Heimskringla - 22.09.1926, Blaðsíða 1

XL. ÁRGANGUR.
WINNIPEG, MANITOBA, MIÐVIKUDAGINN, 22. SEPTEMBER 1926.
NÚMER 51
~ | Xil kjósenda eftir
! G A N A D A ' —
kosnin^arnar.
Eftir /. S. Woodsworth•
Mr. King- er nú sem óöast aö skipa aö Mr. Meighen muni
veröa settur
ráöuneyti sitt, hið tilvonandi. Er
búist viö aö þaö verði fullskipað í
þessari viku. Hefir gengið nokkuð
seinna en ella, sökum tilraunanna að
ná Mr. Forke inn í ráðuneytið, og
öllum hinum svokölluðu liberal-pro-
gressives, eða progressive-liberals, inn
í liberal flokkinn. Telja liberalar gott
útlit sem stendur, á því að takast
muni að safna þessum villuráfandi
Manitobasauöum, heim til föðurhús-
anna aftur. Við hina ótvíræðu fram
sóknarmenn og Albertabændurna, á
ekki að reyna. Er það ekki álitið til
neins.
Hvernig flokkaskiftingin verður er
á þing kemur, er ekki gott að segja.
En nú er talið, að þingsætum verði
þannig skift meðal flokkanna: Liber-
alar 119; conservatívar 91; fram-
sóknarmenn 6; lib.-framsóknarmenn
13; U. F. A. Alberta 11; verkamenn
3, og óháðir 2.
Ytnsar flugufregnir ganga um það,
Mr. Woodsworth hefir beðið Hkr.
j að flytja islenzkum kjósendum í
j Mið-Winnipeg ttyrðri þetta ávarp.
- Ritstj.)
af, sem íoringi conservatíva flokks-
ins. Eþ áreiðanlegt, að hann hefir
tapað nfjög áliti sinna manna í sum- j
ar, og mun þó hafa verið töluverð
óánægja nieð hann áður. 'Bezt kem- ^ Meirihluti kjósenda i Mið-Winni-
ur óánægjan með leiðsögn hans fram ' peg nyrðri, hefir ákveðið að • senda
í yfirlýsingu frá Hon. Robert Rogers, mig sem fulltrúa sinn til Ottawa.
er hann sendi Free Press til birting- FvriT það traust þakka eg af alhug.
ar í gærkvöldi. Mun Heimskringla , Minnihlutinn var auðvitað ekki á
flytja lesendum sinum hana i næsta
blaði.
sama máli. Kapphlaupið er á enda.
Og nú kemur til minna kasta að sýna
minnihlutanum, að eg eigi skilið úr-
skurð meirihlutans.
Stefna sú, er eg mun fylgja, er á-
kieðin í öllum aðalatriðum. Stefnu-
Hinn nafnkunni landi vor, Dr. B.
J. Brandson, hefir verið skipaður
prófessor í skurðlækningunt við lækna
deild Manitobaháskólans, og um leið j skrá verkamannaflokskins er uppdrátt1
yfirskurðlæknir á Almenna sjúkra- j urinn, sem eg verð að stýra eftír. En
húsinu hér í Winnipeg, sem eftir- [ um mjög mörg önnur atriði geta
maður Dr. Joseph Halpenny. Mani- j skoðanir skifst. Um þessi atriði ættu
tobaháskólinn veitti honum prófessors . kiósendur og fulltrúar þeirra að bera
isstefna (íiberalism) verður nú að
fara að rumska og færast í auk-
ana; í stað þess að sitja sátt að sig-
urvinningum afa okkar> verðiír hún
að ganga djarflega á hólm við við-
fangsefni okkar eigin tíðar.
Hér erum við á víð og dreif í
Vesturlandinu, menn og konur af
mörgum þjóðum. Við ættum að geta
grætt hver á annars reynslu, svo
margbreytileg 'sem hún er, og unn-
iö í bróðerni að því iðnaðar- og
stjómskipulagi, að börnunum okkar
verði borgið.
Daglega ættum við að reyna að
láta drauma okkar rætast. “Til komi
þitt ríki” — riki alfullkomnunarinn-
ar — svo á jöt'Su — sem á himni."
