Heimskringla - 23.10.1935, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 23. OKT. 1935
HEIMSKRINGLA
3. SÍÐA
kvæmni, að það væri sín regla
að afhenda ekki mæðrunum
börnin fyr en hún væri búin
að lauga þau. En móðirin svar-
aði; og stundi við. Eg sá það
strax á þér, að það er eitthvað
rangt við bamið og eg verð að
fá að sjá það, eg hefi engan
frið. Óskaplegt hugarstríð
greip aumingja ljósmóðirina,
sem skildi bezt að hættan bank-
aði á dymar. Barnið var að
sönnu undur frítt en augun
voru hvít eins og snjór, því sjá-
aldur þeirra var hulið umgjörð-
inni. Hún sagði móðirinni, að
barnið væri dásamlega fallegt,
en þó væri nokkuð rangt við
augun; sem líklega lagaðist þó
fljótlega.
Æ, sýndu mér það, sagði kon-
an. Yfirsetukonan þorði ekki
annað en að sýna henni barnið,
það lýsti sér svo mikil æsing á
svipnum. Um leið og móðirin
sá barnið sitt leið sárt hljóð
fram af vörum hennar og hún
sagði:
Augun eru hvít, og það er
seinni hlutinn af draumnum
mínum. Þá náfölnaði hún, og
var eftir litla stund liðið lík.
Þessi sorglegi a'tburður barst
óðar út um sveitina. Það fóru
engar sögur af því, hvað margir
voru á leiðinni með líknar hend-
ur, að heimkynni hrygðarinnar,
en fyrstur var Lási á Fjalli, út-
búinn til að taka yfirsetukon-
una ásamt nýfædda baminu
heim til sín. Munaðarlausa
stúlkan var því 10 ára gömui,
eins og fegursti fífill í túni, þeg-
ar hún hafði augun aftur, en
ennþá voru þau hvít, þegar þau
voru opnuð og hneiksluðu þá
hvortveggja krossberann og á-
horfendurna. Litla stúlkan hafði
verið skírð Ragnheiður, nafni
móður sinnar, og var hún ávalt
kölluð Rænka. Fósturforeldr-
ar hennar, áttu sjálf ekkert
barn, það var því alment talið
sjálfsagt að þau Lási og Finna
mundu arfleiða Rænku að eig-
um sínum.
Undur er veðrið blítt og fag-
urt þenna fyrsta haustmorgun,
sagði séra Þórður á Bakka, um
leið og hann kom inn og bauð
konunni sinni góðann daginn.
Eg hefi einhverntíma minst á
það við þig, að eg þyrfti að
finna Nikulás minn á Fjalli. —
Menn henda því milli sín að
hann sé trúlaus orðinn, af því
hann hefir naumast komið til
messu nú í fleiri ár. Um það er
eg þó ekki hræddur, enginn hef-
ir grundvallaðri trúarskoðanir í
mínurn söfnuði en einmitt hann
Þú hefir máske tekið eftir því,
áð þau koma helst si'tt í hvoru
lagi til messu hjónin, þó er eg
ekki hræddur um að þeim sé
farið að koma illa saman, en
eitthvað er það við heimilið,
seni þeim finst þau aldrei mega
yfirgefa bæði, eða þá að sam-
býlið við Hárek veldur því. Hitt
er eins og óskiljanlegt, að
Rænka litla tefji kirkjusókn
þeirra, þar sem þau gætu haft
hana með sér, og leitt hana hér
ú't og inn eins og heima. En
erfitt skilningsatriði getur þó
falist í þeirri franikvæmdar-
semi. Eg er einmitt að hugsa
um að finna hann í dag, og fara
fljótlega af stað. Kannske þú
hefðir gaman af að koma með
mér í góða veðrinu? Prests-
konan svaraði því játandi, sagð-
ist æfinlega hafa gaman af að
koma til þeirra hjóna. Það var
hinsvegar auðséð að hún var
eins og úti á þekju. Líklega
hafði litla Rænka orðið móður-
legu tilfinningunum hennar að
sársaukaefni? Að lokum sagði
hún upphátt og þó eins og við
sjálfa sig í hálf bystum rómi.
