Heimskringla - 19.07.1922, Blaðsíða 5

Heimskringla - 19.07.1922, Blaðsíða 5
WINNIPEG, 19. JOU. 1922. HEIMSKRINGLA. 5. BLAÐSIÐA. Til lands-umbóta Þarnist þér peningalega aSstoS til útsæSiskaupa, landrækslu starfs, gripastofns eSa ákalda? Fram- kvæmdarríkur bóndi mun ætíS finna vorn banka reiSubúinn aS veita sanngjörn lán til iþarflegra fyrir- tækja. FinniS bygSar-umboSsmann vorn aS máli og muniS þér finna áhuga hjá honum fyrir mál- efnum ySar. ÍMPERIAL BANK OF CANAÐA Riverton bankadeild, H. M. Sampson, umboSsmaSur Útibú aS GIMLl huganum það, sem maður sér þar ! nú, og það sem var, er fyrstu ís- I iendingarnir settust þar að. Þeir, i sem hafa verið hér minna en helm j ir.g dvalartímans, fara eftir sögu- j sögn annara; en sagan sú er lif- j andi og skýr mynd, er geymst j hefir í meðvitund þeirra, er fyrst- ; ii komu, en sem nú fer óðum j íækkandi. Fótgangandi komu þeir margir fyrstu_ landnemarnir, og ið er hjá okkur íslendingum nokk-1 rnörg og fjörugt félagslíf af ýmsu urskonar symbol velvildar og hlý-1 tæi. Ekki hafa þeir farið 'þrr huga til gesta, hverjir sem þeir varhluta af deilum út af kirkju- eru, hvaðan sem þeir koma og málum, sem kunnugt er, en svnt hvaða erindi sem þeir reka. ber mjög lítið á þeirri skoðun hjá En hvað líður þjóðrækninnj þeim, að sökum þess, hjá þeim þar syðra? kemur ekki saman um alt, geti ur Eg hélt, eins og líklega fleiri, þeim heldur ekki komið saman hringinn og hver láir honum það? að íslendingar, sem í Bandaríkj- um neitt. Eg get þessa vegna unum búa, væru ekki eins þjóð- þess, áð sumir menn virðast ekki j ræknir og við Kanada-íslending-1 geta losað sig við þá skoðun, að tluttu ar Eg á hér náttúrlega við ís-; Þjóðræknisfélagið hljóti að‘ Kóngur er í herferð og stjúp- an lokkar kóngssonin út í veglaus- an skóg. Þau koma í rjóður og í rjóðrinu er kista. Á botni hennar öllum glanipar og gljáir forkunnar fag- alt, geti ur hringur. Kóngssonur ágirnist með sér alla búslóðina á einu, Jenzka þjóðrækni. Eg er nú sann- stranda á skoðanaskiftum okkar í | vagnskiifli, sem uxar gengu fy'h. | færður um, að sú skoðun er bygð öðrum málum. En hér fer sem ! ^8 fyrstu. skýlin, sem reist voru, á misskilningi. Það er ýmislegt, oftar, að þeir, sem ekki eru á- |\oru ekki annað en kofai, sem sem aðskilur okkur og þá íslend- nægðir;út af afdrifum einhve'ra hlaðið var ' 1,1 upp úr moldarhnaus- I um, sem stungnir voru upp jörðinni, eða úr bjálkum úr skóg- inum. Svo byrjaði hörð og vægð- arlaus barátta fyrir lífmu, heimtaði alla krafta, heila og gkifta til sín. Sjálfsagt hefir slundum verið tvísýni á fyrir orði í riti sínu “Man and his í meðvitund heilans um hættu eða bodies”: j eitthvað því líkt. “í svefni fer tilvera manna Til eru menn, sem hafa séð at- (The Ego) út úr líkama þeirra og vik í margra mílna fjarlægð — yfirgefur líkamann í dvala til þess séð þau andlega og sagt frá þeim að endurbyggja hann undir næsta strax á eftir eða á sama tíma og j mörgum, hvort þeir myndu bera dags erfiði. Holdlíkaminn og slík *atvik hafa borið fyrir langt sigur úr bítum í þeirri baráttu. En ether-líkaminn (the etreric body) fyrir utan sjóndeildarhring mann- það reynir á hreystina, þegar á eru því á þann hátt lagðir undir legrar eða vanalegrar Iíkamlegrar hólminn er komið, og verkin sýna cigin áhrif, sem þeir hafa