Heimskringla - 25.04.1923, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 25. APRÍL, 1923.
HEIMSKRINCLA
7. BLAÐSIÐA.
The Dominion
Bank
hormi xma biw atb. mi
IMBBBBOOU IT.
HöfuSgtóll. uppb......9 6,000 000
▼BTBBjóSur ...........9 T,700,000
AiUr eignir, yfir.....9120,000,060
Wrsfcakt atbyfli Teltt rlSafcfft-
«« kaupmanna o* TnMBW
««a.
SpariiJóOidellAia.
Vextir af innstæðufé greiddir
Ufn hálr og annaraataTJar rlfV
tenjret
raoia a naa.
P. B. TUCKER, RáðsmaBur
Smávegis.
Þýtt af J. V.
það urðu fregnirnar tíðari. Stein-
olia varð mikilsvert efni tP! lyfja-
tilbunings, en var þá litiÖ notuð til
ljósa, þar eö hún veitti mikinn reyk
og var lyktvond, og aulk þess mjög
dýr. í byrjun átjándu aldar kofit-
aði 'SteinoSíufiaska 5 dollara, og enn
,þá 1843 kostaði flaskan 30 cent.
Fyrsta ameri(>ka (steinoliufé1agið
var sttofnað 1854 af dr. Brewer, en
varð gagnálaust. Fimim árum síð-
ar lét Drake ofursti bora olíu'brunn
við Titusville í Pennsylvarúa.
Hinn 27. ágúst 1859 varð merkur
I dagur í sögu steinolíunnar. Á iþess-
I um degi gaus sfceinolían nefnilega
upp úr boruðu ltolunni með því afli,
j j að daglega fengust 3000 pottar. Frá
þessum degi streymdi margmenni til
brunnsíns, og oliíugræðgin byrjaði.
Verð landanna *hækkaði afarmikið
og stórar fjárupphæðir græddust á
gatslitin á tveim sólarhringum. Og
brunahættan er mjög mikil. Ef eitt
dálítið stórt - sandkorn í steinolíunni
kveikir neista við járnplötuna, log-
ar allur brunnurinn ,og að slökkva
et næ,stum ómögulegt á meðan gos-
ið varir.
Mest af rússnesku steinoliunni
kelmur frá nesinu1 Apsheron, setn
liggur út i kaspíska hafið. A odda
Iþess ness stendur Baku. Svæðið,
sem steinolían fæst úr, er tiltölulega
litið ,í samanburði við þau ógrynni
af oliu, sem úr því fæst. Ariö 1900
var það ekki stærra en tvær enskar
ifermílur.
Fram að árinu 1859 var Rúmenía
næstum eina landið, sem sendi ótein-
olíu á heimsmarlkaðinn. Um alda-
mótin framleiddi Rússland meiri
steinaliu en Amertíka, en síðan h,efir
ameriska framileiðslan meira en fjór
fáum minútum. Æfintýrasögunum j fa'ldast. Fyrst voru iþað ríkin Penn-
um oli.ugnægtir Pennsvtlvania var ; sylvanía og Nevv \ork, sem fram-
trúað, og verðákulduöu það líka 1 í«kWu mest, en svo varð það ríkið
Stemolía (hefir Iþekst og verið not- oftast. Því í hvert skifti sem menn | Ohio, og nú sem stendur kemur mest
uð frá fornöld, segir Karen Calle- fundu nýja oliuæð. óx græðgin. Hún j «*ia fra Kahformu og Oklahama og
sen í “Heimi náttúrunnar”. Hero- j náði hámerki sínu, þegar uppspretta
'let lætur Iþess getið, að á grísku fanst, sem veitti Ihalfa miljón potta
eyjunni Zante hafi bik verið dregið j daglega. F.n margir bornðu lika að j ieiðslu. I Canacki er álitlegt ali
upp úr stöðuvatni á þann hátt, að gagnslausu, og evddu öllu, sem þeir , svæði
Uienn bundu hrís á stangarenda, I áttu og hiifðu,
Tíu smásögur eftir Ame-
ríska höfunda.
Þýtt hefir J. P. Isdal.
Þr'cyttur af að vcra sckitr skógarmað'ir.
Eftir Morris Schulz.
