Heimskringla - 18.12.1935, Page 6

6. SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPBG, 18. DES. 1935
BELLAMY
MORÐMÁLIÐ
“Ó, varla liálf mila. Þegar við fórum þar
framlijá, kom okkur saman um, að við mætt-
um rétt eins vel halda áfram—”
Lambert var fölari í framan en hún og
segir: “Halda áfram hvert Mrs. Ives?”
“Halda áfram að húsi garðyrkjumanns-
ins í Orchards,” svarið Mrs. Ives.
Það var farið að skyggja í réttarsalnum
og yfirbragð allra viðstaddra gerðist og
skuggalegt, fult ótta og óróa. Margur gaut
auga um öxl á hina bláklæddu verði við dymar
og svo á ihina smávöxnu konu í vitnastóli. Hún
sat svo róleg og hæglát fyrir allra augum og
mörgum virtist annarlegan skugga leggja á
hana, skugga aftökustaðar, gálga, helbruna
vegis ....
“Er hún að játa?” spurði jarpkolla í hálf-
um hljóðum.
“Bíddu við,” svaraði blaðamaður. “Guð
veit hvað hún ætlar sér.”
Dómarinn Carver ávarpaði snögglega verj-
anda og segir: “Mr. Lambert, nú er langt liðið
á dag, stendur þessi vitnisburður lengi yfir?”
“Æði lengi, herra dómari.”
“Ef svo er, þykir réttinum hæfilegt að
fresta framhaldi til morguns. Réttinum er
shtið.”
Konan smávaxna (stiklaði léttstíg tfrá
vitnastúku og 'hvarf í skuggann — enn svart-
ari skugga. Sjötti dagur morðmálsins var
yfirstaðinn.
VII. Kapítuli.
Um morguninn eftir leit blaðamaður á-
hyggjusamlega á jþá jarphærðu og fann að við
hana: “Þú ihefir verið að gráta,” sagði hann.
Sú jarphærða ibrá sér ekki.
“Mikil má heimskan vera. Hvað kemur
Sue Ives þér við?”
“Láttu sem það komi þér ekki við,” svar-
aði jarpkolla stillilega. “Eg má gráta ef eg vil.
Eg má gráta alla nóttina ef mig svo lystir. —
Vertu hægur. Hér kemur hún.”
“Mrs. Ives, hvað kom til þið réðuð af að
fara til garðhússins ? ” spurði Mr. Lambert
mildum rómi.
“Eg held Stephen hafi stungið upp á því,
þó eg muni það ekki fyrir víst. Eg var þrotin
að ráðum, sérðu og vissi ekki hvað til bragðs
skyldi taka. Eg held Stephen hafi orðað þá
hugmynd, að vera mætti að hún hefði veikst
eða sofnað í garðhýsinu. Eg tók undir, að
það hefði verið heimskulegt af okkur, að
hugsa ekki út í það fyr. Sama hv.ort var, okk-
ur komur kom saman um að halda þangað.”
Hún þagnaði litla stund, spenti greipar og
horfði til dyra réttarsalsins og þó lengra.
“Hvenær bar ykkur þar að?”
“Um kortér eftir níu, held eg — kanske
tuttugu mínútur. Vegalengdin er ekki meiri.
Við ókum inn um hliðin og beygðum af eftir
moldargötu til garðhússins, alveg að fram-
dyra riði og þá sagði eg: ‘Þetta er ekki til
neing, hér er aldimt, ekki er hún hérna. Steve
sagði ‘Hver veit nema hún hafi skilið eftir
miða og tiltekið hvert hún hafi farið.’ ‘Það
má vel vera’ sagði eg, ‘við skulum fara inn
og sjá’. Hann studdi mig úr bílnum og þá
segi eg: ’Við verðum einskis vísari. Húsið er
víst læst.” Steve tók í snerilinn og ýtti við
hurðinni.’ Hann sagði ‘Nei, það er opið, þó
undarlegt sé.’ Svo lauk hann upp og við
gengum ibæði inn.”
Hún sá framundan sér, grafkyr og annars
ihugar, á þann stað innan annara dyra og við-
staddir sáu þangað með henni.
“Og svo?”
