Heimskringla - 18.02.1925, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐA
WINNIPEG, 18. FEBROAR, 1925.
þangaö frá Áhrauni 1873. Þau ÞiíS-
rik og Guörún voru gefin saman í
Bræðratungukirkju af sóknarpresti
þar, síra Jakobi Björnssyni,-og byrj-
uðu búskap í Króki en fluttu það..
an eftir eitt ár að Felli, og þaðan ári
seinna til Vesturheims, með - tvo
drengi á fyrsta og öðru ári, er þau
mistu báða viku eftir að þau komu
vestur. Settust þau að í grend við
Churchbridge í Sask. í Þingvallabygð,
er þá var að mestu ónumin, þar dvöldu
þau í sjö ár. Þá færðu þau bygð
sína austur aftur, norður með Mani-
tobavatni, norðan við vík þá er
nefnd er Sandy Bay. Með Þiðrik
fórit mágar hans tveir og tengdafað-
ir, og var landnám þeirra allra, upp-
haf íslenzku bygðarinnar vestan
Manitobavatns. Eftir nbkrav ára
veru þar færði Þiðrik bústað sinn
suður bakkann þangað sem nefnist
Pig Point, þar bjó hann upp til vors.
ins 1902, að |hanrc keypti kllrrtikið
land um 5 mílur norður af West-
bourne, bygði þar og hefir búið þar
síðan. Auk þeirra tveggja sona er
þau mistu eftir hingað komuna, hafa
þau hjón eignast 11 börn er öll eru
á lífj og hin nrannvænlegustu. Heita
þau svo: 1. Einar, kvæntur Ólöfu
Austmann frá Big Point og búa þau
þar í bygðinni; 2. Eyvindur, kvæntur j
Önnu Austmann systur Ólafar, búa
þau í Winnipeg-bæ; 3. Ingibjörg,
gift Birni Kristjánssyni frá West.
Jxmrne, búa þau í grend við Lang-
ruth; 4. Halla, gift Júlíusi Craw-
ford frá Athabasca Landing, búa þau
í Edmonton.bæ í Alberta; 5. Pétur,
ókvæntur, til heimilis í Chicago-
l>org; 6. Magnea, gift hérlendum
•oanni, Roy McDowell, búa þau í
Chicago; 7. Þiðrik; 8. Kjartan;
9. Óli; 10. Kristófer; 11. Hrefna. er
\ðH eiga heima í föðurgarði. Stundar
Hrefna sem stendur, nám við æðri
skóla í Winnipeg.
Fyrir nær þrem árum kendi Þið.
rik heitinn sjúkdómsins er að iokum
dró hann til dauða. En þrek hans og
kappgirni var svo mikið að hann lét
ekki slíkt á sér festa, meðan hann
mátti á fótum vera. Gengdi hann ölL
um störfum sjnum, sem væri hann
heill heysu, þar til nú fyrir tæpum
mánuði síðan, að veikindin ágerðust
svo, að hann gat ei lengur fylgt föt-
um. Hinn 29. jan. var hann íluttur
inn til Winnipeg og færður inn á hið
aimenna sjúkrahús bæjarins, og þar
andaðist hann, sem áður er sagt 7. þ.
m., kl. 10 um morguninn.
(Þiðrik heitinn var hinn mesti
starfs. og eljumaður alla æfi.
Hann var ör í lund en brjóstgóður
v>ð alla er bágt áttu og hinn mesti
tilfinningamaður. Hann var vinsæll
°K vinfastur; trúr og stöðuglvndur
Oít hlaut hvarvetna drengskaparorð
þar sem hann fór eða kyntist. Hann
var hreinskilinn í lund og fór ávalt
sínu fram i hverju sem var og ógjarn
a að láta hluta sinn, er því var að
skifta. Skýr var hann og vel lesinn
a þjóðlega vísu, enda unni hann
ram yfir flest annað öllu því, sem
jóðlegt var i fr*ðum og siðum. ls.