“Vaknaðu, Danny! Hvað er það, sem þú veizt um
i það ?”
“Hvað? Eg — eg —”
‘‘Ekkert -stam. Segðu eins og það er. Hver drap
Jóhansen ?”
• Þau fóru í gegnum húsið saman og komu allra síð-
ast í eldhúsið, sem nú var alt uppljómað af hinum gullnu
geislum hinnar sígandi sólar. Og Teresa fann nú ekki
til neinnar öfundar — aðeins dálítils stærilætis yfir eign-
inni.
Peningarnir hcnnar frœnku.
Ofrulítil arfleiðslusaga.
Eftir Lily Wandell.
Steinolía.
Saga hcrínar og
uppruni.
Elinor Hatch sat og hafði fyrir framan sig óskrifaða
sendibréfsörk, nagandi lindarpennann sinn. Við alnboga
hennar var, hrúga af hræðsluverðum reikningtrm. Sumir
jaf þeim voru mjög gamlir. Hún hafði borgað litlar upp-
Danny Mack fölnaði upp. Hann hugsaði um Kitty aft- ^ hæðir af þeim, tii þess að halda þessum grömu verzlunar-
ur; um hennar forsmáandi tiilit, um brígslyrðið “liðhlaup-1 mönnum frá því að lögsækja hana. Altaf að biða og biða
ari’. Hann hugsaði um hana, um Iþað, sem fréttablaðið i eftlr arfinum hennar Jinny frænku.
sagði um morðið, um það, að hann mætti Walsh nóttina j Hér um bil eins langt aftur í timann og lrún gat mun-
áður, um ást sína á stúlkunni. Og með miklum uppörf- að, hafði Jinny frænka hennar verið á áttræðisaldri, og
emmg
‘hefir
frá Elino?s, og síðustu árin
Louisiana líka inikia fram-
<lýfðu henni í vatnið, og þegar húrt Aki
iiau-
í vestuirhluta Ontario. Það
margir kunnu ! hefir verið notað síðan 1862, en
heldur að búa sig hyggilega J framleiðislan hefir aldrei verið lík
var dregin upp aftur, hafði bik' undir dlíufundinn, ,þeir toruðu án ; þvi, sem í Bandaríkjunum.
fest sig á milli greinanna. Biki að hafa ílát til að láta oluma í, | Þar á nmt, hef.r stemoliufram
I>e‘su var safnað í holu, sem graf- j ng þegar hún komí Ijós sem sterkur
'n var í bafkka vatnsins, og þegar ' gtraitmur, urðu menn hjáílparlaust
kúið var að safna svo ‘miklu, að um j að láta. hana fljóta út í sandinn og um,
rnunaði, var það látið
aði
árið 1867 áfram ein,s og eldhaf.
I byrjun var eftirspurnin ekki
nógu miki‘1 til að mæta hinum mikla
kostnaði. Menn vissu blátt áfram
eiðálan í Maxico, sem er aðeinis 20
áira gömul, vaxið með liraða miik'l- ^
síðan að nrenn fundu þar afar !
krukkur. 1 vera glaðir vfir þvi, að ekki kvikn- auðug'air uppsprtettur 1911. Frá Ar-|'peresa ]1afjjj neitað að fara með þeim, kvartaði yfir
í henni, svo hún streymdi ekki gentmu og Perú keniur og nokkuð höfuðverk.
| af steinoJhi.
unarblæstri sagði Danny Mack:
“Eg — eg drap hann, Walsh.”
Stolt af cigninni.
Unaðsleg en litil ástarsaga.
Eftir Estélle Max.
Á skrifstofunni bafði dagurinn reynst heitur og þreyt-
andi, og þegar hann var að enda kominn, sneri Teressa
Langdon í áttina til húss þess, er hún dvaldi i, glöð yfir
þeim sannleika, að húrt þyrfti ekki að vera á skrifstof-
unni næstu daga. Hún var að hugsa um, hvar hún mundi
eyða tímanum um hvildarviku sina.
*
Síðar, þegar Ihún hafði klætt sig i nýja léreftstréyju
og lagað hár sitt, sló hún sér inn í hóp hinna annara
ikostgangara, þar sem þeir sátu á tröppunum. Einhver
stakk upp á göngutúr, og hiö unga fólk, hlæjatidi og tal-
andi glaðlega, paraði sig saman og hvarf út í myrkrið.
