Heimskringla - 09.01.1935, Qupperneq 5

WINNIPEG, 9. JANÚAR, 1935
HEIMSKRINGLA
5. SÍÐA
og orka hennar eða kraftur fyll-
ir jörðina gróðri. Sólin er þó
ekki aðeins í gróðrinum; hún
er í eldsneytinu, kolunum,
matnum, fötu'num, húsunum —
hún er í öllu, sem maðurinn
þarf til þess að lifa heilbrigðu
líkamslífi hér á jörð. Um þetta
lesum vér í guðsorðabókum
efnafræðinnar og jarðfræðinn-
ar. Nú vitum vér, að á jörðinni
Ufir fjöldi bræðra vorra og
systra, sem skortir sólskinið í
sinni áþreifanlegu mynd. En
vér skulum treysta þvi, að með
nýju skipulagi mannlegra mála
og betri félagsháttum lærist oss
að veita hinu ytra sólskini inn í
híbýli allra manna.
En þrátt fyrir ágæti hins
ytra sólarljóss, þá er þess ekki
að vænta, að guðsríki hamingj-
unnar skapist af því einu sam-
an. Þegar alt kemur til alls
eru uppsprettur lífsins í manns-
hjartanu, eins og segir á einum
stað í gamla testamentinu. —
Guðsríki er innra með mönn-
unum ,en ber ávexti í hinu ytra,
Þess vegna á heimurinn ekkert
meira fagnaðarefni, ekkert sem
tekur þessu fram, að sá maður
er fæddur, sem er sannarlegt
ljós beimsins.
Ljósþráin hefir verið rík með-
al mannanna; kynslóð fram af
kynslóð. Jafnvel þegar myrk-
ur skammdegisins var svartast
og ömurlegur heldómri frosts-
ins lá á íslenzkri fold, knúði
ljósþráin fólkið til að koma
saman og minnast þeirrar sólar,
sem það vonaðist eftir.
Það má finna margt í lífi
mannkynsins nú á dögum, sem
líkja má við myrkur og frost.
Það verður varla litið svo í dag-
blað, að ekki dimmi fyrir aug-
um um stund. En Ijós'þráin
knýr oss til að koma saman og
minnast hans, sem er sól hins
innra heims.
Guð gefi, að þessi jól verði
oss sannarleg ljóshátíð — þar
sem blótið sé “til gróðrar”,
eins og hjá forfeðrum vorum
fyrir mörgum öldum.
í GRAFREITNUM
Göngum hægt um helga reitinn;
hérna sefur liðna sveitin
grafin undir grænan svörð.
Draga skyldum skó af fótum,
skrafa þýtt í lágum nótum,
því að hér er heilög jörð.
Hér ekkert agg né þrætur,
annan hver í friði lætur;
enginn girnist annars fjöl.
Atvik framið ofan jarðar
engan hér að neinu varðar.
Sæfð og gleymd er sæld og kvöl.
Eins var stutt og auðsótt ganga,
erfið hins, um vegu langa;
en allir sæta sama dóm.
Lífsins eðli allra leiðir
að því sama marki greiðir:
“Allir vegir enda í Róm.”
Þá hafa blotað bárut kaldar,
borna straumi sinnar aldar;
varð þar flestum viðnám smátt.
Sumir reyndu að sjá og skilja;
sumir kusu að þegja og dylja
útsýnið sitt öskugátt.
Þeir hafa glaðst á þekkum degi;
þó við skin, í æfivegi,
sorgarskúrir skiftust á.
Hvað er unnið? Hverju tapað?
Hlutir mætast; svo er skapað
Árangur sézt aðeins sá:
Að kynslóð nýja upp þeir ólu,
arfþega að húmi og sólu,
vatni, mold og mannsins þrá.
Og til að grípa tóma hýðið;
til að heyja sama stríðið
eins og þeir sem féllu frá.
Þegar brestur þrek að starfi,
þegar laskast æfikarfi
gott er að ná til hafnar hér.
Byljir þó hið efra æði,
alt hér neðra í kyrð og næði.
Höfnin trygg um eilífð er.
B. Thorsteinsson
FRÁ ÍSLANDI
Fágæt bókagjöf
Magnús Helgason fyrverandi
Kennaraskólastjóri, hefir ánafn-
að bókasafni stúdenta á Garði
allar bækur sínar. Sumar bæk-
urnar verða afhentar nú þegar,
en hinar að gefandanum látn-
um.
