Heimskringla - 17.10.1923, Síða 5

V'INNIPEG, 17. OKTÓBER 1923.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSEÐA.
lýsing ihefir náð. En eg ber enga
lotning fyrir eigin kirkjudeild
minni, ens og foún er hér í Ame-
ríku.-----Mér hrýs hugur við því,
ef afkoinendur vorir eiga fyrir
hendi að komast í hóp og andlegt
bandalag við hann hluta hérlendr-
ar þjóðar, sem óupplýstastur er og
mestur eftirhátur. Þó mig taki
sárt til lútersku kirkjunnar vil eg
miktu fremur óska að þeir gangi
* andlegt kirkjulegt bandalag, við
uPPlýstasta og lengst komna lýð
Þessa lands.”
Þannig farast þá séra Eriðrik
sfcl. Bergmann orð, og verður ekki
íundið, að með þeim sé fordæmd
«tefna séra Eriðriks A. Eriðriks-
sonar eða hinna prestanna er að
heiman hafa komið þessi síðustu
ár. Vilji séra Páll haida sig við
hað, sem hann gefur ótvírætt í
skyn í grein'sinni, að samræmi við
kirkju íslands sé bezt haldið með
l>ví að fylgja stefnu séra Eriðriks
eáJ. Bergmanns, þá er þarna sú
bending f þessum tilfærðu orðum,
«r ekki verður viist á. En þá verð-
ur Jiað líka stefna séra Páls' sjálfs,
en ekki hinna prestanna er átöl-
um sætir. séra Priðrik sál. Berg-
uianna gerði ekkerttil þesssvo bent
v'erði á að komast aftur í samiband
við Kirkjuféiagið. Hann áleit það
býðingarlaust, þvf að alment skoð-
ana- og kenningarfrelsi fengi þar
aldrei fullkomna viðurkenningu, en
það taldi hann skilyrði fyrir allri
kirkjulegri framför. Á fundi er
haklinn var hér f bæ um hið fyrir-
hugaða bamalmennahæli, í febr.
1912, lýsti hann þvf yfir, er óbil-
eirnin mesta kom í ljós frá Kirkju-
lélagsins hálfu, að þejm tíma væri
Eer en til ónýtis varið, er rætt væri
Um samvinnu við það, því það
hefði aldrei viljað samvinnu, um
uokkuð, en viljað eitt fá öllu að
að ráða. Vildi ihann þá ganga af
fundi, en það var fyrir tilmæli
Skapta B. Brynjólfssonar að hann
heið fundarslita. Vitanlega var
tímanum varið til verr, en .einskis
það þótti rétt að reyna til fulls
hvort samvinna væri með öllu ó-
fáanleg.
En þyngstri gremju virðist það
valda hjá greinarhöf. að það skuli
vera sagt, að samræmis megi ieita
með hinni frjálsu stefnu kirkjunn-
ar á Isiiandi, í sambandi hinna ó-
háðu safnaða hér — í Sameinaða
Kirkjufélaginu. Má svo skilja á höf.
að með þessu sé eiginlega Kirkju-
félagið og aðrir lút söfnuðir Isl.”
bomir verstu getsökunum. Segir
höf. að samræmi þetta eigi að
vera með þrennu móti. I. Að Quill
Bake söfnuður hafi eigi þurft að
breyta safnaðarlögum sínum til
þess að komast í samibandið.”
h*etta mun eiga heita, að þræða
bláberan sannleikann! Eigi minn-
urnist vér þess að hafa heyrt nokk-
Urn færa þetta fram sem sönnun,
hema greinarhöf. sjálfan. Það ligg-
Ur ifka í augum uppi, að það sannar
®ára lítið hvort einn söfnuður þarf
a’ breyta lögum sínum svo hann
«teti ‘taðið í samibandi með öðruin
söfnuðum eða ekki, hvernig afstaða
hess sambands er gagnvart ein-
hverri kirkjudeild í annari heims-
álfu.