í
sem og í allri þjóðrækni. A þeirri
samkomu töluðu ýmsir kunnustu
rn.enn Austmanna, og enn talaði þar
Gtiðmundur Gíslason Hagalín rit-
höfundur, og flutti í ræðulok k’væði
til Noregs, ort af Jakobi. En mest
var Jakob hrifinn af dómkirkjunni j
í Niðarósi, af mannverkum öllum í
Noregi.
Kaþólska kirkju á að reisa vón
bráðar á Landakotstúni, skamt fyrir
sunnan sjúkrahúsið. Var verkið boð-
ið út, og tekííi lægsta tilboði, frá Jens
I.indroth fengiö styrk hjá háskólan-
unt í Stokkhólmi til þess að rann-
saka skordýralíí hér á landi.
Feðgarnir eru báðir á förum héð-
an. Mag. Líndroth er staddur í
Vestmannaeyjum á útleið, en próf.
Lindroth tekur sér fari utan á Islandi
í dag.
Kyjólfssyni
þús. kr.
húsamejstara, um 300
veldi drauma vorra og æðstu hug-
sjona
embættið, en spítalastjórnin yfirlækn-
isembættið. Mun óhætt að fullyrða
að ekki njóti aðrir .Winnipeglæknar
nú meira álits en Dr. Brandson. —
Öskar Heimskringla honum til ham-
ingju og langrar starfsæfi.
______
Til
ritstjóra Heimskringlu.
Mig langar til þess að mega biðja
biað yðar, að tjá vinum mínUm ein-
lægt þakklæti mitt fyrir þá ljómandi
aðstoð, er þeir veittu mér í kosn-
ingahríðinni. Eg er mér þess með-
vitandi, að sigrinum var aðeins hægt
að hrósa fyrir óbilandi dugnað þeirra
og hollustu. Eg vona að eg komist
til þess að þakka sem fléstum þeirra
persónulega, áður en eg fer til Ott-
awa, til þess að takast þar skyldur
mínar á hendur, en fyrst urn sinn
nota eg þetta tækifæri til þess að láta
í ljós þakklátssemi mína fyrir alt
það, sem þeir lögðu á sig mín vegna.
Eg vona að mér auðnist að sæma
kjósendurna í Mið-Winnipeg syðri,
á þinginu í Ottawa.
Yðar einlægur,
Jos. T. Thorson.
Jóseph T. Thorson,
g-æzludeildar herfanga.
I aprílmánuði 1919 sneri hann aft-
ur heim til Winnipeg, og gekk þá í
félag viö lögmennina Phillipps &
Scarth. I maímánuði var hann skip-
aður lagaskólastjóri við háskólann í
Manitoba. Var hann þá 32 ára að
aldri. Aður hafði skólaráð annast
stjórn lagaskólans og var hann því
hinn fyrsti lagaskólastjóri í Manifoba.
Hefir hann síðan haft það embætti á
hendi, unz hann sagði því lausu á
föstudaginn var, eins og áður er get-
ið.
Hinn 30. desember 1916 gekk Mr.
Thorson að eiga Miss Alleen B.
Scarth, dóttur Mr. og Mrs. W. S.
Scarth, er fyrrum bjuggu í Virden,
Manitoba. Hefir þeim hjónuro orð-
ið tveggja barna auðið. Eldra barnið
er stúlka, Margaret Ellen, fjögra ára
að aldri, en yngra barnið drengur,
Donald Scarth, rúmlega ársgamall.
Pleimili þeirra hjóna er að 129 Nia-
gara Street.
Foreldrar Mr. Thorsons eru þau
hjón, Mr. Stephen Thorson og kona
sig saman sem oftast.
Mér þætti vænt um, ef hægt væri
að koma því svo fyrir, að eg gæti |
sem oftast átt fund með kjósendum |
niínum, með það tvent fyrir augum, |
' að þeir ættu hægar að fylgjast meö
því, seip fram fer í Ottawa, og að !
þeir gætu gert mér aðvart um þær
þarfir og skoðanir, sem mest bæri á
itinan kjördæmisins. A hinum fjöl- !
menna fundi, sem við áttum með okk- ;
ur í Sambandskirkjunni, gafst okkur!
og lítill tími til þess að hafa spurn-
it hver af öðrum. Mér skal ætíð vera
ljúft að eiga fund með þeim, -em j
kusu mig, og ræða við þá um iaúas-
ins gagn og nauðsynjar.
