Heimskringla - 19.12.1928, Qupperneq 1

Ágætustu nýtízku litunar og fatahreins
unarstofa í Kanada. Verk unnií á 1 degi.
PATALITUN OG HREINSUN
Klllce Ave. and Slmcoe Str.
Slml 37244 — tTier llnnr
Hattar hrrtuaaSIr oe rndurnýjatHr.
Uetrl hrelnsun Jafnðdjr.
XLIII. ÁRGANGUR
— »
WINNIPEG MIÐVIKUDAGINN 19. DES., 1928
NÚMER 12
FRÉTTIR
KANADA
Smjörgerðarmenn i Manitoba héldu
nýlega sainsæti i Royal Alexandra
hótelinu hér í bæ. Utbýtti D. G.
McKenzie námaráSherra þar verð-
launu'm þeim er smjörgeröarmönnum
í Manitobafyíki höföu fallið i hlut
’á Toronto sýningunni miklu. Féll
meira en helmingur allra fyrstu verð-
launa, er veitt voru fyrir smjörgerö
i Kanada í hlut Manitobafylkis,, eöa
270 fyrstu verðlaun alls. Nemur það
54.9% af ollum fyrstu verðlaunum.
Næst var Ontariofylki, með 17.5%
af fyrstu verðlaunum, en Saskatche-
tran varð þriðja fylkið í röðinni,
með 16.5%. Þegar reiknuð eru öll
verðlaun. fyrstu, önnur og þriðju,
varð Manitoba lika lang hæst með
44%; Saskatchewan næst nteð 21.6%
og þá Ontario, meö 16.7%.
Þessir forstöðumenn rjómabúa i
Is'enlingabvggðum hlutti verðlaun.
er vér vitum um: H. V. Rennesse,
North Star Creamery, Arborg; J. H.
Bjarnason, City Dairy, Gruenthal.
S. Christianson, Co-operative Cream-
ery, Riverton; G. J. Breckman,
Maple Leaf Creamery, Lundar;
Wm. Thomas, >Winnipegosis Cream-
ery; E. B. Jensen, Carman Cream-
ery; J. Jacobson, City Dairy, Tre-
herne.
Gríðarlegt uppist.-índ hefir orðið í
bænum Sudbury i Ontario, út af
grein, eða greinum. er Arvo Vaaro,
ritstjóri að finnsku blaði "Vanpus,"
sem þac er gsfið út, hefir ritað í *il-
efni af sjúkdómi Georgs Brétakon-
ungs. Hefir afturkomnum hermönn-
um (War Veterans) þótt kenna land-
ráða og drottinssvika i úmmælum
Vaaro uni konung og Játvarð prins
af Wales, og hefir félag þeirra gettg-
ist fyrir því aö Vaaro væri stefnt
fyrir þessar sakir. Eigi höfum vér
ennþá séð ummæli þau, er raáls-
höfðunin byggist á.
Þræta mikil hefir risið upp milli
bæjarstjórnarinnar hér og fvlkisstjórn
arinnar út af leigu skilmálum á hin-
um s.vonefndu ]>rælafossum (Slave
Falls) er Winnipegbær samþykkíi
við hina almennu atkvæðagreiðslu á
dögunum að taka og nota til rafmagns
framleiðslu.Seni kunnugt er.hefir fylk
ið nú öðlast urnboð yfir fossum og
náttúrufriðendum er áöitr heyrðu
undir sambandsstjórnina. Þykir bæj
arráðinu stjórnin setja of þunga kosti
og krefjast of mikils endurgjalds eftir
fossana. Þá er og fundið að því
átriði samninganna er veitir stjórninni
leyfi til að hækka endurgjaldið eftir
þörfum frá upphaflegu verði. Iléldu
bæjarráðsmenn því fram að með því
sé raforkufyrirtæki bæjarins stofnað
í hættu oig; bygt fyrir að bærinn geti
selt rafafl í framtíöinni til iðnaðar-
stofnana. Með þá óvissu yfir höfði
að hækka megi afgjöld á fossunum,
sé ekki hægt að setja fast verð á
raforkuna, framleiðslukostnaður verði
breytilegur, og geti mtinað frá ári til
árs, svo hættulegt geti orðið að
seinja til lengri tíma.
