Heimskringla - 15.01.1919, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 15. JANÚAR 1919
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
sögurit liggur að sönnu ekkert eft-
ir hann, «n hug ha'fSi hann á að
skrifa sögu prentlistarinnar á ls-
landi, og var tekinn aS búa sig
undir þaS. Skyldi því verki lok-
iS fyrir 400 ára afmæli prentlstar-
mnar hérlendis (1930). En nú
eru séS örlög þess.
G. M. var skemtilegur heim aS
sækja og gestrisinn meS afbrigS-
um; var kona hans honum sam-
hent í því sem öSru. HafSi hann
ætíS á reiSum höndum gaman-
sögur, hnittyrSi og fróSleík alls-
konar. Þá var þaS venja hans aS
sýna gestum sínum bókasafn sitt;
en þaS er stórmerkilegt, einkenni-
legt fyrir GuSmund og afburSa-
vel hirt. Enda sparaSi hann hvorki
tíma né fé því til fullkomnunar.
Gaf þar á aS líta margar bækur
naerkilegar og sjaldgaefar, einkum
gamlar, íslenzkar bækur. Þeim
safnaSi G. M. meS ótrúlega mik-
iili natni og fyrirhöfn. Sat hann
oít tímum sarraan viS aS hreinsa
þær, bæta rifin blöS og draga upp
blöS er vantaSi; en þaS gerSi
hann af listfengi míkilli. Er von-
andi, aS landsstjómin sjái til, aS
þaS safn tvístrist ekki.
Vegna þeirra, er ekki sáu G. M.,
skal þess getiS, aS hann var lágur
meSalmaSur vexti, en feitlaginn á
síSari tímum; lítiS eitt lotinn í
herSum. FiíSur var hann sýnum,
ljós á hörund og hár. Augun voru
grá, hvöss og eldsnör. Hann tal-
aSi hægt, skýrt og hiklaust, hafSi
þýSan og viSfeldinn málróm og
einstakt lag á aS vekja áhuga þess,
cr hann ræddi viS, á umtalsefn-
iau. Harm var tryggur vinur vina
sinna og ráShollur efnilegum
æskumönnum. Engum manni
heyrSi eg hann hallmæla, en þung-
orSur var hann um stjórnmála-
froSu-skúma.-------
GuSmundur Magnússon er dá-
inn. Sem betur fer verSur ekki
sagt, aS þjóSm hafi drepiS hann
úr hor, eins og Þ. E. sagSi um Sig-
urS BreiSfjörS. En hitt verSur
heldur ekki sagt meS sanni, aS
þjóSinni hafi famast viS GuS-
mund svo sem æstkilegt hefSi ver-
i8 og skylda hennar var. Hún
skuldar honum mikiS og ómetan-
legt. En minna mætti á þaS, aS
ekki er öll nótt úti á meSan ekkj-
an er á lífi. Þing og þjóS ættu aS
sjá eóma sinn í því, aS láta hana
ekki líSa skort. InnstæSur GuS-
mundar sál. verSa þrátt fyrir þaS
á engan hátt full-greiddar.
Rvík, 22. nóv. 1918.
ASalsteinn Sigmundsson,
frá Árbót.
-------o-------
Fréttabréf
Febble Beach, Man.,
6. janúar 1919.
Herra rit»tjóri:-
Eg ætla að aenda þér fáar Hnur.
Það ber ekki margt við hér á milli
þe»a«ra fáu landa, setm !hér eru við
Pobble Boach; hér eru aðeins fimim
Cjðlskyldur, eða 23 manns í alt. beim
Wður, ðlhmi þolanlega og má heita
að þeiir lifi í sátt og samlyndi, en
þ&ð er meira en hægt er að segja
annara þjóða menn, sem hér
feúa 1 kriing; þeir geta aldrei á sárs-
höfði eotið, eru í miálaferium og
lafnveJ áflogum.
Eg hefi oft verið að undra mig
ftflr því, ihve miklum framförum
þotta pláss Ihefir tokið sfðan eg kom
hér norður fyrir tæpum 11 árum.
