Heimskringla - 31.10.1918, Page 2

2. BLAÐ51ÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 31. OKTÓBER 1918
Fórnin-sigurverðið
Rfpfia flntt af Capt. Frank Kd-
wardn—brezkum herforinKja—
á hnnka.Ht jóra fundi f Minne-
apolifi þann 28. jfini 1918. Hefir
ra‘fia þeaMÍ verlft Mérprentufi og
hennl fitbýtt I öllum helztu
borgum Canada ofg Uandarfkj-
anna.
(Framh.)
ÞangaS til sigur fæst, verSum
vér “aS halda áfram, aS halda á-
fram.” Enginn, sem hér er stadd-
ur þenna morgun, þráir meir friS
en eg. Eg er ekki hingaS kominn
til þess aS vegsama stríS. ÞaS
veit guS; þekki þau af eigin
reynslu og veit hvaSa kostnaS þau
hafa í för meS sér. Eg hefi veriS
fjögur ár í þessu stríSi og þetta
þýddi fjögra ára fjarveru frá heim-
ili mínu og börnum, á Ijúfustu og
elskulegustu árum þeirra. Eg á lít-
inn dreng heima fjögra ára gaml-
an, og sá hnokki hefir aldrei þekt
friS í hjarta móSur sinnar, aldrei
séS friS í andliti henanr. Einn
dag spurSi hann: "Mamma, hvaS
er friSur? ” Hún reyndi aS út-
skýra þetta fyrir honum á barna-
máli. “Mamma,” spurSi hann aft-
ur, “þýSir friSur þaS, aS pabbi
komi heim?” “Já, elskan mín,”
svaraSi hún. “Hvers vegna get-
um viS þá ekki fengiS friS undir
eins?" var næsta spuming barns-
ins. — Eg get fullvissaS ySur um
þaS, aS tugir þúsunda, hundruS
þúsunda og miljónir manna í skot-
gröfunum þrá nú friS alveg eins og
þessi litli drengur; en þótt þeir svo
þrái friS, er til þaS verS, sem þeir
vilja ekki greiSa. Þrátt fyrir þó
eg þrái friS, get eg ekki keypt
hann meS því aS verSa aS svíkja
þaS sanna og rétta, helga og göf-
uga.
ÞaS er þess vegna, þekkjandi
kvalirnar og kostnaSinn, fórnina
og tárin, aS vér hljótum aS ákveSa
“aS halda áfram, aS halda áfram”
unz dagur sigurs rennur upp, sig-
urs er þýSir kærkominn og varan-
legan friS fyrir börn vor og barna-
börn. Vér hljótum aS halda á-
fram. En þetta þýSir fórn, óum-
ræSilega fórn. — Stundum finst
mér þér hér í Ameríku nú standa í
sömu sporum og vér 1914. Eg
veit aS enn þá, sérstaklega á meS-
al yngra fólks ySar, er eitthvaS
þaS viS stríSin nú og áSur, sem
eins og er vafiS töfrabjarma, ein-
hverjum glitrandi geislabaug, yfir
því einhver heillandi æfintýra og
skáldsagna blær. En á Englandi
er alt slíkt um garS gengiS, kemur
aldrei til baka; vér höfum tæmt
bikar hörmunganna til botns.
Eg hefi dvaliS í landi ySar í
nærri fimm vikur. Fór frá Frakk-
landi í lok hinnar skelfilegu sókn-
ar viS Cambrai. Fyrstu tvær vik-
urnar var eg í Iowa ríki, og á meS-
an eg dvaldi þar í bæ einum sunn-
anvert í ríkinu, sá eg flokk af
mönnum, er veriS var aS senda til
heræfinga. Allir íbúar bæjarins
voru til staSar aS kveSja þessa
drengi, sem nú voru gengnir í her-
inn, og þessa stund virtust allir
gripnir af sterkri geSshræringu og
áhuga. ViS aS sjá þetta ryfjaSist
upp í huga mínum endurminning
þeirra stunda, þegar eg sjálfur var
þannig aS flytja menn burtu. Á
meSan á Cambrai sókninni stóS,
Magasj úkdómar
orsakast af sýru
Hvernig hægt er að bæta sýrtSa
meltingu.
