Heimskringla - 01.02.1928, Síða 7

WINNIPEG 1. FEBRUAR 1928.
HEIMSKRINQLA
7. BLAÐSIÐA
á sunnudagsmorgun hvern syngur áhrif og Italia gekk í striöiö. dAn-
heimafólk söngva. Það byrjar á nunzio geröist flugmaöur í hemum,
neöstu hæö hallarinnar og gengur svo og gat sér mikinn oröstír fyrir karl-
um alla höllina, fyrir hvers manns mennsku og djörfung. Þegar friöar-
dyr syngjandi og loks heyrist söng- samningarnir voru geröir, heimtaöi
urinn deyja út í fjarska í lundunum hann aö Italir fengju í sinn hlut
fyrir utan. Tónarnir, þýöir eins og austurríska hæinn Fiume, en hann
hvísl blæsins viö skógarlimiö, en þó ! var lagöur undir Júgó-Slavíu. Þessu
með fylling, smeygja sér inn um ' reiddist dAnnunzio, safnaði liði, tók
hverja gátt, opna eyru sofandans eins bæinn herskildi, sat þar á annað á^
Kosningasigur
verkalýðsins.
Yiss merki
um nýrnaveiki eru bakverkir, þvag-
teppa og þvagsteinar. GIN PILLS
lœkna nýrnaveiki, metJ því ati deyfa
og grætJa sjúka parta. — 50c askjan
hjá öllum lyfsölum.
131
Nokkrir drœttir
úr lífinu í ElmaU’
Viö örlitiö þorp suður í Bayern-
fjöllum, sem heitir Kais, stiga dag-
lega nokkrir feröamenn af lestinni,
6em nemur þar staöar aöeins ör—.
skamma stund. Fótgangandi halda
þeir áfram í suðurátt eftir örmjóum
gangvegi, sem smeygir sér á milli risa
vaxinna trjáa og tyllir sér viða á
fremstu brúnir gilja og hamralbelta.
Næstum alHr þessir feröalangar eru
á leið til skemmri eöa lengri dvalar
S höllinni í Elmau. Þeir geta veriö
hinir allra ólíkustu að ytra útliti og
komnir bæöi frá austri og vestri, en
sameiginleg þrá hefir hrifið þá brott,
hvern úr sínum verkahring og stillt
þeim hlið viö hliö i þessa afskeikktu
taapigötu Alpanna.
Hvers eru þeir allir aö leita? Æíla
þeir aöeins aö forvitnast í helgidótn
háfjallanna, láta lindtært loft þeirra
strjúkast um vanga og kipn og teygi
að sér þann ótæmandi unað, sem býr
undir bláhvolfum þessa undrahreina
himins? Eru þeir til þess eins komn
ir að varpa sér í faöm þessarar villtu
náttúru, telja henni harma sína og
hljóta lækning sollinna sára? Eöa
eru þeir hér komnir sem landflótta-
menn borga- og bæjarlífs, til þess aö
njóta verndar hinnar ljúflátu kyrröar,
6em vakir yfir þessuin afskekkta dal ?
Ef til vill, þvi allt þetta má þarna
finna. En samt stefnir leit (þeirra
dýpra. Þeir eru aö leita samvistar
með þeim flokki manna, sem fyrir er
í Elmauarhöll og þó umfram allt á
leið til aö kynnast Jóhannesi Muller.
Og fá munu þau dæmi aö nokkurn
hafi iðrað þeirrar dvalar.
Þarna í Elmauarhöll er ætiö fyrir
hópur manna, er hafa vígst ,þeim lifn'
aði, sem sæmir hreinum sálum, sem
eiga hjörtu, sem slá af óróa eftir
full'komnara lifi. Þó er þar Jóhann-
es Muller fyrir þeim ölliun. Með
fyrirlestrum og samtölum vill hann
^neigja hugi manna inn á þær braut-
ir sem liggja til fullkomnara lífs og
meiri andlegs þroska. Rík áherzla er
lÖgð á aö mynda þarna félagsskap,
sem meö réttu mætti kallast samfélag,
opna mönnum leiö aö hjörtum hvers
annars, sameina hugi allra og binda
höndum bræöralags og kærleika.
Annan hvern dag koma allir sam-
an í hátíðasal hallarinnar og leikur
þar snillingur á slaghörpu. Ljós eru
slökfkt og menn sitja og njóta. Tón-
arnir flæöa í bylgjum út yfir salinn.
