Heimskringla - 01.09.1926, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 1- SEPT. 1926
HEIMSKRIN GLA
7.BLAÐSIÐA.
; Netta var nú uppáhald frænku
okkar. Hún var lagleg stúlka
— en ekki eins falleg og Mild-
red — og auðvelt að ná hylli
hennar, sem frænku okkar hepn
aðist líka, með því að gefa
henni gimsteina og dýran
klæðnað.
Eitt kvöldið var lafðin að
búa sig til að fara á dansleik.
Netta átti að verða henni sam-
ferða. Eg hafði orðið fyrir
þeirri náð að fá að vera við-
stödd.
‘‘Belinda frænka,” sagði eg.
“ef Netta hefði eitthvað rautt
í hárinu, þá myndi það líta vel
út.”
“Rautt og blátt! Rugl!” —
Hún tók samt fáeinar rauðar
rósir og hélt þeim við hár Nettu.
“Sannarlega!” sagðj hún. Svo
leit hún á mig ig sagði hálf-
hátt: “En sá vi’ðbjóður — og
þó svo fallegt andlit.”
‘‘Það getur ekki verið neinn
viðbjóður, Belinda frænka,”
sagði eg, ‘‘því það er guð, sem
hefir skapað mig; og pabbi seg-
ir, að ef eg aðeins sé þolinmóð,
þá taki guð máske kryppuna af
mér.”
Frænka mín ypti öxlum og
sneri sér fljótlega frá mér, en
feldi um leið eitt af ljósunum á
búningsborðinu. Ljósið datt
niður á netludúkskjólinn henn-
ar, og augnabliki síðar bloss-
aði raúður logi fyrir augum
mér glaptí mér sýn; eg sá
systur mína og þernuna hlaupa
hljóðandi burtu, og um hina
tígulegu lafði stigu logatung-
urnar upp undir hendur.
“Fleygðu þér niður!'FIeygðu
þér niður!” hrópaði eg, og þeg-
ar hún gerði það ekki, beitti eg
öllu mínu afli til þess að fella
hana, fór úr ullardúkskápunni
minni og fleygði henni ofan á
hana, greip svo kápuna aftur
og barði hana með henni eins
og brjáluð manneskja, til þess
að slökkva eldinn.
Eg beit á jaxlinn til að verj-
ast skrækjum af kvölunum, og
hélt áfram þangað til mér
heyrðist eg heyra hringingu,
og eg var orðin magnþrota af
þreytu.
Einhver kom hlaupandi ofan
stigann. Davíð og pabbi komu
þjótandi inn. Eg fann að ein-
hver lyfti mér upp, og heyrði
ÆTildred segja:
Daffedil! Elska nmín!
Mildred — þeim þykir svo vænt
hvoru um annað, og —”
“Já, já; þvQofa eg þér. Hef-
ir þú einskis ananrs að biðja?
Ó, flýttu þér!”
“Gættu að pabba. Gættu
þeirra allra — mín vegna
frænka.”
“Því lofa eg,” sagði lafðin há-
tíðlega.
Barnið fór nú að verða óró-
legt, en sagði svo þreytulega:
‘‘Gráttu ekki, frænka. Alt
er nú orðið gott, bæði fyrir þau
og mig.”
Hún lá kyr litla stund. Svo
sagði hún:
“Pabbi, þú sagðir að guð
myndi taka burtu kryppuna
mína. Hann er víst búinn að
því. Eg finn ekki lengur til
sárra kvala; sér þú —”
Hvítu varirnar hreyfðust ekki
framar.
Daffedil litla var lögst til
hinnar eilífu hvíldar.
Söngför karlakórs
K. F. U. M.
hefir'brent þig mikið!
deyr!”
* *
Þú
Ó, hún
Daffedil litla var við dauðans
dyr. Litli kryplingurinn fékk
nú ekki oftar að ganga um hús
ið syngjandi, sem öllum þótti
svo vænt um, og hér eftir gat
hún ekki skemt fjölskyldunni
með sínum spaugilegu uppfynd-
ingum og glaðlyndinu.
