Heimskringla - 02.03.1921, Page 3

WINNIPEG, 2. MARZ, 1921.
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐA.
Tannlækninsar
TEETH
WITHOUT
' PLATES
Naverandi dýrtíð er glæpur;
og svo er einnig hið háa verð
á tannlækningum
Eg hefi lækkað verðið en
ekki gæðin; eg gef
25% afslátt
1
á Crowns, Plates, Bridgework og öllum öðrum tannviðgerðum
ef komið er með þessa auglýsingu á læknastoíu mína.
Enginn gerir betra verk. Eg nota aðeins bezta efni og
beztu tannlækna, sem vnna iverk sitt af alúð og sam-
vizkusemi.
Alt verk ábyrgst skriflega.
f
\
Tannútdráttur gefin þegar Plates og Bridgevork er pantað
Á læknasto'fu minni geturðu talað á þínu eigin móðurmáli.

WINNIPEG.
Verið vissir um staðinn. Skrifstofutímar: 9 f.h. til 8,30 e.h.
ÖLL TUNGUMÁL TÖLUÐ
(Framlh. frá 2. bls.)
félagsbræSrum og systrum.
GuSjón Jónsson lét vel af ferS
sinni. Þótti vænt um aS sjá gamla
landiS og landana. MeS honum
ikom aS heiman sysir hans, frú
Kristín Jónsdóttir frá Reykjavík.
DauSsfall. Látin er frá GuSrún
Illugadóttir HreggviSsonar skálds
frá ÁsbúSum á Skaga. MóSir
bennar var Soffía Pálsdóttir frá
Blálandi á Skaga. GuSrún var
fædd 1853, dáin 24. jan. 1921.
'H)ún lætur eftir sig mann sinn, hr.
Halldór Sæmundsson, ættuSum
frá Hryggjum í TunguskörSum í
Húnavatnssýslu, og son, Jóhannes
Húnford, skáld, nú til heimi’lis í
Selkirk, Man. .
GuSrún sál. var gáfukona fram
yfir þaS sem vanalega gerist.
Kunni afarmikiS af ljóSum og
mundi allra manna bezt, þaS er
ihún las og lærSi meSan heilsan
entist. En hún var heilsulaus aS
kalla I 5 s. ár æfi sinnar, og mikiS
af þeim tíma í rúminu alveg og
oft sárþjáS. I raunum þeim stund-
aSi maSur hennar hana meS frá
ibærri þolinmæSi og samvizkusemi
enda er hann bezti drengur í hví-
vetna, prýSis vel skynsamur og
hagyrSingur góSur. GuSrúnu varS
kvíldin því vel'komnari, sem hún
hafSi þráS hana og þarfnaSist
hennar svb lengi. FriSur hvílir yf-
ir moldum hennar og ljúfar minn-
ingar í hjörtum vina hennar.
Félagslíf og skemtanir. Um þaS
jþarf engum orSum eSa rúmi aS
eySa, því fátt er um hvorttveggja,
færra en vanalega, þó una menn
sér allvel, og skemta sér viS spil
í heimahúsum viS og viS. Er þaS
■róleg og saklaus sk^mtun. Oftast
er þaS verSlauna-vist.
GengiS í herinn, hafa þeir bræS
ur Gustave og Walter Anderson,
synir þeirra Andersons hjóna er
hingaS fluttu frá Hallson, N. D. s.
4. sumar; leiddist víst vinnuleysiS
og deyfSin hér í Blaine.
TíSarfariS hefir veriS umhleyp-
ingasamt í vetur meS mesta móti.
Engir kuldar og snjór sezt tvisvar
sinnum en tekiS upp jafnharSan
aftur; svo lítil frost aS aldrei hafa
minni veriS. JörS aS mestu græn,
og sumar blómtegundirnar hafa
lifaS og lifa enn úti. Knappur á
Willo sprungnir út fyrir nokkru
síSan. Regnfall frá 1. sept. til jan-
úar loka liSugir 3 1 þuml.
Atvinnumál. Alment atvinnu
leysi á allri ströndinni, svo aS
sjaldan hefir ven-a veriS. Fór þaS
aS vonum þegar tekiS er tillit til
sílækkandi og síbreytilegs vöru-
verSs og kaupgjalds. Þetta er eSli-
leg afleiSing undanfarinnar dýr-
tíSar, leifar stríSsins nú sem fyr.
