Heimskringla - 08.01.1919, Blaðsíða 6

6. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA

WINNIPEG, 8. JANÚAR 1919
Ferð í Þórisdal.
Flestir Islendingar munu kann-
ast við Þórisdal. Hann kemur
víSa við sögu og alstaSar hvílir
yfir honum kynjablær, sem fær í-
myndunarafl manns til aS sjá
fleirae n sagt er. Snemma byrjuSu
sagnir ita hann aS myndast. Fyrst:
er honum lýst í Grettissögu og þar
er honum bezt lýst. SíSast kem-
ur hann fram í þjóSsögum og
kvæSum. Þar er brugSiS yfir
hann æfintýraljóma og þjóStrúin
markar honum bás aS sínu skapi.
Menn sjá fyrir sér dalinn inni í
viltustu óbygSum landsins, í miSj-
um Langjökli, grænan og frjósam-
an. Þar var griSastaSur sauSa-
þjófa, heimkynni útlaga og mis-
indismanna.
Lýsmguna af dalnum í Grettis-
sgu munu margir hafa lesiS. Hon-
um er lýst svo, aS manni þykir
sem smjör drjúpi þar af hverju
strái. Þar var fé svo vænt, aS
betri var einn sauSur til niSurlags
þar en tveir annarsstaSar. Þar
voru heitir hverar og skógivaxnar
hlíSar. Dalurmn var langur og
mjór og luktur jöklum öllu megin
svo aS þeir skúttu framyfir dalinn.
Þótti Gretti sem jarSeldar mundu
því valda, aS eigi luktust saman
jöklarnir yfir dalnum. Litill var
þar sólargangur, en engu aS síS-
ur voru hlíSarnar grænar. Grettir
gaf dalnum nafn eftir þurs einum,
er fyrir honum réS. Eftir vetrar-
dvöl fór Grettr úr dalnum. Fór
hann suSur um og yfir Skjald-
breiS. Reisti hann hellu eina stóra
í miSjum SkjaldbreiS norSan-
verSum, klappaSi rauf í hana og
sagSi svo, aS ef maSur legSi auga
sitt viS raufina, þá mætt sjá í gil
þaS er fellur úr Þórisdal. AS litlu
gagni hefir þessi tilvísun Grettis
orSiS, því 'þeir æm í dalinn hafa
komist, hafa annan veg ráSist aS
honum. En þó mun satt vera, aS
Grettir hafi þama reist helluna,
því aS fyrir nokkrum árum fann
fjárleitarmaSur nokkur hellu all-
stóra norSan í SkjaldbreiS. Var
hún brotin í miSju um rauf, æm
í henni var. HafSi hún auSsjáan-
lega veriS reist upp á stall einn en
falliS niSur og því brotnaS. Eru
því nokkur lí'kindi til, aS finna
megi hellu þessa og vel þess vert,
aS ger væri gangskör aS því.
SíSan Grettir fór úr dalnum og
reisti helluna norSan í Skjald-
breiS, hafa margir rejmt aS kom-
ast í Þórisdal. Fyrstir urSu prest-
ar tveir, Helgi Grfmsson og Björn
Stefánsson áriS 1664. I fylgd meS
þeim voru tveir menn og var ann-
aS ungling8piltur. Fóru þeir ríS-
andi frá Húsafeili, upp aS Oki og
yfir Kaldadal. VarS þeim ekkert
til fyrirstöSu alt aS jöklinum nema
Jdettabelti eSa ás, er lokar fyrir
sanda þá, sem fram undan eru
jöklinum. Þar eru fannir neSaui
undir og urSu þeir aS láta hest-
ana kasta sér þar fram af. Komust
þeir yfÍT sandana og lögSu af staS
yfir jökulinn þrír saman meS einn
hest. Hina hestana skildu þeir eft-
ir hjá jökliuum og létu piltinn
gæta þeirra. ÆtluSu klerkar sér
aS finna daltnn, hvaS sem þaS
kostaSi og hétu því aS kristna úti-
legumenn alla, er í honum væru.