Alla nóttina sat lafðin við
rúmið hennar, andlit þessarar
drambsömu konu var orðið
hrukkótt af kvíða og samvizku-
biti, og oft láut hún niður að*
litlu höndunum, sem höfðu
frelsað líf hennar, til þess að
kyssa þær.
Dagrenningin kom á vanaleg
um tíma. Morgunsólin sendi
gyltu, björtu geislana sína inn
um opna gluggann. Fjölskyld-
an stóð í herberginu hennar án
þess að fella tár, en sorg henn-
ar var takmarkalaus, og hlust-
aði á ástríku orðin sem komu
af vörum Daffedil.
Höfuðið hennar, með gyltu
lokkunum, hvíldi við brjóst lafö
innar, önnur hendi hennar lá f
hendi föðursins, hin í hendi
hinnar móðurlegu systur henn-
ar.
En enginn vildi hrekja lafðina
frá rúmi Daffedil.
“Frænka,” sagði Daffedil alt
í einu, “þú mátt ekki hugsa
oftar um kryppuna mína sem
bölvun.”
Lafðin blóðroðnaði af sneypu,
laut niður að barninu og kysti
það með ákafa.
‘‘Barn — barn! Get eg ekk-
ert gerí fyrir þig?” spurði hún
kveinandi.
‘‘Vertu góð við Davíð og
Ny Tid (Þrándheimi) 6. mai:
“Islandskórið’’ veitti áheyrendum
sinum á samsöngnum í gær sjaldgæf-
an unað. Sá sem þetta ritar, minn-
ist ekki að hafa heyrt áður karlakór
með jafn hressum og hljómmikluni
röddum. Og um leið er slík glað-
værð og ákafi í söngnum, að það
minnir mann á haflöður og þúsund
ára hamslaust afl. En það eru ekki
þessar "stemningar” einar, sem ráða
"Islandskórinu”, heldur og einnig
blíða og angurværð. Sjálfur kór-
hljómurinn er karlmannlegur. Ten-
órarnir, sem anars eru hin veika hlið '
karlakóra, eru óvenjulega þróttmiklir
og samstæðir, svo að ekki sé gleymt
bössunum, sem einmitt hafa þenna
óvenjulega hljómþunga, sem strax
vekur athygli. Og samsöngurinn
sjálfur, sambræðsla raddanna,' er svo
góð, sem heyrði maður vel samæfði
hljómsveit.
Þegar eftir fyrsta lagið: “Ja, vi
elsker”, lögðu menn við hlustinmr;
menn höfðu ekki búist við svo fjör-
legum og þróttmiklum hljóm af þessu
litla kóri, 30 manna, sem stóð á pall-
inum. Þá var þvi þegar komið á
sambandið milli Söngflokksins og á-
heyrendanna, og það slitnaði ekki,
heldur varð æ sterkara eftir því sem
leið á samsöíiginn. Aldrei hefi eg j
verið viðstaddur hljómleika, þar sem !
jafn áKafur fögnuður hefir verið lát j
inn i ljós. Svo mátti heita, að end- j
urtaka yrði hvert einasta lag á söng-
skránni. / ,
Það, sem einnig gerði samsörrg
þenna sérstaklega eftirtektarverðan, |
var Lað, að mönnum var þarna gefinn
kostur á að kynnast fjölda af ís-1
lenzkum söngvum. Eftir Sveinbjörns- [
son var sungið "Móðurmálið” og j
“Sumarkveðja”; eftir Sigfús Ein-
arsson: “Eg man þig”, og “Vor-
vísur” eftir Laxdal; ennfremur
“Barmahlíð” Flemmings.
Uppistaðan í hinum íslenzku, þjóð-
legu söngvum, er blíður, dreymandi
skáldskapur, blandaður tápmiklu.
kjarkmiklu söngmáli. 011 þess! lög,
sem hér voru nefnd, eru sérkennileg,
með unaðsfögrum “stemningum” —
Tvö íslenzk þjóðlög voru ennfremur
á söngskránni: “Hrafninn” og “Bára
blá”, sem þessi einkenni prýddu. I
stórum dráttum er íslenzk "músík”
ekki óskyld hinni finsku, í þeirri
mynd sem vér könnumst við hana
hjá Sibelius og öðrum finskum meist
urum. Lag eftir Finnann Armas
Jernefelt: "Svanurinn1’, er og ein af
fegurstu endurminningunum eftir
kvöldið. Auk þess, sem hér er tal-
•ið, voru einnig norsk tónskáld á
söngskránni: Haarklou, Grönvold,
Oscar Borg og Reissiger. Og með
alt var farið af andríki, svo sem áður
er getið. Og loks söng flokkurinn
fjölda aukalaga, þar á meðal ísjenzka
lofsönginn “Ö, guð vors lands”, sem
áheyrendur hlýddu á standandi.
