Heimskringla - 11.06.1930, Síða 5

WINNIPEG, 11. JÚNl, 1930.
HEIMSKRINGLA
29. BLAÐSIÐA
Vandasöm ritstjórn.
1 byrjun nóvembermánaðar 1911
tekur séra Magnús J. Skaptason við
ritstjórn Heimskringlu. Var þá
stríðið mikla nýskollið á og hugir
manna talsvert æstir, og fyrst í stað
skiftir í sambandi við stríðsmálin.
Menn vissu eiginlega ekki, hvaðan á
sig stóð veðrið. Og afleiðingarnar og
eftirköst stríðsins sáu þá mjög fáir,
eða engir. Er það allt nú orðið ljós-
ara. Alls þessa vegna var ritstjórn-
arstaðan mjög vandasöm á þessum
&rum. Annars vegar alþýða manna
oneð hálfgerðan ýmugust á stríðinu,
en hins vegar landsstjórnin, er stríðs-
lögum landsins varð að fylgja. En
séra Magnús Skaftason sá brátt, hvað
orðið var. 1 hans augum var aðeins
ein hlið á stríðsmálunum. Og þeirri
hlið fylgdi hann djarft og einarðlega.
Hvað sem sagt verður um lýsingar
hans á ‘‘þýzku menningunni”, er hitt
víst, að stríðsfréttir munu fá blöð á
stærð við Heimskringlu, hafa flutt
ítarlegri, en hún gerði, með séra
Magnúsi sem ritstjóra. Séra Magn-
ús er fróður maður um margt og rit-
ar mjög liðugt mál og íslenzkt, enda
er hann all máifróður. Hann var
einnig mikill afkstamaður, þegar
til ritstarfa kom, og gaf út ritið
"Próða”, á sama tíma og hann var
ritstjóri Heimskringlu, er þótti hið
oýtilegasta rit. Hann mun hafa ver-
ið elzti ritstjóri, er við Heimskringlu
hefir verið, þó margt af því, er hann
reit, væri líkara því að vera eftir
bráðfjörugasta ungmenni. Af rit-
stjórn lét hann í lok febrúarmánað-
ar 1917.
Innfæddur Vestur-Islendingur rit-
stjóri.
I marzbyrjun 1917 verður ólafur
Tryggvi Jónsson ritstjóri Heims-
kringlu. Var hann fæddur í Norður
Dakota í Bandaríkjunum 12. marz
1882. Fékk hann nokkra menntun á
Wesley College í Winnipeg, en ís-
lenzkuna segist hann hafa lært af
afa sínum og ömmu Jóni Péturssyni
og Ingunni ólafsdóttur, en þangað
var honum komið til uppfósturs af
foreldrum sínum, Jóni Jónssyni frá
Kolgröf í Skagafirði og Sigurbjörgu
Benediktsdóttur konu hans. Má um
fósturforeldri hans segja, að þau
hafi flestum betri kennarar verið,
því á Heimskringlu ber ekki á öðru
en að ólafur kunni sína íslenzku vel.
Eru greinar hans í blaðinu af gætni
og góðri greind skrifaðar. Mátti
Heimskringla í hans ritstjórnartíð
heita prýðis vel úr garði gerð. Skrif-
aði þá einnig séra Friðrik J. Berg-
naann í hana hverja ágætisgreinina
af annari. Væri mörgu öðruvísi
farið í þjóðræknismálum vorum hér
vestra, ef fleiri innfæddir Islendingar
færu að dæmi O. T. Jónssonar og
næmu mál afa og ömmu sinnar eins
og hann hefir gert.
Þegar O. T. Jónsson lagði niður rit-
stjórnarpennann, 13. ágúst 1919, tók
G. T. Jónsson við ritstjórn Heims-
kringlu í annað sinn, og gegnir starf-
>nu til 8. júní 1921. Fer hann þá al-
farinn úr Winnipeg og heim til Ak-
ureyrar og verður þar ritstjóri blaðs-
ins Islendingur. Hefir hann það starf
enn með höndum. Um þetta leyti,
eða við byrjun 35. árgangsins (i
október 1920), er verð blaðsins hækk-
að upp í $3.00. Hefir engin breýting
á. því verið gerð síðan.
Björn Pétursson.