■Þeir læsa sig um eina sál frá annari,
stilla iþær saman, opna þeim leiðir
hverri aö annari, veita þeim hlutdeild
1 fagnaði hver annarar. Hrifningin
vex. Hugir tvinnast saman í eina
allsherjar heild, er finnur fullsælu í
því einu að vera saman. Sjá! Þeir
oru eitt hjarta og ein sál.
Margvíslegra fleiri ráða er beitt
td þess aö auka kynni manna á meö-
al, vekja samhug og samvitund. Eitt
þeirra er dans. Er hann raunar stíg-
inn meö öörum hætti en annarstaðar
tíðkast og fyl-gir öðrum reglum. —
Hann er iðkaður tvisvar eöa þrisvar
sinnum í viku, og er dr. Muller ætið
sjálfur með i honum, þótt hann hafi
nú tvö ár um sextugt. Eftir hljóö-
fallinu sveiflast menn og gefa sig
ósj álfrátt á vald þess og er þaö Ijjc-
ast leik barna, sem ekki vita neitt af
ööru en yrtí’Islei'k Wöandi stundar.
EitthvaÖ viröist losna, sem vaninn,
ldcypidómarn
og kossar morgunsólar vekja blóm
vallarins. Eg þekkti hvorki lögin né
ijóðin, vissi það eitt, aö þau voru
þrungin af einhverjum ósegjanleg-
,um fögnuði yfir lífinu og umvafin
hátíðleik, sem engin orö fá lýst. Þess-
ir tónar báru á örmum sér sunnu—
dagsfriöinn inn í Elmauarhöll. Þeir
voru í ætt viö kvak svansins, sem
hefur sig upp yfir hversdagslíf og
hversdagslika. Þeir voru útrás sálna,
sem eiga fylling gleði og friðar. Þeir
voru dýrðaróður lífsins.
Ogleymanlegastar munu þó öllum
þær stundir, er Jóhannes Muller flyt-
ur fyrirlestra sína. Hann talar ætið
blaðalaust og sjaldan skemur en
hálfan tíma í einu. Hann talar af
óvenjulegum kyngikrafti og frábærri
snilld. Umræöuefniö snýst nærri æf-
inlega um þaö, hvernig guðs ríki
megi veröa aö veruleika í lífi mann-
anna, og hver leiöin sé til þess.
P. Þ.
—iStraumar.
(með stuðningi itölsku stjórnarinnar),
en varð loks að hverfa þaðan, til-
neyddur af Júgó-Slövum og Bretum.
(Vöröur.)
heimahúsum né annarstaðar. Sá
sem mest gengur fram í að syngja j
mönnum lof og dýrö í Heimskringlu!
er séra Rögnv. Pétursson, og veit eg
ei hvað til kemur. Ekki hélt eg aö ( Nýlega fóru fram borgarstjóra
hann þyrfti að hafa þaö fyrir at- kosningar í fríríkinu Hamborg og
vinnu að syngja slíkan söng. Einn-
ig hélt eg að hann væri svo vel rit—
fær maður, að hann gæti sagt ekk-
ert í dálítið færri orðum en hann
gerir.
Stórskáld vorra tíma.
Gabriele d’Annunsio.
Gabriele dAnnunzio er mesta skáld
Itala á voruin dögum, heimsfrægur
jafnt sem rithöfundur og pólitískur
æfintýramaður.
Hann er fæddur 12. marz 1864, var
óvenju bráðþroska og gaf 15 ára gam
all út fyrsta ljóöasafn sitt, hefir síðan
skrifaö kynstur af kvæöum, leikrit-
um, lengri og skemmri sögum.
Höfuðeinkenni hans er ástríðuifull
Hfsást og feguröardýnkun. Hann er
sonur sólskinslands og gamals auð-
ugs menningarlands, hefir framar
öllum öörum tekið arfi þess tveim
höndum, drukkiö i sig áhrif ítalskr-
ar fegurðar, lýst ítölsku landi, himni
og hafi, höllum og kirkjum, mynd-
list og mannvirkjum af meiri þekk-
ingu og skáldlegri ímyndun en nokk-
ur annar. Persónur hans elska heitt
og lifa sterkt, i lofti sem er þrungiö
heitum gróðurilmi og gömlum minn-
ingum, iiman um listaverk sköpuð í
dýrlkun á konunni,ástinni, lífinu. —
Villtur holdlegur munaöur og guð-
dómleg fegurðarást renna hér saman
í æöri eining ástriðufullrar lífsnautn
ar. Stíll skáldsagna hans er iburð-
armikHt, stunidum þrejytandi, oftast
hrífandi litauöugur og magnaöur eldi
hr'fningar og guönióös. Beztu bæk-
ur hans minna á stórar, skrautlegar
hallir, umkringdar blómheðum, ald-
ingöröum, voldugum gömlum skóg-
um, lauigaðar brennandi sólskini, full-
ar af listavenkum, hallir, þar sem elsk
endur, með gamla menningu í síungu
og heitu blóöi lifa ástríöufullu og
fögru lifi.
