Heimskringla - 08.01.1919, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HElMSKRINGl A
WINNIPEG, 8. JANÚAR 1919
l
FUNDARBOÐ.
Séra Björn B. Jónsson Kefir alfhent okkur undirrituSum
peninga aS upphæS eitt hundraS tuttugu og fimm dollara.
MeS bréfi frá 25. júní 1918 hefir hann útnefnt ökkur sem
íorráSendur sjóSs þessa, meS þeim fyrirmælum, aS sjóSurinn
skuli vera byrjun samskota í almennan sjóS, er safnaS skuli
til meSal Islenzíks almennings í Ameríku, án tillits til flokka
eSa félaga, sem nokkur önnur mál hafa meS höndum, nema
aS því leyti, sem einstök félög kunni aS gefa í sjóSinn á sama
hátt og einstaklingar. Skal sjóS þessum variS til þess eins,
aS koma upp sæmilegu minnismerki yfir þá hermenn íslenzka
eSa af íslenzkum ættum, hvort heldur er í her Canada eSa
Bandaríkjanna, sem lagt hafa líf sitt í sölur fyrir frelsi mEuin-
kynsins í styrjöldinni miklu, sem nú er til lykta leidd.
ViS skoSum því skyldu okkar, þsir sem stríSiS er nú búiS,
aS leita álits almennings á þessu máli, sem þannig hefir veriS
lagt í hendur okkar, og leyfum okkur því hér meS aS boSa
til fundar í Good-Templara húsmu í Winnipeg þriSjudaginn
14. janúar 1919, kr. 8. e. h. ViS skorum á almenning aS
sækja vel fimdinn. ViS óskum þess, aS úr sem flestum
bygSum mæti einhverjir á fundinum. Einkum vonumst viS
eftir því, aS sem flestir þeir, sem veriS hafa í herþjónuartu,
komi á fundinn, því þeim mun óefaS manna annast um heiSur
sinna föllnu félaga.
Winnipeg, á gamlársdag 1918,
B. J. BRANDSON,
THOS. H. JOHNSON.
NOKKRAR
athugasemdir rið stjórn-
mál Canada.
Sttir Árna Sveinsson.
arapöninumnl ©ldinn’’ iað gefa völd
in í þelrra hendur. Aiuðsjáanilega
er Iþebta engin vörn og mun hvorgi
tekin tll greteia nemia fyrir dám-
stóli bllndra flokksmanna — það er
að segja blindra í stjórnmiálalegu
tiiliti—, þvi það er enigin afsökun
fÞar sem Sir WiMrid Lauurier er íyrlr þá’ drýgja, að tM eru
nú svo mjög skjallaður sem “mesti! m^n*|’ ^ora y0K Ihið sama, Og
stjómanákispekingur” Canada og
hin fyrverandi stjóm' hans hafin
himninum hserra, virðist ekki úr
vegl að fólk reyni að átta sig ögn á
þeasu mieð (því að ryfja upp fyrir sér
Iraimkomu Sir Wilfrids, sem fonsæt-
feráðherra Canada og gerðir stjóra-
ar hans. Ekkert kernur sér botur,
•n eiga Iþá kost á að hoyra ummæli
nerkra og óhlutdrægra manna frá
viðvíkjandi conservatívum er það
að segja, að iþó etjórn þeirra fyrir
tólf árum væri að ýmsu leyti ámæl-
isverð, er það lítii sönnun fyrir þvf,
að þoir nú vemduðu ekki ibetuT
hag þjóðarinnar en liberalar, sern
virðast vera komnir mi'klu iengra
að því er sniertir eyðisiu og óráð-
vendni, Eg hefi jeitast við að
kynna mér nokkrar af íþeim ákær-
uim, sem koinið hafa fram gegn
þelm támum, að liberalar voru hér
•iinir við völdin. I>á er því ljósi;
brugðið yflr Sir WiMrid og hina fyr-
verandi stjórn hanis, sem glæða hlýt-
«r skilning alira fyrir því rétta. —
Grein þá, sem hér fer á eftir færði
herra Árni Sveinsaon oss nýiega og
niðurstöðu, að þær hafi við gild
rök að styðjast; að minsta kosti
virðist mér akki með réttu hægt að
neita því, að hún hafi selt f hendur
vlsisra ;manriia og auðféiaga aif eign-
eaf oas leyfi til að birta hana. Er| um ríkisins, svo skiftir miljónum
dotilai-a, svo sem: akuryrkjuiönd,
grein þessi rituð á þeim tima, að
liberaLar voru hér við æðst.u völd
tekki um kosningar, heldur að
kosnimgaæsing-um iöngu hjáliðnum)
•g heflr ínmi að halda ítariegar og
Iróðilegar athugaisemdir um stjóm
þeirra. Kom hún út í Baldri í Marz-
■aénuði árið 1908 og mun séra J. P.