Þá var landið ihér yfirfkrtið í vatni,
aronstaðar bókstaíiega á flotl; ]vað
nar, sem maður segir, vllt land fult
atf dýrrnn merkurinnar og hver poll-
ur fullur af iski. Nú er 'landið orð-
it$ o( þurt fyrir löngu sfðan, öll dýr
rnr .ulLur af fiski. Nú er iandið orð-
«5 fiaklaust; svo lágt er orðið í Dog
í*ke, að nú eru komnar girðingar
!>&r Bem við eigldum fyrri á stórum
•églbátum. Alt land er upptekið,
gripir að fækka en komrækt að
«uka»t og orðin í töluvert stórum
«t0. Sem sagt, hér er að verða hin
Wómlogasta bygð. Þossi breyting
er Ifldoga að þakka jámbrautinni,
*<em oklki er mjög lamgt í burtu, eða
18—-14 miflur.
Hér á tanganum var grassprotta
h«Mur léleg síðastiiðið sumair, en
kornuppskera í góðu meðalLagi. —
Hioilsufar er svona nokkurn veginn,
spanska veikin verið að stinga sér
■íður hér og þar, on okki komið
hitiRað svo og viti.
undirritaður misti ívoruhús
**ftt í eldi 1 haust, 15. sept.; bramn
það til kaldra kola og útihús Mka,
nema fjósin; litlu bjargað og lítil
eldsábyrgð; skaði eittihvað á annað
þúsund dobara og öil haustvinna
okkar feðga gekk í þiað að koma
upp öðm ihúsi.
í»etta er nú það ihelzta, sem mér
dettur í hug sem stendur. Eg óska
•þér og blaðimu góðs gengiis á ný-
byrjaða árinu.
K. Eiríksson.
------o------
íslendingur heiðraður.
Flestir Vestur-lslendingar munu
nú ikannatót viS “Pálma”, af ljóS-
um, ritgeröum og sögum, er
Heimskringla hefir birt viS og við
eftir þenna höfund. Síðan hann
kom hingað til lands hefir hann
ritaS undir þessu gerfinafni og alt
frá hans penna ber vott um sKarp-
skygni og vandvirkni. HiS fulla
nafn hans er Jón J. Pálmi. Hann
er listmálari og ljósmyndasmiSur
að iðn og síSast liSiS sumar og
haust vann hann á stórri mynda-
stofu í bænum Baltimore í Banda-
rfkjunum. Tók þá í 'hjáverkum
sínum myndir af herstöS þar í
bænum, 'herdeildum hennar og
herforingjum. Þóttu myndir þess-
ar svo snildarlega gerSar, aS fyrir
þetta hlaut hann bréflega viSur-
kennngu hermálastjómendanna,
og mun vera eini ljósmyndasmiS-
ur í Bandaríkjunum, er slíkan
heiSur hefir hlotiS. BlöSin sySra
birtu myndir þessar meS loflegum
ummælum og skýrSu ítarlega frá
þeirri heiSurs viSurkenningu, er
þessi “HstamaSur” (artist) hefSi
hlotiS. Herra Pálmi dvelur nú í
bænum Louisville, Ky., og stund-
ar þar iSn sína.
------_o-------
Cr bréfi frá Islandi.
Eg hfflfði síðfflst heitið 1101111«-
kringlu að sogja h-enni dálftið uui
iðnað og verzlun á lislandi og frá
l'öndum auistan ihafis, on bæði er
það langt imiál og svo h'afir nú um
tíma snúist annað fyrir, svo eg mun
fmsta því að þessu sininii. Fyrir ut-
an liið óvænta Kötlugos, sem f
raun og veru er nú innTend land-
farsótt hjá okkur, ihefir geisað hér
hln skæða Spansika inflúenza, er
lagt (hefir mjög marga f gTÖfina,
einkum á Suðuriands undirlendiniu,
enn sem komið er, Itoykjavík, Vest-
mannaeyjum, Árnesssýslu og Akra-
nesi. l»ar hafa landfai-ssót.tir jatn-
an orðið mjög vægar; gjörir það
heilnæmt loftslag og gott neyzlu-
vatn. En nú baifa dáið uin 20 mainns.
Byrjuðu dauðsföllin með því, að 7.
nóv. lézt Oddgcir Ottesen kaupan.
og hreppstjóri á Ytri HóJmi; mun
auðamein 'hanis hafa verið hjart.a-
bilun. Sfðan hafa allir aðrir dáið
úr sóttinni. Lagst hefir hún yíir-
leltt þyngst á fólk frá 20—40 ára
aldurs; þó hafa dáið nokkur gam-
almenni, sem hafa verið veikluð
fyrir. Af eldra fólki hafa t.d. láHst
Súsann.a M. Clausen, kona Hallgr.