Svo kallatiir magakvillar, eina og
meltingarleysi, vindur, sýra, magaverk-
ir og uppsölugirni, orsakast venjulega
af of mikilll framieitislu af súr i mag-
anum. og sem myndar vind og sýröa
meltingu.
Vindurinn þenur út magann, og or-
sakar hina óþægllegu, brennadl til-
finningu, sem kallast brjóstsvitii, og
sýran kitlar og særlr hinar vltikvæmu
magahimnur. Orsök alls þessa er í
ofauklnnl framlelðslu af sýru.
Til þess atS koma í veg fyrir þessa
framleitSslu sýrunnar í fætSunni, og
gjöra magann hellnæman, skaltu taka
teskeiti af Blsurated Magnesíu”- i kvart
glasi af vatni, heitu etia köldu,-— eftir
máltítS, eöa hve nær sem vindsins etSa
sýrunnar vert5ur vart. — Þetta hrelnsar
magann og eytSir verkun sýrunnar á
fáum augnablikum,— og er á sama
tfma algerlega skatSlaust og ódýrt
metSal.
Mót-sýru efni, elns og Bisurated
Magnesia, og sem fæst hjá öllum lyf-
sölum i duft eSa plötu formi, gjörir
maganum mögulegt atS vinna verk sitt
án atSstotiar meltlngarflýtandi metiala.
Magnesla er seid í ýmsum myndum,
svo verits vissir um aö þér fáitS Bisur-
ated Magnesla, sem er eina tegundlr er
dugar Vits ofannefndum kvillum.
fór eg þrisvar á tíu dögum til Eng-
lands að sækja liðstyrk og eitt sinn
flutti eg í einu 2,000 menn til þess
aS fylla skörðin. Eg fór meS þess-
ar tvær þúsundir hermanna gegn
um eina af hafnarborgum vorum
árla á sunnudagsmorgni. Fólkið
stóð meðfram götunum í þúsunda
tali, alt alvarlegt og þögult. Her-
mennimir, er nú þrömmuðu til
strandar, voru líka þögulir — yfir
götum bæjarins og öllu ríkti nú á-
takanleg þögn og kyrð. Þessar
2,000 manna voru nú að fara “yf-
ir um”, en þeÍT voru að fara til
þess að deyja. Slíkt var þeim
sjálfum og öðrum ljóst; eg minn-
ist þess að sjá gamlan mann gráan
fyrir hærum, með svartan borða
um handlegg, er sagði sína sögu,
lyfta virðulega hatti til hermann-
anna um leið og þeir gengu fram
hjá; og kvenfólkið, sem þarna var,
veifaði til þeirra svartbrydduðum
klútum, er allir vissu hvað merktu.
Þannig þrömmuðu þessir þögulu
hermenn eftir þögulum götum — í
áttina til dauðans. Nú í dag er eng-
inn töfrabjarmi, enginn geisla-
baugur, enginn æfintýra blær yfir
stríðinu hvað England snertir.
Eins og þér vitið, eru stríðin
hryllileg, en krefjast þó ágætra
mannkosta. Þau leiða í ljós sanna
hugprýði, einbeitni og ósérplægni
— já, hjá manninum í skotgröfun-
um, segja sumir, en þar fara þeir
vilt. Þau krefjast slíkra mannkosta
af mönnunum fyrir aftan fylking-
arnar engu síður en af þeim, sem
í skotgröfunum eru, og þau krefj-
ast þess, ekki eingöngu af her-
mönnum vígvallarins, heldur einn-
ig af öllum hér heima fyrir, körlum
og konum. Já, stríðið hefir alla
reiðu leitt í ljós mikla hæfileika og
mannkosti frá yðar hálfu, Ame-
ríku búra. Þjóð yðar, þó öflug hafi
verið í liðinni tíð, var aldrei mikil-
fenglegri eða öflugri, en þá stund,
er hún sé niður af fótstalli hlutleys-
isins og hóf þátttöku í hinu mikla
stríði í þágu réttlætisins og göf-
ugra lýðfrelsis hugsjóna.