and átti hann allann, þó heiman væri
artVi farinn, lét hann þá ósk oft í
J°si að ekkert væri honum kærara,
?n fa aS bera beinin heima, þó
j nur }’rðu örlögin, sem oft vill
enda. Hjann var ástríkur og um-
ygKjusamur faðir og eiginmaður,
k'n heimili hans lær vott um, er þvi
arðið stórt við burtför hans. Jarð-
r. '* hans fór fram frá heimilinu
miðvikudaginn 11. þ. m. Yfir liki
atlS ta*aði sira Rögnvaldur Péturs-
®°n frá Winnipeg; flutti tvær ræður,
'denzku og ensku. Fjöldi ná-
S anna hans, þó erfitt væri vfir.
ar’ vorn þar viðstaddir, islenzkir
S enskir, og öll börn hans, nema
ottirin e*- býr i Edmonton, er eigi
komið vegna heimilisástæða.
ann var jarðsettur i grafreit bvgð.
arinnnar við Westbourne, báru synir
ans sex hann til grafar.
R. P.
■---0---
Nokkurorð um íslenzku
glímuna.
i
vetur hafa birst nokkrar grein
^em bent hafa á þá þörf, að endv
e|sa og þroska islenzku glímuna h
Vestan hafs.
Enn
verið
—
sem komið er, hefir þögr
eina svarið við greinunum,
j*' f<t‘ ekki skilið þann sofandask
s endinga hér, hvort heldur eldri e
yngri, að daufheyrast við öðru eins
velferðarmáli.
Ef við> skoðurn málið grandgæfi..
lega, finnum við að svarið verður í
alla staði óréttmætt og að einmitt brýn
nauðsyn ber til þess, að vakandi áhugi
og heill hugur styðji að glímu-íþrótt-
inni.
Eg hefi átt kost á að kynnast því,
á hvaða stigi glíman er hér vestra
og frá minu sjónarmiði er hún seni í-
þrótt nær dauða en lífi. Kinnroða-
laust finnst mér við ekki geta minnst
Islendingadagsins siðasta hér i Win_
nipeg, þ. e. a. s. hvað glimunni við-
vikur, og veit ég þó að verri var út-
koman sumstaðar út um sveitirnar.
iHér fengust með naumindum fimm
keppendur til þátttöku i glímunni og
meiri hluti þeirra ekki svo fær í glímu
að þeir gætu leikið hana sem íþrótt.
En að sýna opinberlega fyrir fjölda
fólks, bæði löndum og annaraþjóða
mönnum, glímu, sem er aðeins skuggi
hjá skini, er að misbjóða þeirri iþrótt,
sem vakti sérstaklega athygli á sér við
Olympisku.leikina í Stockhalmi fyrir
nokkrum árum, sakir formfegurðar
og leikni.
Getum við nú ekki reist svo við
glimuna hér i Winnipeg, að eftir ökk-
j ur verði tekið. Jú, án efa getum við
það. Við eigum skautaleikara í
fremstu röð þeirrar íþróttar. Hve
skyldum við þá ekki geta þroskað svo
vora þjóðíþrótt að unun væri fyrir
hvern á að horfa; þegar við vitum, að
hún er með fallegustu íþróttum
heimsins sé rétt leikið.
Geta má þess, að sumarið 1921 voru
Norðmenn að æfa íslenzka glímu og
komust svo langt að rætt var um að
senda menn til Islands, til þátttöku í
Islandsglímunni. Af því varð þó ekki
að sinni, en þetta sýnir Ijóst áhuga
Norðmanna fyrir glímunni og gildi
hennar. '
Erum við ekki eftirbátar, næstum
því ættlerar ef við ekki hefjumst
handa nú þegar og sýnum brennandi
áhuga og starfsþrek í þarfir glím-
unnar.
Verum nú samtaka, og þroskum og
eflum glímuna þar til ekki færri en
20 taka þátt i orustunni um beltið og
sýna jafnframt að glímani ;sé lifandi í.
