Heimskringla - 12.11.1919, Síða 7

WINNIPEG 12. NÓVEMB. 1919
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA
Raddir almennings
um, stjórnleysinu, óreghinni, öfg- rétta, þá vreru aldursskeiS þessa | svo rifna bortS í þökum;
unum, eySsluseminni og að reisa mannkyns, sem nú lifix hér á jörSu 1 er> öll eru orS hans innan tóm,
^ J
skorSur viS öllum glundroSa og orSiS aS minsta kosti um eSa yfir [ engum skorSuS rökum.
M. Ingimarsson.
I.
... Vestan af Strönd.
Hr. ritstj. Heimskringlu!
Um leiS og eg sendi þér and-
virSi blaSsins, vildi eg þiSja þig
aS færa fyrverandi ritstj. Heims-
kring'u þakklæti mitt fyrir vel unn-
iS starf. GeSjaSist mér vel aS
Krihglu undir hans ritstjórn. HvaS
blaSiS sr.ertir frá þér, þá hefir mér
líkaS þaS vel enn sem komiS er.
Fyrir hendingu barst mér Vor-
öld frá 30. septemiber. Eg hafSi
heyrt aS Voröld væri býsna sor-
ugt blaS, og trúSi eg því vel af verra
fyrrri reynslu, sem eg var búinn aS
fá á Lögbergi í ritstjórnartíS Sig.
Júl. Jóhannessonar. En þaS verS
eg aS segja, aS mer hnykti viS aS
sjá þetta eina blaS af Voröld, og
brjóstheilir hljóta þeir aS vera, er
lesa annan eins óþverra meS góSri
lyst viku eftir viku, og verSur gott
af. Hann er víst ritari þjóSrækn"
isfélagsins, sem aS sögn er stofnaS
til aS gera Vestur-lslendinga aS
betri borgurum þessa lands. ÞaS
er mikiS aS enginn af vinum blaSs-
ins skilli þýSa neitt af því sem
blaSiS flytur, því varla fer stjórn-
in aS læra íslenzku. ÞaS er langt
frá aS eg álíti aS ekkert sé aS
stjórninni aS finna, en þaS sýnist
ekki mikiS eima eftir af norrænu
drenglyndi hjá manninum, aS
skamma og bera lognar sakir á
menn á útlendu máli í þeirri von
aS enginn alf þeim, sem þaS skilja,
verSi til aS þýSa þaS, og aS hann
ringulreiS, sem oft stafa af viltum, tíu þúsundir ára. ÞaS er nú orSiS
tryltum og æstum tilfinningum vísindalega sannaS meS órækum
" " " ^ þeirra manna, sem halda aS þeir rökum, aS tröll eSa risar hafi lifaS
er aS segja þar sem nokkuS er aS séu einhverjar himinbornar frelsis- á þessari jörS eSa á einhverjurn
hreinsa. hetjur og frömuSir helgra hug- parti hennar, en hve langt er síS-
ÁSur en eg hætti viS þessar lín- sjóna, en sem eru þó ekkert annaS an, vita menn enn ekki meS neinni
en
Jóhann Sigurjónsson
skáld.
ViS hafíssins heiSni viS uxum
og háreista kastalagjörS,
sem norSanhillingin iSjar aS
ur, langar mig til aS spyrja þig,'
hvimleiSir kjaftaskúmar og vissu. En líkur benda þó tii, aS D . ,llC ,, , ... .
hvort þú veizt nokkuS um minnis- glamrarar, sjáJfum sér og öSrum hiS stórvaxna fólk, sem ýmist er ‘yní° onsson a inna upi
varSann yfir íslenzka hermenn, óuppbyggilegir og óþarfir, eirSar- nefnt tról leSa risar, hafi þó lifaS Andinn leiS í aSra heima,
hvort þaS er druknaS í þjóSrækni lausir, staSfestulausir og stefnu- hér á jörSinni samtímis því fólki,' og eg hefi þá vissu trú,
hja okkur eSa aS þaS er dautt a lausir. En þessa galla sína og ó- sem enn er á jörSinni. V.enn frjálsari hann og fegri geima
annan hátt. ÞaS síSasta, sem eg kosti kalla þeir sjálfir (og vilja láta halda helzt aS einhver ógurleg faSir lífsins muni nú.
