Heimskringla - 04.06.1919, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 4. JONÍ 1919
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐA
Hindenburs.
Y o / ! varS aS stySja sig viS vegginn til heyrast langt í slíku veSri. En—.!
j írfcQllJ þess aS verjast falli. Á pallskör- Hún stóS á fætur. Hugsunin flaug
* j *nni stóS yngsta barniS hágrát- eins og elding í gegn um huga \ þag mun hafa vakiS undrun
andi. Hún greip þaS í fang sér hennar: AS kveikja ljós og láta margra, ag Hindenburg, hershöfS-
I og hallaSi aftur hurSinni. Svo fór þaS standa' í skemmugltigganum. j mginn mikli og afturhaldsseggur-
hún aS ganga um gólf. Fyrsti Hann vissi fram aS sjónum. Ekki inn> varg ekki einn þeirra, sem
magnleysiskvíSinn var horfinn, en! var ómögulegt aS þaS sæist ofur- j skoluSust burt úr sessi, í byltinga-
hugaræisng komin í staSinn og lítinn sjpöl, þótt hríSin væri dimm. j flóSinu. Ludendorff varS aS víkja,
Helga í Vík horfSi oft út þenna stældi vöSvana. Stormurinn ham- Reyna mætti þaS. Hún tók litla keisarinn og ríkiserfinginn, Falk-
Saga
eftir Jóhannes FriSlaugsson
frá Fjalli.
The Dominion
Bank
HORJil JÍOTRE DAHE AVB.
SHERBROOKE ST.
<Ig
■GifllíSstftll upnb. .........S 0.000,000
VurHnjftSur ..................$ 7,000.000
Allar eticuir ................$7S,000,000
Mag. j aSist á þakinu. ÞaS hrikti og brast
Henni leizt ekki á oitlitiS. Þegar í viSunum, þegar verstu byljirnir
fram á daginn kom, duldist eigi, skullu á.
. aS ef hann hvesti, mundi skella ál Svona leiS nokkur stund.
vegglampann, kveikti á honum, | enhayn og fleiri stórlaxar keisara
gekk síSan fram í skemmuna og dæmisins flýja land. En Hinden-
setti ljósiS á borS fast viS glugg. | burg sat. Hann, sem flestir töldu
En þá tók hún eftir, aS héla var ; ag harSast mundi verSa úti þegar
stórhríS. Bakkinn hækkaSi til Helga gekk um gólf nokkra! á glugganum og hináraSi birtuna stefnubreytingin kæmist á.
hafsins og hríSarklakkarnir jukust stund. KvíSaæsÍDgin rénaíi og aS leggja út. Hún mátti til aS
þíSa héluna. Hún hraSaSi sér inn
og sótti heitt vatn. ÞaS gekk fljótt
og sortnuSu, eftir þ.ví sem á dag- skýr hugsun náSi yfirtökunum.
inn leiS. Hugurinn leitaSi iil AS vísu var þaS mjög ískyggilegt,
mannsins hennar og cdrengsins, <er ^ þeir skyldu vera frammi á ísn-
Þýzki herinn er ojrSinn máttvana
— sami herinn, sem Hindenburg
svo margsinnis lofaSi aS leiSa til
aS þíSa héluna af glugganum. En j sigurs. Nú hefir hann lýst yfir því
voru úti á ísnum oS leita heimilinu nm í þessu veSri. Hún hefSi ekki j hann lagSi jafnoSum aftur. ÞaS a§ herinn sé orSinn svo magn,
bjargar. Ef hann skylli nú saman. veriS jafnhrædd um þá, ef aS i var auSséS aS grimdarfrost var þrota, aS "óSs manns æSi væri
hvaS mundiiþá verSa um þá á ísn- þeir heíSu veriS á landi, þvi aS | útL Hún varS aS standa þarna og ag leggja til ortistu viS, þó ekki
um, þar sem ekkert var viS hún vissi, aS .HaMreSur var mjög þíSa jafnóSum héluna, ef IjósiS|Væri nema franska herinn einan
stySjast, end&laus ísbreiSan á all-.gúSur aS rata. ÞaS hafSi hún
. ar hliSar ? vOg svo imáske vakií, * margreynt. En þama úti á ísnum
f-em væri hylmaS yfir og ómögu-jvar ekkert aS stySjast viS. Ekk-
legt væri aS varast. Ef þeir dyttu ert, semsRt vísaS þeim leiSina
niSur í — báSir eSa .annar hvoi. I ^eim — nema veSunstaSan. Hún
Hvernig fœri iþá? Ef HalIfreSur var þaS ema. Ekki var þaS samt
færi niSur í einhverja vökina og ómögulegt. aS þeir hefSu sig heim.
