gekk alt hröðum skref-
um. Berchtold greifi, semihingað til
iiafði verið óbiíanlegur undir áiirif-
um leiðtoganna í Berlín, afréð að
Lsíðustu að breyta um stefnu. — Sá-
um vér þá fljótt, að við svo búið
mátti ekki standa og svöraðum her-
söfnun Rússa, — eftir að Rússar
höfðu heila viku reynt af fremisita
megni að styðja állar samnings til-
raunir—, með því að senda J>eim síð-
asta boð (ultimatum) og sogja þeim
stríð á hendur.
(Framh. næist.)
-------o-------
Þingvísa.
Honum brá, er hvergi sá hann
blaðið.
Hann var að Jcáfa hér og þar,
horfin gáfan .'aiveg var.
— Vísdr.
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÐINGUR
603 Paris Bldg., Portage & Garry
Taisími: Tain 3142
Winnipeg.
Arnl Anderson B. P. Qarland
GARLAND & ANDERSON
LttGFRÆÐINGAK.
Phone Maln 15S1
«ðl Kleetrie Railway Obambera.
Dr. /V/. D. Ha/ldorsson
401 BOYD BUIL.DING
Tals. Maln 3088. Cor Port. Jt Bdm.
Stuudar elnvörSungru berklasýkl
og aöra lungnajsúkdóma. Er aO
tinna á skrifstofu alnni kl. 11 tll 12
kl- 2 tll 4 e.m.—Heimili atJ
46 Alloway are.
Talsiml: Main 6202.
Dr. J. G. Snidal
TANNLÆKNIR.
«14 SOMERSET BLK.
Portace Avenue. WINNIPMG
Dr. G. J. Gisiason
Phrtlrisi and Ssrfeen
Athygll veltt Augna, Eyrna om
Kverka Sjúkdðmum. Asamt
lnnvortls sjúkdðmum og udd-
skuröl.
18 Sonth 3rd St., Grand Forts, If.D.
FERSKEYTLA.
Það er mörgum meinið verst
myrkið í sálar-ljósum,
en þeim sem skilja Þorstein bezt
þyrnar verða að rósum.
Jón ÞórSarson.
—Vísir.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BVrLDIKG
Hornl Portage Ave. og Edmonton Bt.
Stundar eingöngu augna, eyrna
V. k>®rka-sjúkdóma. Er a« hittá
frá k., 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll 6 e.h.
Phone: Main 3088.
Helmlli: 106 Oltvta 8t. Tals. G. 2816
Vér höfum fullar birgölr hreln-
ustu lyfja og meöala. Komltl
meB lyfseöla yöar hlngaö, vér
gerum meöulln nákvsemlega eftlr
ávísan læknlsins. Vér sinnum
uí?’?svelta Pöntunt-m og seljum
giftingaleyfl.
Séra Friðrik J. Bergmann.
Drottinn allra alda,
alheims ljósið bjarta,
allir geislar eru
aeð frá þínu harta,
þú ert aflið eilíft,
æSst í sólar tjaldi,
lögin lífs og daucSa
lúta þínu valdi.
Dökkum slæðum frónskar sveitir falda,
Friðrik Bergmann hvílir þögull nár;
ströng í brjóstum stynur sorgar-alda,
stór er skaSinn—hópur okkar smár.
Yfir hafið, heim til móður fjalla,
harmafregnin snertir viðkvæm bönd:
Hvar sem íslenzk orð af vörum falla,
eru tár og húm um munans lönd.
Vorrar þjóðar vorsins morgunljómi
varstu hér á nýrri fósturgrund,
Hreinn og bjartur skjöldur þinn og skjómi
skein í hverri raun um æfistund;
fremst í okkar fylking hófstu merki,
fjör og göfgi vermdi hverja taug;
upp og fram að frægu dagsins verki
fögur benti tímans mentalaug.
Dáð og þor úr ættar vorrar æSum
inst frá þínu hjartans djúpi skein;
hugtök snjöll í riti jafnt og ræðum
reist þér hafa fríðan bautajtein.
