Heimskringla - 11.02.1925, Page 5

WINNIPEG, 11. FEBRUAR 1925.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSÍÐA
far yðar “frá merkum mönnum, bæði
hér í landi og heiman af ættlandinu”,
eins og þér sjálfur orðið það.
En hvað ætliö þér að gera við ræ-
kals vottorðin? Ætlið þér að vera
\
svo meinlegur við þá, sem af góðvild
hafa látið yður þau í té, að birta þau
ásamt nöfnum þeirra? Eruð þér ekki
hálfhræddur um að þá fari fyrir áliti
þeirra, eins og Marmier forðum i
Heljarslóðarorustu; þar segir svo:
“Marmier var fyrir einni fylking-
unni. Hann átti að ganga á móti
Gúnibrandusi. Marmier var i brynju
þeirri er Snudda hér. Hún var með-
ur undarligu móti gerð, þvi hún var
saumuð saman úr blöðtim, er Marm.
ier hafði ritað i Revue Britanique,
um bækur Dufferins og Edmonds.
Hlífði brynjan Marmier fyrir öllu !
eitri og fítonsanda-áblæstri, nema þar
sem lofsyrði stóðu um Edmond; þar i
skeindist Marmier ef á kom”.
Eruð þér alls ekkert hræddur um
að álit þessara manna verði fyrir
skeinum, ef lofsyröin verða birt?
En þegar ég athuga þetta betur, |
þá held ég annars, að réttast væri nú ,
samt fyrir yður, að birta vottorðin, |
og taka einungis tillit til sjálfs yðar, j
og lesendanna. Þér eruð þó yður.
sjálfum og þeim næstur. Bæði er
það mér og öðrum lesendum yðar ó-
Húsírú SIGRÍÐUR PÁLSSON
Dain 28. Október 1924.
Á andlát hennar hefir
verjð minst í blöðunum.,
Hér fylgja fáein minn-
ingarorð um hana.
Hún var fædd að Rauða-
felli undir Eyjafjöllum í
Rangárv.sýslu árið 1859.
Foreldrar hennar voru
þau Þórður Tómusson,,
er bjó allan sinn búskap
á þeim bæ, og Geirdís
Jónsdóttir. Þegar Sig-
riður var ung, misti hún
móðttr sína, en faðir
hennar kvæntist aftur og
var hún til tvitugsaldurs
hjá honum. Fór hún þá
til Vestmannaeyja og síð-
ar austur á land, var
nokkur ár hjá Stefáni
Ámasyni á Höfðabrekku
i Mjóafirði.
Árið 1887 kom hún til
Canada og settist að í
Winnipeg, var 5 ár í vist
hjá Killam dómara. Ann-
an júlí, 1892, giftist hún
Sigfúsi Pálssyni frá Gils.
árvallahjáleigu i Borgar-
firði í Norður-Múlasýslu.
Var heimili þeirra síðan
í Winnipeg, að undanteknum árunum 1900—1904,
sem þau bjuggu i Grunnavatnsbygð í grend við
Seamo pósthús.
A öðru hjónabandsári féll upp á hana heilsti-
leysi unt stund. Lá hún 14 mánuði rúmföst og var
all.lengi að ná sér. Eftir það hafði hún sæmilega
heilsu. Banamein hennar var innvortis krabbi, en
þrátt fyrir aðdraganda veikinnar var hún á fótum
og virtist nokkurn veginn frísk, þangað til hún
veiktist mjög snögglega. Holskurður vár gerður,
en lifs varð ekki auðið. Innan viku frá þvi hún
veiktist, var hún liðið lík, dó 28. okt.
IJtförin fór fram 1. nóv. Síra Runólfur Mar.
teinsson flutti húskveðju að 488 Toronto stræti,
heimili þeirra hjónanna um langt skeið. í Sam.
bandskirkju flutti sira Ragnar E. Kvaran aðalræð-
una, en síra Runólfur talaði þar nokkur orð á
ensku. i
Þau hjónin eignuðust tvo drengi. Dó annar
þeirra skömmu eftir fæðingu,, en hinn, Sigurjón að
nafni, lifði til fullorðins ára. Var hann nokkur ár
nemandi við Wesley College og hefði útskrifast
þaðan, en þa skall striðið mikla á og tók hann þátt
í því og að þvi loknu fór með brezka hernum inn
a Þýzkaland, veiktist þar, var fluttur á sjúkrahús
á Englandi, og þar dó hann.
' Y' ■ :;f '
i . ,:V
' ■ -:■ •>•.• ■ •' ■
** ■
8ká
Annan dreng, danskan,
Christopher að nafni, ólu
þau hjónin upp. Er hann
nú kvæntur maður og á
heima í Los Angeles í
California-ríki.