Eg veit að þér hér í morgun,
feður og mæður drengja fyrir
handan, viðurkennið að aldrei
verðskulduðu þeir meir ást yðar
en þann dag í dag, er þeir lögðu af
stað sem riddarar þess góða, til
þess að taka þátt í baráttunni í
þágu réttlætisins og sannleikans.
En ef til vill hefir þetta stórkost-
lega stríð og hin mikla byrði
bandaþjóða yðar þó ekki verið
gert yður eins ljóst og skyldi. Þér
vitið ekki, hvað stríðið hefir kost-
að England. Eg sezt aldrei svo
niður til máltíðar í landi yðar, —
þetta er bókstaflega satt—, að
ekki grípi mig tómleika tilfinning.
Hinar miklu birgðir búra yðar
valda mér sársauka, þegar eg
minnist Englands. Oftar en einu
sinni hefi eg séð meira kjöt á diski
mínum hér við eina máltíð, en
kona mín og þrjú börn hefðu get-
að vonast eftir í heila viku. Þér
þekkið ekki stríðið enn þá, Ame-
ríkubúar! Eg hefi séð stóra hópa
af konum og börnum úti á götum
vorra stærri bæja, bíðandi tímun-
um saman í regni og vondu veðri
eftir að einhver verzlun yrði opn-
uð litla stund, í þeirri von að geta
fengið lítinn skamt af smjörlíki —
um smjör hefir ekki verið að tala.
Þegar eg hefi lagt á stað heimleiðis
frá Frakklandi og mér verið á-
hugamál að geta fært heim eitt-
hvert ljúffengi og góðgæti handa
bömum mínum, og hefi leitað til
matarverzlunar hersins (canteen),
þá hefi eg hrósað happi að geta
keypt eitt pund af rúsínum eða
kúrennum til þess að fara með j
heim — þá dýrmætustu glaðn-
ingu, er nú fáanleg væri fyrir
börn mín.
Nýlega var eg spurður, þar
margir bankamenn voru saman
komnir; “Hafið þér áður séð
svo marga bankastjóra saman
komna í einum sal?” Þetta var í
Iowa ríki, þar mér veittist sú á-
nægja eitt sinn að ávarpa mörg
hundruð bankastjóra—ekki þó
eins marga og hér eru nú þenna
morgun. En, háttvirtu tilheyrend-
ur, eg hefi áður séð fleiri banka-
menn saman komna á einum stað?
Hvar? veit eg þér munið spyrja.
Eg skal undir eins segja yður það
j — á vígvöllum Frakklands, leggj-
1 andi út í orustu. (Lófaklapp).
j Hersveít mín er Royal Fusiliers
hersveitin, og 3 1. herdeild hennar
samanstendur eingöngu af banka-
stjórum. Eg hefi séð herfylkingu
(battalion), er saman stóð af þús-
und mönnum, leggja til orustu —
hver einasti meðlimur henn^r
bankastjóri.
Þetta er reynsla vor á Englandi.
Af kaupsýslumönnum vorum er
að eins einn eftir af þremur; tveir
hafa verið burtu teknir, einn skil-
inn eftir. Hann gerir verk hinna
tveggja og skiftir ágóðanum á
milli heimila þeirra. Allir kaup-
sýslumenn vorir þéna nú sem lög-
reglumenn í fjögur kveld á hverri
viku. Hvers vegna? Af því stór
hluti lögregluliðs vors berst nú á
vígvellinum. Tvö þúsund mílur
af járnbrautum vorum hafa verið
rifnar upp; vér höfum einnig sent
margar þúsundir eimreiða og járn-
brautarvagna til Frakklands.
Þér vitið ekki hve mikinn mann-
kraft stríðið hefir tekið frá oss.