sá um þaS mál, var aS talaS var agra gera þaS líka), frelsi, frjáls- náttúruumbrot hafi gereytt «tór-
um aS senda menn út um bygSir yndi, réttæti, jafnrétti og samúSar- vaxna fólkinu. Einnig gizka
og sýna myndir af hinum fyrirhug- stefnu|! En þessir óróa og upp- menn á, sS ófnSur hafi veriS á
aSa minnisvarSa. En síSan hefir ^ vöSsluseggir virSast ekki gæta milli mensl.a og tröllaukin fólks-
ekkert heyrst né sést, og vita menn þesSi aS hiS sanna frelsi byggist ins, og aS þaS hafi itt nokkurr
ekki hvort hugmyndin er dauS eSa aSallega á því aS menn hlýSi guSs þátt í því, aS risar dóu alveg út.
lifandi, eSa lasin af flú eSa öSru og goSra manna lögum og beri ÞaS er nú kunnugt aS jarSfræS-
virSingu fyrir þeim aS svo miklu ingar hafa fundiS steinrunnar jurt-
leyti, sem þau eru sanngjörn og ir f heimskautalöndunum, sem nú
réttlát, og sanngjörn og réttlát eru þnfast ekki né gróa neinstaSar á
öl’l ?au lög, sem vitrustu og beztu hnettinum nema í hitabeltinu. En
menn þjóSanna semja. En æs- hvaS til þess kemur, aS steingerv-
ingaseggirnir segja í sínu synduga ingar af slíkum jurtum finncist nú
hjarta: Vér viljum hvorki lúta guSs viS heimskautin. vita menn ekki.
né manna lögum. Vér viljum ,cumir geta þess til aS miSjarSar-
engu valdi lúta á himni né jörSu. J'na hnattarins hafi einhverntíma
Vér viljum aS alt og allir lúti oss. VeriS þar sem heimskautin eru nú.
Vér viljum drotna yfir öllum og J-fér í NorSur-Ameríku ha’fa fund-
öilu. Þetta er aldareinkenni nú a jst £ jörSu steinrunnar leilfar af val-
VI.
v
Hestavísur.
Vísur þær er hér fara á eftir, eru um eyíar og skygSan fjörS.
teknar úr ‘hesta-erfiljóSum eftir Laxá, sem ljóSmæli flytur,
viS litum á blikandi haf,
meS eldinn í augum og brjósti,
sem útþráin báSum gaf.
VirSingarfylst.
Thorst. Isdal.
Aths. ritstj.: MinnisvarSamál-
iS sefur. AS þaS vakni aftur telj-
um vér óvíst.
II.
Frá Minitonas.
28. október 1919.
Hr. ritstj. Hkr. 1 »
Her meS þessum linum sendi eg vorum dögum, og eg vil spyrja: föllnu fólki, og sést aS annar mót-
ykkur tvo dahna, sem a aS vera Hvar lendir, ef þessi stjórnleysis parturinn hefir veriS ljóshærSur;
borgun fyrir hin nýbyrjaSa ár- og hringlandastefna nær yfirráS- | en enginn veit hverjir þar hafa háð
gang. ÞaS er líklega viSeigandi um { heiminum yfirleitt? Eg er blóSugan hildarleik í fortíSinni. í
aS þakka fyrir þann liSna, þó ekki ekki { vafa um þag. Glötun og SuSur-Ameríku hefir fundist stein-
væri gert nema í kurteisisskyni, og! eySjlegging alls mannkynsins er
sú velvild kostar ekkert. En eg þá bersýnilega fyrir dyrum. En
vona aS batni í búi, og næsta haust SVQ er nú ekki ait búiS fyrir því,
um þetta leyti me£i segja: Beztu þótt öfga. og æsingamenn séu
þakkir fyrir Heimskringlu. ! teknir tiJ greina. FlærSar- og
Ekkert er aS frétta, nema aS un(Jirhyggjumenn, sem helzt aldrei
jörSin er alfrosin, aS hkindum fyr- . virbast vilja né þora aS segja sann-
, >r °S a þessu hausti, og færingu sína. Margir í þeirra hóp
geti altaf látiS sama óþverrann ■ slæm nýting á uppskeru, er orsak- I eru vitanlega trújr og dyggir þjón-
vaSa án þess aS standa abyrgS. a
orSum sínum.
ÞaS er annars furSa, hvaS blöS-
in eru flokkselsk, og fylgja spök
sínum gömlu húsbændum: Heims-
! aSist af o/f miklum rigningum. AS
haustinu til lítiS plægt, og ekkert
hjá sumum.
