Heimskringla - 17.06.1931, Blaðsíða 7

WINNIPEG 17. JÚNÍ 1931.
HEIMSKRfNGLA
7. BLAÐSÍÐA
UM VfÐA VERÖLD.
(Frh. frá 3. siðn)
indin benda á eina hugsanlega
leið út úr þessu. Sólin og
stjörnurnar hella í gegndar-
iausu óhófi ljósi, hita og kraft
út í geiminn og það er álitið,
að þetta myndist úr efnum
þeirra. Himinhnettir þessir
framleiða með öðrum orðum
afl úr atómunum. Það er
hugsanlegt að vísindamenn
framtíðarinnar geti fundið að-
ferð til þess að breyta jarð-
neskum atómum í orku. Ef
það tekst mun mannkynið ráða
yfir svo að segja ótakmarkaðri
orku, svo að segja fyrirhafnar-
laust. I>á væri hægt að halda
stóru skipi gangandi í heilt ár
með einni skeiðafylli af sjó.
Með einu hóhripi væri þá hægt
að hita og lýsa upp alt ísland
í nokkur ár. Ef þetta kæmist
í framkvæmd væri^ upphafin
sú bölvun, sem lögð var á
Adam að þurfa að vinna í
sveita síns andlitis.
Vélfræði og líffræði.
Á síðastjliðinni <öild fleygðl
vísindum afarmikið fram, eða
efnislegri hlið þeirra, svo að
maður hefir orðið að vissu leyti
nokkuð ölvaður af þessu. Síma-
og bíiamenningin er að vaxa
okkur yfir höfuð, við erum að
verða þrælar vélamenningarinn-
ar. Eg held samt ekki, segir
Sir James, að þetta ástand ríki
lengi. Eg held að á þeirri öld,
sem í hönd fer muni líffræðin
vaxa að sama skapi og vél-
fræðin óx á síðustu öld og
mönnunum muni lærast þaö, að
gera vélarnar að þjónum sín-
um. Líffræðin gæti gerbreytt
öllu þjóðlífinu, t. d. ef aðferð
fyndist til þess að geta ákveð-
ið fyrirfram kynferði ófæddra
barna. Fólksfjölgun er eitt-
hvert mesta vandamál nútím-
ans. Að áliti Sir James er t. d.
nú orðið of margt fólk í Eng-
landi. Mannfjöldin þrefaldaðist
þar á síðastliðinni öld. Með
sama áframhaldi mundi fólkið
vera orðið svo margt eftir
átta aldir að það yrði þétt eins
og síld í tunnu, í landinu yrði
bókstaflega ekki til annað
pláss en stæði. Þéttbýlið má
ekki verða meira en svo, að
hver fjölskylda geti haft sinn
giginn litla garð og að stór
sveitasvæði geti verið bygð til
fegurðar.
Niðurl.
Veróníka.
“Þér skuluð þá sjá það óð-
ara nógu greinilega’', svaraði
Datway íbygginn. “Það var
giftingarskörteini Jane Burchett
og Algernon Edward — eg kem
ekki fyrir mig nafninu —
Denby”.
Talbot brosti. “Það er ekki
til nema einn einasti Algernon
Edward Denby’’, sagði hann
“og það er jarlinn af Lynbor-
ough”.
“Blandið þér öllu saman, en
var þetta ekki einmitt það sem
eg sagði?” svaraði Datway.
“Þar sást það svart á hvítu.
Þau voru gift í kirkju einni í
París, mótmælendajkirkju, og
það frammi fyrir — hvað mynd
uð þér kalla það? ræðismann-
inum. Og þar var vottorð um
fæðingu drengsins. Hann fædd
ist í Melbourne í Ástralíu, alt
var þetta með röð og reglu {
gert. Eg skeytti þessu ekki |
mjög þá. Það eitt þótti mér,
einkennilegt, að hún skyldi hafa
falið þetta fyrir mér, þar sem
fiestar konur eru opinskáar um
slíka hluti. En eg var ekkert
að leggja höfuðið á mér í bleyti
út af þessu. Mér leið vel á þeim
dögum og hafði nóg til að ^
brjóta heiiann um. Mér leið j
svo vei, að eg gleymdi bæði
henni og stráknum. En að
nokkrum tíma liðnum snéri
gæfan við mér bakinu og eg
flæktist yfir til Evrópu. Einn j
félagi minn hafði í hyggju að
fara að gefa út bækur, lítils
háttar. Hann var franskur, og
eg fór til Parísar með honum.
Við drógum þar alt á langinn
og létum hverjum degi nægja
sínar þjáningar. —”
“Þá var það einhverju sinni
að mér flaug í hug, að eg hafði
giftingarskírteinið í fórum mín
um. Eg fór til eins nótaríusar,
hann fór með mér til kirkjunn-
ar og á skrifstofuna og öllu
bar saman. Hún var gift eins
og á að vera og lög gera ráð
fyrir. Fylgist þér með? Eg
fékk mér síðan afrit af skír-
