Heimskringla - 31.05.1939, Síða 2

2. SÍÐA
HEIMSKRINCLA
WINNIPEG, 31. MAí 1939
SITTHVAÐ ÚR
LANGFERÐ
Eftir Soffanías Thorkelsson
------------------- Framh.
Seattle er prýðisfallegur bær,
ef til vill einhver sá fallegasti á
allri ströndinni. Bæjarstæðið
sérkennilegt og öll umgengni
snyrtileg, enda þykir Seattle-
búum vænt um bæinn sinn og eru
óþreytandi að benda manni á það
merkilegasta og fegursta. Hæð-
irnar í bænum eru margar og
háar og reynir víst á lærin að
stauta þær upp, en af því hafði
eg lítið að segja, því að eg naut
keyrslu hjá vandalausum vinum.
Þó að forfeður mínir væru af-
buríía frjósamir, þá veit eg ekki
til að eg ætti einn einasta ætt-
ingja í þeim bæ.
Portland í Oregon er annar
bærinn sem er frægur fyrir feg-
urð. Þangað lá leiðin næst og
þar þurfti eg að hafa tal af
kunningjafólki mínu, ágætum
íslendingum, sem vilja alt gera
íslandi til sóma og nytja, er þeir
mættu orka. Áhugi þeirra fyrir
þessu máli var eindreginn. Þeir
sem eg átti tal við voru Mrs. 0.
P. Lambourne gamall og góður
nágranni minn frá Winnipeg
Mr. og Mrs. Luðvík Laxdal og
Mrs. Th. Vatnsdal, og Mr. G.
Thorsteinsson. Alt þetta fólk
sýndi mér svo mikla gestriáni og
alúð, að það var líkara því að eg
væri nákominn ættingi þeirra,
heldur en flækingur norðan frá
hinni köldu Manitoba, sem þeir
svo nefna er búa í hlýrra lofts-
lagi. Hann G. Thorsteinson er
ekki hár í loftinu eða mikill fyrir
mann að sjá, en hann er alt sem
hann sýnist og meiri vináttu til
íslands og þess sem íslenzkt er,
verður óvíða fundin. Hún Mrs.
Vatnsdal hefir sýnt það síðan
maðurinn hennar dó, hvað vitur
kona og ráðdeildarsöm getur
framkvæmt: komið upp börnun-
um sínum, Arthur og Láru með
hinni stökustu prýði og haft ein
alla stjórn á eigum þeim sem
maðurinn hennar skildi henni
eftir. Lúvík og kona hans eru
altaf jafnhreif og skemtileg
heim að sækja; það er eins og
aldurinn og erfiðið vinni ekkert
á lífsgleði þeirra.
Frá Portland lá leiðin yfir
fagrar bygðir, fjöll og firnindi til
Californíu, til dóttur minnar,
Ragnheiðar (Mrs. Emery Flint),
sem býr í marglofuðum bæ fyrir
fegurð er nefnist Lindsay. Og
þar var nú fyrst hreinlega tekið
upp úr töskunum og hreinsað til
í pokahorninu, því að þar byrjaði
aðallega hvíldin, sem var erindi
ferðarinnar. En dóttir mín hafði
ekki skilið það svo. Hún hélt eg
væri fyrst af öllu kominn til að
skemta mér og hafði mig á
sprettinum út og súður milli
allra sinna góðkunnipgja. Og
síðast en ekki sízt keyrði hún
mig upp á háfjöll. Hún áleit að
eg gæti ekki farið svo frá Cali-
forníu, að eg sæi ekki alt hið
ist, og menn koma víðsvegar að
úr veröldinni til að skoða, svo
það var ekki furða þó að stelpan
vildi ekki láta mig tapa af því
að sjá þá! Eitt stærsta tréð
þar er 36 fet og 5 þuml. í þver-
mál og hæðin eftir því en um
hana veit eg ekki í feta tölu. Mér
SVAR
VIÐ
‘ENN UM BERKLAVARNIR”
(Grein sú er hér fer á eftir, er
hin síðasta, er dr. Halldórsson
fanst hún blátt áfram ógurleg. roeit 1 ,deil,u"ni! er milli hans og
Þó segja sérfræðingar að >aðSigurðar lækms; Jonssonar hofst
muni hafa brotnað um 300 fet í Eimreiðinni fyrir nokkru. -
ofan af því fyrir öldum síðan. ^eimskrmgla birti fyrstu grem
Það kvað vera yfir 5000 ára
hvors deilu aðila • en þykir of
gamalt, og stendur enn í fullum!1^ mal að birta allar fem'
blóma. Hvað það verður stórt arnar- Þar ,semfær hafa 0g
þegar það er orðið fullvaxið má aður birst 1 Eimreiðinm og
hver geta sér til. !frið lesnar aff nakVfm;
Um fegUrS Cal.formu fr+íy]gjast ,wist ^ ekki þörf.
semi hafa svo margir skrifað, að
eg finn mér ekki fært að bæta
neinu við, og veðursældina sem
er hin mesta sem nokkurs staðar
finst í öllum Bandaríkjunum.
