Heimskringla - 02.05.1923, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 2. MAÍ, 1923
HEIMSKRINQLA
1SM>
Keair ftt A kverjam aiVrlkatlefL
Eigevdnr:
THE VIKiiNG PRESS, LTD.
Kt o« S6S SAlUiK.VT AVE., WISSIPEG,
Talalali IS-OSST
Tarí SlaTUIaa er fS.M árBanotlaa botar-
lnt tyrlr froaa. Allor karnaalr Mailal
ráSaatanal blaSalaa.
STEFÁN EINARSSON, ritstjóri.
H. ELÍASSON, ráðsmaSur.
(Jtailskrtft tO blalsiaai
Helmskrlagla News & Publiahlng Co.
Lessee of
THB VIKIMJ PRIASlo Lt«H SlTl,
Wloaiveff, Ilan.
TTtanÉHkrlft tll rltatjérana
EDTTOIt UEIMSKRINGLAi Box SlTt
Wlnalyeff, Maa.
The ‘Heimskrinprla” Is printefl and puh- .
lished by Heimskringla News and
Publishingr Co., 853-855 Sargent Ave.
Winnipeg, Manitoba. Telephone N-6537.
WINNIPEG, MANITOBA, 2. MAl, 1923.
Rætur flokksfylgisins.
Það er enginn efi á því, að rætur flokks-
fylgisins í stjórnmálum eru djúpt gróðursett-
ar í hugsun margra. Ef í einhverju er vikið
frá afgömlum reglum, sem búnar eru að lifa
sitt fé bezta og víkja verða fyrir vfðsýnni
skoðunum á þjóðfélagsmálum, fær það svo
mikið á ýmsa, að þeir ráð> sér ekki út af
því. — Gamli skólinn — flokksfylgis-skól-
inn — hefir borið svona ríkulega ávexti í
þröngsýnis-áttina.
Þó ávalt — og ekki sízt nú — hafi verið
uppi merkir pienn, sem.halda því fram, að í
þjóðmálum eigi flokksfylgi ekki að vera til,
og að þar sé um það öllu öðru fremur að
ræða, að verða við sanngjörnum umbóta-
kröfum þjóðfélagsins, hvaða stjórn sem með
völdin fer, þá samt skýtur flolcksfylginu af
og til upp ennþá, og fulltrúar þess og merkis
berar hafa þá svo hátt við sig, að ekki heyr-
ist til annara fyrir hávaðanum. Að tala þá
um, að meðferð stjómmálanna verði þá hag-
kvæmust heildinni, er henni sé beint í þá átt-
ina, er-til mestra heilla hcq-fir — án flokks-
baráttu um það — á samia hátt og þegar um
kenslu- og skólamál er að ræða, væri ekki
til neins. Þó aðrir séu orðnir steinþreyttir
á flokksfylgissarginu, þreytast þeir aldrei, er
hæst halda því á lofti.
Frjálsari stjórn í þessu efni heldur en sú,
er nú situr við völd í Manitoba, hefir hér
aldrei verið. Þegar um þýðingarmíkil mál
er að ræða, eins og t. d. vínbannsmálið og
kornsölumálið og fleiri, lætur hún íbúana
-sjálfa ráða úrslitum þeirra með almennri at-
kvæðagreiðslu, eða ef þess er ekki kostur,
þingið, án þess að binda hendur þingmanna
á nokkurn hátt. Um fyrra nrtálið ræður al-
menn atkvæðagreiðsla úrslitum, en í hinu síð
ara meirihluti þingmanna, án nokkurs tillits
til hvaða flokki þeir tilheyra. Þeim er með
þessu gefnar svo frjálsar hendur, að þeir
geta greitt atkvæði með eða móti stjórninni
í hverju sérstöku máli, sem fyrir kemur, og
sem þeim hefir aldrei fyr í sögu þessa fylkis
gefist kostur á. Það er í fyrsta skifti í æfi
fylkisins, að sönn fólksstjórn situr hér að
völdum. '
En hvernig Ieggja nú flokksfylgismenn-
irnir þetta út. Þeir segja, að stjórnin sé svo
hrædd um að hún falli, að hún þori ekki að
gera nein mál að sínu máli og standa og falla
með úrslitunum. Það sé mergurinn málsins
fyrir henni, og þeir eru svo reiðir út af þess-
ari aðferð stjórnarinnar, að þeir hrópa hana
^-4t fyrir ístöðuleysi, ósjálfstæði og ábyrgðar-
leysi.