Tveir bræður Sigríðar
sálugu eru búsettir hér
vestra, Einar Thomson í
Lanjgruth, og Þórður
Thomson í Swan River.
Frá byrjun vega var
Sigfús meðlimur í Tjald-
búðarsöfnuði og Sigríð.
ur frá þvi hún giftist.
Hurfu þau ekki þar frá,
fyr en söfnuðurinn hætti
að vera til. Langmestan
hluta þess tíma var hún
meðlimur i djáknanefnd-
inni, starfaði þar með
• frábærum dugnaði og kær
leika. Þegar sá félags-
skapur lagðist niður, hélt
hún áfram að heim.
sækja sjúka á sjúkrahús.
um og annarsstaðar og
leggja öðrum hjálpar.
þurfum liö eftir mætti.
Sigríður sáluga var majt
og merk.kona, ávann sér
virðing og traust allra, sem kyntust henni. Hrein-
lyndi, alúð og festa voru einkenni, sem voru henni
samgróin. Urðu menn fljótt varir við þau, en eft-
ir þvi sem viðlcynningin var meiri, sáu menn þau
bgtur. Heimilinu sínu, manni og drengjum var hún
stoð og styrkur svo ekki varð betra ákosið, enda
var samlyndið á heimilinu hið yndislegasta. Það
var gott að hitta Sigríði hvar sem var, en ekki sízt
á heimili hennar. Hún var lesin, ræðin, skemtileg,
og hlýleikinn var svo einlægur og nákvæmnin kom
sér svo vel, að allir þeir, sem til hennar komu, báru
hlýjan hug til hennar og heimilisins. Kristna trú
sína geymdi hún hreina, sterka, ákveðna, og ávaxt-
aði hana æfina út.
Eiginmaður, fóstursonur ofe fjöldi.vina harma,
en í harminum er djúp virðing og einlægt þakklæti,
og hja tað, sem bezt naut hennar, segir:
"Þökk fyrir alt. Ö, mitt Ijúfasta líf,
leik nú í Drottins sölum,
hafin frá hörðustu kvölum
héðan úr táranna dölum.
Saman við síðarmeir tölum,
þegar við finnumst, mitt Ijúfasta líf;
í Ijómandi himnanna sölum
sitjum við fagnandi saman og tölum.”
R. M.
HÚSFRÚ SIGRÍÐUR PÁLSSON.
((>rt fyrir ekkjumnnnlnn : SlKffln
I þokuna horfir hugurinn inn
°g heimtar mig út á bersvæðin,
þar útsýnið breytist, og brestur ró
sem barns er villist um eyðiskóg, ’
eða skip, sem að hrekst í haf
unz hverfur landið; með seglin af,
og vonirnar helvegu horfa á
þeim himin-gínandi bylgjum frá.
Já, þraut er að líða
og þungt er að striða
i þrekraunum mannrauna hrrðá.
Þó skuggarnir þykni, og þyngist um fót
og þröng verði leiðin og upp i mót’
°g hjarnbreiður nákaldar horfi mér við
og harmrar við blasi. og klettarið,
um skammdegislándsins Skuggabjörg
þann skólaveg geng ég á efsta hörg.
■En þraut er að Iíða
og þungt er að stríða,
já, þú, sem ert kennarinn allra lýða.
T , f
Jeg finn þina ástúð, og umhyggju-hönd;
hve ylhlýtt mig verma þau kærleiks-bönd,
þó ýfi það sárin og sviðann i barm!
með saknaðartárum skal stilla harm,
þvi útblæði’ er lífið, en innblæði deyð
og aftur skal birta á táraleið
um skammdegislandsins Skuggabjörg
þar skín aftur sólin, á blásinn hörg. —
■F.n þraut er að líða
og þungt er að striða,
— og þess er oft langt að bíöa.
Mér finst að ég geti’ ekki gripið þantí streng,
sem gæfi’ af þér lýsing; svo þögull eg geng
og þakka af hjarta, á hljóðlátum stað
hvað hefi ég átt; þótt að misti ég það, —
þó horfin þú sért mér; hvort hefi’ ég þig mist?
Nei, himinn þú verður mér síðast og fyrst,
þó fölni blómin og blikni grund,
ég ber þin áhrif, á hverri stund,
hvort spo in mín liggja Iangt eða skamt,
þú ljós mitt verða munt alt af samt.
En þraut er að"4íða
og þungt er að stríða,
því þröngur er vegur sorgartíða.
Eg veit, þó nú blasi við bölmyndaher
og birtan frá sólunni hyljist mér
og frostvindar steyti um stakkinn minn
og stormurinn næði um hibýlin,
þvi auðfeykt er snjó gegnum opnar dyr
og andbert er loft, þegar dáinn er hyr,
en askan geymir þó gneista þá,
sem glæða seinna og lifga má_____<
F.n þraut er að liða
og þungt er að striða,
en, þess skal þó öruggur bíða.
