Heimskringla - 26.11.1930, Page 1

LTD.
DYERS & CLBANSRS
„ SPECIAL
Men’s Suits Dry ^ j «a
Cleaned & Pressed v I aUU
(Cash and Carry Price)
Delivered, $1.25
Buttons Tightened, Replaced
and ali Minor Reparirs Free
DYERS & CLEANERS, LTD.
SPECIAE
Eadies’ Plain Silk P 4 aa
Dresses Dry Cleaned^ I ■UU
& Finished
(Cash and Carry Pricei
Delivered, $1.25
Minor Repairs Free
XLV. ÁRGANGUR.
WINNIPEG MIÐVIKUDAGINN 26. NÓVEMBER, 1930
NÚMER 9
Endurminningar
Eftir Fr. Guðinundsson.
Frh.
Eins og eg áður tók fram, þá
hlóðst hraunið upp á börmum gjár-
innar og seig með tímanum saman
yf'r gjána á löngum stykkjum, en
lengi vel hélt eldurinn opnum smá-
Slufum á milli, sem þá oftast logaði
UPP úr, og í myrkri á kvöldin sáust
naðir af þessum ljósum i smágötum
n hraunbreiðunni, og var það oft og
tíðum fögur sjón. Allt fram að mán
aöamótunum nóvember og desember
næsta vetur sáust þessir logar af og
til upp úr hrauninu, og allan þann
vetur tolldi aldrei snjór í hrauninu,
hvað mikið sem hríðaði og renndi og
hvað hart sem frostið var. Eldgosið
var í hávestur frá okkar heimili, en
tiaðstofugluggarnir sneru allir í há-
suður; en þó var birtan af jarðeldin-
um svo mikil á snjónum á hæðum
°g fjöllum suður frá bænum, að lesa
'nátti á bók við birtu þá í baðstof-
unni, þó um hánótt væri.
Ekki man eg fyrir vist, hvort það
var sumarið 1876 eða 77, sem lands-
höfðinginn Hilmar Finsen gerði yfir-
reið sína um Norðausturland frá
Seyðisfirði til Akureyrar, en á þeirri
ferð gerðist saga sú, er hér greinir.
1 ágústmánuði og indælli sumarblíðu
se>nt á degi kom landshöfðinginn í
Crímsstaði til foreldra minna, á leið
vestur um land. I för með honum
voru J8 stórhöfðingjar, hann sjálfur
sú 19. Þenna sama dag komu þeir
frá Hofi i Vopnafirði-
Eini smákúrantinn í þessari miklu
iest var hefðarbóndinn Gunnlaugur
Snædal frá Fremrihlíð í Vopnafirði,
sem var útvalinn fylgdarmaður á þess
ar> lífshættuför yfir Dimmafjallgarð
Mývatnsöræfi. Þegar eg kom lú-
>»n heim af engjum um kvöldið og
vinnuhjú foreldra minna, líklega tíu
t&lsins, 5 karlmenn og 5 kvenmenn, —
Hjúatalan var það oftast á Grímsstöð
Um í þá daga, þegár menn undu glað -
>r við sitt uppi í íslenzkum sveitum.