Eftir vmsa erfSleika komust þeir
yfir jökulmn og sáu ofan í dalinn.
Var þar sízt um auSuSgan garS
aS gresja. Engir sáust þar hverir,
hvergi skógar, víStr, lyng né gras.
Og hvergi sáust þar útilegumenn
til aS taka viS kristni þeirra.
Klerkar sneru sama veg til baka,
kom 'st heilu og höidnu heim aft-
ur •'x þóttust nýja stigu kannaS
hafa.
Ár 8 1753 reyndu þeir Eggert
Ólaf son og öjarni Pálsson aS
komast í dalinn af Kaldadal, en
sú mistókst.
ÁriS 1835 komst Björn Gunn-
lai ; on í dahnn og voru sex
m í fylgd meS honum. Fóru
þeir meS heata upp jökulinn alt
aS dalnum. en færSin var ill og
urS'i þeir aS sk.ija hestana eftir og
fa gandi í dalinn. Segir
Bj nnlaug3son aS dalurinn
hí tm bit í austur og vestur,
austur undan Okinu (en Kaldidal-1
ur liggur nærfelt í útsuSur og
landnorSur, á milli Oks og Lang-
jökuls). Mun eg síSar víkja aS
þessu, því aS dalurinn köm okkur
nokkuS á annan veg fyrir sjónir.
ÁriS 1895 reyndu ÞjóSverjar
tveir árangurslaust aS komast í ■
dalinn.
1909 komst austurrískur yfir-
kennari, Wunder aS nafni, í dal-
inn aS sunnanverSu. RitaSi hann
síSan allnákvæma lýsingu af hon-
um. Hann fann vatn all-langt viS
jökulinn, sem enginn hafSi áSur
tekiS eftir. Kallar hann þaS
Nýjavatn. Hann mældi hæS dals-
ins yfir sjávarmál. Reyndist hæS-
in 500 metrar. Segir hann dalinn
10 km. og liggja N.V. til S.A.
Þeim fáu mönnum, er í dalinn
hafa komist, segist nokkuS sinn
veg hverjum af staSháttum.
Sunnudaginn 4. ágúst í sumar
lögSu fimm menn af staS frá
Þingvöllum gangandi inn í ó-
bygSir. Þeir voru: Helgi Jónas-
son, Einar ViSar, Haraldur Jó-
hannessen, Tryggvi Magnússon
og eg. Hesta tvo höfSum viS
undir farangur og í fylgd meS okk-
ur var Halldór Jónasson, bóndi í
Hrauntúni, sem átti aS vera okkur
til aSstoSar viS gæslu hesta og
farangurs. Hann var og manna
kunnugastur óbygSunum fyrir inn-
an SkjaldbreiS. Um miSjtm dag
fórum viS frá Hrauntúni og
stefndum sunnanvert á Skjald-
breiS. ViS áSum á SkjaldbreiS-
arótum viS vikurhæS eina, er al-
ment er nefnd Kerling. ÞaSan
héldum viS í áttina til HlöSufells
og ætluSum aS ná HlöSuvöllum
ujm kvöldiS og tjalda þar. En
þegar viS áttum eftir svo sem
hálfrar stundar ferS fundum viS
sléttan blett og grösugan og rann
vatn skamt frá. Þótti okkur ekki
ráSIegt aS halda alla leiS aS
HlöSuvöllum, þótt þar væru hag-
ar góSir, því mjög vafasamt var
hvort þar væri nokkurt vatn fáan-
legt. En á þessum slóSum er
hvergi vatn aS fá nema úr rensli
undan snjófönnum. ViS tjölduS-
um því þama og bjuggum um okk-
ur fyrir nóttina. Næsta dag vökn-
uðum við samtímis hinni árbomu
róafingruSu morgun’gySju og lit-
um til veSurs.