•ótmundsson iþá hafa verið ritstjóri
þeœ blaðs. Greinin er alblöng, em
þó fyiiilcga þess virðl að vera emd-
arbfrt og lesim í annað sinmi af sern
*llra fiestum. Árni Svemsson er
löngu viðurkendur á meðal ritrfær-
netu islenzkra alþýðumanna vestan
hafs, er gætinm og stiitur og brýtur
rækiilega til mergjar hvert það mál,
•ffln hanm ritar um,-Ritst.J
Eins og okkur mun flestum kumn-
ug\ gaf Oanadaþjóðim, eða öllu
heldur meiri hluti hen.nar, völdin 1
hendur líberala, þanm 26. október
■fðas’liðitm (1908). Svo að ölium
Ifklndum halda þeir nú stjórnar-
tim'buríönd, fi.skistöðvar, og flcira
og fyrir svo lágt verð, að það er
varia takandi til greimia, í saroan-
burði við þá upphæð, er þesisir
etjórniar gæðlngar vilja hafa fyrir
rétt sinn, er þeir selja banm, eða
bjóða hamn til söiu.
í sambandi við timburlöndin má
geta þess, að það er rnú almemt við-
urkent, þæði í Canada og Banda-
rfkjuinum, að Lskógurinni fari nú óð-
um minkandi, og þvf sé það áríð-
andi að flara sem bezt með hann að
i öliu leyti. Stjómin ætti þvf ekki
að velta "timbur’’-1'eyfi nema þeim
mönnum, sem hafa eögunarmiilur
og stiarfrækja þær, og iáta viðinn á
markaðlnm) sem algenga verzlunar-
vöru. En því miður hefir stjórnin
selt 1 hemdur vina sinna stór svæði
af ibeztu skóglöndum. Hjá þeim
mönnum, sem virðast hafa fengið
þau eitigöngu í þeim tiigangi, að
taka þar rífiegan hiut á þurru landi,
kemur það svo greiniilega fram, er
taumurium í sarofleytt .vextán ér. . ,
Um bað, hvort úrslitin við þe«sar ^ir au.glý.sæt mburteyfi aín trl sölu,
■fðmstu kosnimgar hafi verið heppi- »T °f a" Lt TimLcr
legar, eru sjálfsagt skiftar skoðaniT, / T r‘ ' ' rafcr fékk
og vtot er um það, að fjölda mötg- fyrir 5j°°’ en aug,ýsir tl] 80,11 fyr'r
«m virðist að stjómin hafi alls ekki
verðskuldað tiltrú kjósendanna, i
vegna himmar hófiausu eyðslu og ó-!
íiáðvendni, sem komið hefir í ljös L
mmum s^jórnardeildumum, þrátt'
fyrir tilraunir hennar að hindra við-
fceka og óviihalLa rannsókn. I>ar
•em aliar kosningaassingar eru nú
•jálfsagt fyrÍT iöngu um garð gengm-
ar, avo
««eði Ihugað stjórnmál iandsins,
▼irðist mér ekki úr vegi að taka tii
rfirvegunar nokkur atriði í sam-
bandi við ráðsmensku lfberala elð-
ws’u tólf ár. Mun eg því ieyfa mér
að gjöra nokkrar athugasemdir í þá
étt, oig þá fyrst að taka til íhugunar
■leðferð þeinra á
Eignum þjóðarinnar,
•ran þeir eru kærðir um að hafa selt
í hendur auðfélaga og ýrnsra flokks-
gæðinga, fyrir litla sern enga borg-
■n í ríkissjóð. Auðvitað reyna lib-
•ral'ar að gjöra sem minst úr þei.m
Skærum og verja gjörðir sfnar og
•tjómarinnar í því sem öðm; og
þar eð oft skortir gild og góð rök,
■eynia þeir að réttiæta sig með því,
•0 eonservatfvar hafi gjört alveg
hálía miljóm — og set eg hér nefnda
auglýsing,—
‘The timber is of good uuality and
fairjy cltan. More «o, than the
timber in tho Erwood and Red
Deer dist/riotis. The price for the
biock ia $500,000.”
