Heimskringla - 12.09.1923, Blaðsíða 7

Heimskringla - 12.09.1923, Blaðsíða 7
WINNIPEG, 12. SEPT. 1923 HEIMSKRINGl.A 7. BLAÐSIÐA J. ÁSGEIR J. LINDAL Léttklæddist 1. ágúst 1923. Ekki liefi eg hugsað mér að skrifa æfi- höfnin á stóru skútunni verður að skifta sögu Ásgeirs, eða ágrip hennar. Bæði er um verk og stöðu. Standa þá aðrir norðan það, að Mr. Christian Sivertz í Victoria, á mastrinu, sem sízt bjuggust við því. Fróð- góðkunningi Ásgeirs og samborgari hans ir menn og vitrir hafa sagt, að ekki sé al- um mörg, hefir þegar gert því atriði góð staðar litið eins á hlutina, og mun því ærið skil í Lögbergi nú nýlega, og svo hitt, að til margt til undrunar horfa. þess var eg ekki' nógu kunnugur æfiatrið- Eg er ánægður með afkomu Ásgeirs, því um hans. Við hjónin kyntumst manni þess- hann segir okkur, 25. ágúst, að Guð hafi um aðeins um sex mánaða tíma af allri lífs- komið til sín og líkað gæði sín þó fá hefði leið hans hér. En þau stuttu kynni festu verið, enda lítt sén af mdnnum. einhvern veginn dýpri rætur en alment á Heill hverjum drenglyndum landa í bar- sér stað, þegar um jafn stuttan tíma er að áttunni fyrir einu allsherjar, kærleiksríku ræða. Get eg tU, að því hafi valdið meira þjóðerni á sérhverju sviði hinnar eilífu til- andlegt samræmi en ytri kringumstæður veru. En í þv^felst hið eilífa samvinnustarf og glæsimenska. Ásgeir var, að okkar hinna góðu, því annars er hvergi friður. dómi, trúr vinur allra sannreynda lífsins, að Svo enda eg þessar línu með eftirfylgj- svo miklu leyti sem þau verða skilin, en andi hendingum til þín, Ásgeir minn, og bið ekki froðukúfur tildurs, hégómaskapar og eg þig að taka viljann fyrir verkið: óreiðu allrar. Hitt er og, að æfiatriði hans munu um flest lík æfiatriðum annara manna, sem bæði viljandi og óviljandi hafa staðið í skugga lífsins. Viljandi af því, að þeir fást ekki til að nota hin breiðu spjótin, og ganga fram til orustu gegn réttu sem röngu til fjárhagslegrar upphefðar, eða til valda og annars frama, sem kallað er. Ó- viljandi af því, að algerlega réttlát tækifæri eru svo sjaldgæf í þessum heimi, vegna fyr- irkomulags alls viðskiftalífsins, og notast því fáum. Verður þeim það því fyrir, að láta hendur fallast og hafa það af, er eng- inn vill, en margir verða að sætta sig við. Blöðin sögðu, að J. Ásgeir J. Líndal hefði dáið 1. ágúst síðast liðinn. Hinn 15. sama mánaðar heimsótti hann okkur hér fyrst, eftir að hann kom í nýju vistina. Gat hann hvorki um, að fargjald hefði hann orðið að borga né heldur skó að bæta, en var hinn hressasti í anda. Biður hann mig þá að láta orð í blaðið um sig. Eigin orð- hans eru þessi: “Láttu nú orð í blaðið um mig”. Ekki sá eg mér fært að lofa því þá, en þó er mér kært, hans og kunningsskapar okkar vegna, að sýna þenna litla lit á þvi\ í þetta sinn, segir hann í raun réttri aðal inntak æfisögu sinnar með þessum orðum: “Eg var norðan á mastrinu í kauptíðinni”. Ekki talar hann um hvernig siglingin hafi gengið yfir höfuð, en hann stóð í norð- an golunni og kalsanum á meðan hann var í þessum heimi, þar sem verzlað er með alt, smátt og stórt. Eigi aðeins verzlað með lífskjör, menning, afla og æru einstaklinga, heldur og heilla þjóða, svo sem annað glingur og barnagull væri. Sú er hin fjör- uga kauptíð þessa heims, sem gefst mörg- um svo misjafnt, og lenda því margir upp af skútumastrinu norðan megin. Þar hafa oft staðið, svangar og lélega klæddar, hinar stærstu sálir, sem í þenna heim hafa kom- ið. Þegar þessar sálir hafa lagt