Þegar Gunnlaugur Tr. Jónsson fer
til Islands, verður Björn Pétursson
ritstjóri Heimskringlu. Hafði hann
áður verið ráðsmaður blaðsins og
heldur hann því áfram, jafnframt
ritstjóminni. En með því að þetta
hvorttveggja var æði mikið verk,
var Stefán Einarsson ráðinn með-
ritstjóri hans. Er blaðið í umsjá
Björns til 10 janúar 1923. Sem rit-
stjóri var Bj.örn Pétursson glögg-
skyggn, og mun ekki oft hafa skeik-
að í skoðunum sínum á gildi hinna
og þessara lífsskoðana og stefna.
Hann kom og ágætlega orðum að
því sem hann vildi segja og var
smellinn í orðasennum sínum við
andstæðingana. Sem bræður hans
fleiri, er hann prýðisvel greindur. Á
yngri árum sínum var hann barna-
kennari í Dakota og Minnesota, og
er oss tjáð að honum hafi látið það
starf einkar vel. Eftir að hann
flutti til Winnipeg, tók hann til ó-
spiltra mála á starfsviði viðskiftalífs-
ins, með þeim árangri, að nú er hann
öllum Vestur-Islendingum kunnur sem
einn af fremstu kaupsýslumönnum
þjóðflokks sins. Á hans ritstjórnar-
tíð réðist Viking Press félagið í að
reisa byggingu yfir blaðið, á horn-
inu á Sargent og Banning strætum.
40x50 fet á stærð, allgóða íbúð og
miklu þægilegri en þær, er það hafði
áður haft, þar s'em nægilegt pláss var
bæði fyrir prentsmiðjuna og skrif-
stofur blaðsins á einu og sama gólfi.
I Þennan nýja bústað sinn flutti
blaðið 21. sept. 1921 og hefir verið
þar til þessa dags.
Heimskringla News & Publishing
Company.
I byrjun febrúarmánaðar 1923
verður það að samningi milli eigenda
Heimskringlu, og þriggja starfs-
manna blaðsins, að blaðið er leigt
þeim síðarnefndu til eins árs með
prentáhöldum ojj’íbúð. Þeir sem við
blaðinu tóku, voru Jón Tómasson
prentari, Stefán Einarsson og Ing-
ólfur Guðmundsson prentari. Attu
þeir inni kaup nokkurt hjá blaðinu,
og var það ein helzta ástæðan fyrir
því, að þessir samningar voru gerð-
ir. Félagsskap sinn nefndu þre-
menningarnir Heimskringla News &
Publishing Co. Héldu þeir blaðinu
úti í eitt ár, en þá tekur Viking
Press aftur við því. Ritstjórinn var
Stefán Einarsson, en eigi skal um
ritstjórn hans hér orðlengt.
Núverandi ritstjóri.
Er nú sögu þessari þar komið,
er siðasti og núverandi ritstjóri, Sig-
iús Halldórs frá Höfnum, sezt við
stýrið. Síðasti, segjum vér, en ekki
sá sízti. Við ritstjórninni tekur hann
með blaþinu, sem dagsett er 5. maí
1924. Er styzt frá að segja, að á
þeim sex árum, sem hann hefir haft
ritstjórn Heimskringlu með höndum,
hefir hann áunnið sér óskift álit les-
endanna, sem einn af færari ritstjór-
um blaðsins. A öllu, sem hann skrif-
ar, er menntablær, og á það jafnt
við um hinar harðsnúnustu ádeilu-
greinar hans og önnur efni, er hann
skrifar um. Stíll hans er allajafna
þróttmikill og oft efldur, og með svo
góðu valdi, sem hann hefir á íslenzku
máli, verður frásögnin sterk og hríf-
andi, svo að því skeikar varla. I
greinum, er hann hefir ritað um all-
erfið viðfangsefni, kennir óvanalega
glöggs skilnings. Allir þessir rit-
hæfileikar hafa nú orðið til þess, að
fæstir neita sér um að lesa nokkuð
af því, er hann skrifar. Oss er næst
að halda, að fram hjá færra sé geng-
ið að tiltölu af því, sem hann ritar,
en nokkur annar hér vestra.
Sigfús Halldórs er fæddur á Þing-
eyrum í Húnaþingi 27. des. 1891. For-
eldri hans eru Halldór Árnason frá
Höfnum í Húnavatnssýslu og fyrri
kona hans Þuríður, dóttir séra Sig-
fúsar á Tjörn i Húnavatnssýslu.