Jietta einfalda starf hélst
^ante ■ tvö þúsund ár
var þaC cnnþá iðkað.
Þlutark minnist líka á steinolíu,
l'T ;.em hann minnist á sífelt brénn-
andi uppsprettu við Elbatana
P,
ersíu, ásamt steinolíulæk Þessari
Um uppruna steinolihmnar hafa
verið skiftar skoðanir. A fyrri tim-
tun héldu menn að steinolia yrði til
af steinkolalögunum, um leið og þau
afleiðingin varð því afar mikM verð vermdust af himvm innri jarðhita,
lækkun, svo menn gátu. keypt 100 er kæmi iþeini ti! að senda frá sér
í ekki til h'vers átti að nota oliuna, og
Bdb Compton stóð upp af lægri tröppu og kom upp tit
að sitja við hliðina á henni.
“Eg hefi nokkurs að biðja þig, Tess.”
Teresa leit upp hálfönuglega. Henni fanst hún helzt
hefði viljað vera algerlega ein.
“Ei
stöðum þéttast hun'
Nú á dögum ! Rómur Bohs varð íöngunarfullur.
svo að segja með annan fótinn í gröfinni. Allan tímann
siðan hún hafði farið í heimsoknina til vina móður sinn-
ar, sem höfðu boðið henni, hafði henni verið sagt, að
það væri aðeins um nokkrar vikur að ræða og þá yrði
'hún erfingi hennar.
, Svo eftir alla þessa löngu’ bið og samsafn af reikning-
um og skuldum, þá kom símskeyti frá litla þorpinu í Ver-
mont — Jinny frænka hafði dáið. Elinor hafði grátið
fagnaðar og hugléttistárum. Að síðustu var hún laus úr
járnviðjum fátæktarinnar — frjáls til að giftast Dan.
E'1 sú ánægja, að geta útfylt hverja bankaávísunina af
annari og losast við þessar þreytandi skuldir; og hún
mundi jafna allar skyldukvaðir, sem þrengdu að Dan
líka, áður en þau færu i giftingarferðina.
T’enna morgun heimsótti hana ungur, alvörugefinn
maður — New York lögmaöur Jinny frænku. Hún var
afjað i að vita fyrir vissu, hversu mikla upphæð hún
eilði. Og ’hann sagði henni — aðeins eitt þúsund dali.
í f\rstu hélt hún að hún hefði ekki hevrt rétt, en lög-
maðurinn útskýrði það fyrir henni. Jinny frænka hafði
j í raun og vej'u gert hana arfiausa.
Verulega einkennllegt var það, að fyrsta hugsun Eli-
nor var ekki um reikningana, heldur itm Dan.
T’egar. ttngi maðttrinrv var farinn rendi hún attgunum
yfir reikningana. T’essir peningar mundu ekki hrökkva
í eitnt logaði á alílri götunni
Þlinius segir líka frá steinolíu vi?
'rgenti á Sikiley.
an á lömpumtnt sent “Siki'leyjar
°''a”, í staðinn fyrir haðmolíu. Ar-
hélt að 'þú hefðir farið með hintt fólkinu,” sagði 1 * k-'fu UPP ' Þah' senl hún skuldaði. Svo kom aftur
° -u er mjög auðvelt að kveikja t, lækkttn, svo menn gatu. Keypi iw -■ » .................-• ■' •; — ■ þesst knýjandi hugsun ttm Dan, og litla stund lengur
Sci’!r T.ann, Það varð Alexamkr potfa hjá „Muuppsprettunni fyrir 10 gutu. ^nt^t^^c au Mot.m þettast ^ Bol.s varð löngunarfullur. 4^, lþeSsa auðu séndil.réfsörk. Það
"kpa& 'Vrken"a' A :l'S T T'i torl^T^lZ hefir það ái’it náð f,threiSslu.\tð ' “Þú veizt, að eg elska þig, Tess! Það sýnist eins bg eg , jjj ' ^ n°kkur tilraun með ást Dans °? sóma.