I tveimur síSustu tölublöSum
Lögbergs hafa veriS greinarí sem
kringla telur alla Unionstjórnina hljóSa um, hversu áríSandi sé aS
conservativa og fylgir henni. Lög-! hugsa rétt áSur en menn tali. Þetta
berg sýnist aftur á móti snúiS frá | er í alla staSi rétt, og væri æskilegt
Unionstjórninni og yfir í sinn | fyrir Winnipeg-lslendinga aS lesa
gamila flokk, og Voröld meS öll- þessi heilræSi í Lögbergi, áSur en
um sínum mesta ofsa. Hvert af þeir færu á fundi sína. ÞaS gæti amanum. Afturhalds- eSa íhalds-
blöSunum verSur drýgst er ekki, ef tíl vill orSiS til þess, aS þeir rif-I stefnan er eina stjórnmálastefnan.
I ar mammons, og virSist stundum
svo sem þeim sé illa viS alt og alla
nema myrkriS og púka myrkr-
anna. Þesskonar menn eru vitan-
lega til í öllum stéttum mannfé-
lagsins, öllum stjómmálaflokkum,
öllum trúmálaflokkum, og á öllum
sviSum, hærri sem lægri, frá
’hvirfli til ilja, því hvergi er hreinn
I blettur til á öllum mannfélagslík-
runninn mannslíkami undir 30
feta þykku blágrýtisbergi. Hvern-
ig hefir hann komist þangaS ?. Þó
vér nútíSarmenn séum stundum
nokkuS hreiknir af menning og
mentun vorri og atf söguþekking
vorri, þá eru þeir viSburSirnir í Málleysingjar margir hér
manni reynast betur;
dýrSina hann þó dæmir sér
en dýr í skugga setur.
Geyma skal eg góSan vilja,
gefa og öSrum hvöt ef má,
þagnar máliS skoSa og skilja
skepnanna, sem lifa oss hjá.
VelferS þ eirra vökum yfir,
vinnum þeim af megni bót;
dýra og manna lífiS lifir
lífs af einni megin rót.
Þessi þrjú ofanskráSu erindi eru
En ójafn varS okkar hlutur
meS árum, aS þyngd og lit,
því útþráin mín varS ófrjó dís
viS æfilangt matarstrit,
En foreldra máttu fjaSrir þér
til flugsins aS heiman vann
á morgungySjunnar fagnafund,
sem framherji sérhver ann.
MeS norræna heiSríkju í huga
frá heimalnisstöSvum þú gekst
á grasafjall suSrænnar sólar
niSurlag á einum erfiljóSum, og! og sæmdir aS launum fékst.
þessi er í niSurlagi á öSrum:
Vel þó spáir vonin hress,
vita láar þundur,
heilt aS sjái aftur ess
á ódáins grundu.
Jeg unni þér öndvegisfrægSar
I í afrendri bókmenta sveit,
t þó sæti eg sjálfur í hálmi
og sveimaSi í kufunga leit.
Þú hittir á gulliS, sem glóir
Eftirlfarandi vísur eru einnig úr í gljúfri og sprekinu hjá.
hestaerfiljóSum eftir sama höfund: í Eyvindar kofa var eldinga hvikt,
er orSsnild þín guSaSi á skjá.
Hver eru laun, sem hljótum vér,
þó heimi þjóra keppum?
Þegar starfiS endaS er
öllu fengnu sleppum.
En trúlyndiS og trygSin er
sem tekur laun á hæSum;
ó, hvar stöndum aumir vér,
ef um þetta ræSum.