Söngstjórinn, Jón Halldórsson rík-
isféhirðir, stýrði kórinu mjög rögg-
samlega, og einsöngvararnir, Oskar
Norðmann og Símon Þórðarson,
sungu einsöngshlutverkin mjög prýði-
lega og af tilfinningu.
I hinum áköfu fagnaðarlátum að
samsöngnum loknum, lá jafnmikið
þakklæti fyrir sönginn, sem hylling
til sögueyjarinnar og íbúa hennar,
sem svo mörgum böndum er tengd
Noregi.
Jakob Lankelinsky.
* * *
Tidens Tegn (Osló) 8. maí:
Þegar “Islandskórið” kom fram á
söngpallinn í “Skálanum” (Aula’en)
í gær, var tekið á móti því með is-
%
lenzka þjóðsöngnum. Það var Han-
delsstandens Sangforening, sem undir
\
stjórn Leifs Halvorsens, hafði skip-
að sér uppi á svölunúm, og tók það-
an á móti gestum þeirra með þjóð-
söng þeirra sjálfra. Og kórið svar-
aði með ágætum, hljómmiklum og
eldlegum framburði á “Ja, vi elsker”.
Þetta varð hið fegursta upphaf kvöld
stundar, sem frá upphafi til enda
var þrungin hinni inni[egustu hrifn-
ingu og fögnuði. Með einlægri gleði
og hinum mesta innileik, bjóðum vér
hina íslenzku* esti vora velkomna. —
Heimsókn þeirra mun stuðla að því,
að styrkja enn betur böndin milli
frændþjóðanna og gera samúðina og
óskina um sívaxandi samband milii
hinna tveggja náskyldu þjóða enn
sýnilegri.
Samt sem áður þurfti “Islandskór-
ið” engrar hjálpar við, af hálfu ó-
skráðra laga gestrisninnar, til þess
að tryggja sér hlýjar viðtökur. Þetía
er sem sé ágætur söngflokkur, sem
söng sig inn i allra hjörtu, eins og
ekkert væri. Kórið syngur með al-
sigrandi fjöri og hljómfegurð, me'ö
æskuþrunginni hrifningu og einlægri
sönggleði, sem vekur samhvgð í
fylsta máta.
Kórið er ekki stórt; en hver ein-
stakur hinna 30 söngmanna gerir sitt |
ítrasta til þess að náð verði Hlnn
beztu framsetning. Raddirnar eru ó-
venju fjörugaí og hljómmiklar, með
hinum sanna, bjarta, norræna hreim
hjá tenórunum, og mjúkri, málm-
kendri dýpt hjá bössunum. Og kór-
ið syngur með slíkri nákvæmni og
öryggi, hvað snertir "innsats” og
“intonation”, að það er sönn ánægja
á að hlýða. Það á, i Jóni Halldórs-
syni, framúrskafandi stjórnanda, sem
ekki aðeins skilur gildi hins járn-
harða aga^ heldur sýndi einnig á-
kveðna “músíkalska” smekkvisi og
listrænan skilning á meðferð hinna
ýmsu söngva á skránni.
Söngskráin er mjog alþýðleg; en
hún varð þó ekki þreytandi, vegna
þess hve íjörlega var með verkefnin
farið. Eftir íslenzk tónskáld voru
þar lög eftir Svb. Sveinbjörnsson,
Sigfús Einarsson og Jón Laxdal. Það
voru söngræn og hljómþíð lög, með
góðuin og vel viðeigandi raddsetn-
ingum. Einsöngvarafnir, Oskar
Norðmann og Símon Þórðarson, hafa
báðir fagrar og hljómþýðar bary-
ton-raddir, og sungu með tilgerðar-
lausu hispursleysi.