um Persht, heltu siðleysingjarntr ohu þvt að lata renna ut t næsta lækinn. P ......... hafi ætíð eert það Mundir bú ekki vilh ~efa mér svar H d lafa það obrotlS a samv,*kunm' aS hun 'heffii
a leið hans og kveiktu í henni, svo Sntátt og smátt hreyttist þó ást^ sfemrí ta etg, , 6Hu talh að tnestt, ** þu V1,’a -cfa mct s'ar gert rétt. Svo hún skrifaði honttm um.vonbrigði stn og
alt í einu lop-aSi á alílri eötunni. komrtlagið. Eftifspurnitt og verðiðjeyt, „ppruna smn tradyraefmrm það, að vegna þess að þatt væru bæði fátæk. þá væri bezt
ið hækkaði aftur og atvinnan hreyttist. a þetm stoðum, þar sem dattð sjav-| I eresa var ekkt undtr þetta hum. Og ennfrenntr var ! aS slita trú5ofuninni_
]>ar brann olí- ! Frá því að vera eins matins atvinna ardý.- hafa skolast saanan og verið hún ekki alveg viss, að hún elskaði Boh nógu vel. Hún
' varð hún að stóru, attðugu olíufé- þakin leir og kilkleðju, og síðan sagði honum það, en varð þá strax hrygg yfir að sjá í
Mestur hluti hinnar hafi þessi þannig ti.l orðni lagburð- augum hans, hvað hann varð særður.
ttr af hreyfingium jarðskorpunnar, j Alla þessa nótt lá Teresa vakandi, og var að reyna
eða af þvt atð nýr lagburður hefir aþ koma sjálfri sér til að trúa, að hún hefði gert rétt. Og
safnast ofan á þann eldri og veitt þegar að siðustu að dagur rann, hafði hún fullráðið það
honum afarmikinn þrýstinig, og að vift sig, hvar hún skyldi verða, til þess að umflýja Bohs
likttm jafnframt hita frá dýpri lög- bænþrungna augnaráð.
Gi
ags starfi.
ið 1460 fann Franc Aríost t fjalli amerísku olíuframleiðslu er nú í ur
e'nu í Madena gula steinolíu, sem liöndttm Rockefellers Standard Oil
ásamt heitu vatni gaus tpp úr jörð- Company”.
'nni. Hann notaði hana sem lyf , Orðrómurinn um hinn mikla ame-
fyrir manneskjur og dýr. Yfirleitt riiska olíuauð kont f.iön t hina túss-
hefir steinolía verið allmikið( notuð nesku steinolíuframleiðslu. En ekkt
sem ]yf fram að iþessunt fcínntm. fyr en eftir árið 1865 varð oltu- senl ffi) 01 ie "
^afnfræg varð þannig Sánti Kvir- , framleiðslan í Kttbanihéraðim, við
'iíns olíian, sem seld var af niirnk- kaspíska hafið arðvænleg. t’r tut-
"mun j klaustrinu Tegernsee í ^ tugu metra djúpri holtt gaus fyrsta
Tlayern. j upphprettan nteð því afli , Kuhan-
Arið 1700 notuðu menn í Genúa hénaðintt, að borunaráhöldin köst
Dan kom seint. Hann kom ekki fyr en klukkan næst-
|Um 9. Hann kysti hana nokkrum sinnunt, meira að segia
af meiri ákafa en nokkru sinni áður.
“Jæja. Elinor, þetta er þó lttkka eða hitt þó heldur !
Og svo bréfið 'þitt. Heldttr þú virkilega, að eg sé 'á
dgni, að vera aðeins aö leita mér að riku kvonfangi?
Eftir að hafa vérið trúlofaður þér í þrjú ár, að eg mundi
«n jarðskorpunnar. Þessi skoðun, j K1ædd ; sina skjó!minstu kápu, og mefi einfaldan ekkJJiftast veSna Þess að frænka þin gerði þig arf-
Hann sneri vfirvararskegg sitt og hugaði: “Bölvað
ólán |þó. Þú veizt aö eg er í kröggum sem stendur.”