®n nú var sjálfur landshöfðinginn
Hominn og hans mikla hirð, og við
Sátum naumast fengið inni. Jú, eitt-
Hvað var til að borða, en ekki að\ala
Utn rúmpláss, því lúin vorum við að
v>s». en lúnara var skyldulið lands-
höfðingjans, og gestrisnin ávalt hei-
lö& skylda uppi í sveitum; og svo
nutum við góðs af því; nú var öllu
hezta til tjaldað; þetta hafði aldrei
homið fyrir áður, og var jafn einstakt
5 sinni röð eins og hitt, að Kristján
niundi var nýbúinn að heimsækja
Reykjavík og landið á þjóðhátíðinni
1874. Hilmar Finsen var stór mað-
Ur °g fríður sýnum, skrautlega til
fara, með gullfléttur á öxlum og orð-
Ur á brjósti, sléttleitur, góðmannleg-
Ur karl, og sýndist mér hann svekk-
'ngarlegur. Jæja, allir fengu þeir
rum um nóttina nema landshöfðingja
synirnir tveir, sem óskuðu eftir að fá
aft sofa úti í heyhlöðu hjá mér; og
Pvilikt æfintýri höfðu þeir aldrei upp-
,ifað; þeir voru kátir, en kunnu ekki
nema skrumskælda íslenzku. — Dag-
’nn eftir fór þessi hópur inn yfir Mý-
vatnsöræfi; en þá voru gjárnar, sem
sprungið höfðu lengra norður en nýja
hraunið nú huldar með sandi og mold
sem rennt hafði yfir þær; það var því
mJög varasamt að reka lausa hesta
har yfir, þvi ef hestamir sneru allir
austur og vestur, eins og vegurinn
^á, þá var hættan engin; en ef hest-
arnir sneru út og suður, eins og kom-
1,5 getur fyrir, þegar þeir eru að
hnotabitast, þá gat verið hætta á
ferðum að hestamir féllu ofan í jörð-
ina.
Nú vildi svo til að hestur, sem lán-
aftur var úr Vopnafirði handa lands-
höfðingjanunj sjálfum, fór að ertast
v>ð annan hest einmitt á stykki þvi
sem hæ'ttulegast var, og hrapaðl
lei>gst niður í gjá og sat þar fastur
siðunum, sem tóku báðu megin út
Sjárbakkana; en með því að ómögu-
legt var að ná hestinum upp, þá var
áhjákvæmilegt að siga ofan til hans
eg stytta honum stundir, svo hann
veldist ekki þarna niðri. Vom þá
nyttir saman beizlistaumar og fylgd
armaðurinn seig þama ,niður af hand
afl' Presta og prófasta, og lauk erindi
Frh. á 4. bls.
Bierre Defournel eignaðist þrjú
glm’ sem fædd voru sitt á hverri
d’ Hið fyrsta fæddist árið 1699,
1801^ °í> Þuð seinasta árið
. ‘ Hann varð 129 ára gamall og
120'á*" 1 seinasta sinn, þegar hann var
^ *ra að aWri, og átti þá 19 ára
&amla blómarós.
NOREGUR VIOURKENNIR EIGN-
ARRJETT CANADA A SVER-
DRUPSEYJUM.
Frá Ottawa kom sú fregn i síðustu
viku, að stjórn Noregs hafi opinber-
berlega viðurkennt eignarrétt Canada
á eyjaklasa þeim norðan við megin-
land Norður-Ameríku, sem kallaðar
hafa verið Sverdrups eyjarnar einu
nafni. Hefir þetta vakið mikla gleði
i Canada, því nú má heita, að Can-
ada hafi yfir öllum heimskautalönd-
unum að segja norðan við meginland-
ið.
Eyjar þessar, sem um er að ræða,
vom fundnar, rannsakaðar og kort-
lagðar af Sverdmp skipstjóra, sem
var foringi norska Fram-leiðangurs-
ins á árunum 1898—1902. Axel Hei-
berg, sem er stærst eyjanna, er hér
um bil 850 mílur norðan við heim-
skautsbaug, og er ein af norðlægustu
eyjunum í canadiska eyjahafinu. Hún
er hér um bil 250 mílna löng og 100
mílna breið. Hinar þrjár eyjarnar,
Elief Ringnes, Amund Ringnes og
Kong Kristian, em allar minni.