teininu, og — jæja, gæfan
snéri við mér bakinu að nýju.
Mig rak upp á sker. Sann-
leikurinn er sá, Talbot, að sami
rakkinn hefir glefsað í mig
eins og yður. Eg er óstjórn-
legur fjárhættuspilamaður —
skiljið þér? Eg varð að yfir-
gefa París, vegna þess að eg
lenti í þrefi ríð ýmsa núunga,
sem ekki eru þess verðir, að á
þá sé minst, og eg lét mig reka
með straumnum. Stundum
hafði eg hepnina með mér,
hinn sprettinn var hún mér
andstæð. Að síðustu kom eg
til London. Þá var hamingjan
mér verulega andstæð. Eg var
kominn á heljarþrömina kvöld-
ið seni eg og þér voruð hjá
Isaak gamla, og það var vegna
þess, að eg var kominn í hrein-
ustu örvinglun, að eg reyndi
að ná'í seðilinn hjá yðurf. Það,
sem skeði það kvöld, gerði mig
leiðan á London og mig fór
að langa til að komast upp f
sveit. Eg lagði þess vegna af
stað. Órannsakanlegir eru veg-
ir frosjónarinnar, er ekki svo?
Hún hefði bjargað mér, ef mig
hefði ekki borið hingað á þess-
ar slóðir. Eg snapaði mér sam
an nokkra skildinga — lagði
af stað og lenti í “Hundinum
og uglunni”. Og kvöld eitt er
eg var að slæpast þar í kring,
til þess að sjá mig um, tók
þessi ungi maður, er eg benti
yður á, óþyrmilega í mig og
varpaði mér til jarðar. Þegar
eg sá hann þá, þó ekki væri
nema í svip, fanst mér eitt-
hvað vera það í andliti hans,
DUSTLESS
COAL and COKE
CHEMICALLY TREATED IN OUR OWN YARD
Phone 87 308
D. D. WOOD & SONS
LIMITED.
WARMINC WINNIPEG HOMES
SINCE “82”
THREE
LINES
er eg kannaðist við. Enda þótt
eg hefði ekki séð hann síðan
hann var kornungur. Eg held,
að það sem gerði þetta, hafi
verið hvað hann var líkur henni
— heni móður sinni”.
“Er þetta alt og sumt?”
spurði Talbot hæðnislega. “Eg
hefi hlustað með mikiili þoiin
mæði á yður, Datway — ef
það annars er nafn yðar”.
“Það er eitt af þeim. Eg hefi
mörg nöfn, eg hiýt að kann-
ast við það. En yður liggur á.
Eg hefi enn ekki lokið má!i
mínu”, sagði Datway, eins og
hann skildi ekki, hvað hinn fór.
“Kvöld eitt, nú nýskeð, er
eg var að ráfa mér til hress-
ingar um skóginn, varð mér
gengið að kofa yfirvarðarins.
Þeir voru að tala saman —
þessi Ralph Farrington og yfir
vörðurinn, og einungis til þess,
læddist eg nær og hlustaði.
Burchett var að segja frá þvf.
hvernig Janet systir hans hefði
verið gint á brott með ein-
hverjum spjátrungum í Court,
hvernig hún hvarf og lét engin
merki eftir sig — dagsdaglegir
viðburðir, eins og þér vitið.
Þetta gerði mig hugsi, og eg
var á leiðinni burtu til þess.
að hugsa um þetta, þegar ungi
maðurinn náði í mig og lék
mig illa í kjarrskóginum. Hann
fór skammarlega með mig —
misþyrmdi mér!”
Hann greip hendinni upp að
hálsinum á sér og losaði um
kragann, eins og hann væri að
kafna.
“Hann lék mig smánarlega”,
hélt hann áfram og kryddaði
það með kröftugu blótsyrði.
“Og það var fyrir ári, að
hann gerði það", bætti hann
við hálf urrandi, “því ef hann
hefði verið mjúkur á manninn
við mig, þá hefði eg tekið mig
til og sagt honum það, sem eg
er nú að segja yður. Og hvar
hefðuð þér þá verið staddur,
Talbot?”
Það lék bros um varir Talbots.
“Nákvæmlega þar sem eg er
nú, karl minn”, sagði hann,
“því að eg trúi að sjálfsögðu
ekki einu orði af þessari afar
óskammfeilnu lygasögu. Bíðið
Dér lítið eitt”.
“Já, bíðið þér dálítið”, sagði
Talbot þegar Datway sló á hné
honum og ætlaði að fara að
taka ærlega upp í sig. “Eg
efast ekki um, að konan yðar
hafi verið gift áður, hafi verið
ekkja áður en þér kvæntust
henni, en að hún hafi verið
gift jarlinum í Lynborough —
það var það sem þér fullyrtuð,
var ekki svo? — það er of
hlægilegt —.”
“Eg fór til kapellunnar, þar
sem hann var skírður", hreytti