Því sem eg sá, er eg kom út,
mun eg seint gleyma. Einhver fá-
gæt gleStilfinning greip mig. Mér
fanst eg verSa aS breiSa út faSm-
inn móti náttúrunni til þess aS
fagna fegjurSinni. Til þess aS
fagna hraunum og hlíSum, hnúk-
um og hálsum, fjöllum og jöklum.
Mér fanst eg vera í ætt viS þaS alt
og eg gladdist yfir frændseminni.
Fyrir einum degi vorum viS allir
í Reykjavík í hinu þunga and-
rmslafti menningarinnar, þar sem
hugur og hendur hvers manns
starfa fyrir daglegu brauSi. Nú
vorum viS inni í viltustu óbygSum
landsins og biSum eftir aS sólin
gæfi þeim nýjan svip. ÞaS var
líkast draumi. Sólin var aS teygja
sig upp yfir fjölln. Brátt fóru hæS-
ir og hnúkar aS brosa. Svo hým-
aSi yfir hlíSum og hálsum. ÁSur
en langt um leiS var orSiS hlýtt
og bjart hvar sem litiS var. 1
austri, suSri og vestri voru marg-
lit sólroSin fjöll. I norSri var
Langjökull skamt frá okkur,
glampandi í sólskininu, eins og
gríSarmikilI hvítur veggur og sást
hvergi fyrir endann á honum í
austur, þar sem hann teygSi sig
inn aS hjarta landsins.
ViS urSum heldur síSbúnir, því
mörgu þurfti aS sinna. ÞaS var
komiS yfir dagmál, er viS gátum
lagt af staS og héldum viS inn
meS HlöSufelli og stefndum á
Langjökul. ViS vildum komast í
Þórisdal þá um daginn, ef ekki
hamlaSi veSur eSa önnur óviS-
ráSanleg atvik. ViS vorum mjög
í vafa um, hvort okkur mundi
hepnast aS finna dalinn, því aS
kort þaS, er Wunder hinn austur-
ríski hefir gert af honum, er nokk-
uS ónákvæmt. Og ilt er aS átta
aig eftir lýsmgum þeim, sem til eru
af honum. Frá þeim staS, er viS
tjölduSum, sést dæld allstór í jök-
ulinn. Austasti hluti þeirrar dæld-
ar er venjulega kallaður Jökul-
krókur. ÞangaS stefndum viS.
Vatn þaS, er Wunder fann, ætl-
uSum viS aS finna til þess aS átta
okkur eftir og ráSa af því, hvar
dalurinn væri. Vatn þetta er svo
stórt á kort Wunders, aS ætla
mætti aS ekki væri hægSarleikur
aS fara um þær slóSir án þess aS
verSa þess var.
Inn meS HlöSufelli er allmikiS
sandorpiS hraun. Laust hraun-
grýti liggur þar í löngum görSum
og sumstaSar hefir grjótiS hlaS-
ist upp í ólögulegar hrúgur, sem
helst líkjast hálfhrundum vörS-
um. Hvergi er þa r hagi fyrir
hesta. Á einstöku staS er gras-
laus svörSur, eSa mosagránir
blettir. Hraun þetta nær alveg
upp undir jökul. Úr hrauninu
komum viS í dæld eina langa, er
skarst fram meS jöklinum. Virt-
ist þaS helzt vera gamalt vatns-
stæSi og var sandur í botninum.
ViS gengum dældina á enda og
tók þaí viS snjóháls. Þegar viS
komum upp á hálsinn, sáum viS
vatn rétt hjá okkur. Var þaS langt
og mjótt og náSi því nær aS jö'k-
ulröndinni. Lá vatniS hér um bil
í norSaustur til suSvesturs. Okkur
þótti kynlegt, aS finna þarna vatn,
því aS viS áttum þess sízt von, og
eftir afstöSu aS dæma, gat þaS
ekki veriS vatn Wunders, enda
segir hann aS vatniS liggi fast aS
jöklinum, en þetta vatn var skiliS
frá jöklinum meS sandeyrum. ViS
álitum aS viS hefSum aS ei
fundiS þama nýtt vatn og nefnd-
um þaS Langavatn. Þegar viS
stóðum hjá vatninu, varS okkur
mjög starsýnt á reyk mikinn, er
virtist leggja úr Sandvatni, sem er
suSaustan undir jöklinum. Reyk-
urinn var mikill og fór geyst.