Veður mikil hafa gengið yfir norð
urhluta fylkisins og ollað allmiklu
•tjóni á fiskiútgerð manna bæði á
Winnipeg og Manitobavatni. Is
hefir brotið á vötnunum, er ekki var
traustur fyrir, og mikið tapast af
netjum er niðri voru o(g almennt var
byrjað að leggja.
Pappírsgerðin er að verða ein um-
svifamesta iðnargrein í Canada. Yfir
árið sem leið nam framleiðslan $219.
329,735. Af því var goldið í verka
laun $41,674,735. Á þessum síðustu
áruni hefir þessi iðnaðargrein færst
mjög í aukana. Einkum hefir
framleiðsla í dagblaðapappír vaxið.
rið sem leið nam framleiðsla á
blaðapappír 2,082, 830 tonnum, er
það meira en framleitt er í nokkuru
öðru landi í heimi. Út voru seld úr
landinu 1,881,885 ton, eða meira en
til samans var flutt út og selt í öllum
hinum ríkjunum, er pappírs iðnað
reka. 1 landinu eru nú 122 pappírs
verkstæði, flest i austur fylkjunum.
Nothæfur skógur til pappírsgjörðar
er álitinn að nemi 1,>144,000,000 cords.
Nýlega hefir fundist allmikið af
tini í norður Manitoba. Er talið
vist að mikið sé af málmi þessum
þar í jörðu. Er álitið að fundur
þessi verði mjög arðvænlegur, því
est af því tini sem notað er í Randa
ríkjunum hefir orðið að flytja langar
leiðir að. Verður þar þv; greiður
markaður fvrir það sem námurnar
geta framleitt.
BRETAVELDI
Ein með hinum auðugustu peninga
stofnunum á Bretlandi, Barclay llank
inn, sækir nú um leyfi til Sambands
stjórnarinnar til að setja hér á fó‘
bankastofnun. Umsókninni fylgir
læiðni um rétt til seðla útgáfu og
almennra lánveitingá, sem bankastofn-
apiv hafa Hír í landi. F.r tálið víst
að umsókn þessi verði veitt andmæla
lítið, og að bankinn muni draga hing-
að allmikið brezkt fé til útlána og
veltu, sem í hinum öðrum hlututn rik-
isins þar sem hann hefir komið sér
fyrir. . Hann er ein öflugasta p§n-
ingastofnunin í-Afríku, Vesttir Ind-
íum og víðar. Lánar hann aðallega
fé til að koma jarðaraíurðum á mark
að svo sem bóinull, kornvöru og öðru
þessháttar. Gert er ráð fyrir að
aðal stöðvar hans verði fyrst um
sinn í Montreal, með útibúum í stærri
bæjum.
SJÚKDÓMUR KONUNGS
Eftir síöustu fregnum í gærkveldi
að dæma, hefir heilsu konungs hnign
að allmjög síðan um helgina. Er
helzt að skilja að mikill vafi þvki
leika á þvi hvort hann muni lifa. I
gærdag grúfði sortnættisþoka yfir
Lundúnalxirg, er oft hefir áður kom-
ið fyrir að vetrarlagi. Grílti varla
í höll konungs, Buckingham I’alace.
voru þá Ijós kveikt inni í höllinni, en
öllum gluggum lokað til þess að
verja þokuloftinu inn, Úti fyrir
stóðu hallarverðirnir á verði en horn
leikaraflokkurinn lék liksöngslag.
Þótti það boða ill tíðindi, og ef til
vill gefa til kynna að konungur ætti
skamt eftir ólifað. Fréttir er læknar
konungs gáfu út, voru þær að liann
væri rænu lítill, og að af mætti hans
hefði dregið síðustu sólarhringana.
A honum var stungið fyrir rúmri viku
siðan til þess að ná út vatni er sezt
hafði fyrir í lungununt. Vegnaði
honum lietur þá á eftir, en nú er
sagt að hann hafi aftur fengið þrauta
köst, sé hvildarlítill þá tíma sem hann
hafi meðvitund, og eigi erfitt með
svefn. Fvrst eftir að hann tók
véikina svaf hann ekki án meðala. en
létti svo aftur um tíma, og voru frétt
irnar þá að hann væri á bata vegi.
