Heimskringla - 15.07.1931, Síða 2

2. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINCLA
WINNIPEG 15. JÚLÍ 1931
Aðeins eina nótt
þýtt úr Magjisku af W. Kirkconnell
Sendið þá hingað að«ins eina nótt,
sem altaf voru að springa af hetju-sótt
— já, aðeins eina nótt.
Bg man og heyri hrokann þeirra enn,
þótt hundrað sprengikúlur öskri í senn;
þótt eitur-svælan þrykkji, þung og grá,
og þjóti svölur blýs um loftin há.
Sendið þá hingað aðeins eina nótt,
sem áttu grófa lyst og maga-þrótt,
— já, aðeins eina nótt.
Er ótal byssur tæla holdið hrátt
og hálfir búkar stynja þungt og lágt,
en tundrin ofar leiftra glitur-grimm
og gamla áin brýzt fram roða-dimm.
Sendið þá hingað aðeins eina nótt,
sem altaf sjúga lýðsins fé og þrótt
— já, aðeins eina nótt.
Þá elds- og tundur-gígar ypta jörð,
svo líða kramin hræ um blóðgan svörð;
þar loks í hrúgur safnast saur og mold
og sviðin bein, í staðinn fyrir hoid.
Sendið þá hingað aðeins eina nótt,
sem ennþá trúa því að hér sé rótt
— já, aðeins eina nótt.
Þá kjaptur Heljar gýn, sem geispi land,
og gubbar ógn og dreyra yfir sand:
þar allir loks. við kvalir, kveðja líf,
og köll á blæinn líða: “sonur — víf —
Sendið þá hingað aðeins eina nótt,
sem eiga tungu-flærð og haturs gnótt
— já, aðeins eina nótt.
Þá sprengi-hnatta blysin, björt og há,
á bleikar kinnar rista óttans skrá,
og dreyra-gufan hefst frá heitum leir,
svo hrópi þeir, í bæn: “Minn guð, ei meir!”
Sendið þá hingað aðeins eina nótt,
svo, eins og börn, þeir kalli, á “mömmu" skjótt
— já, aðeins eina nótt.
Svo beygji þeir sín kné, í kaldri nekt,
og kannist þar við stóra eigin sekt,
og rífi klæði, berji sér á brjóst
og biðji: “Drottinn, gjör oss orð þitt ljóst’’.
Ó, Herra Lífs! Nú heimtar blóðs míns und
þeir hreinsi, bljúgir, sína gráðgu mund>
sem þjaka þessa grund:
að stoltir þrælar fái móð sinn mist,
en minnist þín og vilji treysta’ á Krist,
og aldrei síðan svíkji láð né drótt
— sendið þá hingað eina blóðga nótt!
Snorri var ekki í þessari frá- urði konungi og höfðingjum
sögu að fara með uppspuna hans var veitt vlðhafnarvið-
eða að gylla viðburðina á reif- taka í salnum, þar sem svo
aravísu, þótt hann taki á sögu- margir Normannanna hafa
legum staðreyndum sínum og stansað fullir undrunar, undir
heimildum með þeirri listfengi eins og þeir stigu inn yfir
sem honum er lagin. þröskuldinn. Konungurinn og
Samtíma heimildin, sem hér fylgdarlið hans gengu fram
er um að ræða er bréf frá milli okkar og horfðu hvorki
Cæsar Bryenios, en hann var til hægri né vinstri. En þegar
tengdasonur þess Miklagarðs- gyltu ljónin við hásætið fóru að
keisara, sem Sigurður konung- dilla skottinu og ýlfra, urðu öll
ur heimsótti og sjálfur við-
staddur komu Norðmannanna,
en bréfið er til vinar hans,
andlitin svo undarlega spaugi-
leg, er þau börðust við það,
að halda alvörunni og rónni.
—P. B.
SIGURÐUR JÓRSALFARI
í Miklagarði.
Samtíma grísk heimild til stað-
festingar Heimskringlu Snorra.
Flestir lesendur munu kann-
asit við frásagnir Snorra Sturiu-
sonar í Heimskringlu um Sigurð
Jórsalafara, m. a. það, sem
sagt er um för hans til Mikla-
garðs og dvöl hans þar og
manna hans. Talsvert hefir
verið deilt um sannfræði kon-
ungasagnanna og oft sagt svo,
að Snorri hafi orkt að ein-
hverju eða öllu leyti í eyður
sögumanna sinna eða heim-
i!da og sumar sérkennilegustu
og bestu lýsingar konunga-
sagnanna vilja sumir fræði-
menn skýra þannig. A|eðál
þeirra lýsinga, sem ýmsir hafa
talið með hvað skáldlegustum
blæ er frásögnin um Mikla-
garðsdvöl Sigurðar Jórsalafara.
