Heimskringla - 20.04.1921, Side 7

WINNIPEG, 20. APRÍL 1L
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐSIÐA.
The Dominion
Bank
HOIIIVI NOTRE DAME AVE. OG
SIIEKBKOOKE ST.
H»Cu««t61I npph......«
VaraNjAhur ..........# 7.000,000
Allnr elgnlr .....$70,000,000
Sérstakt athygli veitt viTSskift-
um kaupmamía og vcrziunarfé-
aga.
Sparisjóðsdeildin.
Vextir at' innstæðufé greiddir
1afn liáir og annarsstaðar.
Vér bjóðum velkomin smá sem
stöj- viðskifti-
PHOJfB A 0253.
P. E. TUCKER, Ráðsmaður
Læknaðist af kviðsHti
Fyrir nokkrum ájrum lyfti egr þungri ;
Kimu og kviösiitnaöi. J_<æknar sógóu
a.Ö eina ílt*kningarvonin væri uppskurö
i'.r. Belti bætti mig ekki. En loks naði I
eg i meóai er. aigerlega laiknaöi mig. ;
eru mörg ar, og þó eg hati unn-
lö eriiöa vinnu, svo sem amiöavinnu, !
hefi eg aldrei furidiö til þess síöan. |
■ '.nginii upijsKuröur,*enginn tiinamiss- !
I ir, ekkert ónæöi. Eg sel ekki þetta
meöai, eu eg get getiö þer auar upp-
yat.»0 u uui paö og hvar hægl er aö .'á
tneöal sem læknar kviöslit an upp-j
iKuiúar,
Eugene M. Pullen, Carpenter,
rs** G., Marcetius Avenue
Maiiisquan N. J.
I 'ýniö ÓÖruni þetta, sém ^Lf kviösliti 1
þ jást.
ARNAGUL
GULLPENINGURINN.
:kki
Ferðanainningar.
Framih.
Eg er aS hugsa um aS skjóta L • r
L , , , . , .. , 1 marmahotn,
þvi her ínn i, að eg lagði strax af p . •
| sjóve kir, því bæði var þaS^ aS
jneiri stormar voru á leiSinin yfir
: NorSursjóinn og skipiS mikiS
m;hhaen alt gekk þó ágætlega,
| og vorurn viS á fjórSa dag; kom- ■
| um eitthvaS klukkan þrjú til
I Reykjavíkur.
Dagin áSur en viS komum til
j hclfuSoorgarinar Reykjavík, var
okkur Islandsförunum haldiS gildi; tækrastjóra
j a'f fólki því sem kom frá Kaup-
og voru
Dpn.ari e;nn í Ameriku
svo frá:
Eg var aSeins 8 ára gamall.
F oreldrar mínir vöru íátækir og
áttu fyrir 6 börnum aS sjá, auk
mín. Var eg íþá sendur bónda
nokkrum þar í fylkinu og ætlaSi
hann aS gera úr mér plógsvein og
halda mig í þjónustu sinni, þar til
eg yrSi myr.dugur.
Eg hafSi eigi mikinn tíma tfl aS
leika mér íþjónustu Webbs fá-
því aS, þótt hann
væri heiSvirSur fátækrastjóri og
i u í sík;S t:I hliSar þegar eitthvaS verSinn kallaSi ‘‘Vilhjálmur!’’ fór skild'ngnum, þótt eg færi
I datt innan úr því og skall meS íhrollur um mig, af því eg hélt aS leynt meS hann, og eg var þá eins
segir klingjandi hljómi í steinunum. Eg næstu orSin hans mundu verSa sæH °g konungar eru haldnir aS
virti þaS fyrir mér undrandi. ÞaS þessi: hvar er gullpeningurinn sem. vera.
var gult, kringlótt, glóandi fagurt þú fanst, og helfir veriS svo ósvíf- Baldvin var ekki heima, og
— o'f bjart og of htiS um sig til inn aS leyna fytir réttum eiganda. sneri eg þegai; heimleiSis. En er eg
‘Hlauptu drengiur minn til hans kom heim undir húsiS, sá eg hest
Baldvins, og spurSu hann, hvort herra Wardly's standa í garShliS-
hann geti ekki veriS í vinnu hjá inu- Hérra Wardly var lögreglu-
mér í dag eSa á morgun.” þjónn, og þóttist eg þá síkynja, aS
Mér létti dæmailaust 'fyrir hjart- hann mund' kominn til aS ihneppa
sæmilega viS'feldinn rnaíSur á 'heim
aS geta veriS penningur.
