Heimskringla - 17.06.1931, Blaðsíða 5

HEIMSK.RING_A
5. BLAÐStÐA
WÍNNIPEG 17. JÚNl 1931.
í fyTrasumar. Hann hefir víða
flutt erindi þetta, ýmist á ensku
eða íslenzku, og er að því hinn
mesti sómi. Á undan mynda-
sýningunni söng Kári Johnson
tvö lög; annað þeirra talsvert
eftirtektarvert lag eftir Þórar-
inn Johnson, við vísu eftir Jón
heitinn Runólfsson.
En það var upphaf þessarar
kvöldskemtunar, að börn þau
og ungmenni, er notið höfðu
kenslu í vetur í íslenzkuskóla
“Vestra’’, sungu söngva, sýndu
smáleiki og keptu um medalíur
í framsögn íslenzkra ljóða.
Að öllu þessu var hinn ágæt-
asti rómur gerður, svo vel var
alt undirbúið og vel af hendi
leyst. Vestri hefir mannvali á
að skipa við þessa starfsemi,
svo að mér er næst að halda
að fágætt sé í íslenzkum fé-
lr<jsskap vestan hafs utan Win-
nipegborgar. Forstöðukona skól
ans, þau fjögur tímabil, sem
hann hefir starfað, Mrs. Guð-
rún Líndal Magnússon, hlýtur
einróma hrós og þakklæti fyrir
aiveg framúrskarandi alúð,
samvizkusemi og dugnað við
starfið. *
Séra A. E. Kristjánsson, for-
eeti Vestra síðastliðin þrjú ár,
er óþreytandi við að fræða um
Island og undirbúa yngri börn-
in í lestri og söng. Séra K. K.
Ólafsson tók alveg að sér eldri
böbnin, las með þeim íslenzku
á heimili sínu eitt kvöld í viku,
en Gunnar Matthíasson æfði
þau í söng. Ýmsir fleiri aðstoð-
uðu við kensluna og undirbún-
ing samkomunnar, svo of langt
þætti, ef upp væri talið. — Alt
þetta fóik á mikið þakklæti
skilið frá ölium, sem nutu þess-
arar ánægjulegu kvöldskemt-
unar, eigi síður en aðstandend-
ur barnanna.
Dómarar í lestrarsamkepn-
inni voru séra Carl J. Olson,
Miss Josephine Josephson og-
undirrituð. Fylgdi þessu starfi
vandi mikill, svo afbragðs vel
fóru öll börnin með hlutverk
sín og svo unaðslegt var í sann
leika að heyra þenna fallega
hóp vestur-íslenzkra bama,
flytja svo prýðilega gömul og
ný íslenzk ljóð. Gullmedalíu
hefði hvert einasta þeirra hlot-
ið, ef eg hefði náð í Midas kon-
ung kvöldið það.
Mér þykir sem það myndi
taka of mikið rúm í opinberu
blaði, að birta alla skemti-
skrána — læt hér því aðeins
fylgja nöfn þeirra, er verðlaun-
hlutu. Fyrstu verðlaun voru
silfurmedalía og önnur verð-
laun bronzemedalía, gefnar af
lestrarfélaginu Vestri, er sér
um allan kostnað við skólann.
Börn innan 8 ára: FYrstu
verðlaun Jóhanna Kristjánsson
(foreidrar Mr. og Mrs. A. E.
K.). Hún bar fram kvæðið
“Systir mín” eftir J. Hallgríms-
son. önnur verðlaun: Anna
Magnússon (foreldrar Mr. og
Mrs. J. M.). Hún bar fram
kvæðið “Nú blánar yfir berja-
mó’’, eftir Guðm. Guðmunds-
son.
Börn 8 tii 12 ára: Fyrstu
verðlaun, Arngrímur Áraason
(foreldrar Dr. og Mrs. J. S. Á.)
Hann bar fram “Skúlaskeið”,
eftir Grím Thomsen. önnur
verðlaun, Hf^fsljeínn iStraum-
fjörð (foreldrar Mr. og Mrs.
J. H. S.). Hann bar fram ‘Þulu’
eftir Theódóru Thóroddsen.
Ungmenni yfir 12 ára: Fyrstu
verðlaun, Sigrún Ólafsson (for
eldrar Mr. og Mrs. K. K. ó.).