Annað “timber limit”, sem Mr.
Fraser borgaði $1,650 fyrir, seldi
menn geta því betur í ró og' *la"n ?mkJæmA han-S
ih,Wað frf*mburði fyrir rétti. Og Mr.
Buitowb borgaði $6,000 fyrir “timber
limit,” er hanm seldi til trjáviðar-
sölumanjLs fyrir $80,000. Þessi dæmi
sýna meðfeirð stjórnarinnar á hin-
uim dýrmætu skógarlöndum og
hversu hún lætur gróðahrallsmenn
græða á kostnað almennings, án
þess rfkið ihafi veruieg miot af því.
Og það er bersýnUogt, að þegar
milluroenin þurfa að borga afarháa
upphæð til gróðabrallsmanna.
verða ,þeir að leggja l>etta auka-
gjald á okkur, sern kaupum viðinn,
og því eðlilegt þó hanm hækki í
vterði. .Sem ibetur fer, virðist Mr. Er.
Oliver, inmanrfkisráðgjafi, vera að
reyna að koraa í veg fyrlr að slfkt
viðgangist framvegis, og er vomiandi
að það hepnist, því ekki verður
lifð sama á þelrra stjómarárum, og annað séð, en að það hafi verið
jMlð •ð *ins að stökkva úr "steik-j heppileg og góð tilbreytinig, þegar
hann tók við ráð.snienskunni af Mr.
Sifiton.
Hi.n niafnifrægu fiskivötn og stór-
ár Norðvesturlandsinis, eru einnig
áli in talsverð auðsuppspretfa fyrir
Canada þjóðina, ef réttilega er með
farið, enda hefir slík.t ekki dulist
hinum hungruðu 'stjómarvinium, og
hafa suinir þeirra reynt, og tekist
líka, að mata krókinn. i>ví ekki
var hætt við að stjórnin stæði þar í
vegi, enda 'hiefir hún náðarsaindeg-
ast l'eigt þeim margar hinar beztu
fiskis öðvar í stórvötmum og fiski-
ám Norðvesturlandsins og svo fram
með ströndum Hudsomsflóa o^g
Jamasflóa, þrjár míluf ó sjó út.
Fyrir þessi einkaréttindi boriga
þessir útvöldu stjórnarvinir frá $10
til $100, og mun þessi auðvirðilega
upphæð firemur sett í saminimigana
til þass að reyna að gjöra þá lög
lega oig bindandi, en til að auka
tekjur ríkissjóðs.
Þjóðlöndin.
Það kemur víst flestum sarnan
um þaðv að löndin, hvort, sem þau
em eigm rfkisins, aiuðfélaga eða ein-
sfakra manna, sé sú auðsupp-
spretta og undirstaða, sem heiii og
framfarir þjóðfólagsins hvíllr á, í
hagfrægislegu tilliti. I>að er þvf
mjöig áríðandi að landeigninni sé
sem jafnast skMt rneðal einstakling-
amina, sem mynda þær; ættu þvi all-
ir að sjálfsögðu að njóta þar jafn-
róttis. Því reynisla liðinna alda sýn-
ir og sannar, að þar sem löndin
hafa verið í höndum vissra manna
og stétta, hetfir flátækt, eymd og fá-
fræði fjöldans verið ríkjandi.
btjórnandur ríkjanna ætitu því ekki
að láta slíkt viðgangast, heldur
styðja að því, að löndunum sé sem
jafnast skift meðal þeirra sem yrkja
þau og vinma, því með þiví fyrir-
komulagi myndi verða meiri jöfn-
uður á kjömm roanma og færri ó-
sjálfbjarga. En gjöra nú stjórnend-
ur skyldu sína í þessu tilliti? Eg
held ekki, að minsta kosti ekki hér
í Oanada, og miuini þó óhætt að full-
yrða, að varla muni nokkur stjóm
hatfa haft betori tækifæri tii að vinna
í jafnaðaráfctina í því sambandi, þar
eð svo að segja alt landið var eign
rfkiisins, og þar aí leiðandi í hönd-
um stjómarinnar, sórstaklega hér í
Maniitoiba og Norðvesturlandinu.