Einn maður sagði við mig hér í
Ameríku: “Þar sem vér erum nú
komnir út í þetta stríð, ætlum vér
að sýna heiminum hvað vér get-
um gert.--------Ef þörf krefur,
munum vér senda fimm miljónir
manna til Frakklands.” Fimm
miljónir manna! Eg fékk ekki var-
ist þess að líta til hans undrunar-
augum og spyrja hann, hvort hann
hefði athugað, hve stórkostlegur
hildarleikur þessi væri, og hvort
ekki væri nú nokkuð áliðið til þess
að geta gert heiminn forviða með
því að senda fimm miljónir manna
til vígsvæðanna. "Takið eftir,
vinur,” varð mér svo að orði,
“þér vitið, að á fyrstu tveimur
árum stríðsins kallaði England
með sjálfframboði, án herskyldu
af nokkru tagi, fimm miljónir
manna; í lok ársins 1917 höfðum
vér 9ent til orustusvæðanna sex
miljónir manna. Sex miljónir
manna af fólkstölu Iands vors, er
einn af hverjum sjö manns, og þar
með talið gamalt fólk og konur og
böm. Fólkstala yðar í Ameríku
er eitt hundrað og tíu miljónir,
einn af hverjum sjö af þeirri fólks-
tölu gerir nærri sextán miljónir
manna. Eg segi þetta ekki af
sjálfhælni, heldur vil eg að eins
yður verði dljóst hvað vér á Eng-
landi höfum orðið að gera, og er
þér hafið sett sextán miljónir
manna fram á orustusviðið, þá
hafið þér gert það, sem vér vorum
knúðir til að gera 191 7.”
Eg veit, háttvirtu tilheyrendur,
að þér standið í nánu sambandi
við öll verkamannamál og fjár-
hagsleg mál lands yðar. Yður er
því full ljóst, hvaða áhrif burt-
flutning svo margra manna myndi
hafa á iðnað og annað hér í landi
__ skiljið því til hlítar afstöðu
Englands í lok ársins 1917.
Oft hefi eg hér verið spurður
hvar herlínur (lines) brezka hers-
ins séu. Einn maður sagði við mig
nýlega: “Hvar er stærsti her yð-
ar, hvar er stærsti brezki herinn?”
Eg svaraði: “Vitið þér það ekki?”
Hann neitað og eg sagði: “Stærsti
brezki herinn hvílir nú undir gras-
sverðinum.” Þar er nú stærsti her
vor. Á fyrstu fáum mánuðum
stríðsins - skýrslur þessar eru á-
reiðanlegar og teknar eftir stað-
festum skýrslum stjómarinnar —
mistum vér 550,000 menn; mist-
um þá 78 per cent af landher vor-
um. Á einu undanhaldinu lagði
ein stórdeild vor (division) til or-
ustu, og af 1 2,000 mönnum kom-
ust 2,000 lífs af. Af 400 fyrirlið-
um í annari orustu komu að eins
50 til baka. Þér hafið heyrt um
Somme slaginn, en vitið þér hvað
hann kostaði oss? 25,000 fyrir-
liða og hálfa miljón hermanna, og
frá mannskaða vorum við Hellu-
sund get eg ekki sagt. Á fyrsta ári
stríðsins töpuðum vér 550,000
mönnum, á öðru ári 650,000 ogI
1917 töpuðum vér 800,000. Það
ár var manntjón Frakka 300,000
menn, með öðrum orðum mistum
! vér þá 500,000 fleiri menn en
' lakkar. Orsakir þessa mikla
manníalls á voia hfið voru stóror-
aslurnar í Tlandri. Þér hafið les-
ð um Passchendaele og Vimy
, hæðir og í yðar augum eru þetta
* að eins orustustaða nöfn, en hví-
líkan kostnað útheimtu ekki þessir
staðir. Vér mistum 2 7,000 menn
á einum mánuði, er féllu í Flandri,
örlitlum hluta orustu svæðisins; á
öðrum stað mistum vér 6,000 fyr-
irliða og 95,000 óbreytta liðs-
menn. Eg get ekki sagt yður frá
mannskaða vorum í marzmánuði,
en svo mikið veit eg, að þá mistum
við I 0,000 fyrirliða. Um Verdun
hafið þér heyrt. Vitið hvað marg-
ar stórdeildir voru staddar þar.
Þjóðverjar hrintu fram í alt tutt-
ugu stórdeildum og hálfri gegn
Verdun. En vitið þér hvað mörg-
um stórdeildum þeir hrintu fram
við Cambrai? — Þar hrintu þeir
fram 107 stórdeildum og af þeim
var 1 02 stýrt gegn brezka varnar-
garðinum. Af grunnhygni og þekk-
ingarleysi spyrja sumir: "Hví var
skarð í hergarði yðar?” Hví?