drengurinn stæSi á bakkanum og Gat veriS. aS jþeir hefSu veriS
gaeti enga björg veitt? . Hver komnir herm undir, þegar hann
spurningin rák.aSra oghwer skelf- skall á.
ingarmyndin.áfí annari kom fram í Enn leíS nokkur stund. ÞaS
huga rhennar qg gerSi fcana óró-
aetti aS sjást út. En þaS var voSa saman." Hann hlífist ekki viS aS
kalt þarna frammi í skemmunni. j prédika þaS fyrir landslýSnum, aS
En hún hirti ekkert um þaS, þótt j Þýzkaland sé orSiS uppgefiS, aS
hún findi hvernig kuldinn lagSi þaS sé vitfirring aS ætla sér aS
um fæturna og upp fótleggina. j mötmæla gerSum bandamanna og
Hvernig hann IaumaSist undir, kjörum þeim, er þeir setja. ÞjóS-
treyj.uernoina, upp handleggina og verjar séu sigraSir, og þeir verSi
inn á brjóstiS. Helga var farin aS aS taka því eins og sæmilegt er.
skjálfa. Skjálftakjppirnir hristu £n sjálfsafneitun þurfi til þessa og
hana alla, hóstinn fór aS aukast og hætta ,á aS þaS takist ekki öllum
hún fór aS finna til stings undir aS vinna bug á tilfinningum sín-
var komiS svarta myrkur. Enn | hægra herSablaSinu. Hún hafSi um. ______________ Því er þaS, aS Hinden-
,:gekk Helga um golf. .BamiS rar fundiS tiíl hans nokkrum sinnum burg vill gefa öSrum gott eftir-
neitt. 'Öróleikinn og kvíSinn var sofnaS í faSmi hennar. Hin sátu fyr um vöturinn, þegar henni hafSi dæmi og býSur stjórninni aS nýju
svo mikill í sál hennar, aS hún ' uppi í einu rúminu og sögSu hveTt orSiS kal:t eSa hún hafSi reynt aSstoS sína til þess aS sjá um aS
hafSi engan friS. | <öSru sögur. mikiS á sig. Hún fór ^S hugsa um vopnahlés skilmálar séu haldnir og
ÞaS v.ar fariS .aS bregSa birtu. Eftir því sem meira dimdi og aS fara inn og hætta viS þetta. aS óstjórnarstefnan rússneska nái
Helga sítí á rúminu sínu og raulaSi *enSra le*^ á idaginn, vaíf.Sist kví&- En hún gerSi þaS ekki. Henni eigi tökum á þjóSinni. Hann hefir
viS yr.g*ta banii.S, laglegju, ljós- *n fas^ar um saI hennar. Vonin um ^ fanst eins og hún stæSi þarna á megna óbeit á Bolshevismanum,
sterkari stöS aS senda, en í hitt f
skiftiS miklar lofttruflanir.
Bergen heyrSi alt af vel til
Reykjavíkur nema kl. 4 árd., en
þá truflaSi önnur stöS. BergenT
stöSin hafSi þó betri móttökutæki,
I en samskonar tæki á stöSin'hér aS
j fá innan skamms, og má þá búast
’ viS enn þá betri árangri.