Flest frægust skáldverk rAnnun-
zio eru til á Noröuilandamálum.
(Sömuleiöis á ensku. — S. H. f. H.)
Vestur-íslenzku blöðin.
Margir kaupendur íslenzku viku-
blaðanna eru farnir aö spyrja sjálfa
sig, hvaö blöðin eiginlega séu aÖ
verða, og svarið veröur, sérstaklega
hvaö Heimskringlu snertir, í fjórum
liðum.
1. Húspostilla til sunnu- og helgi—
daga prédikana.
2. Bftirmælarit dáinna Vestur-Is-
Iendinga.
3. Lofsöngvablað lifandi Vestur-
Islendinga.
4. Endurprentunarblað bóka og
og tímarita.
Fyrsti liöur. Trúmálin í blöðunum
eru orðin aö algerðu hneyksli. Aðeins
sárfáir Islendingar eru farnir aö lesa
þessar stööuigu og sifelldu trúmála-
ræöur i blöðunum; þeir sem mest og
bezt lesa þær, eru prentararnir, og
sýnast engu betri menn eftir en áöur.
Flestar og beztu trúmálaræðurnar
i Heimskringlu nú upp á sáðkastið,
eru eftir séra Ragnar E. Kvaran
Hvaö sýna þessar ræður okkur svo?
Jú, þær sýna okkur ágæta dómgreind
á ýmsum atriðum bibliunnar. Snilld
í framsetning og ágæta rökfræöi. En
að þær færi nokkra sál nær Kristi,
í anda og sannleika eða daglegri
breytni, það get eg ekki séö, og eiga
þess vegna ekkert erindi í Heims-
kringlu. Þvi Heimskringla er ekki
gefin út sem kennslubók í rökfræði
og málfræði. Ennfremur má geta
þess, að öllum þessum trúmálaræð-
um og greinum er á glæ kastað, meö
þvi að setja þær í islenzku blöðin.
Blöðunum er ekki haldið saman; þau
eru lesin aöeins einu sinni, og oft í
flýti; svo er þeim hent. Efnið í
þessum trúmálaræöum týnist, gleym-
ist og dær út úr meðvitund fólksins,
hafi nokkuð af þvi komist þangað
inn.
Nýlega sá eg eftirmæli eftir konu,
skrifuð í Lögberg af séra Jóhanni
Bjarnasyni, að lengd fullir þrír dálk-
ar í blaðinu. Þegar eg hafði lesið
alla þá syrpu, fann eg út aö efnið í
allri greininni var þetta: “Góð kona
og vel látin”. Bkki svo að skilja að
þessi eftirmæli væru ekki eins vel
skrifuð og fjöldi annara eftirmæla.
Þessar æfisögur Vestur-Islendinga í
blöðunum eru spegill af huigsunar-
hætti þeirra. Þær lýsa svo einkar
vel uppskafningseðli Vestur-Islend'
inga, löngun þeirra til að sýnast, en
Því hefir verið haldið fram af nú-
verandi ritstjóra Heimskringlu, aö
'hún ætti aö vera mitt á milli frétta-
blaðs og tímarits. Sú breyting á blað
inu hefir aldrei veriö auglýst, og all-
ur fjöldi kaupenda stendur í þeirri
meiningu að Heimskringla sé frétta-
blað og eigi að vera fréttablað, og
ef að ritstjórinn álítur ekkert frétt-
ir nema að kýr hafi átt tvílhöfðaðan
kálf austur í Ontario, eöa aö rænd-
ur ha'fi verið banki austur í New
York, eða kerling hafi hálsbrotnað
í St. Paul o. s. frv., þá misskilur
hann orðið fréttir. Stuttar en gagn-
yrtar greinir um ýmislegt, sem er á
dagskrá þjóðanna innan lands og ut-
an, eru fréttir, og það er það sem
fólkið vantar mest aö vita og fræð-
ast um. Það er blátt áfram hlægi-
legt, aö ekki stærri blöð en Heims-
kringla og Lögberg eru, skuli þurfa
að vera að endurprenta bækur og
tímarit af sama tungumáli, sem eins
margir lesa eins og kaupendur blað-
anna, nefnilega sama fólkið; og þótt
Iðunn og Eimreiðin hafi ekki eins
marga kaupendur og vikublöðin, þá
eru þessi tímarit í hverju lestrarfé-
lagi, og þau eru í flestum íslenzkum
byggöum hér vestra.