gott aS segja. Fyrir mitt leyti
held eg aS góS samsteypustj óm
'væri þaS bezta, og aS í henni sætu
góSir menn úr ölium flokkum, sem
nú eru aS keppa um völdin, og aS
þar yrSi sem jafnast á skipaS; og
aS þeir, sem sæti ættu í stjórn
landsins, gerSu sér meira far um
ust minan um mál sín, sem þeir! sem fíkjeg er til ag geta haft
hafa á tilfinningunni aS sér séu á- happadrjúgt taumhald á hinum ó-
reiSanleg. Þetta er þaS, sem eg hreinu og illu öflum, og stöSvaS
veit lítillega um. BlöSin eru þrjú. hin úhollu og illkynjuSu æsinga-
og ærslaumbrot. Gætum þess aS
og heita hvert öSru öllu illu. Kjúk-
urnar standa í hárinu hver á ann-
ari. ÞjóSernishugmyndin á eng'
um grundvelli, vegna þess aS hún
aS bæta grundvallarlög landsins var hafin á gersamlega rangan
en hingaS til helfir veriS. AS | hátt, og þar ofan í kaupiS vill ein
undanfömu hafa flokkarnir, þaS
er aS segja minnihlutaílokkamir,
sem hafa veriS, skammaS stjóm-
ina ‘fyrir ólag, og lofaS bót og betr-
un, ef þeir kæmust aS. En þegar
þingvöldunum er náS, er alt látiS
sitja viS sama. Ekki get eg séS
aS stjórnin yrSi aS neinu leyti
betri, þó aS bændur eSa verka-
menn tækju viS henni. Bændur
eru ekki hóti betri sem verkgef-
endur, en hver önnur verkveit-
endastétt í landinu, og þeir munu
alls ekki sækjast eftir völdum í
þeim tilgangi aS bæta kjör verka-
manna, sem ekki er furSa, því
kröfur verkamanna eru beint rot-
högg fyrir landbúnaSinn,; og þó
Voröld fylgi báSum þessum flokk'
um, þá sér hver heilvita maSur, aS
þegar stundir líSa, verSur meira
djúp á milli þessara tveggja flokka
en nokkurntíma hefir veriS milli
pólitísku flokkanna gömlu. Eg er
ekki á móti verkamönnum, hefi alt
Er þetta aS
hliSin eigna sér alt.
hugsa rétt.
Stjórnarinnar gerSir eSa verk
fer eg ekki aS ræSa um viS ykkur
aS þessu sinni. En þaS get eg
fullvissaS ykkur ■ um, aS þaS em
margir, sem segja aS Canada hafi
enga stjórn nú á dögum. Lán til
stjórnarinnar á ný læt eg ógizkaS
á, en vonlítill er eg um, aS fólk
verSi ^ins viljugt og ljúft sem fyr.
ÞaS, sem aS eg hefi sagt hér, er
ekki frá mér sjálfum persónulega,
heldur þaS sem eg hefi heyrt og
séS. Mínar tilfinningar um þessi
mál yrSu of langar í lítinn bréf-
snepil.
Vinsamlegast.
Thordur Johnson.
frjálslyndi og frelsi eru orS, sem
nú eru oft notuS sem gleiSletur á
skrumauglýsingum.
M. I.
IV.
Þéttbýlt.
ÞaS væri líklega orSiS nokkuS
þéttbýlt á jörSinni okkar, ef engin
manneskja hefSi dáiS líkamlegum
dauSa síSan fyrst aS menn urSu
til hér á jarSríki. Sumir hafa
þózt geta reiknaS út, aS þaS væri
orSiS svo margt fólkiS, aS þó aS
raSaS væri mönnum á alt yfirborS
hnattarins (þurt sem vott) hliS viS
hlliS, svo þétt sem þeir gætu staS-
iS, þá væri þaS ekki nema frá 6.
æfiskeiSi jarSarinnar óefaS marg-
falt fleiri og stórfengilevri, sem vér
höfum eniga skrifaSa sögu yfir og
vitum ekkert um, heldur en hinir,
sem sagan minnist á. Þótt lítiS
eitt hafi nú veriS drepiS á, hve
þéttbýlt mundi vera orSiS á hnetti
vorum, ef enginn maSur hefSi dá'
iS líkamlegum dauSa. Þá er eftir
aS taka hitt til greina, nefnilega
dýr merkurinnar, fiska sjávarins
og fugla loftsins. Því þaS segir
sig sjálft, aS líkamir dýranna, sem
myndaSir eru af sömu frumefnum
og líkami mannsins, hljóta aS vera
sama náttúrulögmáli háSir. Haifi
nokkru sinni veriS til líkamlegur
eSa efnislegur ódauSleiki á þessari
jörS, þá er sennilegast aS þaS á-
si/gkomulEig hafi náS yfir alt, sem
lífsanda dregur. En hversu þétt-
býlt væri þá ekki orSiS hér hjá oss
jarSarbúum? Því svo sem kunn-
ugt er, þá er fjölgun flestra dýra
og fiska og fugla, býsna margföld
á hverju frjóvgunartímabili viS
fjölgun mannsins, og þó er frjóvg-
unartími flestra dýranna miklu
styttri en mannsins. En svo er
nokkur alvarleg meinloka í þessu
sambandi, og hún er sú, aS heil-
brigS skynsemi getur ómögulega
fallist á, aS dauSleg og forgengi-
leg jörS hafi nokkru sinni getaS
veriS móSir ódauSlegra og ófor-
gengilegra manna né dýra. Þess
vegna virSist þaS líklegt, aS þegar
DrambiS lægja lýSum ber,
sem lífiS rétt ei metur
segir alt fyrir sig hvaS skér,
sín einungis getur.