Hann útskrifast úr menntaskólanum
í Reykjavík 1913 og siglir það ár til
Kauplnannahafnar. Tók hann þar
hið venjulega heimspekispróf við há-
skólann, og las um tíma eftir það tii
stjórnfræðisprófs, en bauðst um þaf
leyti atvinna hjá Austur-Asíufélag-
inu danska. En til þess að takast
störf á hendur fyrir félagið, varð
hann að taka sérstakan hluta skóg-
ræktárprófs o. fl. við sérstaka deild
Búnaðarskólans í Kaupmannahöfn,
er stofnuð var að undirlagi þessa fé-
lags og í þess þágu. Að því námi
loknu gekk hann I þjónustu félags-
ins, og var á Austur-Indlandi frá
1918 til 1922, að hann kom aftur til
Kaupmannahafnar. Gegndi hann þar
störfum á konungsritarastofunni ís-
lenzku, unz hann flutti vestur um
haf. Kom til Winnipeg í júní 1923.
Síðan náminu lauk hefir hann ekki
vísað öllum lærdómi á bug, eins og
svo margir gera. I þess stað hefir
hann öllum stundum varið til þess,
að kynna sér jafnt mannfélagsmál
og fagurfræðilegar bókmenntir ýmsra
þjóða. Munu færri honum tungu-
málafróðari.
Aðrir starfsmenn.
Þá hefir nú verið minnst á rit-
stjóra Heimskringlu. En ráðsmenh
hennar hafa ekki allir verið taldir
enn. Má þar til nefna S. D. B. Ste-
phanson, nú kaupmann að Eriks-
dale, H. B. Skaptason, bónda að Ar-
gyle, Pál S. Pálsson, er skrifstofu-
störfum gegnir í Winipeg, Jakob F.
Kristjánsson skrifstofu deildarstjóra
hjá-C. N. R. félaginu og Þorvald Pét-
ursson, M.A. Auk þessara manna
hafa auðvitað ávalt verið nokkrir
aðrir starfsmenn blaðsins, bæði prent-
arar, auglýsinga-aumboðsmenn, skrif-
stofuþjónar o. s. frv., er hér eru ó-
íaftir. Þá hinir mörgu innköllunar-
menn, er góðfúslega og með ráði og
dáð hafa unnið að hag 'blaðsins. öll-
um þessum mönnum á Heimskringla
mjög mikið upp*að unna.
What’s in a Name?
Orðið Heimskringla hefir syo oft
orðið fyrir augum lesarans, í því er
nú hefir verið sagt, að ekki er ólík-
legt að hann spyrji, hvemig á nafn-
gift blaðsins standi. Bezta svarið
við þessari spurningu ætlum vér það,
er í Heimskringlu stendur 20. des.
1917, eftir séra Friðrik J. Bergmann,
en um það fer hann svofelldum orð-
um:
“Hann (Frímann B. Anderson) lét
sér hugkvæmast eitt hið smellnasta
blaðanafn íslenzkt, sem til hefir orð-
ið með þjóð vorri. Hann nefndi hið
nýja blað sitt Heimskringlu, eftir
hinu ódauðlega ritverki Snorra
Sturlusonar. En um leið jafngildir
það eftir þýðingu sinni dagblaðsheit-
inu algenga í enskum heimi: Globe,
sem bæði er einfalt og yfirgrips-
mikið.
I nafninu Heimskringla er eitthvað
af metnaði hinar nýju bókmennta-
aldar, sem Snorri fann að var að
renna upp með hinni ungu íslenzku
þjóð, er hann reit hið fagra sögu-
verk sitt.
Þegar' svo Frímanni B. Anderson
hugkvæmist að gefa sínu nýja blað-
fyrirtæki þetta nafn, verður vart
einhvers af sama lofsverða metnað-
inum. Það er eins og honum finnist,
að þessir fáu Islendingar, sem hingað
eru komnir, séu ekki aðeins hingað
komnir til þess að ná í örlítinn
landblett, til að hefja búhokur á, í
gömlum íslenzkum stíl, heldur til að
nema ailan heiminn — í andlegum
skilningi, vitaskuld.”
Stefna og starf.
Hvert heflr nú starf og stefna
Heimskringlu verið í hinum helztu
málum hér vestra? Vér búumst
við ,að flestir vænti fyrst að sjá
l[)ul>£mtyT3an (Lumpuntt.
INCORPORATEO 2?° MAY 1670
H B C .
“Special” bezta fáanlegt
SCOTCH WHISKY
Ábyrgst af Hudson’s Bay
félaginu að vera ekki yngra
en 15 ára.
