Heimskringla - 27.05.1925, Blaðsíða 7

WINNIPEG, MAN, 27. MAÍ, 1925
n HIMSKKINGLA
7. BLAÐSÍÐA
The Dominion
Bank
HORNI NOTRE DAME AVE
os SHERBROOKE ST.
Höfuðstóll uppb........$ 6,000,000
VwrMjóSur .............$ 7,700,000
APar eignir, yfir .... $120,000.000
Sérstakt athygli veitt viðskift-
um kaupmanna og verzluoar-
félag*.
Sparisjóðsdeildin.
Vextir af innatæðufé greiddir
jafnháir og annarsstaðar við-
gengst.
PHONE A 9253
P. B. TUCK.ER, ráðsmaður.
Umr tdóma.
I.
nýjum ritum ylti að mestu leyti á
starfi ritdómara og þeim vaeri að því
skapi þakkað fyrir, þá hlyti þaS að
knýja þá til þess aS vanda sig. En
nú kennir einmitt undarlegs tvískinn-
ungs í mati ritdóma. Almenningur
þykist ag vísu vilja látai leiöbeina sér,
en fyrtist þó í aöra röndina, ef brot-
ið er í bág við rikjandi skoöanir og
heimtuð er af honum sú áreynsla, sem
fylgir endurmati viðurkendra gilda.
Þaö heyrist oft kveöa við, að þeSsari
bók eða, þessum höfundi þyrfti aö
tska duglegt tak. Með öðrum orðum:
menn vilja láta ritdómana bergmála
skoðun almennings, hafa þá fyrir
böðla á bækur, sem hver maður sér,
að eru ónýtar. En fyrsta boðorö
hvers ritdómara ætti einmitt að vera:
að skrifa aldrei um neina bók, sem
er einskis virði, nema þá örfá orð til
víðvörunar. Þær bækur geymir þögn-
in bezt. Aftur á móti getur það ver-
ið ein af helgustu skyldum ritdómara,
að benda á veilurnar á verkum höf.
uðskálda, svo að þær spilli ekki smekk
lesenda né ung skáld taki þær sér til
fyrirmyndar. En ef rithöfundur hef-
ir náð almennum vinsældum, má snúa
því upp i móðgun við háttvirta, kaup-
endur og lítilsvirðingu á smekk
þeirra, að verkum hans sé ekki hælt.
Og hver maður á nóg af vinutn og
I
Þegar menrf nú á dögum ræða um
bókmentir, beinist talið einkennilega
oft að ritdómum. Á siðustu árum
hefir bókagerð aukist stórum hér á
landi. Að visu er nú ekki ort né
samig miklu meira en stundwm fyr.
En sumt af því, sem áður hefði varla
komist á pappírinn, fer nú viðstöðu-
laust í prentsmiðjuna. Meginástæð-
an er sú, að þrátt fyrir háan prent-
kostnað og allskonar kreppu er miklu fy*gifisk«mf sem kæra sig kollótta um
auðveldara að fá fé til bókaútgáfu nú a,,an smekk' en heimta aS &oSi sínu
en fyrir 10 árum. Þess er ekki langt se hæ,t “ Þó koma stundum enn
að minnast, að Guðmundur Friðjóns- , ka,dari kveSÍur úr hóP rithöfunda,
son varð að bíða 5 ár með Tólf sög- 1 emkum un&ra ská,da milli vita- Þeim
ur, sína beztu bók, áður en hanu fékk er tamt aS hta á r.tdómara sem þjóna
kostnaðarmann að þeim, og Jóhann sina’ oft hvim,el«a, altaf gagnslausa.