StöSin í Bergen á aS vera helm-
j ingi sterkarin en stöSin hérna;
þaS má því merkilegt telja, aS
betur virSist þó hafa heyrst héSan
an en þangaS.
Norska símastjórnin hefir brugS-
ist mjög vel viS tilmælum íslenzku
símastjórnarinnar um, aS reyna aS
koma þessu sambandi á og eins
loftskeytamennirnir í Bergen. Og< Tilraunir hafa veriS gerSar til
aS loknum tilraununum þ. 17. og' þess aS komast í samband viS
18. þ.m. sendi norska símastjórnin enska loftskeytastöS, en þæf boriS
landsímastjóranum hér heillaóska-
skeytf í tilefni af því, hve vel þær
tókust.
Vér óskum eftir viTSskiftum verzl-
unarmanna og ábyrgjumst at5 gefa
þeím fullnægju. Sparisjófcsdefld vor
er sú stærsta, sem nokkur banki
hefir í borginni.
íbúendur þessa hluta borgarinnar
óska atS skifta viti stofnun, sem þeir
vita aS er algerlega trygg. Nafn
vort er full trygging fyrir sjálfa
ybur, konur ybar og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaður
PHOJÍE bARRV 3450
minni árangur. Sennilegast, aíS
þar sé áhuginn ekki eins mikill. ,
lega. ]Hún gat ekki fest sig viS
hærSa tveggja ára telpuhnySru.
En hugurinn var ekki viS vísuna
eSa barníS, heldui langt í burtu,
einhvers síaSar útí.á ísnum, Og
myndirnar .komu aftur fram í huga
hennar, sömu og fyr um dagánn.
Skyndilega hrökk hún saman.
Storrnhvinui heyrSist á þekjunni.
Hún istóS upjo og setti barniS hálf-
hrana'ega upp í rúmiS. BamiS Jeit
upp stórum augum og sagSi hálf-
kjökrandi: “Ivlamma".. En hún
gegndiíekki. Wún var knmin fr«ua
úr baSstofunnL Helga þaut fram
göngin pg lauk upp bæjardyrun-
um. Enihún hröþk til bak» og hálf-
hneig upp aS flyKastafnuna. GuS
hjálpi þein!" sa|>Si hún í .hálfum
hljóSum og niSprbælt andvarp
leiS yfir væir hennar. Oti var sót-
svört grimcHrhríS, svo aS ekki
glórS í þvottastawinn frammi á
hlaSinu. \
Þama stóli hún nokkra stund.
Tfún gnt ekki IhugsaS .neitt same.n-
hangandi- Hugurinn vctr lamaSnr.
En svo rankaSi hún v,iS sér viS
það aS heyra 'írarnsgrát innan úr
baSstofunni. Hún lokaS' dyrun-
um 'x>g gekk inn göngin. En hún
Ekkert tilfeíli er of
gamalh
Ekkert of hart.
IVlrs. Aiches Sannar Enn á Ný, AS
Dodd’s Kidney Pills Lækna.
Hön Þ.iáSist aI Nýrnasjúkdómi í
heimkomu féSganna smádofnaSá
qg þvarr, eíns og dagsljósíS; ör-
væntingarmyrkriS lokaSi hvern
ljósgeisla úti frá sálu hennar og
m-argvíslegar, ömurlegar hugsanir
geéSu vart viS sig. HvaSyrSi um
hana og börnin, ef HallfreSur yrSi
úti? • Hann, sera, hún hafSi élskaS
og aiirt æ því meir, sem hún kynt-
ist honum betur. Þessi tólf ár, er
þau liöfSu veriS nwnan, liSu fram
hjá hugskotsauguan hennar, ibjört
og hlý. Varla skygSi nokkurt ský
fyrir ánægjuna. Þau höfSu hugs-
aS saxnan, unniS «aman, þreyzt
saman «g hvílst sanntn. AS virau
hafSi hún oft lagt sviomikiS á »tg.