Þótt eg væri nefndur til þing-
mensku af verkamannaflokknum, og
sú tilnefning skuldbindi mig til þess
að fylgja fram stefnuskrá þess flokks
þá hyggsf eg þó vita, að margir af
þeim, sem greiddu mér atkvæði í ár,
muni til skamms tíma ekki ^aía ver-
ið vel kunnugir verkamannahreyfing-
uiini.
Ef mér hefir skilist rétt, þá stend-
ur að ýmsu leyti líkt á fyrir ís-
lenzka þjóðarbrotinu hér og frumbýl-
ingunum í Canada. Þeir eru aldir
t'PP undir því frjálsa fyrirkomulagi
stjórnarfarsins, sem liberalarnir unnu
snemma á timum. Þeim hafa boðist
Frá Islandi.
Rvik 21. ágúst.
Hjúskapur. — I dag eru gefin sam
an í Viðeyjarkirkju Gyða Eggerts-
dóttir Briem og Héðinn Valdemars-
son framkvæmdastjóri.
Halldór Vilhjálmsson skólastjóri á
Hvanneyri og Magnús Einarsson
dýralæknir fóru utan meö Lyru um
miðja vikuna. Sitja af Islands hálfu !
hátíðahöld, i tilefni af stækkun Iand- I
búnaðarháskólans í Khöfn-
Landskjálftar allmiklir hafa fund-
ist öðruhvoru í sumar á Reykjanesi.
8 þ. m. urðu þeir hvað mestir og
voru taldir um 40 kippir þann dag.
Seyðisfirði 20. ágúst.
Vélbátur sckkur. — Vélbáturinn
Bliki, eign Halldórs Jónssonar, á
leið til Bakkafjarðar með vörur, sökk
á þriðjudaginn á Héraðsflóa. Leki
hafði komi'ö að bátnum. Mennirnir
höfðu ekik við að dæla og björguð-
ust á róðrarbát til Unaóss, nauðulega.
Var brim mikið og sjógangur.
FJdsumbrot hafa verið í Ö'skju t
sumar. Sást til reykjarmekkjar það-
an bæði að norðan og austan. Var
Þjóðverji þar og á ferð og varð var
við umbrotin. Hefir myndast hólmi
í öskjuvatni og var vatnið miklu
heitara en vant er.
(Tlminn.)
Kaupfélag Eyf.irðinga 1886—1926.
— Kaupfélag Eyfirðinga hefir gef-
ið út vandað minningarrit um 40 ára
starfsemi sína. — Er þar fyrst inn-
gangur, all-löng ritgerð, en þá “Saga
Kaupfélags Eyfirðinga”, langt mál
og fróðlegt á ýnisa grein. — Siðan
taka við kaflar um “Þróunarsögu •
Kaupfélags Eyfirðinga’’, en þar á
eftir "Starfsmannatal" og “Skýrsl-
ur". Loks ert^ birt^r myndir áF
framkvæmdastjórum félagsins og
stjórnöndum, núverandi starfsliði
þess og húseignum á Akureyri —
Jónas Þorbergsson hefir tekið ritið
saman.
Seyðisfirði 21. ágúst.
Síldveiði er ágætt á Eskifirði og
'Reyðarfirði, en annarsstaðar reyt-
ingur, vegna skorts á veiðitækjum.
Flestir Austfirðir eru sagðir fullir
af síld.
Rigningasamt undanfarið á fjörð-
um, en góðviðri á Héraði.
(Vísir.)
lagaskólastjóri, sem kosinn var á
þing í Mið-Winnipeg syðri hinn 14.
þ. m., hefir nú sagt af sér embætti
sínu við háskólann. Þykir Heíms-
kringlu því tilhlýðilegt að rekja
i stuttu máli þroskaferil hans fyrir
lesendum sínum.