þrótt Islandi til sóma og þrótterja
sjálfum til heiðurs og heilsu. Skil ég
þá ekki í öðru en að auðveldlega feng
ist peningar til þess að senda glímu.
konting vorn heim til ættjarðarinnar
sem keppenda í Islands.glímunni,
merkisbera glímunnar héðan að vest-
an og órækan vott sannrar ættjarðar.
ástar.
■“íslendingar viljum vér allir
vera I” en því aðeins erum við sannir
Islendingar, að við ekki gleymum
sann.íslenzku 1 íþróttinni, — glímunni.
Egill H. Fáfnis.
-------0------
Nýtt frumvarp til refsi-
laga ífDanmörku.
(Frh.)
Skaðhœfi geðveikra.
Eitt af því, sem menn hefir greint
tnjög á um, eru sakhæfisskilyrði
geðveikra manna. Hafa læknar og
lögmenn sérstaklega deilt um þetta
efni. Steincke vill Ieggja úrskurð
þessa atriðis undir vald sérfræðing.
anna, þannig að ekki verði refsað
fyrir þau afbrotaverk geðveikra, er
löggiltir læknar telja framin í geð-
veiku ástandi.
Aftur á móti fyrirskipar frum-
varpið ýmsar varúðarráðstafanir, er
beita á við géðveika menn, er gert
hafa sig seka í glæpum. Þeim skal
komið fyrir á öruggum stöðum, og
frjálsræði þeirra heft á ýmsan hátt.
Meðal annars skal þeim meinað að
neyta áfengra drykkja, sækja opin.
bera skemtistaði, þeir skulu sviftir
lögræði og þeim skipaðir umsjónar.
menn. I sumum tilfellum er beint
fyrirskipað að setja slíka menn á
geðveikrahæli, eða aðra slíka örygg.
isstaði, þar sem þeir geta notið lækn-
inga og hjúkrunar, um leið og þjóð-
félagið er verndað fyrir hættunni, er
af þeim stafar.
Tegundiv rcfsinga.
I hinu nýja frumvarpi er dauða.
ref$ing algerlega úr lögum numin.
Sömuleiðis betrunarhúsvinna, fang-
elsi við vatn og brauð og ríkisfang-
elsi. I stað þess eru refsingarnar:
1. sektir, 2. gæzla eða varðhald
(Hæfte), 3. fangelsi og 4. hegning.
arhús.
Refsilaganefndin hafði lagt til, að
tvær yrðu aðaltegundir refsinga, er
hefðu í för með sér frelsisskerðingu,
og slíkt fyrirkomulag er nú lögfest
bæði í Noregi og Hollandi. Ætlaðist
nefndin til, að þetta yrði tvenskonar
fangelsi, annað í mildara formi, en
hitt strangara, og fylgdi því skyldu.
vinnu. En Steincke vill halda að-
greiningunni á fangelsi og hegning-
arhúsi, og telur það geta haft heppi.
legar verkanir, bæði á fangana
sjálfa og álit almennings út í frá.
Hegningarhús.
Eftir frumv. er ekki hægt að dæma
í hegningarhúsrefsingu skemur en 4
ár. Er ætlast til, að aðeins sé dæmt
í þá refsingu fyrir mjög alvarlega
glæpi, t. d. ýmsa auðgunarglæpi.
Hegningarhúsrefsingu má dæma í 4
til 15 ár, eða æfilangt. Óumflýjan-
legt hegningarhús er lagt viö árásum
á þjóðhöfðingja, eða nánustu ætt.
menni hans. 1 öðrum föllum má velja
á milli fangelsis og hegningarhúss.
Sérstaklega er gert ráð fyrir, að
dæmt sé í hegningarhús fyrir hættu.
lega glæpi, svo sem íkveikju, járn.
brautarskemdir, nauðgun, morð, mann
dráp, alvarlegar árásir á dómara,
rangar ákærur, peningafölsun, fóst-
ti'-eyðingu, sem gerð er án vilja og
vitundar hlutaðeigandi kvenmanns,
stórþjófnað o. fl.
Fangclsi.