Það er engin von að þau séu á
ferð með barnið, einmitt nú,
þegar hún sjálf litla stúlkan, er
farin að skilja ástand sitt, og út-
lit og afstöðu 'til annara manna.
Þá tók presturinn aftur til orða.
Við skulum passa það í dag
að vera orðvör. Þau hjón eru
skilningsrík, og þeim er alt
næmt og sárt í sambandi við
barnið. Og litla stúlkan skilur
alt sem hallað er að hennar á-
standi. Vegurinn var góður,
hestarnir voru vakandi og vilj-
ugir, einkum var Skjóni pres'ts-
ins, altaf að bjóðast til að
hlaupa í einum spretti En það
'bygðist máske á nærgætni
prestsins, hve þjónustu andi
mannanna og dýranna var
honum undirgefinn og hjálpfús.
Hann klappaði Skjóna sínum á
hálsinn og sagði að ekkert lægi
á.
Líklegast er það ísland eitt,
sem bregður einstöku sinnum
upp þeirri sýningu, að skýin
segja sig úr samfélagi hvert við
annað, og ramba þá hvert fyrir
sig í ótal myndum sundurskilin
um himingeiminn, en þá hafa
þau tapað afli samvinnunnar,
og sólin skín á milli þeirra til
jarðarinnar og eyðir þeim að
lokum. Sé mi'kið far á skýjun-
um, þá styttir það ferðamönn-
um veginn, að sjá þenna kapp-
leik skugganna og skinsins,
sem æfinlega endar með því að
skuggarnir bíða ósigur seinni-
part dagsins og himininn skín
heiður yfir leikvellinum. Þannig
litu leiktjöldin út á leið prests-
hjónanna y-fir að Fjalli. Hann
Nikulás var að vanda fáorður
þegar heim til hans kom; en
svipur hans, viðpiótið og hreif-
ingar allar, lýstu því afdráttar-
laust yfir hve einlægur, glaður
og þakklátur hann var við þessa
heimsókn. Eg hefi lengi ætlað
mér að finna þig séra Þórður,
en nú hefir þú tekið af mér ó-
makið.
Það er engin uppgerð að það
gleddi mig Nikulás, ef eg gæti
verið lítið ljós á eitthvað sem
þú sérð óglögt, svaraði prestur,
en hitt veit eg, að þú hefir ekki
ætlað að sækja gull eða silfur í
minn garð.
Vinirnir allir 'töluðu um dag-
legu viðburðina, veginn og dag-
inn, þangað til kaffið var á borð
Lorið, en þá sagði frú Ástríður,
að nú væri það orðið meira ný-
næmi en nokkru sinni áður, að
standa í nágrenni við kaffið
hennar Guðfinnu, nú væri orðið
svo langt síðan þau hefðu kom-
ið hér. En þá barst það í tal, að
það var siður húsfreyjunnar,
þegar hún vildi hafa sérstak-
lega mikið við, að smeygja of-
urlítilli skel af kanelberki í
kaffikönnuna sína og hún kunni
vel að stilla því svo í hóf að það
spillti ekki kaffibragðinu en
þar á móti jók á nautnina. Litla
llænka var prýðilega þvegin og
greidd og klædd, þó prestshjón-
in læmu öllum óvart. Hún sat
þegjandi við hliðina á mömmu
sinni við kaffiborðið, og hafði
íengið ofurlítið í bolla til að
vera með, þó var auðséð að það
var mest rjómi. Hún hafði sjá-
anlega greitt fallega bjarta hár-
ið sitt þannig, að það skildi
hcldur skyggja á augun, o.g
hvað óftir annað, varð henni
eins og óvt.rt að bera fingurna
upp að lokkunum til að vita
hvert þeir mundu svíkjast ui.i
að hvlja hvftu augun.
Að öðru leyti fórst henni ó-
skiljanlega næmt og fimlega að
neyta kaffisins síns og brauð-
bitans og andlitið vitnaði stöð-
ugt um eftirtekt, þó sjónina
vantaði, eins og það bæri lfka
vott um óvanalega næma til-
finningu sem ennþá var þó ekki
farin að marka svekkingu á
svipin en lýsti mikilli fyrirhöfn.