Tómassoniar á Grfmsstöðum; Guð-
mundur Jónsson, Marbakka; Sigrfð-
ur M. Jónisdóttir, SigurvöHum og
sonur hennar, Valdimar, efnilegur
ungur maður; Ingveldur, kona
Magnúsar Gíslasonar, Hábæ; Bagn-
heiður, kona Halligr. Guðmundssoni-
ar verriunarm. á Sandi, og sonur
henanr; Bggert Símionarson Fáls-
sonar; Sveinn In.gjaldsson f Ný-
lendu; Jón Magnússon, húsmaður á
Bergsistöðum, mjög efnilegir og nýt-
ir borgarar, o. fl.
----I—o------
Að leikslokum.
Reykjavík, 7. des 1918.
Koungur staðfesti sambandslögin
1. þjm. og gaf um leið úrskurð um
íslenzkan siglingafána. Er með þvf
endi bundinn, f bili að a.m.k., á þá
löngu baráttu og hefir endað með
ful'lkomnum slgri íslendinga.
1 tilefni aif því stofnaði Jands-
stjórnin til liátíðarhalds hér í bæn-
um þennan dag. VaT fáninn dreg-
inn við hún á hádegi á stjórnarráðs
húsinu og um leið um allan bæ og
heilsaði danska varðskipið honum
með 21 fallbysfuiskoti, en það er hið
ytra virðinigarimerki, sem sýnt er
fána ífulLvalda ríkja.
Ræður fluttu fjármálarf ðherra —
í fjarvoru forsætisráðherra — yfir-
imaður á varðskipinu og forseti sam-
einaðs þings. — MeðaJ IsJendinga í
Kaupmannaliöfn var og stofnað til
hátíðarhalds, og kveðjuskeyti fóru
ianda á milli.
Veikindin og manndauðinn nýaf-
staðni hér f bænum, olli því að
minni hátíðarblær var yfir deginum
og Mtil hrifning í mönimum. Er það
ekki neima eðlilegt. Munu menn
engu að síður aliment skllja það.
hve aifleigðingarrf'kt það er, og á
að verða er nú hefir fengist.
SkJftir það nú mestu fyrst í sfað
hvernig landsstjórnJniog væntan-
legu þimgi" fer úr hendi að fram-
kvæima það sem framkvæma þarf
út af staðfesting laganna, að é öll-
um rétti sé haldið, en ekki stofnað
til ójiarfa emibælta og útigjailda sem
þola bið. -i-
öll blöðin Já a /það í ljós i sam-
bandi við bessi tfimamót, að nú eé
undir lok liðin ganila pólitiska
flokkaskiftinigin, og verði nú nýtt
að koma í staðinn.—Tíminn.
Nýjar bækur.
öliu má venjast, dýrtíðinni ekki
síður em öðru, og bókaiitgefendurn-
ir haifa nú aftur fylzt áræði og verð-
ur bókfflútgáfa í liaust sízt minni
em í meðalári, og haft er það á orði,
að bókamarkaðurinn hafi aldrei
vearið jafn-góður og nú. Var nýlega
getið foriagsbóka Sigurðar Krist-
jánsonar og verður (þeirra nánar
getið. Auk þeirra hafa Tírmanum
verið sendar þessar 'bækur: “Hræð-
ur I”, eftir Sigurð Heiðdal, ú'tgef-
andi félagið Hlynur. “Tvær sögur,”
éftir Huldu , bókaverzlun Ariinibj.
Sveinbjömssonar gefur úf, og ioks
ný Jcvæðabók: “Undir ljúfum lög-
um,” eftir Gest, og hefir dr. Alex-
ander Jóhannesson búið undir
prentun, en Þonsteinn Gislasoni er
kostnaðarmaður. Er það merkasta
bókin, hin prýðilegasta að öllum
frágangi óg girnileg álits. — Fjórða
bókin hefir hinn lengsta titil, sem
til mun vera á íslenzkri bók, em
fyrsta orðið or “Bónorðsbréf”, og
iætur ihvorki höfundur né kostnað-
arimaður nafns getið, en kennir sdg
Kiolbein unga. Frágangur er mjög
“dýrtíðárlegur” og innihald sem tit-
ill \ifsar. “úr ástabáli fyr sálast”
kvað Jónas, og er hér á ferðum
“formáLabók” á þvf sviði, sem vera
má að einhverjum “stýri priks” spari
fjörtjón. —Tíminn.