Fáir leggja fyrir á “feitu" árunum
og l:Sur því fólki vel eSa illa, eft-
ir því, hvernig undirbúningurinn
hefir veriS, góSur eSa slæmur.En
þetta er gömul saga, og gildir hvar
vetna einst nú og á öllum tímum—
Engar fréttir, en samt rétt aS geta
þess, svo fóik láti ekki ginnast af
röngum frásögnum úr einum staS
í annan á vandræSatímunum.
Hitt er æfinlega satt, aS náttúr-
an er hér blíSari en víSast hvarf
og menn ættu því aS komast hér
af meS minna, en þar sem náttúr
an er óiblíSari og gera þaS líka.
En úr þessu fer óSum aS batna.
Fiskifél. fara aS búa sig undir sum
arveiSina og sögunarmillur taka
einnig til starfa sem hvaS líSur.
Einstöku hafa haldiS áfram aS
mestu leyti í allan vetur, en þær
eru fáar.
Nýlega fékk eg bréf frá kuun-
ingja okkar, hr. E. S. GuSmunds-
son í Tacome. Getur hann þess,
aS einn af stærstu bönkum þess
bæjar hafi nýlega falIiS. TapaSi
hann þar aleigu sinni. Eg get þess
hér fyrir þá sök, aS maSur heyrir
nú svo oft þær staShæfingar, aS
bankar geti ekki falliS nú á dög-
um. Þó líSur sjaldan svo ár, aS
tíkki fari þeir einhversstaSar einn
eSa fleiri. ÞaS er meira en hörmu-
legt aS slíkt skuli geta komiS fyrir.
Okkar lífsábyrgSaragentum dettur
víst oft í hug, aS eitthvaS af þessu
glat-fé almennings væri betur
geyrnt í góSu lífsábyrgSarfélagi,
eSa góSum banka, hugsa eflaust
margir aSrir.
VígslóSi. Deilumálin um hann
í blöSunum, hafa eS'lilega ekki
fariS fram hjá okkur ihér. Taka
menn ýmsar hliSar á því máli sem
öSrum, eftir ástæSum, eSa máske
skilningi. Flestum kemur þó sam-
an um aS af þeim sé löngu síSan
n'óg komiS. En án tillits til deilu-
efnisins sjálfs, er þaS íslenzku
drenglyndi ósamboSiS, aS svo
margir .vegi aS einum. Þeir sem
þannig vega, sverja sig úr ættum
betri manna. Þeim gott af því.
Fátt er þó svo meS öllu ilt, aS ekki
boSi nokkuS gott. Nú biSja menn
um “VígslóSa” hver um annan
þveran — til kaups og eigna. En
hann fæst ekki fremur en glóand
gull — útseldur þar austur frá, er
mér sagt.
KviSlingar. Um þá alla og eng
an ritdóm aS rita. En þetta má eg
þó segja: Margir sakna þar gam-
al'la vísna, sem þeir höfSu búis!
viS aS fina. Aftur eru þar ein eSa
tvær vísur, sem vel hefSu mátt
missa s'g. H'vorttvegja hefir spilt
fyrir sölu eirra hér til stórra muna,
og hitt, aS þeir þykja dýrir. ViS-
víkjandi ví síSast talda varS .mér
rétt núna aS bera KviSlinga sam-
an viS LjóSmæli Þ. G. nýkomin
hingaS. AS bls. tali eru ljóSm.
Þ. G. einum þriSja meiri, en aS
ummáli, nokkuS minni. Band ails
ekki betra Iþó á því sé nokkuS
meiri gyl'ling, og þó eru ljóSm. Þ.
G. $6.00, rétt helmingi dýrari en
KviSlingar, svo mér virSist verS-
hæS þeirra ekki frágangssök, eft-
ir þessum samanburSi. Hér er
'hvorki efni né meSferS þess bor-
in saman. En þaS, aS í KviSlinga
vantar margt sem gamlir vinir K.