En alstaðar er eitthvað að og
eins er það í Calforníu. Þar
verður varla neitt ræktað af ald-
inum nema þar sem vatni er veitt
á. En ekki er því að neita, að
fagrir eru aldina skógarnir í
Californíu, sem er einn aðal at-
vinnuvegurinn, en sem nú ligg-
ur í molum vegna kreppunnar.
Þeir geta ekki keypt sér aldini
Ritstj. Hkr.)
“Enn um berklavarnir” nefn-
ir Sigurjón læknir Jónsson lang-
an pistil er birtist í síðasta hefti
Eimreiðarinnar út af svari mínu
til hans í öðru hefti þess tíma-
rits árið sem leið.
En pistillinn er ekki um berkla-
varnir þó nafnið bendi til þess.
Hann er ekkert annað en hártog-
anir, útúrsnúningur og rang-
færslur á því er eg hefi haft að
segja um það mál, vel kryddað-
til viðurværis sem stjórnin er að j ur með ihgjörnum ásökunum og
píra í bráðustu lífsnauðsynjum. j aðdróttunum. Langt mál um
Hér gat eg ekki sint króg- hvert smáatriði svo sem orðatil-
anum, því að hér var enginn ís- tæki, en engu hreyft sem nokkru
lendingur á 150 mílna færi, nema; varðaði. Enda hefir hann sýnt
eg og dóttir mín og gátum við °£ sýnir enn að þegar hann fer
því 1 bezta næði baktalað ná- j að rit» u™ berklasýki er hann
ungann á okkar máli, ef okkur eins °£ óviti á alþingi, ger-
sýndist svo, því enginn skildi | snauður af öllu því er að gagni
neitt.
Margt skeður í Bandaríkjun
um sem vonlegt er, þau eru svo 1 >essum ritSerðuni mínum sagt
hefir hann afsannað hvað mikið
' gæti orðið. Skal svar þetta vera
stutt því ekkert af því er eg hefi
stór. Einn daginn las eg í Lind-
say blaðinu að hjón giftu sig, sem bunn hefir um hvert atriði
bæði við aldur, hún 63 ára, og rausað- Og ekki ætla eg mer að
settist þá á brúðarbekkinn í 9 bera af mer ^ áburði bans-
sinn en hann 53. Ekki veit eg Það er eldgamall vani þeirra er
hvernig hún losnaði við þessa ,tn en^rar ^yrgðar finna
átta. Eg óska þeim níunda til ir sannleikanum en segja hvað
lukku. Þvílík þó lyst! Eg sem beim dettur 1 huS ef >eir
spurði mig fyrir hvort þetta væri baida Þeir eitthvað á því græði.
hámark í giftingum þar. Ó, ^ mun aðeins koma með fleiri
sussu nei, var mér svarað, þeir rök fyrir >ví er e* áður hefi
giftu sig þar sumir þetta tuttugu haldið fram svo lesendur Eimr.
sinnum. Þetta giftinga stand í! sjái, að eS hefi ekki farið með
Bandaríkjunum er orðið karl- hé&éma,.
mannaböl. Þær geta fengið j S. J. hefir ekki afsannað sögu-
skilnað fyrir hvað litlar ástæðurjlega sannleikann um hið mikla
sem er, og geta heimtað lífeyri
og jafnvel allar eigur þeirra og
fengið sér nýjan mann næsta
dag og skift um menn í það ó-
endanlega með stórum ábata. í
úrval er átti sér á íslandi stað
síðasta hluta átjándu aldarinnar
og fyrsta hluta þeirra nítjándú.
Auðvitað reynir hann að eigna
sér það atriði því hann hafði
mörgum tilfellum eru giftingar- minst á hinn mikla barnadauða
málin orðin að verzlunarmálum er fyrrum átti sér stað. En það
og gróðafyrirtækjum. Þetta ■ er sitt hvað úrval barnadauða
kann að vera gott og skemtilegt, | eða hitt er fylgir því er margar
en ekki kann eg við það.
