Heimskringla - 05.10.1932, Side 4

4 BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG 5. OKT. 1932L
(Émmskrin^la
(StofnuS 1886}
Kemur út á hverjum miðvikudegi.
Eigendur:
THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg
Talsími: 86 537
Verð blaðsins er $3.00 árgangurinn borgist
fyrirfram. Allar borganir sendist:
THE VIKING PRESS LTD.
RáOsmaður TH. PETURSSON
853 Sargent Ave., Winnipeg
Manager THE VIKING PRESS LTD.
853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFÁN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA
853 Sargent Ave., Winnipeg.
"Heimskringla” is published by
and printed by
The Viking Press Ltá.
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, V«n.
Telephone: 86 537
WINNIPEG 5. OKT. 1932.
ÞJÓFNAÐARMÁLIÐ f MANITOBA-
HÁSKÓLANUM.
Margt sögulegt hefir gerst í þessu
máli þessa síðastliðnu viku. Er nú fyrsti
þátturinn skráður og er all ógeðslegur,
hversu sem hinum öðrum eða þriðja
kann að ljúka. Með því að þetta er með
því einstakasta hneykslismáli, er fyrir
hefir komið í sögu þessa fylkis, og að-
eins lauslega verið frá því skýrt hér í
blaðinu, að undanförnu, þykir rétt að
skýra nokkru frekar frá höfuðatriðum
þess, er helzt snerta almenning, svo þeir
af lesendum blaðsins, er ekki hafa átt
kost á að kynna sér það, geti betur fylgst
með því, sem f sambandi við það er að
gerast. Svo margt virðist fléttað inn í
þetta mál, að meðferð, — og að lokum
frágangur — þess getur haft víðtækaii
áhrif á framtíð, hugsunarhátt og stjórn-
arfar í fylkinu, en margur rennir grun í.
Það er upphaf þessa máls, að réttum
mánuði áður en háskólinn átti að taka
til starfa á þessu hausti, eða nákvæmlega
þann 26. ágúst síðastliðinn, flytja dag-
blöðin hér í bænum þá frétt, að búið sé
að stela mestum hluta þess fjár, er stað-
ið hefir straum af reksturskostnaði skól-
ans og vera átti í ábyrgð og undir eftir-
liti háskólaráðsins og stjórnarinnar. Eru
einkum tilnefndir þrír sjóðir, er orðið
hafi fyrir mestu tapi: Stofnsjóður háskól-
ans, Rockefeller sjóðurinn og Isbister-
sjóðurinn. Stofnsjóðurinn er aðal höfuð-
stóll háskólans, og er svo tilkominn, að
hann er fé það, sem komið hefir inn fyrir
sölu á jarðeignum, er sambandsstjórnin
lagði háskólanum til, þegar hann var
stofnaður. Var sjóður þessi á aðra milj-
ón dollara. Rockefellersjóðurinn var veit-
ing frá Rockefellerstofnuninni, til efling-
ar læknadeild háskólans, og nam hálfri
miljón dollara. Isbestersjóðurinn er gjafa-
fé til eflingar nemendum og kennurum,
og var á annað hundrað þúsund dollara.
Mest var hvarfið úr Rockefellersjóðnum,
er var gersamlega eyddur. Lauslega var
tapið áætlað í það heila um eina miljón
dollara. Hvað til þess kom að yfirskoð-
un þessi var hafin um þetta leyti, en ekki
fyr, og þessi uppgötvun gerð, var ekki
getið; en óþægilegan grun vakti það, að
þetta hvarf muni hafa verið á vitorði
hlutaðeigandi stjórna um nokkurn tíma,
og að þær hafi álitið að því yrði eigi
lengur frestað að gera það heyrum kunn-
ugt. Hefir nú sá grunur verið staðfestur
að nokkru leyti, með því sem síðari
rannsóknir hafa leitt í ljós.