Hið annað: “Að samband þetta
e}tt fái og geti fengið presta að
heiman.” Þetta hefir eigi heldur
Verið sagt. En á hitt hefir verið
hent, sem satt er, að það hafi feng-
-® og geti fengið presta að heiman
eftir Jjörfum. Vill greinarhöf
beita Jiví að Jiað hafi fengið presta
heiman, — nema séra Friðrik
einan, og að hann einn sé merkis-
heri samræmisins við hina Lút.
bióðkirkju íslands”. “Meian og
Kvaran eru ekki prestar, þó þeir
vinni prestverk” ^segir hann.
‘Prestur er enginn nema sá sem
Prestvígslu hefir hlotið.”
Hað|tti nú spyrja séra Pái, því
s3álfsagt veit hann það, hvað hann
teiur prestvfgsiu og með hvaða
hætti hún verði að vera svo hún
'®rði talin það gild að hún geri hinn
vh?ða mann að presti? l>etta er
n0esta íhugunarvert og alvarlegt
Uíál. per j>etta opkj nokkuð éftir
þyí hver kirkjudeildin er? Vér gerum
^áð fyrir að hann muni svara, að
ar sem um lút. kirkju sé að ræða,
^rði Prestefni að þiggja vígslu af
^lshupi svo v{gSian sé giid. Hirt
vígsla sem með
ekiþ1 Sé framin. eða svo er
öðrum
að
3a á orðum hans. En þá vand-
ast nú og versnar í máli. Því eítir
því að dæma eru þá allir prestar
Kirkjufélagsins óvígðir að undan
teknum séra Friöriki Hallgríms
syni einum í Argyle, og því ekki
prestar þó “J>eir vinni prestverk”
Með staðhæfingu þessari klæðir
hann þá vini sína alla, úr hemp-
unni og ólögmætir öll þeirra verk,
svo að þau hjón er þeir hafa gefið
saman eru ekki að réttu lagi hjón,
heldur eftir lúterskri kenningu
“hjónaleysi er iifa saman f synd’
og án hinnar réttu sakramentis-
legu blessunar kirkjunnar. En nú
mun hann tæplega hafa ætlað sér
að gera þeim þenna ógreiða né að
uppleysa hjónabönd sanntrúaðra
og fátækra landa sinna í hundraða
tali, og mun hann J>ví hafa ætlað
sér að hafa presta Kirkju-
félagsins undanþegna Jiess-
um vígslu skilyrðum. En þá
er brotin reglan og l>að verða þá
fleiri prestar, en þeir einir sem
vígðir eru af biskupi, og það lúth-
erskir prestar, sanntrúaðir játn-
ingabundnir prestar. Vér vitum
ekki til, að til sóu lútherskir bisk-
upar hér í þessari álfu, og mun
því meginþorri hinnar lúthersku
prestastéttar óvígður, eftir þessari
fmmneglij séra Páls. Séra Páll er
hér með úrelta vígslu kenningu, er
móitmælendia kirkjan hefir, í orði
en þó sérstaklega f verki, hafnað
fyrir löngu sfðan. Það er kaþólska
kenningin um “Siiecessionem Apo-
stolioum”, — um hið postulega
vald er biskuparnir hafi þegið
mann fram af manni og fái svo
veitt með handa yfirlagningu þeim
sem tiil hirðisstarfsins eru kaliaðir.
Hér í landi setur hver kirkju-
deild sér sínar reglur, fyrir prest-
vígslu eða innsetningu í J>að em-
bætti. Og er hver sá prestur, er
fuilnægt hefir Jæim skiJyrðum.