Ef þarna er ekki flokksfylgis-þverúðm í
essinu sínu, þá mun erfitt að benda annars-
staðar greinilegar á hana. /
Að stjórnin sé að koma ábyrgðinni af sér
og skella henni með þessu á fólkið eða þing-
mennina, er svo hlæilegur misskilningur á
lýðfrelsi, að fáum utan allra einsýnustu
flokksmönnum, getur dottið það í hug. Um
leið og fólkinu er fengið frelsið í henriur, ber
það auðvitað afleiðingarnar af gerðum sín-
um. En fylgir það ekki ávalt auknu frelsi?
Og þegar um ábyrgð er að ræða, hver ber
ábyrgð á gerðum stjómá sinna nema fólkið?
Stjórnirnar gera það sannarlega ékki. Þó
þær breyti — eftir að þær eru komnar til
valda — þveröfugt við það, sem þær lofuðu
áður, bera þær enga ábyrgð á því. Það er
ekkert annað en hin hóflausa ráðríkni flokks
stjórnanna gömlu, sem í sveita-, fylkis- og
landsmálum hefir leitt þær út í að fram-
kvæma öll þau óhæfuverk, sem þær hafa
gert, og sem hefir steypt þjóðfélaginu eða
þjóðfélagsbrotunum í sökkvartdi fen og for-
æði skulda og ómögulegleika. Og svo eru
þær að tala um ábyrgðina, sem þær hafi
fram yfir núverandi stjórn haft hug og dáð
til að binda sér á herðar!
Og sjálfstæðið! Hver eru hin fögru ald-
ini þess hjá flokksstjórnunum. Eintóm læ-
vísi og Ieyniráðabrugg með vissum stéttum,
aúðklíkum eða forkólfum, sem ekki hafa
átt spónfylli af frelsishugsjón í sálarbúri sínú,
sem aldrei hafa þekt aðra eða almennari
velferðarhugmynd en þá, er þeim sjálfum en
engum öðrum kom við.
|Nei. Bændastjórnin í Manitoba þarf ekki
að bera neinn kmnroða fyrir gerðum sínum
eða flokksstjórnunum, sem hér hafa áður
drotnað eins og einvaldar. Hún þurfti held-
ur ekki að stíga feti framar í frelsis-áttina
vegna þess að vald hennar væri veiklað á
þinginu, svo ?,ð henni gæti hætta eða fall
stafað af því. í það eina skifti, sem van-
traustsyfirlýsing var á hana borin, voru að-
eins sjö manns á móti stjórninni. Sú tilraun
fór að líkum, þvi það mun engri stjórn hér
hafa, bæði utan þings og innan, verið tjáð
eins ótvírætt fylgi og núverandi stjórn.
Stjórnmálaástandið
í Ontario.
Ástandið í stjórnmálum virðíst ekki fara
batnandi í Ontario.
Drury forsætisráðherra hefir á þessu yfir-
standandi þingi enn verið borið á brýn, að
fyrir honum vaki samsteypuhugmynd við
liberalflokkinn. Andrew Hick, sem á þing-
inu hefir verið aðalsvaramaður (whip)
bændaflokksins, sagði embætti þvi af sér ný-
Iega vegna þess, að hann kvaðst ekki geta
fylgt stefnu forsætisráðherrans. En hana á-
lítur hann óholla bændastefnunni
mikið sagt, er því sízt að neita, að þessi um-
mæli anda þeim blæ á móti manni, sem virð-
ist eiga samleið með hinu órjúfanlega breyt-
inga- og þróunariögmáli tilverunnar.
Því alt í heimi þessum er háð breytingum.
Tíminn, þessi völundur, sem alt jafnar, sem
sífelt er að opna undirnar^og græða aftur,
hann getur ekki öðru unað en að vera stöð-
ugt að breyta til. Sjálfur sannleikurinn get-
ur ekki falið sig fyrir honum og haldist ó-
breyttur. Gildi hlútanan fer ýmist vaxandi
eða minkandi,_en stendur ekki stundu lengur
í starð. Og trúin, sem við játuðum í gær, á
í vök að verjast í dag, og verður með tím-
anum að víkja fyrir annari, eða rísa upp í
nýrri mynd, sem í öllu á samleið með sann-
leika þeim, er síðar hefir opmberast mann-
kyninu.