Sigurjónsson varð að láta Fjalla. j Góðar bækur fái a,taf viðurkenningu
Eyvind koma neðanmáls í blaði til á endanum, *n ntdómara, eða þrátt
þess að fá hann prentaðann. Nú fær fyrir ritdómara, - vondar bækur
hver upprennandi hagyrðingur nóga , verSi sjálfdauða, hvort sem þeim sé
áskrifendur í Reykjavík einni, til þess ' amaS eSa ekkl> Jafnvel Þó aS Þeim
að geta gefið út kvæði sín, sér að ,sé hæ,t’ SJá,flr 1æri hmir goðbornu
áhættulausu. Þá veldur það nokkru höfundar ekkert af annara dómum’
um, að leikni í meðferð tungunnar Þeir vaxi eftir sinu ei&in ,ögmá,i-
verður sífelt almennari. Því ráðast S™*1 sína braut- eins máninn- Þótt
menn nú fremur í að birta verk sín, aS honum se £e,t'
þegar hvorki þeir sjálfir né ráðu- I Nú eru ritdómar í sjálfu sér eht-
nautar þeirra sjá verulega galla á Hvert leiðinlegasta og erfiðasta rit-
þeim. Hvorugir gæta þess stundum, j ?!*‘-'f- Maður fær sig varla til þess
að það er talsverður galli að hafa ge™ það af a huga, nema hann
enga kosti. — En því meira, sem á viti rneð sjálfum sér, að hann sé að
markaðinn kemur af bókum, og það vinr-a gott verk og nytsamt. Ef menn
fáguðum bókum, sem blöðin Irera vel sanntærast um gagnleysi þeirra, muti
söguna, því örðugri verður völin fyr- flestum verða ógn auðvelt að stilla
ir almenning. Menn þykjast oft í s>8 að semja þá. En hvað er þá
bókaverzlunum fá “gagl fyrir gás og sannast i þessu máli?
grís fyrir gamalt svín”. Þeir skella Þsð er að visu rétt, að góðar Læk-
þá skuldinni á ritdómara þá, sem ur ná viðurkenningu fyr eða síðar.
hælt hafa bókinni, kvarta um, að alt Þær eru ef til vill grafnar upp úr
sé lofað og allur bókmenta-ósómi lát- gleymsku löngu eftir að höfundurinn
inn vaða uppi. Síðan herða þeir enn er dauður (úr líkamlegu eða and'.egu
á og segja, að bókmentir vorar séu nú luingri), en þær sjálfar orðnar hálí-
í fullri niðurlægingtt og það mest úreltar. Þá er þeim skipað á sinn
fyrir skort á heilbrigðri dómgreind, stað í bókmentasögu, og lofaðar bví
en réttast sé að trúa ekki framar einu meir, sem lengur hefir verið unt þær
orði ritdómara og hætta alveg að þagað. En hvað hefir höfundur
kaupa þessar rándýru bækur. — Nú sjálfur og samtíð hans mist á því, að
má að vísu ekki kippa sér upp við þeim var ekki veitt eftirtekt í tæka
nokkur hnjóðsyrði um nýjar bækur. tíð? Hver bók á fyrst og fremst er-
Slíkt hefir jafnan við gengizt. Eins indi til sins samtíma, og ekki sizt
og kunnugt er, hefir nýja kynslóðin bækur þeirra manna, sem kallaðir eru
altaf á allan hátt verið talsvert lé- “langt á undan sínum tíma”. — Vond
legri en sú eldri, allar þær þúsundir ar bækur gleymast líka, en ef til vill
ára, sem mannkynið hefir verið að ekki fyr en þær hafa spilt smekk og
smáþokast áfram. En það er þó á- jafnvel manngildi einnar eða fleiri
reiðanlegt, að bókakaup hafa þorrið kynslóða. Það er eitt af helztu hlut-
meira en heilbrigt hefir verið síðustu verkum ritdómara að vinna á móti
ár, og ein ástæðan til þess er eflaust lélegum bókum undireins, og einkan-
skortur á leiðlteiningu um bókaval, Jega þeim, sem hafa þá yfirborðskosti
sem almenningur treysti. Og öll hin a« fólk glæpist á þeim; — en hrinda
almennu kanginyrði, sem kastað er gþðum bókum, fram til skilnings og
að nýjum bókmentum, án þess að virðingar, og allra helzt þeim, sent
beinast ag einstöku mönnum eða verk eru á undan stnum tíma. Þeir, sem
ttm, sýna fullskýrt, að dómar almenn- neita þessu, tala eins og bækur væru
ings eru á reiki og reki, án leiðsögu samdar handa bókmentasögu, sem
og forustu. t i samin verður eftir marga manns-
Allar þessar umkvartanir virðast þó aldra, en ekki handa þeim mönnum,
ekki hafa nein áhrif. Hvers vegna sem lifa og berjast kringum höfund-
taka ritdómarar vorir ekki brýning- inn. Frá hinum sögulega sjónarhól
tinni ? Er það af því þeir einir manna er að vísu mikið viðsýni, en til eru
viti ekki, hvað talað er? Er það af þó önnur sjónarmið, sem sýna réttari
því þeir telji aðfinslurnar rakalaus. hlutföll. Gildi verka verður ekki
ar — eða af þvi þeir séu einhverjum niælt til hlítar á langlífi þeirra. Varla
hömlttm haldnir, sem þeir fai ekki- nokkur nttlifandi Islendingur hefir
hrotið af sér ? Það er full ástæða til lesið þýðingu Paradísarmissis eftir
þess að athuga þetta mál, skygnast bak Jón Þorláksson spjaldanna á milli, en
við sleggjudómana, leita að réttum f]estir kunna eitthvað af lausavísum
rökum og ástæðum. Alt, sem kemur .Jians og þær gleymast varla meðan
við hókmentir vorar, hlýtur að vera tttngan er töluð. Þó eru áhrif þýð-
oss viðkvæmt, þvi að þær og tungan, ingarinnar á samtímann og skáldskap
sem ekki verður frá þeim skilin, er þeirra kynslóða vafalaust merkilegri
dýrasta eign vor, en hvorugt eigum en áhrif vísnanna ttm allar aldir.