Eru þeir því prestar báðir, séra
Hagn.ar E. Kvaran og séra Eyjóif-
ur J.. Melan, og það ekki eingöngu
jafngildir heldur gildari, en hver
Kirkjufélagspreistanna sem er, sem
þeir hafa mentun betri en þeir, og
hafa numið við Jnann skóla, sem
meginþorri kennimanna þjóðar
vorra hefir fengið alla sína fræðslu
við. Hún er því næstum brosleg
l>es»i staðhæfing séra Páls, um að
þeir séu ekki pnestar og að starf
þeirra og koma hingað vestur beri
engian vott um samræmi frjáls-
lyndu safnaðanna hér, við frjáls-
lyndu stefnuna innan þjóðkirkj-
unnar heima. Naumas't er hægt að
líta á J)á öðruvísi en sem flutnings
menn J>eirra skoðana er náð hafa
að þrosþast og vaxa innan kirkj-
unnar á fslandi. Eða hvaðan ættu
þeir að hafa tekið sfnar skoðanir
og iskilning á guðfræðilegusn efn-
um og arfsögnum nema frá þeirri
mentastofnun er þeir hafa fengið
alla sína uppfræðslu við; frá þeim
mönnum, er þeir hafa urngengist
utan skóla og innan, og frá þeim
ranmsóknum á þessum efnum er
þeir sjálfir hafa gert bæði fyrr og
síðar. Þetta liggur í augum uppi.
Hér eru þeir nú búnir að starfa
bráðum í tvö ár, og hefir ekki á því
borið enn að söfnuðir þeirria haifi
fundið sig í miklu ósamræmi við
þá.
Auðvitað kemur séra Páli ekki
til hugar að þesisi staðhæfing hans
svona alveg út í bláinn sanni mál
hans á nokkurn hátt. Ekki lætur
hann sér heldur detta til hifgar að
almenningurinn samþykki þenna
geistlega gorgeir. En til hvers er
hann þá að slá þesisu fram?
Að þvf liggja alveg sérstakar á-
stæður. Eigi Jrarf að lesa þessi
ummæli hans vandlega til þeiss að
finna að J>au eri^ innskot, utan við
málið, og höfð f óvirðingarskyni
um embættisstöðu þessara manna.
Hið sama hefir komið fram í
“Bjarma” frá herra Sigurb. Ást-
valdi Gfslasyni. Þetta á ekki ein-
göngu að kasta rýrð á þá og starf-
semi þeirra, heldur og á þann fé-
lagsskap, sem þeir þjóna. Hann
hefir ekki presta ít sinni þjónustu!
Mikið finbt höf. til töframagns
yfgsliunnar koma, hinar biskupslegu|«
og að hún hafi stækkað sig og gert
sig að meiri manni! En það er nú
svo með þ^ssa kaþólsku vígslu
sem siglinguna, að hún breytir
ekkí manni, og ekki hefir ætíð
verið alt sem hreinast falið undir
kaþólsku hempunni. Hempan
sú er eins og ponta Bene-
dikts sál. India-fara að “ut-
/ i
an gljáir á hana, en innan
fáir sjá hana”, og er það þeim happ
er dýrka hana mest. En Jietta
stagl um vígsluleysi á nú ekki einu
sinni upptök sín hjá þeim Áistvaldi
og séra Páli, heldur í “Sameining-
unni” — innan Kirkjufélagisins með
aiia óvfgðu prestana. Þeir voru
nauinast komnir hingað séra Eyj-
ólfur og séra Ragnar, er farið var
að minna á J>að í “Sam.”, að þeir
væri “Kandidatar” hefðu ekki ver-
ið vígðir áður en þeir fóru að
heiman. Og svo var það látið
bráðlega berast að þeir mættu
ekki vfgja saman hjón, af því þeir
væri óvígðir. Gert svona heldur til
þesis að laða fólk að þeim, og
styrkja þá f starfi þeirra pg afla því
álits! Eramhjá hinu \Tær gengið að
þeir voru útskrifaðir guðfræðingar
formlega kallaðir til safnaða er
jafnan hafa ifylgt reglu Kongregaz-
ionialista, ,sem Kirkjufélagiö sjálft
hefir að messtu leyti fylgt líka, og
sem viðurkennir ekki biskupsvaid-
ið, heldur aðeins vald safnaðanna
sjólfra til að setja presta í embætti
og fá ‘þeim það umboð er heyrir til
hinni kennimannlegu stöðu. Og
formlega viar þeim báðum fengið
það umboð, sarnkvæint landslöig-
um, er í fullu samræmi við trú-
frelsi Jæssa ríkis gera þar alla
kirkjusiði jafna. 1 heimild “Bjarma”
og “Sameiningarinnar” endurtekur
nú séra Páll þessar staðhæfingar,
í þeim tilgangi er þegar hefir ver-
ið bent á, en í hæpinni heimild
Móse-laga. Er hann þó vill að-
hyllast og eigi vilja brjóta. Má-því
flestum skiijast hvort meira hefir
mátt sín, við samiantöku greinar-
innar, að heimildum þessum at-
huguðum, árásarlöngunin á hlið
nýja kirkjusamband eða réttlætis
tilfinningin.