Söngflokknum var fagnað afskap-
lega, og mörg lögin varð að endur-
taka. Að loknum fvrsta liðnum,
færði Paasche prófessor kórinu, fyrir
hönd íslenzka félagsins hér, fagran
blómvönd, og bauð frændur vora frá
sögueyjunni velkomna með hrifandi.
formfastri ræðu. Og loks færði for-
maður Handelsstandens Sangforening
Jensen stórkaupmaður, söngflokknum
stóran lárviðarsveig, með þökk fyrir
hina hátíðlegu kvöldstund, sem leitt
hefði í ljós, á hve háu stigi kórsöng-
urinn stæði á Islandi.
Arne van Erpekum Seni
• * * *
Arbeiderbladet (Osló) 8. fnaí:
Það er oft svo, þegar aðkomandi
frænda-kór heimsækir oss, að maður
gerir sitt bezta til að loka augunum
fyrir ágöllum, en undirstrikar það
fagra samhljóm. Það hljóta að vera
óvenjulega “músíkalskir’’ söngvarar,
eða þá að söngstjórinn, Jón Hall-
dórsson, er alveg óvenju frábær lista-
maður sem söngstjóri — og það er
hann auðvitað alveg áreiðanlega,* þó
hann sé ekki hljómlistarmaður að
ment — heldur ríkisféhirðir. Þvi
að auk hins unaðsfagra hljóms, hlaut
maður jafnframt og ekki síður að
taka eftir hinni glæðandi “stemn-
ingu” i meðferðinni, hvort heldur
var í alvarlegum lögum eða hinum
gáskafullu.
Á söngskránni voru''ísknzk: og
ýms önnur norræn lög, sum voru
kunn hér áður, en. sem tæplega hefir
nokkru sinni verið jafnvel með far-
ið. Ekki má þar hvað sízt nefna
“Ólaf Tryggvason” Reissigers, sem
farið var með af fullkominni snild.
Tveir emsöngvarar, Simon Þórðar-
són og Oskar Norðmann. aðstoðuðu.
Þeir hafa Ijómandi raddir og vel
þjálfaðar. — I fáum orðym sagt, það
Þingeyrarhreppi 65, Flateyrarhreppi
68,MosvaIlahreppi 38, Lundareykja-
dal 8, Reykholtsdal 10, Skorradal 16,
Gaulverjabæjarhreppi 19, Ashreppi
33 (af 190), Fljótshlíð 25 (af um
150), Holtahreppi 33 (af um 100),
Landmananhreppi 40 af 92. I Vind-
hælishreppi í Húnavatnssýslu kusu
80 af 200, en síðast 34. I Hofshreppi
í Skagafirði kusu 40 af 192, en 42
siðast. I Haganesvíkurhreppi kusu
20 af 73 ,sama tala og 1922.
I Suður-Þingeyjarsýslu var kosn-
ingin sæmilega sótt. I Bárðardal
kusu 50 af 66 og í Reykdælahrepp)
90 af 150. A Húsavík kusu 112 af
150. I Norður-Þingeyjarsýslu kvaö
kosningin hafa verið illa sótt. Aí
Austurlandi'hafa engar fréttir borist
utan Seyðisfjarðar.
Víða mun kosning ekki hafa stað-
ið yfír hinn lögskipaða tíma, t. d. í 4
hreppum Eyjafjarðarsýslunnar. I
Hrafnagilshreppi stóð hún yfir í 4
tíma í stað hinna lögskipuðu 5 kl,-
tíma, í Saurbæjarhreppi 2>l/2, í
öxnadalshreppi sömuleiðis 3J4 og i
Glæsibæjarhreppi 4jó, en kæra hafði
aðeins komið fram yfir kosningunni
í Hrafnagilshreppi, enda hafði tveim
ur kjósendum verið synjað þar um
að kjósa, og sagt að tíminn væri út-
runninn.
Álitið er að tæp 14 þús. manna
hafi neytt kosningarréttar síns á öllu
landinu að þessu siani.