LagSih ann út undir HlöSufell og
SkjaldbreiS svo aS huldi fjöllin á
skammri stundu upp í miSjar
hlíSar. Var þetta eins og hvít-
grá þóka, en þoka var þaS ekki.
Seinna fréttum viS aS þaS mundi
hafa veriS sandfok.
ÁSur en eg held lengra, ætla eg
aS lýsa jöklinum nokkuS frekar,
svo aS mönnum verSi landslagiS
skýrara í huga. Ef litiS er á upp-
drátt Þorvaldar TTioroddsens af
Islandi, sést aS vik eitt er í jöklin-
um sunnaverSum, nokkuS vestar-
lega. Upp úr þessu viki er lægS
allbreiS í jökulinn. Austanmegin
er SkjaldbreiSarjökulf eSa Blá-
fellsjökull. NorSanmegin er Geit-
landsjökull. Vestanmegin er vest-
asti hluti Langjökuls, er vel mætti
nefna Þórisjökul. Þessi partur
jökulsins hefir veriS nefndur Geit-
landsjökull eins og norSurhlut-
inn, en þetta eru greinilega tveir
jöklar, skomir sundur af breiSu
gili, og virðist því varla rétt aS
gefa þeim báSum eitt nafn.
Eystri hluti þessarar lægSar í
jökulinn skerst upp meS Skjald-
breiSarjökli og kallast Jökulkrók-
ur, eins og áSur er sagt.
Þegar viS fómm frá vatninu,
stefndum viS inn í Jökulkrók og
héldum okkur sem næst jökul-
röndinni, til þess aS vera vissir um
aS finna hiS margnefnda Wunder-
vatn eSa Nýjavatn. Nú lá leiSin
upp í móti. FærSin var heldur ill.
Stórgrýti og malarsandur gljúpur
af bleytu. Sukkum viS upp undir
kné íþ essari aurkendu sandbleytu.
Fannir vom miklar og urSu því
merri sem ofar dró. Sólskin var
aifarbjart og illmögulegt aS horfa
fram undan sér meS berum aug-
um, því aS svo var snjóbirtan
mikil.
FerSin sóttist seint og var all-
erfiS. Héldum viS áfram stans-
laust yfir urSir og fannir og ætl-
uSum ekki aS hvíla okkur fyr en
viS fyndum vatnS. Okkur hafSi
veriS sagt, aS ekki væri ólíklegt
aS þar væri einhver hagi fyrir
hestana, en þeir höfSu hvergi
fengiS grasstrá frá því um morg-
uninn snemma. JökullægSin er
þannig, aS hryggur eSa háls geng-
ur eftir henni miSri alla leiS aS
Geitlandsjökli. Skiftir þessi hrygg-
ur IægSinni svo, aS tveir dalir
myndast meS jöklunum beggja höfSi er kallaSur, og sést hann úr
megin. Hryggurinn er nokkuS dalnum. Úr dalnum sést einnig
hár og hlíSar því brattar til beggja bera viS skarS þetta Hádegisfell,
hliSa, einkum þegar innar dregur. J er stendur austan viS Kaldadal.