Þegar Sverdrup fann eyjarnar ár-
ið 1900, ánafnaði hann þær Noregi,
en engar lagalegar ákvarðanir hafa
verjfí gerðar til að tryggja norska
ríkinu eignarréttinn. Hins vegar hef
ir Canada talið sig sjálfsagðan eig-
anda að öllu fundnu og ófundnu landi
á svæðum þeim, sem liggja norður
af Canada, og hefir það jafnan ver-
ið markað á landabréfum sem heyr-
andi undir þetta land. Til þess að
fyrirbyggja það að óánægja yrði á
milli landanna var samningsgerð haf-
in á milli þeirra út af eyjum þessum,
og árangurinn af henni hefir orðið
sá, að Noregur hefir góðfúslega við-
urkennt eignarrétt Canada á eyjun-
um.
Hins vegar hefir Canada borgað
C'tto Sverdrup $67,000 sem þóknun
lyrii rannsóknir á eyiunum, og með
því keypt uppdrætti hans, dagbækur
og órnur skjöl viðvíkjandi leiðangr-
’num.
HÓTUN RCSSA.
Símað er frá Moskva, að ráðstjórn
in hafi skipað svo fyrir, að gagnvart,
öllum þeim löndum, sem leitist við
á einn eður annan hátt að hindra
innfluí ning á rússneskum vömm eð i
hefta rússneska verzlun, skuli gilda
eftirfarandi reglur:
.soviet Rússland hættir gersamlega
að kaupa nokkuð af þeim þjóðum, er
við því vfast, eða að rnmnsta kost'
gerir sér far um ið k&vpa svo lítið
oj.'.m, sem un.rit e:. Soviet Rúss-
land hættir að nota skipastól þessara
landa, bannar innflutning eða tak-
markar hann mjög á öllum munum
frá þeim og gerir ráðstafanir fyrir
því, að hafnir þessara landa séu sem
minnst notaðar af þeim skipum, er
frá Rússlandi sigla.
GÓÐÆRI I V7ENDI M.
Eftir því sem Allard Smith, fram-
kvæmdarstjóra Union Trust Co.,
Cleveland, Ohio, reiknast til, er nú
von góðæris upp úr næstkomandi
nvári. Segir hann að síðastliðna
hálfa öld hafi 13 verzlunartímabil
gengið yfir álfuna, og hafi hvert
þeirra staðið yfir að jafnaði 39 mán-
uði. Af þeim hafi að jafnaði verð-
lag farið lækkandi í 16 mánuði sam-
fleytt, en þá snúið við og 23 mánuð-
ir gengið til viðreisnarinnar.
Iðnaðarkreppa sú ,er nú stendur
yfir, hófst með haustinu 1929, og
náði hámarki sínu seint um haustið
með markaðshruninu i Bandaríkjun-
um. Hefir nú verðlag farið stöðugt
lækkandi i 14 mánuði og sýnist þvi
svo, að lágmarkið ætti að fara að
verða komið, og sveiflan að koma upp
á við úr nýárinu.
Hins vegar virðast honum verzlun-
arhorfur alls eigi vera nándar nærri
eins slæmar nú og þær voru t. d.
1921. Framleiðslan er aðeins miklu
meiri nú, og því örðugri sala á henni
allri. Aftur á móti eru lifnaðarhætt
ir manna miklu ríkmannlegri yfirleitt
og þess vegna kaupgeta þeirra, sem
atvinnu hafa meiri en nokkru sinni
áður.
SKIP FERST.
Síðastliðinn fimtudag strandaði eitt
af stærstu skipum Nelson Steam
Navigation félagsins, Highland Hope
á rifi úti fyrir Farilhoes eyjum, Por-
tugal, og liðaðist algerlega í sundur.
Af 537 farþegum björguðust allir
nema þrír. Skip þetta var spánnýtt
og var þetta fjórða ferðin, er það
strandaði. Var niðaþoka, er slysið
vildi til, og viti sá, er byggður hafði
verið til varnaðar, bilaður, svo að
enda þótt skipstjórinn, að nafni T. J.
Jones, væri talinn ágætur siglinga-
maður, heppnaðist honum ekki að
stýra hjá ógæfunni í þetta sinn. —
Tjónið er talið að skifta miljónum
dollara.