Atkvæði verða talin seinast í þess-
um mánuði (júlí).
n>-«
I
i l
var hátið að hlusta á sönginfl. — Eg | j
ræð öllum til að hlusta á kór þetta i I
á næsta samsöngi, á þriðjudaginn U í
Galmeyerhúsinu — ekki sízt kór- i I
söngvurunum. Þar fá þeir að heyra | r
hvernig karlakór getur og á að I
syngja. Hinir norsku söngflokkar | J
vorir geta þvi miður ekki boðið
upp á neitt jafngoffj — til þess taka
norsku söngvararnir með alt of mik-
ilil léttúð á verkefni sinu, söngstjórr
arnir sumir lika.
P(er) R(eidarson).
(Vísir.)
Fréttir af landskjörinu
(Víða er nú pottur brotinn um
þátttöku manna í kosningum, og er
það víðar en hér í Canada, að menn
sækja slælega kjörstaðina. Það get-
ur verið mönrtum hér — nú þegar
kosningarnar fara í hönd — bæði til
fróðleiks og viðvörunar, að lesa
skýrslu þá um landskjörið heima á
Islandi, sem birt er hér og tekin úr
blaðinu Islendingi á Akureyri.) •
Nú eru fréttir komnar um þátttöku
í kosningunum í ýmsum sveitum og
kaupstöðum víðsvegar um landið, og
sýna þær, að kosningin hefir verið
fremur vel sótt í kaupstöðum og
kauptúnum, en laklega yfirleitt í
sveitum.
Hér í sýsluimi (Eyjafjar-Sarsýslu)
var þátttakan þessi: I Öngulsstaða-
hreppi kusu 77 af 140 á kjörskrá-
við kosningarnar 1922 kusu 78. I
Saurbæjarhreppi kusu 82 af 182, síð-
ast 91. I Hrafnagílshreppi 49 af
85, en siðast 60, svo að þar hefir þátt-
takan verið lakari. I öxnadals-
hreppi kusu 20 af 42, síðast 26. I
Skriðuhreppi 28 af 63, en síðast 23.
I Arnarnesshreppi 57 af 152, síðast
59. I Arskógshreppi 31 af 161, síð-
ast 28. I Svarfaðardal 52 af 320.
síðast einnig 52, er þetta lakasta þátt-
taka í allri sýslunni. I Glæsibæjar-
hreppi 56 af 233, en síðast 51. I
Olafsfjarðarhreppi 36 af 142, síðast
•21. I Grímsey 24 af 27, en siðast 17.
A Siglufirði kusu 224 af ca. 420. —
Við síðustu" kosningar kusu aðeins
98, svo hér hefir þátttakan aukist.til
muna.
Á Akureyri kusu 704 af 1113 á
kjðrskrá, síðast 463 af 900 á kjör-
skrá. I Revkjavík kusu 3740 af 6120
á kjörskrá, síðast kusu 3033 af 5452
á kjörskrá. A Isafirði kusu 440 af
630, síðast 332 af 576. I Hafnar-
'firði 530 af ca. 800 á kjörskrá, síðast
kusu 278 af tæpum 500. I Vest-
mananeyjum kusu 555 af 880, siðast
HIÐ NÝJA
GOLDEN GLOW
SPECtAL EXPORT ALE
^‘BEST BY EVERY TEST”
•
Nú fáanlegt fyrir leyfishafa í Manitoba.
Vagnarnir fara alstaðar.
Pantið það í kössum eða smákössum frá hinu
nýja ölgerðarhúsi voru LFt. Rouge.
PELISSIERS LTD.
SÍMl 41 111
►<o
Kaupið Heimskringlu
Vilt þú komast áfram
Velgengni er einungis þeirra, sem eru reiðubúnir að
grípa. tækifærið, þegar það gefst. Eruð þér? Eða eruð
þér ánægð að fljóta úr einni lágt launaðri stöðu í aðra?
Nútíðar verzlun krefst þekltíngar og kunnáttu. Hún
bíður ekki eftir að óreyndir byrjendur læri einhvern
graut í starfi sínu. Látið ekki vankunnáttu standa yður
fyrir þrifum. Byrjið kaupsýslustarfið rétt.