George konungur 5. er fæddur 3.
júní 1865 og er því rúmlega 63. ára
ganiall, tók við ríkjum 6„ maí 1910
er faðir hans andaðist. Strax og
konungur veiktist voru synir hans
Fjær og nær
•
Laugardaig'inn 8. þ. m. voru þau
ungfrú Emilía Guðrún Vaínsdal og
hr. John Myers frá Mountain, N. Dak.
gefin saman í hjónaband í St. Lúk-
asar kirkjunni hér í bænum af Rev.
Canon Rertall Hfceney. Brúðhjónin
héldu heimleiðis daginn eftir.
J ólasamkoma
A pageant of "The Nativity’’ verður
sýnt aðfangadagskveld Jóla í Sam-
bandskirkjunni kl. 9 að kvekli. Allir
velkomnir.
Jólatré fyrir börnin verður í sam-
komusal kirkjunnar á eftir.
Fólkið er vinsamlega beðið að
koma ekki með neinar jólagjafir við
þetta tækifæri.
Mcssuboð
Eg undirskrifaður flyt guðsþjón-
ustu á íslenzku sunnudaginn þann 23.
desember kl. 2. e. h. i Marietta, Wash.
og í Church of our Retleemer Prince
Eduard og 8th avenue i Vancouver,
B. C. á jóladaginn þriðjudaginn) 25.
desemlier kl. 3 e. h.. Er óskað eftir
að sem flestir íslendingar noti sér
þetta tækifæri með því að sækja þess
ar tvær íslenzkú guðsþjónustur, þvi
það verður reynt að gera þær eins
ánægjulegar og fullkomnar eins og
mögulegt er.
Virðingarfyllst,
Jóhannes SvciuSson
Theol. -Cand.
Laugardagskveldið 1. desemlær
tóku Islendingar í Calgary sig sam.an
0|g heimsóttu hr. Ilalldór Asmundsson
og konu hans i binu nýja og veglega
húsi sem þavi hafa reist sér i borg-
inni. Mrs. Jóhanna Benson talaði
fyrir gestunum og afhenti heiðurs-
hjónunum blómvönd og skrautborð
fyrir setustofuna. Hjónin þökkuðu
bæði innilega fyrir vinarþelið, og
buðu alla velkomna i sitt hús, ekki
einungis i þetta skifti heidur æfin-
Icga. Efalaust verður boð þeirra
oft þegið í framtíðinni því þau eru
vel þekkt fyrir gestrisni og höfðing-
skap.
Síðan tóku ýmsir til máls og svo
var gengið til skemtana við ræðu-
höld og söng. Var þar gla't á hjalla
þangað til langt fram á nótt.
B. J. Tliorláksson.
---------x----------
WONDEBLAND
Þér standið yður ekki við að tapa
af hálfs annars kl. tíma skemtun, þar
sem um er að ræða gaman myndina
"Flying Ronieos,” er þeir leika Geo.
Sidney og Charlie Murray. Þeir
sem fylgst hafa með skrípaleikjum
þeirra segja að þetta sé spaugilegasta
myndin.
Hver er loðvöru-þjófurinn. er stelst
í kring að næturlagi og’felur sig i
skugganum? Hvar er lweli hans?
“Red Riders” er ein hin mesta spæj-
ara saga er enn hefir sýnd verið á
leiksviði, og tileinkuð er riddaraliði
Vesturlandsins, The Royal Northwest
Mounted Poliée. — Þeir sem gaman
hafa af að horfa á skammbyssu ein-
vigi ættu ekki að tapa af myndinni
"The Shlield of Honor,” er sýnd
verður við Wonderland 28. desemlier.
Allar helztu hreyfimyndastjörnur
koma fram í leiknum.
kallaðir heim. Prinsinn af Wales
var staddur suður i Afríku en náði
heim eftir hálfs mánaðar ferð. Hann
er fæddur 23. júní 1894 pg þyí nær
hálf fertugur.
FÆDING
GUÐSS0NAR1NS
jólaræða eítir
Rcv. Clayton R. Bcnocn, B.D.. Th. D.
Prófessor i Nvja Testamentis-fræð-
um við Meadville-guðfræðisskólann.
Chicago.
"Hvers son cr hann?"
(Matt. 22.42)
I þvi sögu-sambandi, sem hér er
vitnað til, laut þessi spurning ekki
að Jesú, né nokkrum öðrum þálifandi
manni. Jesús varpaði henni fram
nieð Messias þann, er Gyðingaþjóðin
vænti, sanikvæmt erfðatrú sinni. En
síðan hafa kynslóðirnar stöðuglega
spurt þessarar spurningar um Jesú
sjálfan, og á þessum mikla minning-
ardegi verður hennar efalaust spurt
í ótölulegum fjölda kristinna kirkna.