aS h ún fann, aS þaS væn sér um
megn. En hún haf&ii jgleymt þvn
j.afnharSax.. Hún vissi, aS hann
vann þaS, sem hann gat og neitaSí
sér um nauSsynlega hvííkl oft og
einatt; og hún hafSi einatt fundiS
sarwúSina hjá;honum og nærgætn-
ina 5 hennar garS, þegar ihún átti
sem erviSast. ÞaS jók lífsþol
henns»r og sló íbjarma yfia- <endur-
minningarnar ftá liSnu árurum
Ef aS hann kæmi nú aldrer béirn
framar, <og svo dnengurinn — svo
efnilegur og góSur. 1 raun og
veru þóttí henni þó vænst um hann
af ííllum þörnununx Hún hálf-
fyrirvarS sig fyrir þaS. Hún hafSi
verSi, og aS þaS gæti máske orSiS en er sannfærSur um aS lýSstjórn-
tíl þess a.S 'bjarga þeim, sem hún j arfyrirkomulagiS sé hiS eina, sem
elskaSi mest. VeriS gat, aS þeir bjargaS geti þýzka ríkinu.
sæju ljósiS, og þaS yrSi til þess aS Hindenburg hefir varaS viS Bol-
leiSbeina þeim heim. Hún stóS ^ shevismanum og öreigaeinræSinu,
kyr og hélt afram aS halda rúSun- meS því aS vekja athygli á því,
um þíSum. En kuldinn læsti sig
um allan líkama hennar.
“aS óvinaríkin vilji aS eins semja
friS viS þá þýzku stjórn, sem hafi
meiri hluta þjóSarinnar aS baki
sér.” MeS þessu hefir hann
lýst afstöSu sinni. Hann beygir
sig fyrir lýSræSinu, en vill láta
j nafn meS.rentu, en eigi
ÞaS mátti heita ]ata þ’aS vera í höndum einráSra
Þegar hríSin skall á, voru feSg-
arnir komnír á heimleiS. Þeir
höfSu ekki fengiS fleiri seli. Hall-
froSi leizt ekkí á útlítiS, þegar j,ag feera
storhríSin kom. " "
óratandi á ísnum, því aS þai- var ],ermanna. og verkamannaráSa,
ekkert viS aS stySjast, og hríSar- sem skipug eru af handahófi.
kóf.S svo svart á millí borgarjak-! Kröfur þær, sem herinn gerir, eru
anna, aS þaS glórSi ekki nokkra { samræmi viS þetta. Og þær eru
vitund. Og svo sló hann fyrir mijli { vig vi]ja £berts stjórn
jakanna, svo aS þaS var mjög erf-| arinnar, sem hefir ákveSiS aS
itt aShalda stefnunni. HallfrfS-' ka]]a þjóSfund undir eins
ur reyndi sem hann gat aS setja á og mögUlegt er.
sig veSirrstöSuna, því aS þaS var| þag er undarlegt aS hugsa sér,
hiS eina, sem viS var aS stySjast ag þessi gamli afturhaldsjötunn
á þessari íaauSn. | skuli nú vera orSinn samherji lýS-
En þeim sóttist ferSin seinL j stjórnarinnar. Ef áhrif hans eru
FæriS var fariS aS versna
svo tafSi sleSinn meS selnum á
fyrir þeim. HallfreSi datt í hug
aS skilja hann eftir, en hvarf frá
því ráSi, því ef hann gerSi þaS,
voru engar líkur til aS hann fyndi
hann aftur. Hanp vildi reyna, aS
Og
( svo mikiþ aS honum tekst aSfrerja
hermennina óstjórnarsóttinni, þá
má telja aS hann hafi uhniS meiri
sigur en nokkurn tíma í ófriSnum
mikla, því þá á Þýzkaland tilveru-
sína honum aS þakka á komandi
árum.—Morgunbl.
—0—
komast meS hann heim, ef mögu-
oft hugsaS um þaS, aS láta sér ^*gt væri. En voru nokkrar líkur
þykja jafn-vænt um öll Jjörnin. En þess, aS þeír hefSu sig heim? 1 Loítskeytasambandið.