Eg iþreyfaSi á jþví, eg kreisti
þaS millum fingranna, eg stafaSi
mig fram úr árituninni. t>á,var eins
og hvíslaS væri í eyra mér, aS
þetta væri gul'lmynd, ifjarskalega
mikils virSi, og ætti eg ekki aS
missa hana, mundi mér hóllast aS
stinga henni í vasann sem skjótast.
Nötrandi áf géSshræringu stakk
eg peningnum í vasa minn. En þar
flestir
staS til skips, sem var stutt frá ;'“J"'í,avík' V'eitinSar voru kon-; flif hann ^ ,faat |fram> ag lAta I vaíS honum ekki löng dvölin.
farseSlastöSinn,' meS einar þrjár lakspUns’ gosdryklk.r , og v.ndlar;' drengi yinna Qg kunn- yej ^ A ASra hvora mínútu varS eg aS
töskur, því ált af gat maSur feng-
iS meS hægu móti aS bera tösk-
urnar fyrir stúlkurnar, og var þaS
aldrei nema þaS sjálfsagSa. ÞaS
var mjög hátt upp á þiljur skips-
ins og því 'brattur stígi, og átti
, gamli karlinn fult í fangi meS aS
komast upp á skipiS, því meS-
fram brattanum, var ógurlegur
tro'Sningur, en þó háfSi eg þaS í
gegn sém mér 'fygdi, sem var
stúlka, og meS farangur líka, auS- sans
vitaS. Þegar upp á þiljur kom,
vorum viS spurS eftir farmiSum,
yar ospart veitt og l.t.S var um því> ag #pilla þeim ekkj með eftir.
listarléysiS hjá fólk., sem þá var læti. Þannig hafSi eg meir en nó-
alt orSiS vel frízkt' Fóru b* fram aS gera> og ekki var eg skemdur
ræSuhöld. Sté Arinbjörn Bardal á eftirlætinu. Sannur hátíSisdagur
fram á ræSupallinn og þakkaSi var ,þaS fyrjr mig> ;þegar gg var
fynr þetta veglega samsæti, fyrir svo heppinn aS eignast einn eSa
hond og munn okkar h.nna, meS tvo penninga (pence) og þótti
snjöllum og vellvöldum orSum, j stórupphæS.
sem honum eru svo undur eigin- Eg var búinn aS vera í þjónustu
leg og alt af til reiSu. Var því Webbs fátækrastg’óra þrjú ár, áS-
næst hrópaS þrelfalt húrra og ur en eg þekti lit nokkurrar mynt-
iS a,lþekti söngurinn HvaS : ar, annara en kopars. A-f hendingu
er svo glatt o. s. frv. Eftir þaS lærSi eg aS þekkja lit gúllsins, og
voru allir boSnir inn í borSsalinn j um þaS er sagan, sem eg ætla aS
en viS höfSum þá enga og ur'Sum á fyrSta farrými' 'Þ™ Þar átti Fetta segja ySur.
aS hverfa frá. Skyldi eg þó stúllk- gÓÖgerSaf61k okkar heima. Voru Laugardagskvold eitt sendi
una eftir og dót þaS er okkur til- 1?ar sun8nir einsöngvar og tví- Webb mig í búS eina í þorpinu er-
heyrSi; var eg nú greiSari í snún-j son8var af íslenzlkum ihjónum sem f inda sinna á heimleiSinni —
fræg fyrir sönglist sína og þá var fariS aS skyggja — kom eg
j taka hann upp og skoSa hann. En
1 hvert skffti sem eg mætti einhverj-
um, fól eg þann vandlega í vasa
mínum. Eg var einhvern veginn á
nálum út af iþví, aS eg kynni aS
reka mig á eiganda peningsins.
En hitti eg engan eiganda, fanst
mér eg mundi eiga hann meS réttu
og ekki fanst mér þaS mín skylda
aS hlaupa um ailar götur æpandi:
Hver hefir týnt peningum? Eg hélt
nú heim meS gulliS í vasanum.