þúsundir deyja úr hungri og
Eftir tíu daga hvíld og hress-! harðretti, sem ekkert skilur eftir
ingu hjá dóttur minni, var næsti annað en bað sem er allra
áfanginn til Los Angeles til hraustast °g haröíengasl; af því
systkina barna minna. Þar var J kynstofnin hefir fram að
mér tekið opnum örmum. Meðan bjðða- Þetta hlýtur hver maður
eg dvaldi þar var eg á heimili
Njáls Thorkelssonar og Berthu
konu hans. Hann er gamall
Winnipeg-búi, fluttist til Cali-
forníu fyrir 18 árum og stundaði
smíðar, gekk prýðilega að hafa
að sjá.
Ekki heldur hefir S. J. tekist
að afsanna hinn sögulega sann-
leikann að aukning berklasýki
fljótlega fylgdi því að fráfærur
lögðust niður, þó fleiri ástæður
sig áfram, þar til hann lenti í j finnist fyrir þessari fljótu út-
merkilegasta og fegursta, og svo fáheyrðu veikinda stríði að j breiðslu b.v. verður þetta aldrei
vissulega var það margt og fag- varla eru dæmi til, á konu sinni,! hæí?t að útstryka.
urt sem eg sá þar. Aðeins eitt
vil eg geta um. Það eru Rauð-
viðar skógarnir í Californíu, sem
taka öllu fram að mikilleik og
stærð, sem nokkursstaðar þekk-
sjálfum sér og tveimur börnum,
Og enn er nokkur skuggi yfir
heimilinu sökum heilsufarsins.
Þó er það alt í góðum afturbata,
Ekki heldur hefir S. J. tekist
að sanna það að berklasýki og
krabbi séu efnafræðislega eitt
og hið sama, þó mikið reyni
Nú drífur hann eggjasölu með í hann það* og komi með það til
ágætum árangri. Hecla Thor- sönnunar að af 40 líkum sem
Hér eru veruleg
kjörkaup fyrir
aðeins
^ .001
Klæðisyfirhöfn yðar sótt,
ZORIC hreinsuð, funsuð og fág-
uð. Minni háttar viðgerðir unn-
ar. Geymd í lotftræstuðum skáp,
vátrygð fyrir eldri, mel og
þjófnaði.
BORGIÐ ÞEGAR YFIRHöFN-
I.V ER SEND YÐUR
AÐ HAUSTINU
SÍMI 86 311
kelsson, bróðurdóttir mín, er á | krufin voru og berklar fundust
heimili hans og stundar hatta-! í hafi krabbi líka fundist í fjór-
gerð. Einnig er Oddný Jóns- um, einu af tíu. En eftir han3
dóttir, systurdóttir mín, fyrrum | eigin lýsingu hafa allir þessir
kona Andrésar Þóðarsonar, bú-! sjúklingar gengið með berkla í
sett í Los Angeles. Hefir hún' mörg ár og líkamir þeirra því
em strítt í ströngu, að koma
nPP fjórum börnum og menta
þau og farist snildarlega. Mér
var ekki ókunnugt um, að ætt
verið orðnir tærðir — sýrðir;
því krabbinn getað í þeim kvikn-
að eða tekið sig upp, því það er
mögulegt. Hitt er ómögulegt
ZORIC HREINSUN
| mín var þróttmikil en hvergi að berklar geti orðið áberandi í
held eg það hafi komið betur í krabbaveikum sjúkling hvað
jljós heldur en hjá Oddnýju syst- lengi sem hann kann að endast
|urdóttur minni og Njáli bróður- En auðvitað finnast berkla
syni mínum, hvað hann hefir
drifið sig áfram upp úr sárustu
örbirgð, sem veikindin orsökuðu
honum. Hann á konu sér sam-
henta og frábæra að gæðum.
Framh.
* Hann mætti alveg eins reyna a8
sanna ag engin mótsetndng ætti sér
stað mllli ediks og matarsóda. Krabb-
inn framleiðir sýru, sama eðlis og
edik, berkiar alkali sama eðlis og
sódi.
ör í fjölda mörgum krabbasjúkl-
inga líkum ef vel er að þeim
leitað.