Getið var þess til í fréttinni, að á
þjófnaði þessum muni hafa staðið í mörg
ár, en því enginn gaumur verið gefinn,
hvorki af háskólaráðinu né stjórninni, er
ábyrgð átti að bera fyrir varðveiziu pen-
inganna. Eftirlitið hafi verið verra en
ekkert. Þá er og skýrt frá því að féhirðir
háskólans, er einnig var skipaður ár
eftir ár, forseti og heiðursféhirðir há-
skólaráðsins, þvert ofan í öll lög, muni
valdur að þjófnaðinum. Gat hann óátal-
ið nokkurn veginn farið sínu fram, í um-
boði þessara embætta sinna, án þess að
leita annara samþykkis. En svo var því
bætt við að hann væri nú höndum tek-
inn og myndi skjótlega færður fyrir dóm-
stólana og látinn sæta þar fullri ábyrgð
gerða sinna.
Svo óvænt og snögg var frétt þessi,
að almenningur áttaði sig naumast á,
hvað í efni væri, en var sleginn sem
höggdofa yfir athæfi þessu. Meðal þeirra,
sem láta sér ant um velgengni og heið-
ur þessa fylkis, vakti þetta gremju og
viðbjóð á þessum mönnum, er fengin
höfðu verið þessi trúnaðarstörf, en not-
að höfðu umboð sitt á þenna hátt. —
“Vissi háskólaráðið um þetta, vissi stjórn-
in um þetta?” voru spurningar, er strax
komu upp í hugum manna. Ef stjórnin
vissi um þetta, að jafnt og stöðugt var
verið að stela úr þessum sjóðum, og gerði
ekkert til þess að aftra því, var hún þá
ekki sek um glæpsamlega yfirhilmingu,
og sökudólgnum í vissum skilningi sam-
sek?
Sökudólgurinn, Machray, háskólafé-
hirðir, hafði jafnan verið talinn einn af
maktarmönnum þessa fylkis. Hann var
lögfræðingur, hann var venzlaður erki-
biskupi Matheson. Hann var trúnaðar-
maður hans. Hann var féhirðir ensku
kirkjunnar fyrir alt vesturlandið, og St.
Johns mentaskólans. Hann var Skoti og
háttstandandi í félagsskap þeirra. Var
hann of mikils ráðandi til þess að við
honum yrði ýtt? Hann hafði farið eins
að ráði sínu með sjóði St. Johns skól-
ans og erkibiskupsstólsins, sem háskóla-
sjóðina. Um það var raunar ekkert gert
hljóðbært, annað en að þeir væru horfn-
ir, og að formenn kirkjunnar kváðust.
ekki mundu lögsækja. — En hvað ætlaði
stjórnin að gera? Ætlaði hún að taka
þessu þegjandi? Ætlaði hún að kannast
við það að hún væri ábyrgðarfull fyrir
þessum gerðum; eða ætlaði hún að skella
skuldinni á einhverja aðra?
Þetta vildu menn fá að vita.
Jafnvel stjórnarblaðið Free Press benti
á, að hér væri um svo alvarlegar sakir
að ræða, að stjórnin gæti ekki þagað
við þeim, eða hreinsað sig af þeim, nema
látin væri fara fram opinber rannsókn,
og lýðum gert ljóst, hver ábyrgðina bæri.
En jafnframt, gat blaðið þess, að fyrir
sjóðunum bæri stjórnin fulla ábyrgð. Hún
gæti ekki komist hjá því að bæta há-
skólanum tapið að fullu; en aftur snerti
sú fjárhagslega ábyrgð almenning, er
svara yrði út þessum upphæðum í aukn-
um sköttum og álögum, er naumast væri
þó á bætandi. Þess fyr sem stjórnin hæf-
ist handa, þess betra væri það. — Þá
skoruðu og ýms félög, og þar á meðal
framkvæmdarnefnd liberal flokksins hér
í bænum, á stjórnina að hreinsa sig af
þessu máli, eða segja af sér að öðrum
kosti. Samskonar kröfur voru gerðar til
háskólaráðsins, er ekkert hefir látið til
sín heyra fram á þenna dag.
Um það leyti sem uppljóstran þessi var
gerð, voru ráðherrarnir margir fjar-
andi: dómsmálaráðherra, hinn nýkjörni
fjármálaráðherra og Bracken forsætis-
ráðherra, er sat austur í Ottawa í fjár-
leit, að sagt var, mentamálaráðherra, Mr.