Hún flutti kvæðið “ísland far-
sældafrón”, eftir Jónas Hall-
grímsson. Önnur verðlaun, Sig-
ríður Líndal (bróðurdóttir Mrs.
J. Magnússon). Híin flutti
“Vorljóð” eftir M. Markússon.
Þar sem eg er sjálf óþolin-
móð við orðmörg fréttabréf,
segi eg ekki þessa sögu lengri.
Vinsamlegast,
Jakobína Johnson
Seattle, Wash.
Ritað í maímánuði 1931.
Þorgríimir
M. Sigurðsson
Þess hefir áður verið getið í
blöðum vorum að þessi maður,
Þorgrímur M. Sigurðsson á
Storð í Framnesbygð, er ekki
fyrir löngu til grafar genginn.
Og með honum er farinn einn
myndarlegasti maður bygðar-
innar að dómi almennings. Sér-
staklega eru slíkar raddir á-
kveðnar meðal þeirra manna.
sem mestan kunnugleika og
mest skilyrði höfðu til dóms-
ins.
Þorgrímur M. Sigurðsson er
fæddur á íslandi 29. ágúst
1886, og gera kunnugir grein
fyrir ætt hans svo sem hér fer
á ’eftir.
Faðir Þorgríms var Magnús
Sigurðsson á Storð, sem enn
lifir son sinn, en er á áttræðis
aidri, em vel og starfar sífelt
að drögum sínum til iandnáms-
sögu Nýja Íslands, sem þegar
hefir nokkuð verið birt á prenti.
Er Magnús fróðleiksmaður
mikill eins og kunnugt er, og
lætur ýmsar tegundir íslenzkra
fræða til sín taka. Faðir Magn-
úsar var Sigurður, bóndi á
Háafelli í Hvítársíðu, Guð-
mundsson, er einnig var bóndi
á Háafelli, og hin fjölmenna
Háafellsætt er frá komin. Af
mönnum hér vestan hafs má
þar til telja sr. Guðm. Árnason,
Hjálm Þorsteinsson á Gimli,
Hjört rafmagnsfræðing Þórð-
arson og Jósafat ættfráeðing
Jónasson, sem allir voru þre-
menningar við Þorgrím. En
bræðrasynir voru þeir Þor-
grímur og Dr. Jón Helgason,
hinn ungi prófessor við Kaup-
mannahafnar háskóla, eftir-
maður Finns Jónssonar. Móðir
Magnúsar, föður Þorgríms, var
Þuríður Jónsdóttir, bónda í
Deildartungu, Jónssonar danne
brogsmanns sama staðar. Syst-
ur hennar voru þær Sigríður,
móðir Árna fasteignasala Egg-
ertssonar í Winnipeg og þeirra
systkina, og Helga móðir Páls
Reykdals. Er sá ættbálkur all-
fjölmennur hér vestra.
Móðir Þorgríms var Guðrún
Jónsdóttir, ættuð úr Húna-
vatnsiþingi. Var móðurfaðir
hennar Þorgrímur hreppstjóri
á Hjallalandi í Vatnsdal, Þor-
leifsson hreppstjóra sama stað-
ar, og bar Þorgrímur nafn lang
áfa síns.
Árið 1900 fluttist Þorgrímu’-
með foreldrum sínum til Can-
ada. Var hann þá 14 ára að
aldri og var fyrst sezt að í
Headingiy vestur af Winnipeg.
Þótt Þorgrímur hefði ungur af
fslandi farið, þá hafði sá aldur
þó nægt til þess, að smekkur
hans var vakinn fyrir íslenzk-
um bókum og hélst sú tilhneig-
ing jafnan með honum síðan.
Og orð hafði kennari hans f
Headingly á því haft, hve
skarpur hann væri til námsins.
En námsbrautin varð eigi hlut-
skifti hans eigi að síður og
gekk hann í lögregluliðið f
Winnipeg er hann var enn ung-
íir að aldri. Þótti hann þar
hinn liðtækasti maður, en hug-
ur hans hneigðist til annara
starfa, svo að hann hvarf eigi
að þessu ráði til fullnustu. Og
árið 1910 tók hann við búi af
föður sínum á Storð, og dvaldi
þar jafnan eftir það.