^Govebnoramig,
^Jnenhirm of *
^OING INT0 HU0S0NS &AV
m v 8est procurab^
0(D Highlanp^hiíI(1í
Hh,fouaranttfinv
n,J(lson'5 Biö' ComP^
löson’sm
EJemerara-
&wtt
H B C
ROMM
er orð, sem á hvers manns
vörum hefir verið í Vestur-
Canada í meira en 100 ár.
" (imi IHUM "
Gott orð, sem fengist hefir af 260 ára reynslu og stöðugu
eftirliti á að bæta hverja þá tegund, er ber nafnið

iNConpoRATto ar? may teza
aitthvað um viðhorfið í stjórnmál-
um og trúmálum, þessum brennandi
áhugamálum Vestur-Islendinga — og
stundum einu áhugamálum þeirra. I
stjórnmálum í Canada hefir Heims-
kringla lengst af verið með íhalds-
stefnunni, en í Bandaríkjunum með
Þjóðveldissinnum (Democrats). Hafa
eigendur hennar og stuðningsmenn í
hvoru landinu um sig aðallega fylgt
þessum flokkum að málum. Annars
gætir stjórnmála vanalega lítið í is-
lenzkum blöðum hér, nema um kosn-
ingar. En jafnvel þó svo hafi stað-
ið á ,hefir öllum jafnt staðið orðið
til boða í Heimskringlu. Hafa hinir
yngri stjómmálaflokkar, bæði verka-
manna og hænda, ekki einungis haft
þar málfrelsi heldur hlotið stuðn-
ing frá hendi ritstjöranna sjálfra.
Hafa ritstjórunum í því efni verið
gefnar mjög frjálsar hendur. Þetta
rit- og skoðanafrelsi útgefendanna,
hvað sem þeim skoðunum leið, er
þeir aðhylltust, hefir áunnið Heims-
kringlu það álit, ekki aðeins meðal
Vestur-Islendinga, heldur einnig Is-
lendinga heima á ættjörðinni, að hún
sé eitt af frjálslyndustu blöðum, sem
út séu gefin á islenzku. Gestur Páls ■
son birtir skoðanir Henry George,
Jón ólafsson skoðanir Robert Inger-
solls, sem nægja ætti að benda á, til
sönnunar því, að Heimskringla hafi
ekki verið blint flokksblað. Er þetta
hinn mesti kostur hvers blaðs, því
hvað sem t. d. skoðunum þessara á-
minnstu manna líður, voru þeir báðir
miklir rithöfundar, sem íslenzk al-
þýða, menntaðasta alþýðan í heimi,
gat eigi síður borið eitthvað úr být-
um við að kynnast, en lærðu menn-
irnir, er hvern útlendan höfund lesa,
hvað sem sérskoðunum hans liður.
I trúmálum hefir Heimskringla frá
upphafi verið mál§;agn frjálslyndis og
víðsýnis og er það enn. Með þeim
trúflokki manna, er 'Crnítarar nefn-
ast, og minnisstæðir munu ýmsum,
að minnsta kosti, af óttanum, ev
vaknaði í brjóstum þeirra við þá
fyrrum, hefir Heimskringla barist
gegn þröngsýni og afturhaldi á sviði
trúmálanna. Að nokkuð syndsam-
legt væri við það að ræða trúmál frá
sjónarmiði heilbrigðrar skynsemi, eins
og hvert annað mál, hefir hún aldrei
getað séð. Enda hefir það með ault-
inni þekkingu og menningu orðið
mönnum æ ljósara og gleggra, að
hver önnur stefna en sú i trúmálum
sé í sjálfu sér kyrstöðu- eða uppi-
dögunarstefna, vegna þess að “mönn-
unum munar---------”
En jafnvel að þessum stærri mái-
um slepptum, er ekki lokið við að
lýsa stefnu og starfi Heimskringlu.
Þá meira að segja kemur fyrst til
sögunnar eitt hennar þýðingarmesta
starf í sambandi við sérmál vor Is-
lendinga.
Frá því að Heimskringla var stofn-
uð, hefir hún flutt svo ítarlegar
fréttir af högum og háttum Vestur-
íslendinga, að yfir fátt eða ekkert,
sem hefir nokkra sögulega þýðingu,
hefir henni sést. Hún hefir skýrt frá
öllum framkvæmdum þeirra, er orðið
hafa þeim til gagns og sóma. Og
hún hefir haldið uppi minningu þeirra
að loknu dagsverki. Hefir hinn mikli
fræðimaður, dr. R. Pétursson, lagt
fram heiiladrjúgan skerf til menning-
ingarsögu vorrar, með þvi sem hann
hefir um þessi efni ritað í Heims-
kringlu og víðar. Annars er það
fleira ep eitt, sem Vestur-Islendingar
eiga honum að þakka á sviði is-
lenzkrar menningarstarfsemi. Af öllu
þessu er það Ijóst, að blaðið er frá
fyrstu tíð hið merkasta heimildarrit
öllum þeim, er á vestur-íslenzka sögu-
ritun, ættvísi eða bókmenntir leggja
stund síðar.