Hæðilegum orðum fer S. J.
um starf krabbasellunnar að hún
breytir sykri í mjólkursýru sjálf
sagt vegna þéss að það var ekki
gömul tugga en hann má ekkert
nýtt sjá svo ekki komi upp
kryppan. Heldur hann að eg
eigi háðið, en svo er ekki. Háðið
eiga sérfræðingarnir er starfa
að tilraunum viðvíkjandi krabba
á tilraunstofu Chicago háskól-
ans; þeir sögðu mér þetta er eg
var þar staddur fyrir fáum ár-
um síðan um leið og þeir sýndu
mér tækin er þeir notuðu. Menn
furða sig ekki eins mikið á því
að sellurnar valda þessari breyt-
ingu, heldur á því að þær geta
það án súrefnisins, því eins og
eg áður tók fram, er súrefnið
driffjöðurin í öllum athöfnum
dýraríkisins en því ríki heyra
krabbasellur til hvort sem S. J.
vissi það áður eða ekki. Var
mér sagt að þegar það efni
fyndist er sellurnar notuðu
mundi langt spor hafa verið stig-
ið í áttina til að yfirvinna krabb-
ann.
Þá hæðist S. J. að þeirri stað-
reynd að kjötát ,er vörn móti
krabba því hann veit engan mun
á staðreynd og getgátu. En í
viðbót við það er eg áður hefi
fram tekið, kemur nú ný sönn-
un úr nýrri átt: Það hefir lengi
verið trú á því að slátrarar fái
aldrei krabba en ekki hefir það
verið vísindalega sannað fyr en
rétt nýlega að frægur franskur
læknir að nafni Dr. Blier tók að
íhuga þessa trú. Eftir vandlega
rannsókn komst hann að þeirri
niðurstöðu að trúin sé bygð á
reynslu er aldrei bregðist, sé
því vísindalegur sannleikur.—
(Eerybody’s Digest, júlí 1938,
bls. 30).
Illa er S. J. við að játa að
krabbi sé að aukast þó dánar-
skýrslur sýni það víðast ef ekki
í öllum löndum. Og ekki vill
hann kannast við að krabbinn á-
sæki fremur börn nú en fyr.
Segir það sé ekkert nýtt að börn
fái sarkamein. Það er alveg
rétt, en sarkamein eru ekki
krabbamein (carcinoma) en það
eru þau mein er ásækja börn
mikið meira en nokkru jsinni
áður svo sögur fari af. Auð-
vitað þektist krabbi í lungum
fyrir 40 árum nóg til þess hon-
um væri lýst í kenslubókum,
en hann varla sást eða þektist í
vanalegu praxis, þó algengur sé
nú.
í nýrri ritgerð um lungna
krabba er því haldið fram að
krabbi hafi aukist á síðustu ár-
um í Bandaríkjunum um 20% en
lungna krabbi um 81% og eftir
skýrslum sé hann nú orðinn jafn
tíður og brjóst krabbi. Á Eng-
landi er hann einnig talinn tíðari
en áður. f Þýzkalandi er talið að
þó krabbi sé heldur í rénum eft-
ir líkskoðunum að dæma hafi
lungna krabbi stórkostlega auk-
ist. Skrýslur Svisslands, Tékkó-
slóvakíu, Austurríkis, Ungverja-
lands, Danmerkur, Frakklands,
Rússlands og Argentínu sýna
hið sama. Einn Rússneskur
höfundur segir þessa aukningu
lungnakrabba svo mikla að hann
leggur til að stofnuð séu séu sér-
stök hæli fyrir sjúklinga með
þeim sjúkdóm.—Journal-Lancet,
des. 1938, bl.s 507)
Enn er það á mig borið að eg
hafi tekið “traustataki” hjá S.
J. einhvem vísdóm. Nú er það
ekki lengur hreinlætis hjalið
eins og eg hélt eftir að hafa lesið
pæst síðustu grein hans í Eimr.
Nú er það orðið nokkurskonar
Spartverja uppeldi sem hann
þykist hafa uppfundið, þó hinum
siðaða heimi hafi verið um það
kunnugt nú í 2500 ár eða lengur.
En hvernig á nokkur maður að
taka traustataki það sem ekki er
til? f engri af greinum S. J. er
nokkursstaðar að finna nokkra
þá tillögu er að gagni gæti orðið
eða nokkurt orð af nýjum fróð-
leik fyr en þessari síðustu er
hann lýsir aðferðinni við að búa
til kumiss.**
S. J. segir að eini munur á
sykri og spritblöndu sé misjöfn
niðurröðun atómanna eins og á
sér stað með mjólkursýru. —
Frumefni eru þau sömu en í
misjöfnum hlutföllum, sem hér
sýnir:
Formúla sykurs er C6H12Oe,
mjólkursýru C3H603, sömu
frumefni með sömu hlutföllum.