Berið hinar 20 stórdeildir við Ver-
dun saman við 1 02 stórdeildir við
Cambrai, og þá munuð þér skilja
hvers vegna að skarð átti sér stað
í herlínu vorri.
Þér talið um stríðið sem “fyrir
handan” og það réttilega, því þar
sem drengir yðar eru, þar eru
hjörtu yðar. En, menn og konur
Ameríku, stríð þetta er langt um
stærra en “fyrir handan”, ef þér
eigið með þessu að eins við
Flandri og Frakkland. Eg þekki
drengi margra heimila vorra, ei
beijast við óvinina á mörgum
svæðum. Vér höfum her á norð-
vesturlandamærum Indlands, ann-
an í Egptalandi, þann þriðja í Pal-
estínu, þann fjórða í Mesopota-
míu, fleiri hundruð þúsundir
drengja vorra hvíla nú í Gallipoli
og við höfum einnig her í Saloniki.
Eg hefi tvisvar tekið liðstyrk til
Italíu. Svo höfum vér Englands
herinn, er með hersveitum Frakk-
lands hefir í fjögur löng ár mynd-
að varnargarðinn — þar banda-
menn hafa varist upp við vegginn,
varist og beðið þess, að yðar hug-
prúðu drengir kæmu þeim til að-
stoðar, ekki eingöngu við vörn,
heldur líka sókn.
(Framh.)
------o-------
Enn er þörf fyrir peninga yðar.
— Kaupið Victory Bonds.
Lexían mikla
eftir
Katherine Reynolds.
J. P. ísdal þýddi.
(Niðurl.)
Mánuðirnir liðu og Maríu leið
ekkert betur. Hún vissi það, að
hún var einatt að verða veikari.
Hún sagði Georg ekkert um það,
samt sem áður, og að síðustu af-
réð hún að fara einsömul til West-
on, til þess að sjá þar hinn víð-
fræga gamla lækni, sem þar bjó,
og sem eftir því, sem henni var
sagt, var undrunarlega alúðlegur
og hjálpsamur við konur. Hann
var hlálegur. Orðrómurinn sagði,
að hann hataði menn, en tilbæði
næstum því sína aldurhnignu
móður, sem var lítil og bogin og
Harðlífi—
böl ellmnar
knanl ekki
meltiandl,
cerandl metiiil-
i; iian fremnr
emma fyrtr. En
ta skal hiti vis»a
autalausa metial
jHAMBERLAIN’S
omach and Liver
blets. Þær styrkja
rina og taugarnar,
elnsa maga og þarma
ís og innvortis bati
CHAMBERLAINS
. TABLETS .
Kvenna bezti vinur.
Frá ungaaldri til elliára
eru þessar litlu, rautiu
heilsubætandí töflur á-
byggilegastar til viti-
halds sterkri lifur og
hreinum maga. Taktu
Chamberlaln’s Stom-
ach Tablets átiur en
þú fer at5 hátta, og
sýran og ónotin í
maganum, ásamt
höfutierknum er
horfit5 at5 morgni
HJá lyfsölum á
25c etia meti
póstl frá
ChamberlftÍD Medieine Co.
TorontO 12
! hvít af hærum. Hann var ekki
j kvongaður.
Það var einn fagran og unaðs-
legan dag um sumarið, að María
lagði af stað að sjá læknirinn.
Hún fór með rafmagnsbrautar-
vagni og eftir lítið meira en hálf-
an klukkutíma var hún komin inn
f miðju gamla snotra bæjarins, er
nú var mjög lifandi af starfsemi og
framför, og mátti nú næstum heita
ný og öflug borg.
Maríu fanst vera miklu heitara
þar en heima hjá sér; og eftir því
sem henni var sagt, var starfs-
stofa læknisins æði kipp frá braut-
arstöðinni. Hún var þreytt, svo
hún setti sig niður í skemtigarði,
sem þar var rétt hjá. Það var fall-
egt þar og svali. Þar stóðu gaml-
ar, tignarlegar eikur og búskar af
alblómguðum blómareitum alt um
kring, og þar sem hún hvíldi sig
dálitlum skógarkróki, þá gaf hún
sig alveg á vald dýrð sumarsins og
blíðu dagsins.