I það er dæmt frá 14 dögum, alt
að 8 árum, og eru fangarnir vinnu-
skyldir.
Ný tegund af frelsisskerðingar-
refsingu er fangelsi fyrir unga menn
og konur á aldrinum frá 16 til 21 árs.
Gert er ráð fyrir, að fangelsi þetta
verði einskonar uppeldisstofnun, fyr.
ir þá menn, er leiðst hafa út á glæpa
stigu. sökum æsku og þroskaleysis.
Scktir.
I stað sektarefsinga þeirra, er nú
gilda, er gert ráð fynr dagsektum.
Þessa refsingu má aðeins leggja á
menn, auk annara refsinga, fyrir á.
kveðna glæpi. Sektirnar skal með
þessu móti miða við efnahag söku.
nauta, tekjur og framfærslu skyldur,
er áhrif hafa á greiðslugetu þeirra,
og er þannig ákveðin viss sektarupp-
hæð, miðuð við daga, kallaðar dag-
sektir, og er hægt að dæma frá 1 upp
í 90 dagsektir. Ef ekki er unt að
nriða sektarupphæðirnar við dags.
tekjur, skal samt, eftir því sem auð-
ið er, líta á greiðslugetu sökunauta.
I flestum föllum eiga dómstólarnir
að ákveða upphæð dagsektanna, eft-
ir að verjandi og sækjandi hafa lát-
ið uppi álit sitt. Með sektakerfi
þessu á að ná því markmiði að refs.
ing þessi verði jafntilfinnanleg fá-
tækum sem ríkum sökunautum. Einn,
ig er gert ráð fyrir því, að sektirnar
greiðist miklu betur með þessu fyr-
irkomulagi, en verið hefir. Ekkert
hámark sektarupphæðar er sett. Ef
ekki er hægt að heimta inn sektirnar
með fjárnámi — í stöku föHum má
leyfa afborganir — eiga sökunautar
að afplána sektirnar með varðhaldi
(Hæfte) eða fangelsi. Tveggja daga
fangelsisskerðing svarar til einnar
dagsektar.
K. Steincke hefir áður mikið rætt
og ritað um þetta sektaskipulag, og
ve ið því mjög fylgjandi.
Lattsn til reynslu.
Auk þess, seni/frumvarp þetta hið
nýja hefir skýr ákvæði um skilorðs-
bundna dóma, líkt og áður var t lög
leitt, eru þar einnig fyrirmæli ,um
það, að sökunautar skuli látnir lausir
til reynslu áður en refsitími þeirra
er á enda.
Þegar sökunautur hefir afplánað
2/3 hluta refsingar sinnar, þó aldrei
minna en 9 mánuði, skal hlutaðeigandi
fangavörðttr gera tillögur um það,
hvert og þá á hvern hátt fanganum
skuli slept lausunt til reynslu. í slík-
ttm föllum er gert ráð fyrir, að söku-
nautum sé útveguð hæfileg atvinna,
eða afkoma þeirra trygð á einhvern
hátt, en í sVtð þess verða fangarnir
að hlýða þeim skilyrðum er þeim
kunna að vera sett. Þegar sökunaut-
ur þannig byrjar reynslutíma sinn,
fær hann einskonar vegabréf, er skýr
ir frá lausnarskilyrðum hans, og er
þar sömttleiðis tekið fram, að fylgi
hann ekki settum reglum, verði hann
að taka út það er eftir kann að vera
af ídæmdri refsingu. Dómsmálaráð-
herra ber að ákveða hvort sökunaut-
ur hafi rofið sett skilyrði fyrir lausn
sinni. x
Ynts nánari ákvæði ertt sett um
þessa lausn til revnsliv Refsilaga.
nefndin hafði lagt til, að sérstakur
dómstóll — fangelsisréttur — ákvæði
um lausnir þessar. En Steincke vill
fela þetta framkvæmdavaldinu.
Svifting þegnlegra réttinda.