JökullægSin smálækkar eftir því j SkarS þetta er þannig lagaS, aS
sem innar kemur. ViS héldum vel mætti halda, aS milli Þóris-
beint af augum fram, af einni öld- höfSa og jökulsins væri þröngur
unni á aSra. ViS gengum utan í j dalur, en af mönnum þeim, er í
hryggnum aS austan nálægt jökul- Þórisdal höfSu fariS, hafSi enginn
röndinni. Á hverri hæS bjugg- komiS í skarS þetta á milli jö'kl-
vtmstviS viS aS sjá vatniS, en þaS anna. Lék okkurm jög hugur á
sást hvergi. Loksins eftir langa! aS komast inn í skarSiS, til þess
göngu og erfiSa komumst viS alla aS ganga úr skugga um, hvort
leiS inn í botn á Jökulkrók og þá nokkur dalur væri þar. En þess
varS ekki lengra komist nema var engi kostur. Degi var fariS aS
meS því aS fara upp á sjálfan jök-j halla og hestarnir voru illa haldn-
ulinn. Seinna fengum viS aS vita j ir af heyleysi. Þar aS auki var
aS vatniS höfSum viS fundiS og okkur nauSugur einn kostur, aS
nefnt Langavatn. ÞaS sem vilti komast ofan í Brunna um kvöld-
okkur var þaS, aS vatniS virtisý iS, því aS þar var næsti áfanga-
ekki rétt sett á kortiS, ékki nógu j staSur. En þaS reyndist sex tíma
sunnarlega.—ViS tókum því þaS stanslaus ferS. ViS borSuSum í
ráS, aS snúa vestur á hálsinn og dalnum undir klettinum, sem viS
sjá hvernig umhorfs væri hinum stönsuSum hjá. ViS vorum orSn-
megin. ÞaS gekk allvel aS koma ir æSi matlystugir, enda höfSum
hestunum upp fannirnar og upp á! viS gengiS hvíldarlaust um hraun,
hálsinn. Þegar þangaS var komiS fannir og sandbleytu, yfir 'hæSir
sáum viS lítiS annaS en eina sam- og urSir í sjö stundir, matarlausir.
hangandi fannbreiSu til vesturs, Þegar viS höfSum snætt, létum
en í norSur sást bergveggur svart-
ur, er gengur út úr sjálfum jöklin-
um. ÞaSan sáust og nok'krir hnúk-
ar rísa upp á milli jöklanna í norS-
vestur. ViS héldum niSur eftir
viS farangurinn á hestana. ÁSur
en viS fórum af staS, horfSum
viS einu sinni enn inn eftir daln-
um, til þess aS festa hiS einkenni-
lega landslag bæSi í minninu og
hálsinum og brátt sáum viS alveg myndavélunulm.
ofan í lægSina. Þá fékk lands-1 ViS héldum niSur meS jöklin-
lagiS á sig annan svip og brátt fór' um og stefndum á SkjaldbreiS
aS hækka á okkur brúnin. ViS
fórum ekki beint niSur hálsinn, en
stöfndum nokkuS til suSurs og því
nær alveg aS jöklinum, er aS vest-
anverSu liggur. ViS stönzuSum
viS bjarg eitt, er stóS upp úr
snjónum. ViS vorum komnir í
norSanverSan. ÞaS hallar undan
fæti, þegar framarlega dregur,
niSur meS Bjamarfelli. Þar var
snjólaust. Þegar viS komum niS-
ur á jafnsléttu sneiddum viS vest-
ur fyrir Bjarnarfell og út á Skessu-
básveg. Inn meS Bjarnarfelli
Þórisdal. Allir vorum viS í góSu vestanverSu er dæld ein eSa lægS
skapi til þess aS fagna Þórisdal milli Ifellsins og jökulsins. ÞaT
meS húrra-ópum, en engilm kom gegja leitarmenn úr Sunnlendinga-
þaS til hugar. fjórSungi aS Þórisdalur sé. ViS
Eg horfi inn eftir dalnum þegj- gáfum því lítinn gaum um leiS og
andi og hugsandi og eins gerSu fé- fórum fralm hjá, enda höfSum
lagar minir. Enginn af okkur hafSi vjg rt1riki tíma til þess aS sinna því.
gert sér hugmynd um aS hann ^ allri leiSinni niSur í Brunna er
mundi líta svona út. Þórisdalur, hvergi hagi fyrir hesta. Sandur
sem einu sinni var meS grænum
hlíSum og heitum hverum, feit-
um sauSum og útileg^umönnum,
var nú allmjög breyttur frá því,
sem áSur var. HlíSamar horfn-
ar, hverirnir frosnir, sauSir og úti-
legumenn dauSir.