Svo vef eg þig, góða, í angrið mitt inn,
nú á ég ei til nema söknuðinn,
sem hnigur af augum, við hvert mitt skref,
sem harmurinn steypir i perluvef.
Svo held ég í annan enda hans,
en amiar liggur til föðurlands.
Já, svona fer ég að byggja ftiér brú
td bjarmalandsins, sem dvelur þú nú.
I’ó þraut sé að liða
«g þungt sé að striða,
ert þú samt faðirinn allra lýða.
Jón Jónatansson.
metanleg ánægja, að mega eiga von
á því að brosa að yður og vottorðun.
um töluvert frameftir sumrinu
— því engum dettur í hug, að
þér munið þagna fyrstu mánuðina. —
En svo er það einnig vafalaust gagn.
leg a fyrir yður en svo, að það verði
til peninga metið, ef þér getið viku
effir viku prentað um yður vottorð
yður til lofs og dýrðar, rétt eins og
þér væruð eitthvert undursamlegt
“patent medicin*1. Nokkurskonar
Voltakross á Vestur.íslendingum.
“1 nístandi vetrarkuldanum”.
Yðar einlægur.
Sigfús Halldórs frá Höfnum.
Ur bænum.
Hér voru stödd í bænum um helg.
ina í fyrri viku, Mr. og Mrs. S. S.
Anderson frá Piney. Voru þau hjón
hér aðeins nokkra daga, og fóru beint
heim til sín héðan.
Frá Leslie, Sask., voru á ferð hér í
vikunni sem leið Mis^ EUa Abrahamsi ’
son, Mrs. W. K. Halldórsson og
einnig bróðir hennar, Mr. Rósmund-
ur Árnason, Sögðu snjómikið þar
vestra, en annars sæmilega líðan.
♦*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
%
Til vina minna í Vatnabygðum.
— þeirra er sæmdu mig silfurgjöf um jólin.
’<♦
t
WONDERLAND
“Broadway after dark”. Meistara.
niynd Warren Brothers félagsins
verður sýnd á Wonderland síðitstu
þrjá dagana í vikunni.
Er þar hrífandi leikur sem sýnir
miðnættislifið, og sannar að Broad-
way er í sjálfu sér unTlraheimur, þar
sem fátækir og rikir ganga saman,
upplýst skrautgata, þar sem ósómi og
sakleysi eiga samnej-ti, og æfintýra-
og afrekadraumar manna og kvenna
rætast. Hinir ósjáandi og óundirbúnu
hrópa að hamingjagyðjan forðist þá,
en þessi mynd sýnir að hún getur
heimsótt umkomulausa vinnustúlku á
matsöluhús þegar ríkur erfingi gerir
aðsetur sitt þar tilaoðfðær tá vfir
aðsetur sitt þar til að forðast óein.
lægnina á heimili sínu.
Myndin er gerð eftir leiknum, sem
saminn var af Owen Davis, og eru
aðalleikendur Adolphe Menjon,
Norma Shearer, Anna O. Nelsson,
Edward Burns, Carmel Myers, Vera
Lewis, Willard Lewis og fleiri.
“The Reckless Age”, sagan eftir
F.arl Derr Bigge-s, sem birtist i
“Saturday Evening Post” undir nafn.
inu “Love Insurance” er síðasta
Universal myndin, sem Reginald
Denny leikur i. Hún verður sýnd
mánu-, þriðju- og miðvikudag á
Wonderland leikhúsinu. Það er fjör.
ug mynd, rik af skrin,gilegum |ajt-
vikum, sem vefjast um starfsmann
ábyrgðarfélags, sem er að reyna að
koma i veg fyrir, að félagið þurfi að
borga skíiteiní, sem það hefir gefið
tii tryggingar, að skirteinis hafi gift-
ist rikri stúlku, sem hann er trúlofað-
ur, ekur þar hvert atvikið annað,
skringilegt og hrífandi.
Stórkostleg áflog, eftirför í hrað-
færuni bíl, ófyrirleitið mannsrán eru
hrífandi atvik, sem koma á milli
annara skringilegra, sem starfa af
yfirvofandi skaðabótamáli fyrir heit-
rof, sviksamlegum tilraunum, að ná í
titil, og imynduðum þjófnaði á
e'fðagimsteinum aðalsmanns.
'Ruth Rwyer leikur riku stúlkuna,
og Denny leikur verndarengil ábyrgð-
arfélagsins — þangað til hann hann
verður ástfanginn af stúlkunni. Aðr-
ir leikendur eru: Hayden Stevenson,
jrrn — ýtils kiljiðödp Mtj Þ ar —
leikendur eru: Hayden Stevenson,
William Austin, May Wallace og
John Steppling.