Hér er eigi aðeins um að
ræða stórgjöf handa hinum nýja
stúdentagarði vorum, heldur
einnig mjög dýrmæta gjöf, því
að það vita allir, sem séra
Magnús hafa eitthvað kynst,
að hann safnaði ekki að sér
neinu bókarusli, heldur aðeins
úrvalsbókum. Og bókasafn
hans er stórt. Það mun vera
á annað þúsund binda. Þar á
meðal eru margar fágætar bæk-
ur, eins og t. d. Ferðabók Egg-
erts Ólafssonar, Árbækur Esp-
hólíns, Fornbréfasafnið alt og
fjöldi bóka, sem varða sögu ís-
lands og menningu.
Af erlendum bókum má nefna
öll rit Holbergs, Schillers, Rune
bergs og Tegnérs.
í stúdentagarðinum eru sér-
stök bókasafnsherbergi og
skápar hafa verið smíðaðir í
þau. Verður unnið að því
næstu daga að koma þar fyrir
þeim hluta bókasafns Magnús-
Myndalaus myndabók
EFTIR H. C. ANDERSON
Sig. Júl. Jóhannesson, 'þýddi
Önnur Mynd
“Það var í gær”, sagði máninn, “að eg
gægðist inn á lítinn búgarð. Húsin voru bygð
umhverfis dálítinn apðan blett.
Eg sá hvar hæna lá á ellefu ungum.
Ungt og yndislegt stúlkubarn hljóp umhverfis
hænuna og réði sér ekki af kæti. Hænan
klakaði og breiddi verndandi vængina út yfir
alla ungana sína.
Svo kom faðir litlu stúlkunnar og ávítaði
hana harölega fyrir það að gera hænunni ó-
næði.
Eg læddist í burt án þess að veita þessu
frekari eftirtekt.
En í kvöld, fyrir örfáum augnablikum,
leit eg aftur inn á sama búgarðinn.
Alt var hljótt og kyrlátt.
En alt í einu kom litla stúlkan aftur. Hún
laumaðist hægt og varlega þangað sem hænan
lá á ungunum. Hænan flaug upp dauð-
hrædd og litlu ungarnir flögruðu í allar áttir.
Litla stúlkan hljóp á eftir þeim, eg sá þetta
svo glögt, því eg gægðist í gegnum gat á
veggnum.
Eg varð fjúkandi reiður með sjálfum mér
við þetta vonda barn, sem stygði og hræddi
vesalings ungana og móður þeirra. Mér þótti
því vænt um þegar eg sá föður stúlkunnar
koma og skamma hana enn þá meira en í gær.
Hann tók í handlegginn á henni og hrysti
hana og kleip.
Hún sveigði höfuðið aftur á bak eins og
hún ætlaði að forða sér frá því að vera barin,
og eg sá að stóru bláu augun fyltust af tárum.
“Hvaða erindi áttir þú hingað?” spurði
faðir litlu stúlkunnar.
Hún var hágrátandi og eg heyrði varla
hvað hún sagði þegar hún svaraði:
“Eg ætlaði að kyssa hænuna,” sagði hún:
“og biðja hana að fyrirgefa mér að eg ónáðaði
hana í gær. En eg þorði ekki að segja þér
frá því.”
Og faðirinn kysti þennan yndislega sak-
leysgja á ennið. Eg kysti hana á augun og
munninn.”
Þriðja mynd
“í þröngu götunni héma, skamt frá, sá
eg konu. Gatan er svo þröng að eg get aðeins
skáskotið geisunum niður á húsveggina eitt
einasta augnablik.
En þetta eina augnablik nægir til þess að
eg þekki og skil þar lífið og viðburðina. — Já,
eg sá konu. Fyrir sextán árum var hún barn.
Þá lék hún sér úti á landsbygðinni í aldingarði
prestsins — föður síns. Rósarunnárnir höfðu
staðið þar fjöldamörg ár, og voru nú í fullum
blóma. Þeir uxu óhindraðir út á götuslóöina
og teygði langar greinar upp í eplatrén. Aðeins
hér og þar sást rós, því runnamir voru órækt-
arlegir; og þessar fáu rósir voru illa tilhafðar
— ekki eins fallegar og rósin — drotning
blómanna .getur veríð þegar hún hefir sem
mest við. Samt höfðu þær hina fögru liti og
hinn ijúfa ilm.
Mér þótti litla prestdóttirin miklu fallegri
en rósirnar. Hún sat á lága stólnum sínum í
skjóli runnanna sem teygðu sig í allar áttir,
hélt á brúðu og kysti hana á kinnarnar, sem
báðar höfðu’ beyglast inn á við.
Tíu árum síðar sá eg hana aftur. Þá
horfði eg á hana í dýrðlega skreyttum dans-
sal. Hún var að giftast ríka kaupmanninum
og var ímynd fegurðarinnar sjálfrar.