Þriðji samræmis votturinn “við
hina lút. þjóðkirkju íslands”, segir
höf. að eigi að koma fram í þvJ,
hjá hinu sameinaða kirkjufél. að
séra Friðrik skrifi “með feitu letri:
Hið ev. lút. kirkjufél. íslend. 1 Vest-
urheimi stendur ekki á sama Ev.
lút. grundvelli sem Jijóðkirkja og
guðfræðisdeiid háskólanis á Is-
Jandi”. Segir höf. að hér halli séia
Friðrik réttu máli og beri lút.
kirkju ailra lúterskra íslendinga
hér í álifu tilhæfulausum getsök-
um, og virðir að vettugi alt það
sem gert hefir verið, til að vinna
að frjálslyndi og umiburðarlyndi
innan lúterlskrar kirkju íslendinga
nú höfundurinn
svona djúpt
um Kirkj.ufél-
hér að ræða,
en ekki það umbótastarf er unnið
hefir verið utan þess.
Það gerist ekki þörf, ofan á það
sem sagt hefir verið, að færa frek-
ari sönnur á það að séra Friðrik
fer hér með rétt mál. Enda viður-
kennir Ihöf. J>að sjálfur. Hann
s,egir “að torvelt muni vera að
staðhæfa að stefna Kirkjufél. 1909
hafi verið í isamræmi við stefnu
þjóðkirkjunnar á ísland”, en 1923
sé Kirkjuféi. komið f fult samræmi,
með þeim breytingum er það hafi
gert á grundvailarlögum sínum og
“YfMýsingum” er það hafi sam-
þykt. Það sé komið inn á stefnu
séra Friðriks sál. Bergmanns, og
engin munur orðint þess og nýju
guðfræðinnar er það hannfærði
fyrir skemstu. Þetta hefir þá alt
átt að ske á þessu sumri. Fram til
þess tíma stóð það á sínum forna
merg. En nú eru ummæli séra
Friðriks A. Priðrikssonar eldri en
þassi stefnuibreyting Kirkjufél., og
því samþykt af höf.
En margt flýgur manni í hug, er
maður les um þessa miklu stefnu-
breytingu er höf. segir að félagið
hafi tekið. Ætli l>að vilji sjálft
kannast við hana? Verður það
höf. þakklátt fyrir þá staðhæfingu
áð það hafi nú fært sig yfir á
skoðana grundvöll séra Friðriks J.
Bergmanns? Mun það samþykkja
það, í heyranda hljóði, eða með
þögninni, eða mun það lýsa höf.