Það virðist eftir íslenzku blöðunum
að dæma, að hér í Canada séu engin
mál á dagskrá, hvorki hjá fylkjun-
um eða sambandsstjórninni, eða ein-
^tökum mönnum, sem aö neina varði,
og sízt lesendur íslenzku blaðanna.
Heldur eru blöðin fyllt með þessum
þrotlausu löngu ræðum og ritgerðum
sem þrátt fyrir þaö að vel séu sagð ■
ar, gera blöðin þur og leiðinleg af-
lestrar, þegar til lengdar lætur. En
iþó kastar nú fyrst tólfunum fyrir
Heimskringlu, þegar hún er farin að
endurprenta bækur frá 17. öld. Sama
greinin búin aö vera í blaðinu í tvo
mánuði. Heldurðu ekki, ritstjóri
góður, að einhver verði búinn að
tgleyma fyrri partinum af Iþeirri grein,
þegar endirinn kemur. Og nú ofan
á lofsöngvana, endurprentanir og ann
að þvi um líkt, er nú Heimskringla
orðin kennslubók í læknisfræði. —
P. S. — Mér hefir verið tilkynnt
af nokkrum kaupendum Heimskringlu
hér á Víðir, aö blaðinu verði sagt
upp, ef önnur eins óskil eiga sér stað
á því hér eftir eins pg hingað til. Er
það að verða hrein undantekning ef
unnu jafnaðarmenn þar glæsilegan
sigur. Kommúnistar bættu við sig
32,000 atkvæðum, fengu alls 110,115
og sósíaldemókratar fengu 247,000 og
unnu þeir saman 13 sæti og borgara—
flokkarnir töpuðu 5. Hafa kommún
istar og sósíaldemókratar því 90 sæti,
en.allir borgaraflokkarnir til samans
70.
Þykir íllialdsblöðunum þetta spilla
mjög útlitinú ' fyrir því við næstu
þingkosningar.
Þá herma nýjustu fregnir að jafn_
aðarmenn 'hafi unnið mikið á við
Ibtejarstjórnarkosningar í Eni^laijdi.
Samtals hafa þeir unnið þar um 100
sæti. I Tjekkó—SlóvakSu hafa jafn-
aðarmenn unnið mikinn sigur. Eink
um þó kommúnistar. I ýmsum borg_
um Þýzkalands h.nfa jafnaðarmenn
unnið glæsilega sigra.
(Verkamaðurinn.)
Da^iðarefsing
fyrir villutrú.
Jesúíti einn í Frakklandi, faðir
Antoine Oldra hélt nýlega ræðu í
kirkju hinna heilögu píslarvotta í
Tourraine og skoraði þar á alla ka-
bólska menn að vinna að því, að
dauðarefsingu verði beitt við alla þá,
óhlýðnist vilja páfans. Blaðið
“L’Echo des Vallees” birti ræðuna,
og segir það, að faðir Oldra hafi lát-
ið sér þessi orð um munn fara m. a.:
Kirkjan hefir nú sýnt alla mögu—
lega kristilega þolinmæði, en sérhver
tilraun til að sannfæra menn, sérhver
andleg uppörvun, sérhver vilyrði um
fjárhagslegan ávinning, eru árang—
urslaus; hinir seku halda áfram að
boða villutrú sína, trufla ró þjóðfé—
lagsins og véfengja hinar kristilegu
játningar. Þess vegna er nú ekki
annað ráð fyrir hendi en dauðarefs-
ingin, til að vernda kirkjuna og með
limi hennar og knýja villukennend—
urna til hlýðni við skýringar hinnar
kaþólsku kirkju. Munið þið það,
herrar mínir, að villutrúarmennirnir
hafa aldrei látið af að ráðast á hina
kaþólsku trú? Þeir eru illgjarnir, ó—
siðlegir, viðbjóðslegir, svívirðilegir,
illskufullir, blygðunarlausir, hata
föðurandið, óróaseggir”. — — —
Síðan nefnir hann ýmsa villutrúar—
flokka, t. d. Lútherstrúarmenn, og
bætir svo við: “Minnist þess, herr—
ar minir, að villutrúarmaður er verri
en hinn versti glæpamaður, og sam—
vizka yðar mun aldrei fá frið, ef
dauðarefsingu er ekki beitt til að eyða
öllu sæði efnishyggjunnar”. Virðist
heldur vera farið að slá út í fyrir
páfanum, ef hann lætur slikt orð-
bragð óátalið.