Skynsemin þó tvíllaust tér,
trú og fræSa letur,
manna og dýra mikla hér
máttur lífsins getur.
Dýr ei skyldum dæma vér
í dauSans eilíft setur,
iíf of náskylt lílfi er
aS leiSa slíkt í getur.
MaSurinn gáfu sína sér,
sinni tign fram etur,
en yfirburSum illa ver
ábyrgS þyngt svo getur.
Og í enn öSrum eru þessar:
Þjóna lengi og vel mér vann, ■
VerSlaun engin makleg fann,
aS hann fengi í uppheims rann
æSra gengi, eg vona kann.
Lílfi stýrir lífgjafinn,
lífs æ nýr er krafturinn;
manna og dýra misanuninn
manns ei skýrir hugurinn.
Og þessar eru eftir sama höfund
viS dys:
Mannsins, hundsins, blakksins bein
3,
MeS þránni, sem velktist og veikist
i og voninni, er halloka fer,
þú kannaSir firnindi fjálla
; og fossinn og gjósandi hver.
1 rótslitnu þangi á reki,
sem roSnar í náttmálaglóS,
þú eygSir og sýndir vor úrslitakjör
og einstaklings hjartablóS. —
Þá varS mér sem heyrS, jeysigný
hins gjallanda lúSurhljói .s,
er sálum þú tefldir á flugstig fram
og fossbrún — til örlaga d-...3.
Á orSskipan þinni og anda
var eindregiS höfSingjamót,
því annars vegar var orSgnóttin
lind,
en oftar þó stóreflis fljót.
Þinn djarii og dómskái hugur,
hve drunganum lyfti hann
og imollunni, sem á múginum !á,
er málvenja loSbandiS spann
1 gullsmiSju málsins er greindiit
og guSsmyndin losuS úr hlekk.
Þitt líkingaríka og meitlaða mál
sem mjöSur á sálirnar ftkk.
MeS tungunnar töfrasprota
og teigum úr Mímisbrunn
iþú lyftir HéSni og Lofti úr mold
og lagSir þeim orS í munn.
MeS lotningu lýt eg þér föllnum
uns legst eg í sex feta þró,
sem arnsúginn drógst frá Öræfa-
tind
til Alpanna, og lengra þó —
sem íluttir orSstír vors fátæka
lands,
en flugríka margri þjóS,
siem hafSir í tuingurót Háva-gull,
á hraSbergi andans glóS.
GuSm. FriSjónsson.
—Lögrétta.
tfl 7. hluti alls mannkynsins, sem: talaS er um jörS lífsins og land hlásna dysin geymcli;
þannig yrSi komiS ifyrir í eina slíka Hfsins í fornum ritum, bæSi í þeirri | forlúg höfSu allir ein,
aS menn geri sér nokkra grein fyrir
af veriS varkamaSur sjálfur, og er | hmni eiginlegu og réttu merking
aS nokkru leyti enn. En eg er á j þeirra. Þannig er orSiS afturhald
móti öllum Bokhevikum og þeirra látiS tákna eitthvaS, sem standi á
kröfum og verkföllum, því hvaS
þar til komnar væru 6—7 raSir.
En þótt menn hafi þózt geta gert
þessa áætlun nokkurnveginn rétta,
Afturhald. þá eru þó nokkrar líkur til, aS hér
ÞaS eru ýms orS í málinu, sem sú of h'tig f lagt. ÞaS er nefni-
oft eru notuS fyrir grýlu, án þess Jega aJtaf a§ koma betur og betur
í ljós, aS jörSin sé mikiS eldri en
röS. Næsta röS yrSi því aS biblíu, sem vér nú höfum og mörg-
standa upp á höfSinu á þeirri um öSrum fyrri alda ritum, aS þá
fyrstu, og svo hver upp af annari, se átt viS einhverja aSra jörS eSa
há sem verkalaun verSa, mun
reynslan verSa sú, aS þeim mun
hærra sem kaup verSur, hækkar
alt í verSi,, og þaS sem verst er,
aS sfvaaxndi kröfur verkamanna
bæla niSur viSleitni bænda aS
móti öllum iframförum, öllu frjáls-
lyndi, öllu frelsi, og jafnvel á móti
öllum mannréttindum. En hver
heilvita maSur ætti þó aS geta séS,
aS þetta er hin mesta heimska og
menn hafa til þessa dags haldiS aS
hún væri. Þessi áætlun um fólks'
fjöldann, sem getiS er hér aS
fráman, er orSin tíu til tuttugu ára
gömul. Sumir vísindamenn hafa
skift öllu aldursskeiSi jarSarinnar
niSur í fimm tímabil, og í hverju
slíku tímabili halfa þeir haft aS
land. AS vísu vil eg ekki fullyrSa
aS þessi jörS hafi aldrei getaS ver-
iS land ódauSleikans; en hitt vita
bæSi eg og aSrir, aS hún hefir ekki
veriS þaS um margar umliSnar
aldaraSir.