dregið skygni. Slíka fjarskygnishæfileika j merkin um það, að dugnað og . . , 1 •___ i _1 • _-V___1____ I . • • 1 f II- 1 sem ínga U1 ríkjunum búsettir eru í Banda- Þeir búa í öðru landi. Og það mun ekki alveg laust við, að þeim hafi sumum hverjum sem fundist það öllu tilkomumeira að að ser samkvæmt byggingu telja guðspekngar áreiðanlegt að þeirra, eðli og vana. Straumar af hugmyndum frá hmum stjarnlæga heimi, samkvæmir eða líkir hug- myndum þeim, sem tilveran (sál- in) framleiðir eða er völd að í vöku, ganga í gegnum hina tvo symr heila — ether- og holdheilann gleggn menn geti tamið sér. Marg .• guð- spekingar hafa þegar tamið sér slíka hluti og kalla það, að “lifa í stjarnlíkamanum”, eða á hærra andlegu stigi. Slíkir menn bera tilverunnar gleggri og til líkamans bæði í svefni og hlandast hinum ósjálfráðu end og vöku. Slíkt hefir komið fyrir urtekningum af sveiflum, sem til- og venð þekt fra omuna tíð. Há- _ ..... veran framleiðir í vöku, sem svo k°n gamli Hlaðajarl, gekk afsíð'.s j samar og marflatar, og nam stað- leiðir til ósamstæðra ruglings-,ut 1 skóginn, þegar hann var að i ar við “fjöllin”. Hvers vegna? þrautseigju hefir ekki skort, og eig iheldur heilbrigt vit og útsýni. En einkennilegt er að taka eft- ir því, hvar íslendingurinn valdi ser bústað. Uppi undir “fjöllun- um”, sem reyndar eru engin fjöll, heldur aðeins lágar hæðir — gam j /i •.• all v&tnsbakki, segja jarðfræðing- ' arnir. Islendingurinn fór yfir margra mílna breiða sléttu, frjó ínála, líta alt hornauga og gerast hrak-spámenn. En væri þá i eins gott að þykjast enginn spá- maður og láta sig málefni annara sem minstu skifta? Verst er þó, þegar menn, sem þykjast vimr ur en Kanada. Félagslegt sam- málsins, spilla fyrir framgangi neyti höfum við lítið haft við þá, | þess með árásum á forvígismcnn nema í kirkjumálum, og getum þess og aðra, sem að því standa. heldur ekki haft þ^ð, nema í sér- Það er of mikið af heimskuiegum stökum málum. Af þessu leiðir. va^li í blöðunum okkar, og væri Stjúpan kinkar kolli Velkomið ef þú nennir að ná honum. Kóngssonurinn teygir sig, en kistan dýpkar. Kóngssonurinn teygir sig. Stjúpan hrindir honum á höf- uðið og skellir kistunin í lás. Og þarna má kóngssonurinn dúsa. En hringurinn? Það getur verið að hann sé úr gulil, en oftast er hcfnn'fckki gull, þó hann seljist sem gull. En það getur verið að hann sé úr kulli. Eg þori ekki að fortaka það. að þeir syðra hafa haft lítil af- skifti af ýmsu, sem uppi hefir þeim nær að styðja þjóðræknis- málið, sem ætti að vera þe>m verið á teningi meðal okkar hér hjartfólgið mál, heldur en að I)á vestra, svo sem t. d. þjóðræknis- j rum b'1!!1' sem sýnilega ei máhnu. Þjoðræknisfélagið telur ■ sprottið af þröngsým og smás d- mjög fáa meðlimi í Bandaríkjun- arIe8ri öfundsýki. En nú sendir alt of fáa. Ekki var held- f>ver andlegur kögursveinn hnútur um drauma, sem flest fólk kannast komast fyrir, hvar Þráinn geymdi; Vegna endurminnínganna við.¥) j Hrapp. Þráinn hefír og þekt t;I j fjöllin heima á æskustöðv. Þessir draumar eru upplýsandi bessarar fjarskygn.sgafu Hakon- | vegna þess, að augað krafðist út- til þess að dæma um starfsemi PV1 .