!NÓBELS VERÐLAUN
FYRIR LÆKNISFRÆÐI.
TVEIR ISLENDINGAR DRUKNA.
Það hörmulega slys vildi til á
Manitobavatni s.l. föstudag, að bræð-
urnir Fred og Helgi Oddssynir frá
Lundar, drukknuðu. Þeir voru að
vitja fiskinetja og voru á heimleið,
er ísinn allt í einu brast undir fót-
um þeirra og þeir hurfu niður um
hann. Þriðji bróðirinn, Sam að nafni,
var með þeim, en hann komst upp
úr vökinni, en bræður sina sá hann
ekki eftir það. Þeir voru skamt und-
an landi og náði Sam brátt í menn
sér til aðstoðar, en það kom að engu
haldí og báðir voru bræður' hans
drukknaðir ,er þeir fundust. Jarð-
arförin fer fram í dag, miðvikudag,
frá heimili móður þeirra, Mrs. Odd-
son, er þeir bjuggu hjá. Skyldmenni
þeirra á lífi eru auk móður og Sams
bróður þeirra á Lundar, tvær systur
og tveir bræður í Chicago. Fred og
Helgi voru báðir ungir og mannsefni
hin beztu.
HVAR SKAL GREIÐA ATKVÆÐI?
1 bæjarkosningunum 28'. nóv-
mber n.k- fer atkvæðagreiðslan fram
skólum bæjarins. Verða skólarnir
pnir frá kl. 9 að morgni til kl. 8 að
völdi. Hér fara á eftir nöfn nokk-
irra skóla í þeim hluta bæjarins,
em Islendingar eru fjölmennastir í,
g greiða þeir atkvæði í þeim, sem
æstur er bústað þeirra:
Nr. 11. — Gordon Bell Junior High
lchool, á Maryland stræti, milli
Voodrow Place og Wolseley Ave.
No. 12 — Mulvey School, á Mary-
ind stræti, milli Portage Ave. og
iroadway.
Nr. 13 — Laure Secord School, á
Volseley Ave., milli Ruby og Lenore
træta.
Nr. 14 — Wolseley School, á Wolse-
;y Ave., milli Clifton St. og Clamden
’lace.
Nr. 15 — Isaac Brook School, á
orni Clifton St. og Barret Ave.
Nr. 16 — Greenway School á St.
latthews Ave., milli Burnell og Ban-
ing stræta-
Nr. 17 — Daniel Mclntyre Colle-
iate Institute á Alverstone og Ban-
ing strætum, milli Wellington og
lclntyre Avenues.
Nr. 18. — Principal Sparling School
Garfield St., milli Richard og Notre
)ame Avenues.
Nr. 19 — John M. King School, á
Illice Ave., milli McGee og Agnes
Nr. 20 — Wellington School, á
ellington Ave., milli Beverley og
ncoe stræta.
Nr. 21 — Isbister School á Vaughan
., milli Portage og Ellice Avenues
Nr. 22 — Cecil Rhodes School, á
st St„ milli Elgin og William Ave.
Nr. 23 -— Montcalm School, á Te-
mseh St., milli William og Banna-
ae Avenues.
Nr- 24 — Pinkham School, á Paci-
Ave., milli Sherbrook og Tecum-
i stræta.
Nr. 25 — Hugh John Macdonald
hool á Kate St., milli William og
innatyne Avem^es.
Nóbels verðlaun fyrir læknisfræði
hefir dr. Karl Landsteiner fengið,
amerískur læknir er starfar við rann
sóknarstofu Rockefeller. Er hann
austurrískur að ætt, fæddur i Vín-
arborg 1868, og hefir starfað við
Rockefeller rannsóknarstofuna síð-
an 1922, en áður hafði hann verið
prófessor í læknisfræði við háskól-
ann Vin. Hann hefir einkum getið
sér orðstír fyrir sjúkdómafræði,
gerlafræði og meðalafræði, og vakti
fyrst á sér athygli fyrir rannsóknir
sínar á blóðflokkunum, lömunarveiki
og' syphilis. Er honum þannig lýst,
aðf hann sé maður hógvær og lítil-
lá ur.