vér lengur en vér höldum áfram að Þetta dæmi er gripið af handahófi,
leggja rækt við það, auka það og en önnur slik ertr fleiri en talin verði.
fttllkomna. | “Að taka þátt i sterkustu hræringutn
II- | samtiðar sinnar^ er ein tegund ódauð-
Ef ritdómar væru í rattn og veru ]eika,” segir Georg Brandes, og hann
svo mikils virði, sem ætla mætti af getur djarft úr flokki talað. Hann
ýmsum ummælum almennings, — ef er g0tt dæmi þess, að ritdómari getur
fceill bókmentanna og not lesenda af verig bókmentahöfðingi. Það er,al-
títt, að ritdómarinn er vitrari og vanda ekki verk sitt, eru þeir einskis uð í ritinu “Ný sumargjöf”, fyrir
þroskaðri maður en skáldið, sem hann virði. Þá skapast sannar hnignunar. mörgum árum síðan.
fjallar um. Og starf hans er ekki bókmentir, þar sem efni og form er ( Bækur eins og þessi eru fremur
síður virðingar vert, þó að hann væntt' hvorttveggja jafnlítils virði. Það er fágætar í bókmentum þjóðarinnar
sér engrar frægðar fyrir. hlutverk ritdómara að gæta þess, að frá síðari árum, eigi aðeins fyrir
ekki sé slakað til á neinu, sem sjálf- ( hinn ramíslenzka og frumlega frá-
III. rátt er. Og enginn skyldi saka þá um spgnarstíl höfundarins, heldur af því
Ritdómar geta átt sér ýmislegt það, þó að þeir séu ihaldssamir og ag ksandinn finnur streyma til sin
gildi, og til þess að þeir séu í heil. geri snillingunum í fyrstu torsótt, ef ! úr hverri ]ínu isienzkan hásveitablæ.
brigðu horfi, þurf-. bæði ritdi.marar, þeir vilja rjúfa meiri skorður en ! Þar henn;r ejgj þefs frú nýtízku
hötundar og lesendur að ge i sér góðu hófi gegnir. Það er ekki þrótt- ' bæjamenning þjóðarinnar á síðari
grein fyrir, hvað á verður unnið með inum til miska, þótt andstaðan sé svo | úrunl ^nj sumjr yngri skáldsagna
þeim og hvað ekki. Hér verður mikil, að á öllu þurfi að taka. Ungt höfundarnir hafa blandað saman við
sveitalífslýsingar sínar og þess vegna
ýmist málað rangar myndir af því.
reynt að drepa á nokkur aðalatriði. skáld, sem kveinar og kvartar undan
Það er fyrst og fremst hægt að aðfinslum ritdómara, sannar með því,
semja ritdóm, sem hefir meira bók- að það sé ekki á vetur setjandi. Það ega fjutt þenna þef ut um ]andið.
mentagildi en ritið sjálft. Ritdóm. getur verið undir kröfunum komið, | Annars berst hann eftir ótalmörgum
ari getur dregið kjarna úr bók, gert hvort ungt skáld ræðst í að lyfta JeiSum öðrum.
