Heimskringla - 08.08.1918, Side 3

WINNIPEG, 8. ÁGÚST 1918
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐA
>
en nú var þa<S dálíticS breytt. ÞatS
var hlakk fult af tilhlökkun. Hún
fann þyngsli af einhverju á makka
sínum í annatS sinn og nú var þessi
snerting dálítiíS lengur. Alt í einu
sá hún svo eitthvacS dökkleitt lyfta
sér til og frá fyrir framan augu
hennar og frá þessum dökkleyta
depli kom þetta undarlega hljócS.
Svo kendi hún til einkennilegs
sársauka í auganu, eins og nál
hefSi vericS stungicS í þaS. Hún
reisti höfuðið meS veikum mætti
og sparkaSi enn einu sinni meS
fótunum. AugaS á þeirri hliS,
sem hún hafSi legiS á, var fyrir
löngu orSiS blint af mold og ryki,
en nú sá hún ekkert meS hinu aug-
anu heldur. Og hún lagSi höfuS
iS máttvana niSur í moldarflagiS,
er myndast hafSi viS umbrot
hennar. Hún heyrSi þó þetta sama
hlakk-hljóS viS og viS, og eftir
nokkra stund fann hún til nýrra
verkja í auganu.---------
Aumingja RauSka! Og gamla
fóstra þerraSi stór tár, sem höfSu
komiS í augu hennar, er hún var
aS segja frá þessum afdrifum.
En svo hélt hún áfram: ÞiS
getiS víst ímyndaS ykkur, aS þetta
voru hrafnar, er kroppuSu þann-
ig augun úr henni RauSku litlu
meSan hún var lifandi. Og eftir
aS hún var dauS, kom svo refur-
inn til sögunnar líka. — Já hrafn-
ar og refir átu svo hold RauSku
litlu upp meS mestu græSgi. Og
J>aS sem þeir leifSu, varS svart af
flugum og möSkum.--------
En hátt uppi í loftinu flugu tveir
fálkar í marga hringi og horfSu
niSur á jörSina. Annar þeirra
var ungur og spurSi hann hinn, er
var miklu eldri, hvaS væri um aS
vera þarna niSri á jörSinni. Hon-
um fanst þaS líta veiSilega út. En
hinn svaraSi: ÞaS eru hrafnar og
refir, sem eru aS gera sér leifar af
hrossskrokki aS góSu. En því
lítum viS fálkar ekki viS. Okkar
hugir stefna til meiri hermensku!
— Og svo rendu þeir sér áfram
þegjandi.------
“ÞaS eru ljótu fuglarnir, þessir
hrafnar, fóstra mín,” sagSi Steini,
um leiS og hann hallaSi sér upp
aS hliS hennar. Hún klappaSi á
kinnina á honum og horfSi á okk-
ur á víxl. “Ó, sussu nei! ÞiS
skiljiS þetta ekki enn þá, börnin
mín. ÞaS er ekkert Ijótt af því,
sem guS hefir skapaS. ÞaS hlýS-
ir aS eins alt sínu eigin eSli á svo
margvíslegan og dularfullan hátt.”
Og fóstra gamla taldi likkjurnar á
prjónunum sínum og leit svo
snöggvast á okkur krakkana til
skiftis. Og er hún sá aS viS vor-
um öll róleg, sagSi hún: “FariS
þiS nú og leikiS ykkur, lömbin
mín!”
SíSan fóstra mín sagSi mér
þessa sögu, eru liSin mörg ár, og
hún er nú dáin fyrir löngu. FriSur
og blessun drottins sé meS mold-
um hennar og minning!--------
En þegar eg er einn, er eg oft
aS hugsa um sögurnar, sem hún
sagSi mér og myndirnar, sem eg
sá í gömlu bókinni hennar, og
mér hefir oft fundist, sem eg sjái
svo marga drætti líka þeim, í svip
ýmsra kunningja minna og vina.
Sýra í maganum
orsakar melting-
arleysi.
Framleiðir gas og vindverki.
Hvernig leakna skal.