Datway út úr sér. “Eg skoð-
aði það sem bókað var um fæð
ingu hans. Nöfnin voru þau
sömu og á giftingarskírteininu.
Hvað þá?”
Talbot glotti háðslega. “Lag
lega fyrir komið af ómentuð-
um manni, eins og þér eruð”,
varð honum að orði. “En ef
eg spyrði yður um skírteinin
— sem eg hefi raunar ekki í
hyggju, þá er eg sannfærður
um, að þér segðuð mér, að af
sérstakri óhepni hafi þau eyði-
lagst”.
Datway gaut augunum til hans
sigri hrósandi. “Farið að engu
óðslega, herra minn”, sajgði
hann svo. “Eg er ekki svo
græ.nn, það er eg ekki. Eg er
farinn að taka ástfóstri við
þessi skjöl og eg hefi þau á
mér”.
Hann dró upp skitnu vasa-
bókina sína, og um leið og
hann lagði hana á kné sér
strauk hann hana með gróf-
gerðri, skítugri hendinni.
“Þarna eru þau, vandlega
geymd", sagði hann og hlakk
aði í honum.
“En þér neitið að sýna mér
þau,” bætti Talbot við, og ypti
öxlum.
“Nei, alls ekki,” svaraði Dat-
Þægileg leið
til Isiands
TakiO yður far heim með eimskip
um Canadian Pacific félagsins.
þá verðið þér samferða mörg-
um Islendingum. Þér mun-
uð njóta ánægjulegrar
ferðar, góðrar þjónust.
Agætra máltíða, og
allra þæginda er hið
volduga flutninga
félag hefir til
að bjóða.
Skrifið eftir upplýsingum um far-
bréfaverð til E\TÓpu er innifelur
allan kostnað.
Gerið fyrirspumir til umboðs
manna á staðnum eða til W. <!.
CASEY, Gen. Pass. Agent, C-P.H.
Bldg.. Winnipeg, Phones 25 815
25 816.
CANADIAN PACIFIC
STEAMSHIPS
way. “Þarna eru þau.” Hann
opnaði vasabókina, tók út úr
honni nokkur skjöl og rétti
Talbot þau. “Eg er ekkert
smeykur. Þér getið tætt þau
í sundur, ef yður sýnist. En
það ættuð þér að reyna!” bætti
hann við tryllingslega. “Reyn-
ið þér það, en eg skyldi þá
kyrkja yður, þar sem þér eruð."
Talbot tók við skjölunum.
fletti þeim hægt í sundur en
athugaði þau gaumgæfilega.
Honum virtist hjartað í brjósti
sér hætta að slá, um leið og
hann las þau. Ef þau voru ekki
fimlega gerðar falsanir — of
fimlega gerðar til þess, að vera
verk þessa manns — þá voru
)au óhrekjandi skírteinj um
giftingu jarlsins í Lynborough
og Janet Burchett, og um fæð-
ingu barns hans — sonar og
erfingja jarlsins í Lynborooigh.
Það var of furðulegt — of ó-
trúlegt! Annað eins og það,
að maðurinn, sem rétt áðan
hafði boðið honum byrginn og
brotið staf hans svo að segja
á bakinu á honum, skyldi vera
erfingi að Lynborough, að hann
skyldi svifta hann tignarheit-
inu og landeignunum — það
var of afskræmilegt, óhugsandi
og fjarri öllum sanni.
Jæja, herra minn,” sagði
Datway í bjóðandi róm. Hann
hafði veitt honum nákvæma eft
irtekt. “Hvað ætlið þér að
gera? Hvaða boð viljið þér
t. d. bjóða? Hvað eruð þér að
hugsa um að láta mig fá fyrir
þessi skjöl og til þess að eg
haldi mér saman?”
Talbot raknaði við af þess-
ari hræðilegu leiðslu og kast-
aði skírteininum aftur til hans.
“Ekkert”, mælti hann, með
hirðuleysissvip.
“Ekkert!” endurtók Datway.
“Alls ekkert. Væri þessi
saga sönn — væru fcessi skír-
teini áreiðanleg, sem eg efa,
þá býst eg við, að 10 — 20
menn aðrir kannist við sög-
una —”
‘Nei, nei eg gæti svarið að
svo er ekki”, greip Datway
fram í fyrir honum. “Þetta var
hennar leyndardómur og hún
varðveitti hann, hvers vegna
hún gerði það veit eg ekki. Eg
skal kannast við, að eg veit
það ekki. Það er ekki ein ein-
asta sál á lífi, sem veit að hún
var gift, eða veit hver þessi
piltur er, nema eg. Eg er
reiðubúinn til að sverja það.
Hvað þá! Haldið þér að hún
hefði eki sagt mér það, mann-
inum, sem hún ætlaði að gift-
ast? Því að þegar okkur bar
eitthvað á milli, var eg vanur
að draga dár að hennar fyrra
iífi, en hún lét engan bilbug á
sér finna, talaði aldrei einu
^ Nafns pjöld |