I félagsmálum Vestur-Islendinga
hefir blaðið ávalt tekið öflugan þátt
Heimskringla hefir meira að segja
oft orðið til þess að hefja máls á
þeim og þannig komið mönnum af
stað fil framkvæmda. Stofnendur
hennar (eins og bent er á í Hkr. ár-
ið 1928) voru frumkvöðlar þess, að
Islendingar hér stofnuðu með sér
fyrsta og eina óháða verkamannafé-
lagið í tíð Gests Pálssonar. Hún
vekur máls á því að taka upp Is-
lendingadag í Winipeg í tíð Eggerts
Jóhannssonar. Hún hvatti öfluglega
til stofnunar Þjóðræknisfélagsins og
hefir stutt það af alefli siðan, stund-
um á móti háskalegustu árásum. —
Mætti þannig halda áfram í hið óend-
anlega.
I dálkum Heimskringlu hefir birzt
mest af þvi, sem djarfast og fegurst
og frjálsast hefir verið ritað hér
vestan hafs í bundnu og óbundnu
máli. Mikið af kvæðum beztu ís-
lenzku skáldanna vestra, hafa birzt
fyrst í Heimskringlu. öllum þeim
Islendingum, er þannig hafa með
ljóðum og, ritgerðum stutt hana, á
hún mikið vinsældir sínar og gengi
að þakka.
Það hefir stundum verið að því
fundið, að ofmikið birtist í íslenzku
vikublöðunum úr blöðum og ritum
að heiman. Fyrir nauðsyninni á þeim
gerði núverandi ritstjóri Heims-
kringlu grein, í blaðinu 3. október
1928, á þessa leið:
“Hún (Hkr.) trúir því, að óhugs-
andi sé fyrir oss, meðan vér kennum
nokkum íslenzkan blóðdropa í seð-
um vorum, að ganga alls ófróðir á
svig við það, sem bezt er hugsaS,
unnið og sagt á Islandi, þótt vér að
visu eigum hér nóg sérmál. Því I»1
land er sá segulpóll, sem úr fjarlægð-
inni magnar oss til meðvitundar um
sérkenni vor og til miðhvarfs að því
samstarfi, er á þeirri meðvitund
byggist og út frá henni, í nútíð og
framtíð meðan íslenzk tunga er hér
við líði og vonandi mikið lengur.
Þessvegna gerir Heimskringla meira.
að því en nokkurt annað blað, eða
tímarit, utan Islands, að flytja eftir
því sem kostur er á, auk staðarfrétta.
af Islandi, úrval af því sem þar er
bezt ritað af einstökum mönnum
allra stétta og flokka, og sömuleiðis
sem ítarlegastar fréttir af öllum verk-
legum framförum, sem öllum er til
þekkja og sanngjarnlega vilja á líta,
hlýtur að finnast fádæma mikið um.”
Undir þetta munu flestir Islend-
ingar ótilneyddir geta skrifað. Vild-
um vér bæta því við, er oss virðist
nú vera að koma á daginn, en það er,
að eftir því sem dvölin lengist hér
vestra, eftir því fyrnist íslenzk tunga
hér æ meir. Það er meira að segja.
nú orðið sjáanlegur munur á Is-
lenzkunni heima og hér, jafnvel þ6
við höldum í sama horfi, og er vér
komum að heiman. Þó ekki værl
nema sakir' þessa, er nauðsynin ljÓ3
á sambandinu við Island.