Hún gat horft eftir vel tilbúnum
akbrautum, og á glitrandi glugga
gegnt skemtigarðinum. Bifreiðar
þutu hvínandi fram og aftur eða
runnu léttilega eftir þessum sléttu
brautum. Hún horfði eins og í
leiðslu á þessi þægilegu samgöngu-
tæki, en hljóðaði svo alt í einu
næstum upphátt; því þar hjá öðr-
um laufguðum skógarkróki beint á
móti, var stór spegilfagur bifreið-
arvagn, svo líkur vagni Georgs___
og það var líka bifreið hans.
Georg steig út úr vagninum og
rétti hlæjandi fram hendurnar, til
ástúðlegrar stúlku, er öll var blakt-
andi í fögrum sumarklæðnaði.
Þessi elskuverða stúlka hló á-
nægjulega og réndi sér niður í
opna arma hans.
Það var hlálegt, en þó um leið
snoturt, að þetta litla atvik skyldi
ske þarna rétt fyrir augum hennar,
í ekki meira en steinkasts fjarlægð.
Hún var svo lagleg, þessi stúlka,
svo að segja guðdómleg í sínum
fagra búningi. Og Georg var svo
laglegur og þrekinn. Og þegar
hún var að hugleiða þetta, kendi
hún hins fyrsta óttalega stings, og
María veinaði ofurlítið, þarna í
sínu laufgaða fylgsni.
Hún sá þau reika í burtu og fara
inn í skrautlega gullstássbúð. Við
hina mjög svo björtu morgunbirtu
gat hún séð þau halla sér yfir sölu-
borðið að velja og ýta frá sér, og
hún sá það, að þau skröfuðu mjög
innilega saman um kaupskapinn.
Svo komu þau til baka til bifreið-
arinnar. Stúlkan smeigði ofurlitl-
um ferhyrntum bögli ofan í treyju-
vasa Georgs og þau hlógu bæði,
G. A. AXFORD
LÚOFKÆÐINOTJR
503 Paris Bldg., Portagv & Oarry
Talsími: ain 3142
Winnipeg.
J. K. Sigurdson, L.L.B.
Lögfræðingur
708 Sterling Bank Bldg.
(Cor. Portage Ave. and Smlth St.)
’PHONE MAIN 6265
Arnl Anderson E. P. Garland
GARLAND& ANDERSON
LÖGFRÆBIN tí AR.
Phon. Mala 1561
601 Cl.etrlc Railaray Ohambera.
Dr. M. B. Halldorson
401 BOYD BlHLDINa
T«l». Maln 3088. Cor Port. A D(a.
Stundar elnvörOi*igu berklasýkl
og atlra lungnajaúkdóma. Er at5
tinsa á Bkrlfstofu einnl kl. 11 til 12
kl- 2 4 e.m.—H.lmlll aS
46 Alloway ave.
Talsimi: Maln 6802.
Dr%J. G. Snidal
TANNLÆKNIR.
614 SOHDRSDT BLK.
Portag. Aveiuie. WINNIPEG
Dr. G. J. Gislason
Phy.lclan nnd Surgeon
Athygll veltt Augna, Kyrna or
Kverka Sjúkdómum. Aeamt
Innvortla sjúkdómum or udd-
ekurtsi.
18 South Srd St., tírand Forta, Jf.D.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BCri.DUVG
Hornl Portage Av*. og Edmonton 8t.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdöma. Er atl hltt»
frá kl. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 til 6 ».h.
Phone: Main 3088.
Helmlll: 105 Ollvla St. Tals. O. 2815
■ Sk.
£ Vé
A ustu
r meí
- *
j
\ iuuus.i«ru, » ^
{ COLCLEUGH <fc CO. t
Vér höfum fullar birgtllr hreln-
ustu lyfja og m.tlaia. Komlt!
metl lyfsetlla ytlar hlngatl, vér
íerum mettulin nákvœmlega eftir
ávisan læknislns. Vér linnum
utansvelta pöntunum og seljum
glftingaleyfi.

Notre Dame A Sherbrooke Sts.
Phone Garry 2690—2691
5
(Famh. á 3. bls.)