Aftur er formúla spritblöndu
C2H60+H20, samanlagt C^HSO2
sömu frumefni en með mismun-
andi hlutföllum eins og allir geta
séð.
Hægt er að finna ótal dæmi
um mismunandi hiuti myndaða
af sömu frumefnum en í mis-
munandi hlutföllum. Hitt er
sjaldgæfara að mismunandi
hlutir eins og sykur og mjólkur-
sýra séu mynduð af sömu frum-
efnum í sömu hlutföllum.
Jú annan fróðleiksmola kemur
S. J. með þar sem hann hefir
eftir þýzku riti að geitnamjólk
geti valdið blóðleysi. Er hann
dálítið rogginn yfir þessu og er
hægt að lesa milli línanna að nú
hafi hann snúið á mig í róðrin-
um. Auðvitað trúir hann þessu
eins og nýju neti og ætlast til
að aðrir geri það sama. Það er
sjálfsagt satt að geitnamjólk
getur valdlð blóðleysi ef geitin
gengur með einhvern sjúkdóm
sem blóðleysi fylgir alveg eins
og kúamjólk getur valdið berkl-
um ef kýrin er berklaveik. Það
er svo margsannað að fáir eða
engir efa það. Því hefir gerla-
eyðing mjólkur reynst svo vel
til að gera berkla meir Yiðráð-
anlega. En að halda því fram
að geitnamjólk, mjólk úr því
húsdýrinu sem næst kúnni má
mest allra kallast að hafi verið
fóstra (wet nurse) mannkyns-
ins frá fyrstu tíð, valdi blóðleysi
að jafnaði án nokkurra sérstakra
orsaka er svo mikil heimska að
því verður ekki með orðum lýst,
sýnir aðeins hve S. J. er auð-
trúin í aðra röndina þó sauð-
þrár sé í hina.* En alstaðar er
sama grunnsyndið sem aldrei
sér nálsporslengd niður fyrir
yfirborðið. Það er til enskur
málsháttur sem segir að lítill
lærdómur sé hættulegar, mikill
lærdómur með litlu viti er lítið
betri.
S. J. segir eg samsinni með
þögninni þá staðhæfingu sína að
gerlaeyðing mjólkur(sé mjög lít-
ils virði til að eyða berklasýki.
Eg játa að eg svaraði ekki þessu
beinlínis, þó eg mintist á að
íslenzkir læknar áttuðu sig ekki
á þessu atriði vegna þess að
nautgripir þess lands væru
berklafríir. En það er alt öðru
máli að gegna í þeim .löndum
þar sem nautaberklar eru al-
gengir eins og fram á síðustu ár
hefir átt sér stað í Vesturheimi.
Hvernig þeir menn sem gefa sig
algerlega við berklavörnum og
berklalækningum líta á þetta
mál sýnir eftirfylgjandi útdrátt-
** Hvað sem menn kunna að
halda um verðmæti kumiss sem
berklameðals, ættu þó allir að geta
séð hvað hér er um mikinn og góðan
fróðleik að ræða. Hvað mikil "herleg
heit” það eru fyrir mann sem er svo
blankur að hann á ekki krónu fyrir
“Höskuld” eða “Landa” að geta nú
mjólkað merina sína í flösku jafnvel
2—3 flöskur, bætt svo við mola af
gerköku, látdð flöskumar upp á
hillu þar sem hiti er jafn og hafa
svo 3—1 daga til að htakka til að
drekka mjólkur gutlið og verða full-
ur. Fyrir minna en að færa löndum
sínum þvílíkan fróðleik, hefir margur
verið krossaður.
* Vottorð um ágæti geitnamjólkur
berast mér altaf öðru hvoru, og fer þó
margt fyrir ofan og neðan garð. Is-
lenzkir menn og konur sem ritgerðir
mínar hafa lesið fara eftir ráðlegg-
ingum mínum og annaðhvort drekka
geitnamjólk sjálf eða fá hana handa
bömum sínum segja mér svo frá því
ef tækifæri gefast. En ætíð er það
sama sagan, þeim eða börnunum
hefir orðið gott af mjólkinni. Dóttir
min, sem heima á í Toronto, drekkur
geitnamjólk stöðugt, þó hún verði að
borga fyrir hana margfalt verð.
ur úr grein sem eg áður hefi
vitnað til og sem birtist í lækna-
blaðinu Journal-Lancet, 15. júlí
1932, bls. 455. Höfundur er rit-
stjóri tímaritsins Dr. J. A. My-
ers, prófessor við læknadeild
Minnesota-háskólans og einhver
bezt þekti berkla sérfræðingur í
Bandaríkjunum, forseti Ameri-
can Academy of Tuberculosis
Physicians fyrir árið sem leið.