það ljóst, sem óljóst var, dýpkað og Fullsterk á stall eða leika að smá.
víkkað efnið og sett það fram með steinum í lófa sínum, hvort hann
meiri snild en skáldið. Þetta mark verður Geysir eða Óþerrishola. Mein
hefir Oscar Wilde sett ritdómurum , laust og meiningarlaust skjall getur
í hinu aðdáanlega samtali sínu: The j dregið doða á mikla hæfileika, að-
Critic as Artist. En þetta er í raun finslur ekki, jafnvel þótt strangar sé
réttri ritskýring og skáldskapur, enda og ekki gerðar af fullum skilningi.
verða þeir jafnan örfáir, sem ritað
geta um bækur á þá Iund.
I öðru lagi geta ritdómarar verið
leiðsögumenn lesanda, bæði um að
velja sér bækur og lesa þær með rétt.
um skilningi, greina milli góðs og
ills. Þetta er mikið vandaverk og get-
ur aldrei lánast til fullrar hlítar. Rit-
dómari verður að sætta sig við, að
hann geti ekki þegar í stað stemt
stigu fyrir sölu lélegrar bókar. Smekk
leysi almennings getur verið ofur.
sterkara hinni hörðustu og réttmæt-
ustu árás.*) Og milliganga ritdómara
getur verið vanmáttug þess að opna
augu manna fyrir gildi verulegra ný-
unga. Auk þess verður hver ritdóm-
ari að sætta sig við þá tilhugsun, að
skilningi ha,n,s sé takmörk sett fog
honum geti skjátlazt. En þegar þess
er gætt, hve átakanlega áttaviltur al-
(Niðurl.)
Ritsafn.
eftir Þorgils gjaUanda.
Nýkomið er á bókamarkaðinn I.
bindi af ritverkum þessa höfundar.
Aðalútsölu bókarinnar annast Jón
Stefánsson á Akureyri, og hefir hann
séð um útgáfu á þessu bindi, fyrir
Að lesa bók eftir Þorgils gjallanda
eru jafnmikil umskifti eins og að
ferðast úr bæjamol'lunni í afskekta
ífjítjllasvéit rtg njóta þar íilenzkrar
náttúru i sumarleyfi.
Eitt sérkenni fiifnur lesandinn á
söguni hans, sem enginn annar rit_
höfundur kann tök á að heitið geti,
en það eru hestríýs|ingar .han.'s iog
frásagnir af gagnkvæmum skilningi
í sambúð mannsins og dýranna.
Myndin af Þiðranda bónda i sÖg-
unni “Kapp er bezt með forsjá”,
minnir í ýmsum atriðum á höfundinn
sjálfan.
Það er ekki tilgangur minn með
línum þessum að skrifa ritdóm um
bókina né höfund hennar, sem flest-
unt bókelskum mönnum er að góðu
kunnur fyrir snilli sína. Eg vildi að.
eins benda á þessa útgáfu og láta
GIN PILLS — og heilbrigð nýru.
Bakverkir, höfuðverkir,' þvagMts
verkir og svefnleysi, err. merki um
nýrnasjúkdóma. Takið Gin Pills,
50 cents í öllum lyfjabúðunt iog
lyfsöluverzlunum.
Aational Drug &• Chemical Company
of Canada, Umited.
Toronto-----------Canáda.
No, 79.
ekkju höfundarins, sem á að njóta
þess, er inn kemur fyrir bókina og j þess getið, að fátt yrði betur kjörið
kann að verða afgangs útgáfukostn- I ti! þess að prýða bókasöfnin á heim.
aði.
Áformað er að gefa út í heildar-
útgáfu öll rit Þorgils gjallanda, og
verða það líklega fjögur bindi, í
menningur er í hvert sinn, sem ný bók sama broti og af svipaðri arkatölu og
ilunum, eða reynast hollara til lest-
urs hinum vaxandi æskulýð.
(Þ.—Tíminn.)
kemur út, þá verður ekki með sann.
girni gert lítið úr þvi, sem samvizku
þetta, sem er 16 arkir. Um útgáfuna
fer að vísu nokkuð eftir þvi, hversu
samur og smekkvís ritdómari leggur . bókinni verður vel tekið. Áskrifend-
til málanna. j ur að ritsafninu geta fengið fyrsta
En mest *er vitanlega um það vert, ! bindið fyrir kr. 7.50, en í lausasölu
sem ritdómarar geta gert til þess að
bæta og efla bókmentir þær, er sam.
1 kostar það 10 krónur. Boðsbréf að
ritsafni þessu eru til sýnis í Bóka-
timis þeim skapast. Ekkert getur
fremur hvatt þá til þess að leggja sig
fram en trúin á þau áhrif af starfi
þeirra.