Alt í kring um okkur var snjór.
og hraun, malarkambar og grjót-
urSir. Hestamir voru mjög illa
haldnir og ætluSu hvaS eftir ann-
aS aS leggjast á leiSinni. Um
miSnætti komum viS í Bmnna,
þreyttir og hungraSir, en allir í
góSu skapi og glaSir af erfiSinu.
BlóSiS ólgaSi í 'hverri æS og á-
hvert sem augaS leit. Yfir öllu lá reynslan strengdi hvern vöSva og
köld ró og svo var kyrSin mikil, hverja taug. ViS höfSum náS aS-
aS mér fanst eg vera einn í þess-! al taikmarkinu.
um mikla jöklasal þótt félagar! Næsta dag gengum viS frá
mínir stæSu alveg hjá mér. Fyrir Kaldadal upp á jökulinn þar sem
framan o'kkur var vatn, eins og hann var hæstur. Þar er engi
stórt glampandi auga á fannbörSu skriSjökull. Uppi á sjálfum jökl-
og freSnu andliti. Bak viS rís inum er bungumynduS snjófönn,
svartur bergveggur út úr jöklinum, en hvergi ís eSa klaki. Er meS
er gefur öllu landslaginu skarpari öllu hættulaust aS ganga þar upp
svip. Lítil þokurák var aS læSast á jökulinn. Um kvöldiS komum
niSur eftÍT jöklinUm ofan í dalinn.; viS aftur öfan í Brunna. Næsta
Hún fór hikandi eins og hún væri dag var ákveSiS aS liggja um
óvön 'hinni rauSleitu birtu, sem
sólin brá yfir jökulinn.
Dalurinn liggur frá útsuSri til
landnorSurs. Eru brattir hamrar,
sem ganga út úr jöklinum, alveg
fyrhr mynni dalsins. Hann er
þröngur inst, en breikkar eftir því
sem utar dregur. Vatn eitt allstórt
er í dalnum. Var þaS ísaS alt
meS röndunum. Ekkert afrensli
hafSi þaS. Dalurinn var hulinn
snjó og sást ekki í auSan blett
nema grjóturSir á stöku staS, er
stóSu upp úr fönninni. Líklegt er,
aS snjór hafi veriS meiri í honum
í þetta skifti en venja er til, en víst
er um þaS, aS þar getur enginn
gróSur þrifist. Dalurinn er all-
breiSur og ekki djúpur. Jöklam-
ir skúta hvergi yfir hann, eins og
sagt er í Grettissögu, enda er hann
aS engu svipaSur því, sem þar er
lýst. Getur hvorttveggja veriS, og
er þaS líklegra, aS frásögnin sé
ýkt og lýsingin hugarburSur, en
aS dalurinn hafi breyzt svo gífur-
lega síSan sögur hófust.
Bjöm Gunnlaugsson segir, aS
dalurinn liggi hér um bil í austur
og vestur, eSa út aS Kaldadal. En
slíkt er misskilningur. ÞaS sem
mun því valdiS 'hafai, aS hann
hugSi dalinn þannig liggja, er þaS,
aS vesturendi Langjökuls er alveg
skorinn frá Geitlandsjökli. I því
skarSi miSju er höfSi, sem Þóris-
kyrt. VeSur var gott og sólskin.
