Heimskringla - 22.04.1931, Side 7

WINNIPEG 22. APRtL 1931.
HEIMSKRINGLA
7 bla»siða
TYRKLAND.
Frh. frá 3. bls.
skóla. Þar elur hann þingmenn
sína upp í góðum siðum, og er
hann þar ekki í fullu samræmi
við stéttarbróður sinn Mussol-
ini hinn ítalska. Það vakti eigi
alllitla athygli í Evrópu er það
fréttist, að Kemal Pasha hefði
sjálfur “búið til” andstöðuflokk
gegn sér. Skýrði hann það fyr-
irtæki sitt þannig, að með því
að andstaða væri í þinginu, þá
myndu málin verða rædd nánar
og kjarni þeirra því verða ljós-
ari. En andstöðuflokkinn varð
Kemal Pasha að afnema
von bráðar, því svo skringilega
viidi til, að í honum sameinuð-
ust eldur og vatn, eða “komm-
únistar” og allir þeir, er voru
andvígir lestri og skrift, afnámi
fjölkvænis og vildu koma sold-
áni að völdum eins og áður var.
Verklýðshreyfing er til í Tyrk
landi; en hún er afar-lítil.
Nokkrum sinnum hafa verka-
menn gert verkföll, en þau hafa
í flestum tilfellum tapast, því
alt vantar: forustu, lestrarkunn-
áttu. og verklýðsmenningu.
Verkamenn eiga engin blöð og
í raun og veru ekki nokkurn
skapaðan hlut af því, sem þarf
í stéttabaráttunni.
Atvinnulíf og framleiðslulíf
Tyrkja tekur miklum framför-
um ár frá ári. Eftir margra
ára ófrið og óstjórnir lá alt í
rústum, vélar voru litlar sem
engar og kunnáttumenn örfáir.
Kemal Pasha hefir sett á fót
verksmiðjur víða um landið.
Vélar hefir hann keypt frá
Þýzkalandi o. fl. löndum, og
þýzka iðnaðarsérfræðinga hefir
hann í þjónustu sinni — En
samgöngur hafa lítið verið
bættar.
Kemal Pasha er eins og sést
af framanrituðu einn hinn
virðingarverðasti allra einvalds-
herra. — Stjórn hans er að
eins skiljanleg þegar athugað
er menningarástand þeirrar
þjóðar, er hann stjórnar.
Mentaðri og frjálsri þjóð er
okki hægt að stjórna með ein-
ræði.
—Alþb. 3 marz
Veróníka.
“Ajæja,’ sagði jarlinn. “Eg
vona nú að þetta verði til að
kenna þér að ríða ekki út ein-
sömul hér eftir.’’
“Já, eg ímynda mér, að þetta
verði mér nægileg lexia’’, sagði
Veroníka og leit niður á fótinn.
sem læknirinn var að ieggja
halda bakstra við með hinni
öiestu nákvæmni. “Eg vona að
eS verði ekki lengi hölt, Dr.
Thorne?’’
“Hölt!” Honum óaði við því
orði í sambandi við hina tignu
o^ey á Lynne Court.
“Ó, nei, kæra, unga frú mín,
Það er undir yður sjálfri komið.
Hvfld, hvíld, það er besta ráð
við liðskekkju. Eg ætla að
homa aftur í kvöld og sjá, hvern
yður líður. Munið þér nú,
e8 bið yður um það. Hvíld full-
hominn hvíld”.
“Þessi ungi maður befir stytt
legutímann fyrir Miss Denby,
að minsta kosti um viku,” sagði
hann við jarlinn, þegar þeir
geng-u niður stigann. “M hann
hefði ekk itekið af henni skó-
inn, eða ef hann hefði leyft
henni að stíga í fótinn, þá
hefði bólgan orðið miklu alvar-
legri. Hver segið þér að hann
sé? Eg man ekki nafnið.”
“Hm, nýr skógarvörður,”
svaraði jarlinn. “Laglegur, ung
ur maður. sem er í uppáhaldi
hjá Miss Denby. Þér eruð viss
um, að það sé einungis liðs-
kekkja? Þér ætlið að líta hing-
að inn í kvöld, alveg áreiðan-
lega?”
Veroníka losaði sig við Good-
win svo fljótt sem auðið var.
Hún hallaði sér aftur á bak,
lokaði augunum og rifjaði upp
fyrir sér ])að, s-em við hafði
borið þenna dag. Hún fann til
brunaverkjar víðar en í fætin-
um — henni fanst hún öll
vera að brenna. Einhver tilfinn-
ing, sem hún ekki gat gert ser
vel grein fyrir, orsakaði það.
Hún blygðaðist sín svo mjög
og fann til sárrar iðrunar.
Hún hafði leyft Ralph að
bera sig — hann hafði haldið
á henni í fanginu tvisar sinn-
um þenna dag jpn það, sem
verra var, hún hafði — það
var ómögulegt að neita því—
slegið staupum saman við hann
— það var ekki hægt að nefna
það öðru nafni — eins og hann
væri jafningi hennar. Annað
var þó ennþá verra. Hún haifei
viðhaft alla kvenlega klæki til
þess, að vinna virðingu hans,
til þess að vekja aðdáun hans
á sér Hún hafði ekki gert sér