Hin fyikin munu hafa haft, og áskil-
ið sér að halda yfirráðunum yfir
löndum sín.um, Kegar þau gengu í
sambandið. En þráfct fyrir það, þó
fyikin og 'samibandsstjórnin hefðu
yfirráðin og gæfcu komið 1 veg fyrir
að iöndin Jemfcu of mjög i höndum
einstakra manna og auðfélaga, hofir
iítið verið unnið í þá átot; mikltu
fremur hofir hið gagnstæða átt sér
shað. Miljónir ekra hafa verið seld-
ar í hendur auðfélaga og sérstakra
manna, og sambandsstjómin, sem
hefir haft yfir mestu að ráða, hefir
í þvf efni verið fyirírmymd fyikj-
anna; og enginm erfi er á þvf, að þar
er sökim lfka hjá oomsiervatfvum;
auðvitað voru á þeim árum, sern
þeir veittu landstyrk til jármibrauta,
kringumstæður ólík'ar því sem nú
eru. En hvað sem þvi líður, virðist
Öhæbt að rfullyrða, að þeiir hafi
gengið alt of langt með styrkveit-
ingar, einkum þar eem svo vÍTÖist
sam þiessi féiög hafl vcrið gróða-
brallsfélög, mymduð að eins í beini
tilgan^i, að eignast réttindabrérf --
Ohariter — til að 'byggja járnibraut,
og isvo auðvitað fá ríflegan land-
styrk roeð; selja »vo réttindi siín
þegar gott tækifæri byðisfc Enda
gjörðu Lsum iþessi féiög Mtið eða ekki
neitt, cm fengu samningana endur-
nýjaða jafmharðan og sá tími út-
ranini, sem rótotindabréfið ákvað, og
var það oftast auðfengið með hjálp
þingmamna, og muinu báðir flokk-
amir vera þar jarfn sekir. — Þegar
liberalar voru í minni hluta, fóru
þeir rnjög hörðum orðum um með-
ferð stjómiarinnar á þjóðlöndum-
uim, lofiuðu þeir í (því sem öðru að
gjöra betur, og settu í hima maka-
lausu stefnuskrá .sína: "The land
for the vsettoler, not for the specu-
lator.”
Em hafa þeir nú breyfct samkvæmt
þeesu ákvæði? Nei, alls etkki, þvf
þó þeir í þessu tilliti bafi ekki gemg-
ið eins langt og rfyrirrennarar
þieinra, þá hafa þeir þó, bæði bein-
Mnis og óbeinlínis, látið af hendi
talsvert af þjóðlöndum, með því að
endurnýja þá sammlnga, sem á-
kváðu landstyrk með vissum skil-
máiuim, em sem ekki Voru uppfyltir,
höfðu því hlutaðeigendur engan
rétt til landsins, miema hann væri
veifctur þeim á ný, og það gjörðu
liberalar góðfúslega.
Einnig hefir stjómiin selt iönd í
hendur gróðabrallsmanna undir
því yfirskyni að styðja að bygging
ianrisins, og vil eg í því sambandi
leyfa mér að benda á Saskatc.hewan
iandsölumálið, sem svo margr h fir
verið rætt og ritað um frá báðuin
hliðum. Halda liberalar því fram,
að sú iandsala sé eitt 'hið þarfasta
fyrlrtæki stórnarinnar, vegna þess
að landið hafi verið svo lítið þekt
og álitið iítt byggiiegt . og svo frá-
brugðið öðrum löndum, að Canada-
menn höfðu ekki vit eða þekking
til að sjá, hvort landið í hiaum-
nafnfræga Saskiatchewiami dal værj
hæfilegt til jarðyrkju. Svo það
þurfti Bandaríkjamenn til þess að
koina íólkinu í skilning um það
að landið væri nú í raun og veru
byggiiegt. Þessir Bandaríkjamtenn,
ásaimt notkkrum Oanadiamönnum,
inymduðu svo “Saskatchiewan Valley
iiandfélagið”, sem keypti eða fékk
mnrtáð yfir nærri miijón ekra af
járnbraubarlöndum, og stjórnin
eeldi því ejnnig 250,000 ekrur arf
beimililsróttariöndum rfyrir 1 dollar
hverja ekm. Undirgokst félagið að
kcnma Iþví í framkvæmd, að 12 iand-
neraar eetotust að á þeim löndum,
sem það bafði umráð yfir, og svo
enn fremur, að aðrir 20 landnemar
settust að á gefins stjórnarlömdum í
hverju Towmshipi. Fyrir þessa
samninga og framkvæmdir félags-
inis, varð hið óálitlega og lítt þekta
iamdsvæði fjöimenm og blómleg
bygð.