En nú vill svo til, að kunn er
einnig grísk samtímaheimild
um þetta ferðalag, og varpar
að ýmsu leyti merkilegu ljósi
yfir frásögn Snorra og styrkir
að vissu leyti trúna á sann-
fræði sögunnar og það, að
yfirherforingjans í Asíu. Bréf- Og enginn gat varist brosi nema
ið er dagsett 28. júní og hafa
Norðmennirnir þá verið hálf-
an mánuð í Miklagarði.
“Einni viku eftir hátíð hinna
40 píslarvotta, segir tengda-
sonur keisarans í bréfi sínu
lcom mikill floti hingað á höfn-
ina og lagðist við akkeri utan
við Magama. Floti þessi hafði
legið í hálfan mánuð úti í
Hellusundi og varð þess vald-
andi, að allur bærinn varð ó-
kyrr og ótta lostinn af því einu,
að flotinn lá þarna og hafðist
ekki að. Engin kaupför. sem
sigla áttu inn til bæjarins,
fengu leyfi til þess að fara
um Hellusund, eigendurnir
vildu það ekki og allur egyft
ski flotinn varð að bíða í Patr-
as eftir skipun. Keisarinn beitti
nú einnig venjulegum aðferð-
um sínum, það er að segja
hann sendi menn með stór-
gjafir til þeirra höfðingja, sem
fyrir flotanum réðu, til þess að
reyna að komast á snoðir um
hvað erindi þeirra væri eigin-
lega. Þessir sendimenn kom
ust þá ekki einungis að raun
um það, að það var Noregs
konungur, sem átti flota þenn-
an, en þeir urðu þess einnig
áskynja, að langferðamennirn
ir höfðu á því miklu meiri
hug, að ríða inn í bæinn gegn-
um Romanoshliðið sem heið-
ursgestir vorir, en að setjast
um bæinn og taka hann her-
skildi. Normannarnir eru ann-
aðhvort ærnir þorparar, eins og
t. d. Róbert frá París, eða
hæverskir, alúðlegir og auð-
hrifnir eins og Sigurður (Sig
yros) konungur og lið hans,
En þeir eru barnalega smeykir
við það, að láta á því bera. að
nokkur hlátur hafi áhrif á þá
eða fái á þá, eða á því að þeir
séu ekki öldungis eins vanir
öllu, sem fyrir þá ber, og hver
annar.
Eg var viðstaddur þegar Sig
H u g s i a yöur ’•
Vfir 50 vindling-
ar úr 20 centa
pakka af Turret
Fine Cut.
H i n ekta reik-
miidi, ilmriki or
sérstöku brafiö-
gæði munu sann-
færa yður um
þaú, að þegar þér
húið tU yöar eigin
ciga rettur úr
Turret Fine Cut,
þá haldast i hend
u r hressing o g
hagnaður; og
Chantecier ciga-
rettu pappir fyl-
gir ókeypis.
Það borgar sig að búa til
sínar eigin úr
TURRET
FINE C UT
keisarinn einn. Norðmennirnir
eru vel limaðir og sterklegir.
Það að þeim sé sýnd mikil virð-
ing hefr miklu meiri áhrif á þá
en mikil peningagjöf, en hin
minsta móðgun særir þá svo,
að þeir svífast einskis. Að því
er eg best veit er þeim það
þvert um geð, að standa í
þakklætisskuld við nokkurn
mann. Einn daginn gaf eg
einum af höfðingjum konungs
irs allfagra bók um æfi hins
heilaga Georgs. Hann glugg-
aði dálítið í sumar bókmynd-
irnar og þegar honum varð
það ljóst, að mér var það al-
vara, að ætla að gefa honum
bókina, dró hann tafarlaust
gildan gullbaug af armi sér
og gaf mér hann að bókarlaun-
um. Eg verð að játa það mér
til liáðungar, að eg hélt að
baugurinn væri úr gyltum eir
og lét reyna hann hjá einum
gullsmiðnum. en grunur minn
reyndist alveg ástæðulaus.
Baugurinn er alveg ósvikinn
og allur úr gulli, næstum þvf
eins gildur og venjulegur hurð
arhringur.