Eftir gildandi refsrlögum í Dan.
mörku (samskonar ákvæði gilda hér
í landi), hefir tap þegnlegra réttinda
verið afleiðing vissra refsidóma
(flekkað mannorð). 1 frumvarpitiu
er svo ákveðið, að sökunautar, sem
með glæpum hafa gert sig óhæfa til
virðingar samþegna sinna, skuli í
refsidóminum vera sviftir þegnlegum
réttindum. I dóminum skal einnig á-
kveðið, hvað lengi þegnréttindin glat-
ist. Ef refsingin er ekki meiri en 1
árs fangelsi, geta menn ekki glatað
þegnréttindum sínum lengur en 5 ár.
Sökunautur missir þegnréttindi sín
frá þeim degi, er endanlegur dómur
er upp kveðinn. Lausn til reynslu fæst
frá þessari refsingu á sama hátt og
áður hefir lýsf verið.
Skirlífisafbrot.
Á síðari tímum hefir hörð deila
verið háð um það, hvort rétt væri að
refsa mönnum, er gert hefðu sig seka
í brotum gegn skírlífi, með því, með-
al annars, að gera þá ófrjóa (Steril.
isation, Kastration). Refsilaganefnd-
in hafði af ýmsum ástæðum ekki séð
sér fært að leggja til, að refsing þessi
yrði upptekin. Steincke hefir fallist
á þessa skoðun nefndarinnar. •
I athugasemdunum við frumvarp-
ið er þess getið, að refsing þessi
hafi aðeins verið í lög tekin í 2 fylkj -
um í Bandaríkjunum, og reynslan, þó
lítil sé, mæli ekki með þessari refsi-
tegund. 1 öðru fylkinu komst hæsti.
réttur að þeirri niðurstöðu, að refsi-
ákvæði þetta bryti í bága við stjórn.
arskrána, er hannaði grimdarlega og
kvalafulla refsingu.
Aftur á móti er i athugasemdum
frumvarpsins gert ráð fyrir, að söku-
nautar, er þess óska, geti fengið sig
gerða ófrjóa, en ekkert á það skylt
við refsingu, og engin ákvæði sett um
þetta í sjálft frumvarpið.
>; . ’V
Yms almcnn ákvœði.
Af almennum ákvæðum frumvarps
ins má geta þess, að skilyrði fyrir
neyðarrétti og neyðarvörn eru rýmk.
uð að miklum mun, þannig að verk,
sem alment eru ólögmæt og refsi-
verð, sæta engri erfsingu, ef þau eru
fr^min undir þeim aðstæðum, að
menn hafi fjör eða fé að verja, eða
offri niinni verðmætum til þess að
bjarga meiri. Sakhæfisaldurinn Jer
hækkaður út 14 upp í 15 ár. Nokkru
fleiri brot sæta einkaákæru en verið
hefir. Eftir frumvarpinu leysir það
mann aldrei undan refsingu fyrir
glæp, að haún sé framinn í ölæði.
,1 frumvarpinu er ekki gert ráð fyr.
ir því, að Danmörk hafi eftirleiðis
her og flota. Steincke tekur það
beinutn orðum fram í athugasemtj.
unum, að búist sé við því, að afvopn
unarfrumvarp herntálaráðherrans nái
fram að ganga, og því ekki þörf
slíkra refsiákvæða.
Ýms sérstök refsiákvceði.
Nýmæli, ekki ómerkilegt, er það ;
frumvarpi þessu, að lögð er varð-
haldsrefsing eða alt að 2ja ára fang.
elsi við því að hvetja opinberlega til
glæpa. Eftir gildandi refsilögum er
aðeins hægt að refsa fyrir þetta sem
tilraun eða hlutdeild'í glæpum, en í
frumv. er þetta gert að sérstöku refsi
verðu afbroti. I athugasemdunum,
er fylgja þessu ákvæði, er það rök.
stutt með því, að ekekrt þjóðfélag.
hvaða stjórn, er þar sitji að ríkjum,
geti eða megi sætta sig við, að menn
óátalið að refsilaust ppintíerlega
hvetji morða, rána og annara of.
betdisverka, og að ákvæði þetta eigi
alls ekki að hind a fullkomið at-
hafnafrelsi þegnanna, á serhverjum
lögmætum grundvelli.