En fyrir alla muni viidi eg ekki
láta heimamenn ifátækrastjórans,
anu; fór þegar af staS og flýtti
mér úr augsýn þaS er eg mátti.
Þá tók eg nú enn einu sinni pen-
inginn upp úr vasanum og sválaSi
aUgum mfrium á fegurS hans. En
þó var eg langt frá ánægSur. MéS-
vitundin um þaS, aS eg hafSi
breytt ranglega, þjáSi mig. og eg
var Ifarinn aS óska þess, aS eg
héfSi aldrei fundiS gullpeninginn.
Eg spurSi sjálfan mig, hvort eg
mundi ekki vara kallaSur þjó'furj
ef kæmist upp um mig. Var þaS
ekki eins rangt, aS leyna því, er eg
háfSi fundiS, eins og aS taka J>aS
úr vasa eigandans? Var hann eigi
á tálar dreginn alt aS einu?
En svo sagSi eg atiur viS sjálf-
an mig: "Ekkert veitæg hver hef-
ir týnt peningnum, og hvernig get
eg þá skilaS horium? Eg er bara
mig í,varShald. Fól eg mig því í
garSinum, þar til’er hann var far-
inn. En er hér var komiS, fór skyn-
semin aS ráða meiru en hugleysiS,
og gekk eg til hússins.
Fátækrastjórinn, 'húsbóndi minn,
var þungbrýnn.
“Já, Já,” hugsaSi eg og ætlaSi
aS hníga niSur, "hann ætlar a5
fara aS átelja mig fyrir gullpen-
inginn.”
En hann taldi aðeins á mig fyr-
ir þaS, aS hafa veriS svo lengi í
sendiferSinni. Aldrei hafi eg tek-
iS jafn iþakklátlega v;S áminning-
um. BeiskyrSi hans ómuSu sætt í
eyrum mér. Eg háfSi búist viS
öSru miklu óttalegra.
Allan daginn var eg aS starfi
mínu meS gullpeninginn í vasan-
um. Mig furSar, aS Webb skyldi
komast aS því hvaS eg hefSi fund ’ aS leyna honum. ^f hví aS eg er ! ekkert gruna’ því oft stóS eg viS
* i i i i \v/ i i ,i*i *.:! 1___-N ' „ðc 1____í Tl:>c______:
hræddur um aS Webb taki hann
frá mér; þaS er alt og sumt. Ekki
ingum og náSi brátt í Iþessa miSa,
og hljóp meira en igekk, því eg
var hálf hræddur um ungfrúna og
dótiS, en öllu leiS vel og brátt
var allur blessaSur hópurinn okk-
ar kominn um borS, og um leiS
voru þjónar skipsins farnir áf staS
meS stúlkurnar sem í hópnum
voru olfan í kléfa þá, er þeim var
ætlaS yfir hafiS, ogf litlu síSar vor-,
um viS piltar færSir í klefa akkar
og 'þar meS gerS eins og nokkurs-
konar næturstíun á körlum og
konum, sem var iþó numin úr gildi
eru
hljóSfæraslátt.
Þá er viS vorum stödd á Reykja
víkur höfn kl. 3 síSdegis, var veS-
ur hiS versta, rigning ákölf og
stormur. Sendir voru tveir heil-
auga á brúnleitt pappírsblaS sam-
anlbrotiS, er lá á götujaSrinum.