Læknum ber saman um. ab níu tl-
undu af magakvillum, me’ltingarleysl,
sýru, vindgangi, uppþembu, óglebl o.s.
frv. orsakist af of mikllli framlelbslu
af ‘hydrochloric’ sýru í maganum, —
en ekkl eins og sumir halda fyrir skort
á magavökvum. Hinar viökvæmu
magahimnur erjast, meltingin sljófgast
og fæöan súrnar, orsakandi hlnar sáru
tilkennlngar er allir sem þannlg þjást
þekkja svo vel.
lul ætti ekkl
oft meira ilt
lö fá þéþ hjá
af Bisurated
Magnesia, og taktu teskei® af því i
kvartglasi af vatni á eftir máltío. —
Þetta gjörir magann hraustann, ver
myndun sýrunnar og þú hefir enga ó-
þægilega verki. Bisurated Magnesia (í
duft eöa plötu formi—aldrel lögur e?a
mjólk) er algjörlega ósaknæmt fyrir
magann, ódýrt og bezta tegund af
neagnesiu fyrir meltinguna. ÞatJ er
brúkaö af þúsundum fólks, aem nú
boröa mat sinn meC eagrl áhyggju um
eftirköstln.
Meltingar flýtandi meí
aö brúka, því bau gjöra
en gott. Reyndu heldur i
lyfsalanum fáeinar únzur
Tíu ára drengur á kjöl
Sannur viÓburÖur frá Nordland.
Eftir séra Sigvard Nielssen.
Hann er 10 ára aS aldri og
heitir Árni Edvardsen frá Skaga í
Herey. ViSburðurinn er sjald-
gæfur, og vil eg því rita hann
upp til minnis.
ÞacS var mánudaginn 23. ágúst
1909 að Anders Nilsen Mevik í
Dönna, fór um miðjan dag á sjó
til fiskjar. Hálf slæmt var í sjó-
inn, suðvestan stormnæðingur og
regn. Er þeir voru komnir hálfa
mílu frá landi, sáu þeir bát langt
úti, sem helzt sýndist að vera á
reki.
“Ef fólk er á bátnum, þá getur
það ekki verið alt með feldu hjá
þeim,” sagði Anders Nilsen við
félaga sinn. “Við verðum að róa
þangað.” Þeir lögðu svo af stað,
en klukkan var orðin 7, er þeir
náðu bátnum. “Hver er þar?"
hrópaði Nilsen, en fékk ekkert
svar. Á framþóftunni var einhver
hrúga hulin gulri olíutreyju gam-
alli. Þeir sáu að eins treyjuna, en
niður undan henni stóðu tveir litl-
ir fætur; vatnið í bátnum náði
upp fyrir ökla, og engin hreyfing
sást á olíutstakknum eða fótleggj-
unum litlu. Anders Nilsen dróg
með gætni treyjuna til hliðar og
kom þá í ljós lítill drengur, ber-
höfðaður og holdvotur; hann
hvíldi höfuðið á handleggjunum,
sem hann hafði krosslagt ofan á ár
er lág á hnjám hans. Var hann
sofandi eða dauður?
Þeir ýttu við honum og svo
báru þeir hann á milli sín yfir í
sinn bát. Upp úr því smáhjarnaði
hann við og áður langt leið gat
hann sagt þeim raunasögu sína:
Hann var frá Skaga. Faðir hans
hét Edvard Larssen. Daginn áð-
ur hafði hann farið með föður sín-
um að vitja um veikan mann hin-
um megin fjarðarins. Á leiðinni
1 til baka, skamt frá heimili þeirra,
sló snörpum kastvindi í seglið á
bátnum og hvolfdi honum. Þeir
komust báðir á kjöl, því “pabbi
hjálpaði mér upp,” sagði drengur-
inn. “Það var mikil alda og við
lentum aftur í sjóinn, og eg fór svo
langt niður, að, eg rak herðarnar
í mastursendann, og eftir línunni,
sem lá frá borðstokknum og í
mastursendann, las eg mig og náði
kjölnum í annað sinn, og þá hjálp-
aði eg pabba. En hann hafði meitt
sig mikið og eftir litla stund fékk
hann aðsvif og hné máttvana aft-
ur af kjölnum og í sjóinn. Hann
sökk með höfuðið á undan og eg
sá á eftir honum langt niður í sjó-
inn.”