í raun og veru er allt vort jóla-há-
tíðahald í þvi fólgið að spyrja og
svara þessari spurningu, Og—þe.gar á
allt er litið er þetta: "hvers son er
hann” veigamesta spurningin, er
spurt verður unt nokkurn mann, og
höfuðgildi liennar í sambandi við
Jesú er það, að hans eftirtektaverða
{læini kynni að levsa gátuna fyrir
hönd bræðra hans.
Afstaða vor til náungans verður
aldrei sönn, unz vér spyrjum í al-
vöru: "hvers son er hann,” og finn-
um rétta svarið. Og jafnvel það
n-r ekki einhlýtt. Vér verðum að
spyrja oss sjálfa: “Hvers son er
ég.” Eg vcrð að vita þaðv Vér
verðum öil að vita það, ef oss á að
takast að breyta vel og finna—frið.
Mannkynið er eins og söguhetjan í
ýmsum öldnum sögnum — ungmenni
í föðurleit. Jólin eru tími heini-
komu og endurfunda. Hver veit
nema þessi blessaða hátíð. verði ýms-
um þeim, sem reika urri og leita, til-
efni þess, að þreifa fyrir sér — og
skvnja hann ! — hann, sem aldrei var
fjarlægúr neinum af oss.
I dag. segi ég, eru menn allstaðar
að spyrja þannig um Jesú, og allir
svara þeir einum rónii: “Hann er
Guðssonurinn. Það er þegar vér
fögnutn yfir fæðinigu hans, að hugir
vorir dvelja svo mjög við íaðerni
hans. En ávalt þegar spurt er:
“Hvers son er hann?” hver sem í hlut
á, þá verður oss fyrst hugsað til
föðursins, sem gat hann og móðurinn
ar, sein ól hann. Að fagna fæðingar
degi hans er að minnast þeirra. Og
svo á það að vera. Eg veit að Guð
er faðir minn, af því að ég hefi hot-
ið ástúðlegs, mannlegs faðernis. Ilið
guðdómlega faðerni blasir beinast við
oss í þeim, er unnu oss fyrst og
“vanmátt okkar vöfðu örmum.” Og
þannig fer oss og í hugsun vorri utn
Jesú. Það er vöntun í jólin okkar,
ef vér heiðrum hann, en gleymum
að minnast í hughlýrri þökk föðurins
Jósefs og móðurinnar Maríu. Mér
þykir vænt utn að í Retlehem-sögun-
um fögru, er hlutverk þeirra svo á-
bærilegt. Misvöxtur kirkjulegra
kennisetninga hefir gert þeim báðutn.
og um leið viökvæmum mannlegnm
verðmastum, hraparlega rangt til. en
ura jólaleytið nálgast þau oss í sann
ari mynd. Hafi nokkur ungur mað-
ur verið “vel upp alinn,” svo ég noti
okkar handhæga hversdags-íorðalag,
þá var Jesús það. Þótt vér hefðurn
alls engar sagnir af foreldrum hans
—(það er reyndar sárlítið sem vér
vitumj, ætti oss að vera unt að gera
oss nokkra hugmynd um þau. út frá
syninum, er þau fæddu og 'ólu tipp.
Viðkvænmi hans og samúð, læknis-
iðja hans og bjangráð', hreinleiki
hans og ráðvendni — með allt þetta
fyrir augum þarf enga yfirburða
mannþekkingu til þess, að geta gert
þessa óbrotnu staðhæfingu: Hann átti
góða móður. Og, svo ég tilfæri
aðeins eitt atriði, — hversu máttugt
og fagurt viUii er Jóset', trésmiðnum í
Nazaret, borið með því, að elzti
sonurinn hans umlykur með orðinu
“faðir” öll auðæfi guðshugmyndar
sinnar, — óendanleika máttar, vizku,
kærleika og' umhyggju. Sá átti i
sannleika föðurlegan föður, er knvtt
gat slík hugtök, slík lífsgildi við fað-
erni. Heil vert þú, María. sem
íýtur náöar Guðs! Heill þér Jósef.
réttláti maður ! Slik óbrotin mann-
leg lofsyrði mega gjarna, guðfræði-
laust. berast og bergmála meðal vor,
er vér fögnum fæðingardegi sonar
beirra.