^1111 S1jlltl. um n,stað : sýnisins og hugurinn leitar þó á- likamans, þegar hann er undir Hrapps (hvert skifti sem Hakon , va]t upp ti, fjalIanna og upp yfjr eigin áhrifum. Hann getur aðeins kom. að ^ Þann‘g ’afðar j þau, hvort sem að þau eru há eða fr.ml'itt brol af sundurlaosum. MSnir eru hl rnn i.™ að fomu j lig 0g (egra bygíiarsva.si var liðnum sveiflum og tengt þær PS nL^u"._ Ia__V°1U, ekkl iint að finan þar nærlendis. Maður nokkur, sem eg þekki, samlegar sem þær annars laust við. að sumir létu a ser að lítil von væri til, að menn þar suður frá gengju í félag sem ætti heima í Kanada, og sem þeir ættu erfitt með að hafa nokk ur bein afskifti af/ Öðru máli væri að gegna, ef félög væru þessi um stofnuð þar. Mér finst nú ástæða ekki að öllu leyti um skála þveran að okkar beztu mönnum og þykir sómi að. Eru ekki vitrari leiðtogar til, sem meira gætu látið til sín hevra ? Eða vill almenningur láta blöð.n vera skarnhóla, sem hver má aka á eftir vild? Eg ætlaði að skrifa ferðasögu. Kvenmaður. Hún var formáli að ástaræfi- sögum manna. Hún var innskotskafli. 'Hún var kapítulaskifti. Og nú er hún ástaræfisaga mín. En það hefir gleymst að prenta orðin: Öll réttindi áskilin. gripin en nu se eg að þetta er engin úr lausu lofti, þótt að hinu leyt- ferðasaga, að minsta kosti ekki í Æfisaga. Eg er ung stúlka, sem dansa eftir veginum og syng. Þegar eg mæti honum hætti eg og hlæ. Hvers vegna hætti eg og hlæ? i r i „ e i_.„ ir hlutir komu a ovart. Slik saman, hve fjarlægar og oskyn- . . , kunna reynsla margra alda, margra kyn- ,, , ii' þátta alt upp til þessa tíma, væri að vera. Hann skynjar ekki o- . , T * £ , •, . i . r ' i í >• oskynsamlegt að ganga fram hja, skynsam egt fra skynsamlegu. 1 6 66 J “Ef menn heila, sem líta En eg . : * . , --•' - . ..... , , , Eg dansa eftir veginum og syng. inu megi segja, að í þessu máli vanalegum skilmngi, og læt eg þa þegar eg mætj honum> hættj ættú hvorki landamæri né önnur | þar við sitja. Et eg ætti ao geta Qg h]æ skifting að koma til greina. allra þeirra, sem eg kyntist eitt- Þjóðræknina ber nú samt ekki/bvað meira e^a minna, þá viði ð dæma eftir því, hvort menn | það alt of langt mál. En skv i vegna hættið þér að , , ! . án umhugsunar. nu a þessa tvo ' framleiða sh'kt rugl í Lll,a ... ., . .. , . , , i a nugsa ekki til einkis.------- svefm, i þessu Ijosi, veröur þaö c, > * ,,• * , „ , ■ i - , * T óu nugsun, að salm ytirgeti , auðveldlega sk. janlegt, að þeir Ukamann j svefni< virSist mörgum Eann> eru aðeins tæki fær.r hugsan.r, en a„ hlægj,eg Að hugsa sér sof_ j hv og sem er prófessor í norrænum fræðum við einn stærsta háskól- ann í Bandaríkjunum, sagði eitt menn, sem sjnn mjg Qg tVQ ega þragra 1 sem gæ i ega um s i t, IslencJJnga< er vjg sátum heima hjá honum og spjölluðum við að það væri undarlegt, eða j.víða vera hægt að finna jafn jafn tui moc iic nu llu aa Bci wi_ Islendingar sæktust i eyj ekki skapandi þeirra, því augljóst a“ ™ ‘,UB n 2’1 'ui * ' i i . , i.andi, salarlausan buk, veltast um er, að oskynsamlegt og osaman-, , , , ., , * , ,. y ,v. , • i • 1 oraði og ostjorn sturlaðs tauga- hangand. er sm.ði þe.rra, er þe.r kerfjs _ það £r hIægi|egt, £n sálin hefir aldrei verið rannsökuð _a og ekki heldur verið lögð undir vanaleg stækk- eru undir eigin áhrifum.