Þarna sat nú hinn litli 10 ára
gamli drengur einsamall á kjöln-
um. Báturinn ruggaði á öldunum
og sjónum skolaði yfir hann af .og
til. Degi var tekið að halla, og
bátinn dreif nú fyrir straumi og
vindi út fjörðinn mót opnu hafi.
I’annig hafði hann rekið fulla mílu
er fyrir honum varð grunnboði;
mastrið rakst í botninn, en aldan
vindurinn köstuðu bátnum yfir,
svo nú var hann á réttum kili.
Af snarræði miklu og erfiði komst
drengurinn upp í bátinn, sem var
fullur af sjó og líklegur til að
hvolfast aftur þegar minst varði.
Drengur fer þá upp á þóftuna hjá
mastrinu, og hefir stuðning af því,
en spyrnir sitt með hvorum fæti út
í borðstokkaha og ruggar svo
bátnum upp að litlum hólma, sem
þar var mjög nærri og lá næst
opnu hafi á þá hlið. Þá var orð-
ið dimt af nóttu.
Það var háflæði sævar, svo
honum gekk greiðlega að komast
á land og bjarga bátnum, eins vel
og honum var framast mögulegt.
Hann var þreyttur og ákaflega
þyrstur, svo leitaði hann um hólm-
ann eftir vatni, eins grandgaefilega
og hægt var í myrkrinu, en það
varð til einskis; lagðist hann svo
til svefns milli tveggja steina í fjör-
unni mjög nærri skutnum á bátn-
um, en áður bindur hann fanga-
línu bátsins við fótinn á sér, svo
hann hlyti að verða var við, ef
báturinn hreyfðist til; en til meiri
varúðar spyrnir hann öðrum fæti
í steininn. Að þessu öllu afloknu
sofnar hann.
Þegar hann vaknar um morg-
uninn, er orðið albjart, en honum
var svo óbærilega kalt, að hann
bjóst við dauða sínum; samt fór
hann að hugsa um bátinn, er lá á
hliðinni í fjörunni og allur sjórinn
runninn úr honum. Svo gat hann
reist bátinn við og með lagi smá-
þokað honum t,;l, unz hann var
kominn á flot. Hann fann eina ár
og austurtrog; en hvað gat hann
gjört með einni ár? Vindurinn
var nú orðinn vestlægur, og stóð
inn til fjarðarins. Liðuga kvart-
mílu í burtu sér hann Gæsaeyju.
Hann hugsaði með sér, að ef hann
reri með þessari einu ár á móti
vindinum, mundi hann geta náð
eynni. Settist hann því á fram-
þóftuna og reri eins og hann ætti
lífið að leysa, reri svo hann spítti
blóði. En er hann kom miðfjarð-
ar sá hann, að þetta mundi ekki
hepnast, því straumurinn yrði
honum yfirsterkari og drifi hann
fram hjá eynni eitthvað úr leið.
Dró hann þá inn árina, lagði
handleggina í kross ofan á hana
og hvíldi höfuð sitt þar á dauð-
uppgefinn af þreytu og máttvana
af hungri. Datt hann í svefn eða
yfirlið og vissi ekki af sér fyr en
hann opnaði augun í bátnum hjá
Anders Nilsen.
Eitt af því fyrsta er honum varð
að orði, er hann kom til sjálfs sín
var: “Nú getum við pabbi ekki
lengur fiskað saman,” og hann
hafði fulla ástæðu til að hugsa
þannig. Hann hafði með föður
sínum, sem var heilsulinur maður,
stundað fiskiveiðar fyrir fjölskyld-
una, þó í fátækt væri. Nú er fað-
ir hans var fallinn frá, hlaut hann
að finna til þess, að af fremsta
megni yrði hann að hjálpa móður
sinni og systkinum, sem öll voru
yngri en hann.
S. M. LONG, þýddi.
------o------
Ritdómur.
(Eftir G. F. í “Skírni.")
Jóhann Sigurjónsson: Lögneren.
Skuespil i fem Akt-er med et Eorspil.
Gyldendalske Boghandel. Kbh. &
Kria. 1917.