Dr. M. B. Halldorson 401 Bojd Bldg. Skrlfatof uilmi: 23674 Stundar aérstaklag:a lunvnaajúk dóma. ffir aú flnna & akrifatofu kl 10—12 f. h o( 2—6 • h. Halmili: 46 Alloway Av« TaUfmii S3158 G. S. THORVALDSON B.A., L.L.B. LögfraOingut 702 Confederation Life Bkig Talsími 24 587

DR A. BLONDAL 801 Medlcal Arte Bldg. Talsími: 22 208 Standar sérstaklega kvensjúkdóma og barnasjúkdóma — AH hltta: kl. 10—12 * h. og S—S e. h. HelmtH: 808 Vtotor St. Slmi 28 180 W. J. LINDAL BJÖRN STEFÁNSSON ISLENZKIR LÖGFRÆÐINOAB á öðru gólfi 325 Main Street Tals. 24 963 Hafa einnig skrifstofur að Lnudar og Gimli og eru þar að hitta, fyrsta miðvikudag t hverjum mánuði.

DR B. H. OLSON 216-290 Medlcal Arta Bld* Cor. Orahara and Kennedy 8t. Phone: 21 834 VlHtalatiml: 11—12 og 1 5.80 Halmlll: 921 Sherburn St. WINNIPEQ. MAN. Telephone: 21613 J. Christopherson, Isltnskur L'ögfrctBingwr 845 SOMERSET RLK. Winnipeg, :: Manitoba.