af sér jarð- nesku klæðin, og eru horfnar sýnum flestra þá gægist margur aftur fyrir mastrið, og sér þá ýms ótrúlega merkileg geislabrot, sem þeir höfðu aldrei tíma til að taka eftir, en sem þá auka svo mjög á stærð þessara horfnu kauptíðar-kryplinga. Stundum er geislabrotum þessum þannig varið, að í þeim felst verzlunar-hagnaður, sem kemur sér vel þegar það er víst, að eigandinn hefir hans engin not sjálfur, og helzt enginn 'honum tengdur. Eg er svo sem ekki að lasta þetta fyrir- komulag fyrir hönd þessara kauptíðar- kryplinga, því venjulega er tími sá stuttur, sem þeir þurfa að sæta þessum kjörum. Þeim er og manna mest í lófa að rétta sinn hlut, þegar þeir koma í það umhverfi, sem er meira í samræmi við andlegt at- eerfi beirra. Sannast þá að sjálfsögðu: , ,. „ . . .___ “Hiuir síðustu verða liiuir tyrstu, og itinir hæra þöklt fra okkur fynr liðnm kunmng. - fyrstu hinir sfðustu”. skaP' v‘8 <*> e,nlœ8' Alt breytist. Jofnuður og jafnretti eilifö- ðr ekki mannanna verk. Skips- arinnar Guðlaug F. Frímann. 3. Sept. 1923. ieiknum hrópuðu keppendur K. R. margfalt húrra fyrir Þjóðverjun- um. FIMLEIKAR. Fötin þín nú grafar húmið geymir. Götótt var og slitfn mörg ein flíkin. Hafði margur hugsað — sem að dreymir, hentugt annað fyrir nýju ríkin. Léstu þau því laus með fáum tárum; löngum hafðir gert að mörgu sliti. Mættu þau á öllum þessum árum ýmsu, sem ei gagnar heilu viti. I Ljúfur Drottinn lét því annað klæði lipurt mjög um herðar þínar falla. Sér þú nú að svona mikil gæði sýna líf, er aðrir dauða kalla. Vinir þínir voru svo til staðar; virðulega kvöddu nýja gestinn. Yndisstundir áttu margar glaðar; aftur tengist saman vinafestin. Fornar stöðvar færðu nú að skoða; faratálmi ei á vegi þínum. Gefst þér vald og gæfa til að boða gögn, sem fela má í nokkrum línum. Norðan kuldinn næddi’ um fyrri klæðin. Nálykt fanstu af heimsins sölubraski. Fjárhags minnug aldrei sló þín æðin; ætla má að þetta tölum raski. Hvað um þetta? Lítið tímans liðið, létt þér verður reikning þann að jafna. Lifa betri ljós um annað sviðið. Látum hina möl og ryði safna. Gáttu heill af göfgu drottins verki; greiddu heldur veg hins sálarsnauðn. Vertu ljóssins vinur, og hinn sterki vörður þess, er kýs sér allan dauða. Hækkar brún er hingað oftar kemur. Hér er Jónas, Steingrímur og Matti; fleiri þó, sem fyllilega semur. Fróðir týna gömlum kredduhætti. Njóttu þeirra lífs og trúar ljósa, lið sem veita fátækum og smáum. Lifðu sæll á bökkum breiðra ósa: Bjart til fjalls og upp að tindum háum. Þaðan sérðu leifrin ljósa fögur liðast um og krýna þessa tinda, meðan leitar langt um dal og ögur líf, sem hvorki eg né þú mátt binda. Getum ekki, guðs þó fegnir vildum glatað sól hins himinborna anda. \ Frumlífs verkin, falin krafti miklum, Fárast ei, en munu eilíf standa. Heill þér, og sé sigurmerki dregið á fána þinn. Með beztu óskum, frá konu minni til þín, um góða framtíð í nýja heiminum, og en Garðav Dölum. fekk aðeins 2 hross í Frá íslandi. (Fréttir eftir blöðum frá 1. ág. til 11. óg.) Þjóðverja-kappleikurinn. Skipverjar af útlendum herskip- um hafa nokkrum sinnum þreytt knattspyrnu við knattspyrnufélög- in hérna, en venjulega hafa þeir leikir þótt tilkomulitlir. Það er líka varla við því að búast, að imt sé að samæfa knattspyrnuflokka meðal skipveija, svo að slíkur flokkurv_geti kej)t við flokka í landi, sem eiga þess kost, að æfa sig á hverjum degi. Oft hafa þó verið ^óðir knattspyrnumenn með- al sjómanna, en venjulega að cins einn og einn, og