Hoey, er mál þetta snerti hvað mest, var
í bænum og veitti þessum embættum for-
stöðu í fjarveru hinna. Var hann krafinn
álits, en engu þóttist hann geta svarað,
né því heldur, hvernig stjórnin myndi
snúast við þessu, fyr en Brack&R forsæt-
isráðherra kæmi heim og hann hefði
fengið tækifæri til að ráðfæra sig við
hann. Þóttist hann þegar hafa tilkynt
honum hvernig komið væri, og mundi
skjótra framkvæmda að vænta af hans
hendi. En svo leið vika að ekkert frétt-
ist, og engin yfirlýsing kom frá Bracken.
Fór þá líka að kvisast, að Hoey, og ef til
vill fleiri í stjórnarráðinu hefðu fyrir all-
löngum tíma vitað um, að megn óreiðá
væri á fjárhaldi háskólans.
Tóku þá blöðin að ókyrrast að nýju,
vitandi að almenningur var ekki í því
skapi, að láta málið falla niður. Vildu
þau vita, hvemig því sætti, að engin yfir-
lýsing kæmi frá stjórninni, að ekki kæmi
Bracken, “að ekki kæmi Hjaltalín með
hripið'. Þótti þeim nú sem dregnar væri
hinar skjótu framkvæmdir á langinn.
Meðan á þessu stóð, voru settir menn
af fjármálaráðuneytinu, til þess að yfir-
fara háskólareikningana. En eftir því sem
reikningamir voru betur skoðaðir, eftir
því uxu tölurnar, er tapinu námu. Var
nú farið að krefjast þess að sett væri
lögskipuð dómnefnd til þess að rannsaka
þetta mál og ákveða, hverjir bæru á-
byrgð á allri þessari svívirðu. Lét þá
Hoey að lokum uppi, að hann hefði leyfi
til í umboði forsætisráðherra, að tilkynna
það að dómnefnd yrði skipuð með fullu
valdi til að rannsaka málið frá rótum, og
ákveða hjá hverjum sökin og ábyrgðin
hvíldi; en ekki kvaðst hann geta sagt
um hvenær þetta yrði gert, því ókominn
væri Bracken, og ekkert yrði gert fyr en
hann kæmi.
Gaus þá upp sá kvittur, er enginn veit
hvort á rökum er bygður eða ekki, að
með fleiri sjóði myndi vera líkt statt, er
stjórnin hefir yfir að ráða, og háskóla-
sjóðina. Var hugboðum þeim helzt stefnt
að áfengisverzlunarsjóðnum og sjóði
um símakerfisins. Með öðrum orðum,
vantraust var vakið á stjóminni og ráðs-
mensku hennar. Rifjuðust nú upp fyrir
mönnum hin ýmsu sjóðhvörf er gerðust
síðastliðinn vetur.
Þó nú þetta loforð væri fengið, þótti
það ekki fullnægjandi. Öllum var hugað
um að heyra, hvaða skýringu forsætisráð-
herra hefði að gefa, meðfram sökum þess
að frá því að hann tók við stjómarfor-
menskunni, fyrir tíu áram síðan, og alt
fram á þetta sumar, hafði hann einnig
farið með fjármálaráðherra embættið, og
hlaut honum því að vera kunugast um
fjárhag háskólans, að fræðslumálaráð-
herra, Mr. Hoey, einum undanteknum.
En .ekki var enn kominn tími til að tala.
Leið nú enn sem næst heil vika. For-
sætisráðherra sat kyr eystra. Hinar skjótu
framkvæmdir drógust. Til þess nú að
eitthvað væri gert, svo- að almenningur
sæi að verið væri að reka réttarins, var
málinu snúið f bili á hendur háskólafé-
hirði, Mr. Machray, og hann yfirheyrður.
Hleraðist þá líka um leið, að hann væri
haldinn af hættulegum sjúkdómi, og
mundi eiga skamt eftir ólifað. Sagt var
að þetta hefði farið leynt, meðan ekki
var vissa fyrir því, hvað sjúkdómurinn
var banvænn. Að vísu var það nú samt
á allra vitorði, er til hans þektu, og svo
höfðu læknarnir sagt frá því við fyrstu
vfirheyrslu. Þar komst hið opinbera að
því. Þá var hann og talinn eignalaus.
Það væri ekkert af honum að hafa.
Komst hið opinbera að því líka. Löng bið
var því varasöm. Ekki tjáði að láta hann
sleppa, þá var réttvísinni ekki fullnægt.