! Sektir, varðhald eða jafnvel fang-
elsi er lagt við því að hindra lög-
leg fundarhöld eða samkomur.
Refsing sú, er gildandi lög hafa
að geyma fyrir guðlast (Blasfemi), er
í frumv. burtu feld. Álits kirkju-
málaráðherrans hafði verið letrað, og
hann ekki neitt haft við þetta að at-
huga. Enn eitt algert nýmæli er í
frumvarpinu. Þar er svo ákveðið,
að hver sá, er í ágóðaskyni notar fá-
fræði manns, vankunnáttu eða reynslu
leysi til þess að tæja hann til fjár.
hættugerninga, skuli sæta fangelsis.
refsingu alt að 1 ári. Og ekki er þess
krafist, að sá, sem tældurer, hafi
orðið fyrir tjóni. Ákvæði, samsvar.
andi þessu, eru ekki til, hvorki í
dönskum né islenzkum rétti.
Refsing er lögð við ölæði, í þeim
tilfellum, er ölæðið getur haft í för
með sér hættu fyrir aðra, eða ef hinn
ölóði á að be a meiri eða minni á-
byrgð á fé eða fjörvi annara manna
(t. d. bifreiðastjórar, skipstjórar o.
fi.) Refsing er á lögð, jafnvel þó ekk-
ert tjón hafi af hlotist. Þessi refsi.
regla er og ný.
Það hjóna, er alvarlega vanrækir
skyldur sínar við hitt, >eða hefir í
frammi við það ítrekaða lítilsvirð-
ingu, sætir refsingu fyrir.
Sá er af óeigingjörnum hvötum
hjálpar öðrum til sjálfsmorðs, er
vítalaus. Það er samtímis fram tekið
að hver sá, er í þessu skyni hjálpar
manni, sem þjáist af ólæknandi,
kvalafullum og banvænum sjúkdómi,
til þess að stytta sér aldur, skuli vera
vítalaus.
Talsvert miklar breytingar frá nú-
gildandi rétti e u fólgnar í refsiá-
kvæðum 1 og flokkun auðgunarglæp.
anna. Hnupl (Rapseri) er þar talinn
sérstakur glæpur, greindur frá þjófn.
aði, og refsað fyrir hann með sektum
eða varðhaldi. Auk þess eru ný hug-
tök, svo sem sjóðþurð (Undersleb) o.
fl., sem greind eru frá áður ákveðn.
um svikahugtökum refsilaganna. Inn
undir hið refsive' ða hugtak okur er í
frumvarpinu dregið allmargt nýtt.
Meðal annars er refsað fyrir það sem
okur, ef einhver, se mnotar sér neyð,
reynsluleysi, einfeldni manns eða und
irgefni til þess að fá hann til þeirra
viðskifta, er haka honum fjárhags-
legt tjón. Fleiri nýmæli finnast í
þessum kafla frumv. um auðgunar-
glæpi, en þeirra verður ekki nánar
getið hér.
Þess má og geta, að refsing er lögð
við útbreiðslu rang a frásagna eða
getsaka, er veikt geti eða rakskað al-
mennu trausti á peningastofnunum.
Gert er ráð fyrir, að refs.laga-
frumvarp þetta öðlist gildi 1. janúar
1927.
Hér hefir aðeins verið drepið á
nokkrar breytingar og nýmæli, er
refsilagafrumvarp þetta hefir að
geyma. Af þessu stutta yfirliti má
þó ráða, að breytingarnar eru eigi
alllitlar né ómerkilegar. Og allar lík.
ur eru til þess, að frumvarp þetta nái
fram að ganga í rikisþinginu nú i
vetur, þó búast niegi við ýmsum smá-
vægilegum breytingum.