Og þó er það ekki að þeim, sem
■negin-innihjald jólahátíðarinnar lýt-
ur. Aðal-þýðiiiig' hennar er að
minnast Jesú. sem Guðsonarins. að
bregða Ijósi yfir hið guðdómlega
faðerni hans. Tað er verðmæta hug-
tnyndin, er liggur að baki öllum
Aáldlegu sögmmum um hina yfir-
náttúrulegu viðburði, seni ávalt eru
samhnýt'ir jólahátíðinni: Þessir
tilgerðarlausu töfrar, englarnir og*
stjarnan, hirðarnir og vitringarnir.
Gömlu fullyrðingarnar um það, að
allt hafi þetta verið staðreyndir, hafa
fyrir löngu myrkvað þann sannleiká. |
er þær uppl.aflega reyndu aðeins að '
gefa hugmynd um.
Hvers son er hann? “Er það
ekki sonur trésmiðsins'?” sögðu hinir
efagjörnu í Nazaret, er eigi komu
atiga á mikilleikann í fari samborgára
síns af þessari auðskildu sálfræðilegu
ástæðu: "við þekkjum foreldra hans.”
'Kr hann ekki sonur hennar Mariu?”
Jú, hann er sonur trésmiðsins, og i
hann var sonur Mariu. Vér höfum |
einmi't verið að segja. að á jólunum ]
meg'i það ekki gleymast. En, það j
eitt hefir aldrei kallað allan' mann-
heim til jóla-helgihalds. Þangað
náði sjónhringur borgaranna í Nazar
et og lengra ekki. En heiminum
varð brátt litið lengra. Hver sá er |
komst nógu nærri Jesti til þess, að r
skilja, að einhverju ieyti, það, er í j
persónu hans bjó, fann þegar fyllra !
svar við spurningunni. Látum !
■ Símon Pétur, þenna lærisvein hans, j
er stundum var rangsinnaður, en þó ]
fyrst og frenist hjartaheill og göf- j
ugur, orða það fyrir okkur. Ef ti'l
vill varð hann fyrstur allra til að
orða það. "Þú ert Kristur, sonur
hins lifandi Guðs,” hrópaði hann eitt i
sinn i leifturskærri innsýn — o.g það j
hróp réði aldahvörfum. Eigi kom
honum sýn sú frá mönnum, heldur frá \
Guði. eins og Jesús sagði. Það var i
í sannleika hugsýn af himninum send.
Li'kt og verða vill utn slíkar sýnir j
varð henni ekki auðhaldið, stöðugri j
og stjórnandi í sál Péturs. Hann
hvarflaði sorglega. en, í svip, hafði :
hann eygt mát'ug sannindi. Aldrei j
missti hann alveg sjónar á þeim, og
er timar liðu náði hann á þeint traust!
um tökum, eða, öHu heldur, þau náðu |
svo traustum tökum á honum, að!
þau gerðu hann að heilögum ntanni, i
sem að lokum, fjarri föðurlandi sínu,!
1étu lif sitt í hollustu við hann, sem
hann ei-tt sinn, við Cæsarea Filippi j
hafði kannast við sem — son hins !
lifandi Guðs.
1 þeirri viðurkenninigtt fæddist j
kristindómurinn. Þegar alls er I
gætt er það sú viðurkenning, sem er I
frum-inntak jólahátíðarinnar. Að
sjálfsögðu er oss ókunnugt: um mán-
tiðinn og daginn, er María ól Jesú.
25. desember var ekki valinn fvrir
helgihaldið íyrir þá sök, að nokkur
ástæða væri til að halda, að það væri
bókstaflega rétta dagsetningin. I
því tilliti eru allir ársins dagar jafn
sennilegir. Oss er jafnvel ekki ful! |
kunntigt unt árið (þótt vér förum
nærri um það) né um staðinn (þótt
Nazaret, sé ef til vill sennilegasti
staðurinn. Enda koma þessi atriði
hátíðahaldi voru ekki við, fyrir þá
sök að það er Guðsoncrni Jesú er
vér fögnum, og það er óháð stund
og stað. Arla á öldum héldu sumir
heilög jól daginn sem tengdur var
við skírn hans — 6. janúar. Það
var þá, sögðu þeir — samkvæmt
hinni fögru, sögu Guðspjallsins, —
að hann var vígður af heilögunr
anda Guðs, og röddin kunngerði:
"Þú ert sonur minn, í dag hefi ég
gefið þig. Gætum að: Þessi fornu
frumstæðu helgihöld læra þeirri stór-.