grein fyrir þessu,- meðan hún
kendi mests sársauka og með-
an þakklætið var efst á baugi
hjá henni. En nú, þegar hún
var komin burt frá honum.
fann hún þetta til fulls. Hún
játaði það með sjálfri sér,
að hún hefði ekki orðið móðg-
uð, ekki veitt viðnám, þegar
hann tók utan um hana. Hún
hafði fundið til gleði yfir því,
að hafa hann hjá sér. Rödd
hans hafði hljómað sem tólist í
eyrum hennar, einkum þó þeg-
ar hann varð utan við sig af
því, að hún horfði á hann eða
brosti til hans. Henni hafði
ekki leiðst eftir vagninum, hafði
meira að segja leiðst það, að
liann kom svo fljótt, þrátt fyrir
kvölina, sem hún hafði í fæt-
inum. Og svo hafði hún freist-
að hans, boðið hon'um, eigin-
lega neytt hann til þess, að
taka hana á arma sína aftur.
“Æ, eg kann ekki að skamm-
ast mín! Stolt! Eg er ekki
stoltari en beiningakona,”
stundi hún upp. “Að láta svo
lítið að daðra — já, eg daðraði
við hann — við — við — skóg-
arvörð! Var eg að verða brjál-
uð eða hvað? En hvað hann
var sterkur — og þó svo prúð-
mannlegur. Og svo dæmaláust
nærgætinn. Það var hann, sem
beið með óþolinmæði eftir vagn-
inum. Og eg hagáði mér eins
og einhver — Fanny Mason.
Eg notaði mér stöðu mína.
hjálpsemi hans og kurteisi, eg
lét hann dást að mér — og —
DUSTLESS
COAL and COKE
CHEMICALLY TREATED IN OUR OWN YARD
Phone 87308
D. WOOD & SONS
LIMITED.
WARMING WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
og — eg á ekki skilið að vera
annað — að minsta kosti hér
á Lynne Court — annað en
vinnukona. Já, það er mín
rétta staða því að eg hefi hegð-
að mér eins og að eg væri það. |
Ef eg hefði verið vinnukona, þá
hefi hann máske tekið daðri
mínu, því að eg gaf honum
undir fótinn. Eg gerði það,
gerði það, gerði það!
Og — og hefði eg getað orð-
ið reið, þótt hann hefði tekið
því? Ó, eg er alveg að verða
geggjuð! Eg hefi altaf vierið að
husísa um hgnn. síðan fyrst eg
sá hann. Eg vildi óska, að hann
færi héðan. Já Eg verð að fá
Lynborough lávarð til að segja {
honum upp vistinni.’1
Hún var kafrjóð af geðshrær-
ingu þegar Goodwin læddist inn
á tánum.
“í guðanna bænum læðist þér
ekki eins og eg sé að deyja!”
hrópaði Veroníka og var bjrrst í ,
bragði.
“Fyrirgefið þér, Miss,” sagði
aumingja Goodwin, sem var enn
óróleg og óttasleeinn. “Það er
Fanny Mason. Hún kom í morg 1
un.’’
“Æ, látið þér hana koma
inn,’’ sagði Veroníka. Það, að
Fanny var nefnd, verkaði á
hana sem kalt steypibað, og
liún jafnaði sig brátt.
Fanny kom inn. Hún var
ákaflega auðmjúk og óróleg. j
“Ó, Miss, það er svo fallega
gert, að vilja sjá mig,” sagði
hún. “Og eg vona að ekkert
alvarlégt sé á ferðum. 1 Eg
mætti Ralph rétt í þessu, og
um. að það væri slæm liðs-1
kekkja, En hvað hann er lán- |
samur! Eg sagði það líka við
hann í gærkvöldi, að hann
væri gæfusamur maður.”
“Gærkvöldi?” mælti Veron-
íka fremur kuldalega.
“Já, Miss. Hann kom með
fiskinn frá yður, og stansaði
og fékk sér bita. Mömmu þyk-
ir svo vænt um, þegar hann
kemur, hann er svo skemtileg-
ur og vingjarnlegur og falleg-
ur Svo ólíkur öllum öðrum
karlmönnum hér. Hann leit út
ívrir að vera mjög órólegur út
af yður, Miss, þegar eg mætti i
I honum rétt áðan. Hann sagði,!
j að þér hefðuð verið svo hörð
j og kveinkað yður svo lítið, og \
þó hefði yður hlotið að kenna
mikið til —”
“Ajá, já, einmitt,” greip Ver-
oníka fram í fyrir henni, því
að hún ætlaði aldrei að þagna.
“Eg hefi tekið frá handa yður
kjól, Fanny. Goodwin hefir
hann, hann er of þröngur
handa henni Mér þykir vænt
um —” hún lét sem hún tæki
ekki eftir þakklæti Fannyar —
“mér þykir vænt um, að Ralph
, kemur til ykkar. Honum hlýt-
| ur að finnast einmanalegt með
j köflum . Það er fallegt af ykk-
ur, að vera svona góðar við,
j hann. Verið þér sæl. Eg vona, j
j að það þurfi ekki að breyta i
| kjólnum mikið, því að við er-'
! um hér um bil jafnstórar.”
“Og þér eruð sögð stolt,