Fáir móSurmálsins hljóma skærri
mentagýgju strengjum knúðu frá;
víðsýnn andi eftir stigum hærri
ætíS brann af helgri sannleiks þrá.
Jafnt viS skin og skúr á tímans vogum
skorti hvorki viljans þrótt né dug,
andi þinn frá árdags vafurlogum
yfir húmiS sendi gneistaflug.
Mark þitt var að lyfta sjón og leita,
ljósiS þráSi sálin mentagjörn;
aldrei þótti heiglum hent aS beita
hjör á móti þér í sókn og vörn.
Mest er stundum minst aS dómi fjöldans,
mörg því yillan glepur okkur sýn;
maklegt gildi manns viS æfikvöld hans
mælt er fyrst þar leiSin endurskín;
því er einatt þungt og blandað tárum
þeirra líf, er hjá oss ruddu braut, y
sóttu fram og breiddu björt meS árum
blóm í lands og þjóSar sinnar skaut.
Þökk sé guSi, þú varst andans hetja,
þjóðfélagsins styrkur, hvöt og ljós,
fús að lyfta, leiða, benda, hvetja,
lífga geislum hverja veika rós.
Vorsins óSur var þitt mál og saga,
verk þín ljóma okkar fræða safn,
fram til hærri, heiSrikari daga
hugans sjónum bendir æ þitt nafn.
M. Markússon.
>■ *
COLCLEUGH & CO. t
-Notre Dnme 4 Sherbrooke Sta. é
Phone Garry 2690—2691 i
A. S. BAfíDAL
selur líkklstur og annas* um út-
farlr. Allur útbúnaöur sá bestl.
Ennfremur aelur hann allskonar
mlnnlsrarha og legistelna. : :
818 8HERBROOKE ST.
Phoae G. 2152 WIYíriPEG
G. THOMAS
Ðardal Block, Sherbrooke St^
Wliulpeg, Man.
GJörir vlö úr, klukkur og allskonar
guH og sllfur stáss. — Utanbæjar
viögeröum fljótt slnt.
TH. JOHNSON,
Úrmakari og GullsmiSur
Selur giftingaleyfisbréf.
Sérstakt at,hygll veitt pöntunum
og viögjbröura útan af iandl.
248 Main St.
Pbone M. 6606
J. J. Swanaen
H. Q. Hlnrlkaaon
J. J. SWANSON & GO.
VASTBIGITASA1.AR 09
penlaga aaiBIar.
Talalmi Maln 2697
Cor. Portage and Garry, Wlnnlnag
MARKET H0TEL
14« Palnr >aa Street
á nótl marksDlnum
Be*tu vlnföng. vindlar og aO-
hlynlng góö. íslenkur veittnga-
matSur N. Hallðórsaon, leiöbetn-
lr lsltndtÐfum.
P. O'CONJIKI,, Elgandl Wlaalpec
GISLI G00DMAN
TINSMIÐUR.
Verkstæöi:—Horn! Toronto Bt. og
Notre Ðame Ave.
Pbone
Gnrry 2»88
Helmllla
Gnrry 899
Lagaák?arðanir viðvíkj-
andi fréttablöðumj
1.) Hver maður, sem tekur reglulega
á móti blaði frá pósthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir foorgun-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars er skrifað utan á blað-
ið, og hvor1 sem hana er áskrif-
andi eða ekki.
2) Ef einhver siegir blaði upp, verð-
ur hann að borga alt sem hann
skuldar þvi, annars getur útgef-
andinn haldið átram að senda
honum blaðið, þangað til hann
hefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á borgun
fyrir öll þau blöð, er hann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þau
af pósthúsinu eða ekki.
3) Að neita að taka við fréttablöðum
eða tímaritum frá pósthúsum,
eða að flytja í burtu án þess að
tilkynna slíkt, meðan slík blöð
eru óborguð, er fyrir lögum
skoðað sem . tilraun til svika
(prima facie of intentional
frand).