(Við trúum ekki í dag eins og Móses, Da-
víð eða Páll. Lúter sjálfur gerði þaðækki.
Og nú trúir ekki einn af hverjum tíu þúsund-
um á tilveru “vítisins” hans Dante. Ef við
gerðum það í anda og sannleika, yrðum við
á svipstundu ær og utan við okkur. Það
mundi engin nútíðarmaður halda skynsem-
inni óskertri í finmm mínútur með skýið af
þeirri helvítishugmynd yfir höfði vof^ndi á
himni meðvitundar sinnar.
Guð*vorra tíma er ekki refsigjarn stjórn-
valdur, eins og menn hugsuðu sér hann á
löngu Iiðnum tímum. Hann er heldur ekki
metorðagjarn og dutlungafullur þjóðvaldur
í okkar augum, eins og hann var í augum áa
vænna en
:ysa upp þingiÓ þann 4. þ. n
kosningar, sem hann ákveður, að fari fram
í lok júnímánaðar næstkomandi.
iMeirihluti stjórnarinnar á þinginu er mjög
lítill, þó samvinnu hafi hún haft með öðrum
flökkum. Yms mál, þar á meðal ný kjör-
dæmaskipun og hlutfallskosningar, hepnaðist
ekki að afgreiða á þessu þingi, og kenna
bændur Drury ef til vill um það meira en
því, að flokkurinn sé fáliðaður. En svo er
spursmálið, hvað við tékur, óg hvort að fylg-
ið eykst við nýjar kosningar.
Vcrði bændaflokkurinn að þeim afstöðn-
um ekki nægilega fjölmennur til að mynda
nýja stjórn, er eins eftir sem áður úr vondu
að ráða.
Bændaflokkurinn hefir spurt Drury, hvað
hann hugsi sér sem Ieiðtogi þeirra að gera,
ef til slíks kæmi.
Forsætisráðherrann svaraði því, en svo
óákveðið, eftir því að dæma er blöð að
austan segja, að ófullnægjandi er, eftir skoð-
un bændaflokksins.
Bæiídur fylgja fast fram ákvörðun þeirri,
er gerð var í desember í vetur, að breyta í
engu stefnuskrá bænda, til þess að geta haft
samvinnu við liberalflokkinn. Ef til sam-
vinnu þarf að koma, til þess að hægt sé að
skipa stjórn — og einhverja stjórn þarf í
fvlkinu — þá segja bændur, að það verði
að vera með sairikomulagi tveggja eða fleiri
flokka, en ekki ineð “rýmkun”, sem þeir
segja rangnefni fyrir “breytingu” á stefnu-
skrá bænda. Ef einn flokkur þarf að breyta
stefnuskránni, til þess að samvinna við aðra
flokka sé möguleg, sé það ekki fremur flokk-
ur bændastjjfnunnar, en liberalar eða hver
annar flokkur sem er,
þurfi að gera. Samvinna um stjórnarfram-
kvæmdir er alls eigi úr vegi — er meira að
segja auðveld ■— fyrir því, ef flokksofstæki
'gengur ekki of langt. En það vill nú enn
altof mikið brerr.a við.
Fylkinu er því í raun og veru vel kleyft
út úr þessari ófæru, sem það virðist nú statt
í, hvernig sem kosningarnar í sumar fara.
En þó er ekki hægt að neita hinu, að meðan
ástandið er það, að hver flokkur má ekki
í neinu Iíta annan réttu auga, og í engu styðja
íjölmennasta flokkinn í þinginu við löggjaf-
arstarfið, þó flest velferðarmálin séu hin
sömu; meðan slík hugsun er alráðandi, er
ekki hægt að segja heiðskírt yfir stjórnmála-
ástandinu. Og þannig virðist það vera í
Ontario. Drury forsætisráðherra er eflaust
virtur fyrir margt af bændunum. En hans
tvíræða svar við spurningu bændaflokks-
ins, getur haft þau áhrif, að fylgi hans
minki.
9
Alt er breytingum
undirorpið.