Svo var og þess að gæta líka ,að ef hann
lifði og væri frjáls, gat hann safnað
meiri skuldum og var þá enn minna af
honum að hafa en áður, ef nokkuð gat
verið minna en ekki neitt!
Yfirskoðun reikninganna var tafsamt
verk. Ekki var hægt að ákveða með
vissu, hverju fjámámið nam fyr en því
væri lokið. En rétturinn gat ekki beðið
eftir því. Almenningur varð að fá ein-
hverja réttingu hlutar síns og það strax.
Hann var móðgaður, honum sveið. Hitt
gat þó heldur beðið. Fullnaðarskýrsla yf-
irskoðunarmannanna hlaut að bíða marg
ar vikur — jafnvel mánuði. Þá gat og
rannsókn tilvonandi nefndar, er ákveða
átti, hverjir væru hinir seku, ekki farið
fram í flaustri. Það var öllum ljóst. Var
því ekki um annað að gerti en að byrja á
því sem hendi var næst.
Machray var svo færður fyrir réttinn,
fyrst til yfirheyrslu og svo til að standa
fyrir máli sínu. Eftir nokkra daga ját-
aði hann á sjálfan sig að vera valdur að
hvarfi rúmlega helmings þess fjár, er víst
þótti að væri horfið. En það var nóg
honum til sakfellis — hálf miljón dollara
eða rúmlega það, $560,000. Kröfum rétt-
arins varð fullnægt. — Var þá dóm-
ur upp kveðinn yfir honum, eins og skýrt
var frá í síðasta blaði og hann dæmdur
til sjö ára fangavistar. Dómarinn gat
þess, að sér félli þungt að þurfa að kveða
upp svo harðan dóm yfir fortíðar vini
sínum, — dæma honum þá ströngustu
refsingu, er lög fyrirskipuðu — en hann
gæti ekki annað. Sökin væri stór og
kröfur réttlætisins vægðarlausar. Bann-
að væri “að vinna það til fyrir vinskap
manns að víkja af götu sannleikans'.
Réttvísin yrði að sitja í fyrirrúmi, hvað
sem vináttunni liði. Um það myndu allir
vera sér sammála.
Meðan þessu fór fram, kom forsætis-
ráðherra heim. Gengu blaðamenn á fund
hans,‘ en fóru þaðan jafn fróðir, því skýr-
ingar gat hann engar gefið. Þær yrðu að
bíða þess að rannsóknarrétturinn tæki
til starfa. Dómnefnd með fullu umboði
til að rannsaka alt, sem að fjárdrætti
þessum lyti, og með valdi til þess að færa
sök á hendur þeim seku, kvaðst hann
myndi skipa, strax og ráðrúm gæfist. —
Hverja hann tilnefndi gat hann ekki
sagt að svo stöddu, en tilkynna mundi
hann það seinna.
Leið svo fram til 23. september, að
nefndin var skipuð. Urðu þessir fyrir
kjöri: Hon. W. F. A. Turgeon, yfirréttar-
dómari í Sask., dr. W. C. Murray, for-
seti fylkisháskólans í Sask., og C. G. K.
Nourse, fyrverandi bankastjóri við the
Canadian Bank of Commeroe hér í
bænum.. Kom nefndin saman fyrra
þriðjudag og tók við embættisbréfi sínu
frá dómsmálaráðherra; en til starfa tók
hún á fimtudaginn var, 29. september.
Þrír málafærslumenn voru skipaðir við
réttarhaldið, einn fyrir hönd háskólans,
fyrverandi dómsmálaráðherra A. B. Hud-
son, K. C., en tveir fyrir hönd stjórnar-
innar, Dr. Joseph T. Thorson, K. C., og
R. F. McWiIliams, K. C. Fjórði lögfræð-
ingurinn bað leyfis að mega vera þar,
sem fulltrúi fyrir hönd verkamannaflokks
ins i þinginu, Mr. Marcus Hyman, þing-
maður frá Winnipeg. Umsókn
þeirri andmælti R. F. McWil-
liams, en Turgeon dómari
leyfði, þó með þeim skilningi,
að hann væri þar ekki sem full-
trúi neins ákveðins stjórnmála-
flokks, heldur einstakra þing-
manna, er þess færu á leit.