Þegar staðið var upp frá
boröinu, spurði Nikulás séra
Þórð ef hann vildi koma með
sér út í góða veðrið, og eign
með sér eintal ofurlitla stund,
og ’ók prestur því vel. Þeir
völdu sér hentugann samasvað,
við grasivaxinn fjárhúsvegg,
skaitt. frá bænum, það lá lvhð
að \eggnum, svo hann var að-
cins hentugt sæti, og grænn og
hreinn dúkur af náttúrunnar
hendi, var breiddur yfir hann.
Þarna settust þeir niður, í nær-
gætnum hjúkrunarörmum haust
sólarinnar. Þá hóf Nikulás má'
sitt á þessa leið. Okkur hjón-
unum er að verða það ofvaxið
viðfangsefni, að uppala belssaða
litlu Rænku okkar svo vel sé.
Hún er fljúgandi greind og
skilningsrík og þar af leiðandi
þarfnast hún oft og 'tíðum meiri
útlistunar en okkur er lagið að
gefa, jafnvel þó hún sé nú ekki
nema rúmlega 10 ára gömul.
Hinsvegar er okkur það stórt
! spursmál, hvert engin vegur sé
til að hún fái sjón? Er þá og
kominn tími til að átta sig á
slíku. Til þess að þú séra Þórð-
ur, sért ekki á báðum át'tum
hvað mér býr í hug, þá tek eg
það fram, eins og þér líka er
kunnugt, að eg trúi því af alhug
að guð sé almáttugur. Fyrir
utan kenningu ritninganna um
einn sannan guð, þá finst mér
að tilveran bera honum máttar-
vitni.
Eg efast því ekki um; að alt
það sem er samkvæmt guðs
ráði og vilja, geti komið fram
við Rænku litlu, aðeins að við
mennimir spillum ekki gæfuveg
hennar með rangri handleiðslu.
Til þess vildi eg þá njóta að-
stoðar þinnar séra Þórður. Hvað
það sé, sem í mínu valdi stend-
ur, og sem mér ber að gera
samkvæmt guðs ráði og vilja
barninu til blessunar.
Þá tók séra Þórður til máls.
Það gleður mig trúartraustið
þitt, og af alhug vil eg aðstoða
þig til skilnings og fram-
kvæmda. Það er mikill vandi
að lyfta sér í hugsun og skiln-
ingi hátt yfir allar hindranir,
bókstaf og fornar venjur, í ein-
lægri og hjartanegri eftirlöng-
un, til þess að skilja guðs ráð
og vilja betur og betur, og
fela sig í fullu trausti hans for-
sjá á hendur. Mér finst eg
skilja ástæður Rænku litlu,
þegar skilingarvitin vinna ekki
saman, þá er hinu andlega jafn-
vægi hætta búin, og það er það
sem þið finnið til, og eykur ykk-
ur áhyggju eins og góðum for-
eldrum. Þú manst að í ritning-
unni stendur. Bf augað þitt
hneykslar þig, þá styng það út
og kasta því. Hér er vandi
að láta ekki bókstafinn tefja
fyrir sér, eða skyggja á hina
gullvægu kenningu sem liggur
á bak við þessar setningar. Með
fáum orðum þýðir það þetta.
Okkur mönnunum ber skylda til
að vaxa frá rangsnúinni og
ranglátri útsjón, til réttsýnis,
og bróðurlegrar framkvæmdar-
semi. Þannig ber okkur skylda
til að vaxa í umhugsun um
Rænku litlu. Hennar sjón er
rangsnúin ennþá; af því við
erum ekki réttsýn og fram-
kvæmdarsöm, í eftirlöngun og
fullu trausti til guðs. Þegar
hjörtu mannanna í einlægri og
orðlausri eftirlöngun, bíða eftir
blessunarríkum áhrifum guðs,
þá lætur hann sig ekki vanta,
og bjargráðin hans bregðast
heldur ekki. Þá er sem bæn og
náð mætist milli skýja, og á-
sjón drottins eins og morgun-
sunnan, gyllir framtíðarveginn.