Ritdómarar geta rifið niður, en
ekki hlaðið upp; þeir geta, ef til vill,
mælt hæð hinna miklu bókmenta-
bylgja, en ekki reist þær, þeir geta
haldið i, en ekki visað á nýjar braut-
ir. Slíkar setningar er margsinnis
viðurkendar og endurteknar, og eru
samt sem áður ekki nema hálfsann.
ar. HVað sem skáldin kunna að
segja, þegar á þeim er móðurinn,
yrkja þau fyrir aðra menn, lesendur
og áheyrendur. Hvort sem þau risa
öndverð gegn samtíð sinni eða leiða
eldri tilraunir fram til fullkomnunar,
er mjög undir því komið, hvernig
þjóð þeirra bregzt við. Rithöfundur
er í sifeldri samvinnu við lesendur
sina. Og hann þarf að vera ofur.
menni til að halda stefnunni á hæsta
mark, ef hann hvorki á von á, að
það sem hann gerir vel verði skilið
og lofað, né hismið skilið frá hveit-
inu, ef hann lætur alt fjúka. En ein.
mitt ofurmennin eru oft fúsari en
miðlungarnir/ að viðurkenna skukl
sina við ritdómara og lesendur. Þau
finna af djúpsæi sínu, að tækifærið j
’hefir skapað þau meira en að hálfu. |
Á sumum öldum er ekki til neins fyr. j
ir snillinga að fæðast. Þegar þjóð. j
lífið er fátæklegt og gtirðnað, geta
stórgáfur veslast upp eins og eikar- j
teinungur í urtapotti.
En nú verður að gæta þess, að j
minst af lifandi bókmentum hverrar
þjóðar er verk afburðamanna. Mest
er blátt áfram vinna góðra starfs.
manna, sem leggja hver til sinn litla
skerf, en eiga allir til samans ómet.
anlegan þátt í því að halda samhengi
bókmentanna -órofnu. Þeir eru eins
og lágur fjölgróður, sem verndar
landið frá því að blása upp og skýlir
ungviði eikantla. En ef þessir menn
*) Kinn hinn snjallasti og gáfahasti
rithöfundur Breta, Macaulay lávarö-
ur, sem auk þess var oröhákur mik-
ill, tók sér einu sinnl fyrir hendur atS
refsa leirskáldi því, er Robert Mont-
gomery hét, bókmentunum til hreins-
unar og líkum hans til viövörunar
Sú ritgertS er svo skemtileg og spak-
leg, aö hún er lesin enn í dag, og
heldur nú uppi nafni M., eftir aö hætt
er aö lesa kvæöi hans. Kn á sölu bóka
R M. haföi hún engin áhrif i bili.
Þcer héldu áfram aö koma í hverri
útgáfu eftir aöra. Samt hefir ritgerö
in hlotiö aö hafa mlkil áhrif á sinekk
almenr.ings og vandvirkni ungra
skálda yfirleitt.
verzlun Sigfúsar Eymundssonar og
Bókabúðinni (Guðm. Davíðssyni). —
Væntanlegir kaupendur geta ritað
nöfn sín þar á áskrifendalista og
fengið þetta bindi, sem út er komið.
Allir bókamenn og mentavinir
mttnu fagna þessari útgáfu. Þorgils
gjallandi er svo kunnur fyrir list-
fengi á sviði íslenzkra bókmenta, af
skáldsögum og ritgerðum, sem hafa
birzt eftir hann á prenti. En mikið
af því, sem hann skrifaði, liggUr enn
óprentað í handriti og er að ýmsu
leyti meðal hins bezta af ritum hans.
Þar á meðal eru þrjár langar skáld-
sögur, sem samdar voru eftir að sag.
an “Upp við fossa” kom út, og ýms.
ar smærri sögur, dýrasögur og úrval
úr ritgerðum og ræðum.
Fjórar fyrstu sögurnar í þessu
bindi eru prentaðar áður (1892) i
sérstakri bók, “Ofan úr sveitum”.
En sú bók mun nú vera í fárra
manna höndum, og fyrir löngu upp-
seld. Þá koma fimm sögur, sem ekki
hafa verið gefnar út áður, en ein
þeirra, “Gísli húsmaður”, var prent-
70 ára fœðingarafmœli
átti Jón Jónsson fyrv. alþingismaður
frá Múla á sumardaginn fyrsta s. 1.