Samkvæmt ráðstöfun borg-
arstjórans er konungurinn og
fylgdarlið hans, sem er til
húsa í Bukoleion, heimsótt af
konum, sem bera gult hár-
skraut. En eftir því sem eg hef
frétt., eru konur þessar mjög
óánægðar yfir þvf, að kunn-
ingsskapurinn verður þeim ekki
sú auðsuppspretta sem þær
höfðu víst í upphafi gert ráð
fyrii. 1 þessu falli halda þeir
ekki óskráðar reglur sínar, en
láta sjóð borgarstjórantí 'sjá
um þessi gjöld. Sigurður kon-
ungur er einstaklega laglegur
maður, á honum er Aresar-
svipur, eins og gömlu menn-
irnir mundu hafa sagt. Svip-
brigðin á andliti hans eru ör,
svo það er afarauðvelt að sjá
það í hvernig skapi hann er,
með því einu að horfa á hann.
Allir menn hans, jafnvel skó-
sveinaj, þúíjj íhajnn, en þáð
veldur engri rýrnun á virð-
ingu og aga. Eg var boðinn í
drykkju til konungs hérna um
kvöldið og drukkum við þar
fyrst í stað mjög hóflega og
hæversklega úr glerskálum.
Síðan voru settir á borðið stór-
ir silfurbikarar og að lokum,
þegar tveir þeirra höfðu skemt
okkur með kvæðum, sem eg
skildi ekki orð af, fórum við
að drekka iir sjálfum skap-
kerunum. hef aldrei séð
mann svo1 -a svo gamalt
Chiosvfn oa: eg átti því einnig
von á þv» að það hefði ægileg
áhrif á bá. En hinir fáu þeirra.
<5em g*tu talað latínu glevmdii
þ\d ekki eitt andartak að eg
var ókunnur maður og skildi
ekki tungu þeirra. Það get
eg sagt þér satt, að þú og eg
og við allir hefðum legið mar-
flatir eins og flugur á haustdegi
ef við hefðum reynt að fylgjast
með Norðmönnunum”.
Þetta segir sjónarvotturinn.
Þeir, sem hafa Heimskringlu
handbæra ættu að bera saman
bréfið og lýsingu Snorra. Bréf-
ið eykur hana og fyllir að
ýmsu leyti og bregður upp eftir
ektarverðri mynd af einni
gamalli söguhetju að áhorfand-
ir.n hefir veitt athygli einkenn-
um f fari þeirra, ’sem sega má.
að sum hafi lifað fram á þenn
an dag. Fleiri vitnisburðir eru
einnig til um ferðir norrænna
manna um þessar slóðr, s. s.
Pvreuslónið, sem einhver þeirra
hefir fyrir löngu krotað á rún-
ir og í sögum er þess alloft
getið að íslendingar gengu suð-
ur, fóru til Róms eða Mikla-
garðs og eina sögu af þessu
úr íslenskum bókmentum stað
festir nú bréf sjónarvottar,
tengdasonar keisarans.
MANNDAUÐI AF
ÁFENGISEITRUN.
Áfengisverksmiðja tekin.
Tveir loftskeytamann
Fyrir nokkru létust tveir ung
ir lofstekytamenn snögglega.
Þeir hétu Rafnkell Bjarnason
frá Vattarnesi við Skerjafjörð
og Magnús Einarsson, Skóla-
vörðustíg 38, hann var starfs-
maður á Loftskeytastöðinni hér,
en hinn var á togara. Það er
haft eftir læknum að alt bendi
til að þessir menn hafi báðir
látist af áfengiseitrun (Metyl-
acohol-eitrun). Þeir höfðu
verið saman um daginn og
Rafnkell hafði haft þriggja
pela flösku af sterkum spíritus,
sem olíubragð var að. Höfðu
þeir drukkið það hér í bænum
og “upp á bæjum’’, en þangað
höfðu þeir farið þann dag.
Seinni hluta dagsinp komu þeir
á ioftskeytastöðína og voru þá
með spírituslögg, er þeir blönd-
uðu vatni og drukku í flýti.
Var það síðasti dropinn, er fór
inn fyrir þeirra varir.
Mennirnir báðir létust næstum
samtímis og gátu því hvorugur
sagt frá því, hvar þeir hefðu
keypt það, sem þeir höfðu
drukkið. — Er nú þetta mál 1;
rannsókn bæði hjá lögreglunni
og læknum, sem rannsaka
hvað mennirnir hafa drukkið.
var ölstofan. Gengu þeir að
útihurðinni og hrundu henni
upp, en þá komu nokkrir menn
fram í forstofuna á móti þeim
og ætluðu út. Lögreglan stöð-
vaði þá og sagði þeim að bíða.