Veikindin út nm land.
Af Vestu.i'Landi eru verstar fréttir
frá Þingeyri við Dýrafjörð og Flat-
eyri við ömundarfjörð, lögðust flcst-
ir þar og mjög samtímis. Var símað
eftir hjálp héðan ag botrwörpungur
sendur vestur með Iækni og hjúkr-
unarfólk. Breiðist vei'kin út um
sveitir Vestfjarða, en fremur hægt,
því flestir reyna að verjasit til
íengstu iaga. — fsafjörður kvað ekki
hafa orðið hart úti, imargir veikst
en Ihlutfallslega fáir dáið. Talsíima-
samlband er enn ekki komið á við
ísfflifjörð (30. nóv.) og fregnir þaðan
því eigi ítarlegar. — í Borgarilrðin-
um breiðist veikin fremur hægfara,
og hefir eigi verið Jþar mannskæð
annars staðar en á Akranesi, en þar
hafa dáið um 20 manns. — 1 Kefla-
vfk héfir veikin ekki lagst þumgt é,
en hins vegar er hún rnjög skæð í
Garðinum. — í Árnessýslu or veikim
mjög útbreidd, og bágt ástand þar
víða og einna verst í Hraungerðis-
hrepp'num. Á einu heiimili þar,
Langholti, eru fjórir menn með
liinguabólgu, 9 börn og konan dá-
inu Á Hrygg í sama hreppi eru hjón-
in með.lungnabólgu, annað fólk á
bænum þrjú ung börn og gömul
kona. Á By.gðarhorni í Sandvíkur-
hreppi eru 18 nianris í heimili, böm-
in 13 á öllum aldri, hjónim með
lungnabólgu og enginn til að hugsa
um skepnurnar, þegar stúika úr
Reykjavík kom á bæinn. — Á Eyr-
arbakka eru 20 lungnabólgu tilfelli.
Og alstaðar að úr sýslunmi eru
lungnaibólgu fréttir meiri og minni,
en ábyggilegar fregnir um mann-
dauða engar fyrir hendi.— í Rang-
árvaliasýslu er veikin ktimin f alla
hreppa aðra em Vestur-Eyjafjöll, og
er þfflr ekki síður ilLkynjuð en 1 Ár-
n'essýslu, eru dæmi þess að 'þrír og
fjórir liggi þar í lumgnábólgu á
sama bænum.—Tíminn.
Æfiminning.
I»ann 13. nóvember síðastliðinn
lézt á heimili fortldra simna á Red
Deer Foint, Winnipegosis, Man.,
ungfrú Hanna Stefánsdóttir úr
langvarandi tæringai'veiki. H'ún
var jarð^ungin 16. saoma mán. af
enskum presti, A. E. Hook, sern
flutti mjög hjartnæma ræðu við
það tækifæri. Hanna sál. var fædd
í Winnipeg 22. septemiber 1893 og
ótet þar upp hjá foreldrunum til
ársirns 1902; bá fluttist hún með
þeim í þessa bygð. ForeJdrar henn-
ar eru þau velþektu hjón Steif. Jóns-
son, ættiaður úr Þiingeyjarsýstu, og
Asgeir F. Johnson
Ásgeir Finnsson Jónsson var
fæddur í Winnipeg 13. okt. 1895,
sonur Finns Jónssonar frá Melum í
HrútafirÖi á íslandi og konu hans
GuÖrúnar Ásgeirsdóttur frá Lund-
um í Borgarfiröi. Hann ólzt upp
hjá foreldrum sínum í Winnipeg og
var hjá þeim, þar til hann innrit-
aöist í herinn snemma á árinu 1916,
þá ekki lögaldra. Hann var fyrst
viö heræfingar hér í Canada, en fór
meö herdeild sinni (184) frá Winni-
peg 12. okt 1916. Fyrst til Bretlands,
þar sem herdeild þeirri, sem hann
fór meö aö heiman, var skift upp
og var hann þá settur i 78. herdeild-
ina. Til Frakklands fór hann um
jólaleytiö og var þar síöan og þoldi
erfiöleika og raunir hermannsins
meö herdeild sinni á meöan aldur
entist. — Hann féll í orustu 30. okt.