William Mulhearn xylophonist de
luxe, spilar á hverju kvöldi i þessari
viku.
--------0--------
T
f
f
f
❖
f
f
❖
f
f
X
f
f
f
f
f
♦*♦
Syngja vil ég á silfurtungu
Söng um frændur og vini löngum,
Þá er sendu mér sjónhringmyndað
Silfurskrínið, fult af víni.
Harla mikil, í hvelfda lokið,
Harpa var greypt, sem numið leiftur.
Syngur hún með sílfurstrengjum
Svanagaldur um langan aldsr.
Dýra mynd og minning tendrar
Málmur skýrri en stáll í hjálmi:
Vinafundir fyrir mér standa
Friðarprúðir, í glæstum búðum;
Gladdir ljóði, ljúfhngs röddum
Listamálsins æðsta og fyrsta,
Hrifnir þeim, sem hæfir að nefna
Heilagan anda Norðurlanda.
Borgið er voru blóöi og mergi,
Borgið er sál og lífi og máli,
Meðan íslands hörpu hlýða
Hinir yngri menn á þingi.
Hörpu sér úr höndum varpa
Hæfir ei, þó róminn kæfi
Vopnabrak í vetrarþoku
Vakinn upp af sálarkla^a.
F’yllast ætti undramætti,
í það sinn er bergmál finnur,
Hörpusláttur hárrar ættar.
Hann er ræmdur vel og sæmdur.
Fögnuðhr er mér full að signa;
Fullið er sem haf af gulli,
Söngvalaun mér so*id af vinum,
Silfrinskrín með gullinvíni.
Frændlið á ég frítt á grundu
Fornum trygðum lögum bygðri.
Sættir það mig við lífið, léttir
Lífsins farg og andanum bjargar.
Andagift mér gefst og kraftur
Guðamál í líf og sálu.
Lifandi skáRd um aldir alda
uni ég mínu silfurskríni.
Syng ég öld af öld um drengi
Ör af veigum, sem ég teyga,
Vináttu þeirra virtu herra —
Vín er í mínu silfurskríni —
Lofi krýni virktavini,
Vef þá mínum hlýja sefa,
Sverst með þeim í frjálsast, fastast
Fóstbræðralag um alla daga.
Guttormur J. Guttormsson.

¥
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
❖
f
f
f
♦♦♦
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
f
♦;♦
*♦♦>
I heimi atburðanna hjálpar réttið
mund,
hinum lága, blinda, kalda, þjáða,
til ólífis svo blæði ei sálar sollin und,
þeim sem ei finna neitt til bjargar
ráða.
Líttu nær þér maður því heima hús.
vegg hjá,
himir máske einhver svangur, frosinn,
það er svo margt i fjarlægð sem augu
okkar sjá,
ekkert finst sem græðir heima vosin.
Göfugt er að létta beiskum laga.
refsidóm,
ef líknarhönd ei verður á að fatast,
heppni var að þurfti ei sýna þjóð-
rækninnar tóm,
ef þessi hjálparsjóður hefði glatast.
Bending.
Landar mínir kæru, það eru fleiri en
einn,
sem ekki hafa marga við að kvarta.
Blóð í þeirra æðum er storkið hart
sem steinn,
því stundarhlé ei finna í nokkru
hjarta.
Þó að sjálfir hafi sáð i þyrnirunn,
sorgir þeirra vigta meðal byrgði,
að hafa fyrirlitið þá leið sem þó var
kunn,
en lostið hitt sem var þeim nokkurs
virði.
V 1 S U R
kvcffnar af mönnum á Gimli
og tileinkaðar
RITSTJÖRA “LÖGBERGS”
09
Sv. Björnssyiti.
\ YNDO.
Um sagnir helgar sifra á ný,
■Sveinn og ”Lögbergs”-nautin,*)
Og “rúsínunum” rusla í
Rétt-trúnaðar grautinn.
Kirkjan stendur ekki ein
Ilt frá sér að berja,
iHún á meðan hefur Svein
'Hteiður sinn að verj.a.
Kirkjan gerir kreddum skil
Köld þó veður næði,
Og söfnuðunum segir til
Sveinn í ormafræði. '
Copenhagen
C^|ðfÍAGÉ‘N*^
' ?NUFF •*. '

Þetta er tóbaksaskj.
an, sem hefir að inni-
halda heimsins bezta
munntóbak.
MUNNTÓBAK
Búið til úr hinum
beztu, elstu og safa- *
mestu tóbaksblöðum,
er ábyrgst að vera al-
gerlega hreint.
HJÁ
ÖLLUM
TÓBAKSSÖLUM