Fóru lögreglumennirnir lengra
inn og kom þá maður nokkur
á móti þeim, Árni J. Strand-
berg að nafni, sem dvalist hefir
vestan hafs, en kom hingað
fyrir tveim árum. Hann kom
út úr litlu herbergi á móti lög-
reglumönnunum og lét hurrð-
ina á eftir sér. Spurði þá lög-
reglan han nað hvað væri þar
inni, e nhann kvað það vera
öllögg, er hann hefði sér tif
skemtunar. Lögreglumennirnir
opnuðu nú hurðina og kom
þá í ljós, að þar var mjög mik-
ið af bruggunaráhöldum, marg-
ar ámur. tvær fullar af vín-
anda, áfengismiðar og bækur
og maður nokkur, A. v. d.
Velda-Ruyter. sem er yfir-
prentari í Herbertsprentsmiðju.
Hann kom hingað fyrir rúmu
i ári og er, samkvæmt skjöl-
um, er hjá honum hafa fundist.
af þýzkum aðalsættum. Hann
á heima í Lækjargötu 6B og
hjá honum hafa fundist skjöl
og áfengis-sýnishorn. Tók lög-
reglan 4bæði heima hjá honum
og á Laugavegi 17B milli 30—
40 sýnishorn af bitterum, “ess-
ensum” og ýmsum öðrum á-
fengistegundum, sem voru f
lögun og sem voru fulllagaðar.
Enn fremur tók lögreglan kassa
af flöskumiðum, sem prentað-
ir eru erlendis, en sendir eru
til “aðalsmannsins’’.
Árni J. Strandberg og yfir-
prentarinn, “aðalsmaðurinn”,
sitja í gæzluvarðhaldi. Er talið
fullvíst að “aðalsmaðurinn” sé
Ma&uiinn á Landsspítalanum
Á kosningadaginn seinni
partinn var lögreglunni tilkynt
að Hannes Guðmudsson lækn-
ir hefði látið flytja mann í
Landsspítalann, sem hefði ver-
ið algerlega mállaus og ósjálf-
bjarga af áfengisdrykkju. Brá
lögreglan þegar við og fór í
spítalan. Voru læknar þá að
dæla úr manninum, en hann
lá eins og liðið lík. Gátu lækn-
arnir þá ekki sagt með fullri
vissu, hvort maðurinn væri
þannig á sig kominn af eitrun
eða ofdrykkju. — Eftir nokkra
stund lífgaðist maðurinn og
gátu menn skilið á honum, að
hann hefði keypt áfengið hjá
manni, sem væri í bakhúsi við
Laugaveg. Lögreglan brá þeg-
ar við, en hún komst brátt að
raun um að maðurinn hafði
ekki sagt rétt til. Eftir skamma
stund kom hún þó að stað, er
henni þótti grunsamlegur. Var
það við húsið nr 17B við Lauga
veg. Lögregluþjónar voru
nokkrir saman þarna, og fóru
tveir þeirra þar að, sem áður
aðalmaðurinn í þessu máli.
Vínandinn, sem tekinn var.
svo og áhöldinn öll, er alt í
efnafræðislegri rannsókn.
Manninum, sem fór á land-
spítalann, líður vel.
Kjallarinn,
sem bruggararnir voru í. er
ekki undir skóbúðinni á Lauga
vegi 17 (eins og margir hafa
haldið). Þar undir er geymsla.
skóbúðarinnar og geymsla í-
búða hússins. Bruggararnir
voru í kjallara undir prjóna-
stofunni Malin, sem nú er f
bakhúsinu við Laugaveg 17. f
kjallaranum vestan við brugg-
arana er málarverkstæði ósk-
ars Jóhannssonar, og er sami
inngangur og að bruggurun-
um. í kjallaranum austan við
bruggarana er trésmíðaverk-
stæði. Árni J. Strandberg, sem
sjálfur býr á Laugavegi 8B,
hefir haft kjallarann leigðann
þarna fram undir ár. Sagði
hann húseiganda (Jóni Stef-
ánssyni) að hann ætlaði að
búa þarna til smákökur og
Verndið peninga yðar
Til þess að peningar yðar séu óhultir, þá notið
þenna banka eins og fólk gjörir yfirleitt. Þér
getið byrjað sparisjóðs reikning með einum doll-
ar ef þér viljið Yfir sjö hundruð miljón dollarar
fé karla og kvenna til og frá í Canada, eru inni-
liggjandi á vöxtum og til varðveizlu á honum 800
útibúum bankans er daglega hefir verið lagt
þar inn.
útibú vor taka ávalt með ánægju á móti
viðskiftum fslendinga.
The Royal Bank
of Canada