ósannindamiann að iþessu? Eitt-
hvað verður það að gera. Það er
þung ósökun falin í þeissari stað-
hæsfingu. Hvorki meiri né minni
en bein yfirlýsing þess, að rang-
lega haf það ofsótt séra Friðrik
sál. Bergmlann. Með rangindum og
yfirgangi hrjáð og hrakið fylgend-
ur hans, hrundið þeim út í laga-
stapp og máiaferli, til þess að
draga undir sig eignir þeirra. Það
hér”. Ekki hefði
Jmrft að taka
í árinni, því
agið eitt er
| er að segja, ef það viðurkennir
l>essa staðhæfingu séra Páls. Og
J>á ber því vitanlega Uka að bæta
fyrir J)au brot iín að eins miklu
leyti og f valdi þess stendur. Þá
ætti J>að að skila aftur Tjaidbúðar-
kirkju til isafnaðarins er það hrifs-
aði hana frá. Þá ætti það að bœta |
I
Þingvalla söfnuði allan málskostn- j
að hans er J)að bakaðr honuin með
inálsókninni frægu. Þá ætti J>að
að láta rétta hluta þeirra safnað-
armanna úr Tjaldbúðarsöfnuði er
reknir voru frá ársfundi sínum
með vopnaðri iögreglu, svo þeir
fengu eigi kosið safnaðarnefruí né
látið vilja sinn í ljósi hvað gera
skyldi við kirkju og aðrar eignir
safnaðarirus. En of Jangt verður
upp að teija alt sem þvf ber l>á að
gena. Aftur á móti sé þetta til-
hæfulaust sem séra Páll segir, J>á
horfir þetta öðruvfsi við. Þá hefir
það auðvitað alt réttiætið sfn meg-
in, og J>arf engu að skila aftur. Þá
getur l>að setið sem fastas^, með
góðri samvizku, um að það hafi
verið að berjast sannleikans fögru
baráttu fyrir hin helgu málefni
trúarinnar, varið þau gegn vilii-
kenningum hinnar nýrri trúfræði,
aðskilið sauðina frá höfrunum.
Hvað það hugsar sér að gera mun
almenningur þrá að fá að heyra.
En hvað mikið er ieggjandi upp
úr “Yfirlýsingunni 1923” og grund-
vallariaga breytingunum, verður
skýrt frá f næsta blaði, og með því
verður athugasamdum þessum iok-
ið.
(Niðurl. næst).
hlaupi. — Þetta er síðasta alm. í-1
þróttamót, sem haldið verður á 1- j
þróttavellinum í ár, og má því bú-
ast við fjölmenni.
Afmœlisávarp.
Eg heilsa þér, Baldur og Bragi
og bið mér með lotning hljóðs;
þvf eg syng ei með svanalagi
er síztur á leikvelli óðs.
Eg samgleðst þcim sjötuga öld-
ung,
er sannleikans konungi ann,
sem lýsti honum aldrei með
launung
né lagði fjötra á Iiann.
Og því er ’ann fastur á fótum,
með fullhugans undra-mátt
kútveltir “leppum” ljótum,
er lýginni hampa þróítt.
Á Mfmis-“mjaðar” legi
mundir hans, enn sem fyr,
um hjálmunvöl halda á fleyl
á Hrafnistu manna byr.
(Heill sé þér! hróður vorn tíðum,
þú hækkaðir, minnast Jæss ber.
Það kennist hjá komandi lýðum,
þótt köld væri samtíðiu þér.
v
Því “öfund” er ant um að naga
utan af frægðinni hans,
en vfðfaðma Verðandi og Saga.
víðfrægir nafnið hans.
3. okt. 1923.
Þ. S.
----------XXX---------
Frá Islandi.
Látin e? í Stykkishólmi í nótt frú
Ingveldur J. Hjaltalín, kona Jósa-
fats HjaltaUns. (11. sept.).
Taugaveiki kom upp í fimm hús-
um á ísafirði í fyrri viku. Reynt
hefir verið að hefta útbreiðslu
veikinnar með ibólusetningu.
Víni stolið. Vfni var stolið á
tveim stöðum fyrir helgina. <7r
afgreiðsiuhúsi Sameinaða félagsins
var stolið fjórum kössum, sem
franski konsúllinn átti, og úr kjall-
ara við Laugaveg var stolið áfengi
sem Laugavegsiapótek átti. Þjóf-
amir ófundnir enn.