Sama árið, sem Þorgrímur
tok að búa á Storð, gekk hann
að eiga Magneu dóttur Geirs
Finns Gunnarssonar prests í
Laufá(sii, Gunnarssonar isama
staðar. Er hún og Hannes Haf-
stein systkinabörn, því að Geir
Finnur og Kristjána móðir
Hannesar voru systkini. Þau
Þorgrímur og Magnea eignuð-
ust 9 börn, sem öll eru á lífi
og flest hjá móður sinni á
Storð. Heldur hún áfram bú-
skapnum eftir mann sinn með
aðstoð þeirra, enda er þetta alt
mannvænlegt fólk.
Svo segja kunnugir menn að
ekki geti hjá því farið, að þess
verði tilfinnanlega vart í bygð-
inni, að maður þessi sé fallinn
frá. Dugnaður hans við búskap
inn var fyrst og fremst frábær.
Og þótt eigi hefði öðru verið
til að dreifa, þá hefði það nægt
tii þess, að hann hefði með
réttu getað borið það orð, sem
kunnugir gáfu honum, að hann
væri í röð fremstu bænda í
öllu Nýja fslandi. En auk þessa
lét hann hin meiriháttar fram-
faramál sveitar sinnar mjög j
til sín taka. Hann var einn af t
hvatamönnum tveggja merkra
fyrirtækja — Bændavierzlun-
arinnar og smjörgerðarinnar í
Árborg. Og oftast hefir bann
setið /í stjórn þessara stofnana
frá því er þær komust á fót.
Traust almennings á Þorgrími
var örugt og óbrotgjarnt, og |
gerði hann þó ekkert til þess
að afla sér iýðhvlli, því mað-1
urinn var að eðlisfari bæði dul
ur og fáskiftinn. En einbeittur
var hann og afgerandi um
hvað eina. Þá var hann og flest
um stéttarbræðrum sínum bet~
ur mentur, því þótt ekki væri
um mikla skólagöngu að ræða,
þá voru bækur — bæði á ís-
lenzku og ensku — yndi hans,
iægrastytting og auðlind.
Lát Þorgríms M. Sigurðsson
bar að höndum á heimili hans
27. apríl síðastliðinn. Var hann
jarðsunginn af séra Sigurði ól-
afssyni 1. maí, og mælti séra
Ragnar E. Kvaran einnig yfir
kistu hans. Við jarðarförina
var fjölmenni svo mikið, að
naumast eru þess önnur dæmi
þar í sveit. Ágætar gáfur þessa
manns, drengskapur og mann-
dómur valda þrí, að hann var
sveitungum sínum mikil eftir-
sjá, en harmdauði þeim, sem
nær standa.
K. I
Frá Birni Benediktssyni
Æfiminning.
Mánudaginn 5. janúar síð-
astliðinn andaðist bóndinn og j
landneminn Björn Benedikts-!
son, að heimili sínu í Blaine.
Washington, eftir hartnær hálfs
árs þungbæra sjúkdómslegu. |
Hann fæddist að Undirfelli í.
Vatnsdal f Húnavatnssýslu 14. j
september árið 1858. Faðir
hans, Benedikt, var sonur séra
Jóns Eiríkssonar að Undirfelli.
Móðir Björns hét Kristfn, dótt-
ir hinna góðkunnu Hjallaiands-
hjóna, Þorleifs og Helgu skáld-
konu. Af kunnum nútímamönn
um og náskyldum frændum
Björns má nefna Jón Þorláks-
son, fyrram forsætisráðherra
fslands. Voru þeir systkinasyn-
ir. Er Jón sonur Þorláks Þor-
lákssonar prests að Undirfelli,
og Margrétar, er var ein af
fimm föðursystrum Björns, og
er margt vel gefið fólk frá
þeim komið.
Guðrún Þoríeifsdóttir hét
náfrænka Björns. Hún bjó með
.Tason Samsonsson að Neðri-
Lækjardal í Refasveit í Húna-
vatnssýslu. Hún tók Björa árs-
gamlan til fósturs og ói hann
upp, og naut hann þar góðs
fósturs. Þann 25. október árið
1882 kvæntist Björn eftirlif-
andi eiginkonu sinni Kristínu,
dóttur Þoríeifs Óiafssonar Og
konu hans Sigurlaugar Guð-
mundsdóttur frá. Breiðabólsstað
í Vatnsdal. Bjuggu þau að
Neðri-Lækjardal í Vatnsdal
fyrstu 6 búskaparárin, eða nnz
þau fluttu til Vesturheims ár-
ið 1888. Settust þau að, er vest
ur kom, í Selkirk, Man., og
bjuggu þar fram tii ársins 1903
er þau fóru búferlum vestur
til Blaine, Wash. Hafa þau bú-
ið þar síðan við allgóð lífsskjör.