------’ . “Hin hugsandi tilvera fer þann-1 ig ur þessum tveim hkomum ■ svefni, þ. e. hold- ogVtherlíkam-, „n_rt_|_r a "íi l _i j L-lJ unargier. Það eru ekki ai-bragðanna Hún er yfir það hafin. nema sjónauk sem sjá mann anum, eða öllu heldur úr hold líkamanum og hinni “ósýnilegu” eftirmynd hans. Við dauðann fer hún úr líkamanum í síðasta sinn,! en með þeim mismuni, að hún dregur etherlíkamann út með sér og á þann hátt verður holdlíkam- anum ómögulegt alt lífsstarf. —•” f»annig farast Mrs. Besant orð hajjj i:m vanalega drauma og er það fuHIjóst hve fjarri skoðun henn- j h;num 6jíku prestaskoðunum, og ar er þvi, sem hr. S. Þ. heIdur berj þeir þetta $vo a]t sam^ vjð fram að se skoðun guðspek.nga, | kenningar guðspekinga, og — eða að íkamann dreymi það, sem hjæj SVQ sá bezt> sem síðast hlær. sálin hefst að í svefni.. Alt stagl- ersu isienaingar sæxtust í ar, er þeir kæmu hingað vestur, og gat þess til, að þetta myndi stafa af því að ísland væri eyland. það er eflaust eitthvað satt í þessu. Islendingar elska vötn og fjöll, vegna þess, að þeir hafa á- valt búið í grend við fjöll og haf. ar trú- I að sama skapi elskar líklega lega ^k> sem er slettlendi vant, slétt- at tilheyra þjóðræknisfélaginu ____ ekki, heldur eftir því, hversu marga fróða alþýðumenn 1 niikla rækt menn leggja við það, stórum hópi manna af öðrum ^ ' íslenzkt er, mál, bókmentir, þióðflokkum og meðal Islendinga stejn> o. s. frv., í raun og veru. En ósk- í hvaða bygð sem er? Eg hc andi væri, að sem flestir þjóð-! ckki. Það er engan veginn tomt Agur en eg mœtj honum ' c ræknir íslendingar vildu styrkja j búvit, sem þeir hafa til biunr.s a vjg Qg fjýtj m^r félagið, þar sem allir geta gert j bera, og hafa þeir þó æð1 mik \ 1 -V 1 *. ’1 ’-V ' _£ L.,.' kvprnr P IHvers syngja? Eg veit það ekki. Hvers vegna hlæið þér? Eg veit það ekki. En eg veit það. Þér eigið gim- ein, sem þér ætlið að gefa. Eg dansa eftir veginum og syng. það Það er víð- sál, og þannig er hún séð í mörg- j uPa' Þetta. or að erIðum tekið, um myndum og á mörgum stigum. e,ns manð og þjóðareðlið, og En skygnist þeir, sem það vilja, inn um kirkjuglugga hinna ýmsu trúarflokka, og hlusti þeir skoðanir um himna og helvíti, r, hreysi og hreppsómegð h.nna “dauðra” sálna, samkvæmt Hér ið um siðleysisdraumana styðst því auðsæilega ekki við kenningu Mrs. Besant né annara þektra, merkra guðspekinga. Um vitranir og spásagna- drauma farast Leadbeater orð á þessa leið: “Vitranir, sem í raun og veru eru ekki vánalegif- draumar, eru j hggur sýnir, sem bera fyrir til mann^ á hærri stigum, Islenzka bygðin í Dakota. um bil hálfur fimti tugur nú liðinn, síðan fyrstu ís- landnámsmennirnir settust á sléttlendinu mikla, sém eftir endilangri Norður- veru j Ameríku, norðan frá Ishafi og éða sem j suður að Mexíkóflóa, mrlli fjalla- ara er lenzku að hér eru iagðir í meðvitund tilverunn-1 bálksins mikla í vestn og austur- ar af hærri verum. Hún er upp- j hálendisins. Hvað eru °nokkrar lýst nm málefni, sem er nauðsyn- þúsundir manna á öllu því flæmi hana að vita, og sem mnan um miljónir annara, sem ef- legt fyrir hún svo vekur upp í meðvitund líkamlegs heila.” Svipuðum skoðunum heldur hann fram um spásagnardrauma. Bendir hann á allmörg dæmi til þess, að slíkir draumar hafi bjarg- að mönnum úr háska, og jafnvel, þó að þeir hafi ekki bjargað eða getað komið í veg fyrir það, Lítið meira en augnabliL sem þeir bentu til, þá að minsta ’ ' ' kosti hafa þeir vakið upp hugboð ‘ ) Hér vísar Mrs. Besant til greinar, sem út kom í “Lucifer” í nóvember og desember 1895, en sem síðar var gefin út í bókar- formi, 1898. laust eiga eftir að tvöfaldast, ef lil vill margfaldast að tölu? Þær eru lítið meira en sandkorn á sjávarströnd. Og hvað eru milli fjörutíu og fimtíu ár í sögu þjóð- anna — frá “móðu myrkuralda” að markinu hulda, sem komandi kynslóðir eiga eftir að keppa að? Og þó hafa þessir rúmir fjórir áratugir verið svo afar viðburðaríkir fyrir okkar smáa þjóðflokk, að undr- um sætir. Eg held, að manni verði þetta sjaldan Ijósara, en þegar maður heimsækir íslenzku verður ekki upprætt alt > einu. Þar sem fyrstu landnemarnir sáu aðeins eyðisléttu og skóga, eru nú akrar, svo langt sem aug- að eygir; þar sem moldar- eða bjálkakofarnir stóðu, standa nú reisuleg hús með hvers kyns ný- tízku þægindum. Nú sjást engir uxar lötra eftir veginum, jafnvel hestar sjást sjaldan, nema við vinnu á ökrum. Næstum hver rnaður ferðast í bíl. Skortur og erfiðleikar frumbýlingsáranna eru svo gersamlega horfnir, að mað- ur gæti haldið. að maður væri staddur í mörg hundruð ára gam- aVi bygð, en ekki þar sem menn hefðu sezt að fyrir örfáum ára- tugum. Efnahagurinn er að sjálfsögðu misjafn, en ef dæma skaþeftir út- liti, þá líður öllum vel. Og frjáls- mannlegra og glaðlegra fólk sér rnaður hvergi í íslenzku bygðun- um, svo eg viti. Eg heimsótti íslenzku bygðina í Norður Dakota í þetta sinn í er- indagerðum fyrir" Þjóðræknisfé- lagið. Um viðtökurnar þarf ekki að fjölyrða. Þær voru alstaðar ágætar. Fátt fólk mun vera gest- risnara en íslendingar, hvar sem þeir eru, en öllu meiri rausnar- bragur er á gestrisninni þar syðra en sumstaðar annarsstaðar, ef- Iaust vegna þéss að knngumstæð- ur eru þar betri. Islenzka gest- nsnin er þjóðararfur; hún hefir ■ekki verið lærð hér. Hún er ef til vill stundum óþörf, en það er eitt- hvað við hana svo hlýlegt og vin- gjarnlegt, að hún má teljast með an þess að leggja mikið á ; af því sumir hverjir. sig. Að minsta kosti ættu menn feðmið, heilbrigt vit, og dóm- að vera sanngjarnir og fordóma- greind á fjölda mörgu, mannié- lausir og unna því máíi sannmæl-! lagsmálum, trúmálum, bókment- is Eg hefi t. d. orðið þess var, í um o. fl. Og ótrúlega nukil islenzku bygðunum hér norður- j þekking, sem hv_er maður hiýtui frá, að vegna þess að þjóðræknis- að bera virðingu fyrir, sé hann félagsskapurinn væri runninn und annars ekki uppþembdur af sér- j an rifjum nokkurra Islendinga, gæðingshætti og mentunarhioka. i sem í Winnipeg búa, væri siálf- Óskandi væri að þessi einkenni ís- sagt að sinna honum ekki. Þeir I lenzkrar alþýðu, sem eru þjóðein- | þar í Winnipeg skyldu ekki halda,' islegur arfur, héldist sem lengst. , að þeir gætu seilst ofan í vasa Hér er menmng, sérstök og hald- bændanna eftir gjöldum og góð,_sem vert er að varðveita tra ráðskast svo með féð eins og j glötun. _ þeim sýndist. Eða hvort þeir! ]Vfeð kærri þökk til ykkar, Da- gefj5 héldu, að þeir gætu fengið fólk út kotabúar, fyrir viðtökurnar og á- um bygðh til að leggja fram n3?gjustundirnar. peninga, til ^ið kenna krökkum í Hann nær mér og réttir fram hendurnar. Gimsteininn? Eg skil yður ekki. Þér elskið mig. Hann tekur utan um mig og kyssir mig. Hann tók utan um mig og kysti mig. ; sem geng Eg mæti -Es er gömul