Leikmót í. R. — Eins og áður
hefir verið auglýst, verður íþrótta-
mót í. R. haldið um næsu helgi, og
taka ýmsir bestu íþróttamenn vor-
ir þáitt í þvf, t. d. Magnús Eirfks-
son, sigurvegarinn í Álafossihlaup-
inu. Keppendur á mótinu verða
alls 26, frá 6 Jþróttafélögum. Mót-
ið hefst á laugardaginn kl. 6 sfðd.,
og þá verður kept f langstökki
með atrennu 100 stiku hlaup, 1500
st. hlaupi og kringlukasti, beggja
handa. En á sunnudaginn kl. 3
verður kept í 800 st. hlaupi, há-
stökki, með atrennu, kúluvarpi,
beggja handa, spjótkasti og 5 rasta
Eruknanir. í gær var sagt frá
því hér í blaðinu, að 3 menn
hefðu druknað á Siglufirði nýlega,
en ekki var vitað þá, með hvaða
orsökum slysið hefði orðið. En nú
eru komnar nánar fregnir af slys-
inu. Voru menn þessir 4, en ekki
3, og voru að flytja möl yfir fjörð-
inn. En afskaplegt veður gerði á
Siglufirði og víðar norðan lands
þennan dag, á mánudaginn, og
ienltu þeir í þvf, hrakti út allan
fjörð iog sökk báturinn síðast.
Menn þessir hétu Júlíus Jóhanns-
son, Þorleifur Jónsson, Loftur Guð-
mundsson og Arelfus Guðbrands-
son. Sá sfðast nefndi var sunn-
lenskur, hinir af Siglufirði.
HeyskaSar urðu miklir og víða
norðfftilands núna eftir helgina, í
ofsaroki því, er gerði þar þá. Fuku
hey bænda rnjög, þau, sem ekki
voru í byrgðum tóftum eða hlöð-
um. T. d. misti séra Ingólfur Þor-
valdsson á Vatnsenda 1 Ljósávatns-
skarði mest alt heyja sinna.
Pétur A. Ólafsson hefir nýlega
verið skipaður konsúll Brasilíu-
stjórnar hér. Er hann um þessar
mundir á ferðalagi í Póllandi, í er-
indum landstjórnarinnar, til þess
að kynna sér saltfisksmarkað J>ar
og í Eystrasaltslöndunum. -
sama tfma alls 8.900 skp., þar af
8.000 skp. stórfiskur. Sami Ægir
segir frá því, að um miðjan júní
s. 1. hafi lax verið sendur til Eng-
lands og lagður í fs í farrúmi
botnvörpungsins Skallagrímis. Blað-
ið Fiskets Gang segir frá því, að
þessi lax hafi lítið staðið að baki
þeim sem sendur var -frá Noregi
um sama leyti og mun þetta eiga
að vera upphaf meiri laxaflutnings
frá fslandi. Þessi sending hvað
hafa selst vel.
Reglur um aflífun húsdýra, sJátr-
un búpenings og um fuglavoiðar
svo og um meðferð á sauðfé og
hrossum að ýmsu leyti, hefir Dóms-
og kirkju málaráðupeytið auglýst
i síðasta Lögbirttingablaði. Eftir
þeim má enga skepnu deyða með
hálsskurði, mænustungu né hjarta-
stungu, hvorki til heimilisnota né
í sláturhúsutii. Á að deyða stór-
gripi með skotvopni og eins hunda
Og ketti, en sauðfé og geitfé með
skoti, eða rota með helgrfmu.
Einnig eru settar reglur um dráp
lunda og annara sjófugla, sem
veiddir eru. Um hross er sagt, að
ekki megi brúka J>au f stöðugri
vinnu dag eftir dag, lengur en 10
klst. í sólarhring. Brot gegn regl-
unum varða sektum frá 10 til 1000
kr.