<L r ___,> -f oc *• ,.... v .1,1.: __í___ •'..................
Seytján Ár, og" Er Nú Albata. —
“Dodd’s Kidney Pífls LæknuSu
mig.
St. Dennis Hiver, Richelieu,
Que., 26. maí (skeyti). Ein af
undraverSustu lækningum Dodd’s
Kidney Pills átti sér' staS hér á
Mde. Alf. Riches, velþektri og vel
virtri konu í þessu nágrenni. 1
seytján ár þjáSist Mrs. Riches af
nýrna sjúkdómi af verstu tegund.
í dag er hún albata. Og hún staS-
^æfir alvarlega: "Dodd’s Kidney
Rills læknuSu mig.”
’Eg þjáSist í seytján löng ár,"
®egir Mrs. Riches, "af höfuSverk,
öakverk, svefnleysi og svo af gigt
°8 sykurveiki. Læknar og meSul
^ugSu mér alls ekkert, þar til eg
lokum reýndi Dodd’s Kidney
Pills. Eg brúkaSi I 2 öskjur í alt.«
" Þær læknu,Su mig.”
Dodd’s Kidney Pills eru ein-
nngÍ8 og aSallega nýrnameSal.
Lr ekkert tilfelli af nýrnaveiki
gamalt eSa langt gengiS aS
PaS fáí staSist áhrif þeirra. Ef
n,er hafiS ekki brúkaS Dodd’s
Nidney Pills, þá spyrjiS nágranna
Voar um þær.
Dodd’s Kidney Pills, 50c. askj-
eSa sex öskjur fyrir $2.50, hjá
jyfsölum eSa frá The Dodds Med-
Ic*ne Go., Limited, Toronto, Ont.
þetta hafSi þó einatt viIjaS verSa I Hann var ekki vonlaus um, aS
ofan á. Hún gat einhvern veginn | hann gæti haldiS veSurstöSunni,
ekki gert aS því. ÞaS var líka °8 þá mundi hann ná landi ná-
fyrsta barníS og bar nafn foreldra j lægt basnum og gæti þá máske
hennar — Þóra og Brandur. h'ófSu j þekt sig einhvers staSar á sjávar-
þau heitiS.
"ÆtlarSu ekki aS far aS kveikja
mamma. ÞaS er orSiS svo dimt
og viS erum búin meS allar sög-
urnar okkar.”
Hún hrökk viS. Þarfir hinnar
líSandi stundar kröfSust hennar til
starfa. Hún mátti ekki láta kvíS-
ann svifta hana skyldutilfinning-
unni. «
Jú, eg skal kveikja, börnin
mín; þiS hafiS veriS svo góS.”
Helga lagSi sofandi bamiS í rúm
þeirra hjónanna og tendraSi síSan
ljósiS.
Svo tók hún rokkinn sinn og
fór aS spinna. En eftir andartak
bökkunum. En hann óttaSist, aS
drengurínn mundi ekki endast í
þvr veSri. En þó var þaS bót í
máli, aS þeir áttu hliShalt undan J sífninn bili„ ByrjaS var aS gera
(Vísir.)
ÞaS er nú taliS ábyggilegt, aS
nokkurn veginn trygt loftskeyta-
samband hafi náSst héSan viS
loftskeytastöSina í Bergen, þánnig,
aS senda megi skeyti til útlanda
og taka á móti skeytum, þó aS sæ-
veSrinu, og létti þaS þeim göng-
una allmikiS.
Svona héldu þeir áfram um
stund. VeSriS var líkt. AS vísu
heldur bjartara á milli, svo þaS
sást ögn fram undan, en veSur-
hæSin engu minni. Þórbrandur
var orSinn dauSþreyttur. FaSir
hans hálfdró hann áfram. En þaS
hlaut aS koma aS því, aS hann
gæfist upp, og hvaS tæki þá viS?