Eg tók upp pappírsblaSiS, til
þess aS vita, IhvaS í |því kynni aS
vera, án þess aS hafa minste grun
brigSisnéfndarmenn um borS til j um dýrgrip þann, er þaS háfSi aS
aS slkoSa fól'k og farangur og gekk geyma. ÞaS var svo létt, en virt-
þaS greiSlega, því allir voru heil-
brigSir meS afbrigSum, og lagS-
ist skipiS |því mæst upp aS upp-
fyllingu. Þar var Ifólk í þéttri þyrp-
ingu, fleiri hundruS manns, þó ilt
væri veSur, var víst margt a'f því
aS morgninum, og gékk þetta all fólki aS taka á móti þessum Kaup-
vdl og eftir kúnstarinnar reglum. mannahafnar Isilendingum, eSa
Ekki man eg eftir aS eg haifi nokk- heim sem þaSa'n komu. Því næst
urntíma íhaft jáfn skemtilegt ferSa f°ru Vestur-jlslendingar aS hypjaHyrir land meS mótorbát, sem til
lag eins og á iþessu góSa og stóra sig til göngu í borgina, sem ekki síldarveiða var aS fara til Siglu-
ist þó 'fara svo mikiS fyrir brána
pappírSblaSinu, aS eg var hálf
hræddur um, aS þaS ætti aS gera
mig aS aprílsnarra. Þetta var nú
reyndar í júntmánuSi. ÞaS var
rétt komiS aS mér, aS varpa blaS-
iS. Eg var allur á góSum af ótta
fyrir því, aS týna mínum mikla
ómetanlega dýrgrip. Ekki var nú,lfaeri eS aS stela ^uTli' °S ef eig'
alt þó búiS meS því. Eg var láf- j andlnn sPyrSl miS um Penmg'nn-
hræddur um, aS andlitiS á mér sky'di eS heSar !fá hortum hann'
mundi koma upp leyndarmálinu. I Svona var eS aS afsaka stálfan
Eg gat iékki litiS noíkkurn mann j mi& a'lla lelSma aS hus' Baldvms.
frjálsmannlegu auga. Þessi
ínnri
barátta bélt mér vakandi 'háMa
nóttina, og hinn helmingur gekk eins
tiil umhugsunar og ráSagerSár um
þaS, Ihversu eg fengi komiS fyrir
dýrgrip mínum, svo 'full trygging
væri í.
Næsta morgun var eg hálfveik-
ur, einkum fyrir hjartanu. Þegar eg
We'bb fátækrastjóri viS morgun
En svo, eftir alt saman, vildi þaS
ekki duga. Gullpeningurinn lá
og þungur steinn á hjarta
mínu. Eg gat ekki varist þeirri
hugsun, aS í rauninni væri eg ekki
r.ærri eins ánægSur meS auSæfi
mín, eins og eg ha'ÍSi áSur veriS
meS rySgaða koparskildinginn, er
hafSi ifundiS fyrir nokkrum
. vikum. Enginn hafSi kallaS eftir
til þess aS gá aS, hvort gul'liS væri
víst. ÞaS var minst á mununum,
á hræSslunni út af því, aS eiga
gullpeninginn og óttanum fyrir því
aS glata honum. Eg átti fjarska
bágt..
Um kvöldiS var eg sendur aS
nýju til Baldvins, ifann hann heirna
og hét hann aS koma daginn eiftir
og vinna hjá Webb fátækrastjóra.
ÞaS var orSiS aldimt, þegar eg
fór beimleiSis, og nú var eg ihrædd
ur viS ræningja. Eg héfi aldrei ver-
iS önnur eins raggeit á æ'ff minni.
He:m komst eg þó og skreiddist
skjálfandi í rúmiS.
(NiSur’.ag næst)
LagSi eg svo af staS norSur
skipi,
sem fór svo í sjo, a
S maSur var þó hægSarleikur ífyrir fjöld-
varS naumast var viS aS maSur anum eem þarna var samankom-
væri á sjónum, sem sjá má áf því, I inn, og svo rigningunni, og svo
aS daglega lé fólkiS ýmsa leíki og munu flestir í hópnum hafa veriS nærr'
dansaSi, enda ^var ágætis veSur ókunnugir; samt var nú eki um
alla leiS til Englands, og kom þaS annaS aS gera en aS hafa sig af
víst ekki fyrir aS nokkur yrSi sjó-' staS út úr mannþyrpingunni, og
veikur. Lá því mjög vel á öllum verða nokrir áf þessum hóp okk-
í hópr.um íslenzka. ViSurgern- j samferSa, um 10 karlar og kon-
ingur og þrifnaSur var í bezta lagi. Ur. Komust menn í aSalbæinn eftir
Lítil viSslaða varS í LiverpooL nokkra snúninga og ifórum inn í
og Ihéldum viS tafarlaust til Ed- bó'kasöluibúS. KvenmaSur og
inborgar á Skotlandi og fyrir harS unglingspiltur voru þar aS vinnu,
fengi okkar góSa 'foringja, kom- Dg tóku iþau fúslega töskur okkar
umst viS öll í-allgóSa staSi, kven-. tJl geymslu. SíSan var fariS aS
fóilk og karlmenn sér, á gamálli']eita sér upplýsínga hjá þeim um
hermannastoifnun og ákírSi eg þaS verustaS, en lítiS kváðu þau um
eftir næturdvöl “Skollapúnsko’lu'. I þag, því iþröngt væri í bænum.