Það gladdi mig að sjá hversu hamingju
söm hún var. Eg leitaði hennar og horfði á
hana oft og mörgum sinnum í kvöldkyrðinni.
Enginn forðast mitt altsjáandi auga! Eg sé
glögt og mér missýnist ekki. Rósin mín gætti
ekki fullkomlega sinnar sönnu fegurðar frem-
ur en villirósirnar í garði föður hennar.
Mannlífið er oft djúpur sorgarleikur. 1
kvöld varð eg sjónarvottur að síðasta þættin-
um í þessum leik.
Við mjóu götuna lá hún fyrir dauðans
dyrum. Hún gat tæplega hrært sig í rúminu.
Sá eini sem hún átti að geta notið verndar
frá, kom inn, reif ofan af henni ábreiðuna og
sagði hrottalega með kuldasvip: “Snáfaðu á
fætur! Ósköp er að sjá þig! Kinnamar á þér
eru skerpnar eins og skrápur! Farðu og lag-
aðu þig til svo þú lítir ekki út eins og skrímsli.
Útvegaðu peninga; annars kasta eg þér út á
götuna. Snáfaðu tafarlaust á fætur!”
“Eg er svo veik — alveg aðfram komin,”
svaraði hún: “Lofaðu mér að hvíla í friði.”
En hann þreif í hana og dró hana fram úr
rúminu. Svo málaði hann á henni kinnarnar;
fléttaði rósir í hárið á henni, setti hana út
við gluggann, lét hjá henni logandi ljós og fór
síðan út þegjandi.
Eg starði á hana; hún sat hreifingarlaus
og hendurnar féllu máttvana niður í kjöltu
hennar.
Vindurinn feykti glugganum tll, og ein
rúðan brotnaði með miklum hávaða en hún
sat grafkyr; rauða gluggatjaldið sveiflaðist
utan um hana eins og logi — hún var dáin.
Frá opnum glugganum fanst mér eins og
flutt væri þögul ræða með þeirri kenningu,
sem þessi saga geymir — fyrir innan hann
hvíldi hún andvana rósin mín úr blómgarði
prestsins.”
ar Helgasonar, sem nú verður
afhent.
* * *
Dr. Páll E. Ólason
var endu'rkosinn forseti Þjóð-
vinafélagsins með 38 atkv. á
aðalfundi þess á Alþingi í dag.
—3. des.
HITT OG ÞETTA
Lloyd George
Frá London er símað, að
Lloyd George hafi sagt í viðiali
við blaðamenn, að hann ætli sér
að hefja baráttu fyrir kosninga
stefnuskrá sinni snemma á ár-
inu 1935. Meðal höfuðatriða
hennar yrði allsherjar viðreisn
í fjárhags- og atvinnumálum,
og vill Lloyd George að Bretar
skipuleggi iðnaðar-, landbúnað-
ar- og skipaútgerðarmál sín á
svipuðum grundvelli og Roose-
velt hefir fengið framgengnt
í Bandaíkjunum. Eitthvert
veigamesta atriði stefnuskrár-
innar er, að Englandsbanki
verði gerður háður algeru eftir-
liti ríkisins.
* * *
Ætluðu að verða 100 ára
Árið 1929 fluttist þýskur vís-
indamaður, dr. Karl Ritter, til
Galapagos og settist að á Char-
les Darwins ey. Með honum
var kunn kona frá Berlín, frú
Hilde Löwin. Þau vildu komast
burt frá menningunni og ætl-
uðu að lifa þama sem frum-
byggjar jarðar. Bjuggust þau
við því að geta orðið 100 ára.
En nú kemur fregn um það,
að amerískt herskip hafi sent
menn í land á þessa eyju, og
hafi þeir fundið þar tvö lík, af
manni og konu. Af bréfi, sem
fanst í jakkavasa mannsins
þykir mega ráða að þetta sé lík
þeirra Ritters og frú Löwin og
hafi þau dáið úr hungri.
* * *
Einn lærði maðurinn, Dr. Ad-
rian að nafni, þykist hafa tekið
myndir af hugsunum, eða heila
starfi, með því móti, að hann
náði rafmagnskviki frá heila, á
til þess gerð tæki, en það kvik
gat hann síðar, með orkumögn-
unar áhaldi, breytt í hljóð. Þetta
er kallað, á prenti, að ljósmynda
þanka.