N. vonuSu aS fá þar til “eilífrar
eignar og afnota,” og eins ef þar
væri eitthvaS sem einhverjum
væri ami aS, . en eftir formála
KviSlinga aS dæma, sök þeirra
sem af handahófi úr stóru verki,
eins eSa annara höfunda. Slíkt er
ófyrirgefanlegt, hversu góSu sem
annars væri úr aS velja. ÞaS er
sök sem erfitt er aS mæla bót á
nokkrum, sem verSur til þess aS
gefa útibækur fyrir aSra. Og held-
ur hefSi eg viljaS gefa $6.00 fyr-
ir KviSlinga Kn. N. s eSa m-.ra,
ef ti'l þurfti, og fá þá alla, svo eg
geti valiS ag eigin handáhófi, því
KviSlinga vil eg eiga og vildi helzt
eiga alla, og svo mun um fleiri, því
þá á maSur hann allann; höf. Og
þá hygg eg enginn hefSi amast viS
neinu, sem frá hans hendi kom.
ÞaS er hlutdrægnin í handahófs-
valinu sem kunnugir menn hafa
sett út á bókina, eins og hún er,
án þess aS nokkur hafi út á skald-
iS sjálft aS setja, eSa meSferS
hans á yrkisefni hans, einu eSa
öSru. Islendingar eiga ekki nema
einn K. N., hafa ef til vill aldrei
átt hans líka, og því vilja þeir eiga
hann óskiftann og “ósnortinn”, og
samt, þegar alt kemur til alls, er
betri hálfur hleifur en enginn. En
svona er mönnum nú variS; þeir
er.i a’drei ánægSir.
VertíSarlok. Af engri bók sem
gefin hefir veriS út( hefir selzt ann
aS eins á þessum slóSum — 95
bækur. Má heita aS hún sé á
hverju einasta Islenzku heimili.
Ber aSallega til þess, almenn virS-
ing fyrir höfundi eirra, og hinni
falslausu, einlægu og óþreytandi
hugsun hans til aS leiSbeina,
gleSja og gagna samtíS sinni. AS
ýmsu leiti má meS sanni líkja M.
J. viS Snorra, enda hefir þaS áSur
veriS gert. Og ennþa situr hann,
öldungurinn blindi, og hugsar um
alvörumál heimsins — hugsar og
skrifar. ÞaS sannast á honum, aS
“Göfug sál er ávalt ung.
Þökk fyrir VertíSarlokin þm,
Magnús. EitthvaS af þeim 'heil-
næmu frækornum hlýtur aS falla
í góSa jörS.
M. J. B.
aan i n r. u immí i—aaftmeatx-.gtsf.
3i*t.
.kclaulailLmtaar af
Athognii.
Þó TjaldbúSarmáliS sé nú und-
ir umræSum, og blöSin hafi ef
til vill nóg meS aS flytja alt, er
þeim berst af þvf efni, þá langar j
mig samt til aS geta komist aS
meS dálitla athugun, er mig lang- i
aSi til aS gera, og reyna aS draga,
þaS mál fram í “anda", dálítiS j
mismunandi frá því er átt hefir sér I
staS til þessa.
Mig langar til aS geta þess, áSur
en lengra er komiS, aS eg var einn
í tölu meSlima TjaldbúSarsáfnaS-
ar, en tók samt ekki neinn þátt í
kappsmálum hans, en gaf þaS al-
veg frá mér, þegar skiftingin fór
fyrir alvöru aS gera várt viS sig.
ÞaS var algerlega á móti mínu
skapi nokkur mis-sátt, en í þess
staS gengiS eins langt og mögu-
Jegt væri, í því, aS þaS mál gaeti
fengiS sem happasælastan enda,
og til þess eg aS mínum parti gæti
stutt aS því, þá hafSi eg hugsaS
mér aS láta af hendi minn eigin
persónúlega vilja.
Eg ætla ekki aS taka þetta mál
;il yfirvegunar, fra fyrstu byrjun,
i’>lnT.rg
irratu k.»a
Vort» liiM r»rB «f K»*nt®kinn nf
Ulkza.1t.Sri Tð»TB«ígrt. Eg loiB 6iík-
“•r krtilr, «ofínn gttur gort tsar
t iiugtriund, nttnt itm ajálfur hsflr
rornt þ«rr. Ef r«yndl meBtl eftlr
meBtl en tlt ártngurtlButt, »tr tll
lokHlns tB og hitti á ráB þetta. I>aB
lmknaBl mlg rersamlega, sto aB bíB-
tn hefl eg ekkí til glgtarlnnar
fondlTI. Eg hefi reynt þctta sama
mnBal á monnum, rern leg'.a höfBu
um lengri tíina rúmfasttr 1 gigt,
-tundum 70—80 ára öldungum, og
aliir áafa fenglB fuilan bata.