Þannig virðist að vera aðal-inm-
takið í útskýring liberala viðvíkj-
andi þessu landisölu máli, en ekki
kemur það vel heim við þær upplýs-
ingar, sem eg hefi aflað mér. Gegn
um éreiðanleg heimildarrit hefi eg
reynit að kynna mér þetta mál sem
bezt, vegna þess að svo mikið hefir
verið um það iþTáttað.
Járnbrautarlöndin, sem Saskat-
ohewan Vailey landfélagið fékk um-
ráð yfir, var uppháfiega gefið til
styrktar “QúAppelle, Lomg Lake og
Saskattíhewan jámbrautinmi,” en
landið eða verð þess virðist þó
ekki hafa gengið til 'þess að byggja
hana eða viðhalda henni í svo góðu
lagi, sem iniauðsyn fólksins í nær-
iiggjandi bygðum og bæjum út-
heimti, og einmibt í sambamdi við
það lenti í mjög hart með Mr. W.
Scott og Mr. Osler. Auðvitað kem-
ur það þesisu máli eikki við, að öðru
leyti en því, að eg tiifævi hér nokk-
ur orð eftjr Mr. W. Seofct, Sem
hljóða þiannig: ‘The hon. gtenfcle-
man firom West ‘Soronto, who was
permitotied to manipulate or at all
events, in some mammer to hom-
sw'oggle witoh tohree and a half mil-
lion acres of the good iand of the
Nortohwast Territories. Scott er ihér
ekki í melnum ofa um það, að landið
sé 'gott, enda er iþað í samræmi við
þær upplýsingar, sem istjórnarum-
boðsmiaður, Mr. Speerts, lagði fram
fyrir Mir. Sifbon, áður en hann seldi
landið. Mr. Speers kemst þannig
að orði: “I have no besitation in
stating, fchat a greait many very
good distoricfcs can be found along
this ltoe of railway. I have observcd
very clooeiy fchis stretch of country,
and am thoroughly convinced that
saroe progressive sebtlemen.fcs can be
placed along that line, that will
establish tihe fact, bhat tihat country
is allright.” Þaninig er álit Mr.
Speers. Hann er alveg samnfærður
uim, að mikið af landinu er mjög
gott, og því hægt að srtofna þar
framfarasamar þygðir — og neynel-
an hefir sannað að álit hans var
rótt. Það þuirfti því ekki Banda-
rfkjamiemn til að sjá það, að landið
væri byggiiegt. En hvað gjörir nú
Mr. Sifton eftir að hafa femgið svona
góðar og áreiðanlogar upplýsingar
frá sínum eigim umboðsmanni?
Hann seiur 250,000 ekrur landgróða-
féíagi, fyrir mjög lítið verð og með
vægum borgunar skilmálum. Ber
það svo fram á þingi sér til máls-
bóta, að landið hafi verið álitið lífc
ils virði eða jafnvel gagnslaust.
Hér set eg hans eigin orð: “While
I was awiay tlhe officers ofi the de-
partm'ent made an exaiminiation of
an area, some 250,000 acreis, in which
was regarded as an arid and practi-
oally u'seless seotion; tohe land was
sold at a dollar per acre upon settlle-
merat oonditioms.” Hér viðurkennir
Mr. Sifton að landið hafi verið
kannað af stjómiatoþjónum firá hans
eigin stjórmardeild, en gefcur þeas
jafníramt, að landið hafi verið á-
litið gagnslaust, sem er í beinni
mótsögn við skýrslu Mr. Speers, og
hlýfcur hann þvf að fara hér með ó-
sannindi móti betri vitund. Og
helzt er útlit fyrir það, að þogar
hamm vissi að iandið vair komið f á-
lit, þá hafi hamn viljað sem fyret
koma því 1 hendur gróðafélags, þar
sem vinir hans höfðu hlutdeiid f.