Á morgun er Sunnudagur, eg
æ'tla nxér í messugerðinni, að
minna konurnar í sveitinni á
hana Rænku litlu, sem fæddist
sjónlaus. Eg ætla að reyna að
fylla minn eigin hug af sams-
konar kærleika, sem Jesús
Kristur bjó stöðugt yfir til allra
manna, og eg ætla að full-
treysta guði til að blessa áhrifin
mín á hugarfar safnaðarins svo
bænirnar okkar stigi eins og
ljómi af beilögum eldi himininn,
í sameiginlegri þrá og bæn um
sjónina hennar Rænku litlu.
Þá sagðist Nikulás ætla að
segja honum drauminn sinn nú
fyrir viku síðan. Það þótti mér
að eg vera staddur út á Eyri, og
þar inn í húsi hjá Steinunni
frænku minni á Klöpp. Það var
komið kvöld og orðið dimt, svo
hún hafði kveikt á lampanum
sínum, áður en eg gekk út og
var það alt með vanalegum
liætti. En þegar eg kom út
fyrir húsdyrnar, þá þótti mér
ljósið úr glugganum hennar,
vera miklu s'terkara og skær-
; ara en við mátti búast, og eg
j leit eftir því, hvað langt það
næði út á höfnina, en þá sá eg
að það stöfuðu skær ljós frá öll-
um húsum á i Eyrinni, og mér
fanst að ljósin mundu vera
miklu fleiri en húsin í kaup-
staðnum, og öll lágu þau á
skakk að sama blettinum, beint
fram af húsi frænku minnar.
En út á höfninni mættust öll
ljósin í einu dýrðarskýi, sem
mér fanst að mundi hafa dregið
þau til sín, og þá þótti mér sem
eg sæi Rænku litlu sitja á sjón-
um rétt framan við skýið, og
þótti mér hún halda á opinni
bók eins og hún væri að lesa.
Eg undraðist, að barnið sat á
sjónum, en þá sá eg í sömu
svipan að maður stóð í skýinu,
og var eg þá viss um að Rænku
var engin hæ'tta búin. Mig
langaði til að þekkja manninn,
en eg fann að eg hafði aldrei
séð hann áður, en fallegur og
góðmannlegur þótti mér hann
vera og sá eg að hann hafði
ekki augun af baminu, og eg
þóttist bíða eftir því að hann
færði mér hana í land en þá sá
eg konuna mína standa fram á
bryggjusporðinum og vissi að
bún mundi taka á móti henni,
með það í huganum vaknaði
eg.
Þá sagði séra Þórður að sér
þætti draumurinn fallegur, og
líkastur því að Rænka litla
fengi sjónina út á sjó. Þá gengu
þeir vinimir aftur heim að bæj-
arhúsunum, og að áliðnum degi
héldu prestshjónin aftur heim
til sín, í þéttum vestan vindi,
sem fyrirbauð skýjunum að
skyggja á kvöldsólina.
þetta sem fylgja þér hér upp frá
höfninni, sagði hann, en svarið
var þetta? Það er kapteinninn
og læknarnir af herskipinu sem
liggur héma á höfninni.
Hvenær sigla þeir burt aftur,
spurði Lási.
Líklega ekki fyr en á morgun,
var svarið. Þá hneigði hann
sig kurteislega fyrir þeim og
sneri heim til frænku sinnar,
hugsandi um að flýta sér heim
til að sækja Rænku litlu og
konu sína. En þá kallaði verzl-
unarstjórinn á eftir honum,
sem hann og tók strax til
greina. Þú talar dönsku Lási,
sagði hann. Og já, nokkum-
veginn svaraði hann. Læknir-
inn þarna langar til að tala við
þig fáein orð, hann hefir séð
þig áður, og þið eruð máske
gamlir kunningjar.
Lási gekk að lækninum og
hneigði sig djúpt. Hefir þú séð
mig fyr, sagði læknirinn.
Já, í draumi, svaraði Lási.
Hvenær var það, og hvar
varstu þá, spurði læknirinn. —
Lási svaraðí því, eins * og til
stóð, sagðist hafa sofið heima
hjá sér, en í drauminum verið
staddur hjá húsinu þama.