Hann leit á úrið sitt. “Mér þykir það mjög leiðinlegt,
1 ljos, og
istyðst við jarðfræðillegar rannsókn-
ir, er einnig rökstudd af Bngler, sent 1r;-( j,úsinu
með y f iirgr i pstni kl um efnarannsókn-
unt hefir gefið tílraununum við að
finna uppruna steinaliunnar nýja
hatt á 'höfðinu. leit hún mjög svo loklkandi út. Að niinsta
kosti áleit Böb svo, þegar hann horfði á eftir henni fara
Hálfrar' klukkustundar ferö með járnbraut
fti
.. - - r
-°S öðrttm ítölskum hæjum,- steinoliu, ubnst upp í loftið og
I, 1 þess að 1/era hirtu á götunum, og ]5() fjeta há. Olía þe'ssarar upp-
1 Elsass, Hannover, Galizht og ann- sprettu varð irteiri en nokkur gerði
arsstaðar hefir sfceinolía þekst öld- súr von um. þegar holan var Ixtrttð
II, 11 saman og verið notuð ti1 ýtnis- eins djúpt og mögulegt var, fengust
1eKs- hér um hil ein miljón potta á dag,
Sunistaðar kentur steinolían sjálf- ( veitti 5 mlíjón dollara igróða tim
krafa upp f,r jörðinni, og á slíkum árih, Og hinar stðari Ixtranir ttrðu
st"ðum þornar hún smátt og smátt 1 jafrn,e1 enn arðmeiri. Arið
r bunan varð sfcefntt, og rutt hcnni nýja hraut.
Frá Alþirgi.
ildi fara til- litla þorpsins i Vermont, og
vera við jarðarförina; og meira að segja, hana langaði
nú til að staðnæmast þar og vinna fyrir lífi sínu í litlum
flutti hana út í vzta jaðar borgarinnar, og eftir fáir min- „ - •
• t , x- m ( , v a- c - eft'ríætið nutt, en vtð Tom Miller höfum mælt okkur mót
utur lagðt leresa af stað gangandt yftr græn engt. , ur
_ annars hefn' eS stungið upp á ofurlitlum bifreiðar-öku-
A , . tur nnl skemtigarðinn. Auðvitað veiztu að eg elska big
staðar ttm stttnd til að hvíla stg og let hattinn stnn a flata R]inor og__» y &’
steinhellu öðrumegin við veginn. Henni leið mjög svo „■ v „
.... . . , . . 1711111 læl s'& fra- Það er ekkt það — eg elslcaði
tlla yftr þvt, að hafa ekki tilkynt^vinstulku stnnt, Vertt þig a]drei »
Davies, að hvm ætlaði að heimsækja 'hana. i T .
A X •. X U ÍX- f. , -f X , X X U X J>e&ar hann var fartnn og hafði fremur veiklega mót-
Rv. 27. mar,. A«8v,,a(í haí«, Vera oft sknC.S og beS.6 hana «» henti Mn sér rátand; „i6nr á , békki„n Hin„
■I „ehri deild rörr, II mál á dag- koma ,,, ,d ... Teresa m,md, |þ.» a8 Ve» haf5, sagl, ,iSasti gds|i úti1oka6„ Ha]ni fa„st bún
dagskrá í gær, hreyting á tejar- ] að það vær, fyrsta hus tneðfram vegtnttm, eftir að faríð að brjótast um b!eksvartri ,eðju
,893 «jár,„rlögom Seyhisfjarhar. og ,ar v.ri frá já™b,»,„arstó8i„„i. | Kn „,„a morg.m varí hú„ ei„s og ,1, í ein„ róleg.
„ x r„ .. |>aí afgreitt til „eír, deddar. | wk hnn „pp tosku sma og hélt afram og braBfega Hún ba6x1ii sig og klœddi og fór atf sjá lögmann Jimw
>npborðinu og veröur aö cIokku ^ fundu níenn uppsprentu, j nt^ri deild voru 11 máílá dag- Jcomhun aö tveimur snotrum husum, en sem voru næst- ( fræn^^ v '
ef"'. Líku jarðbiki, sem fólkið á þess ]angan tínia veitti 12 ntiljon Potta j ,á en ;rbeins 3 afgreidd. Fyrst.um því httlin af vafningsjurtum og blóntum.