Það er nýlega haft eftir bandarískum höf-
undi, að maðurinn þurfi á hverjum degi að
skifta um trú sína, til þes sað geta verið stöð-
ugur í henni eða jafnvel til þess að geta tal-
ist að hafa nokkrá trú. Sé það ekki gert,
verður trúin brátt áhrifalaus, segir hann.
Engu skiftir það, eftir hans skoðun, hvaða
hami hún 'íklæðist, eða þó maðurinn sé
starfsmaður í víngarði einhverrar vissrar
kirkju. Ef trú hans byggist ekki sí og æ
upp og endurskapast, tapar hún smátt og
smátt áhrifum sínum og hefir að lokum ek'k-
ert gildi fyrir manninn. Maðurinn er þá með
öðrum orðum, dagaður upp í trúarefnum.
Jafnvel þó mörgum kunni að virðast hér
Út af þesum og þvílíkum andróðri, hefit-l^okkar eigi alls fyrir löngu. Það þarf ekki
forsætisráðherra ekki séð annað vænna en að h'ta nema fá ár til baka til þess að verða
að Ieysa upp þingið þann 4. þ. m., og hafa var verulegs munar á trú manna. Það sem
‘ ' fyrir tíu árum var óviðjafnanlega dýrmætt
í því efni, er ef til vill áhrifalaust í dag.
Það stendur ekkert í stað. Það verður
alt að þroskast, vaxa eða deyja. Ef guð er
sá sami Lgær og í dag og að eilífu, er hann
eina undantekningin frá þessu. Breyting
virðist óumflýjanlegt lögmál í náttúrunni, í
allri tilverunni, að trú mannsins meðtalinni.
Maðurinn breytist og trú hans, hvort sem
honum er það geðfelt eða ekki, og hvort sem
hann veit af því eða ekki. Framþróunin
heldur áfram jafnt og þétt. Og maðurinn
er ávalt að velja og hafna.
IHann skapar guði sína í sinni eigin mynd
og líkingu, og eru þeir þá ékki einungis
gæddir því góða, heldur og löstunum ernnig.
Og eftir því sem manninum eykst vit og
skilningur, svo eykst guðunum það. Verði
maðunnn ekki fyrir neinni breytingu í trúar-
efnum, verður trúin að dauðum orðum a
vörum hans, hún verður að steingerfingi.
Sífeld breyting er eitt af lögmálum lífsins,
og ef lfið á aS geta haldið áfram,
verður það að vera henni háð.
Það er hæpið að nokkuð sé óbreytanlegt,
nema ef segja mætti það um breytinguna
sjál'fa.
(Að mestu eftir Kelvington Radio.)
Eftirtektarverð mynd.
Blaðið New York Outlook flytur 28. febr.
síðastliðinn mynd áf bankaávísun, sem send
var bónda nokkrum í Norður Dakota fyrir
hlass af kartöflum, er hann sendi til markað-
ar. Það voru 42,000 pund, sem bóndinn
sem “þá breytingu sendi °8 Þau feldu^ £fyrir. $336‘. Allur kosf"
aður við járnbrautarflutning og tyrirhotn viío
söluna var $334.70. Hip ríflega upphæð,
! sem þá var eftir handa íramleiðanda, nam
$1.30. Með henni átti hann að borga fyrir
útsæði, sáningu og alla vinnu við framleiðsl-
una, flutning til jámbrautar og auðvitað fyr-
1 ir poka undir vöruna, sem kostuðu $30-
• —:Mo.
Því fer betur, að útiveran í hreina Ioftinu
og hörð vinna hefir slkapað hraustar taugar
[ í bóndanum. Hinar stóru upphæðir á ávís-
unum þeim, er þeir fá fyrir framleiðslu sína,
gætu annars — eins og oft á sér stað um
menn, er ríkir verða alt í einu — ollað þeim
í hjartabílunar!
Hvernig bóndinn er
snuðaður og verzlunin
í Winnipeg eyðilögð.
Nr. 5.
Hafskipafélögin settu flutningsgjaldið nið
ur í $15 í desember.en þegar útlit varð fyrir
að verzlun yrði góð og meira yrð-i að flytja,
hækkuðu þau það upp í $22.50.
Slcýrið það efni frekar.
’Já. Þér er kunnugt um það, að bændur
í Vestiirlandinu hafa tapað stórkostlega
sölkum hins lága verðs á búpeningi undanfar'
ið?