Og hann bindur heldur ekki þessa
gæðinga isfna við þetta svæði, sem
hann sagði að ihefði verið kannað,
heldur færir hann út takmörkin,
evo viiniir hans hefðu úr sem mestu
að velja, og iþyrftu ekki að taka
nerna beztu löndin, enda hagnýttu
þeir sér það rækilega, og því til
sönnunar set eg 'hér kafla úr aug-
lýsing þeiirra: “Ouir priviiege of sel-
ection differs from the ordinary
railway gramts in as much as we are
not obliged to t.ake any specific
numlber in any ome township. We
have the privilege of seieoting in bhe
district reserved for us, any odd
numfbered sections, excepting the
two söhool sections. We are not
interested in any seoond ciass lamd
..... This great streatoh of level
prairie witohout a toree or stone to
block the plow, together with the
magnificent soil, the abundance of
fche yield, and the grade of t:he pro-
duct, has made the Saskatchewan
| Vailey the superior of the world as
a wlheat and flax growing coumtry.”
— Af skýrslu Mr. Speers og auglýs-
img félagsins er hægt að fá nokkuð
ljósa hugmynd um gæði landsins,
og þó gjört sé ráð fyrir því, að fé-
lagið harfi gjört meira úr þeim en
góðu hófi gegmir, þá mun óhætt að
toreysta því, samkvæmt orðum Mr.
j Kpeers og Mr. Sootts, að yfirleitt
' muni landið vera gott akuryrkju-
land. Og sérataklega er þess að
gæta, að fólagið tóik ’beztu löndin
á því svæði, er það hafði úr að velja,
enda er það að sjá á auglýslngunmi,
að það hafi einumgis lönd af beztu
i tegund. Það er iþví fráleitt að
halda því fram, að laindið, »em fé-
lagið keypti hafi verið “praotically
uiseltíss” og að þessi landsala hafii
verið þörf fcil þess að styðja að
byggiinigu landsiras. Landið hefði
emgu síður bygst, þó það hefði ver-
j ið í höndum stjóirnarinnar, Jyvf það
1 sjá allir, sem vit eða þekkingu harfa
| á landhúnaði, lnve miklu affara-
sælla ihefði verið fyrir landnemend-
ur, að fá löndin gefin, sem önpiur
! heimilisrétfcarlönd. Því fyrir þetota
1 brall Siftohs er álitið að læir verði
| að borga landgTÓðamönnum $2,000,-
1 000, og ríkið fær að eims einn átt-
| unda af þeirri uppihæð. Ef nú
| bændur borga tvær miJjómlr fyrir
nefndar 250,000 ekrur, hversu margar
j miljónir munu þeir og aðrir þegmar
j rfkisins borga fyrir öll þau lönd, og
j aliar |þær þjóðeignir, sem stjórn-
málamenn vorir harfa selt f hendur
vildarmamnia sinna og auðfélaga
og sem varla er hægt að fara um
vægari orðum en að það í mörgurn
tilfellum virðist hreint og beinfc
þjóðeignarán. Og það sannast, að
að af ölliu 'þesisu leiðir, að þessir ná-
ungar muinii herða að böndunum,
sem almenningur hefir lagt þeim í
hendur, og gegn um hina ótrúu
stjórnmálamenn — ef ekkert verður
gjört til að hindra það.
(Framh. síðar.)
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÐINGUR
503 Paris Bldg., Portage & Garry
Talsími: ain 3142
Winnipeg.
J. K. Sigurdson, L.L.B.
Lögfræðingur
708 Sterling Bank Bldg.
(Cor. Portage Avo. and Smlth St.)
’PHONB MAIN 6255
Arnl Anderson B. P. Garland
GARLANÐ& ANDERSON
LðnFRdtemaAB.
Phen. Maln 1661
Bl«etri* Railway Ohsmbtri
Hannesson,
McTavish &
Freeman,
LÖGFRÆÐINGAR
Skrifstofur: 215 Carry Bldg,
Winnipeg og Selkirk, Man.
Wlnnipeg Talaími M. 450
HEYRNIN AÐ BIU ?
REYNDU ÞETTA.
Ef þér er at5 förlast heyrnin og þú
kviöir algeröu heyrnarleysi, eö ef þú
heflr skruönings og blísturshljóö i
hlustunum, þá faröu í næstu lyfjabúö
og kauptu eina únzu af Parmint
(double strength) og láttu þaö í %-
mörk af heitu vatnl og ögn af hvítum
sykri. Taktu svo eina matskeiö fjór-
um slnnum á dag.
Þetta mun fljótt lækna htn þreyt-
andt hljóö í hlustunum, stoppaöár nef-
pípur munu opnast, andardrátturinn
veröur reglulegur, og slím hættir aö
safnast í kverkarnar. Þetta er hæg-
lega tilbúiö, kostar litiS og er bragö-
gott til inntöku. Hver sem er hræddur
um aö ’Catarrhal” heyrnarleyst sé aS
sækja á sig, ætti aö prófa þessa for-
skrift.