Ráðstefna þessi hefir nú set-
ið í tvo daga og ýmislegt kom-
ið í ljós, er almenningi var áð-
ur hulið, og þar á meðal, að
minsta kosti þremur ráðherr-
unum var gert áðvart strax í
maí í vor, hversu sakir stæðu
við háskólann, en þeir létu alt
afskiftalaust, þar til ekki var
lengur hægt að halda fjárdrætt-
inum leyndum. Ráðherrar þess-
ir voru þeir Bracken, Major og
Hoey.
Aðeins einn maður hefir ver-
ið yfirheyrður, gæzlumaður
fylkisreikninga (Comptroller
General), Mr. Robert Drum-
mond. En hann er maðurinn,
sem yfirfer fjárhagsskýrslur
hinna ýmsu deilda fylkisfjár-
hirzlunnar, og þar á meðal há-
skólareikningana. Eftir því sem
honum segist frá, hefir eftirlitið
frá hendi háskólaráðsins og
stjómarinnar verið sama sem
ekkert, engin fullkomin yfir-
skoðun verið gerð í meira en
tíu ár og alt verið látið vaða á
súðum. Skýrir stjórnarblaðið
Free Press frá þessu þannig:
“Þó dómnefnd sú, sem Hon.
W. F. A. Turgeon veitir for-
stöðu, hafi nú aðeins setið í tvo
daga, sefir hún þegar leitt í
lljós það sem hér segir: ÞRÍR
RÁÐHERRAR FYLKISSTJÓRN
ARINNAR — Hon. R. A. Hoey,
fræðslumálaráðherra, Hon. W.
J. Major, K. C., dómsmálaráð-
herra og að líkindum forsætis-
ráðherra.. John.. Bracken.. —
höfðu hinn 23. maí 1932 feng-
ið ákveðnar sannanir fyrir því,
að sjóðþurð upp á $589,633.28
í peningum og verðbréfum hefði
komið í ljós við lauslega skoð-
un háskólareikninganna. Strax
12. maí tilkynti gæzlumaður
fylkisreikninga (Comptroller
General) dómsmálaráðherra að
það væri eitthvað meira en lítið
bogið við ráðsmensku háskóla-
sjóðsins. Þá vitnaðist það og
Iíka við yfirheyrsluna, að frá
2. marz 1921 til 9. febrúar 1925
og frá 9. febrúar 1925 til apríl-
mánaðar 1930, var engin yfir-
skoðun gerð á háskólareikning-
unum. Að enga fjárhagsskýrslu
eða fullnaðar greinargerð hefir
háskólaráðið lagt fyrir stjórn-
ina í sjö ár, þrátt fyrir skýr á-
kvæði laganna, er mæla svo
fyrir að yfirskoðaður efnahags-
reikningur yfir hag háskólans
skuli lagður fyrir fylkisþing ár
hvert.. Að John A. Machray var
skipaður og endurskipaður í
háskólaráðið ár eftir ár, þó
stöðu héldi hann sem féhirðir
og forseti fjármálanefndar,
þvert ofan í blátt bann laganna.
Að John A. Machray vissi fyrir
átta eða tíu árum síðan, að
horfnir voru $500,000 úr há-
skólasjóði. — Þá kom það enn-
fremur í ljós, að enginn, hvorki
meðal ráðherranna né þing-
mannanna, hefir í allan þenna
tíma, sem vanrækt hefir verið
að leggja háskólareikningana
fyrir þingið, gert nokkra opin-
bera fyrirspurn um það, hvernig
á því stæði að skýrslur þessar
væru ekki lagðar fram.V
Þetta eru þá aðalatriðin, sem
þegar hafa komið í ljós. Tók
dómnefndin sér hvíld að þessu
loknu, og kemur ekki saman
aftur fyr en þann 11. þ. m. Er
"þá búist við að Mr. G. V. Vale,
ráðsmaður the Royal Trust C-o.
er fengið var þrotabú þeirra
Machray og félaga hans Sharpe
til umsjónar, verði yfirheyrður.
Hvað við þá yfirheyrslu kemur
í ljós er ekki hægt að segja. Þó
er sennilegt að einhverjar skýr-
ingar fáist á því, sem mörgum
er ráðgáta nú, hvað orðið hefir
af öllu því geysi-fé, er hvarf í
höndum Machray úr háskóla-
sjóðunum.