. (Straumar)
þó mest hræsnina, sem yfirgnæfir allt 3sIenzku btögin (bægi ja{nt)> koma
annað i þessum æfisögum. Hlver
Dönsk kona, Regitze Winge, hef_ I
ir þýtt mörg þeirra af mi'killi snilld.'
Af skáldsögum hans þykja fegurstar Sv° er um þetta °S f7lltur
maður og kona, sem deyja, eru heilög
og lýtalaus. Og hver maður og hver
kona, sem deyr, hafa verið betri en
allir aörar konur og allir aðrir menn.
“II piacere” (á dönsku: Lyst), “Gio-
dálkur eftir dál'k í blöðum, en hræsn-
vanni Episcopo” (sömuleiðis þýtt á isklutarnir rennvættir af gleðitárum
dönsku). “11 tronto della morte” (þýtt áSur e” feininni er lokiö- Sájlfsagt
a sænsku: Dödens Triumf), “II fu
oco” (á dönsku: Ilden. Saga þessi
l(ýsir ástum dAnnunzio og hinnar
guðdómlegu leiikkonu Elonora Duse,
iguðdómlegu leikkonu Elonora Duse,og!
olli henni mikillar sorgar) “Forse dhe
I er að blöðin flytji lát allra Vestur
Islendinga, sem deyja, en aðeins sem
frétt, og ætti engin dánarfregn í blöð-
unum að vera lengri en þrír þuml-
ungar eins dálks breiddar.
Allur
lofsöngurinn, sem Vestur
si, forse che no” (á dönsku: Maaske Islendingum er sunginn í blöðunum,
— maaske ikke). Af leikritum hans Hefir átt beinan og óbeinan þátt í
eru frægust: “La Gioconda” (þýdd l>v,» fylla Vestur-Islendinga þjóð-
á dönsku), “Franceca di Rimini” arhroka, gera þá að auðvirðilegum
(þýtt á dönsku) og “La citta morta” uppskafningum, sem sí og æ miklast
(á dönsku: De dödes By). | af því að vera Islendingar og af ís-
Fram að stríðinu mikla hafði d,- lenzkum foreldrum, en á sama tíma
Annunzio helgað skáldskapnum alla eru svo ensk að foreldrarnir mega
starfsikrafta sina, en nú gerðist hann ekki láta börn sín heita íslenzkum
einn umsvifamesti stjórnmálamaður nöfnum, heldur er klínt á þau enskum
Italíu og hóf baráttu fyrir því að nöfnum, sem foreldrarnir oft og tíð-
ir, kuldinn og einangr- 'landar hans segðu Þjóðverjum og lim v,ta eklki hvað þýða og kunna
nnin leggja í dróma, byrgja inni og Austurríkismönnum strið á hendur. ekki að stafa svo rétt sé. Og margir
kyrkja. Það er eins og allir varpi Hann ferðaðist um landið og eggjaði af þeim, sem mest er búið að hæla
af sér einhverjum álagaham og verði þjóð sína til hernaðar af magnaðri í blöðunum, mega aldrei láta heyrast
e,ns og áhyggjulaus börn. — 1 dögun mælsku. Fortölur hans höfðu mikil að þeir tali íslenzkt orð, hvorki i
hingað fyr en vikugömul. Enn einu
sinni vil eg tilkynna útgáfunefnd
Heimskringlu, að pósturinn er keyrð
ur út um byggðirnar frá Árborg á
þriðjudögum og föstudögum og tek-
inn í Arborg kl. 2 e. h., en járnbraut-
arlestin kemur kl. 8.30 e. h.. Svo ef
blöðin koma ekki niður til Arborgar
á fimtudagskvöld, liggjaþau til næsta
þriðjudags. Arborgarpóstinum
Winnipeg er lokað kl. 2 e. h. á hverj
um degi. Það var getið um það
Heimskringlu fyrir nokkru, að Is
lendingar myndu eiga nokkuð marga
óskilamenn á meðal sin, og var það
rétt mælt. En útgáfunefnd Heims
kringlu er þar engin undantekning.