Mobels verðlaunasjóðurinn var
st fnaður árið 1896, með erfðaskrá
AI (red Nobels, þess er fann upp dyna-
m tið, og er þetta þritugasta árið, er
verðlaun eru gefin.
NYR ÞJÓÐFLOKKUR FUNDINN.
RÓSA HERMANNSSON
löngkonan góðkunna ungfrú Rósa
■mannsson, sem nú hefir dvalið
alega árlangt í Toronto og stund-
söngnám af miklu kappi, hefir ný-
a sungið fyrir einn stærsta kven-
ub” borgarinnar i Rosedale og
tið lof mikið; tók hún þar til með-
ðar ýmsa íslenzka söngva. í Er
í i mjög miklu áliti fyrir söng-
fileika sína þar eystra- — Einn
;t þekkti málari Canada, Mr.
)okeis, hefir málað af henni mynd,
n mjög er dáðst að, og er hún til
ús á myndasýningu, er Royal Can.
ademy heldur í þessum mánuði.
íafnframt söngnáminu, stundar
jfrúin þýzku- og frönskunám. —
<ar Heimskringla þessari efnilegu
igkonu allrar hamingju.
Desmond Holdridge landkönnuður
er nýlega kominn heim úr sjö mán-
aða ferð til Suður-Ameríku, sem
Brooklyn safnið og the American
Geographical Society stóð fyrir. —
Hefir hann frá mörgu merkilegu að
segja og virðist árangur hafa orðið
allmikill af ferðinni. Meðal annars
kvaðst hann hafa fundið áður ókunn
an kynþátt manna í frumskógum
Venezuela. Einnig kveðst hann hafa
fundið tvö stórfljót og fjallgarð mik-
inn um 7000 feta háan, sem enginn
hvitur maður hefir áður augum lit-
ið. Fjöll þessi eru hér um bil 800
mllur frá mynni Amazon fljótsins,
i O Meio Mundo skóginum,
sem er næsta illfær umferðar. Ferð-
aðist Mr. Holdridge einn saman,
nema hvað hann hafði innfædda fylgd
armenn með sér, er skýrðu honum
frá því að hann væri fyrsti hvíti
maðurinn, sem komið hefði á þess-
ar slóðir. Meðal annara gripa, sem
hann hafði með sér til minja um ferð
sína, voru nokkrar greftrunarkrukk-
ur, með beinum framliðinna,. er hann
fann þar í hellum og holum.
Hinn nýfundni þjóðflokkur, er nefn
ir sjálfan sig Pishuako, hefst við ná-
lægt landamærum Venezuela, tutt-
ugu og fimm daga ferð frá Rio Bran-
co. Telur Mr. Holdridge að óljósar
fregnir muni vera til um þjóðflokk
þenna, og komi það meðal annars
fram í bók dr. Theodore Kock “From
Roraima to Orinoco”. — Árnar tvær
sem Holdridge þessi hefir fundið,
renna i Caroni og nefnast Karauia og
Turikan. I annari þeirra er 260 feta
hár foss fagur mjög.
Landkönnuðurinn segir að Pishua-
ko þjóðflokkurinn sé mjög ólíkur ná-
grönnum sínum, enda eigi hann í si-
felldum ófriði við þá. Ef þeir verða
sjúkir, gangast þeir undir sjálfs-
pintingar til að lækna sig, en hefja
bænahald áður en farið er til veiði-
skapar. Til þess að verjast ýmisleg-
um sjúkdómum, þykir það þjóðráð
að hylja líkamann í lifandi maur-
flugum, og ýmisleg önnur fáránleg
meðul ráðleggja skottulæknar þeirra.