og þótti ölllum þaS vel viS eiga, Fengum viS, félagi minn og eg,
því ekki all langt þar frá, var dreng til ifylgdar, og baS hann aS
hægt aS fá sér fyrir skildinga, vel reyna aS útvega okkur nætur-
í ji'únskolluna.Dvöldum viS á Skot gistingu, og gá'fum honum nokkra
landi og skemtu menn sér hiS skildinga, og fór hann meS okkur
bezta, var mikiS ferSast um borg- marga snúninga. Fundum viS aS
ina bæSi gangandi og á ýmsum Idkum allgóSan staS handa okk-
fljótfærnari tækjum. Eftir þrjá ur 0g urSum viS fegnir aS ganga
daga kom skipiS “Island” 'frá til hvílu.
Kaupmannahö'fn og þrjá daga tók Næsta dag fór félag minn meS
þaS aS afferma þaS og ferma þaS skipi austUr á BerufjörS og skyld-
aftur- um viS meS kærleikum, meS von
ÞaS ætlaSi nærri því aS ganga um ag hittast einhverntíma í Am-
eins greiSlega aS komast meS þvi | eríku. — Eg dvaldi viku í borg-
inni og skoSaSi hana utan og inn-
in. Fáir voru þar sem eg iþekti,
aSállega tvélr menn, Jóhannes
Nordal, íshússtjóri og Pétur ÞórS-
arson iháfnsögumaSur. Heimsótti
eg þá flesta daga meSan eg dvaldi
í Reykjavík. Tóku þeir mér mæta.
vel. Nokkrum kyntist eg, sem eg
háfSi ibæSi bréf og orSsendingar
til.— Einstaklega fallegt þótti mér
í Reykjavík; ibærinn þokkalegur.
állvel hýstur, stræti breiS, en
gangstéttir heldur mjóar.
skip eins og Empress of France,
en þó hafSist þaS a'f meS þriSju
stóru atlögu vinar okkar Arin-
bjarnar Bardals. Kvenfólkinu var
troSiS niSur hjá öSru kvenfól'ki,
en viS karlmennirnir fengum borS
salinn; var iþar slegiS upp bráSa-
byrgSarúmum og gátu allir lagt
sig nokkiurn part af nóttinni, en
snemma varS maSur aS rísa úr
rekkju, vegna morgunverSarins.
Skip þetta var fagurt meS áf-
brigSum, en margir urSu nokuS
fjarSar. Allvél gekk þaS ferSa
lag, þó hreptum viS storm svo
mikinn aS viS urSum aS liggja
sólarhring undir Straum-
nesi., rétt þar undan sem skipiS
GoSafoss strandaSi, og stóS þar
þaS sem éftir var af skrokknum
upp í fjörunni og var til aS sjá
eins og skip er sett er upp lóS-
rétt. Stór göt voru aS sjá á honum
á botninum, og þaS eina sem ofan
á var áS sjá var partur af mastri.
Þoka mikil var ýfir okkur mest
alla leiSina norSur meS landi, og
tók hún alt útsýni áf. Á SiglufirSi
beiS eg í tvo daga; þar v oru snjó-
fannir aS sjá sumstaSar, og náSu
ofan aS bæ. Fékk eg góSa ferS
til A'kureyrar. Dvaldi þar á gisti-
húsi í viku. Fáa gamla kunningja
hitti eg; voru þeir bæSi dánir og
sumir ifluttir burt. — Þó hafði eg
ánægju alf þessum vikutíma sem
eg var þar. Margt hafSi breyzt
mikiS, töluvert bygt áf
húsum og ^ramför mikil
vetna.
NiSurlag.
nyjum
í 'hví-
HORNIÐ HANS MANGA
ÞAKKARÁVARP.
Lúinn bíSur lengi gjaldsins
lúsablesi áfturhaldsins.
M. M. í Lögbergi 31. marz
Víst er stjórnar vistin góS
virSing má þar fanga,
þaS^er h’ka hroka hljóS
í horinu hans Manga.