Til lesendanna
Félög þau, er búa til mynda-
mötin fyrir blöðin, hafa nú
hækkað prísa sína að miklum
mun. Hér eftir kostar því
$2.50 fyrir hverja vanalega
eins dálks mynd, og $5.00
fyrir tveggja dálka breiða
mynd á vanalegri lengd. —
Þetta eru þeir beðnir að hafa
hugfast, er myndir senda til
birtingar í blaðinu.
Sparsemi og Spar-
nýtni útrýmir eyðslu
Vertu Spameytinn — FáSu Meira BraúS og Betra
Brauð með því að Brúka
PURIT9 FC0UR
(GOVERNMENT STANDARD)
í Alla Bökun Yðar
Flour License Nos. 15, 16, 17, 18
RB8. ’PRONH: B. S. 8TBS
Dr. GEO. H. CARLISLE
Stnnóar Btngðngu Byrna. Angaa,
Nof »g Kverka-Hjúkéémft.
ROOM 71* STHRLmo BANK
Phone: M. 1284
Dr. M. B. Halldorson
4*1 BOVD BBILDIHa
Taln. H.ta MH8. Cer Port. A Gltn.
Stnndar etnvörhuMgn berklaspkl
eg «»ra lungnajsúkdöma. Br atS
tinna á skrlfstofu sinnl kl. 11 tll 12
.•* Rl- * tll 4 e.m.—HeimlU afe
46 AWoway ave.
Talsiml: Maln 6802.
Dr. y. G. Snidal
TANNLÆKNTR.
«14 ÍOKBBSBT BLE.
Portage Avenne. tvrNNIPEG
Dr. G. J. Gislason
Phynlelan nnd »nnrvon
Athygll veltt Angna, Hyrua •(
Kverka SJúkdómum. Asamt
rnnvortls sjúkdómum oc udd-
■kirtl.
18 Sowt% 8rd St.. Gmnd Portrn. ffl.D.
Dr. J. Stefánssoo
401 aorn Bll ILMNQ
Hornl Portage Ave. og Bdaaonton Bt.
Btundar aingrtngu augna, eyrna,
u«f og kverka-sjúkdóraa. Hr a» httta
írá kl 1« tll 12 f.h. og kl Tttl S aS.
Phone: Main 8088.
Hotmtll: 106 Ollvia St. TtUs. <J. 2816
VOr hflfum fullar MrgOfr hretn- 4
netn tyfja og meflala. KamiT A
meU lyfseflla ytlar hlngafl, vér V
fernm meflultn nánvœmiega oftir A
vioan læknlsins. Vér atnnum f
ntansvetta pöntunum og eoljuaa A
glfMagaleyfl. f
GOLCLEUGH <ft CO. t
fflotro Bnnse A Sherhrooke Sta. é
Phona Garry 2680—26*1 \
A. 8. BAROAL
selvr Hkktstur og annaat um út*
farlr. Allur útbúnaTVur mA bsstl.
Enafremur nelur hano altskonar
mlunlsTartSa og logateUa.
•1* 8HER BROOKB 8T
W WINNIPBU
TH. JOHNSON,
Urmakari o-g Gull*miðL
Selur giitlngaleyflflbréi
Sérstakt alhygll veitt pöntunu
og vtögjörflum útan af iandi
248 Main St. Ph«n« M. 6ððt
J. J. Swanson
H. Q. Hlnrlknson
J. J. SWANSON h CO.
PA8TBIBH A9ALAR M
pentaga mflHnr.
Talalml Maln 8687
Cor. Portaga and Garry, Wtnnlnec
MARKET HOTEL
14« Prtnr tmm Itnet
á Dóti markarflinum
Bestu vinfðng, vlndlar og &8-
hlyning gó8. Islenkur veltinga-
mafcur N. Halldórsson, leiflbeln
Ir lelendlngnm.
P. O’OONNBI. Bigandl
WlnelKC
HAFIÐ ÞÉR B0RGAÐ
HEIMSKRINGLU?
Skoðið ltfclk mlðann á
yðar — baran seglr fcll.
blaðinn
GISLI GOODMAN
TINSMIÐVR.
Verkstætíl:—Hornl Toronto Bt. og
Notre Dame Ave.
Phone
Uarrr 8M