svæðuim hefir frá löngu liðnum dag]ega. jvar fyrirSpurn Péturs Ottesens, um j Hliðið að þvlt fyrra stóð galopið, eins og það byði
11,11 um notað sent eldivið. Fljótandi
°'"'a hefir liika verið notuð
^^'við. Maður, sem 1734 heimsótti
f!aku> segir frá því, að 'þar hafi oha SteinohEtn streymni upp "s **■'-“■•’ yih þ/,
Ver'ð notuð ti-1 að hita í húsum °g unarvertkSmiðjurnar ri,su ttpp hver á Kriátbfer.sson fyrirspurn til fjármála að Vera mund hafa brugðið sér yfir til nábúans; og hún
rÍta birtu’ "en af ** veröa her' í eftir anr&ri, svo að þessi stóri 1«r J ráNherra um það, hvar landhdgis-, fór að horfa i kringttm sig.’ | Máske þetta geti hjálpað þér. Það er bréf frá þinni
rg'n býsna dökk ; svo bætir hann bafhi ft]eiri hundruð verksmiðju, j sjó?Svirinrí væri geymdur, og hvort j Rað var venja Teresu að ganga undireins til eldhúss- gömlu frænku, sem hún fól
v' við, að “til að baka ibrauð við, eftir fáein ár. Héraðið kringum ^ann mundi vera handbær til skipa- ins, og þegar hún haföi eintt sinni rent augum yfir það, dó.”
‘luRi hun ekkt”. Hann mtnnist h'ka uakll cr mjög auðugt af voldugitm kanpa svarabi fjármálaráðherra á glevmdi hún öllurn öðrum herbergjum. Hún öfundaði Elinor opnaði það og las það rétt þarna inni á skrif-
a Það, að þar séu Jaugaberber-g, fyr-I oTiiu uppspVettunl F.ina af be'm þá leih, a« sjóðurinn væri að vísu ( Vertt af að eiga þetta. Það var einmitt sú tegund af eld- j stofu málafærsflumannsins. Síðast í því stóð: “Og eg veit
11 karía og konur, og að vatmð se stærstu fundu menn við Ixtrun ártð aMur á voxtum j Landsbank- , húrí, sent hana hafði svo mjög dreymt um, að hún vildi hverskonar maður þessi ungi eyðsluseggur Dan Austin
'tað með steinolíu. En samt sem|1S83 Fyrtsl kastaði ‘hfm httnu aif amtm, sem lög mæla fyrir, held- hafa. - er. Eg vildi vernda þig frá eymdar- 0g bágindalífi. F.g
Ur eru afnot steinohunnar marg- bll-nim sandi 450 fet , Voft upp. ^ miklu leytt •, vörzhtm ríkts- j Alt í eintt fyltust augu hennar tárum. Það var engin vissi, að hann ntttndi ekki þola storminn af því, að þú
sjóðs. og Tiefði verið gripið til hans ^ ástæða til að hún gæti ekki haft svona eldhús, ef hún hefði værir gerð arflaus. Auðvitað eru allir mínir peningar
í stað þess að taka lán hiá bönkun- j ekki verið sHkur ofurlítill auli. Hún hafði ekki gert sér og fasteignir þin eign.”
um, til daglegra þarfa. Taldi hann skiljanlegt, hve mjög hún elskaði Bob. Og nú hefði hún “Brevtir innihald bréfsins nokkttð fyrirætlunum þín-
fundtt ntenn aðra uppsprettu, sem eins vel geynldan þannig, “ ' ' ” ’ ” ‘ ' *
Ungi .maðurinn kom fram með þykt bréf.
þér. Það er bré:
mér á hendur áður en hún
þurrum sandi 450 fet i loft upp. ^ ag miklu leytt vörzlum 1 íkis- J
lalt Hdri í þessum béröðum. Hiim ^ -j,egar þetta hafði átt sér stað 45
v«nezíanski ferðamaður Marco Polo
Seni í kringum árið 1200 'heimsótti
l!aktt, segir frá þvi, að nafla hafi
v<-‘rið flutt á úlföilduim alla leið til
1>,agdad, þar seint hún var brúkttð í
'ötttpun,.