“Fólksins stjórn” á fullan sjóS
fyrir þá sem hanga,
þaS er ekki hrygSar hljóS
í ihorninu 'hans Manga.
“Fólksins stjórn” ei “'frjáls’
og fyllir smalans langa,
þaS er ekki hungurs hljóS
í horninu þans Manga.
“Okkar stjórn er öll svo góS
á henni skal eg hanga,"
aldrei heyrist annaS^ihljóS
út úr honum Manga.
Þegar stjórnin meidd og móS,
má úr sæti ganga,
æra munu alla þjóS,
óihljóSin í Manga.
Þ. S.
og
góS
Herra ritstjóri Heimskringlu:-
GerSu svo vel aS ljá þessum
fáu línum rúm í Heimskringlu.
ViS getum ékki látiS lengur
líSa aS minnast þess mikla mann-
kærleika er okkur gömlu hjónun-
um var sýndur í Vidir-bygSinni,
þar sem viS höfSum dvaliS í 10
ár á heimilisréttarlandi dkkar langt
í burt ifrá 6 börnum okkar í þessu Og
landi. MaSurinn minn veiktist í
janúar í vetur og var rúmlfastur -í
hann sér þaS hentugast. Eg álít
aS þessi 'bygS sé ríkust af mann-
kærleika af ö'iuna Iþeim bygSum
sem viS hö'fum dvaliS í sunnan
og norSan línunnar í 35 ár, sem
viS höfum veriS á þessu landi og
segi því ?.f hjartans sa.infseriag:
BlessuS Vídir-bygSin mín,
blómgist ávált framtíS þín,
því þú srt a'.lra bygSa bezt,
er brautrySjendur hafa aS sezt.
GuS þér ver: í cliu alt,
þ’nn e.T’.t Ihagur þúsur.d 'falt.
vo a'S endingu var okkur
gerS heimsókn af nokkrum gift-
hjónum þann 24. marz og
um
manmnum mínuni færSur
8 vikur og er ekki frízkur enn og' s:,lfurbúinn
aS gjölf
göngustafur, en mér
létum viS síma eftir Jónasi syni gHiS .dýrt og fallegt gullúr meS
festi úr sama éfni. Þann 2 7 sarr.a
mánaSar ók SigurSur Finnsson-
okkur til brautarstöðar í Ár'bor.g,
þaSan sem viS fórum meS lest til
Osakis, Mihnesota, til Jónasar son-
ar okkar, þar sem viS dveljum
Þetta góSa og göfuglynda fólk núna Ifyrst um sinn.
)’ kar sem er búsettur suSur í
.linnesota, og brá hann viS og
kom strax, og var hjá okkur í viku
en varS þá aS hveífa til heimilis
síns aftur.
í VidirJbygSinni sýndi okkur svo
mikla og margbreytta hjálp aS
mig brestir orS til aS lýsa því ollu,
en biSjum guS aS launa því þegar
MeS kærri kveSju til allra í
VidirjbygSinni og alúSar þökk-
um.
Sigurþjörg Jóhannsson
Björn Jóhannsson
Nýr lampi brennir
94% Iofti.
K' rafmafcn ojf im.
Ný tegund af ollulampa hefir nýlíga
verio fundin upp, sem gefur undursam- i
lega bjart og fagurt Ijós, Jafnvel betra J
en gas eáa rafmagnsljós. Lampl þessl
hefir veriá reyndur af sérfrœtíingum
Bandaríkjastjórnarinanr og 35 helztu
háskólum ríkj'anna, og gefist égætlega.
Lamplnn brennur án lyktar, reykjar
eáa iiávaáa, og er I alla staól tryggur
og ábyggilegur. Hann brennir 94 pró-
sent af lofti og 6 prósent af venjulegri
stelnolu
Uppgötvarinn er Mr. T. T. Johnson, |
370 Donald St„ Winnipeg, og hýtlur
hann ah senda lampann tll 10 daga ó-
keypis reynslu, og Jafnvel aá gefa
einn lampa me3 öllu i hverrt bygli
þeim mannl, sem vill sýna hann 80r-
um. SkrlfitS i dag eftir upplýsingum.
SpyrjlS elnnlg um hvernig hsegt sé ah
fá umboli án reynslu, sem gefúr frá
$250.00 tll $500.00 i laun á mánuhl.