Vita menn ógreinilega um sögu
þessa þjóðflokks, en hyggja að hann
hafi áður fyr búið í Orinoco, en ver-
ið rekinn þaðan á brott af Spánverj-
um.
komið í Verdal með Haraldi konungi
harðráða, og að það hefði verið hirð-
maður konungs, trlfur Óspaksson, er
átt hefði hringinn og %efði hann þeg-
ið hann að gjöf af konungi. írlfur
öspaksson hafði fylgt konungi í ut-
anferðum hans og farið með honum
til Miklagarðs og unnið hylli konungs
fyrir hreystilega framgöngu í liði
hans og þegið búgarðinn Rostad í
Verdal að launum, eftir að Haraldur
var orðinn konungur í Noregi.
Síðast liðinn vetur var lærðum forn
fræðingi við eitt af stærstu forn-
gripasöfnum Vínarborgar sýnt lakk-
mót af hringnum, og er hann hafði
brugðið stækkunargleri yfir mótið,
sagði hann undireins, að þetta væri
mót af eldgömlum signetshring, sem
áreiðanlega hefði verið smíðaður í
Hellas einhverntíma á fjórðu öld fyr-
ir Krists fæðingu. Varð prófessor-
inn ærið forvitinn að fá að vita hvar
hringur þessi væri niður kominn, og
óx undrun hans um allan helming, er
hann fékk að vita, að hann væri í
Noregi. Svo viss þóttist hann vera
í sinni sök, að engin tvímæli taldi
hann á þessu. Mun þessi fágæti hring
ur, slíkt völundarsmíði sem hann er,
vera einn hinn mesti dýrgripur, sem
hægt er að finna af þessu tæi í
Þrændalögum, ef ekki öllum Noregi.
HVAÐANÆFA
HRINGURINN 1 VERDAL.
Frú Scheinberg, austurrísk kona,
hefir eignast alls 69 böm. Eignaðist
fjórum sinnum fjórbura, sjö sinnum
þribura og tvíbura sextán sinnum.
Þegar frú Scheinberg þóttist vera
búin að gera skyldu sína við að fjölga
mannkyninu og andaðist með góðri
samvizku fyrir 20 árum síðan, þá
giftist maður hennar í annað sinn og
hefir eignast átján böm síðan. Er
hann enn á lifi, þess kynsæli maður.
• • •
Sænski guðfræðingurinn Ljung-
quist, sem um nokkur ár hefir dval-
ið í Madagaskar, er nú nýlega kom-
inn heim og hefir dvalið í Stavanger
um tíma, og hafa blöðin þar spurst
frétta af honum. Hefir hann margt
merkilegt að segja af dýralífinu á
eyjunni.
Madagaskar er hreinasta paradís
fyrir dýrafræðinga, segir Ljungquist.
I rauninni á eyjan ekkert annað sam-
merkt við dýralíf Afríku, en rán-
fuglana. Rándýr ,eins og ljón og
leópardar, hafa aldrei verið þar.
Heldur ekki eiturslöngur. Hins veg-
ar eru kynstur þar af ýmiskonar
kyrkislöngum. Segir hann að sér
hafi heppnast að ná þar mjög fá-
gætri tegund af skjaldböku, sem
vegið hafi 250 pund. Ennfremur hafi
hann látið grafa upp mikið af stein-
runnum leifum af útdauðum dýra-
tegundum. Lifandi nykrar þekkjast
nú eigi framar á Madagaskar, en ein-
hverntíma hefir verið mikið af þeim
þar um slóðir. Hið sama má segja
um risafuglinn Epiormis, að hann er
nú næstum því útdauður. Eru egg
hans á við 20 hænsnaegg að stærð.
Ennfremur hefir hann fundið stein-
runnar leifar af stærri tegund af öp-
um og krókódílum en menn vissu
áður dæmi um. Af risaskjaldböku,
sem haft hefir þriggja metra langan
háls ,hafa einnig fundist leifar. —
Hafa menn mjög brotið heilann um,
hvað orðið hafi þessum tröllauknu
skepnum að meini. Sumir geta þess
til, að eldgos hafi eytt þeim, en sú
skýring þykir ekki fullnægjandi. —
Aðrir telja, að þau hafi drepið hvert
annað. T. d. krókódílarnir flóðhest-
ana, unz þeir urðu svo fáir, að þeir
lognuðust út af.