Þeim varð 10 barna auðið.
Urðu þau fyrir þeirri miklu sorg
að missa 4 börnin sín, er voru
3 drengir og 1 stúlka, fyrstu
vikuna, er þau dvöldu í þessu
landi, og fékk Björn naumast
afborið þann missi. Sex mann-
vænleg börn þeirra komust upp
nú öll gift og búsett hér á
ströndinni:
Páll Friðrín, búsettur f
Blaine, kvæntur Fjólu Jóns-
dóttur Dalsted.
Súsanna Guðrún, gift Roy
Dodd, Bellingham, W’ash.
Björn Kristján, búsettur í
Naches, Wash., kvæntur Ruth
Biack, konu af héríendum ætt-
um.
Fjóla Soffía, gift A. F. Farn-
ham, Bellingham.
Oddrún Nikólína, gift Percy
Wiilowby, Bellingham.
Freyja Ólafía, gift Don
Browne, Portland, Ore.
• • •
Um skaphöfn Björns og lífs-
verðmæti, er mér, sem þetta
rita, að nokkru kunnugt, þótt
hann legðist sjúkur þegar
skömmu eftir að eg settist hér
að. Heimsótti eg hann alloft,
og þótti mér hann ræðinn vel
og glaðsinna, unz þrekið tók
mjög að þverra. Veitti eg ýmsu
eftirtekt í minningum hans og
hugsunarhætti, er mér þótti
fróðleikur að og skemtun. —
Hann hafði hreimmikla rödd,
enda eru börn hans mörg, eða
öll, mjög hneigð til söngs, og
heimilið um eitt skeið opið
sönggefnu fólki bygðarinnar til
samveru og æfinga. Björn
hafði og stundum nokkuð sér-
stætt orðaval, og jafnvel þrótt-
mikið. Virðist mér hann hafa
búið yfir allnokkru listeðli til
orðs og söngs, þótt eigi nyti
það sýn að ráði í álagafjötrum
tækifærasnauðrar æsku og
annasamrar æfi.
Björn var trúhneigður vel og
að sama skapi frjálslyndur.
enda einn af stofnendum ís1-
lenzku Fríkirkjunnar hér í
Blaine. Yfir rúminu hans, og
banabeðnum, hékk myndin af
kennimanninum frábæra, sem
með ritum sínum hefir bezt
vakið, og nært, andlegt sjálf-
stæði og innilegt triiartraust
fjölmargra þjóðbræðrcj isinna
vestan hafs — séra Haraldi Ní-
elssyni. Var það mér meðai
annars, sönnun þess, að yfir
sálarlífi og brottför Björns
ljómaði brosbjarmi upprisutrú-
arinnar. Björn mun aldrei rík-
ur orðið hafa, en taldi sjg þó
mikinn lánsmann, og þakkaði
það öllu öðru fremur konu
sinni. Enda var hann, að flestra
manna sögn, því nær einstak-
ur heimilisfaðir, svo mjög sem
hann unni konu sinni og börn-
um, og vildi þeim alt til vegs
og velfarnaðar gera. Var hon-
um það hvað ljúfast umtalsefni
hríiíkur bjargvættur og vinur
kona hans hefði verið honum,
alla þeirra samverutíð, og
hversu mjög hann hefði stuðst
við sálarþrek hennar, stundum
er djúptækar sorgir og von-
brigði lífsins ætluðu að verða
honum óbærileg. Enda mátti
hann ekki af henni sjá í bana-
legunni, og veik hún naumast
frá hvílu hans, en stundaði
hann með meiri fórnfýsi og á-
reynslu, en hennar hái aldur
og þverruðu kraftar leyfðu
Þá sýndu og börn þeirra mikla
skyldurækni og ástríki allan
þenna langa þrautatíma. Skift-
ust þau á, mánuð eftir mán-
uð, um vökur og hjúkrun, og
komu þó flest frá heimilum sín
um um langa vegu.