Já, auðvitað, það er engum dulið, það
er sagt að bændur hafi stuijdum ekki fengið
túskrlding fyrir vörur sínar að frádregnum
kostnaði.
Það er lfka alveg satt. Til þess að greiða
eitthvað veg bóndans og ná í betri markað,
var óaflátanlega barist fyrir að fá búpen-
ingsbannið afnumið á Englandi, og stjórnin
þar varð loks við þeim kröfum.
Var það ekki til stórra bóta?
Jú, það hefði verið þa^ð, ef
flutningurinn á skepnunum til
Englands hefði ekki verið svo
kostnaðars^mur.
Bændur í Vesturlandinu tóku
að ala búpening sinn, til þess að
verða aðnjótandi þessa góða
markaðar. En þegar skipafélög-
in sáu það, komu þau sér saman
um að hækka flutningsgjaldið úr
$15.00 upp $22.50.
Þáð tekur fyrirfram $7.50 af
hverri skepnu, er bóndinn sendir
á enska markaðinn?
Já. En þar með er þó ekki
alt talið. Það komu kaupmenn
frá Englandi með peninga í vas-
anum til þess að káupa hér
nautgripi. En þegar þeir spurðu
skipafélögin um flutningsgjaldið,
var þeim sagt, að þeir gætu ekki
flutt vegna plássleysis neitt af
nautgripunum, sem þeir kíyptu.
Maður í New York átti að
hafa tekið upp a!t pláss í fyrstu
skipunum.
ÍEn gat maður frá New York
haft svo mikið af búpeningi eða
vöru frá Canada að flytja, að
hann þyrfti alt það rúm?
Auðvitað ekki. Sá, sem bú-
pening þarf að flytja verður að
fara til þessa náunga í New York
og fá farrými fyrir pening sinn.
Og með uppsprengdu flutn-
ingsgjaldi?
Hvað sem þ>áð verður, er það
ihugmyndin.
I Svo það er þá ekki alt talið í
j þessum $22.50. New York ná-
unginn krefst síns punds af þjós-
inni einnig?
Það er áreiðanlegt. Það þarf
að vera upp á hans náð komið
með flutning á gripunum, ’og sú
náð kostar eitthvað, trúðu mér.
En þessi New Yor'k maður á
að réttu engan hlut hér að máli^
Hann er ékki bóndi og hann
'*kaupir e*kki nautgripina. Hvaða
rétt hefir hann til nókkurs gróða
af þessu?
Það getur verið. En hann
tekur hann eigi að síður.
En þetta er alt með ásettu ráði
gert til þess að ræna okkur?
Það lítur út fyrir það.
Ætla bændur að þegja við
þessu?
Það er bágt að vita. Þeir hafa
fulltrúa á þinginu, sem geta af-
stýrt þessu, ef þeir beita sér fyr-
ir málið.
Nú — ókkur er þá vissara að
Iíta eftir því að þeir liggi ekki
á liði sínu?
•Það ^segirðu satt.
Nr, 6.
En hvað er um Standard Ship-
ping félagið?
Þetta félag á engin skip. Það
hefir samt yfirráð alls skipsrúms
á vötnunum og leigir rúm skip-
anna svo aftur þeim er vilja. Það
er nokkurskonar stjórnarnefnd
skipafélaganna. i
Canada Eimskipafélagið á 65
prósent af öllum skipum á vötn-
unum miklu. Og það hefir gerÞ
samning við Standard skipafélag-
ið og getur hið síðarnefnda fé-
lag selt farmrýmið á skipum Can-
ada eimslkipafélagsins eins og
það sjálft eigi þau. Þessi samn-
ingur gildir þar til árið 1940.
Svo það er ekki hægt að fá
neitt af þessu 65 prósent farm-
rými Canada eimskipafélagsins,
nema hjá Standard skipafélaginu.
Nei — ómögulegt.
Svo við verðum að sæta þeirra
kostum, hverjir sem þeir verða?
Já.
Eru þeir sanngjarnir menn að
skifta við?
Það hefir ekki farið orð af
því. Þeir hafa sett hærra flutn-
,ingsingsgjald en vera ætti og svo
jhafa þeir þröngvað öllum, sem
korn flytja á skipum þeirra, að
kaupa ábyrgð hjá sér á vörunni,
og sú ábyrgð er helmingi hærri
en annarsstaðar væri hægt að
kaupa hana.