• • •
Kvenhatur mikið þykir koma í ljós
í erfðaskrá lögmanns nokkurs í Le-
Mars, M. Zin kað nafni. Akveður
hann að fé sínu, sem er allmikið,
skuli varið til að koma upp bóka-
safni, og á hornstein bókhlöðunnar
á að höggva með átta þumlunga
stónyn bókstöfum; Kvenfólki bann-
aður aðgangur. Eigi erfði hann konu
sína að neinu, en dóttur sinni ánafn-
berlega viðurkennt eignarrét Canada
aði hann 5 dollurum Afganginn af
eignum hans, sem nemur um $80,000,
vill hann að lagður sé í sjóð og ávaxt
að í 75 ár, unz sjóðurinn sé orðinn
um 3 miljónir dollara, skal þá fjórða
hlutanum varið til að reisa bókhlöð-
una, en ávöxtunum af eftirstæðunni
til að kaupa bækur. Er skýrt tekið
fram í erfðaskránni, að engin kona
megi nálægt þessu bókasafni koma,
hvorki vinna i þvi né fá lánaðar bæk
Norskt blað, Adresseavisen, hefir
nýlega flutt einkennilega forna sögu
um signetshring nokkurn, sem til er
geymdur sem ættarfylgja hjá Wist-
fjölskyldunni í Verdal.
Hringurinn hefir um margar aldir
gengið í arf frá föður til sonar og
verið varðveittur sem hinn dýrmæt-
asti ættargripur. Er hann ger úr
silfri og greyptur í stór gullbrunn-
steinn, sem á er grafin vangamynd
af manni, hér um bil 1 cm. löng og
y4 cm. djúp. I lakki kemur vanga-
myndin mjög greinilega fram. — Eigi
leikur neinn vafi á því, að myndin
er gerð af miklum snillingi, þegar
þess er gætt að steinninn er svo
harður, að skera má gler með hon-
um, og í annan stað er það vist, að
hann er æfa forn, og stafar frá menn
ingartímabili, sem nú er löngu lið-
ið.. —
En svo einkennilegur, sem hring-
urinn er, þá er saga sú, sem með hon
um fylgir, engu ómerkilegri. Arf-
sögn sú, sem fylgt hefir ættinni, hljóð
ar á þá leið, að hringurinn hafi fyrst j Ur. Byggingin verður að vera reist
að öllu leyti af karlmönnum. Engar
bækur má kaupa nema þær sem karl-
menn hafa skrifað ,og úr blöðum eða
timaritum, sem þar verða, skulu
klippptar allar þær greinar, sem kven
fólk hefir ritað. Hins vegar hafa
karlmenn óhindraðan aðgang að
bókasafninu, hverrar trúarskoðunar
sem þeir eru, af hvaða kynflokki eða
hvaða stjómmálaskoðun, sem þeir
fylgja. Kveðst Zink hafa fengið þetta
álit á kvenfólki, bæði fyrir sina eig-
in reynslu, og lesningu á heimspeki
og vísindum. — Samt sem áður mæl-
ist hann til að ekkja hans fái að búa
i húsi þeirra framvegis, gegn 40 doll-
ara leigu á mánuði.
m m m
Dr. Berthold Laufer við Field safn-
ið í Chicago, hefir nýlega gefið út
ofurlítinn bækling um gullfiskinn og
sögu hans. Segir hann að gullfisk-
urinn hafi komið I fyrsta sinn til
Evrópu árið 1691, og hafi þá verið
fluttur inn frá St. Helena. En þang-
að hafði hann fluzt frá Batavia eyi-
unni, þar sem kínverskir innflytj-
endur hefðu komið með hann til minn
ingar um ættland sitt. Náttúrufræð-
ingurinn frægi og vísindamaðurinn
Charles Darwin, vissi að gullfiskur-
inn var upprunalega kominn frá Kina
og áleit að þar hefði hann verið tam
inn frá örófi alda; enda er hann enn
þá að finna þar í stóránum.