Að endingu vil eg biðja þá kaup
endur Heimskringlu, sem enn hafa
ekki borgað andvirði blaðsins, að|
l senda mér það sem fyrst, svo að
Viðirbyggðin verði skilabezta bygðin
í Manitoba, hvað borgun á Heims-
kringlu snertir.
Víir 19. jan. 1928.
Auffust Einarsson...
Magic Baking Powder
er alt af áreiíanlegt t>l
þess að baka sætabrauS,
kökur o. fl. Ekkert
álún er í því, og er það
ósvikií að öllu leyti.
Verií viss um að fá það
og ekkert annað.
Fertugsminni
Heklu No. 33.
Flutt
í Good Templars Hall
29. des. 1927.
Að eiga sögu markar menning þá,
sem mannkyn heimsins frægstu þjóða
geymir.
Hún löngu síðar lætur aðra sjá
það ljúfasta, sem mannsins vini
dreymir.
En Hekla frægðar söigiu hefir átt,
og hástúkunnar virðing mestu feng—
ið.
Oflangt mál í þennan ljóðaþátt,
þroska starfslíf reglumála gengið.
En mannkynsböli móti stríða skat
á meðan lífið helst á vorri jörðu;
og nú er timi fyrir hrund og hal,
er heitið sverja bindindinu gjörðu,
að fá hvern vin, sem vert er í sé náð,
að vera með i góðteinplarastarfi,
svo blessi dyggði-n bæði lýð og láð J
lifi hún með frónskum þjóðararfi.
Okkur, vinir, tengi bræðraband,
það bæði skyldum sýna í orði og
verki.
svo bætum heiminn, bætum þetta
land
og berjumst undir góðtemplaramerki.
Og biðjum giuð að leiða okkur leið,
þó lítinn sigur ta'kist oss að vinna;
vinnum að því vort um æfiskeið,
veröld betri að leita að og finna.
* * * *
Lag: Brosandi land.
Heimsfrægðar nafn
eldfjallsins íslenzka berðu,
alþjóðar regluna verðu.
Heimsfrægðar nafn.
Bindindismál
lifi í lýðfrjálsu ríki,
lýðvinir engir þvi svíki
bindindismál.
Mannúðarmál.
Liðsinna bágstöddum bróður,
bindindisvina er hróður.
Mannúðarmál.
Myrkrin þó að grúfi yfir grund,
oss geislar vonar innst i hjarta skána,
og kuldinn vetrar násti nú um stund,
náttúran oss síðar lætur hlýna.
Því sól að vori sveipar blómaskraut,
og sérhvað vaknar þá til lífsins aft-
ur;
1 svo æskuvorið allra prýðir braut,
það æðstur sýnist vera jarðlífs
kraftur.
Með vor í huga vini því eg kveð,
að vernda öll þau fræ er skyldu
dafna.
En Heklu prýðir hagleik vina með
heiðurskrönsum minninganna að
safna
I sösgum vorum síðar verða skráö
þau sæmdarnöfn er merkust hjá oss
finnast.
Ljúft mun þá um feðra og fóstur—
láð
frægðargengis systkinanna að minn—
ast.
Alþjóðarmál.
Bræðralag bindindissinna
til blessunar alheimi vinna.
Allþjóðamál.
Kjörorðin vor:
Trú, von og kærleikur tiðum
tákna það bezta hjá lýðum.
Kjörorðin vor.
Fjörutíu ár.
Hekla því heimsfrægðar merki
haldið í orði og verki
'fjörutíu ár.
* * *
Sem Heklugosin lýstu leið um sæinn
og ljóðin Eggerts mála snilldarlega,
svo lýsi reglan lýð um æfidaginn
og létti byrðar fólksins alla vega.
Stúkan Hekla lýsi á leiðum vondum,
en ljóðin eru dæmi beztu manna.
Oss vitar lýsi frá þeim vonarströnd-
um,
hvar vitið eyðir skaðsemd heimsmein
anna.
G. K. Jónatansson.