M. Ingimarsson.
fjarstæSa. - OrSiS afturhald eSa ^ min3ta kosti í kringum tuttugu
íhaldssemi, sem er nákvæmlega! tímabil, sem vér nú köllum öld
( 1 00 ár) . En hér er átt viS aldur
jarSarinnar aSeins frá þeim tíma,
framleiSa nema þaS sem stór hag- MþaS sama, táknar stjórnsemi, fyr-
ur er í, til dæmis aS hreinsa dettur irhyggju, forsjálni, framsýni, reglu-
víst fáum í hug nema því aSeins aS ^ semi og stefnufestu.í einu og öllu; þegar hún varS fyrst bústaSur
hægt sé aS taka uppskeru strax á, já, og þaS táknar þaS líka, aS mannanna, sem enn lifa á henni.
sama ári, sem sjaldan er hægt, þaS halda í hemilinn á óhemjuskapn- Og ef þessi áætlun færi nærri því Um storS hann hásan herSir róm
V.
Andleg sól.
Fögur ræSur friSarsól
á frelsis svæSum heiSum;
höldum bræSur heilög jól
haturs glæSur deySum.
Von.
Vonin glæSast veik því fer
veg aS lífsins skiljum;
á himin hæSum helgum vér
hljóta næSi viljum.
Málaskúmurinn.
öllum þjóSin gleymdi.
Þegar fáum þessa gáS,
þóttan megum rýra;
eins fær tíSin minning máS
manna burt sem dýra.
Látum byggjast ljósan grun
lífs á eSli réttu ;
dýra eins og manna mun
minst aS Iífs uppsprettu.
Góðráð fyrir tauga-
veiklað fólk.
HvatS ústyrkar. nstar ok bllattar
tanftar jmrfnast.
Þegar þú ert lémagna og fjörlaus, og
hefir mist trúna á sjálfum þér og lífs-
gletiina, þá máttu ganga a?S því sem
gefnu atS taugarnar eru veiklaöar ah
meiru eöa minna ieyti og þurfa enður-
næringar til þess aö þú fáir aftur þinn
r i r. . i .* i . | vana lífsþrótt.
hg heh tekio þessar visur up» ... ... . . „r. ,, ,
° r \ ^ . Allar lyfjabuöir i Winmpeg og flest-
helzt vegna þess, aS þær fela í sér
skýrar bendingar til vor mannanna
um öörum stötSum selja hitS ócúöjafn-
anlega taugametial, kallatS Ferro Pep-
tine, me15 fullri tryggingu þess ati anú-
um aS meShÖndla bæSi vorar eig- virtSinu vertii Skilats aftur, gagni ekki
in skepnur og annara samvizku- ] ÞaS er undursamiegt hversu
_ fljott Ferro Peptine lifgar upp tauga-
samlega. Eg hefi einnig stunaumj kerfits og færir íémagna og taugabiiuts-
á lífsleiðinni seð Og fundiS þesS|Um konum *ulla starfskrafta.
Þúsundir manna mæla metS þessu lyfi
sem óbrigtSulu fyrir hverskonar tauga-
veiklun, sem stafar af haróri vinnu,
svefnleysi, ofáti, ofdrykkju etSa reyk-
ingum. Ef þú ert fjörlaus, hefir mist
alt traust til lífsgletSi, fart5u og fátSu
þér Ferro Peptine undireins. PatS er
selt í öskjum, 42 plötur í hverri. Taktu
eina meö hverri máltfð í nokkra daga
og batinn er fenginn.
vott, aS slíkar bendingar eru ekki
meS öllu óþarfar, og vcna eg aS
hinn heiSraSi ritstjóri Hkr. taki
þær í blaSiS.
M. Ingimarsson.