Þegar það fréttist, að Jóhann Sig-
urjónsson hefði í smíðurn sjónleik
með efni úr Njiáliu, roun mai’gur h afa
orðið forvitinn og þótt miklð undir
livei'su tœkist. Auðsætt var, að hér
var leitað á garðinn þar sem hann
var hæstur. Það virtist ekki árenini-
legt <;ð snerta við Njálu. í fullar
sex aldir hefir hun ein ráðið ljósi
og skugga á lífi þeirra manna, er
hún greinir frá. Og svo skýrt hefir
hún markað myndir flesti'a ]>eirra í
marmara mtálsins, að erfitt myndi
að breyta þar nokkrum drætti svo
að ekki yrði úr umskiftingur. Um
enga menn í íslendingasögum hefir
al])ýða mannna hugsað og rætt
meira, en um persónurnar í Njálu.
Allir þykjast þekkja Njál og Berg-
þóru og syni þeirra. Það sem þau
hafa sagt, það hafa ]>au sagt í eitt
skifti fyrir öll “í heyranda hljóði,
svo að dómendur heyra ilm dóm
þveran” meðan nokkurt eyra niemur
fslenzkt miál. Hver mundi þora að
leggja Njáli eða Skarphéðni önnur
orð í munn í stað þeirra, sem sagan
liermir? Sá sem það gerði, fengi
ekkert hljóð, því að Njála hefir
orðið.
þarna er vandinn. Og þó mun
hvern er Njálu les langa til að sjá
þessa menin á ieiksviði, sjá þessar
sálir klæddar holdi og iblóði, heyra
orð ]>eirra fullum hljómi af vörum
lifandi manna. Njála virðist fram-
ar öllum öðrum íslendingasögum
leiksaga — sjónleikur í álögum sögu-
formsins. Að vísu. dýrleg eins og
hún er, og þó um leið efni í stórfeld-
an sjónieik.. — Og nú er hún komin
á leiksviðið.
Þáttaskipunin er í stuttu máli
þe'Ssi: Formálinn svarar til kap.
107 1 Njálu. Hann er samtal þeirra
feðganna, Yalgarðar hins gráa og
Marðar. Þar iblæs Valgarður í öf-
undarglæður sonar síns og gefur
honum bendingu um að rægja þá
Höskuld og Njá'Lssonu saman.
Fórnareldurinn, þar sem Valgarð-
ur brennir krossinn (Sbr. Njála:
“Valgarður braut krossa fyrir
Merði”) og biður Njál og ætt hans
bölbæna, fyrirrnyindar Njálsbrennu.
Það er haturs- og hefndar heiðn-
innar, er brennir merki kærleikans
og sáttfýsinnar.
l'. ]>átturinn er glæsileg sumar-
veizla úti í skógi hjá Höskuldi. Þar
eru Njáll og synir hans og Kári, og
konur þeirra, Mörður og kona hans,
Flosi, skáld og fleiri. Þar hefst
rógur Marðar og þar heldur Njáll
djúpúðuga ræðu um friðinm og föð-
urlandið, on hverfur slðan heim.
Að lokum býður Skarphéð-
nn Höskuldi fóstbræðralag, og
skuli þeir blanda blóði sainan. En
Mörður hefir fengið þræl sinn til að
kalla upp: “Hver drap Þráin?” um
leið og Skarphéðinn lýkur máli sínu
og Höskuldur færist undan. Skarp-
héðinn reiðist og þeir ibræður og
Kári fara heim.
2. þáttur gerist í hlöðu á Beng-
þórsJvvoli. Mörður ihefir farið fyrir
Skarphéðin tii Höskulds og falað
goðorð hans, on fengið biturt af-
svar, og heldur nú áfram rógi sín-
um, unz þeir llfræður og Mörður
ráða lallir aðför að Höskuldi. Njáll
og Bergþóra koma að, og verða
nokkrar orðahnippingar, unz Skarp-
héðinn að undirlagi Marðar spyr
föður sinn, hvort hann myndi
harma meir dauða sinn eða Hösk-
ulds. Njáll reiðist, og segir að
betra þætti sér að láta tvo sonu
sína — og Iffði Höskuldur.. Þátt-
urinn endar á viðræðu þeirra Njáls
og Bergl>óru um Skarphéðin.