Miss!” kallaði Fanny alveg ó-
viljandi upp yfir sig. Veroníka
snéri sér undan Hana setti
dreyrrauða.
“Stolt!” Hún hló beiskju-
hlátur. “Ó það er misskilningur.
Fanny, 'finst yðuis það ekki?
Verið þér sæl.”
Hún lá tímum saman á legu-
bekknum og reyndi að hugsa
ekki um Raiph, eða, ef hún
ekki gat varist því, að hugsa
um hann, reyndi hún að hugsa
sér hann' í sambandi við Fanny
Mason. Að lokum gat hún
ekki lengur unað einverunni
og kyrðinni í herbergi sínu, en
skipaði að láta bera sig niður
á hjallann.
Hún hafði ekki legið þar
lengi í stóra útistólnum, þegar
jarlinní sem studdist fram á
staf sinn, kom út og gekk til
liennar
“TJngi maðurinn kom mteð
skóinn þinn og langar til að
að vita, hvernig þér h’ður”
Hún ypti ofurlítið þeirri öxl-
inni, sem að honum vissi. “Gott
og vel," sagði hún. “En hvað
í ósköpunum átti það að þýða,
að fara að koma með skóinn.
Hann er alveg ónýtur.’
Jarlinn var reglumaður, þrátt
fyrir stoltið og fálætið. “Það
var rétt gert af honum,’’ svar-
aði hann. “Eg ætla að þakka
honum fyrir það og leyfa hon-!
um að fara."
“Já — en bjóðið honum ekki,
peninga,” sagði Veroníka.
Jarlinn glotti. “Ef þú trúir
mér ekki fyrir því, þá er best
að þú þakkir honum sjálf. Seg-
ið Ralph að koma,’ sagði hann
við þjóninn, sem fylgdi honum.
Veroníka opnaði munnin til j
þess, að koma í veg- fyrir það, j
en sá þó brátt, að það þýddi
ekki. Hún snéri sér á aðra hlið- j
ina, studdi hönd undir kinn og |
barðist gegn þ\a, að blóðið,
kæmi fram í kinnar hennar.
Hún leit ekki upp, þegar hún
heyrði fótatak Ralphs, en varð
þó að gera það, því að jarlinn
sagði:
“Farrington, Miss Denby
langar til að þakka yður fyrir
hjáip þá, sem þér hafið veitt
henni í morgun. Mér hefir skil-
ist svo, að það sé dugnaði yðar
og hygni að þakka, að þetta
slys liennar varð ekki alvarleg-
ra, en raun er á orðin.”
Veroníka leit upp. Jarlinn
hafði sest á ieinn af steinbekkj-
unum. Hann studdi báðum
höndum á gullhnúðinn á stafn-
um sínum og horfði fast á
Ralph, sem stóð með byssuna
í annari hendi en húfuna í
hinni.
“Miss Denby hefir þegar
þakkað mér, lávarður minn,”
mælti hann lágt. Hann stóð
teinréttur, en horfði til jarðar.
“Vafalaust, vafalaust,’ mælti
jarlinn glaðlega, “en hana lang-
ar til að gera það betur. Eg
þakka einnig fyrir mitt leyti.”
Ralph hneigði höfuð sitt.
Veroníka leit á hann og hann
liorfði í augu hennar, en reyndi
þó augsjáanlega að hafa augun
af henni.
“Eg gerði h’tið, lávarður
minn,’ sagði hann. “Þetta slys
hefði ekki viljað til, ef gott
beisli hefði verið við hryssuna
og tvíteymingur.”
“Ho — hvað?” sagði jarlinn.
“Ha, Veroníka, er það svo?”
“Það er víst!” svaraði Veron-
íka mjög kæruleysislega. “Eg
skal byðja Brown að gá að
því. Eg þakka yður, Farring-
ton, fyrir umönnun yðar."
Þetta var í fyrsta skifti sem
hún nefndi hann með nafni j
og röddin var mjög blíð, þegari
hún nefndi nafn hans. Blóðið
streymdi upp í kinnar Ralphs
og hann leit undan um leið og!
hann hneigði sig.
Jarlinn starði á hann og
viróst vera utan við sig. “Eng- 1
ar fréttir viðvíkjandi vleiðinni i
Farrington?’ ’spurði hann.
“Nei, lávarður minn,” sagði
Ralph og snéri sér að honum. J
“Ungarnir þroskast vel — ef
veiðiþjófarnir létu skóginn í
friði”.
Jarlinn hnyklaði brýnnar og
það vottaði fyrir roða í fölu j
kinnunum hans.
“Veiðiþjófar! Hverjir eru j
það? Eg hélt að þeir væru ekki
hér.”
“Jæja, það eru engir, aðeins
einn eða tveir,” sagði Ralph
Nú náði hann sér aftur, þegar
veiðin bar á góma. “Og við
vHum hverjir það eru. Þeir
eru úr nágrenninu eða jafnvel
frá London. Þeir halda til í
‘Handinum og uglunni’. Það er
hreiðrið þeirra.’’
‘Hundurinn og uglan’ var
lítið og óþverralegt veitingahús.
sem stóð hjá þjóðveginum við
landamerkin á Lynne Court.
\yið verðum að loka því,”
sagfSi jarlinn.
Ralph hristi höfuðið. “Eg er
hrædtlur um, að þér getið það
■** Nafns pjöld |