ÞaS fór óttatitringur um HallfreS
viS þá hugsun. Því aS þótt hann
var rokkurinn þagnaSur og hún1 reyndi aS bera hann, þá mundi
hafSi lagt höndur í kjöltu sér og hann ekki hafa þol til þess lengi,
horfSi út í bláinn. Hugurinn °8 svo mundi drengurinn ekki
hvarflaSi til mannsins hennar og þola þaS sakir kuldans því þeim
drengsins, sem voru aS heyja bar- gehk full ervitt aS halda í sér hita
áttuna viS hríSina — baráttu upp °g verjast kali á göngunni. Eina
á líf og dauSa. Henni fanst hún fáSiS væri þaS, aS reyna aS grafa
þurfa aS reyna eitthvaS til aS b^ í fönn, ef þeir gætu fundiS ein-
bjarga þeim. A8 fara út, væri
bamsæSi. AS reyna aS kalla-
væri ekkj til neins; þaS myndi ekki
hvern skafl undir jaka, og reyna
aS halda í þeim lífinu á þann veg
(Framh. é 4. bls.)
tilraunir til aS komast í slíkt sam-
band viS norskar stöSvar í haust,
en úrslita tilraunir voru gerSar 1 7.
og 18. þ.m. (febr.), annan hvem
kl.tíma í heilan sólarhring. — Frá
þeim tilraunum skýtrir loftskeyta-
stöSvarstjórinn héma þannig:
Reykjavík sendi í 10 mínútur í
senn og Bergen í aSrar 10 mínút-
ur. StöSin hérna sendi meS 1800
merta öldulengd en Bergen meS
1610 metra öldulengd.
Hér var kalt veSur og heiSskírt,
en í Bergen vestanstormur meS
hríSaréljum og talsverS ísing í
loftnetinu þar. En þrátt fyrír ó-
hagstætt veSur og talsverSar loft-
truflanir- báru tilraunirnar mjög
góSan árangur.
Bezt heyrSist til Bergen kl 5
síSd. og sæmilega endranær. Kl.
4 og kl. 1 0 heyrSist þó sama sem
ekkert, og var því um aS kenna í
annaS skiftiS, aS þá var önnur
Imperíal Bank of
Canada
ST0FNSETTUR 1875. — AÐALSKRIFST.: TORONTO, ONT.
Höfuðstóll uppborgaöur: $7,000,000. Varasjóður: $7,000,000
Allar eignir......................$108,000,000
152 atlbfi 1 DumlBlon of Canmln. SpnrlnjftbKilrlIri I hvorju fitlhfil, oe m*
hyrja hiiarinjóðsrelknlnE mrft þvl nft lrgEja Inn $1.00 vfta mrirn. Vexttr
rru tiornaftlr nf prnlneum jSar fr* InnlrcKs-ilrci. éKkaft rftlr vUtaklft-
um yftar. AuirKjnlrar vióakiftl uKglnua og fthjruat.
Ötibú Bankans er nú Opnaí) að Riverton, Manitoba.
B0RÐVIÐUR
. SASH, D00RS AND
M0ULD1NGS.
ViS höfum fullkomnar birgSir af öllum tegundum
VerSskrá verSur send hverjum þeim er þess óskar
THE EMP/RE SASH & DOOR CO.t LTD.
Henry ^ve. East, Winnipeg, Man., Telepbone: Mam 2S11
Athugið
vel.
VeitiS því athygli, hvemig kaup-
verS og peningaverS þessara
sparimerkja hækkar á mánuSi
hverjum, þangaS til fyrsta dag
janúar 1924, aS Canada stjómin
greiSir $5 fyrir hvern—W.-S.S.
álZE OF-
Þér íáið virkilega meira og
betra brauð með því að brúka
PURIT9 FLDUR
s:rz-t"
GOVERNMENT STANDARD
BrúkiS ÞaS í Alla YSar Bökun
Flour License No’s 15. 16, 17, 18