3. ]>átturinn gerist heima hjá
Höskuldi, saintal þeirra Höskulds
og Hildigunnar, unz Njál ber að
garði. Hann biður Höskuld að
sclja sér goðorð sitt og býðst til að
útvega íhonum annað í staðinn í
átthögum Hildigunnar. Höskuld-
ur lætur loks tilleiðast og fær um
síðir samnþykki Hildigunnar. Njáll
snýr heimleiðis og Höskuldur fylgir
honmn úr garði. Hildigunnur býst
að fagna honum, er hann komi aft-
ur„ en í stað lians kemur Mörður
til að boða henni víg hans, og
Höskuldur er borinn inn á iíkbör-
um með skikkjuna Flosanaut yfir
sér. Hildigunnur lyftir skikkjunni,
kyssir líkið og sver hefnd.
4. þáttur er veizlan fyrir Flosa,
sem endar með því >að Hildigunnur
steypir skikkjunni yfir iiann..
5. þáttur er Njálsbrenna.
Enginn efi virðist mér á því, að
Jóhann Sigurjónsson hefir liér skap-
að listaverk, er getur honum mikla
fi-ægð og lifir Jengi á leiksviðinu. öll
meðferð hans sýnir það greinilega,
að hann hefir til fulls skilið þann
vanda er hamn tókst á hendur, og
hann hefir víst náð þeim tökum er
sniilingum einum auðnast. Hahn
hefir haft þá aðferðina, er eg hygg
að ein sé rétt, að fylgja efni og orð-
um sögunnar svo langt scm leik-
sviðið Jeyfði, en bæta við eða víkja
frá einungis þar sem það virtist
nauðsymlegt til að rekja örlaga-
þræðina á leiksviðinu. Hann hefir
f hvívetna reynt að láta hvern
mann koma fram í samreemi við
skilning söguhöfundarins á honum,
og hann hefir dýpkað þann skiln-
img, fært út í Iiálfur ]>að sem hálf-
kveðið er í sögunni og snúið í orð
og athöfn inörgir sean þar má lesa
milli Mna.
Eg skal nefna nokkur dæmi.
Hann lætur Valgarð herða á Merði
með þvf að gera liann hræddan um
Þorkötlu konu sína fyrir Skarp-
héðni. Urn það getur sagan ekki,
en hún lætur Gizur ihvíta segja, að
Mörður unni konu sinni “sem aug-
um í höfði sér”, og þorkötlu, að hún
“kveðst þess fyrir löngu búin, að
skildi með þeim Merði.” En engin
livöt er illvígari en afbrýðissemin.
Þá lætur skáldið Mörð gefa það í
skyn, að Kára lítist vel á Hildi-
gunni. Um það þegir sagan>. En
liún segir oss að Kári gekk að eiga
Hildigunni eftir alt sem á undan
var gengið, og er ólíklegt, að> svo
hefði íarið, of Ihonum hefði ekki frá
öndverðu verið hlýtt til hennar.
það atriði í Njálu, sem mest veltur
á og þó er verst frá gengið, er rógur
Marðar, er hann rægir þá saman
Höskuld og sonu Njáls. Njála feT
þar svo fljótt yfir sögu, að Jesand-
anuin verður torskilið hvernig
Mörður gat ieitt Njálssonu isvo
langt. Jafnframt er víg Höslculds
blettur, sem ekki verður af þeim
þveginn. Og enn er það óskiljan-
legt, að Njáll situr hlutlaus hjá Og
gerir ekkert verulegt til að skirra
vandræðum, svo ant sem honum
var um Höskuld og sonu sína.
Skáldið hefir fundið þetta vel og
reynt hér að gera þá brú til skilin-
ings, sein söguna brestur. Hann
tiefir tekið upp öll þau atriði úr
rógi Marðar, er sagan greinir og
gefur f skyn, og reitt úr þeim som
bezt og bætt nokkrum við, sibr.
orð Njálu: “Mörður rægir Höskuld
að vanda ok hefir nú enn margar
nýjar sögur og eggjar einart Skarp-
héðimm ok þá at drepa Höskuld.”
Hann lætur Mörð slá á þá strengi
lijá Skarphéðni, að faðir hans liafi
haft hann að olnbogabarni og tekið
Varist sjúkdóma
Sumarsins.