Reykvíkingar hafa líka skemc sér helst við við- vaningsbraginn, sem veiið hefir á þessum lðikjum. — En kapplcikur sá, sem skipverj- arnir af “Berlín” þreyttu í fyrra- kvöld við K. R., var ekki af þeasu tagi. Þýski flokkurinn var sikp- aður góðum knattspyrnumönnum. sem sýndu það margsinnis, að þeir kynnu tðkin á knettinum, og leik- ur þeirra' var hinn prúðmarfnleg- asti. Framan af leiknum var sókn- in öllu meiri af hálfú K. R., og skoriiðu þeir tvö mörk í fyrra húlf- leiknum, en Þjóðverjarnir eitt. 1 síðari leiknum sóttu Þjóðverjaro> sig mjög, og léku þá oft prýðisvel. Skoruðu þeir 3 mörk í þeim lpík en K. R. 2 og varð leikurinn þann- ig jafntefli. Voru einkanlega tvö mörkin í síðari leiknum snildar- lega skoruð af Þjóðverjum. Viður- kenn verður það, að K. R. virtist þvergi nærri með fullu fjöri í þess- um leik, enda vantaði í flokkinn mpnn, sem hann getur illa án ver- ið! — Áhorfendurnir höfðu mikla ánægju af leiknum og klöppuðu á- kaft í hvert sinn er mark var skor- að, og öllu meira var fagnað mörk- um Þjóðverjanna. Að loknum í fomsögum Islendinga eru nokkrir menn nefndir, sem eink- um eru rómaðir fyrir fiini; þó flest- ir í sambandi við vopnfimi. Koma þar. þá mest til greina stökk og snarræði. Nú á dögum tíðkast margskonar fimleikar um heim allan og ein- stakir menn hafa búið til heil fim- leikakerfi, sem mjög eru tfkuð af heilum flokkuin manna eða kvenna. Einstaklingar, margir, hafa með sífeldri iðkun komist mjög iangt f fimi og gert hin furðuleg- ustu og ótrúlegustu afrek, sem oft hafa beina lífshættu í för með sér, ef um hársbreidd skeikar. Slíkir menn eru mjög rómaðir af áhorf- endum og draga að sér athygli, í svip. Fimleikaflokkarnir hafa almenn- ara gildi, en einstaklingarnir, og hvetja fólk fremur til þess að iðka fimleika samkvæmt föstum regl- um. Leikni slfkra flokka er eigi aðeins komin undir samstiltum lík- ömum einstaklinganna, heldur mikiu fremur undir góðri tilsögn kennara og einbeittum, stuttum og snöggum fyrirskipunum. Fim- leikakerfið, sem notað er við kensl- una, hefir mjög mikla þýðingu, að vel takist. Reglusemi og hófsemi í hvívetna, er undirstöðuskilyrði þess, að líkami mannsins stælist og njóti sín fullkomlega. -Heima- fimleikar eru nauðsynlegir, sam- fara böðum, og geta komið að miklu leyti í stað flokkafimleika. Þeir eru líka góðir handa tímalitlu fólki, sem ekki hefir tækifæri til þess að njóta fullkominnar tilsagn- ar kennara. Ungt fólk, sem vinnur innivinnu, svo sem skrifstofi^fólk, búðarfólk, iðnaðarmenn ýmsir o. s. frv." ætti ekki síst að iðka fimleika í flokk- um. Það á líka einna hægast með það, vegna reglubundins starfs- tíma. Og nemar í slíkum greinum ættu beinlínis að vera skyldaðir til þess, að iðka fimleika til lfkams- ræktunar, og. húsbændurnir ættu að sjá af litlum tíma tvisvar í viku til þess að lyfta undir áhugann. Þessar og fleiri hugsanir fara um huga minn, er eg minnist sexmenn- inganna úr fþróttafélagi Reykja- víkur, sem í tvö skifti sýndu fimleika nú nýskeð í Samkomu- húsi Akureyrar. Eg hafði séð flokk úr sama félagi, stærri en þennan, en þó þessa menn með, fyrir ári síðan: og eg varð hissa á ' því, að sjá framförina. Fyrra kvöldið er þeir sýndu, man eg ekki eftir að nokkrum skeikaði. Æfingarnar voru hiklaust og sam- taka leystar af \ hendi, sumar prýðilega; allar vel. Raðirnar lipr- ar. Æfingar á ábreiðum, “hestum” og slá, röskar og snarar. Það eitt finn eg að fiokknum,, að fyrirskip- anir kennarans voru sumar óliðlýg- ar. Síðara kvöldið ‘tókst