1917.
Ásgeir heit. var mesti efnispiltur
og hugljúfi allra er til hans þektu.
Námsgáfur haföi hann góöar og
hlaut góöa undirbúningsmentun,
fyrst viö alþýöuskóla þessarar borg-
ar og síöast viö Jóns Bjarnasonar
skóla og Wesley skólann. Ekki er
þó víst hann heföi haldiö áfram aö
ganga mentaveginn, þvi hugur
líans virtist hneigjast aö ööru, helzt
aö drátt- og málaralist og var hann
kappsamlega tekinn aö afla sér
sem mestrar þekkingar í slíku. En
viö herkall lands síns lagöi hann
alt slikt fúslega til hliöar til þess
aö ganga í lið meö þeim hraustu
drengjum, sem viljugir voru aö offra
lífi sínu í þágu hins góöa og göfuga
málstaöar. Um hann má því meö
sanni segja, “aö minningin lifi, þótt
líkaminn deyi.”
Ásgeir F. Johnson.
tmtmitr
■ -1 ||§3
al i
i
ielovédSon of Mr. g> Mrs. Finnurjohnson
[1)0 jaDe Ijiá liit íox fjíö Countrj? on UjcJTiclíi of Pattle
at Passchendaele Ridgc, Flanders
0ttobtv 30!í 19X7
t3L* \$95 1
• • •
? //V THE 'CA usf.^of freedom and jus.tice
kona hans Irugibjörg Jónsdóttir, úr
Skagafirði. Þe«si látna stúlka var
alsystir 'þeirra sjóiMboðanna bræðr-
anna Valdimars og Vig'balds, sem
fóru með 223. herdieiJdinni til Eng-
lands og iþfflðan til Fraksklands vorið
1916 og hafa verið þar á oruistuvell-
inum 'í þariir fósturjarðar sinnar,
Canada.
Það er sjaldan uim viðburðaríka
æfisögu að ræða eftir þá, sem að
eins niá tuttugu og fimm ára aldri
og eru meist af (þeim tíma í foreldra
húsum. Sjóndeikl'artiringur æskni-
stöðvauna breytir sjaldan mynd
sinni, 'hver dagurinn er öðrum lfk-
ur það JieimiliBstörf snertir og alúð
og atlot góðra foreldra söm og
jöfn. Það er þwí ekki fyr en kemur
út fyrir æskuwtöðvarnar, út fyrir
heimilis tatomörkin, sem þættirnir f
æfisögur manna fara að spinnast.
Eitt er þó hægt að segja, sem jafn-
an er mirust, 'hvort æfibrautin er
löng eða stutt, að héðan er horfin
að sýnilognm návtetum ein með
allra myndariogustu og beztu stúlk-
um bygðarinnar, sem öllum var aJ-
úðleg og góð og ávann sér að verð-
leikum góðan orðstlr allra, som
kyntust henni.
Þeir sem setja sig í spor forcldr-
ana geta fmyndað sér, (hvað ömriur-
legt og dapurt sorgarský hefir grúft
yfir heimili l>eirr.a þessi ár. Að sjá í
anda drengina sína tvo stainda and-
spænis dauðanum ,á orustuvelltn-
um, og horfa é dóttur sína, augna-
yndi sitt, þjést aí ólæknandi Bjúk-
dómi. En nú hefir þessu sorgar-
skýi að nokkru íeyti létt af. Styrj-
öJdinni snúið 1 frið; drengirnlr
þeirra koma heim sigrihrósandi,
eftir tweggja og bálfs árs ihrausta
framgöngu; en dóttirin, helmilis-
prýðin, féU íyrir helnótt dauðans,
eftir meira en þriggja ára sjúk-
dómskross; en hi’m féll við góðan
orðstír, tók (því sem fram hiaut að
koma með undirigefni og hlýðni við
skapara siirn
Ogþað er buggun fopeldranna og
annara skyldnmenna Ihinnar dánu,
að miega 'lifa örugg í þeirri trú og
von, að faðir allrar mtekunnar vilji
kannast við hveitikorn sitt og
dæma það sér til dýrðar, er herra
lífs og dauða ber það fram fyrir há-
sæti hans ú hhntmum.