Hjúkrunarkona, fföken Magða-
lena Guðjónsdóttir, var ein af far-
þegunum, sem komu með íslandi;
hún ,var send af Félagi íslenzkra
ihjúkrunarkvenna á Jting norrænna
hjúkrunarkvenna, sem haldið var í
Kristjaníu. — Sygeplejerskernes
Samarfoejde í Norden, heitir sá fél-
agsskapur, sem Félag íslenzkra
hjúkrunarkvenna var tekið inn í,
sem fiirtta norræna landið og voru
f því, Danmörk, Noregur, Svíþjóð
og Finnland. Félag íslenzkra
hjúkrunarkvenna var tekið inn
með mikilli viðhöfn og norsku
hjúk run arkonu rnar létu í ljósi á-
nægju sína yfir að það hefði skeð
í Noregi. Yið þetta tækifæri var
ait mjög skreytt íslenzkum flögg-
um. Ein af norsku hjúkrunarkon-
unum (systir Inga Ædegaar), söng
einsöng íslenzka þjóðsönginn “Ó,
guð vors lands”, sem samkoman
hlustaði á standandi. Á fundinn
komu c: 200 heillaóskaskeyti, með-
al annars frá öllum læknafélögum
Norðurianda. Fuiitrúar þingsins
voru boðnir til tedrykkju hjá
norsku konungshjónunum.
-xx-
Sögur Rannveigar, eftir E. H.
Kyaran, eru að koma út hjá Ase-
haug í Khöfn, f þýðingu eftir Val-
týr Guðmundsson prófessor.
Leiðrétting. — f 1. tölublaði
I
, Beimskringlu, 'ýl. okt. síðastliðinn
i.hefir misprentast f dánarfregn
Jónasar Skúlasonar. f fyrstu grein:
yfir Jóni söng; les: yfir Jónasi söng
o. s. frv. — í annari grein: Jónas
var fæddur í miðjmrra árið 1829 á
Egilsstöðum á Vatnsnesi í Múla-
þingi; les: Jónas var fæddur f mið-
þorra á Egilsstöðum á Vatnsnesi í
Húnaþingi.
K. Á. B.
PERCIVAL C. CUNYO
Phonograph Repairs
Any Make
Work called for and delivered
587 Corydon Ave., Winnipeg.
— Res. Phone Ft. R. 1766 —
Fiskur. Eftir því seín Ægir segir
frá voru fyrirliggjandi fiskbirgðir í
Reykjavík og Hafnarfirði 15. júlf s.
I. ímiðað við fullverkaðan fisk)
eins og hér segir: f Reykjavík 36.
491 skippund stórfiskur, 10.949 skp.
smáfiskur, 3.735 skp. ýsa, 2.490 skp.
upsi, 224 skp. langa. Samtals 54.
278 skp. í Hafnarfirði liggur á
ISLENZKA B AKAR11Ð
selur bestar vörur fyrir lægsta
verð.
Pantanir afgreiddar fljótt og
vel.
— Fjölbreyttast úrval —
— Hrein viðskifti. —
BJARNASON BAK.ING CO.
Sargent & IVl c G e e
— Sími: A 5638 —
Jólin og Nýárið
í GAMLA LANDINU
frá WINNIPEG, 11. desember, 1923.
Beint að hlið skipsins \
S. S. MONTCALM, 14. des.
FRÁ WEST ST. JOHN, N. B.
Ferðamanna Svefnvagnar alla leið
Frá EDMONTON, SASKATOON, CALGARY, MOOSE JAW
RECINA og WINNIPEG, til eftirtaldra skipaferða
frá West St. John, N. B.
S. S. MONTCURE
Til LIVERPOOL
Siglir 7. des.
S. S. MELITA w S. S. MONTCALM S. S. MARLOCH
Til Southampton Til LIVERPOOL Til GLASGOW
Siglir 13. des. Siglir 14. des. Siglir 15. des.
TIL TRYGGINGAR FAR-RÚMS Á LEST OG SKIPI, ÞÁ TALIÐ
VIÐ HVAÐA UMBOÐSMANN SEM ER.. ÞEGAR ÞJER FERÐIST
NJÓTIÐ SÖMU ÞÆGINDANNA ALLA LEIÐ.
GANADIAN PAGIFIG

►0<W>(M