• * *
Margur stelur lítilræði, en fádæmi
eru það að stela heilu húsi. Sá at-
burður gerðist í höfuðborg Póllands
nýlega. Nálægt Danziger járnbraut
arstöðinni var stórt autt svæði er
bænum tilheyrði. Einn góðan veður
dag var byrjað að byggja stórhýsi
á lóð þessari og miðaði verkinu vel
áfram, og^var húsið næstum því full-
gert. Þá vildi svo til að lögreglumað
ur rakst þar að ,og spurði verka-
mennina að þvi, fyrir hverja þeir
væru að vinna eða hver ætti bygg-
ingu þessa. Bentu þeir á eigend-
urna er stóðu þar nálægt. Lögregl-
unni komu þeir kunnuglega fyrir sjón
ir, þvi að þetta voru hinir forhert-
ustu glæpamenn. Var þá farið að
rannsaka málið og kom það upp úr
dúrnum, að þeir höfðu eigi aðeins
stolið peningunum og lóðinni, heldur
einnig efninu til byggingarinnar. Og
þetta gerðu þessir slungnu þjófar
rétt framan í nefinu á öllum borgar-
búum. Urðu þeir að visu að hætta
smíðinni um hríð, en nú spyrja menn
hver annan: hver á bygginguna? Því
að enn vita menn ekki með vissu
hvaðan efninu í hana var stolið-
* * *
Þýzkur maður var tekinn fastur
nýlega fyrir sviksamlegar brellur.—
Hann hafði nefnilega fundið upp að-
ferð til þess að senda bréf í póstin-
um án þess að frimerkja þau. Þar i
landi og víðar er sú regla, að ef bréf
sem á að fara til útlanda, er ehki
frímerkt, er það sent til baka aftur
til sendanda. — Nú sá póstmaðurinn
sér leik á borði. Þegar hann þurfti
að skrifa Karli kunningja sínum, þá
skrifaði hann utan á bréfið til ein-
hvers Jóns Jónssonar í Ameríku og
fleygði því ófrímerktu í póstinn. —
Hins vegar gaf hann nafn kunningja
sins sem sendanda. óðara þrifu bréf
berarnir þetta ófrímerkta bréf og
báru það heim til Karls og skipuðu
honum að frimerkja bréfið áður en
hann setti það í póstkassann í næsta
skifti. Þannig komst bréfið til skila.
— Nú lék póstþjónninn þetta bragð
svo oft, að það komst upp um síðir.
Fékk hann sina refsing, en réttur-
inn gaf honum þó þann vitnisburð,
að hann væri hinn sniðugasti og
greindasti bragðarefur.
• • •
Sá óvenjulegi atburður vildi til ný-
lega í Resenholm við Skive í Dan-
mörku, að hestur var stunginn til
dauðs af býflugum. Hesturinn var
tjóðraður úti á akri svo svo sem hálf
mílu frá stóru býflugnabúi- Þegar
átti að fara að sækja klárinn aftur,
var hann steindauður. Býflugurnar
höfðu stungið hann i hel.
* * *
I páfaríkinu í Róm hefir tóbaks-
einokun verið lögleidd. Hefir tóbak
hækkað mjög við það í verði innan
vébanda ríkisins, og kveða lögin á
um það jafnframt, hversu mikið hver
maður má kaupa. Þessari einokun
verður páfinn og kardinálar hans
jafnt að lúta og aðrir.
Fróns fundurínn sem halda átti 27.
nóv., hefi rverið frestáð til þriðju-
dagsins 2. desember n.k.
I