Joseph Þórarinn Thorson er fædd-
ur 15. marz 1889 í Winnipeg. I æsku
gekl^hanná Winnipeg Collegiate en
síðar á Manitoba College, og útskrif-
aðist þaðan 1910 með hæstu ágætis-
einkunn. Cecil Rhodes verðlaunin
hlaut hann sama ár, og fór samkvæmt
ákvæðum þeirra til Oxford og lagði
stund á lögfræði. Utskrifaðist hann
þaðan 1912. Arið 1913 var hann í
London, að búa sig undir lögsóknar-
embætti, og fékk hann viðurkentjmgu
fyrir því við Middle Temple í Lon-
don, eini Islendingurinn, sem ka’lað-
ur hefir verið til lögsóknar á Eng-
landi. 1 ágústmánuði 1913 sneri
hann heim aftur til Canada og gekk I
í félagsskap með Rothwell, Johnson, |
Bergman & Co., og í nóvember sama j
ár var hann skipaður lögsóknari við
réttinn í Manitoba. I febrúar 1914 |
sæmileg tækifæri til farsældar, og
hans Sigríður Þórarinsdóttir. Eigm hafa ásamt framtakssemi( dugnaSi 0g
sparsemi, eflt persónuleik sinn, og
uðust’ þau hjón þrjá aðra áyni, er a
legg komust; Jöhn, póstþjón hér
í Winnipeg; Charles, dráttlistarmann
hér í Winnipeg; og Stephen Helga,
er féll í striðinu mikla á Frakklandi,
við (/orcellate, 16. sept. 1916, 24 ára
að aldri.
Öll ástæða er til þess að ætla, að
framtíð Mr. Thorsons verði að sínu
leyti jafnglæsileg og fortíð hans hef-
:ir verið. Má ekki síði|r marka
það af þeim orðstir, ér hann gat sér
i kosningahríðinni nú síðast, og
þeim ágæta sigri, er hann vann á
mótstöðumanni sínum. Stuðlaði jafnt
að því hvorttveggja, drengileg fram-
koma hans, er vann honum samúð
mótstöðumanna sem vina, og skör-
ungsskapur hans á ræðupalli, er vann
honum jafn almenna aðdáun. Er sú
gáfa ekki langt sótt, eins og Heims-
kringla" hefir áður getið um.
Fjær og nær.
Þér félagar, J>. McDiarmid og Þor-
steinn Borgfjörð, hafa oi;ðið hlut-
gekk hann í félagsskap við J. N. j skarpastir um að byggja heljar miklá
McFadden, og i apríl 1915 g^k hann 1 yagnhlöðu fyrir Leonard og Mac-
í félag við Pitblado, Hoskin & Co.
I marzmánuði 1916 innritaðist
hann í 223. herdeildina og varð þar
brátt höfuðsmaður (Captain). Til
Frakklands fór hann i júlí 1917 óg
var þar við British Exp. Force. —
Laughlin, umboðsmenn Cadillac og
Nash vagnanna. Verður þetta mik-
ilfenglegasta vagnhlaða í Winnipeg
að þessu, og er áætlað að hún kosti
um $200.000. Plún verður bygð á
horni Portage og Young St., öll úr
Nokkurn hluta þess tíma, sem hann stáli, steinsteypu, múrsteini og gleri,
var í herþjónustu á Frakklandi, var 0g verður svo gengið frá henni að
hann skipáður yfirforingi (O. C.) 4.utan, að hún verði bæjarprýði.
með þvi komið undir sig fótum, ekki
einungis sem einstaklingar, heldur al-
ment.
En timarnir breytast. Við erum
ekki lengur frumbýlingar. Vélarnar
liafa komið upp verksmiðjum og borg-
um. Samtök hafa leitt af sér sam-
lög og stckhringi/ Ný viðfangsefni
biða okkar; enn. erfiðari vandamál
bíða barnanna okkar. Einstaklings-
hefðin leiðir ekki lengur til farsæld-
ar, eða ef hún gerir það, þá er það
á annara kostnað.
Jafnvel meðal bænda, fer sivaxandi
tilfinning fyrir því, hvað samtökin
séu nauðsynleg. Hveitisamlagið er
áberandi vottur þess, að bændunum
hefir skilist það, hve tilgangslaust
það er, að reyna að selja afurðir
sinar, hver fyrir sig.
I borgunum er enn meiri nauð-
syn á samvinnu og skipulagsbundnu
samfélagi. Valdið dregst mefr og
meir í hendur tiltölulega fárra manna.
Þetta á við utn iðnaðar-, verzlunar-
cg peningaviðskifti.
Pólitiskt frjálsræði er þýðingar-
laust — getur i raun og veru ekki
lengi'staðist — ef við eigum við fjár
hagslegan þrældóm að búa. Við
veröurn að koma á alþýðlegra fyrir-
komulagi, með hveitisölu og kolanám,
t. d., alveg eins' og sveitar- og
bæjarstjórn okkar fer fram á al-
þýðlegan hátt.