* * *
beitar, ennfremur vaxa í
grynnra jarðvegi en aðrar teg-
undir af þessari fóðurjurí. Fé
skortir þá til að fullreyna þetta
* * *
Vefnaðar vöru félag á Eng-
landi segist hafa fundið ráð til
að gera klæði eða dúka svo úr
garði, að íveruföt, gerð úr þeim
dúkum, leggist ekki í brot eða
hrukkur.
* * *
í Atlants hafi er meira af
súrefni, heldur en í Kyrrahafinu
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO., LTD.
BlrgSir: Urary Ave. East
Sími 95 551—95 552
Skrifstofa:
Htory ag Argyle
VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA

en vísindamenn hafa ekki fund-
ið enn, hvað veldur
HÆTTIÐ EKKI Á AÐ BÖKUN MISHEPNIST
Það er engin ágizkan með
Magic. Hann tryggir ávalt hinn'
bezta árangur! Þessvegna mæla
helztu’ matreiðslufræðingar Can-
ada með notkun hans fram yfir
aðrar tegundir. Biðjið matsal-
an yðar um bauk!
• LAIJS VIÐ ÁLtrN—I>essi setning á hverjum
bauk er yt5ur trygging fyrir því atS Magic
Baking Powder er laus vit5 álún et5a önnur
skat51eg efni.
GLOBELITE
Bíla Battery
2 Volt Radio “A” Battery
Ljósa Ahalda Battery
Biðjið um og krefjist
Til sölu hjá og hefir með-
mæli frá helztu verzl-
unarmönnum.
Verzlunarmenn—skrifið eftir verðlista
í Denver, Colorado, geymir
stjóm Bandaríkjanna 3,00 mil-
jóna virði af guJli, innan
sterkra veggja, en til varúðar
eru þar á verði vélar sem spúa
eitúrgasi, rafmagns straumum
og mjög flókinn útbúnaður til
að taka Ijósmyndir af hverju
sem fram fer innan veggja.
* h. h.
Fyrmeir voru þeir ríku jarð-
aðir f eikarkistum, en nú eru
líkkistur búnar til ýmist úr papp
ir eða málmi, en vitanlega mál-
aðar ýmislega.
* * *
Að slökkva eld með kolsýru,
en ekki vatni, hefir þann kost,
að varningur skemmist ekki af
kolsýru loftinu.
* * *
Machado heitir sá, sem fyrir
nokkru var hæstráðandi á sjó
og landi á Cuba, en hlaut þaðan
að flýja, til Canada fyrst, en
síðan til Evrópu. Nú spyrst til
hans á Svisslandi, býr þar sem
heitir Interlaken með sínu
heimafólki, og er að rétta við
úr sjúkdómi, sem sögð er eitr-
un, kend við Ptomaine. Þá
eitrun bar hann með sér frá
Cúba, að sagt er.
* * »
í Ontario fengu 80 lögfræð-
ingar titilstafina K.C. aftan við
nafn sitt, nú um áramótin. Einn
kvenmaður var meðal þessara
lögfræðinga, Miss Helen Kin-
near í Port Colborne.
* * *
Háskólamenn í Vanoouver
hafa gert tilraunir þangað til
þeir náðu nýrri tegund úr
Grimm og Don Alfalfa, sem al-
þektar eru. Hina nýju sáðteg-
und segja þeir þola vel kulda,
vaxa þéttara og því betri til
GLOBELITE BATTERIES LIMITED
Verksmiðja og aðal skrifstofa:
147 Pacific Avenue Winnipeg, Canada
Stærsta verksmiðja í Vestur Canada er býr til Bíla,
Badió, og ljósa áhalda batterínr
KLÁRT 0G TÆRT
Gæðin segja til og kaupin aukast
NÝ TEGUND
Labatt’s
Extra Stock Ale
Labbatt’s hafa á boðstólum hið sama gamla
vinsæla Extra Stock Ale—en skírt og glært.
Svipað eins og allar ekta öltegundir sem brugg-
aðar eru eftir fornum enskum móð, verður vart
jið móðu—sem er alveg skaðlaus—í ölinu,
þangað til það hefir :sezt vel.
Hin nýja bruggunar aðferð hefir ráðið bót á
þessu, án þess þó að deyfa kraft eða bragð
þessarar gömlu ölgerðar.
Extra Sock Ale er ekki gerilsneytt, fylt kolsýru
eða svikið á nokkum hátt. Það er ábyrgst að
geymast svo árum skiftir. Pantið sýnishorn af
því strax og reynið það.
Fæst í klúbbum, áfengisbúðum fylkisins, eða til
heimilisnota beint frá ölgerðinni. Símið tfl
vöruhússins.
92 244
\
JOHN LABATT LTD.
191 MARKET AVE. E. WNINIPEG