Eins og getið var um í upphafi
greinar þessarar, hefir verið unnið
að nýrri refsilagagerð i Danmörku,
um tæpra 20 ára skeið. Að verki
þessu hafa verið hinir fróðustu og
færustu menn á sviði refsiréttar. Ó-
haestt má því telja, að þeirrar niðttr.
stöðu megi vænta, sem best sé í sam.
ræmi við þróunina.
Vér Islendingar höfum sótt ma-gt
til Danmerkur, bæði iit og gott. Þetta
er ofur eðlilegt. Háskólavísindi vor
og kensla i lögfræðiefnum eru enn i
bernsku. Mannafli og vísindamáttur
rorrar fántennu þjóðar er takmark.
aður. Þessvegna er nauðsynlegt að
færa sér sem best í nyt,reynslu og at-
huganir annara þjóða, bæði í þessum
vísindum sem öðrum. Qg áreiðanlega
getum vér ekki unað öllu lengur við
refsilöggjöf þá, er nú gildir. Er þá
gott og fróðlegt að taka eftir því,
sem fram fer í nágrannalöndunum, i
þessu efni, athuga skynsamlegar til-
lögur og reyna, eftir því sem föng
eru á, að samhæfa þær lifnaði vorurn,
reynslu og fjárhagsmætti.
St. J. St. — “Lögr>
------0------
Sending til okrarans,
sem yrkir.
Hættu að yrkja! Hæðast að þér heil-
lög Regin.
Slarkaðu dollars sleipa veginn,
sleiktu út um báðu megin.
Leir og stæling lang-bezt er að liggi
heima.
I skúffurnar sem gullið geyma,
gáfur þinar láttu streyma.
Skemma þin er skrautleg öll með
skemtun slynga,
f; rir beina blóðpeninga
barnanna ag fátæklinga.
Von er þó þér förlist flug því flest
það styður.
“Sentin’- með þig sækja niður
sjálfkjörinn í Niflheims iður.
Aldrei kemur okrarinn á andans hæð.
ir,
ttm hann “senta’Lnepjan næðir
og niður fyrir b attann hræðir.
20. janúar 1925.
Jónas Stcfánsson,
frá Kaldbak.
----------x-----------
Frá Islandi.
Ilalldór Vilhjálmsson skólastjóri á
Hvanneyri kemur til bæjarins í dag,
tii viku dvalar. Hefir Búnaðarfélag
Islands skipað nefnd til »»8 koma
fram með tilHögur fyrir Btúnaðljtr-
þing út af neitun fjármálaráðherra
að stofna Búnaðarlánadeildina. Auk
Halldórs eiga sæti i nefndinni: Thor
Jensen útgerðarmaður og Sigurður
Sigurðsson búnaðarmálastjóri.
-----0-----
#
Ahrif orða í bundnumái.
Lengst fær stigið ljóðagerð,
er ljós og hita sendir,
bræðir ís í brjóstamergð
böli í sælu vendir.
Staka köld og stuðlamyrk,
strengi lægstu hreyfir,
engu hjarta eykur styrk
andans kröfur deyfir.
NÚTIÐAR FRAMFÖR.
Á skólum dafnar skrílsháttur,
og skrælings siður,
siðfágun þá sekkur niður,
sollurinn er hættu liður. *
Meira þarf af manndómskosta
menning læra,
öfl er góðann ávöxt færa,
auðga, fegra, styrkja, næra.
G. 'Jörundsson.
X
A STR0NG
RELIABLE
BUSINESS
SCHOOL
D. F. FERGUSON
Principal
President
It will pay you again and again to train in Winnipeg
where employment is at its best and where you can attend
the Success Business College whose graduates are given
preference by thousands of employers and where you can
step right from school into a good position as soon as your
course is finished. The Success Business College, Winni-
peg, is a strong, reliable school—its superior service has
resulted in its annual enrollment greatly exceeding the
combined yearly attendance of all other Business Colleges
in the whole Province of Manitoba. Open all the year.
Enroll at any time. Write for free prospectus.
BUSINESS COLLEGE Limited
38514 PORTAGE AVE. — WINNIPEG, MAN.
1*.