“Já. Og svo þegar inn var komið, v
dimt, vitanlega. Steve spurði ‘Veiztu hvar
ljósa kraninn er?’ Og eg sagði honum sem
var ‘Douglas hefir oft minst á, að leggja víra
í húsin, en það hefir farist fyrir. Steve sagði:
‘Ljós hlýtur hér að vera einhversstaðar,’ og eg
svaraði: ‘Sjálfsagt. Hérna í skotinu við inn-
göngu dyr var altaf koparlampi í gamla daga
— við skulum vita. Þar var lampinn á sama
stað og áður, eldspítur líka hjá honum og eg
kveikti. Þá blasti við mér píanó í stofunni til
hægri, sem eg hafði aldrei séð þar áður, við
stigum inn, eg á undan, með lampann í hend-
inni. Eg var komin inn á mitt gólf þegar eg—
þegar eg—” Hér þraut hana róminn.
Eftir langa þögn segir svo Lambert: “Þeg-
ar Iþú gerðir hvað, Mrs. Ives?”
Hún hrökk við, líkt og af illum draumi.
“Þegar eg—sá hana.”
Hún talaði í hálfum hljóðum en allir í
réttarsalnU'm heyrðu hvað hún sagði og fundu
til iþess hrolls sem setti að henni.
“Það var Mrs. Bellamy sem þú sást?”
“Já, eg — “Hún kingdi og reyndi að koma
upp orði, tók svo hendinni um kverkamar.
“Það er leitt. Mætti eg fá að drekka? Má
það?”
Enginn hreyfði sig af öllum fjöldanum
nema ritari réttarins, hann helti vatni á glas,
með alvörusvip og aðgætni og rétti henni yfir
brík vitnastúku. Hún drakk af hægt, líkt og
hún fyndi þar skamman frest á hinu versta.
Að því búnu setti hún glasið hægt frá sér og
þakkaði fyrir; iþá var rómur hennar skær og
stillilegur sem áður.
“Þú varst iað tjá okkur, að þú hefðir kom-
ið auga á Mrs. Bellamy.”
“ Já. . . Lampinn hlýtur að hafa dottið úr
hendinni á mér í sömu svipan, þó eg muni
ekki til þess. Eg man ekki annað en að við
vorum í myrkri og eg heyrði Stephen segja:
Hreyfðu þig ekki. Hvar eru eldspýtumar?”
Það var óiþarft að taka mér vara fyrir því, þó
eg hefði átt lífið að l^ysa með því að færa mig,
þá hefði eg ekki getað það. Eg sagði ‘Eg hefi
þær í vasanum.’ Hann sagði ‘Kveiktu.’ Eg
reyndi hvað ef'tir annað og tókst á endanum,
iþá snaraðist hann frmhjá mér og féll á kné hjá
henni. Hann tók á úlnliðnum á henni og seg-
FYh. á' 7. bls.
EVEN IN MY TINY
KITCHEN, THERE’S
ROOM FOR MY
WONDERFUl. NEW
THOR IRONER !
Thor
ENNÞÁ FREMST
með nýendurbættum
IRONER
Er sparsamur á pláss í eldhúsinu
Sparar húsmóðirinni mikla erfiðis vinnu
• Því ekki að kom við hjá oss í dag og
kaupa hinni kæru konu yðar eða
móður ævarandi gjöf? Gjöf sem gleður
‘hana og gerir hana ánægða. Hugsið
yður að geta sezt niður og straujað
allan viku þvottinn á þriðjungi venju-
legs tíma, og lagt hann svo saman
Ibrotinn frá sér—og meira rúm er ekki
tekið upp nema eins og fyrir einum stól
Verð $ o Q50
aðeins
$5.00 niðurborgun—afgangurinn á vægum skilmálum
WINNIPEG ELECTRIC COMPANY
POWER BUILDING PORTAGE and VAUGHAN
Símar 904 321—904 322—904 324—904 325
Sfk
MERRY CHRIS
Is a Personal Matter
BUT
We Can Help You
Make the New Year 1
Happiness comes from working witfi confidence—approaching step by step
towards a definite objective in life
The First Step is BUSINESS TRAINING
ENROLL MONDA Y, JANUAR Y 6th, 1936
for the NEW TERM at the
D0MINI0N
BUSINESS
COLLEGE
FOUR SCHOOLS: • On the Mall
• Elmwood—Kelvin & Mclntosh
• St. James—Portage & College
• St. John’s—Main & Machray
Home Study Courses by Correspondence,
The School oí Individual Instruction