I sumarhitanum er erfitt að
halda maganum í góðu lagi. En
ef þér haldið þörmunum vel opn-
um og hreinum með Triner’s Ame-
rican Elixir of Bitter Wine, þá mun
yður líða vel og þér ekki þurfa
neins annars jafnvel í heitasta sum-
arveðrinu. Triner’s American El-
ixir verkar þarmana án tilkenning-
ar og heldur þeim hreinum; það er
bragðgott meðal og skemmir ekki
hina viðkvæmustu maga. Þér
munuð ekki þjást af harðlífi, melt-
ingarleysi, höfuðverk, taugaveikl-
un o.s.frv., og munuð geta notið
sumarsins í þægindum og gleði.—
Kostar $1.50 og fæst í lyfjabúð-
um. — Triner’s Liniment er mjög
vinsælt vegna þess, að verkun þess
er fljót og áreiðanleg. Það er bezta
meðal við gigt, fluggigt, bakverk,
tognun, sárum vöðvum og þreytu í
ganglimunum. Kostar 70 cts. —
Joseph Triner Company, 1333—
1343 S. Ashland Ave., Chicago, 111.
Höskuld fram yfir hann. Hann
lætur .Skarphéðinn bjóða Höskuldi
fósdbræðraJag, sran auðvitað var á-
gælur prófsteLnn á hugarfar Hösk-
ulds. — Úr aðgerðaleysi Njáls bætir
hann nieð því að láta hann fara
til Höskulds, fala goðorð hans og
reyna að fá hann til að setjast að
f átthögum Hildigunnar, seni Njála
lætur Flosa gera. Virðist mér að j
skáldið hafi gengið svo vel frá þess-
um atriðum sem unt var, eftir því 1
som drög voru til í sögunni. Og þyki j
enn ávamt, þá hygg eg að það sé j
fremiur sök efnisins en meðferðar-
innar. Eg iheld sem sé, að rógur sé ;
það ofnið, sem ver.st er viðfangs j
allra, sökum þess að engin samúð
er hugsanleg tmeð rógberanum, og j
sá sem læt.ur leiðast af rógi er að
sarna skapi blindur, en ljós skiln-
Lngsins ðvínar þar ®om blindnin
byrjar. — önnur hætta, sem hér er
á ferðum er sú, að skarpliéðinn, sem
allir lesendur Njálu unna fyrir orð-
speki hans og karlmensku, kemur á
leiksviðinu oftast í samibandi við
Mörð og sést því frá sinni veiku
hlið', en í söguinni snýr oftar sterk-
ari hliðinni að lesandanum. Sjón-
leikurinn gefur oss ekki eins fjöl-
fróða mynd af Skarphéðni og Njála.
en að vísu er það sem til hans sést f
samræmi við tilsvarandi liluta sög-
unnar.
Um aðrar persónur leiksins, þá
hygg eg að þær njóti sín engu ver
en f sögunni og að ihöfundur liafi
dýpkað réttan skilnimig á þeim og
anda sögunnar. HiJdigunni hefir
hann gert einihverja hina glæsile.g-
nstu konu, sem á leiksvið hefir
komið, og eru elmkum þriðji o>g
fjórði þáttur, þar sem hún er aðal-
persónan, undurfagrir og máttugir.
í leiknum er stígandi, sem hrífur
með fullum myndugleik, en yfir
öllu sami ljóðblærinn, sem einkent
þefir ömmur lefkrit Jóhanns Sigur-
Jónssonar. Og það liygg >eg, að
hv'ar sem hann verður leikinn á því
leiksviði og >af þe.ipi leikendum, sem
honum hæfa, þá beri ihann frægðar-
orð íslenzkra bókmomta um heim-
inn.
Fróðleiksmolar.
V’erður hann á hæð við þrflyft hús.
í vönduð fortepíanó er oft notað-
ur trjáviður, sem Jegið hefir í
geymslu til þurkunar í 30— 40 ár.
Oft kemur það fyrir, að regnið á
ítalíu er blandað með sandsteinum,
sem koma frá Sahara-eyðimörkinni
í Afríku, og berast yfir Miðjarðar-
hafið með vindinum.
Mörg af ríkjum Norður-Ameríku
eru mjög stór ummáls. Texas er hið
stærsta ]>eirra að ummáli og álíka
stórt eins og þessi Jönd öll: saman-
lögð: Belgía, Sviss, Holland. Frakk-
land, Rúmemía, Búlgaría, Serbía og
Grikkland.