Af þessu, sem nú hefir verið tek-
ið fram, er það ljóst, að Heimskringlu
hefir ekki förlast mjög sýn, þrátt
fyrir sinn háa aldur, á því hvert hið
sanna hlutverk íslenzkra blaða sé hér
vestra. Hún hefir oftast skipað
öndvegi blaðanna að því er íslenzkt
menningarstarf snertir, og hún ger-
ir það rækilega enn, og ekki af neitt
skomum skamti, í umsjá hins ágæta.
ritstjóra er hún nú hefir. Verðum
vér þessa ekki einungis varir í tali
manna og í bréfum frá mörgum hér
vestra, heldur hefir einn af fremstu
rithöfundum íslenzku þjóðarinnar,
látið þau orð á prenti frá sér fara,
að blaðið Heimsltringla í Winnipeg;
vapri, að sinni skoðun, bezta islenzka
blaðið, sem væri gefið út.
trtgefendur Heimskringlu hafa þvl
ekki, með því að halda blaðinu úti,
verið að bjástra við neitt þarfleysu-
verk. Og auðvitað er viðurkenning-
in fyrir því einu launin fyrir allt
þeirra umstang. Hafa þeir þó ekkl
legið á liði sinu. T. d. hefir dr. R.

■1.11111111111111111111
Nokkur hluti Piteyþorps séð frá járnbrautarstöðinni.
Pineysveitin er í suðaustur hluta Manitobafylkis meðfram landamerkjalínu
Minnesota og Manitoba, um 70 mílur suðaustur frá Winnipeg. Islendingar settust
þar fyrst að um árið 1900. Helzt sú byggð þeirra þar enn. Aðrir þjóðflokkar, sem
þar búa, eru: Svíar, Norðmenn, Englendingar og Frakkar. Tvær C. N. R. járnbraut-
ir liggja í gegnum sveitina, önnur frá austri til vesturs, hin frá norðvestri til suð-
austurs. Fáir bændur þurfa að sækja til jámbrautarstöðvar yfir 6 mílur. Aðalpart-
ar byggðarinnar eru tveir dalir, Piney Valley, þar sem Islendingar búa, sameinast
Roseau River bygðinni í Minnesota, og Spurgrave láglendið, þar sem Rat River dal-
urinn hefir upptök sín. A milli þessara dala eru hæðir, víða allmiklar, og er þar sum-
staðar fagurt útsýni. öll var þessi sveit skógi vaxin, og er svo enn að nokkm leyti;;
þó hefir nú allur stórskógur verið felldur.
Fyrir utan skógartekju er kvikfjárræktin arðsömust atvinnugrein bænda. Korn-
rækt gefst misjafnlega sökum ofmikils úrfellis, en góðir em landkostir víða, og við-
unanleg kornuppskera í hæfilega þurrum árum. Ræktað hey (timothy) og allar
“clover”-tegundir þrífast mjög vel og gefa góða uppskem. A síðustu ámm hafa
nokkrir bændur lagt stund á ræktun á “Red Clover” fræi. Hafa þeir fengið há og
stundum hæstu verðlaun á sýningum þessa lands og Bandaríkjanna fyrir fræ sitt.
Flóðbmnnar (Artesian Wells) eru víða í Furudalnum (Pine Valley). Þykir það vatn
eitt hið bezta, sem fæst í Manitobafylki.
Pineysveitin var löggilt árið 1909, þá sem partur af Sprague Municipality, en ár-
ið 1922 með núverandi landamerkjum. Síðari árin, sérstaklega, hafa margar umbæt-
ur orðið, skurðir grafnir og brautir byggðar, svo að víðasthvar em nú viðunanlegir
vegir. Búist er við að Provincial Trunk Highway (fylkisþjóðbraut) verði byggð frá
suðaustri til norður í gegnum sveitina á næsta ári. Verður það ein helzta þjóðbraut
frá Minnesotafylki til Winnipeg.
Á síðari ámm hefir sveitin eignast allmargar bújarðir, fyrrum skógarlönd, sem
eigendumir yfirgáfu, þegar þeir höfðu fellt stórskóginn. Er tiltölulega létt verk að
ryðja margar þeirra og landkostir víða allgóðir. Þessar jarðir selur sveitarstjómin
ódýrt og með kostakjörum, þeim sem æskja. Sérstaklega æskir hún eftir islenzkum
búendum.
Skóli er í Pineyþorpi, er kennir allar námsgreinar till ellefta bekkjar. Læknir
er og nýseztur að 1 þorpinu. Tvö greiðasöluhús eru þar, og gistihús; tvær verzlunar-
búðir og tvær bílstöðvar. Ibúar bæjarins munu vera eitthvað á annað hundrað.
Rural Municipality of Piney
Oddvnti: EINAR E. EINARSSON
Ritari: STEFÁN ÁRNASON
Sveitarráðsmenn: Sigurður S. Anderson; Theodor G. Thompson;
John Chobotar; Knut Aarhus; John K. Aune; Walter Henry Jones.
Lögmaðnr: Björn Stefánsson.

1u-