Eg vtldl a» hrer mtBur, tem gtgt
efir f*7ndi þetta me'dal. Sendu
vkkt pentnga; sendu aBeins nafn
,7111 óg þú fatrB aB reyna þafi fritt.
Wftir aB þú ert búlnn aB ejá aB þa«
eknnr þlg, geturBu sent andyirBiB,
vtnn dat, en mundu a« oee vantar
þt« ekkt nemt þú álitlr aB meBtliB
litfl lækntB þtg.
Br þetta ekkt sanngjarnt? Hvers
vegna a« kveljttst lengur þégar
hjálpln er vl« hendina? SkrlfiO til
cftrk H. Jacksoa, Mo. #06 G., £>ur*ton
Bldg., SyrBcuse, N. T.
Xr. Jaakson áhyrgint sannletkeglldl
ofaarltaVs.
þess gerist ekki þörf, en aSeins
'oyrja þar sem málunum var svo
komiS, aS helzt leit ekki út fyrir
annaS, en &S þaS yrSi aS selja
kiíkjuna, og þaS til þeirra sem
ekki væru mjög líklegir til aS hafa
þar íslenzkf mál um hönd.
ÞaS er, þegar hér er komiS má!-
tm, aS eg byrja mínar athuganir
þannig, aS reyna aS setja mig í
jamband viS hugalþeirrá úr Tjald-
búSarsöfnuSi, er ákveSnastir voru
meS sameiningu viS Unitara, og
unnu mest aS þeirri samiþykt.
Mér dettur helzt í hug aS þar
hafi veriS mest ríkjandi, sorg og
sár söknuSur yfir því, aS þurfa nú
aS sjá af bví húsi, sem þeim var
svo kært orSiS og hann er áSur
háfSi staSiS þar, talaS þeirra má'li
og beSiS til hins æSsta, fluttar
á því tungumálinu er þeim var
hugljúfast og lét bezt í eyrum,
hafSi gert húsiS svo verSmætt í
ugum þeirra, aS engir sem ekki
töluSu sömu tungu, gætu borgaS
þaS fullu verSi.
EitdhvaS líkt þessu finst mér aS
muni hafa veriS ríkjandi hugsun
hjá þessu fólki, er samlþyktin var
gerS; hafi fundiS til svo mikils
sársauka í hjörtum sínum yfir því,
aS þurfa nú aS sjá af því húsi
sem þeim var svo kært orSiS, og
ef til vildi aldrei framar eiga kost
á aS heyra óminn af því málinu
er þeim hljómaSi bezt í eyrum,
eSa dýrmætu sálmana sungna, er
alt gerSu svo hátíSlegt, og fylti
hug allra sælu.
Þetta er þaS sem eg get mér til,
aS háfi táSiS miklu meS úrslitin,
og fólkiS fyrir þá sök, ekki gætti
sín eins og skyldi.
Mig langar enn til aS halda á-
fram og vita hvort eg get ekki
f’jndiS neitt er mæli meS því, aS
sameining þessara tveggja safnaSa
gæti þó ekki álitist, aS háfa orSiS
mjög skaSleg fyrir mannfélagiS í
heild sinni, þó hún héfSi náS fram
aS ganga; eSa jafnvel ökki mjög
vanþóknanleg fyrir augliti hins
æSsta. ' J
Til þess aS geta skýrt hvaS fyrir
mér vakir, er eg set þetta- fram,
þar eg lítillega aS bera saman þær
tvær kirkjudeildir, sem hér ræSir
um.
Eg veit aS þessar tvær kirkjur
hafa dálítiS mismunandi undir-
stöSuatriSi fyrir trú sinni, og ekki
lagt alveg sama skilning á þær
greinar sem þau eru bygS á, en
hvaS réttast er í því efni, æt!a e£
eklkert um aS segja; um þaS hefir
svo mikiS veriS ritaS og rætt, aS
ekki er viS bætandi; og staShæf-
ing í þá átt hefir ekkert gildi í
mínum huga.
ÞaS er virkileikinn, eSa þa<
sem séS verSur og fundiS, t starf-
semi safnaSanna, sem eg vil draga
fra mog sýna, aS á því sviSi tak-
ast þær þó í hendur ,og vinna í
sameiningu.