Verið viðbúnir
Það er mögulegt, að einhvern
dag Iíðir þú af magakvillum, harð-
Iífi, uppþembu, höfuðverk, mátt-
leysi o. s. frv. og þá þarfnast þú
Triner’s American Elixir of Bitter
Wine, sem er bezta meðalið við
allskonar ólagi á maganum. Það
er einnig mögulegt, að einhver í
fjölskyldunni verði þjáður af gigt,
fluggigt, tognun, bólgu o. s. frv. og
þá verður þú feginn að hafa Trin-
er’s Liniment við hendina til að
grípa til. — Það er mögulegt, að
þú fáir kvef, og í því tilfelli er
Triner’s Cough Sedative ábyggileg-
asta meðalið. — Þú getur keypt öll
þessi meðul í lyfjabúðinni. En
það er mögulegt, að lyfsalinn sé út-
seldur, og að vér getum ekki í
flýti fylt pöntun hans vegna þess
að efnafræðis starfstofa vor er svo
önnum kafin , að fylla pantanir frá
stjórninni. Þess vegna skaltu vera
viðbúinn og kaupa nú strax þessi
Triner’s meðul, svo þau séu til taks
þá á þeim þarf að halda. — Joseph
Triner Company, 1333-1343 South
Ashland Ave., Chicago 111.
A. S. BAfíDAL
s.lur likkistur og annast um út-
farlr. Allur útbúnahur sá bestl.
Ennfremur selur hann allskonar
mlnnlsvarTSa og legstelna. : :
818 8HDRBROOKD ST.
Pbone G. S15S WINNIPBG
TH. JOHNSON,
Crmakari og GullsmiSur
Selur giftingaleyfisbréf.
Sérstakt athygli
og vl®gjör8um
veitt pöntunum
útan af landl.
248 Main St. Phone M. 6606
The Dominion
Bank
HOIINI NOTRE DAME AVE. OG
8HEKBROOKE ST.
HnfunstóII, Dpfl)..........g R,000,000
VarasjótSur ...............8 7,000,000
Allar eignlr ..............578,000,000
Vér óskum eftlr vlósklftum verzl-
unarmanna og ábyrgjumst at5 gefa
þeim fullnægju. SparlsjótSsdelld vor
er sú stærsta sem nokkur bankl
hefir í borginnl.
íbúendur þessa hluta borgarlnnar
óska aS skifta vió stofnun. sem þelr
vlta atS er algerlega trygg. Nafn
vort er full trygglng fyrlr sjálfa
ytlur, konu og börn.
W. M. HAMILT0N, Ráðsmaðor
FHONE GAHRY 8450
í. í. Swanson
H. G. Hlnrlksaon
J. J. SWANSÖN & C0.
rASTEISNASALAR OG
pentnga mlVlar.
Talsiml Main 3597
Cor. Portage and Garry, Wlnnlpeg
MARKET H0TEL
146 Prlnr >nm Strert
á Dóti markaDinum
Bestu vínföng, vindlar og a«-
hlyning góö. Islenkur veltlnga-
matlur N. Halldórsson, lelöbeln
ir lslendingum.
P. O’CONNEL, Eigandi Wlnnlpeg
GISLI G00DMAN
TINSMIOIIR.
Bt
Verkstæöl:—Horni Toronto
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 29SN
HelmllU
Garry N9g
Lagaákvarðanir viðvíkj-
andi fréttablöðum
1.) Hver ma'ður, sem tekur reglulega
á móti blafSi frá pósthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir borgun-
inni, hvort sem nafn hans eða
annara er skrifað utan á blað-
18, og hvor sem hann er áskrii-
andi eða ekki.
2) Ef einhver segir blaði upp, verft-
ur hann að borga alt sem hann
skuldar því, annars getur útgef-
andinn haldið áfram að senda
honum blaðið, þangað til hann
hefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á borgun
fyrir öll þau blöð, er hann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þan
af pósthúsiiu eða ekki.
3) A8 neita a8 taka vi8 fréttablöðum
e8a tímaritum frá pósthúsum,
e8a að flytja í burtu án þess að
tilkynna glíkt, meðan slík blöð
eru óborguð, er fyrir lögum
skoÖL^ sem .tilraun til svika
(prima facie of intentional
fraud).