Samherjar hans frá Alþingi og í hér.
aði minnast atkvæðamannsins. Gáfur
hans, mælska, eldmóður, drengskap.
ui og sannfæringarhiti loga enn í
endurminningu þeirra.
Mývetningar minnast æskumanns.
ins, sem eitt sinn, á fjölmennri sum-
armálasamkomu, stóð á bæjarveggn.
um á Skútustöðum og flutti i fyrsta
sim> hið gullfagra kvæöi sitt um Mý.
vatnssveit, sem byrjar svo:
Ó, móðir vor aldna, þú eldborna sveit,
þar æskudraums naut eg i blómanna
reit.
Eg minnist þin gjarna á gleðinnar
stund,
þá gleymi eg hörmum og sérhverri
und.
Þingeyingar, yfirleitt, minnast eld-
heita og orðfima hugsjónamannsins
á kaupfélags- og héraðsmálafundum,
sem jafnan var djarfastur og fremst-
ur i fylking. Hann var áhrifamikill
framsóknarmaður í samvinnumálum
(agitator) á yngri árum sínum.
Samjnngismcnnirnir minnast hatis
fyrirniannlegu framkomu. skapfestu,
skýrrar hugsunar, ósérplægni og víð.
isýnis í þjóðimálum. Af^taða hans
í landsmálum á þingi var ætíð mið.
uð við almenningsheill og hagsmuni
þjóðfélagsins. Nægir í því efni að
minna á þjóðjarðasölumálið, þar var
hann á móti tímabilshagsmunum íiinn
ar stéttar, en mat meira framtíðar.
heill og hagsmuni landssjóðs. Það
var hugsjón hans, að landið nyti
þeirra tekna, sem á viðskiftasviðinu
rynni til einstakra manna eða stétta,
af sérstökum vörutegundum, sem
hollast og þægilegast væri að hafa
einkasölu á.
Nú er meira en mannsaldur síðan
að hugsjónir hans og skoðanir komu
fyrst fram á Alþingi. Heffr þingið
enn lært að líta á málin eins og hann
>með framtiðarheill landsins fyrir
augum? Og hverjir eru sporgöngu.
menn hans i samvinnu. og þjóðmál-
um? “Af ávöxtunum skuluð þér
þekkja þá”. Þ.
—Tíminn. ~
KOL! - - KOL!
HREINASTA og BEZTA TECUND KOLA.
Bæði til HEIMANOTKUNAR og fyrir STÓRHÝSI.
Allur flutningur með BIFREIÐ*
Empire Coal Co, Limited
Sími: N 6357—6358 603 Eléctric Ry. Bldg.
f
f
f
♦!♦
SKEMTIFERDIR
15, M>í til 30. Sept. Gilda til heimferðar til 31, Oktober 1925,
AUSTUR CANADA
PeríUna tll Auntur-Cannda er hægt att fara luetii
n>»*5 jArnbraut og meh jArnbraut og skipum.
SJAIÐ
MIJVAKI ONTARIO HALENDIÐ
3VIA(iARAFOSSIN\
ÍOOO KYJARXAR
ST. LAWRENCE
STlt ANDA FYLKLV
Skipaleiðin á vötnunum frá Port Arthur, Fort
William og Duluth er með þeim skemtilegustu
sem til eru. Hin sóru skip (E.S. “Noronic”,
“Hamonic”, “Huronic) Northern Navigation
félagsins eru notuð á vötnunum í leiðinni, sem
kallast Canadian National vatna og járnbrautar.
leiðin til Austur-Canada.
KYRRAHAFSSTRÖND
EyíHU fAelnum ilögum f
JASPER NATIONAL PARK
Skemtnnlr: (iolf, BllkeyrHla, FjallKönsur, Sk6g-
RönKur. IIAtaferbir, Bötl, Tennln, Dann
JASPER PARK LODGE TIL GISTIIVGAR
ÞRÍHYRNINCSFERÐIN
Bezta járnbrauta og- sjóleið i álfunni. Járn-
brautarferð vestur frá Mt. Robson Park til
Prince Rupert.
Aukaferðir til Alaska ef óskað er.
Suður til Vancouver 550 milur á indælis haf-
skipum. Þriðja hliðin á þríhyrningnum er i norð-
ur eftir Fraser og Thompson dölunum og til
Jasper National Park.
Allar npplýslUKar fÖKlesa acfuar af öllum umboHamúnnuni
CANADIAN NATI0NAL RAILWAYS