Og hvernig snertir það bónd-
ann?
Bóndinn borgar allan þenna
óparfa kostnað við hveitið. Það
er hvert tent af honum tekið af
framleiðandanum.
Dodd’s nýmapillur eru bezta
nýmameíJalið. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabilunf þvagteppu,
og önnur veikindi, sem stafa frá
nýrunum. — Dodd’s Kidney Pilla
kosta 50c askjan eða 6 öskjur fyr.,
•r $2.50, og fást hjá öllum lyfsöl-
um eSa frá The Dodd’s Medic>u*
Co-, Ltd., Toronto, OnL
Svo þetta háa vátryggingar-
gjSk1 er tékið af bóndanum?
Á því er ekki minsti vafi. Sá
senri 'hveiti kaupir af bóndanum,
veit að hann þarf að borga þetta
ásamt burðargjaldinu, og hann
haga verðinu eftir því, er hann
kaupir hveitið. >
Og þarna er þá bóndinn' enn:
snuðaður? f*.
Það máttu vera viss um.
Hver er þessi maður, sem
Standard skipafélaginu stjórnar
og kallaður er Wolwin? Fram-
leiðir hann eða kaupir, flytur eða
inr.lar hann hveiti?
Nei. Hann gerir ekkert af
þessu. Hann situr hjá og gerir
ekkert utan að taka alt sem hann
getur í sinn hlut, af hverjum eiri-
asta mæli korns. er fluttur er af
Standard skipafélaginu.
Er það ékki skrítið, að Can-
ada eimskipafélagið skyldi binda
sig svo árum skifti samningum
við Standard skipafélagið?
Jú, mjög skrítið. Það hlýtur
að borga sig fyrir einhverja.
Það eitt er vfst, að það borgar
sig illa fyrir bóndann.
Já, og fyrir verzlunarmanninn
í Winnipeg og verkamanninn.'
Þeir borga allir þrír sameiginlega
fyrir brúsann, þó mest sé af
bóndanum tekið.
-XXX-
Lagafrumvarp hóf-
semdarfélagsins.
(Þýtt af Miss S. Stefánsson.)
Engum hugsandi manni, karli etSa
konu, getur dulist aíS nþ liggur fyrir
hendi svo mikilsvert mál, aS eng-
inn, sem atkvæSisrétt hefir, má svíkj
um að nota hann, þegar til atkvæða-
greiðslu kemur. Er (þar meS átt
viS vínbannsmáliS. En,engu aS siS-
ur er nauSsynlegt aS kynna sér
frumvarp það, sem boriS er undir
atkvæSi, og einnig álit ýmissa mik-
ilsmetinna manna, sem hafa rann-
sakaS þaS.
• ^ ■■■■
Nú hefir “Social Service Counsil”"
í Winnipg, gefiS út bækling um
þetta efni. Menn þeir, sem í félagi
því eru, starfa aS því aS rannsaka
'hvaS eina, sem mannféiaginu getur
staSiS Ihætta af og útrýma því eftir
megni. Ætti álit þeirra, sem iþann-
ig verja kröftum sínum til þjóSar- «
heilla, aS vera sérstaklega eftirtekt-
arvert. Fyrir þá orfeök hefi eg leyft
mér aS þýða bækling þeirra, og er
hann svohljóSandi:
Dœmið sjálfir, hvort lagafrum-
varp Hófsemdarfélagsins er til þess
ætlaS, aS draga úr drykkjuskap og
öllu því böli, sem af víndrykkju leiS-
ir, eSa hvort þaS miSar aS því:
1. AS leiSa fnn aftur böl, er áSur
var útlægt gert.
2. AS taka öl lhöft af vínsölu.
3. AS útbreiSa hin tælandi áhrif
vínsins.
4. AS stySja vínsölu.
5. AS auka ágóðann af vínsölunní
6. AS efla drykkjuskap, lesti,.
sjúkdóma, neyS og glæpi.
Lagafrumvarp H ófsemdarf élagsins.
Frumvarp sem miSar aS ótak-
markaSri vínsöluG ‘ .
I. Nafnið: -ÞaS er nefnt: Lög tif
aS ákveSa aS stjórnin takmarki og
sjái um sölu á brennivíni.”