Áttu litla, fallega en sjónlausa
stúlku? spurði læknirinn, og
brosti svo undur bróðurlega. —
Lási játaði því. Viltu koma með
hana í kvöld út á herskipið
þarna á höfninm og lofa mér
að sjá hana?
Himinglaður játaði Lási þess-

ari ósk læknisins, og þeir
kvöddust með hlýju handtaki,
þessu til staðfestingar.
Á leiðinni heim, kom Lási við
hjá séra Þórði, sagði honum
fréttirnar, og bað hann að vera
ferðbúinn og fylgja sér ú't á
herskipið að kvöldi dagsins. —
Hann sagðist ekki mundi þurfa
að stansa lengi heima, því alt
bærist þetta eins og með líð-
andi straumi, er hlýðir lögmáli
æðri máttar. Engin efasemd
hreyfði sér í brjóstum hlutað-
eigenda, en þar á móti var út-
sýnið altaf að s'tækka út yfir
ráð og ríki guðs á jörðunni. Um
leið og hjónin í neðri bænum á
Fjalli, bjuggust af stað með
Rænku sína, þá stóðu þau í
stöðugu hugsunarannríki, og
þau hugsuðu bæði eins og það
sama. Fyrsta boðorðið var alt-
af að stækka og skýrast fyrir
þeirra hugarsjónum. Að elska
guð og elska mennina. Þau
fundu sárt til þess, að þau
Frh. á 7. bls.
Þér sem notið—
TIMBUR
KAUPIÐ AF
THE
Empire Sash & Door
CO., LTD.
Blrg-Sir: Henry Ave. East
Sími 95 551—95 552
Skrifstofa:
Henry og Argyle
VERÐ - GÆÐI - ÁNÆGJA
INNKÖLLUNARMENN HEIMSKRINGLU
I CANADA:
Næsta dag í góðu veðri,
messaði séra Þórður á Bakka.
Það hafði fjöldi fólks komið til
kirkjunnar, og dáðust allir að
frammistöðu prestsins þenna
dag sérstaklega, þó hann ætíð
væri ákjósanlegur. Það höfðu
margir þegar hejrrt þess getið,
að prestshjónin voru daginn áð-
ur stödd í neðri bænum á Fjalli,
og undruðust þau, hve Rænka
litla var á allan hátt dásamlega
haldin og uppalin og svo hafði
presturinn minst á hana á
stólnum, og útlistað fyrir söfn-
uðinum ástand hennar, og hinar
þungbæru afleiðingar sjónleys-
ins. -Sagði hann þá, að hún
væri í sínum söfnuði prófsteinn,
og mælikvarði þess hugsunar-
hát'tar og hjartalags mæðranna j
allra og mannanna yfir höfuð,
sem hefði gildi frammi fyrir
guði. Hann minti söfnuðinn á,
hvað hughrifin af hreinu hjarta
j kynnu að vera þýðingarmikil og
j bað alla í þögulli bæn, að hjálpa
I sér og fósturforeldrum Rænku
litlu 'til þess að verja hana ill-
gresinu, halda henni hreinni,
svo hún sé stööugt meðtækileg
frammi fyrir guðs ráði og vilja.
Menn sáu tárin renna af augum
séra Þórðar, þessarar miklu
hetju í öllum mannraunum, og
það var eins og allir skildu og
vildu það sama og hann þegar
hann lauk máli sínu.
Seinna í sömu víkunni var
Lási á Fjalli staddur út á Eyri,
og þá á Klöppinni hjá frænku
sinni, eins og hans var siður,
en þegar hann kemur þaðan út
á tröðina, þá sér hann að verzl-
unarstjórinn og þrír ókunnugir
menn koma neðan bryggjuna
frá höfninni. Á meðal þeirra
þekkir hann strax manninn sem
hann í draumnum sá í skýinu
út á höfninni. Honum sýndist
jafnvel bjartara umhverfis
þenna mann en hina, og honum
fanst sem hann sjálfur væri
umfaðmaður sérstakri einkar
hugljúfri hjúkrun náttúrunnar.