ekki eins vel. Kennari flokksins er Björn .Tak- obsson; mun hann einhver lærðasti fimleikakennarl landsins. Þeir sem sýndu voru: Benedikt Waage, Björn Steffenseri, ósvald Knudsen, Sigurliði Kriátjánsson, Mágnús Þorgeirsson og Tryggvi Magnús- son. Fánaberi var Guðmundur Einarsson frá Miðdal og áhaida- umsjónarmaður Steindór Björns- son fimleikakennari. Á föstudagskvöldið sátu nokkrir menn úr íþróttafélögunum hér kaffidrykkju með flokknum, og á Jaugardaginn héldu fimleikamenn Húsbruni. — í fyrradag varð vart við eld í húsi Sambands ísl. saniv'i nnufélaga í Veistin'annaeyj- um, og brann það til kaldra kola. Virðist svo sem kveikt hafi verið í húsinu. Að vísu vTar íbúð uppi, en eldsins varð vart niðri, en þar hafði enginn umgangur verið um daginn. Um 200 stórsekkir af ull, frá Kaupfélagi Hallgeirseyjar, voru geymdir niðri, og tókst að bjarga eitthv’að fjórum fimtu hlutum Jieirra. Óvíst er, hvort ullin hafi verið vátrygð, en húsið var lágt vátrygt, og bíður Sambandið nokkurt tjón við brunann. ísafregnir. ,— Áreiðanleg frétt hermir að fs hafi rekið inn á Húrja- flóa og. séu talsveí'ð brögð að hon- um. Úr Hrútafirði. —, Óvenjumikill þorskafli er nú í Hrútafirði; alveg upp í landsteinum. — Þurklaust er þar 'með öllu, og víða norðan- lands, en þokur og súld og frekar kaldrænt tíðarfar. Taðan liggur mestöll á únunum enn í Hrúta- firði; sárfáir bændur búnir að ná inn svo nokkru nemi. Austan yfir Hellisheiði. — Slátt- ur gengur yfirleitt vel þar eystra. Töður víðast komnar í hlöður, noma af allra stærstu túnum; dá- lítið bilknuð víða 1 og snögghirt. — Djúpós-íhleðslan hepnast svo sem framast verður á kosið, Vatn- ið fellur beina leið til sjávar um skurðinn, sem grafinn var í sjávar- kapinn suður af Hólsá, og Stafa- mýri veltiþur. The Dominion Bank MORNI SOTRE DAHB AVK. OG IHERBROOKB 8T. Höfuðstóll, uppb. Varasjóður ........ Allar eignir, yfir .. .1 6,000 000 .$ 7,700,000 .$120,000,000 Sénitakt athygli veitt viðakífþ um kaupmanna o* verzlunaifA a*a. Sparisjóðsdeildin. Vertir af innstæðufé greiddir Jafn háir og annarsstaðar riO- gengst. PHOIIB A MU. P. B. TUCKER, Ráðsmaðui vinur vina sinna. Hann var nú háaldraður orðinn, en banamein lians var hjartaslag. Dánarfregn. — Hinn 5. þ. m. and- aðist merkisbóndinn Guðm. odd- viti Þóroddsson á Núpum í ölfusi, eftir * langvinnar sjúkdómsþján- ingar, — Með fráfalli lians er ekki að eins heimili hans djúpu sári sært, heldur einnig hreppsfélag hans, héraðið og landið, svo sem á- valt er við mfesi mætra manna. Slys. Maður féll nýlega útbyrð- is af vélbáti frá Dalvík og drukn- aði. jHann hét Hjörleifur, sonur Hjörleifs bónda á Knappsstöðum f Fljótum. -xx- Smælki. Altalað er, að Garðar Gíslason stórkaupmaður eigi að vera efstur á lista kaupmannaliðsins hér í bænum við kosningarnar í haust. Jón Þorláksson gefur ekki kost á sér aftur. Fullyrt er, að Ingólfur Bjarna- son í Fljósatungu og Þorleifur Jónsson í Hólum verði báðir kosn- ir gagnsóknarlaust í haust. Énsk tunga er töluð af 160 milljón- um mtmna, þýzka af 130 miljónum og franska af 70^"miljónum. Texas er stærst af Bandaríkjum Ameríku, það nær yfir 265,002 ensk- ar fermílur. Rhode Island er minst, með 1,248 fermílur. Meira en 60,000 blöð koma út dag- lega og vikulega í heiminum. Af þeim eru fleiri en 13,000 á enskri tungu. Skýrsla um Gagnfræðaskólann Flensborg, skólaárið 1922—-í§23, er nýkomin út. Nemendur voru 31 í 1. bekk, 22 í 2. bekk og 26 f 3. bekk, en 25 luku burtfararprófi. — Þrír nemendur tóku próf upp í 4. bekk