E/mwood Business Col/ege
veitir fullkomna kenslu í öllum kaupsýslufögum. Sér-
stakar greinir kendar ef æskt er. Ágætlega lærðir og
hæfir kennarar, sem hafa haft virkilega starfsreynslu,
tryggja gagnkvæma kenslu.
Sífeld eftirspurn eftir ELMWOOD LÆRLINGUM.
Námsgreinir
Bookkeeping, Typewriting,
Shorthand, Spelling,
Composition, Grammar
Verð:
Á mánuðl
Dagkensla.........$12.00
Kvöldkensla........6.00
Morgunkensla .. .. 9.00
Skrifið eftir fullum upplýsingum til skólastjórans.
210 HESPLER AVE., ELMWOOD.
Heimili: 52 642
Filing, Commercial Law
Business Etiquette
High School Subjects,
Burrough’s Calculator.
Talsími: 52 777
Auglýsið í Heimskringlu
sem vel er gert, vegna góðra ,sam-j251 af 664. A Seyðisftrði 242 af
vista og annars, sem frekar gæti þá
talist árnaiiarummæli en gagnrýni.
En um “IslandskóriS” þarf ekkert
slíkt tillit a8 taka, jafnvel þótt hver
Norömaö.ur vilji gjarnan sýna Is-
lendingunum, nánustu frændþj^b
vorri, hina hlýjustu huglátssemi. En
þessi litli söngflokkur, um 30 manns,
söng frá upphafi til enda svo frá-
bærlega, að maður hlaut a5 undrast,
og gladdist síðan yfir hverjum söng
á söngskránni, og öllum endhrteknu
lögunum og aukalögunum. Það, sem
fyrst vakti athygli mína, var hinn
tárhreini, hressandi hreimur í rödd-
unum öllum, og hin hreimfögru--til-
brigði í öllum styrkstigum. Radda-
flokkarnir standa í hinu rétta hlut-
falli við heildina, svo að manni detta
ósjálfrátt í hug orgelhljómar, þegar
maður hlýðir á þenna hreimmikla,
ca. 380, síðast tæp 200. A Akranesi
180 af 300, en sí ðast 102. I Borgar-
nesi 80 af 110, en síðast 59. A Evr-
arbakka kusu 170 af hér um bil 300.
A Stokkseyri aðeins 80 af ca. 260.
I Vík í Mýrdal 80 af 190, siðast 64.
A Blönduósi kusu 70 af 104, síðast
aðeins 34. A Hvammstanga kusu
30 af 140 og á Borðeyri 44 af 90.
I Vatnsleysustrandarhreppi greiddu
65 atkv. af 90. I Kjós 33 af 106.
I Grímsnesi 22 af 120. I Sandvíkur-
hreppi 28 af 75. I Laugardal 14
af 50. Og í öifusi 21 af 150. I
Suðureyrarhreppi í Súgandafirði
kusu 58 af 96. I Bolungarvik 64
af 280. Og i Hnífsdal 90 af 280. I
Snæfjallahreppi kusu 19 af 62, sem
á kjörskrá voru. I Ogurhreppi voru
greidd 28 atkv., Súðavikurhreppi 35,
Revkjarfirði 15, Auðkúluhreppi 15,
FYLKIR
Norðlenzkt tímarit, prentað á Akureyri síðan 1916,
eitt hefti ár hvert. Flytur frumsamdar og þýddar rit-
gerðir á alþýðumáli um verkvísindi, og innlend og erlend
þjóðmál, reynsluvísindalegar rannsóknir og uppgötvanir,
merkustu tíðindi og merkisrit. Er svarinn óvinur áfengis
og nikotin-nautna, alls óhófs og allrar óreglu og ó-
stjórnar, en vinur verklegra og þjóðlegra framfara.
Einkunnarorð: Ráðvendni, starfsemi, trúmenska.
Ritstjóri: FRÍMANN B. ARNGRIMSSON.
FRfMANN B. ARNGRfMSSON,
Akuerryi.
Send undirskrifuðum (kaupanda eða áskrifanda),
sem fyrst .... eint. af .... af árg.....tímaritsins
FYLKIR.
Nafn ..........................................
Atvinna eða staða.................................
Heimili .........................................
Póststöð .........................................
Borgið Heimskringlu