Þetta er hornsteinninn undir verka-
Rvik 14. ágúst.
Bjórn Bjarnason hreppstjóri í
Grafarholti er sjötugur í dag. —
Verður hann jafnan talin í fremstu
röð bænda fyrir margra hluta sakir.
Agæta forgöngu hafði hann t. d.
um samvinnfélagsskap bænda. Var
um mörg ár hinn sívakandi málsvari
fyrir Sláturfélag Suðurlands. Bæði
á Alþingi og búnaðarþingi hefir hann
setið með sóma. Fræðimaður er
hann og og málhagur prýðilega.
Hlaðið var fyrir Þverá eystra í
vor, samkvæmt ályktun Alþingis. —
“Var verkinu þannig hátt#ð, að
hrisi og sandpokum var sökt í ána
og átti hún síðan sjálf að hlaða
stiflugarðinn með framburði sinum,”'
segir Visir. En verk þetta hefir ait
orðið ónýtt.
Nýjar landssímastöðvar hafa verið
opnaðar á þessum stöðum: Nesi i
Selvogi, Ospakseyri í Bitru, Litla-
Fjarðarhorni í Kollafirði, Holtastöð
um, Gunnsteinsstöðum og Bólstaðar-
hlíð í Langadal, Kagagarðarhóli í
Torfalækjarhreppi, Svinavatni og
Auðkúlú í Svinadal, Valalnesi, Hall-
ormsstað og Brekku í Fljótsdalshér-
aði og Geirólfsstöðum i Skriðdal.
Jakob Thorarensen skáld er nýlega
Rvík 18. ágúst...
Góður gcstur. —Eins og frá var
sagt í Visi, kom prófessor Hjálmar
Lindroth hingað til bæjarins með-
Suðurlarfdinu á mánudaginn. Hefir
hann síðan i lok júnímánaðar dvalist
hér á landi, lenggt á Stað á Reykja-
nesi, hjá séra Jóni Þorvaldssyni.
Það er í fyrst^ skifti, sem próf.
Lindroth kemtir hingað til Islands,
og um leið í fyrsta skifti sem sænsk-
ur prófessor heimsækir landið. —
Heimsóknin er því allmerkile'g, og
skemtilegt til að hugsa, ef koma þessa
góða gests kann að hafa það að
verkum, að aukin kynni verða méð
íslenzku þjóðinni og stærstu og
mestu frændþjóð vorri.
— Það var fyrir áeggjun prófess-
ors Nordals, — segir próf. Lindroth,
— að eg réðist í ferðalag mitt. Próf.
Nordal kom m. a. til Gautaborgar í
fyrirlestraför sinni og hélt þar ágæt-
an fyrirlestur um Island, og síðan
hefir það vakað fyrir mér að fá
glögga og lifandi þekkingu á íslenzku
þjóðinni. . •
— Af veru minni hér er alt gott
að segja. Mér hefir fundist eins og
eg væri heima hjá mér. Fólkið er
frjálst í bragði, svo frjálst, að það
má tilfæra þessi orð sem þjóðerijis-
einkenni, firist mér, og eg verð að
dást að íslenzku alþýðumentuninni.
Sérstaklega virðist mér bókleg fræði
iðkuð af alþýðumönnum, síður nátt-
úrufræði.
— Reynsla mín hér hefir verið svo
góð, að er eg kem heim aftur, mun
eg eftir megni reyna að vekja méiri
lifandi áhuga, en verið hefir, hjá
löndum mínum fyrir íslenzku þjóð-
inni. —
Prófessor Lindroth er kennari í
norrænum fræðum við háskólann í
Gautaborg, en ekki í Stokkhólmi, eins
og misritast hafði í bæjarfregnum í
Vísi. Hann talar íslenzku vel, og
Rvík 24. ágúst.
Sextugur er í dag séra SigTús Jóns
son, fyrrum prestur i Hvammi í Lax-
árdal og á Mælifelli, en nú kaupfé-
lagsstjóri á Sauðárkróki.