kona, eftir veginum og græt. honum aldrei oftar. Hvers vegna geng eg eftir veg- inum og^ræt? iEg á gimstein, sem eg get ekki (Iðunn.) Winnipeg íslenzku. Já, þvílík býsn, þó að einir tveir dollarar á ári væru látnir ganga til þess íið siyðja að íslenzkukenslu, þar sem henm verður komið við og henn- ar er mest þörf! Hvergi syðra varð eg var við þá fáránlegu skoðun, sem sumir andstæðingar Þjóðræknisfélagsins hér hafa hald ið fram, að það væri okkur til Guðm. Árnason. Flugur. Cylliniaeð. V Calgary 5. apríl 1922. Kæri herra:— Eg get ekki-hr'ósað liinæðarmeðaii yðar eins og vert er með orðum (Natures Famous Permanent Relief for PiJes). Eg hefi liðið mikið af veikleika þess- um í nokkur ár. Eg hefi reynt all- ar tegundir af meðölum, en árang- urslaust. Og Jæknar hafa sagt mér að ekkert utan uppskurður gæti Fg tók að nota “Nat- Hatturinn. Eg fylgdi stúlkunni heim og hún bjó bakdyramegin. Annað me ra tafar og stæði fyrir menningárleg- merkilegra var það nú ekkn um þrifum að við kynnum tvö Yerið þér sælir, og þakka yður hjálpað niér. mál og gætum lesið íslenzkar kærlega fyrir fylgdina, sagði hún. ures Famous Permanent Relief for c | Piles”, og fann liegar eftir eina til- . raun að Jiað væ^ði mér. Eg hélt nattunnn yðar! þvi áfram að nota það. Og mér er Hann hefir gott af því. sagði aní,eftja að því að segja, að það hof- i '|. ,r * i v- .'11 ir algerlega læknað mig og upprætt eg og Helt afram að kveðja stulk- þenna ,eiða kvi]]a Eg get þyf góðri samvizku mælt hið bezta með meðali yðar, og mun ráðleggja bygðina . ____o.,_____ „ici t uicu Norður-Dakota og ber saman í okkar beztu þjóðarkostum. Kaff- bækur; né heldur það, að við það að verða verri borgarar hór í landi. Hvorttveggja er jafn mikil fasinna og furða að nokkur skuli. halda slíku fram. Islendingar í Norður Dakota una- cru engu síður þjóðræknir en ’Is-1 lcndingar þeir, sem búa í íslenzk- ustu bygðunum hér norðan landa- mæranna. Um það er eg sann- færður, eftir að hafa ferðast með al þeirra og átt tal við þá flestalla. Málinu halda þeir furðu hreinu, sumstaðar svo að undruin sætir. Eg minnist ekki þess, að hafa heyrt hreinni íslenzku talaða nokkursstaðar hér vestra en í Garðarbygð í Norður Dakota, og það meðal yngri sem eldri. Marg- ir, sem eg átti tal vfð, fylgjast á- gætlega með því, sem gerist á Is- landi, og lesa íslenzk blöð og bækur. Lestrarfélög eru þar er Hjónaband. að gifta sig og eg Veizluna. Hafið þið aðra eins ó- er hverjum þeim, er af gyllinæð þjá- ist, að nota JiafS. M. E. Cook. “NATl'RE FAMOUS PERMAN- ENT RELTEF FOR PILE8” liefir Jækna'ö þá, er þjáðst hafa af Gyll- inæö, algerlega. hvort sem mikil | eöa lítil brögð hafa verið að veik- inni. vÞað hefir vcrið rpynt f 25 ár. : Hversvegna reynir þú það ekki. — Því að þjást, Jiegar lækning er við hendina. — Þeta er ekki smyrslT eða aöeins útvortis lækningakák; Hún boðinn nokkurntíma heyrt svífni? En þeim skal ekki verða kápan úr því klæðinu. Heiðruðu brúðhjón! ^ Eg get ekki talað af eigin . _ , . *. ..v! ]>lm upprætir veikina algerlega. reynd og verð þvi að styðjast við 20 dag skamtur af því kostar $5.00 reynslu annara, og þá er ekki í j white & co. kot vísað, þar sem eru vorir á-! r 1 51 Central Building, gætu forfeður. 31 Centre St. CaJgary, AJta, »

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.