Dr. M. B. Halldorson 401 Doyd Bldfr. Skrif*tofusími: 23674 Stund&r sérstaklega lungrnasjúk- dóma. Er &TJ finna á skrifstofu kl 10—12 f. h og 2—6 e h. Heimili: 46 Alloway Ave. Talslmi i 3315« G. S. THORVALDSON B.A., L.L.B. Lögfrœðingur 702 Confederation Life Bldg. Talsími 24 587

DR A. BLONDAL 602 Medical Arts Bldg. Talsími: 22 296 Btandar sérstaklega kvensjúkdóma og barnasjúkdóma. — At5 hitta: kl. 10—12 ♦ 0g 3—5 e h. Helmlli: 806 Vlctor St. Sími 28 130 WALTER J. LINDAL BJÖRN STEFÁNSSON lslenzkir lögfræðingar 709 MINING EXCHANGB Bldg Sítni: 24 963 356 Moin St. Hafa einnig skrifstofur aö Lund&r, Piney, Gimli, og Riverton, Mtn

DR. B. H. OLSON 21(1-220 Metlleal Arf*i Bidic. Cor. Qraham and Kennedy St Phoner 21 834 VitJtalstimt: 11—12 og 1 6.30 Heimili: 921 Sherburn St. WTNNIPEG, MAN. Telephone: 21613 J. Christopherson. Islemkur Lögfrœffingur 845 SOMBRSET BLK. Winnipeg, :: Manitoba.