Hann var í óvanalegu sælu á-
standi, og fanst að allar verur á
sjó og landi, vildu honum vel.
Hann var ekki ragur við að
ganga kurteislega í veg fyrir
mennina, og naumast hafði
hann augun af fallega mannin-
um, enda sýndist honum að
hann kannas't við sig. Hann
sneri máli sínu að verzlunar-
stjóranum. Hvaða menn eru
Árnes..........
Amaranth.......
Árborg.........
Baldur.........
Beckville....%.
Belmont........
Bredenbury.....
Brown..........
Calgary........
Churchbridge...
Cypress River....
Dafoe..........
Elfros.........
Eriksdale......
Foam Lake......
Gimli..........
Geysir.........
Glenboro.......
Hayland........
Hecla..........
Hnausa.........
Hove...........
Húsavík........
Innisfail......
Kandahar.......
Keewatin.......
Kristnes.......
Langruth.......
Leslie.........
Lundar...........
Markerville....
Mozart.........
Oak Point......
Oakview........
Otto.............
Piney...’......
Poplar Park....
Red Deer.......
Reykjavík........
Riverton.......
Selkirk........
Steep Rock.....
Stony Hill.....
Swan River.....
Tantallon......
Thornhill......
Víðir..........
Vancouver......
Winnipegosis...
Winnipeg Beach
Wynyard........
...Sumarliði J. Kárdal
..J. B. Halldórsson
....G. O. Einarsson
....Sigtr. Sigvaldason
....Ljörn Þórðarson
.......G. J. Oleson
....H. 0. Loptsson
..Thorst. J. Gíslason
Grímur S. Grímsson
..Magnús Hinriksson
......Páll Anderson
....S. S. Anderson
....S. S. Anderson
....ólafur Hallsson
......John Janusson
......K Kjernested
..Tím. Böðvarsson
.......G. J. Oleson
.....Sig. B. Helgason
.Jóhann K. Johnson
....Gestur S. Vídal
..Andrés Skagfeld
....John Kernested
•Hannes J. Húnfjörö
....S. S. Anderson
....Sigm. Björnsson
....Rósm. Ámason
........B. Eyjólfsson
..Th. Guðmundsson
......Sig. Jónsson
Hannes J. Húnfjörð
....S. S. Anderson
....Andrés Skagfeld
..Sigurður Sigfússon
......Björn Hördal
......S. S. Anderson
....Sig. Sigurðsson
.Hannes J. Húnfjörð
.......Árni Pálsson
....Björn Hjörleifsson
....G. M. Jóhansson
.......Fred Snædal
.......Björn Hördal
....Halldór Egilsson
....Guðm. ólafsson
...Thorst. J. Gíslason
....Aug. Einarsson
...Mrs. Anna Harvey
......Ingi Anderson
....John Kernested
......S. S. Anderson
f BANDARfKJUNUM:
Akra...................................Jón K. Einarsson
Bantry...................................E. J. Breiðfjörð
Bellingham, Wash.......................John W. Johnson
Blaine, Wash......................Séra Halldór E. Johnson
Cavalier............................. jón K. Einarsson
Chicago: Geo. F. Long, 2428 Hamlin Ave., Logan Square Sta.
Edinburg.....................................Jacob HaU
Garðar..................................s. M. Breiðfjörð
Grafton................................Mrs. E. Eastman
Hallson................................Jón K. Elinarsson
Hensel..................................J. K. Einarsson
Ivanhoe.............................Miss C. V. Dalmann
Los Angeles, Calif....Thorg. Ásmundsson, 4415 Esmeralda St.
Milton.....................................F. G. Vatnsdal
Minneota............................Miss C. V. Dalmann
Mountain...............................Th. Thorfinnsson
National City, Calif......John S. Laxdal, 736 E 24th St.
Point Roberts...........................Ingvar Goodman
Seattle, Wash..........J. J. Middal, 6723—21st Ave. N. W.
Svold..................................J6n K. Einarsson
Upham..................................E. J. Breiðfjörð
The Viking Press, Limited
Winnipeg Manitoba