Adam Paidsen leikari er væntan-
legur hingað tik bæjarins norðan af
Akureyri innan skamms. — .Etlar
hann að lesa hér upp leikritið “Jeder-
niann’’. Dómkirkjuorganleikari Sig-
fús Einarsson aðstoðar. — Upphaf-
lega gerði fm Adam Paulsen ráð fyrir
að leika ’Jedermann" hér í haust, sem
gestur Leikfélagsins, en hefir nú
fengið þvi frestað þangað til á út-
niánuðum í vetitr, með þvt að hann
þarf að vera kominn til Kaupmanna-
hafnar í byrjun næsta mánaðar.
Styrk til nánts við erlenda háskóla
hefir stjórnarráðið nýlega úthlutað,
og hlutu hann þessir-fjórir stúdentar,
at 13 sem sóttu: Jakob Benediktsson,
Gísli Gestsson, Björij Levt Jónsson
og Björn Bjarnason. , ’
Rvík 21. ágúst.
Fertugasta og sjöunda prestskap-
arár sitt byrjar séra Olafur Olafsson
fríkirkjuprestur á morgun. Hann
tók prestvígslu 22. ágúst 1880.
kominn heim úr ferð um Noreg. Var j et viðtalið hér að framan að mestu
10 vikur á ferðinni og var alstaðar
prýðilega vel tekið, svo sem er algild
regla um viðtökur Austmanna á
okkur Islendingum. Fór meira og
minni um allan Noreg og lætur hið
bezta af öllu. Kom meðal annars á
hátíð, sem ungmennafélögin héJdu í
Leirdal í Sogni, í minningu unt 30
ára afntæli þeirra. Bar mjög á þvi,
hve þTÓttmikil er baráttan vestan
fjalls i Noregi fyrir nýnorskunni,
enda eru það ungmennafélögin, sem
haft orðrétt eftir honum.
Háskólinn í Gautaborg er óskifttjr
(einungis heimspekisdeild) og lesa
þar 250 stúdentar, en rnargir þeirra
leggja stund á norræn fræði. Það er
því vel liklegt að prófessor Lindrot’n
reynist Islandi hollur og auki sanna
þekkingu á landinu meðal landa sinna.
Skemtileg tilviljun réði þvi, að son-
ur prófessorsins, magister C. H.
Lindroth, var hér á ferð um likt
leyti og faðirinn. Eins og áður hefir
mannahreyfingunni. Sönn frjálslynd-1 eru liíi'it og sálin í þessari baráttu, Verið sagt frá í Visi, hafði mag.
Rvík 25. ágúst.
Frímerki■ — I seinin tíð hefir póst
stjórnin gefið út allmikið af nýjum
frímerkjum, eina tegund með mynd-
um, en fjölda einstakra yfirstimpl-
aðra frimerkja. Deila má um feg-
urð nýju frimerkjanna og samræmi,
en flestum mun þó finnast aðgerðir
póststjórnarinnar í þessu efni frekar
lýsa smekkleysi en hinu. Spor er það
þó i rétta átt, að horfið er meira og
meira frá því að nota konungsnjynd-
ir á frímerkjunum, þvi að það vekur
enga athygli á landinu út i frá, að
hér ráði rikjum þessi og þessi kon-
ungur; miklu meiri athygli vekur það
et sýna má á islenzku frimerkjunum
fagurt landslag, mannvirki eða fræga
staði, *t. d. Þingvelli, Heklu, Geysi,
Gullfoss o. fl. Telja má víst að gef-
in verði út ný frímerki í tilefni af
Alþingishátiðinni 1930, og ættu menn
þá að muna eftir þessu, en annars
væri engin sök í þvi, að ný frimerki
væru gefin út fyr. Nú orðið mun
almenningi vera kunnugt, hvílíkt
verðmæti felst í gömlu og notuðu frí-
merkjunum. Mikið er flutt út af
írimerkjum, þó ekki komi skýrsla
um það í hagtíðindunum.
Þess skal getið, að Norðmenn eru
nú að undirbúa útgáfu nýrra frí-
merkja, sem vekja eiga athygli á
landinu sem ferðamannalandi og
framfaralandi. I fyrra gáfu þeir
út frimerki í tilefni af þvi, að þá eign
uðust þeir Svalbarða, og nemur ágóði
norsku stjórnarinnar eitthvað í kring-
um 50,000 kr. af þessari einu tegund
frimerkja.
(Vísir.)
-x-