Dr. J. Stefansson 216 NBDICAL AKiTS III.DG. Horni Kennedy og Graham Sfundar flntönjni niigtoa-. ejrnn nef- «g kverka-HjðkilAmn % Er atJ hitta frá kl. 11—12 f h og kl. 8—5 e h. Talalmi: 21834 Heimill: 688 McMillan Ave. 42691 a! s. bardal uelur likkistur og ann&st um útfar- Ir. Allur útbúnaóur sá bestl. Ennfremur selur hann allskonar minnisvaróa og legsteina. 843 SHERBROOKE ST Phonei 80 007 WINNIPBQ

Tnlafml: 28 889 DR. J. G. SNIDAL TAN8LÆKNIR 014 Someraet Rlock Portaffe Aveaoe WINNIPBG Biömvin Guðmundson A. R. C. M. Teacher of MusSc, Composrtion, Theory, Counterpoint, Orchet- tration, Piano, etc. 555 Arlington SL StMI 7IB21
~4
DR. K. J. AUSTMANN Wynyard —:— Sask. 1 MARGARET DALMAN TEACHKR OF PIANO «04 BANNING 9T. PHONE: 26 420

HEALTH RESTORED Lækningar án lyfja Dlt. S. G. SIMPSON, N.D., D.O., D.C. { Chronic Diseases Phone: 87 208 Suite 642-44 Somerset Blk. WINNIPEG —MAN.
Ragnar H. Ragnar Planókennari heflr opnað nýja kenslustofu jB STE. 4 NORMAN APTS. (814 Sargent Ave.* TALSIMI 38 295
MOORE’S TAXI LTD. Cop. Donald and Graliam. 50 Cents Taxi Frá einum statS til annars hvar sem er í bænum; 5 manns fyrir sama og einn. Állir farþegar á- byrgstir, allir bílar hitatSir. Slml 2.1 Ki»« (8 Ilnur) Kistur, töskur o ghúsgagna- flutnlngur. TIL SÖLU Á ADfKU VERÐI “FWRfiACB)’* —bætJi viBar OC kola “furnace” lítits brúkaB, er tll sölu hjá undlrrttuöum. Gott tækifæri fyrlr fölk út 1 landl er bæta vilja hltunar- áhöld á helmillnu. GOODMAN Á CO. THfl Toronto St. Slmi 2884T

Brynjólfur Þorláksson Sími: 86 762 670 Victor St. Stillir PIANOS og ORGEL
Jacob F. Bjarnason —TRAN SFER— Bairgragre nnd Furnttnre M«rli| 762 VICTOR ST. SIMI 24.500 Annast allskonar flutninga fram og aftur um bæinn.

Mrs. Björg V ioletlsfeld A. T. C. M. Pianist and Teacher 666 Alverstone St. Phone 30 292 Winnipeg
100 herbergi met eba án baSe SEYMOUR HOTEL veró sanngjarnt 8lml 28 411 C. G. UUTCHISON, elgnndl Market and King St., Winnlpeg —:— Man.

Dr. A. V. Johnson fslenzkur Tannlæknir. 212 Curry Bldg., Winnipeg Gegnt pósthúsinu. Sími: 23 742 Heimilis: 33 328
MESSUR OG FUNDIR i kirkju SambandssafnaSar Messur: — á hverjum sunnudrgt kl. 7. *.h. Safnoðarnefndin’. Fundir 2. og 4. finrtudagskveld i hverjiUR mánuði. Hjálparnefndin'. Fundir fyrst* mánudagskveld l hverjum mánuði. Kvenfélagið: Fundir annan þriVjv dag hvers mánaðar, kl. 8 að kveldinu. SöngflokkwiÆfingar á hrerju fimtudagskveldi. Sunnudagaskólinn:— A hverjum sunnudegt, kl. 11 f. h.
ekki, lávarður minn.” ‘O-o, get eg það ekki!” sagði hinn voldugi jarl þurlega. “Nei, lávarður minn. Þeir aðhafast ekkert ólöglegt í því liúsi. Það er engin kæruorsök segir lögreglan. Og þó valda þeir menn, sem þar eru, okkur mestum örðugleikum”. “Jæja, hafið gát á því, haf- ið gát á því,” sagði hans hág- öfgi stuttlega.