Aldursár Björns heitins urðu
72, og nokkrir mánuðir fremur.
Var hann að minni hyggju
vænn maður og mörgum góð-
um kostum gerður. Tók hann
sér nærri ef grannar hans áttu
bágt og hjáipaði þeim oft af fá-
tækt sinni. — Er með honum
kvaddur einn þessara öldruðu
íslenzku landnema, sem dvalið
hafa nú langdvölum í þessari
álfu, og áunnið íslenzku þjóð-
erni traust hérlendra manna
með ráðvendni sinni og iðju
semi.
| Útfararathöfnin fór fram
íslenzku Fríkirkjunni miðríku-
daginn 7. janúar, að viðstaddri
konu hans og börnum og skyidu
liði þeirra flestu, svo og fjölda
vina og sambygðarmanna. —
Prestur safnaðins aðstoðaði og
| fiutti ávörp á ensku og ís-
lenzku. í öðru þeirra tileinkaði
I hann hinum látna þessi kveðju-
j orð (úr “Ljóðfórnum" Tagore):
i “Árnið mér allra heilla vin-
ir mínir, á þessari skilnaðar-
stundu. Nú roðnar himininn í
aftureldingunni, og fögur ligg-
ur leiðin framundan.
Eg hefi bragðað á hinu hulda
i hunangi vatnaliljunnar. Það
I hefir orðið mér til blessunar.
, Sjónleikur lífs míns var leik-
, inn á leiksviði, þar sem leik-
| endurnir voru óteljandi. Og eg
j hefi komið auga á Hann, sem
j ekki birtist í neinum líkama
j eða gerfi. Komið og kveðjið
I mig, bræður mínir. Eg kveð
ykkur alla með lotningu — eg
fer.” ‘
Ritað að Biaine, Wash.,
30- maí 1931.
Friðrik A. Friðriksson.
SJÖ TUGS AFMÆLI.
Frh. frá 1. bls.
þótt sá er þetta ritar muni það
ekki í bili. Söngvar voru sungn-
ir og lék Miss Guðrún Sigurðs-
son á píanó. Var sungið af hrifn
ingu og fjöri.
Veitingar góðar og miklar
voru bornar fram af konum
bygðarinnar. Naut fólk sín vel
þá, sem og endrarnær.
Við lok borðhaldsins, tók heið
ursgestur kvöldsins til máls, og
mæltist vel. Þakkaði hann hlý-
hug og kærleika sér sýndan, og
samfylgd og samrínnu sveit-
unga sinna frá fyrri og #einni
tíð.
Guðmundur hefir ávalt verið
einn í hópi þeirra, er störfuðu
að félagsmálum sveitarinnar.
bæði fyr og síðar. Hefir hann.
sem ríkið hefir verið að, haft
með höndum fræðslu ungmenna
til undirbúnings undir fermingu
og tekist það vel.
Hann er maður fróðleiksgjarn
og hefir ávalt haft mikla á-
nægju af lestri bóka, en trúin á
guð hefir verið ljósið, sem lýsti
honum á hans breytilegu og af-
ar hrjóstrugu æfileið.
Sveitungar hans og vinir
árna honum og börnum hans
og ölium kærkomnum allra
heilla og blessunar. Megi æfi-
kvöld hans verða bjart og ham-
ingjuríkt.
Viðstaddur.
Laugardaginn 6. júní vorn
þau Robert Wyatt Polson og
ungfrú Ólöf Sigríður Egilsson,
bæði til heimilis í Langruth,
Man., gefin saman í hjónaband
af séra Rúnólfi Marteinssyni. —
Hjónavígslan var framkvæmd f
íslenzku kirkjunni í Langruth,
og mun vera fyrsta guðsþjón-
ustan í því guðshúsi. Kirkjan
var fagurlega skreytt margvís-
legum blómum. Organistinn
var Mrs. A. Árnason. Mrs. G.
W. Langdon söng einsöng. —
Til sætis leiddu Sveinn Egilsson
og Wilfred W. Goodman. Bróð-
ir brúðarinnar Daríð Egilsson
leiddi hana að altari. Brúðguma.
sveinn var Jóhann Konráð Pol-
son, en brúðarmeyjar Fjóla
Polson og Jóhanna Thompson.
Kirkjan var full af fólki.