feldu sannfæringu vitni, að Jesú
var sonur — ekki fvrst og fremst
Jósefs og Maríu, þvi sú kyrláta fteð-.
ing hans var bundin við stað og-
stundu, og gleymdist fljótt — heldur
sonur hins lifandi Guðs. Þá sann-.
færingu gat kristin kirkja ekki nóg-
samlega heiðrað. Og með öruggri.
smekkvísi var svo minningar-hátíðin
dagsett um það leyti ársins, sem hinn
forni heimur hafði sinar veglegustu
hátíðar, að vetrarsólhvörfum liðnum,
er hvervetna var glaðst, og gjöfum
s'kifzt á, því að sólin var endurborin,
— á hækkandi himingöngu, á sigur-
leið, á vorvegum ! Sérhver maður,
sem maður, fagnar því, er daginn
lengir; sólin lifnar við, og endurlífg'-
ar allt með sér. Sérhver kristinn
maður, sem kristinn niaður, gleðst
yfir því, er Guðssonurinn, Ijós heims-
ins, varpar morgunskini yfir húm og
harma niannlegrar tilveru, svo að
skuggar hinnar andlegu nætnr fölna
og flýja. Jólin hlutu óumflýjanlega
að verða til.
Og jafnframt þvi, að áhrif Jesú
náðu æ lengra, og heimurinn fékk
meiri þekkingu á honum, þrýsti. per-
sónuleiki hans mönnunum til æ víð-
tækari spurna og æ merkari svar^g—.
eigi aðeins honum sjálfum viðkom-
andi, heldur og mannkyninu sem hann
var fulltrúi fyrir. Hvað virðist
vður um Jesú? Hvers son er hann,?
Hvað virðist vður um Messias, um
áttugar -hetjur og bjargvætti kyn-
slóðanna? Hvað virðist yður um
mnnninn — þessa einkennilegustu
veru allra skapaðra skepna, þessa gátu
alheimsins, — ávöxt breytiþróunar,
þroskað spendýr, — er ryður sér til
rúms um allan hnöttinn og leggur
hann undir sig; jarðneskur er hann,
af jörðu, og þó ekki allur af jörðu;
lífsvera. þrunginn ástriðum og enda-
lausum þrám, furðulegum illhneiigð-
um og enn furðulegri hugsjónum.
Hvers son er hann? Hún er á-
leitin spurningin sú; engin brýnni
spurning er til. Hvcrs son er hann?
Undir svarinu er komið allt vort við
horf til hins flókna mannlífs, —•
hugsun vor um meðbróðurinn,, og
hugsun vor um oss sjálf.
Vera niá að vér segjum eins og
fólkið í Nazaret: “Er hann ekki
sonur trésmiðsins” — að oss hugnist
ekkert annað um upptök hans en þetta
auðsæa, hversdag-lega jarðneska:
mannleg' vera á dýrslegum undirstöð-
um; apinn, hlaupfiskurinn, einfrum-
ungurinn í baksýn ! Það svar er, að
vísu, rétt svar. En, ólga sú og
eirðarleysi er hvarvetna hreyfir sér
nú í hugsun og hátterni manna, á,
með ýmislegum hætti, rót sína að
rekja til þess, að heimurinn er sem
stendur flæðandi fullur af slíkum
svörum við annari eins höfuð-spurn-
ingu. Oss er ekki ljóst hvað menn
irnir eru, og þess vegna heldur
ekki hvernig oss ber að umgangast
þá. Svör þau ,er seinni tíma visindi
og heimspeki veita, rninna marga á
Nazaret-fólkið; þau eru sumpart
sönn, og leiðbeinandi, og gefa góða
hugmynd um fyrri þroskastig og viss
ar hliðar mannsins. En sem einka-
skýring og fullnaðarsvör um eðli
; mannsins og möguleika eru þau vill-
I andi og skaðleg. Hættan sem íhalds-
(Frh. á 4. bli.)