Dr. J. Stefansson 118 HBDICAL ARTS Rl.DO. Hornl Rennedy og Graham atnndar Hi(tB(s angkla- eyrna- ■ ef- o( kvrrka-eJúkdAma ®r a« hltta frú kl. 11—12 t. h. og kl. 8—-6 e b Tal.lmi! X1SS4 Helmlli: 888 McMtllan Ave 42601 A. S. BARDAL selur lfkktstur og annast um útfar lr. AUur útbúnabur sú beatt. Rnnfremur selur hann allekonar mlnnisvarúa og legstelna. 842 SHERBROOKE ST Pkonei 86 607 WINNIFB8

Talafml t 28 889 DR J. G. SNIDAL TANNL4CKNIR •14 Someraet Block Portaf* Aveane WINNIPBG Björgvin Guðmundson A. R. C. M. Teacher of Muafc, Compoaitkm. Theory, Counterpoint, Orchet tration, Piano, etc. 555 Arlington St. SIMI 71621

DR. K. J. AUSTMANN Wynyard —:— Sask. 1 MARGARET DALMAN TEATHKR OF PIANO BANNING 8T. \ PHONE: 26 420

HEALTH RESTORED Lækningar án lyfja DH 8. G. NIMl’SON, N.D., D.O., D.O. Chronic Diseases Phone: 87 208 Suite 642-44 Somer*et Blk. WINNIPEG —MAN.
Ragnar H. Ragnar Píanókennart hefir opnað nýja kenslustofu að STE. 4 NORSL4N APTS. (814 Sargent Ave.* TALSIMI 38 295

Brynjólfur Þorláksson Sími: 86 762 670 Victor St Stillir PIANOS og ORGEL
TIL SÖLU A ODVRl! VEKUI “RliKNNCB" — bœ»l vlBar og kola “furnaee" lttlh brúkaV, or |11 sölu hjú undlrrttuDum Sott teeklfserl fyrlr fðlk út á tandl er bseta vllja hltunar- úhöld ú helmlllnu. GOODMAN A C«. THfl Torosto St. Slml WMT

Mrs. Björg Violetlsfeld
A. T. C. M.
Pianist and Teacher
666 Alverstone St.
Phone 30 292 Winnipeg
Dr. A. V. Johnson
fslenzkur Tannlæknir.
212 Curry Bldg., Winnipeg
Gegnt pósthúsinu.
Simi: 23 742 Heimilis: 33 328
Jacob F. Bjarnason
—TRANSFER—
aa4 Fnrnltarc M.t1i(
76* VICTOR ST.
SIMI 24.500
Annast allskonar flutninga fram
og aftur um bæinn.
orði um, að hún hefði verið
gift. Og haldið þér nú, fyrst
hún sagði ekki eitt orð um
þetta, við þessi tækifæri, að hún
hefði þá farið að tala um það
við aðra? Nei, herra minn, þér
og eg vitum um þetta.
Talbot þagði eitt augnablik.
En það er hægt að hugsa
margt á einu augnabliki. Hvers-
vegna hafði jarlinn aldrei gifst,
en orðið piparsveinn? Hvers
vegna hafði hann látið tignar-
heitið og landeignirnar falla
Talbot í skaut, sem honum þó
geðjaðist ekki að? Talbot
mintist þess, að hvorki hann
né aðrir vissu nokkuð um hið
liðna, fyrra líf, jarlsins. Jarl-
(Frh. á 8 síBu)
100 herbergl met eBb 4n baVa
SEYMOUR HOTEL
verb sanngjarnt
81m< »411
C. 6. HOTCHISON, rl(.lál
Market and Kln( St.,
Wlnnlpe* —:— Man.
MESSUR OG FUNDIR
i kirkju Sambandiíof natmr
Mtssur : — i hvtrjum sunnudtgi
kl. 7. tJ%.
SafnoCarntfndin'. Fundir 2. «g 4
fimtudagskveld í hver jtum
mánuði.
Hjálparnefndm: Fundir fyrits
mánudagskveid I hrerjw*
mánuSi.
KvtnfilagiC: Fundir annan þriVja
dag hvers mánaSar, kl. I a6
lcveldinu.
Söngflakkttrmn: Æfingmr á hverj*
fimtudagskveldi.
SunnudagaskóUnn:— A hverjm* |
sunnudegl, kl. 11 f. h.