Brúðgumin ner sonur Mr. og
Mrs. A. G. Polson í Winnipeg,
en brúðirin er dóttir Mr. og
Mrs. Ól. Egilsson, er lengi hafa
búið í Langruth.
Heim til foreldra hennar var
farið að afstaðinni hjónarígsl-
unni og var þar haldið fjöl—
ment og ánægjulegt samsæti.
Að þrí búnu lögðu brúðhjónin
af stað í skemtiferð. Heimili
þeirra verður í Langruth. Er
briiðguminn starfsmaður við
verzlun mágs síns Mr. B. Bjara
arsonar.
LfK DR. WEGENERS FUNDIÐ
Hvar er Grænlendingurinn
Rasmussen?
Khöfn 21. maí.
Leitarmenn fundu lík dr. We-
geners um eitt hundrað og tutt-
ugu mílur frá vesturströndinní.
Sáu þeir á skíði hans upp úr
snjónum. Líkið var vafið feldl
til flutnings. Ætla menn að dr.
Wegener hafi látið af hjarta-
bilun. Engin skjöl fundust á hon
um og ætla menn því að félagi
hans, Grænlendingurinn Ras-
mussen, hafi haldið áfram eftir
andlát hans, en en ner ekkert
sem bendir til, hver hafi orðið
afdrif hans.
Mbl.

í VERÐ-
LAUNUM
Veraldar kornyrkjusýningin og búmálaþingitS er sett á stofn til hags-
muna fyrir jarbyrkju ibna’Ö allra þjóba. ÞatS veitir bezta tarkifœrio
til þess ats vekja eftirtekt veraldarinnar á búnatSarafurbum Canada.
Í>at5 er því lífsnautSsyn ab kornyrkju bændur í Canada nái 1 oll þau
verblaun sem Canadiskar korn eía frætegundir eiga skilitS ab fá.
En þessu vertSur a’&eins nátS met5 því at5 hver bóndi leggi fram sinn
fulla skerf til þessarar samkeppni. . ......
Jart5yrkjubændur: Athugit5 vertSlauna skrána. Veljit5 ur þá flokka
sem lúta at5 þeim tegundum sem þér ræktiti; takit5 svo sýnishorn af
þeim sem þér leggit5 svo fram til sýnis, á
VERALDAR KORNYRKJU SÝN-
INGUNA 0G BÚMÁLAÞINGIÐ í
REGINA, 25. JOLÍ til 6 ÁGÚST, 1932
Mjögr gagnlegar bendingar um meöferö þeirra korn og frætegunöa
sem til sýnis veröa haföar má fft meS þvi að skrífa Secretary of the
Provincial Committee of the World’s Grain Exhibition and Conference
care of the Department of Agriculture i yðar heima fylkjum eða
undirrituðum.
Verðlaun eru veitt í 56 deildum. og standa þau opln til umsókn-
ar öllum bændum um allan heim, 1701 að tölu og nema yfir $200,000.00
í peningum. Nokkur hinna fyrstu verðlauna eru þessi: Pyrstu verð-
laun $2,500 fyrir bezta 50 punda sýnishorn af hveiti; 30 pd. af höfr-
um; $1,500 fyrir bezta 40 punda sýnishorn af byggi; 50 pd. af rúgi;
$800.00 bezta sýnishorn 10 hausa af maiz; $300 fyrir bezta 30 pd*
sýnishorn af baunum; 30 pd, af hörfræi; 20 pd. af smftra fræi.
öll sýnishorn verða að vera komin í hendur sýningarnefndarinnar
í Regina nm eða fyrir lsfa mar* 1932.
Ef þér óskið, sendir The Secretary, World's Grain Exhibition and
Conference, Imperial Bank Chambers, Regina. yður verðlauna skrftna,
lög og reglugjörðir um það hversu legg.ia skal fram sýnishornin, og
allar aðrar nauðsynlegar upplýsingar.
fhnlrmnn Naltnnal
. Commtttee
HON. ROBT. WRIR
Minlster of Agrleulture
for Canada
Chalrman Exeeutlve and
Ptnanee Commlttee
HON. W. C. BtCKLE
Mlnlater of Agrleulture
for Snskatehevvan
^SeOSOCOOOOOOSOCOOOOCCGOOðOðOCCOOSOOOOSOSOOSCOOOe