1
;l
mínútur, kom olían. Buna hennar
náði 240 fet í loftið. Litlu siðar
fnndtt menn aðra upf
gaus 450 fet upp frá yfirhorði jarð-
ar, ogmienn urðu að láta 6 miljónir 1 handbæran ef til'þyrfti að taka.
potta renna út í hafið, áður en Auk H Kr. tóku til máls ttm þetta
kkt
Vania
Arnefiku hefir steinolMa verið menn o-átu lokað höilunni. Oltuflóð
°g notuð af íbúunum í Peniisyl- I jg hafði þá eyðilagt stórt svæði i
, jvSiig. Stef. og J. Þorl., og fann eink-
um S. St. að (þessari meðferð a
N Canada löngu áður én héraðim,, sem i mörg ár eftir það (sj(.)Snum. _ Frv. Bjarna frá Vogi
0rðurá1ft,menn komu. Þegar þeir lfit út sem eyðimörk. . |nm breyting á kosninga1ögumtm, a«
Þegar þeir
KQrni,, var aðferðin til að ná henni
^j^fnd, og Indíánar létu sér nægja
fTeyta oltuna ofan af kyrrum
^°tnum, þegar þeir fundtt hana þar.
lr notl'ðu hana við hátíðir sinar
ár ðSem i:eknancli fyf- f*a® er fyrst
1 ^21,- ab n,agur beyrir um olíu-
*'ndirnar
]eit út sem eyðimörk.
Þegar nú er Ixtrað eftir steinoltu þvi er snerti atkvæðagreiðslti fjar-
i aTaktt, er latinn har reisihjallur yf- st.addra manna, sjúkra eða óferða
ir holuna, sem efst er þakin þyklkum færra> var santþykt rneð nokkrum
járnpJötuim, og ef nauðsyn krefur,
ntá láta þessar plötur ofan á holuna,
svo hún lokist. Hv,e ntikið gosaflið samþykt brevting á skipun þióðvega
er, geta ntenn skiTið, þegar menn j Þingeyjarsýslum og Norður-
1 Pennsylvaniíu, og eftir beyra að 12 þumhmga þvkk plata er ( Múlasýslu.
viljað gefa hvað sem vera skyldi, til þess að hafa hann um?” spurði lögmaðurinn.
eins og hjá bankanttm. og geta ver- þarna hj.á sér,-' ] “Nei, alis ekki,” svaraði ETinör rólega, “að öðru levti
Einhvernveginn gerði þetta bjarta og viðkttnnanlega því, að mig langar til að halda því leyndu, að mér hefir
eldhús harðara fyrir hana að þola þetta. Og þegar Ter- Hlotnast þessi arfttr, nú fyrst ttm sinn.”
esa sneri sér við til að fara þaðan, fann hún sig gripna Ungi maðurinn kinkaði kolli til samþykkis.
ií faðnt einhvers, og hún leit hrædd upp og sá þá inn í j “Ef þú getur haft kistur þínar tilbúnar, skal eg koma
augun á Bob Compton. eftir þér khikkan þrjú í dag — við getum náð fólksflutn-
Rftir æðiilanga stund útskýrðf Bob þetta. Hann hafði ingalestinni, sem fer khtkkan hálf-fjögur. Já, eg ætla að
bygt húsið banda henni, henni á óvart, dg hafði farið til koma með. Sjáðu til, gamla Jinny frænka var gömul
Verit, til að fá tillögur hennar utn tiThögunina og innan- vinkona fjölskyldunnar, sem eg er kominn af. Þar að
hússmuni. ! aul<' er Cedarville í Vermont heimilisbær minn.”
“Svo, hætti hann við, í gærkvöldi, þegar þú neitaðir F.linor fanst sem hlýja og hughrevsting smýgi inn í
að giftast rnér —” ! sitt ískalda hjarta. Hún var glöð yfir ttmhugsuninni um
Teresa lagði hönd sína yfir varir hans og hristi höf- að lifa í sama bæ og þessi ungi, alvörugefni maður. ö-
ttðið í áfergjtt. Gleðin 'sem Boh sá í andhti hennar, ljóslega kom það einnig í huga hennar, að hún mundi
fvrirkomu1agshreytingu|m. — Loks
va>r og, eftir talsverðar untræðttr.
sagði honum það, að hann hefði ekki beðið til einkis. hafa 'heilmikið saman við iþenna mann að sælda.