HafSi eg enga ró til þess aS halda
kyrru fyrir, svo eg labbaSi inn aS
jöklinum. — Inn meS jöklinum
em nokkrir móbergshnúkar strýtu-
myndaSir. Þeir em kallaSir
HrúSurkarlar. Eg stefndi á þá
innariega og komst upp á einn
þeirra. Þeir em illir yfirferSar,
því aS víSa em þar klappir, sem
eru eins og storknuS hraunleSja
alsett oddhvössum steinnybbum.
Eg hélt áfram þar til eg komst á
insta hnúkinn, er stendur alveg inn
viS Bjamarfell. Gekk eg upp á
tindinn og sá inn á milli fellsins og
jökulsins inn í “Þórisdal” leitar-
manna. En hér er alls ekki um
neinn dal aS ræSa og því hin
mesta fásinna aS halda því fram,
aS Þórisdalur sé þarna. ÞaS sýn-
ir aS eins, aS allir hinna mörgu
fjárleitarmanna, sem sveimaS hafa
þarna fyrir framan, hafa aldrei
komiS inn á milli fjallanna. Þessi
ímyndaSi dalur er ekki breiSari
en svo, aS á ein mjó myndar sér
farveg eftiri allri IægSinni, eem er
mjög brött 'og brattar skriSur á
báSar hliSar. Eg gekk síSan inn
í kverk þá, sem myndast milli
fjallanna og áin rann út úr. Gat eg
þá alveg gengiS úr skugga um þaS
aS þar enginn dalur, heldur upp-
líSandi þrengsl. Eftir aS hafa at-
hugaS þetta, sneri eg aftur. NáSi
eg til félaga minna snemima um
kvöldiS, sátu þeir þá allir inni í
öSru tjaldinu og skemtu sér viS
te og heitar pönnukökur.
Dagrinn eftir gengum viS um
Kaldadal til Húsafells, en sendum
Halldór meS hesta og farangur til
Þingvalla.
ViS vorum einn dag um kyrt á
Húsafelli í bezta yfirlæti. Á öSr-
um degi héldum viS þaSan ríS-
andi upp á Kaldadal. I för meS
okkur var Jakob GuSmundsson,
vinnumaSur á Húsafelli, glöggur
maSur og skemtilegur. Þar sem
Kaldidalur er hæstur snerum viS
af veginum og stefndum inn aS
jökli. Þeim til skýringar, sem
ekki hafa fariS um Kaldadal, skal
eg segja lítiS eitt ifrá staSháttuim.
Kaldidalur liggur nærfelt í útsuS-
ur og landnorSur milli Oks og
jökuls. Er þaS hár 'hryggur af
möl og sandi, stórgrýttur viSa. Á
móts viS miSjan Kaldadal gengur
vik eitt eSa skarS í jökulinn. Þar
er þaS sem jökullinn skerst í sund-
ut, eins og áSur er skýrt frá. Úr
skarSi þessu fellur Geitá í mörg-
um ihvíslum frammeS Hádegisfelli.
Frá slkarSinu ganga eyrar fram
imeS jöklinum og mynda gríSar-
stóra, þríhymda sandsléttu, sem
takmar’kast af hömrum eSa kletta-
belti viS Kaldadal. Eftir söndun-
um renna ótal ár og lækir úr jökl-
unum. Safnast mestalt vatniS sam-
an viS klettabeltiS og myndar þ&r
Sögusafn Heimskringlu
Listi yfir sögur, sem fást
keyptar á skrifstofu Heims-
kringlu.—BurSargjald borg-
aS af oss.
Viltur vegar .. 75c.
Spellvirkjarnir .. 50c.
MórauSa músin .. 50c.
LjósvörSurinn .. 50c.
Kynjagull .. 45c.
Jón og Lára .. 40c.
Dolores .. 35c.
Sylvia .. 35c.
BróSurdóttir amtmannsins.. .. 30c.
ÆttareinkenniS .. 30c.
Æfintýri Jeffs Clayton 1 .. 35c.
THE VIKING PRESS, LIMITED
P.O. Box 3171 : Winnipeg, Man.