Útdráttur úr þeirri ritgerð er
sem fylgir:
VITA-LJÓS (A Beacon Light)
“Viðurkenning sú er Norður
Dakota hefir fengið hjá hús-
dýradeild Bandaríkjastjórnar-
innar er stórvægilegt spor í átt-
ina til betra heilbrigðis íbúa
þess ríkis. Aðeins sex ríki hafa
áður fengið slíka viðurkenningu
. . . . (og) hún fæst ekki fyr en
berklum er svo útrýmt úr naut-
gripum ríkisins að ekki finnast
fleiri en einn af tveim hundruð-
um með lifandi berklagerlum
(positive tuberculin reactors).
“Þegar dýralæknarnir byrj-
uðu þetta starf sitt mættu þeir
mörgum mótbárum og hindrun-
um en þeir sáu veginn til að
ráða við berklasýkina í nauta-
hjörðunum og héldu ótrauðir á-
fram. Á aðeins fimtán árum
hefir þeim tekist þetta svo að nú
hafa fjörutíu og þrjár sveitir
(counties) af hverju hundraði í
öllum Bandaríkjunum náð því
takmarki að fá viðurkenningu
búsdýradeildarinnar. f sumum
sveitum í Wisconsin finst nú
ekki nautgripur lengur er berkl-
ar finnast í, en það er takmark
allra húsdýranefnda allra ríkj-
anna.
“Þýðing þessa verks fyrir
heilbrigði fólks yfir höfuð er
augljós öllum læknum.** Mínk-
un berkla í beinum, liðum og
kirtlum, sem það verk hefir
valdið, samfara skipunum um
gerlaeyðing mjólkur í mörgum
bæjum*** er nú gömul saga.
“Það að þetta hefir dýralækn-
unum tekist er áskorun til vor
lækna að gera slíkt hið sama
.... þeir hafa sýnt veginn, lát-
um oss vakna!”
Eru nú þessi orð læknisins á
rökum bygð? Látum okkur sjá.
Þegar verk dýralæknanna
byrjaði í 1916 var berklasýkis
dauðsfalla tala í N. Dak. um það
bil sú sama og í Manitoba í
kringum 60 af hverjum 100,000
íbúa. í 1931, þegar verkið var
fullkomnað, var talan komin
ofan í 27 af 100,000 í N. Dak.
en sú sama í Manitoba. Árið
sem leið var hún 25.6 í N. Dak.,
59.4 í Manitoba, þó hefir Mani-
toba fjórar berklasýkis stofnan-
ir fyrir eina í N. Dak., svo eftir
kenning S. J. ættu nýjum tilfell-
um að vera að fækka, en þau
voru 140 síðastl. ágúst, sem er
hæsta mánaðartala í fleiri ár.
Þó er hér vel framfylgt sama
fimbulfambinu sem S. J. heldur
fram en nautaberklum minni
gaumur gefinn.
Eg sagði í fyrri Eimr. grein
minni að dánartalan úr berkla-
sýki hafi í Norður Dakota komið
niður um fullan þriðjung, eg
hefði átt að segja meira en helm-
ing. Einnig hefði eg átt að
segja “fyrir fimm árum” ekki
“fyrir tveimur árum.”
Ekki trúir S. J. því að t1! sé
aðeins eitt vísindafélag meðal
berkalækna í allri Ameríku og
er það satt, í ár, en var ekki í
fyrra, því nýtt félag, American
College of Chest Physicians var
þá stofnað. Auðvitað eru fjölda-
mörg önnur berklafélög en mað-
ur getur varla kallað þau vís-
indafélög þegar meiri hluti með-
lima eru leikmenn.
Um það hvernig eg ha'fi náð
að verða meðlimur þeirra félaga
er eg heyri til má S. J. hafa
hvaða skoðun sem honum sýnist.
Hans álit og þeirra er honum
kunna að fylgja að málum er
** Nema S. J.
*** Auðkent aí mér.