Hvorugur þeirra, Bracken
eða Hoey, hafa látið orð frá
P^DODDS ó;
KIDNEYá
* &ACKACHfpUf5
aíf5íi“jíH
I fullan aldarfjórðung hafa Dodd’»
nýrna pillur verið hin viðurkenndu
meðul við bakverk, gigt og blöðru
sjúkdómum, og hinum mörgu kvilla,
er stafa frá veikluðum nýrum. —
Þær eru til sölu í öllum lyfjabúð-
um á 50c askjan eða 6 öskjur fyrir
$2.50. Panta má þær beint frá
Dodds Medicine Company, Ltd., Tor-
onto, Ont., og senda andvirðið þang-
«8.
sér fara til blaðanna um stað-
hæfingar Drummonds, að þeir
hafi vitað um sjóðhvarfifl
snemma á þessu sumri, en látið
hins getið við fregnritarana,
að þeir skoði það enn ótíma-
bært að skýra afstöðu sína fyr-
ir almenningi fylkisins, en
hljóti að bíða með það, þangað-
til lengra sé komið rannsókn-
inni.
* * *
Þannig stóðu þá sakir á mánu-
dagskvöldið. En þá rýfur Brac-
ken þögnina. Hafði hann lofast
til að flytja erindi við kvöld-
verð, er yngri manna deild verzl
unarráðs borgarinnar stóð fyriT.
Var samkoma þessi haldin T
borðsal Hudson’s Bay búðar-
innar. Tók hann til máls að
enduðu borðhaldi. Ræðu hans
var útvarpað. Neitar hann þá
með öllu, að hann hafi nokkuð
vitað um sjóðhvörf háskólans,
eða nokkur ráðgjafanna, fyrir
kosningarnar. Segir það hrein
og bein ósannindi í framburði
Mr. Dmmmonds, að þeim haff
verið gert aðvart. Að vísu með-
kennir hann, að Drummond
hafi skrifað mentamálaráð-
herra bréf, og getið þess, að
einhver orðasveimur væri um
það, að ekki myndi alt með
feldu um fjárhald háskólans,
en bætt því við, að öllu værl
að líknidum óhætt. Hefði stjórn
in ekki séð ástæðu til þess að
láta rannsaka þetta. Ekki fyr
en eftir kosningar hefði hún
orðið alvarlega áskynja um á-
standið, en þá hefði það verið
hennar fyrsta verk að krefja
Machray sagna og skipa yfir-
skoðun reikninganna. Um tíu
eða tólf sjóði væri að ræða auk
stofnsjóðsins og Rockefeller-
sjóðsins. Væru þeir flestir smá-
ir. Rétturinn væri nú þegar
búinn að taka í taumana í sam-
bandi við fjárdrátt Machrays,
og væri hann nú búinn að fá
sín makleg málagjöld. Alt ann-
að fé í vörzlum stjórnarinnar
væri í góðu lagi. Hefði dóms-
málaráðherra verið skýrt svo
frá munnlega, af þeim, er nú
væru að yfirfara bækur vín-
sölunefndarinnar og símakerfis-
ins. Hvað háskólamálið snerti,
myndi dómnefndin yfirfara það
til hlítar.
“En á meðan á því stendur,”
segir blaðið Free Press, að
hann hafi bætt við, “skulum
vér ekki álíta, að heimurinn sé
að forganga, þó einn maður
hafi reynst óráðvandur og ann-
ar vanrækt að gera nákvæma
yfirskoðun, og tugir manna
borið of mikið traust til ann-
ara, til þess að þeir færu að
yfirfara verk þeirra.’’
Ekki kvaðst forsætisráðherra
saka neinn um orðinn hlut, þó
hann lýsti Drummond, eftirlits-
mann fylkisreikninga, fara með
ósannindi, er hann segðist hafa
gert stjóminni aðvart snemma
á þessu vori um fjárstuldinn.
í Winnipeg fæddust 293 börn
yfir septembermánuð, 153 svein
börn og 140 stúlkur. 1 sama
mánuði s.l. ár fæddust 403 börn.
f ár er fæðingatalan lægri en
hún hefir verið í þessum mán-
uði síðastliðin 15 ár.