“H\’eitikorn þektu þitt."
F. H.
“LÆKNIÐ KVIÐ-
SLIT YÐAR EINS
0G ÉG LÆKNAÐI
MITT EIGIÐ ”
Gamall sjókafteinn læknaöi sitt
eigiö kviöslit eftir áð læknar
sögöu “uppskurð eöa dauða.”
Moíial Iiiidm bók sent ókoj p'h.
Kafteinn Collings var í siglingum
mörg ár; og svo kom fyrir hann tvö-
falt kviöslit, sva hann varð ekki ein-
ungis aö hætta sjóferöum, heldur líka
aö liggja rúmfastur í mörg ár. Hann
reynúi marga lækna og margar teg-
undir umhútia, án nokkurs árang-
urs. Loks var honum tilkynt aö ann-
að hvort yröi hann aö ganga undtr
uppskuró eóa deýja. * Hann gjöröl
hvorugt. Hann læknaði sjálfan sig.
MINNISSPJALD
Þau hjónin, Finnur og Guðrún Johnson í Winnipeg, hafa látið gera af hagleik mikl-
um eirspjald og sett í fagra umgjörð úr mhónívið, í minningu um Ásgeir son sinn. Var
Minnisspjaldið fest á vegg í Fyrstu lútersku kirkju og afhent kirkjunni fyrra sunnudag,
5. janúar. Þýðing orðanna, sem grafin eru á spjaldið á ensku máli, er á þessa leið:
Munið Ásgeir F. Johnson, elskaðan son Mr. og Mrs. Fínns Jónssonar, sem lagði líf sitt í
sölurnar fyrir ættjörð sína á orustuvellinum á Passchendaele-hæðum í Flandem 30. októ-
ber 1917. — Hann dó fyrir málstað frelsis og réttlætis.”
Að lokinni guðsþjónustu á sunnudagskvöldið, mintist presturinn á minnismerki þetta
um hinn unga mann, sem alinn var upp þar í söfnuðinum og öllum kær. Þakkaði hann
gefendum minnisspjaldsins fyrir gjöfina og tjáði þeim endurnýjaða samhygð safnaðar-
ins* yfir missi hins elskaða sonar. Bað hann alla að geyma sem helgan dóm minning hins
unga manns, sem lífið hafði ótilkvaddur lagt í sölurnar fyrir ættjörð sína og frelsi mann-
kynsins. Hvatti hann unga menn til þess að hafa dæmi hans sér til fyrirmyndar, að því
leyti, að þeir fúslega fórnuðu ávalt öllu fyrir það, sem þeim væri heilagur málstaður.
Minnispjaldið sagði hann að geymt skyldi og í helgidómi hjartnanna, eins og það geymt
væri hér og sýnilegt á helgum stað. Hann lauk máli sínu með þessum orðum: “að muna
þig, Ásgeir! Hvernig gætum vér gleymt þér, hetjan unga? Já, vér skulum muna þig
þegar sólin skín og þegar sólin gengur undir skulum vér ekki gleyma þér.”
•‘Brællur mfnlr oK Syntur, l»ér 1‘urflé
Ekkl uí l.Atn Skrra YtSur Sundur
Né a» Kveljaut 1 limbððum.”
Kafteinn Collings íhugaði ástand
sitt vandlega og loks tókst honum að
finna aðferðina til að lækna sig.
Hver og einn getur brúkað sömu
aðferðina; hún er einföld, handhæg
og óhult og ódýr. Alt fólk, sem geng-
ur með kviðsllt ætti að fá bók Coil-
ings kafteins, sem segir nákvæmlega
frá hvernig hann læknaði sjálfan slg
og hvernig aðrir geti brúkað sömu
ráðin auðveldlega. Bókin og meðul-
in fást ÓKEYPIS. Þau verða send
póstfritt hverjum kviðslitnum sjúk-
lingi, sem fyllir út og sendir miðann
hér að neðan. En sendið hann atrax
— áður en þér látið þetta blað úr
hendi yðar.
FitEK HUPTURE BOOK AM)
REMEDY COtJPOIÍ
Capt. A. W. Collings (Inc.)
Box 806 C, Watertown, N. Y.
Please send me your FREB
Rupture Remedy and Book with-
out any obligatlon on my part
whatever
Name
Address
t