Elzta blað í heimi eru kínversku
ríkistföindiim, “King Coo”: ]>au liófu
göngu sína árið 911 og eru nú rúmra
1000 ára gömul. — 1 ríldsskjalasafn-
inu í Peking er aJt blaðið frá upp-
hafi. Og ']>að einkennilega er, að
fyrsta tölublaðið lítur iit eins og
]vað síðasta, aldrei nein breyting át-t
sér stað. hvorki smá né stór. Fimtán
ritstjórar hafa mist höfuðið fyrir að
h>afa sagt eitthvað í blaðinu, sem
stjórnemdunum líkaði miður.
1 Stokkhólmi er til sýningarstað-
ur, þar sem sérstaklega er sýnt aJt
það, sem fundið er upp til þess að
bæta úr vandræðum þeim, >sem af
heimsstyrjöldinni leiða. Fyrir þess-
ari sýningu ræður ungur maður,
sem sannarlega er talandi vitni
þess, hvað menn geta hjálpað sér
sjálfir, þegar neyðim kreppir að.
Klæðnaður hans er ger úr pappír
eingöngu og er mörgum iforvitni á
hve haldgóðar pappírsbuxurnar
hans verða. Tilraunir, sem áður
hafa verið gerðar í þessu efni, hafa
sýnt það, að föt úr pappír endast
allvel.
— Heimilisblaðið.
-------O--------
Samræða milli sálar og líkama.
Líkaminn:
Senn er komið sólarlag,
sig er mál að nátta.
Liðið er á lífsins dag,
lizt mér bezt að hátta.
í Lundúnaborg eru 500 jármbraut-
arstöðvar.
Almertt vasaúr kvað geyma í sér
eitthvað um 175 >smáhluti.
Bambusreyrinn vex stundum alt
að því 15 cm. á dag og .á mánuði
Sálin:
Eigi finst mér enn þá mál
orðið sig að nátta;
af því vill þín unga sál
ekki fara’ að hátta.
G. G. í Gh.
Heimilisblaðið.
Er það þakið með vel máluðum spæni,
vel útlítandi og vatnshelt — sómi fyrir
þig og nágrennið, eða eins og neðri
myndin, orpið og skorpið af vindi og
sól — farvalaust og bert fyrir öllum
veðrum?
Gleymdu ekki þakinu á húsi þínu —
það borgar sig ekki. Strax og seinasti
naglinn er rekinn í spóninn, þá brúk-
aðu umsvifalaust

SHINGLE STAIN
og bættu mörgum árum við endingu
hússins.
STEPHENS’ Shingle Stain er bú-
ið til úr Creosote og olíum sem
sökkva í viðinn og verja hann
fúa. Þú getur valið úr 17 fögr-
um litum. Spurðu harðvörukaup-
manninn hvað það kostar.
F. Stephens & Co., Limited
Paint and Vamish Makers
WINNIPEG - CANADA
Hvort er þitt
Þak? ——
Stöður fyrír Stúlkur og Drengi
Það er nú mikil vöntun & skrifstofufólki í Winni-
peg, vegna hinna mörgu ungu manna er i herinn hafa
farið. trtskrifaðir stúdentar af Success Business College
ganga fyrir um veitingu verks. Success skólinn mentar
og setur f stöður fleiri útskrifaða Hraðritara, Bókhald-
ara og Verzlunarfræði-kennara heldur en allir aðrir
verzlunarskólar Manitoba til samans. Vér höfum í
þjónustu vorri 30 reynda kennara, vér eigum og brúk-
um 150 ritvélar og höfum hinar stærstu og bezt útbúnu
skólastofur hér. Success skólinn er sá eini, sem hefir
“Chartered Accountant" á meðal dagkennara sinna,
einnig er hann á undan öllum öðrum skólum með tölu
útskrifaðra nemenda og medaliu vinnenda. Skólinn
útvegar stöður. — Stnndið nám í Winnipeg, þar sem
nóg er af stöðum og fæði ódýrara. Skrifið eftir full-
komnum upplýsingum.
PHONE MAIN 1664-1665.
The Success Business College,
WINNIPEG LIMITED MANITOBA
/
\
/