Þessar tvær kirkjur byrja göng'
sína í dálítilli fjarlægS hvor frá
annari, en svo beina þær stefnu
sinni, hvor um sig þannig, a<- pær
dragast hvor aS annari, þar til þær
mætast á sama puntinum, viS
hjartarætur hvers manns, meS ljós
í hönd, til aS lýsa inn í hvern
kyma sem þa” 'f nst, og visa a bug
öllu skuggalegu sem þar er fyrir
Þetta er púnturinn sem mér
skylst aSallega sé kirknanna aS
rySja úr huga mannsins öllu ó-
hreinu, sem þar kann aS finnast,
en komi þar fyrir ljósi, er lýsi hon-
um braut til þess fagra og göfuga
lyítir honum í svo há:t veldi, aS
hann hafi handsarr.aS bær'leikanr
í alli stni dýrS; en sem innifelur
alt er til sanns friSar heyrir.
Þegar maSurinn er kominn á
þetta stig, situr guS í hásæti í huga
hans og stýrir öllum hans gerSum.
Hvar áf þessum tveim kirkjum,
sem hér ræSir um, hefir komist
nær takmarkinu? ESa hvor er lík-
legri tll í framtíSinni aS komast
þaS? Hver getur fært óreiSarlega
sönnun fyrir því? Eg get ekki
rannsakaS þaS betur en svo, aS
mér sýnist Unitarar vera alveg eins
líklegir til þess.
Hér áSur framsettar athuganir,
eru aS nokkru leyti í tilefni af því,
aS mér hefir stundum fundist eins
og þaS leggja utan aS mér ein-
hvern gust, og meS honum berast
raddir sem væru aS tauta eitthvaS
um þaS^ aS Unitarar hefSu aldrei
ætlaS aS gefa neitt eftir af sinni
stéfnu, þó þeir hefSu sameinast
r j al dbúSarsö fnuS i.
Eg get hugsaS aS sumum kunni
aS finnast þaS fávíslegt, aS taka
ökki raddir er þannig berast til
manns í loftinu, sem alveg hárétt-
ar og óskeykular, taki ofan hatt-
inn meS mestu auSmýkt og lotn-
ingu; en einhvernveginn var þaS
svo, aS eg gat ekki vel komiS því
í höfuSiS á mér, sem alveg áreiS-
anlegu, þar aldrei kom líf þess, og
þó svo hefSi ‘fariS, þá ekki héldur
séS hættuna voSalegu sem því var
samfara.
Ef nú þeir úr TjaldbúSarsöfnuSi
sem ákveSnastir voru meS samein-
ingunni viS Unitara, skyldi hafa
hugsaS eitthvaS í þá átt sem hér
hefir áSur veriS bent á, þá fer
manni aS skiljast afstaSa þeirra í
málinu, þeim héfir ekki fundist
þeir geta komiS auga á neina veru-
lega hættu fyrir mannfélagiS, í
sambandi viS þaS; en í staS þess
séS aS þar gat myndast öflugur
söfnuSur, ’sem líklegur væri til aS
geta látiS eitthvaS gott af sér leiSa
þar eS hann væri bygSur á all-
traustum grundvelli.
J. Vigfússon
LEIÐRÉTTING
I tilefni af greinini sem eg lét
í blaSiS þ. 26. þ. m., meS fyrir-
sögninni: "MinmngarorS eftir
Esther sál. Gestson. Sú grein var
nafnlaus, sem mér fanst ekkert
gera til, en eg heyri aS þaS er svo
mörgum eignuS hún, og ætla eg
aS láta fólkiS vita mitt rétta nafn,
sem er
Anna G. Gestson
Mountain, N. Dak.
D5 MILES'
NERV1NE
Laeknar: Svefn) eysi,
taugaveiklun, höfuð-
vork, hjartveiki, melt-
ingarleysi, krampa,
flog, Nauralgia, móð-
ursýki og St. Vitus
Dance o. fl. o. fl.
Dr. Miles’ Nervine
er búin til af sérfræð-
ingum og er því á-
'iyggileg og óbrigðul-
Seld aðeins í stórum
Flöskum hjá beztu lyf-
sölurn um beira allan. I jiý]
Prtpmrté hy tiim
Dr. Miles Medieal Co, L
TORONTO, CANADA [L"