Mentaskólians. Tóvélar Þingeyinga. Þingeying- ar hafa nú pantað nýjar kembing- arvélar, sem sagt er að kosti um 20 þús. kr. Mun kaupfélagið gang- ast fyrir þeim kaupum og er til- ætlunin sú, >að setja þær niður í Húlhvík í hiisum kaupfélagsins ]>ar og reka þær með mótor_ Er þar stór galli að slíks skuli þurfa f kaupstafj, sem hefir rafvlrkjun og er ilt- til þess að vita, ef Þing- eyingar una lengi þeirri reksturs- aðferð. Hvernig maður á að ná háum aldri? Leitaðu þriggja læknira: Fyrst hr. rólegur, þar næst hr. glaðlyndur, og síðast hr. matarhæf- is. Seinir tímar eru skuggar graf- arinnar. Menn sigra helst náttúr- una ineð því að hlýða lögum henn- ar.1 Ef þú vilt vera beiskur í orðum, Verður þú að vera fáorður: það er með orðin eins og sólargeislana; því samandregnari sem þau eru, þess meira svíða þau. Sveitasögur, gamlar og nýjar eftir Einar H. Kvaran, koma á bókamarkaðinn innan skamms. Elsta sagan var rituð fyrir 40 ár- um, en hin yngsta er ný og hefir ekki áður bírtst. Stærsta áman í heiminum er hin nafnkunna Blatner-áma í Nurn berg. Hún er 105 fet í þvermál og 51 fet á dýpt, og þegar hún fyrir nokkupum árum síðan var fullgerð af beykimum, var sá viðburður haldinn hótíðlegur með danssam- komu á botni hennar. Liðug 500 persónur voru viðstaddar innan veggja hennar, sem dansendur, sem hljóðfæra leikendur og borð- þjónar. irnir ''flestir af stað heimleiðis. Fara gangandi Kjalveg. Fylgja þeim þakkir þeirra er á þá horfðu. Ingi. — Verkam. Hrossasala. iMikill útflutningur hrossa liefir verið frá Rvík undan- farna daga. Garðar Gíslason hefir verið að smala hros.sum aust^n- fjalte, og hefir gefið 40 kr. lægra fyj'ir hvert hross en iSambandið. Hið sarna hugðist hann að leika í Dalasýslu, en Bjarni Jons«on í As- Karl Finnbogason skólastjóri býður sig fram við kosningarnar í liaust á Seyðisfirði af hálfu sam- vinnumanna. Búist er viö, að Benedikt Sveins- son verði eínn í kjöri í Norður- Þingeyjarsýslu í haust. EinarH. Kvaran rithöfundur og stórtemplar sækir' fjölmennan banmnannafund í Kaupmanna- höfn af hálfu stórstúku íslands og flytur þar erindi. Eggert Laxdal fyrv. verzlunar- stjóri á Akureyri andaðist þar nyrðra aðfaranótt miðvikudags- in-s. Hann var þjóðkunnur sæmdar- maður. Starfsaldur sinn allan dvaldi hann á Akureyri, og var þar jafnan í miklum metum, áhuga- maður mikill um öll opinber mál, ;garði bjargaði Dala.mönnum frá.og einkum um hag bæjarins; og þeim viðskiftum en kom hrossa-1 útti lengi sæti í bæjarstjórninni sölu þefrra í hendur Sambandinu, Vinsæll var hann mjög og tryggur Stærsta bókhlaða heimsins er þjóðarbókhlaðan í París með 1,400, 000 bindi, hillurnar eru 10 mílur að lengd. Auk þassa eru þar 175,000 handrit; 300,000 nafnmiðar og 150, D00 tegundir’ peninga og medalía. Fáir menn eru svo tilfinningar- lausir, að ekki megi ná ást þeirra með vinsemd, trausti þeirra með hreinskilni, og hatrinu með kulda og fyrirlitningu. Það eru tveir flokkar manna, sem einkum ríkir og háttstandandi menn hafa óstæðu til að ótta.st. * Smjaðrara og baktalendur. Báðir nota vopn sín með eins miklum dulleik og þeir geta, annar að framan, en hinn að aftan, en högg- in eru ávalt jafn hættuleg. Menn ættu aldrei að fyrirverða sig fyrir fávizku sína. Hinn fróð- asti maður er í mörgu tilliti fávís, því það sem hann veit er ekkert í samanburði yið það sem hann ekki veit. Það er naumlega meiri heimska til, en að álíta sig vita alt. -----------------xx-----------

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.